Θηλασμός ... για ... ποιον;

[alcyon]

Επίσης κάθε μα κάθε σκέψη είναι δεκτή. Έθεσα το ερώτημά μου για να πάρω αληθινές απαντήσεις και όχι για να ακούσω όποια άποψη συμφωνεί μαζί μου, ούτε για να θυμώσω με τις απόψεις που δε συμφωνούν μαζί μου.

 

Χαίρομαι για το θάρρος της γνώμης που βλέπω πως το έχουν πολλές εδώ!

[ds]

Επί του θέματος.......

Γύριζε στο μυαλό μου αυτό το ζήτημα και συνειδητοποίησα (μετά από εκείνα τα ψιλά γράμματα περί καισαρικής) πως κάτι αντίστοιχο έχω περάσει κι εγώ.

Όταν έκανα καισαρική (ενώ θα ήθελα πάρα πολύ να έχω γνωρίσει τον φυσιολογικό τοκετό), αισθανόμουν πως μου πήραν κάτι "δικό μου" (=τη διαδικασία της γέννας). Κάτι που με έμαθαν πως είναι "μόνο για κορίτσια"... που δε γνωρίζουν οι άντρες, που μόνο οι γυναίκες περνάνε αυτή τη διαδικασία κτλ κτλ. Μπαίνουμε δηλαδή από μικρές στη λογική αυτή. Όταν έρχεται η ώρα και ενώ θεωρώ δεδομένο πως ως γυναίκα θα περάσω αυτή τη διαδικασία, οι συνθήκες μου τη στερούν. Για αυτή τη στέρηση όμως δεν με είχε προετοιμάσει καμία κοινωνία και κανένας γονιός. Και παρόλο που βίωνα τα αισθήματα αποτυχίας του ρόλου μου, οι οικείοι ενίσχυαν αυτή την αίσθηση αποτυχίας.

Μαζί με αυτή την αντίδρασή τους είχαν απορρίψει το ενδεχόμενο να καταφέρω να θηλάσω τα παιδιά μου ακριβώς επειδή ήταν δίδυμα. Το θηλασμό όμως τον είχα στο πακετάκι του φυσικού γεγονότος μετά τη γέννα. Πείσμωσα. Είπα πως το θηλασμό "δε θα μου τον πάρουν". Δε θα το επιτρέψω. Τα κίνητρά μου (όσο κι αν θα ήθελα να είναι ανιδιοτελή) εκείνο τον καιρό έρχονταν κυρίως από την παρόρμηση να δικαιωθώ στα μάτια των άλλων, μα περισσότερο στα δικά μου. Πως ο ρόλος μου δεν έχει ακυρωθεί, πως είμαι άξια να γίνω γονιός και πως μπορώ να αντιπαρέλθω το όποιο εμπόδιο έρχεται στο δρόμο μου. ΟΚ! Τον φυσικό τοκετό μου "τον στέρησε" ο γιατρός (για αντικειμενικούς λόγους... και επίσης ευτυχώς που υπάρχουν άλλοι τρόποι να αντιμετωπιστούν διάφορες περιστάσεις από το να έχουμε δράματα σε εξέλιξη). Τον θηλασμό όμως τον έχω "δικό μου". Δεν έχω καμία δικαιολογία αν δεν το παρέχω στο παιδί μου. Εγώ θα νιώθω άσχημα πως δεν τα κατάφερα.

Αυτές ήταν οι σκέψεις μου τότε.

Θήλασα τα δίδυμα. Μαραθώνιοι θηλασμοί. Ο οργανισμός μου μετά από μεγάλη απώλεια αίματος είχε τα χάλια του. Το γάλα πρέπει να "κατέβηκε" (εννοώ ... αυτό το φούσκωμα και η αίσθηση συμφόρησης λόγω της παραγωγής), κάπου στη 15η-20η μέρα και όχι στην 3η όπως βιώνουν οι περισσότερες γυναίκες. Μέχρι τότε τα μωρά έκλαιγαν τρομερά κι όλοι μου έλεγαν πως τα αφήνω νηστικά! (Κάτι που αποδείχθηκε εντελώς αναληθές, αφού έπαιρναν πολύ βάρος).

Στα ατελείωτα κλάματα, στις ατελείωτες πιέσεις τρίτων πως αφήνω τα παιδά νυστικά μου έλεγαν να βάλω συμπλήρωμα. Φοβόμουν πως θα έχανα το θηλασμό αν έπερναν έστω και μια φορά λίγο ξένο γάλα. Αισθανόμουν πως αν το έκανα αυτό (να δώσω ξένο γάλα) θα είχα παραιτηθεί από το ρόλο μου ως μητέρα.

Τα κίνητρα λοιπόν εξακολουθούσαν να είναι μάλλον εγωιστικά. Το αποτέλεσμα και το κέρδος φυσικά το είχαν τα παιδιά.

Τώρα πια.... έχοντας 4 παιδιά και έχοντας βιώσει το θηλασμό με διαφορετική ματιά κάθε φορά μπορώ να πω πως έχω αποβάλει εκείνη την εγωιστική παρόρμηση και το κάνω καθαρά για θέμα βιοπορισμού του παιδιού. Αλλά για να φτάσω να λέω πως το κάνω μόνο για το παιδί.... μάλλον πρέπει να παραδεχθώ πως εκπληρώθηκε η εσωτερική (και καθαρά εγωιστική) μου παρόρμηση να επιβεβαιωθώ στο ρόλο μου ως μητέρα.

Τότε ...πιστεύω θα με πείραζε να μου ταίσει άλλος το παιδί (είτε θηλάζοντάς το, είτε με μπουκάλι, είτε με οποιονδήποτε τρόπο). Αλλά μάλλον αν το σκεφτόμουν ψύχραιμα να προτιμούσα να μου το θηλάσει κάποια παρά να του δώσει ξένο γάλα.

Τώρα... αν για κάποιο λόγο βρεθώ να μη μπορώ να δώσω γάλα στο παιδί μου θα προτιμούσα χίλιες φορές να μου το θηλάσει κάποια. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Χωρίς την άδειά μου. Να είναι χορτάτο το παιδί μου. Αυτό έχει σημασία.

Ίσως για αυτή μου την αντίληψη να συντέλεσε και η εντατική στην οποία νοσηλεύτηκε η μικρή μου για κάποιες μέρες όταν γεννήθηκε. Περνώντας από την εντατική στην απλή παρακολούθηση και έχοντας περάσει από το άγχος να αρχίσει το παιδί να ζητάει τροφή (με κλάμα φυσικά)..... Πήγα να την παραλάβω και μου λέει μια μαία... "Συγνώμη... σου το ταϊσαμε. Έκλαιγε πολύ και δεν γινόταν να την αφήσουμε να ταϊστεί την προκαθορισμένη ώρα του επισκεπτηρίου (όπου θα μου την έδιναν για να τη θηλάσω)." Κι εκεί..... έχω μείνει..... .... και συνειδητοποιώ πως η γυναίκα αυτή...... μου ζητά συγνώμη...... ... γιατί ... απλά τάισε το παιδί μου!! Της λέω "ΜΠΡΑΒΟ!! Το παιδί να φάει αφού πεινάει. Η δική του ανάγκη προέχει." Εκείνη την ώρα δεν έκανα τον κόπο να ρωτήσω αν χρησιμοποιήθηκε το δικό μου γάλα που έστελνα και της έδιναν ή αν από μπέρδεμα (λόγω μεταφοράς) της έδωσαν ξένο. Εκείνη τη στιγμή.... συνειδητοποίησα πως δε με ένοιαζε! Η κοιλίτσα της μικρής μου είχε γεμίσει! Κι αυτό ήταν το μόνο που είχε σημασία.

Πολλά είπα.... σταματήστε με !!!!

 

πως τα λες ετσι???

μας αποστομωσες....

εχεις δικιο σε ολα και τα λες και πολυ ωραια!!!(στο μονο που διαφωνω ειναι πως θα ηθελα να με παρουν ενα τηλ να με ρωτησουν για να θηλασουν τη μικρη, ετσι απλα για να μη βρεθω προ εκπληξεως, ενα τηλ=ενα λεπτο, δε θα παθαινε τιποτα το ζουζουνακι μου για ενα μονο λεπτο...)

1000 μπραβο, για τα διδυμακια σου κυριως, φανταζομαι την αγωνια σου τον πρωτο καιρο!!!

καλο κουραγιο και καλη συνεχεια σε ολες μας!!!

[sternchen]

Αχ Αλκυωνη αμαν με συγκινησες με τα οσα γραφεις !!!!!!!!!! Συγχαρητηρια που τα καταφερες τοσο καλα !!!! Μπραβοοοοοοοο!!!!!!

[sonar]

Alcyon συγχαρητήρια για το πείσμα σου!

 

Εγώ δεν έχω βιώσει τα αισθήματα αυτά που περιγράφεις, ίσως επειδή γέννησα φυσιολογικά. Σίγουρα ο θηλασμός χωρίς καμία υποστήριξη, είναι ένα μεγάλο στοίχημα που βάζεις με τον εαυτό σου κυρίως και μάλλον δεν θα το 'λεγα "εγωισμό". Εσύ βέβαια και οι άλλες διδυμομαμάδες το κερδίσατε διπλά αυτό το στοίχημα!

[sternchen]

Τώρα στο θέμα μας!

Κι εγώ για τα μικρα μου θηλάζω. Θεωρώ πως εγώ είμαι "έτυχε" να είμαι η μαμά τους. Δεν τα "κατέχω" τα παιδιά, δεν είναι "δικά μου". Απλά κάποιος μου τα εμπιστεύτηκε και πρέπει να κάνω ότι περνά από το χέρι μου για να είναι καλά και να γίνουν σταθερές και ανεξάρτητες προσωπικότητες.

 

Αυτή η αρχή διέπει όλες της εκφράσεις της διαπαιδαγώγησης που ακολουθώ για τα παιδιά και φυσικά δεν εξαιρώ το θηλασμό. Το κάνω καθαρά για τα παιδιά.

 

Συμφωνω απολυτα και εδω μαζι σου .

[bessy]

Εγω αρχισα να θηλαζω την μικρη μου και για λογους υγειας

 

1. (λιγοτερες πιθανοτητες εμφανισης καρκινου του στηθους για μενα)
   
2. (καλυτερη και ασφαλεστερη διατροφη για εκεινη)
   

Και τελικα κατεληξε σε συνδρομο εξαρτησης,αγαπης,λατρειας.......

Το βλεπω στα ματακια της οταν με αγκαλιαζει για να τη θηλασω μ'αγαπαει και την αγαπαω.

Ακομα κι οταν ειναι νυχτα με κλειστα τα ματακια της με ψαχνει κλαιγοντας, και ηρεμει οταν την βαλω στο στηθος!

Δεν ειναι φοβερο συναισθημα???

[Lena + Sourloulou]

Πηγα προχτες στο μαιευτηριο. Μια ανηψια του αντρα μου ειχε γεννησει πρωορα και το μωρακι της ειναι στη θερμοκοιτιδα. Μου εδειξε σε βιντεο την μικρη... Ενοιωσα το τσιρτσιρισμα, το γαλα να κατεβαινει, ενω πριν λιγο ειχα ταισει την κορη μου. Ηταν τοσο μικρο και απροστατευτο!!! Με χαρα θα το θηλαζα εκεινη την ωρα... Δεν το προτεινα γιατι ντραπηκα...

 

Τωρα για το αν θα ηθελα να θηλασει αλλη την κορη μου... Η αρχικη μου αντιδραση θα ηταν οχι. Θα φοβομουν οτι θα εχανα στα ματια της κορης μου την μοναδικοτητα μου... Αυτο που της προσφερω μονο εγω θα μπορουσε να το παρει κι απο αλλου... Λαθος σκεψη, το ξερω, δεν ειναι αυτο που με κανει μανα. Αφου το επεξεργαζομουν θα ελεγα ναι, αλλα η πρωτη μου αντιδραση θα ηταν αυτη...

 

ΥΓ1. Καλη μου Amaretto, δεν ειναι κακο να υπαρχουν εγωιστικοι λογοι στην διαδικασια του θηλασμου. Εξαλλου, οπως ελεγα και σε μια φιλη το πρωι, καποια ικανοποιηση πρεπει να παιρνει και η μανα αλλιως στην εξελιξη του ειδους μας θα ειχε εκλειψει ο θηλασμος.

 

ΥΓ2. Και Vann ολες, ή τουλαχιστον οι περισσοτερες εχουμε περασει αυτα που περνας τωρα. Υπομονη. Ακομα κι οσες τωρα το απολαμβανουμε, υπηρχαν πολλες μερες που σφιγγαμε τα δοντια και λεγαμε "αντε μια μερα ακομη υπομονη..." Θυμαμαι ηχουσε στα αυτια μου η κουβεντα μιας φίλης μου "εκανα το λαθος και εκοψα τον θηλασμο πανω που θα αρχιζε να ειναι απολαυση..."

[ol_ko]

Αυτο με την καισαρικη ειναι μεγαλη αληθεια και το συνειδητοποιησα μολις τωρα.Τελικα κι εγω υποσυνειδητα θελησα να γεμισω το κενο που ενιωσα λογω της καισαρικης που δεν ηθελα καθολου με το θηλασμο και να σας πω την αληθεια με βοηθησε πολυ (ειχα γινει ρακος ψυχολογικα).

[DEMS]

Η μαμά μου με είχε θηλάσει 13 μήνες. Λέει μάλιστα ότι δεν χρειάστηκε καν να αγοράσει μπουκάλι για μένα. Από το στήθος πέρασα στο ποτήρι.

Θεωρούσα δεδομένο ότι θα θηλάσω το παιδί μου. Θεωρούσα όμως δεδομένο ότι θα το γεννήσω εγώ. Η καισαρική μου το στέρησε αυτό.

Θήλασα το γιο μου 8 μήνες αποκλειστικά και κατευθείαν από το στήθος. Προτιμούσα να περιοριστώ εγώ σε κάποια πράγματα παρά να αντλήσω γάλα και να του το δώσει κάποιος άλλος.

Ακόμα αισθάνομαι λειψή μάνα. Ο θηλασμός όμως μου πρόσφερε μια αποζημίωση και μια παρηγορία.

Όσο αφορά στο παιδί, η άποψή μου είναι ότι το γάλα αυτό του ανήκει. Η ύπαρξη του παιδιού δίνει την εντολή στο σώμα της γυναίκας να παράγει γάλα. Με δεδομένο αυτό, δεν θα μπορούσα να του το στερήσω.

[DaF]

ωραίο θέμα alcyon...

 

εγώ έλεγα δεν υπάρχει περίπτωση να μη θηλάσω, όλες οι συγγενείς στην οικογένεια ήταν πολύ θετικές με το θηλασμό, η μητέρα μου με θήλασε 7 μήνες ενώ επέστρεψε στη δουλειά στις 40 μέρες και σε όλη τη διάρκεια πάθαινε μαστίτιδες, πονούσε κτλ...ηρωίδα!

 

ε, με αυτά σαν background δεν είχα σκεφτεί καν να μη θηλάσω.

Όταν από τους φριχτούς πόνους (που ειναι χειρότεροι από τη γέννα, αλήθεια..) αποφάσισα να βγαζω το βράδυ το γάλα με θήλαστρό κι έδινε ο άντρας μου με τη σύριγγα (για να μην πάθει σύγχυση το μωρό) έβαζα τα κλάματα θεωρώντας ότι μου 'κλέβει' κάτι δικό μου, όπως λετε κι εσείς κορίτσια..κι εκεί αποφάσισα όχι άλλο θήλαστρο, μόνο θηλασμός με όποιο κόστος για μένα.

 

Τελικά γιατί τόσο πείσμα; Ανταμείφθηκα περίπου 2 μήνες μετά, και συνεχίζω ακόμα να ανταμείβομαι κάθε φορά που θηλάζω τη γλυκιά μου κορούλα. Υπέροχο συναίσθημα να έχει γίνει τροφαντούλι μόνο από τη μαμά! Να με 'χαιδεύει' και να ανυπομονεί με κραυγούλες να φάει! Να ξέρω ότι το γαλατάκι την προστατεύει όπως ο θηλασμός προστατεύει κι εμένα μαζί! Πέρασα μια επιλόχειο αρκετά ανώδυνα λόγω του θηλασμού κι έφτασα να λέω "τα καταφέραμε !!" και να ευχαριστώ κάθε μέρα όλους όσοι μας στάθηκαν στο θηλασμό!

 

Οπότε ξέρω ότι το κάνω για την κόρη μου όσο το κάνω και για μένα!

[arethazig]

Μαμαδες

 

Χρειαζομαι βοηθεια κι ελπιζω το μηνυμα να πηγαινει στο σωστο σημειο γιατι πρωτη φορα γραφω στο φορουμ.

Γεννησα πριν ακριβως 3 μηνες και μεχρι χθες θηλαζα το μωρακι μου αποκλειστικα. Χθες λοιπον, στην επισκεψη μου στο γιατρο για το εμβολιο του, η παιδιατρος μου ειπε οτι τον τελευταιο μηνα πηρε πολυ λιγο βαρος.

(Γεννηθηκε 3910 και ανα 15 ημερες επαιρνε περιπου γυρω στα 400 γρ., ενω το υψος του κατα την γεννηση ηταν 54 εκ. και επαιρνε σταθερα 2εκ ανα 15 ημερες). Οι τελευταιες μας μετρησεις 29/06 ηταν βαρος 5360 και υψος 60εκ. Χθες οι μετρησεις εδειχναν βαρος 5680 και υψος 63 εκ. Η γιατρος μου ειπε πως πρεπει να του δωσω συμπληρωμα γιατι μαλλον η ποιοτητα του γαλακτος μου δεν ειναι πολυ θρεπτικη (γιατι απο ποσοτητα δεν υπαρχει προβλημα). Περιττον να σας πω οτι στενοχωρηθηκα πολυ και προβληματιστηκα και για το μωρο αλλα και για το τι θα κανω τοσο γαλα που βγαζω...φοβαμαι μην πετρωσει και το στηθος μου. Εν τω μεταξυ δεν θελω σε καμμια περιπτωση να μου κοπει το γαλα, προκειμενου να μπορεσω να ξαναγυρισω σε αποκλειστικο θηλασμο μετα απο 15 μερες, εφ'οσον το βαρος του μωρου εχει αυξηθει ικανοποιητικα και μου δωσει το περιθωριο να εξακριβωσω αν οντως ευθυνεται το γαλα μου... Στειλτε γνωμες, βοηθεια και συμπαρασταση

[MarcoPolo]

Εγω θα ηθελα να καταθεσω τη δικη μου εμπειρια που ειναι λιγο διαφορετικη λογω συνθηκων.

 

Εγω απο οταν εμεινα εγκυος ηξερα οτι δεν θα γεννησω φυσιολογικα. Πρωτη ανεπαρκεια ως μανα. Το αποδεχτηκα γιατι δεν γινοταν αλλιως και το μονο που με ενοιαζε ηταν να καταφερω να φτασω μεχρι τον 9ο και να ειναι καλα το παιδι μου.

 

Στην πορεια ανακαλυψα οτι δεν θα μπορουσα να θηλασω λογω φαρμακων που επρεπε να παρω μετα την εγκυμοσυνη υποχρεωτικα για να μπορω να ειμαι ορθια για το παιδι μου.

Δευτερη ανεπαρκεια ως μανα αλλα και αυτη εκανα πετρα την καρδια και την καταπια.

 

Αρχες 7ου μηνα παθαινω οξυ θωρακικο συνδρομο και καρδιακη καμψη και μπαινω εντατικη για τρεις εβδομαδες χαροπαλευοντας. Τριτη ανεπαρκεια ως μανα να προστατευσω το παιδι μου. Η μονη μου σκεψη στην εντατικη να καταφερω να ζησει το παιδι μου που ηταν μεσα στη κοιλια φοβισμενο και ζαλισμενο απο τα χιλιαδες φαρμακα που μου εδιναν.

 

Αντεχω τρεις εβδομαδες, με σταθεροποιουνε για να κανω καισαρικη και στη 33η εβδομαδα μου παιρνουν το παιδι για να το σωσουν. Δεν τον αγγιζω οταν γεννιεται ουτε του δινω το πρωτο στοργικο χαδι της μανας. Τεταρτη ανεπαρκεια ως μανα.

 

Το παιδι μου παλευει μεσα στην θερμοκοιτιδα και εγω παλευω να σταθω ορθια για να ειμαι καθε ημερα εκει διπλα του να το κοιταζω. Δεκα πεντε ημερες μετα τον πιανω στα χερια μου πρωτη φορα και τρεμω. Απο εκεινη τη στιγμη μεχρι και σημερα οι ανεπαρκειες μου ως μανα γιατρευονται σιγα σιγα.

 

Αφου ηρθαμε σπιτι μια γνωστη μου μου προτεινε να το θηλαζει οποτε μπορει. Και εγω η πιο ανεπαρκης μανα αρνηθηκα. Πρωτον γιατι δεν αντεχα να χασω το δεσιμο που ειχα με το παιδι εστω με το μπιμπερο οταν το ταιζα και δευτερον και πιο σημαντικο θα συνηθιζε το παιδι μου το γαλα που δεν θα μπορουσα να βρω ανα πασα στιγμη γιατι θα εξαρτιοταν απο αλλον ανθρωπο που δεν ηταν τοσο κοντα μας. Μπορει να με πειτε κακη μανα αλλα αφου εχασα τοσες χαρες της μητροτητας δεν αντεχα να μοιραστω το μοναδικο δικαιωμα που ειχα να τον ταιζω μονο εγω και ο πατερας του. Δεν το δικαιουμαι αραγε???

[alcyon]

arethazig ... σου έστειλα πμ.

 

Δοκίμασε να δημοσιεύσεις το ερώτημά σου και σε άλλα thread του θηλασμού.... θα βρεις πολύ στήριξη και βοήθεια!

 

Συνέχισε να θηλάζεις αποκλειστικά. Κάνει καλό στο μωρό σου!

[alcyon]

MarcoPolo ......... αυτά είναι .... δύσκολα. Ότι έχουμε πει μέχρι τώρα βασίζονται στην προϋποθεση της υγείας. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και οι αποφάσεις του σεβαστές. Οι συνθήκες που αντιμετωπίζει ο καθένας τον οδηγούν στα δικά του συμπεράσματα και στις δικές του αποφάσεις. Σαφώς δεν τις κρίνουμε εδώ, ούτε κατακρίνουμε καμία απόφαση.

 

Πιστεύω πως κάνεις αυτό ακριβώς που σου υπαγορεύει η συνείδησή σου.... και ως μητέρα γνωρίζεις το καλύτερο για το παιδί και την οικογένειά σου. Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεσαι ανεπαρκής, γιατί παλεύεις καθημερινά για την οικογένειά σου κάτω από αντίξοες συνθήκες. Αυτό μας κάνει γονείς!

[Νιόβη09]

Marco Polo τράβηξες τόσα πολλά. Να είστε καλά κι υγιείς τουλάχιστον από δω και πέρα.

Άρα για μένα είχες το δικαίωμα αυτό.

[spyni]

αχ κοριτσακι μου μη σκεφτεσαι ετσι!!προεχει η υγεια σου για να σε χαιρεται το παιδακι σου και η οικογενεια σου!!!κανεις δεν πρεπει να σε πεισει οτι επειδη δε θηλασες σημαινει πως εισαι ανεπαρκης μανουλα!!!για το παιδακι σου εισαι η τελεια μαμα, μια και μοναδικη!!δε θα σε αλλαζει με κανενα!!εμενα η μαμα μου με θηλασε ελαχιστα, παρολαυτα νιωθω για εκεινη απεραντη λατρεια και ευγνωμοσυνη για τα οσα μου προσφερε με την καρδια της και ακομη μου δινει, μου δινει, και δεν εννοω υλικα...δοσιμο ειναι η μητροτητα ολοκληρωτικο και δεν εχει σχεση αν θηλαζεις η οχι!!αντεξες τοσα πραγματα ως τωρα..να χαρεις το μωρακι σου, να ευχαριστιεσαι την καθε στιγμη, ειναι μοναδικη!!μην εστιαζεις στο μπιμπερο..ειναι απλη τροφη, ενω αυτα που θα του δινεις εσυ καθε μερα, καθε στιγμη ειναι πιο πολυτιμα, ειναι η ιδια η ζωη!!!!

 

να εισαι καλα κοπελια μου και να σε βλεπει το παιδακι σου παντα γερη και χαρουμενη!!!

Υ.Γ. θα το δημοσιευσω κιολας διοτι εχω ενα θεμα με τα πμ.

[Σοφία Τ.]

Εγω θηλαζω και για τους δυο μας:

 

1. Για το παιδι-Οπως οσο ημουν εγκυος προσεχα τι ετρωγα,πως κινουμουν,εκανα ολες μου τις εξετασεις ολα αυτα γιατι ειχα την ευθυνη της δημιουργιας του ετσι και αφου γεννηθηκε θεωρω υποχρεωση μου να του δωσω το γαλα μου εφοσον αυτη μου η πραξη ειναι ανεμποδιστη εντελως απο εξωγενεις παραγοντες (αρα δεν εχω δικαιολογια,δεν δουλευω,δεν αντιμετωπιζω προβλημα υγειας,δεν χρειαζεται να κανω αντλησεις).

 

Αν δεν το εκανα, θα ενιωθα τυψεις που ενω μπορω να προσφερω το καλυτερο, δεν το κανω...

 

2.Για μενα-Αμα τη εδραιωση του, ο θηλασμος για μενα ειναι ευκολια.Κανω οικονομια χρηματων και χρονου, δεν αποστειρωνω, δεν χρειαζεται να σηκωνομαι μεσα στη νυχτα και να ετοιμαζω μπουκαλια, δεν χρειαζομαι το τσαντακι του Sport Billy οταν παμε μια βολτα, μπορω να ταισω το μωρο οπουδηποτε.

 

Αν δεν το εκανα, θα ενιωθα ανοητη που αφηνω την ευκολια μου για να ετοιμαζω φορμουλες...

[MarcoPolo]

Αlkyon, Nioβη- Ιωαννα, και spyni ευχαριστω για την κατανοηση, σιγουρα εγω δεν ανηκω στις φυσιολογικες περιπτωσεις και μακαρι ολες οι μανουλες να μπορουσαν να θηλασουν τα μωρακια τους!!! Ειναι το καλυτερο για τα μωρα αν υπαρχουν οι σωστες προυποθεσεις.

 

Εγω το μονο που προσπαθω να κανω ειναι να στεκομαι στο παιδι μου με οποιο αλλο τροπο μπορω. Ειμαι σιγουρη οτι οι μανουλες που δεν καταφεραν να θηλασουν θα βρουνε τροπο να καλυψουν το κενο του θηλασμου!!!!! Μακαρι ολες οι μανουλες να μπορουν να ζησουν αυτη την πανεμορφη εμπειρια του θηλασμου. Αλλα αν δεν τα καταφερουν σημασια εχει να ειναι εκει παντα για τα παιδια τους με την αγαπη τους και τη στοργη τους.

[Jen.]

Εγώ θηλάζω συνειδητά μόνο για το μωρό. Δεν μου άρεσε από την αρχή (δεν το περίμενα αυτό αλλά έτσι μου βγήκε) αλλά το πάλεψα γιατί άρεσε πολύ στον μικρό μου και θεωρώ οτι ειναι η πρώτη και πιο σημαντική θυσία που μπορώ να κάνω για το παιδί μου κυρίως για την καλή του υγεία. Ομολογώ ότι υπάρχουν φορές που μου αρέσει και μένα αλλά όχι πάντα. Ιδίως τα βράδια μέσα στην νύστα δεν μπορώ να πω ότι είναι το καλύτερο μου.

[Νιόβη09]

Αlkyon, Nioβη- Ιωαννα, και spyni ευχαριστω για την κατανοηση, σιγουρα εγω δεν ανηκω στις φυσιολογικες περιπτωσεις και μακαρι ολες οι μανουλες να μπορουσαν να θηλασουν τα μωρακια τους!!! Ειναι το καλυτερο για τα μωρα αν υπαρχουν οι σωστες προυποθεσεις.

 

Εγω το μονο που προσπαθω να κανω ειναι να στεκομαι στο παιδι μου με οποιο αλλο τροπο μπορω. Ειμαι σιγουρη οτι οι μανουλες που δεν καταφεραν να θηλασουν θα βρουνε τροπο να καλυψουν το κενο του θηλασμου!!!!! Μακαρι ολες οι μανουλες να μπορουν να ζησουν αυτη την πανεμορφη εμπειρια του θηλασμου. Αλλα αν δεν τα καταφερουν σημασια εχει να ειναι εκει παντα για τα παιδια τους με την αγαπη τους και τη στοργη τους.

 

Μανούλες είμαστε οπότε ένας λόγος παραπάνω να κατανοούμε, δεν λέω είναι πολύ ωραία η εμπειρία του μητρικού θηλασμού, αλλά όλες οι υπόλοιπες ουσιαστικές στιγμές που περνάει κανείς με το παιδί του είναι κάτι το μοναδικό.

Να σου πω κι ένα παράδειγμα, η μαμά μου δεν θήλασε την μεγαλύτερή μου αδερφή λόγω βλακείας μαίων (τεσπά), αλλά εμένα με θήλασε. Παρόλα αυτά είμαστε πολύ δεμένη οικογένεια, το δέσιμο που έχω εγώ με την μαμά μου το έχει κι η αδερφή μου. Μας μεγάλωσε με την ίδια τρυφερότητα κι αγάπη...την αγαπάμε και μας αγαπάει εξίσου...

Επίσης, πιστεύω πως θα είσαι μια πολύ καλή μανούλα κι σίγουρα το μωράκι σου θα σε υπεραγαπάει...και το λέω αυτό γιατί όταν μια μάνα αγχώνεται και σκέφτεται για το καλό του παιδιού της τότε το δέσιμο είναι ακόμη μεγαλύτερο.

[MarcoPolo]

Νιοβη Ιωαννα ευχομαι και εμενα ο Μαριος μου να με αγαπαει οπως αγαπας και εσυ την μανουλα σου και εγω θα κανω στη ζωη μου παντα οτι μπορω για να ειναι ευτυχισμενος.

[zouzounia]

Νιοβη Ιωαννα ευχομαι και εμενα ο Μαριος μου να με αγαπαει οπως αγαπας και εσυ την μανουλα σου και εγω θα κανω στη ζωη μου παντα οτι μπορω για να ειναι ευτυχισμενος.

 

Να μην στεναχωριέσαι καθόλου! Σε καμία περίπτωση το γεγονός οτι δεν μπόρεσες να θηλάσεις το παιδί σου για καθαρά ιατρικούς λόγους (φάρμακα) δεν σε κάνει "ανεπαρκή" μητέρα. Εμένα η μητέρα μου δεν με θήλασε για τον ίδιο ακριβώς λόγο (ισχυρά φάρμακα για την καρδιά της) και για τον ίδιο λόγο επίσης γέννησε με καισαρική (λόγω καρδιάς) και σου λέω οτι δεν θα μπορούσα να έχω ποτέ καλύτερη μητέρα. Το λέω και συγκινούμαι...

[MarcoPolo]

Να μην στεναχωριέσαι καθόλου! Σε καμία περίπτωση το γεγονός οτι δεν μπόρεσες να θηλάσεις το παιδί σου για καθαρά ιατρικούς λόγους (φάρμακα) δεν σε κάνει "ανεπαρκή" μητέρα. Εμένα η μητέρα μου δεν με θήλασε για τον ίδιο ακριβώς λόγο (ισχυρά φάρμακα για την καρδιά της) και για τον ίδιο λόγο επίσης γέννησε με καισαρική (λόγω καρδιάς) και σου λέω οτι δεν θα μπορούσα να έχω ποτέ καλύτερη μητέρα. Το λέω και συγκινούμαι...

 

Συγκινουμαι και εγω μαζι σου και σε ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου!!!!

[mpiskotaki]

Καλα βρε Μαριον..τι ποστ ηταν αυτο...με εκανες να συγκινηθω μεσημεριατικα!!

Ειναι δυνατον να εχεις περασει τοσες δυσκολιες κ να νιωθεις τυψεις για το θηλασμο?!

Κοιτα, τα λεμε και στο "καφε" μας, αλλα μη τα σκεφτεσαι αυτα...θαρθουν ωραιες στιγμες κ ολα τα υπολοιπα θα ειναι παρελθον.

[MarcoPolo]

Ηδη απολαμβανω το μπουμπουκι μου αν και μου βγηκε ζορικο το ατιμο!!!!!

Αν και με τοσα που περασε το παιδακι μου παλι καλα να λεμε!!!!!