Θηλασμός ... για ... ποιον;

[prosperous]

και εγω ξεκινησα να θηλαζω με dead lines αλλα βλεποντας οτι η μικρη αναπτυσσοταν ικανοποιητικα και οτι εγω ειχα μια χαρα παραγωγη συνεχιζα..σιγουρα με ενθραρρυναν ατομα απο το φορουμ η απο αλλες πηγες και μαζευα πληροφοριες που αρκετος κοσμος αγνοει και εφοσον μονο καλο κανει χαλαλι η κουραση, η αυπνια και η εννοια να μη λειπει γαλα απο το ψυγειο οταν ειμαι στην εργασια μου..ανεξοδο δεν ειναι για μενα που εργαζομαι γιατι πληρωνω καθε μηνα 65 ευρω ενοικιο θηλαστρου και καθημερινα αποστειρωνω θηλαστρα και μπουκαλια φυλαξης οπως αγοραζω 1-2 φορες το μηνα σακουλακια αποθηκευσης..αν ειμουν ομως σπιτι μονιμα δεν θα ειχα τετοιο κοστος..anyway στη διαδρομη απολαμβανω την μεταξυ μας επαφη και ολα τα δυνατα συναισθηματα που εγω νοιωθω γιατι εκεινο δεν πιστευω οτι αναγνωριζει μαμα..ακομη και στη κουνιαδα μου που την κραταει οταν αισθανεται πανω της το στηθος της καθως την αγκαλιαζει ηρεμη και κοιμαται οπως θα κοιμοταν και με εμενα, απλα δεν ζηταει να φαει απο κεινη..

[YIOUPI]

Λοιπόν μανούλες, νομίζω ότι είμαστε θύματα μιας τεράστιας "συνωμοσίας" της φύσης!

Ο θηλασμός δεν είναι τίποτα άλλο από μια απαραίτητη τροφή για την θωράκιση και ανάπτυξη (σωματική & συναισθηματική) του μωρού, που του προσφέρει η μανούλα. Η κατσίκα στο κατσικάκι, η ελεφαντίνα στο ελεφαντάκι κοκ.

Τώρα ποιά κατα τη γνώμη μου, είναι η "συνωμοσία"; Θηλάζοντας η μαμά ξεχειλίζει από συναισθήματα αγάπης, χαλάρωσης, ανακούφισης (μάλλον λόγω ορμονών). Έτσι ο θηλασμός της γίνεται απαραίτητος μετά από λίγο καιρό (όσο κι αν έχει ταλαιπωρηθεί στην αρχή)!

Πέρα από την πλάκα, προσωπικά ξεκίνησα να θηλάζω προς όφελος του μωρού μου. Τώρα πια νομίζω ότι εγώ επωφελούμαι περισσότερο!

 

Στο νοσοκομείο που γέννησα, αντλούσα για λίγα λεπτά γιατί πέτρωνε το στήθος μου και δεν μπορούσε ο μπουμπούκος να θηλάσει. Έβγαζα 60-80ml την φορά και το πέταγα. Είχα πει τότε στις μανούλες διακριτικά ότι μακάρι να είχαν μια τράπεζα γάλακτος για να το φυλανε για περιπτώσεις που χρειάζονται συμπλήρωμα. Συμφωνούσαν μαζί μου και πηγαίναν να ζεστάνουν το μπιμπερό του μωρού με το αγελαδινό!!! Τί να πω; Ίσως το επεξεργασμένο να τους ενέπνεε περισσότερη ασφάλεια από το δικό μου. Απόλυτα σεβαστό.

 

Στο μαιευτήριο είδε μια μαία ότι το γάλα μου ήταν πορτοκαλί..

έτσι μου ζήτησαν να αντλώ κ να το πετάω μέχρι να καθαρίσει(!) κ μέχρι τότε να του δίνω φόρμουλα.

Στη διπλανή μου που είχαμε κ πολύ καλές σχέσεις για κάποιους λόγους που δεν θυμάμαι της είπαν να αντλεί κ να πετάει το γάλα..

έτσι σκέφτηκα κ της ζήτησα αν δεν έχει αντίρρηση να δίνει το γάλα της στο μωρό μου προκειμένου να πάρει φόρμουλα (άρα Alcyon ούτε να πιεί το γάλα άλλης γυναίκας το μωρό μου έχω πρόβλημα) η κοπέλα συμφώνησε. Όταν όμως από το μαιευτήριο άκουσαν για τη συμφωνία μας μας το απαγόρευσαν λέγοντάς μας πως δεν επιτρέπεται για ιατρικούς λόγους.....

΄Φυσικά το γάλα μου δεν είχε τίποτα αλλά μέχρι να μου το πούνε κινδύνευσα να πάθω επιλόχειο κατάθλιψη.

[dooo]

Όλοι για έναν και ένας για όλους!!!! :D:D

 

Θηλασμός και για τους δυο μας επομένως. Το φυσιολογικό. Ό,τι όμορφα αισθήματα ξυπνάνε μέσα μου με τον θηλασμό, αντίστοιχα αισθήματα νιώθει και η μικρή μου. Το βλέπω στα μάτια της, το βλέπει στα δικά μου. Επικοινωνούμε, χωρίς να μιλάμε

(ελπίζω βέβαια τώρα που θα αρχίσει να φτιάχνει προτάσεις, να μου πει επιτέλους τι γεύση έχει το γάλα μου "για εκείνη" )

[YIOUPI]

.. προκειμένου να ΜΗΝ πάρει φόρμουλα ήθελα να γράψω πιο πάνω...

[prosperous]

για αυτο Yioupi πριν γεννησω ειχα παει στο διωρο σεμιναριο του ΕΛΕΝΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ (δωρεαν) οπου μας ειχαν κανει μια καλη ενημερωση σχετικα με το θηλασμο, το γαλα και ολα τα σχετικα και μπορουσαμε να ρωτησουμε το οτιδηποτε..οπως επισης η γραμμη συμβουλων τους ειναι διαθεσιμη σε ολους..(ομολογω οτι ειναι καπως σκληροπυρινικοι στις αποψεις τους αλλα μεχρι σημερα οτι μαθαινω απο εδω μεσα σε ικανοποιητικο βαθμο εχουν διασταυρωθει)

[sonar]

Όταν όμως από το μαιευτήριο άκουσαν για τη συμφωνία μας μας το απαγόρευσαν λέγοντάς μας πως δεν επιτρέπεται για ιατρικούς λόγους.....

 

Μου 'ρχεται να γελάσω και να ουρλιάξω μαζί! Τόσα παιδάκια στο παρελθόν επέζησαν και μεγάλωσαν χάρη στις παραμάνες που τα θήλασαν! Δηλαδή "ιατρικά" το αγελαδινό είναι πιο συμβατό από το ανθρώπινο κατά την "ιατρική" τους γνώμη; Αλλά πάλι εμείς τι να πούμε; Δεν είμαστε τόοοοσο καταρτισμένοι και δεν γνωρίζουμε τους "ιατρικούς" λόγους! (μεταξύ μας, ούτε αυτοί νομίζω ότι θα ξέραν τι να πουν αν κάποιος τους ζητούσε τεκμηρίωση)

[dooo]

Όσο για το αν θα θήλαζα άλλο μωράκι, ναι δεν θα είχα πρόβλημα, θα το έκανα όμως μόνο και μόνο για να τραφεί το μωρό σωστά. Αν δε το έκανα για καιρό, ίσως έβγαζα περισσότερη "μητρότητα" προς εκείνο αναπόφευκτα, πάντα όμως με συνείδηση ότι δεν είμαι εγώ η μητέρα του.

 

Και δεν υπάρχει πρόβλημα στο θηλασμό από άλλη μαμά, εκτός κι αν η μαμά έχει aids ή κάποια άλλη ασθένεια που μεταδίδεται με τα υγρά του σώματος.

 

Κάτι πιο "ήπιο" στις συνειδήσεις μας είναι να πιει μητρικό γάλα άλλης μαμάς, αλλά με μπιμπερό (όχι στο στήθος). Αυτό σχεδόν όλες μας θα το βλέπαμε πιο δυνατό να γίνει (και πάλι με τη προϋπόθεση της καλής υγείας της μαμάς, και δεν εννοώ να είναι απλά κρυωμένη).

[YIOUPI]

κ εγώ είχα πάει....

Πάντως όταν το μωρό έκανε μαραθώνιους θηλασμούς κ εγώ παρόλο που είχα ενημερωθεί δεν είχε τύχει να πέσουν στην αντιληψή μου οτι υπάρχουν, πήρα στη γραμμή του Ελενα για να τους πω το πρόβλημα που αντιμετωπίζω, μου είπαν με πολύ αυστηρό ύφος ότι το μωρό πρέπει να θηλάζει το πολύ 20 με 30 λεπτάα τη φορά!!!

Εγινα ερείπιο αλλά ευτυχώς έγραψα στην αγλαϊα τότε κ με βοήθησε!!

[ds]

Θα ήθελα πολύ να ακούσω όμως κι εκείνες που θήλασαν ... πώς να το πω... για δική τους ευχαρίστηση. Εκείνες που το έκαναν καθαρά για να νιώσουν "μαμάδες" και για να αισθανθούν πληρότητα για τον ίδιο τους τον εαυτό μέσα από το θηλασμό. Δεν ξέρω πώς να το διατυπώσω καλύτερα.....

 

το θεμα:απλα θεικο!!!

 

ψεμματα δε θα πω.....

ξερω φυσικα πως κανω το καλυτερο για το παιδι μου και πως αυτο θα εχει αντικτυπο σε ολη του τη ζωη, αλλα τη μικρη μου αμαρτια θα την πω,πως εινα και δικια μου ευχαριστηση, μου δινει ικανοποιηση να βλεπω πως τα καταφερα ως τωρα παρ'ολες τις δυσκολιες (...και ηταν πολλες).ηταν σαν ενα στοιχημα που ειχα βαλει με τον εαυτο μου οσο ακομα ημουν εγκυος, καθως "μορφωνομουν" στο καφαλαιο θηλασμος.

δε σας κρυβω πως οσες φορες εφτασα στο χειλος να τα παρατησω,δεν το εκανα και για το καλο της ζουζουνιτσας μου αλλα και για το δικο μου εγωισμο, ηθελα πολυ να τα καταφερω....και για μενα και για καποιους γυρω μου που με αμφισβητουσαν.....

ειναι πολυ εγωιστικος ο τροπος σκεψης μου??

 

οσο για το θεμα της αρχοντουλας, αν μου το ελεγε καποιος ετσι στο ασχετο μπορει να ημουν αρνητικη... αλλα ετσι οπως ειπωθηκε το θεμα και το σκεφτηκα καλυτερα, μπορω να πω με σιγουρια πως αν η αλλη μαμα σημαινε πολλα για μενα και ειχαμε μια πραγματικα αληθινη και ανιδιοτελη σχεση τοτε δεν θα ειχα κανενα προβλημα να θηλασει το ζουζουνι μου απο εκεινη,(θα ηθελα ομως να το ξερω και να μην το μαθω εκ των υστερων).

οσο για το αν θα θηλαζα αλλο μωρακι, πολυ ευχαριστως!!!!!!

[amaretto]

Όσες μαμάδες *νομίζουν* ότι το κάνουν για τον εαυτό τους, ας σκεφτούν αν θα θήλαζαν στην περίπτωση που το μωρό δεν θα ήταν ευχαριστημένο από την επιλογή αυτή. Όχι ότι γίνεται θηλασμός με το ζόρι αλλά λέμε τώρα ... Ή καλύτερα, να το σκεφτούν αυτοί που λένε ότι οι μανάδες θηλάζουν για εγωιστικούς λόγους

 

Ως προς το θέμα της πληρότητας, δεν διαχωρίζω το θηλασμό από τα υπόλοιπα που κάνω για το μωρό μου και με κάνουν να νιώθω "μαμά". Αλλά επίσης θηλάζω, επειδή είμαι μητέρα, δεν είμαι μητέρα, επειδή θηλάζω.

 

Η αλήθεια είναι ότι από τότε που έγινα μαμά, δεν μπορώ να κρατήσω ξένα παιδιά με τον ίδιο τρόπο που τα κρατούσα και πριν. Πριν, ένιωθα πιο "μαμά" με τα ξένα παιδιά. Τώρα, αν κρατώ ένα ξένο παιδί στην αγκαλιά, ειδικά όταν κλαίει, αυτό που κυριαρχεί είναι ότι δεν είμαι η μαμά *του* και μου φαίνεται περίεργο που δεν το θηλάζω, επειδή κλαίει. Νιώθω let-down σε συγκεκριμένα κλάματα. Χαριτολογώντας λέμε καμιά φορά να θηλάσω κάποιο παιδί, επειδή κλαίει, αλλά στην πράξη ... δεν έτυχε. Νιώθω άβολα πια να ταΐζω ξένα παιδιά γενικώς! Μπιμπερό δεν έχω δώσει ποτέ στο παιδί μου και παρόλο που παλιά τάιζα άλλα μωρά, τώρα νιώθω ότι δεν ξέρω πώς να το κάνω (σωστά). Επίσης, επειδή σπάνια ταΐζω το παιδί μου με το κουτάλι (είναι μετρημένες οι φορές που το έχω κάνει), μου φαίνεται περίεργο να ταΐσω άλλο παιδί και εννοείται ότι το κάνω λάθος - δίνω μικρές κουταλιές και μου αρπάζουν το κουταλάκι και ταΐζουν το μωρό με το κουτάλι της σούπας, για "να τελειώνουν γρήγορα". Στο πλαίσιο αυτό, δεν ξέρω πόσο θα με επηρέαζε το στυλ θηλασμού μιας άλλης γυναίκας, αν τελικά θήλαζα το παιδί της. Αλλά μάλλον το σκέφτομαι πολύ :lol:

[fistikaki]

νομιζω, οτι ολες μας θα διναμε πολυ ευκολα το στηθος μας σε οποιοδηποτε μωρακι να θηλασει.. και γω! με χαρα..

 

ισως πιο δυσκολα, θα δεχομαστε να θηλασει το δικο μας μωρο απο αλλη γυναικα...

 

(εγωιστικη σκεψη? σιγουρα!)

[dooo]

ισως πιο δυσκολα, θα δεχομαστε να θηλασει το δικο μας μωρο απο αλλη γυναικα...

 

(εγωιστικη σκεψη? σιγουρα!)

ακόμα κι αν κάναμε χημειοθεραπεία ας πούμε (χτύπα ξύλο), και προσφερόταν η φίλη μας που την ξέρουμε καλά και τελοσπάντων, πληροί όλες τις δικές μας "ιατρικές" προϋποθέσεις?

 

Εφόσον εγώ δε θα μπορούσα να θηλάσω, θα ήθελα το μωρό μου να έχει τα πλεονεκτήματα του θηλασμού.

[fistikaki]

ακόμα κι αν κάναμε χημειοθεραπεία ας πούμε (χτύπα ξύλο), και προσφερόταν η φίλη μας που την ξέρουμε καλά και τελοσπάντων, πληροί όλες τις δικές μας "ιατρικές" προϋποθέσεις?

 

Εφόσον εγώ δε θα μπορούσα να θηλάσω, θα ήθελα το μωρό μου να έχει τα πλεονεκτήματα του θηλασμού.

 

με την αδεια σου ομως, πρωτα, φανταζομαι... και αφου σου ειχε δωθει λιγος χρονος να το σκεφτεις

[Vann]

Δεν ξερω εαν θα με κατακρινετε μ αυτα που θα γραψω αλλα ειναι αυτα που νιωθω,την κορη μου την θηλασα 3μηνες,μονο αντλουσα 3 μηνες κ εννοειται οτι δεν αντεξα αλλο κ το εκοψα.Τωρα στον γιο μου που ειναι 2μηνων κ 10 ημερων τον θηλαζω αποκλειστικα,αλλα ειναι το χειροτερο μου,αισθανομαι αποκλεισμενη απο τον εξω κοσμο αφου ακομα κ τωρα δεν εχουμε προγραμμα στο φαγητο.Φυσικα τον θηλαζω γιατι ξερω οτι ειναι το καλυτερο για το μωρο μου κ απο την στιγμη που μπορω να του προσφερω,γιατι εχω πολυ γαλα,εγω ομως δεν αντεχω εχουν παιξει τα νευρα μου απο το ξενυχτι ειμαι καθε μερα κομματια,οποτε σιγουρα δεν το κανω για μενα,αλλα για το μωρο μου,δεν ξερω ποσο θα αντεξω ακομα αλλα το παλευω,κ ο μοναδικος λογος που το παλευω ειναι το μωρο μου.Παντως κ την κορη μου που την θηλασα 3μηνες την προσεξα παρα πολυ κ για πρωτη φορα μου αρρωστησε 17μηνων που ειχε κολλησει μια απλη ιωση.Αυτα ελπιζω να μην με βρισετε μ αυτα που εγραψα γιατι απο ολες τις απαντησεις που διαβασα,ειδα οτι σε ολες σας,σας αρεσει ο θηλασμος κ μαλλον ειμαι η μοναδικη που το βλεπω διαφορετικα το θεμα

[sonar]

Αυτα ελπιζω να μην με βρισετε μ αυτα που εγραψα γιατι απο ολες τις απαντησεις που διαβασα,ειδα οτι σε ολες σας,σας αρεσει ο θηλασμος κ μαλλον ειμαι η μοναδικη που το βλεπω διαφορετικα το θεμα

 

Όχι μόνο δεν θα σε βρίσουμε αλλά θα σου πούμε και πόσο σε καταλαβαίνουμε! Εγώ το πρώτο 2μηνο έκλαιγα σχεδόν καθημερινά και έλεγα στον εαυτό μου ότι είναι η τελευταία μέρα (μετά το μετάνιωνα βέβαια)! Μετά από κει σιγά σιγά, όλα άρχισαν να μπαίνουν σε μια τάξη. Εννοείται οτι ο μπουμπούκος τρώει ακόμη πολύ συχνά (κάθε 1μιση ώρα), αλλά έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα των πρώτων ημερών και τώρα το απολαμβάνουμε και οι δύο!

Η υπομονή είναι αρετή! (η γιαγιά μου το λέει όχι εγώ )

[peony]

Ούτε εγώ μπορώ να διαχωρίσω για ποιον θήλαζα (γιατί εδώ κι ένα μήνα αποθήλασα).

 

Αρχικά επειδή ήξερα ότι ήταν καλό για το μωρό, λόγω αντισωμάτων κτλ (και όντως προς το παρόν δεν έχει αρρωστήσει, παρά μόνο έχει κάνει 2 φορές 38 ). Μετά τον τρίτο μήνα, που έστρωσαν τα πράγματα (ακούς, Vann; κουράγιο ), το έκανα (και) για τη βολή μου, δηλαδή φαγητό ανά πάσα στιγμή, χωρίς συμπράγκαλα κτλ. Ακόμα πιο μέτα, όταν πια η μικρή έκανε ένα γεύμα σε 10 λεπτά, και ήταν ακόμα πιο ευχάριστο, το έκανα (και) για συναισθηματικούς λόγους: άρχισα δουλειά στον 5ο μήνα και μου άρεσε να σκέφτομαι ότι το μωρό δεν θα με μπερδέψει με καμία άλλη λόγω θηλασμού. Οπότε τότε έγινε κι ο θηλασμός πραγματικά ώρα απόλαυσης και χαλάρωσης.

 

 

Φαντάζομαι ότι θα θήλαζα ένα άλλο μωρό, αν έπρεπε. Αν θήλαζε κάποια άλλη τη μικρή μου, κατ'αρχήν δεν θα με πείραζε, αλλά μέσα μου ίσως να ζήλευα!

 

Και τώρα, μια που τα λέμε, θα τολμήσω να πω κι έναν άλλο, εντελώς ενδόμυχο, εγωιστικό και άκυρο λόγο που επέμενα στο θηλασμό - μην με πάρετε με τις ντομάτες: γέννησα με καισαρική, ενώ δεν το ήθελα. Για να καλύψω λοιπόν, αυτή την "ανεπάρκεια", ήθελα τουλάχιστον να θηλάσω για πολύ καιρό. Βλακεία, το ξέρω, αλλά έτσι είχαν τα πράγματα. ήταν σαν να έχω στο μυαλό μου μια λίστα με τα στοιχεία της καλής μαμάς και έλεγα "στο ένα απέτυχα, για να δούμε το άλλο τώρα". Παιδιά, δεν θέλω να πάω το θέμα στο αρχείο, απλώς ήταν ένα θέμα που αντιμετώπισα (το ότι αισθανόμουν "αποτυχημένη" λόγω κ.τ. και τα σχετικά), και ένιωσα - κακώς, γιατί έτερον εκάτερον- ότι ο θηλασμός θα αντιστάθμιζε την αποτυχία αυτή. Αυτή ήταν η βαθιά προσωπική σκέψη μου, δεν θέλω να θίξω καμία κοπέλα που δεν θηλάζει ή επέλεξε ή έκανε για άλλους λόγους κ.τ.

[ds]

Και τώρα, μια που τα λέμε, θα τολμήσω να πω κι έναν άλλο, εντελώς ενδόμυχο, εγωιστικό και άκυρο λόγο που επέμενα στο θηλασμό - μην με πάρετε με τις ντομάτες: γέννησα με καισαρική, ενώ δεν το ήθελα. Για να καλύψω λοιπόν, αυτή την "ανεπάρκεια", ήθελα τουλάχιστον να θηλάσω για πολύ καιρό. Βλακεία, το ξέρω, αλλά έτσι είχαν τα πράγματα. ήταν σαν να έχω στο μυαλό μου μια λίστα με τα στοιχεία της καλής μαμάς και έλεγα "στο ένα απέτυχα, για να δούμε το άλλο τώρα". Παιδιά, δεν θέλω να πάω το θέμα στο αρχείο, απλώς ήταν ένα θέμα που αντιμετώπισα (το ότι αισθανόμουν "αποτυχημένη" λόγω κ.τ. και τα σχετικά), και ένιωσα - κακώς, γιατί έτερον εκάτερον- ότι ο θηλασμός θα αντιστάθμιζε την αποτυχία αυτή. Αυτή ήταν η βαθιά προσωπική σκέψη μου, δεν θέλω να θίξω καμία κοπέλα που δεν θηλάζει ή επέλεξε ή έκανε για άλλους λόγους κ.τ.

 

και εγω το αιστανθηκα αυτο λιγακι...βλεπεις εκανα και εγω καισαρικη χωρις να το θελω...και η αληθεια ειναι πως κατηγορω σε μεγαλο βαθμο το γιατρο για αυτο, αλλα πολυ περισσοτερο τον κατηγορω γιατι οχι μονο μου εκανε καισαρικη χωρις να ειμαι 1000% σιγουρη πως επρεπε αλλα με εβαλε και με ραντεβου στις 38+6.

[mama xrysa]

για μενα χτυπαει η καμπανα, αλκυ??

 

οκ, θα σου πω... θεωρω τον θηλασμο κατι εξαιρετικα προσωπικο.. ισως γιατι απετυχα να δωσω στο παιδι μου δικο μου γαλα πανω απο ενα (σκαρτο) τριμηνο, κι αυτο με τρομερη δυσκολια και μονο αντλωντας..

 

πολυ απλα, ετσι και εμπαινα ξαφνικα σπιτι μου, και εβλεπα καποια γυναικα να θηλαζει το παιδι μου, χωρις να εχω ενημερωθει εγω, θα παθαινα εγκεφαλικο...

 

για εναν τρισεκατομμυριο λογους..

 

ισως με πειραζε τοσο πολυ επειδη εγω δεν τα καταφερα..

παντως θα παθαινα σοκ...

 

δικος μου εγωισμος, λοιπον... εγωκεντρικη σκεψη

 

(αν εξαιρεσουμε τη πιθανοτητα, του να βλαψει το παιδι το να πιει γαλα απο μια ξενη γυναικα για καποιους λογους.. δεν το ξερω αυτο)

 

Φυστίκι για σένα και για μένα και για όσες άλλες αντλούν ή αντλούσαν είναι τελείως διαφορετικό...Είναι σαν να απορίπτει το δικό σου στήθος και να δέχεται κάποιο άλλο.Τουλάχιστον εγώ έτσι το νιώθω...Θα μου κακοφαινόταν και εμένα αν την έβλεπα να θηλάζει απο μια άλλη μαμά γιατί πολύ απλά δεν κατάφερα να την θηλάσω εγώ...

[Μαρια.X]

 

 

 

 

 

 

Και τώρα, μια που τα λέμε, θα τολμήσω να πω κι έναν άλλο, εντελώς ενδόμυχο, εγωιστικό και άκυρο λόγο που επέμενα στο θηλασμό - μην με πάρετε με τις ντομάτες: γέννησα με καισαρική, ενώ δεν το ήθελα. Για να καλύψω λοιπόν, αυτή την "ανεπάρκεια", ήθελα τουλάχιστον να θηλάσω για πολύ καιρό. Βλακεία, το ξέρω, αλλά έτσι είχαν τα πράγματα. ήταν σαν να έχω στο μυαλό μου μια λίστα με τα στοιχεία της καλής μαμάς και έλεγα "στο ένα απέτυχα, για να δούμε το άλλο τώρα". Παιδιά, δεν θέλω να πάω το θέμα στο αρχείο, απλώς ήταν ένα θέμα που αντιμετώπισα (το ότι αισθανόμουν "αποτυχημένη" λόγω κ.τ. και τα σχετικά), και ένιωσα - κακώς, γιατί έτερον εκάτερον- ότι ο θηλασμός θα αντιστάθμιζε την αποτυχία αυτή. Αυτή ήταν η βαθιά προσωπική σκέψη μου, δεν θέλω να θίξω καμία κοπέλα που δεν θηλάζει ή επέλεξε ή έκανε για άλλους λόγους κ.τ.

 

 

 

 

 

 

Παρτε και'μενα με τις ντοματες,και'γω την ενοιωσα αυτη την ανεπαρκειια,ηθελα τοσο πολυ να γεννησω φυσιολογικα.....που οταν δεν τα καταφερα κοντεψα να παθω καταθλιψη,οποτε ο θηλασμος ηταν μονοδρομος για μενα, επρεπε να τα καταφερω ο κοσμος να χαλασει γιατι θα τρελενομουν διαφορετικα.:

[zouzounia]

Συμφωνώ απόλυτα με την ANNA27! Θηλάζω γιατί είναι η φυσική συνέχεια της εγκυμοσύνης. Το όλο "πακέτο". Και γιατί γι' αυτό μου έδωσε ο Θεός το στήθος. Αυτή είναι η λειτουργία του. Και γιατί το μωρό μου με το που γεννήθηκε ήταν το πρώτο πράγμα που έψαχνε. Δεν θεωρώ οτι κάνω κάτι τόσο σπουδαίο απλά κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Απλώς νομίζω οτι την εποχή της "χειραφέτησης" περάστηκε οτι θηλάζουν μόνο οι φτωχές και αυτές που δεν είναι ανεξάρτητες και δεν εργάζονται και δεν μπορούν να πληρώνουν για μπιμπερό και δεν ήταν "μόδα" ο θηλασμός... Και φυσικά γιατί είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ γάλα για το παιδί και αποτελεί διακαίωμά του!

 

Υ.Γ. Εμένα η μητέρα μου δεν με θήλασε παρόλο που είχε πολύ γάλα γιατί έπαιρνε (και παίρνει) ισχυρά φάρμακα για την καρδιά της που περνάνε στο γάλα... Αυτό όμως δεν την έκανε καλύτερη ή χειρότερη μητέρα κι ευτυχώς στην δική μου περίπτωση που υπήρχε και το μπιμπερό...

[Access]

Όχι μόνο δεν θα σε βρίσουμε αλλά θα σου πούμε και πόσο σε καταλαβαίνουμε! Εγώ το πρώτο 2μηνο έκλαιγα σχεδόν καθημερινά και έλεγα στον εαυτό μου ότι είναι η τελευταία μέρα (μετά το μετάνιωνα βέβαια)! Μετά από κει σιγά σιγά, όλα άρχισαν να μπαίνουν σε μια τάξη. Εννοείται οτι ο μπουμπούκος τρώει ακόμη πολύ συχνά (κάθε 1μιση ώρα), αλλά έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα των πρώτων ημερών και τώρα το απολαμβάνουμε και οι δύο!

Η υπομονή είναι αρετή! (η γιαγιά μου το λέει όχι εγώ )

 

Θα συμφωνήσω με την xazomama και εγώ ντρέπομαι που το λέω, άλλα τις πρώτες 36 μέρες ένοιωθα τόσο…… πώς να το περιγράψω …….θηλασμένη να το πω…… απελπισμένη να το πω…….

Σοφή η γιαγιά σου xazomama εγώ το έμαθα αυτό στην πράξη μέσα από το παιδί μου.

 

Στο θέμα τώρα στην αρχή νομίζω το έκανα για το παιδί μου, τώρα δεν μπορώ να διαχωρίσω για ποιόν το κάνω, αυτό που ξέρω (όπως όλες μας νομίζω) είναι ότι θα μου στοιχίσει όταν σταματήσει. Αυτό που έγραψε η amaretto με καλύπτει πλέον πλήρως

 

«δεν διαχωρίζω το θηλασμό από τα υπόλοιπα που κάνω για το μωρό μου και με κάνουν να νιώθω "μαμά". Αλλά επίσης θηλάζω, επειδή είμαι μητέρα, δεν είμαι μητέρα, επειδή θηλάζω.»

 

Αν θα θήλαζα άλλο παιδί πραγματικά δεν μπορώ να απαντήσω αν υπήρχε σοβαρός λόγος θα το έκανα υποθέτω, αν με πείραζε να θηλάσουν το παιδί μου ενδόμυχα όταν σκέπτομαι αυτή την προοπτική νοιώθω ένα σφίξιμο στο στήθος όποτε μάλλον θα ζήλευα αλλά θα πρυτάνευε η λογική.

 

Peony, πολλές έχουν έναν εγωιστικό και άκυρο λόγο που επέμεναν στο θηλασμό και δύο μπορώ να πω ……. Ο δικός μου είναι ότι δεν αντέχω την διαδικασία αποστείρωση μπουκάλια μέσα στην άγρια νύχτα και φυσικά γιατί δεν μου αρέσει να μου λένε τι μπορώ να κάνω και τι όχι.

[Νιόβη09]

Και τώρα, μια που τα λέμε, θα τολμήσω να πω κι έναν άλλο, εντελώς ενδόμυχο, εγωιστικό και άκυρο λόγο που επέμενα στο θηλασμό - μην με πάρετε με τις ντομάτες: γέννησα με καισαρική, ενώ δεν το ήθελα. Για να καλύψω λοιπόν, αυτή την "ανεπάρκεια", ήθελα τουλάχιστον να θηλάσω για πολύ καιρό. Βλακεία, το ξέρω, αλλά έτσι είχαν τα πράγματα. ήταν σαν να έχω στο μυαλό μου μια λίστα με τα στοιχεία της καλής μαμάς και έλεγα "στο ένα απέτυχα, για να δούμε το άλλο τώρα". Παιδιά, δεν θέλω να πάω το θέμα στο αρχείο, απλώς ήταν ένα θέμα που αντιμετώπισα (το ότι αισθανόμουν "αποτυχημένη" λόγω κ.τ. και τα σχετικά), και ένιωσα - κακώς, γιατί έτερον εκάτερον- ότι ο θηλασμός θα αντιστάθμιζε την αποτυχία αυτή. Αυτή ήταν η βαθιά προσωπική σκέψη μου, δεν θέλω να θίξω καμία κοπέλα που δεν θηλάζει ή επέλεξε ή έκανε για άλλους λόγους κ.τ.

 

Κι εγώ γέννησα αναγκαστικά λόγω ισχιακής προβολής με καισαρική κι ολική νάρκωση κι δεν θυμάμαι όταν μου έδωσαν την μικρή μου για πρώτη φορά αγκαλιά. Αυτό δεν μπορώ να το ξεπεράσω με τίποτα. Νιώθω τόσο άσχημα....

 

Επίσης, η μαμά μου όταν με γέννησε (το 1978 στην Γερμανία) είχε τόσο πολύ γάλα που τάιζαν πολλά μωρά με το γάλα της (με μπουκάλι). Τότε καθόταν τουλάχιστον μια εβδομάδα στο νοσοκομείο παρόλο που με γέννησε φυσιολογικά.

[amaretto]

Επίσης, η μαμά μου όταν με γέννησε (το 1978 στην Γερμανία) είχε τόσο πολύ γάλα που τάιζαν πολλά μωρά με το γάλα της (με μπουκάλι).

 

 

Όχι εντελώς άσχετο με το θέμα, μου θύμισες μια θεία που της πήγαιναν να θηλάσει τα παιδιά της γειτονιάς, επειδή "είχε πολύ γάλα". Αυτό που δεν είχε αντιληφθεί ήταν ότι όσο περισσότερο γάλα έβγαινε από το στήθος, τόσο περισσότερο γάλα παρήγαγε Τα παιδιά της τα θήλασε λιγότερο από χρόνο και το θεώρησε τότε υπεραρκετό - θήλαζε (και το χαιρόταν) επειδή δεν υπήρχε άλλη επιλογή αλλά "απαλλάχθηκε", μόλις ήταν επιτρεπτές οι εναλλακτικές. Ίσως αν δεν είχε "βαρεθεί" να θηλάζει τόσα ξένα παιδιά, να θήλαζε τα δικά της για μεγαλύτερο διάστημα. Στο μυαλό μου γυρίζει η αγγλική φράση "touched out" ...

[sternchen]

Θηλάζω γιατί είναι η φυσική συνέχεια της εγκυμοσύνης. Το όλο "πακέτο". Και γιατί γι' αυτό μου έδωσε ο Θεός το στήθος. Αυτή είναι η λειτουργία του. Και γιατί το μωρό μου με το που γεννήθηκε ήταν το πρώτο πράγμα που έψαχνε. Δεν θεωρώ οτι κάνω κάτι τόσο σπουδαίο απλά κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Απλώς νομίζω οτι την εποχή της "χειραφέτησης" περάστηκε οτι θηλάζουν μόνο οι φτωχές και αυτές που δεν είναι ανεξάρτητες και δεν εργάζονται και δεν μπορούν να πληρώνουν για μπιμπερό και δεν ήταν "μόδα" ο θηλασμός... Και φυσικά γιατί είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ γάλα για το παιδί και αποτελεί διακαίωμά του!

 

Συμφωνω απολυτα μαζι σου !!!!!!!!!!

[alcyon]

Πραγματικά σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας που ειδικά μερικές διακρίνονται από μια τρομερή ειληκρίνια!

 

Επίσης... οι μεγαλύτερες αλήθειες γιατί γράφονται με μικρά γραμματάκια;

 

Φυστικάκι μου γλυκό (ή μήπως είσαι αρμυροφύστικο; ), δεν ήσουν εσύ ο λόγος που το ρώτησα. Είδα πως διαμορφώθηκαν δύο τάσεις στο θέμα... και ήθελα να ακούσω την άλλη άποψη, ενώ παράλληλα μου δημιουργήθηκαν διάφορα ερωτήματα.

 

Επί του θέματος.......

Γύριζε στο μυαλό μου αυτό το ζήτημα και συνειδητοποίησα (μετά από εκείνα τα ψιλά γράμματα περί καισαρικής) πως κάτι αντίστοιχο έχω περάσει κι εγώ.

 

Όταν έκανα καισαρική (ενώ θα ήθελα πάρα πολύ να έχω γνωρίσει τον φυσιολογικό τοκετό), αισθανόμουν πως μου πήραν κάτι "δικό μου" (=τη διαδικασία της γέννας). Κάτι που με έμαθαν πως είναι "μόνο για κορίτσια"... που δε γνωρίζουν οι άντρες, που μόνο οι γυναίκες περνάνε αυτή τη διαδικασία κτλ κτλ. Μπαίνουμε δηλαδή από μικρές στη λογική αυτή. Όταν έρχεται η ώρα και ενώ θεωρώ δεδομένο πως ως γυναίκα θα περάσω αυτή τη διαδικασία, οι συνθήκες μου τη στερούν. Για αυτή τη στέρηση όμως δεν με είχε προετοιμάσει καμία κοινωνία και κανένας γονιός. Και παρόλο που βίωνα τα αισθήματα αποτυχίας του ρόλου μου, οι οικείοι ενίσχυαν αυτή την αίσθηση αποτυχίας.

 

Μαζί με αυτή την αντίδρασή τους είχαν απορρίψει το ενδεχόμενο να καταφέρω να θηλάσω τα παιδιά μου ακριβώς επειδή ήταν δίδυμα. Το θηλασμό όμως τον είχα στο πακετάκι του φυσικού γεγονότος μετά τη γέννα. Πείσμωσα. Είπα πως το θηλασμό "δε θα μου τον πάρουν". Δε θα το επιτρέψω. Τα κίνητρά μου (όσο κι αν θα ήθελα να είναι ανιδιοτελή) εκείνο τον καιρό έρχονταν κυρίως από την παρόρμηση να δικαιωθώ στα μάτια των άλλων, μα περισσότερο στα δικά μου. Πως ο ρόλος μου δεν έχει ακυρωθεί, πως είμαι άξια να γίνω γονιός και πως μπορώ να αντιπαρέλθω το όποιο εμπόδιο έρχεται στο δρόμο μου. ΟΚ! Τον φυσικό τοκετό μου "τον στέρησε" ο γιατρός (για αντικειμενικούς λόγους... και επίσης ευτυχώς που υπάρχουν άλλοι τρόποι να αντιμετωπιστούν διάφορες περιστάσεις από το να έχουμε δράματα σε εξέλιξη). Τον θηλασμό όμως τον έχω "δικό μου". Δεν έχω καμία δικαιολογία αν δεν το παρέχω στο παιδί μου. Εγώ θα νιώθω άσχημα πως δεν τα κατάφερα.

 

Αυτές ήταν οι σκέψεις μου τότε.

 

Θήλασα τα δίδυμα. Μαραθώνιοι θηλασμοί. Ο οργανισμός μου μετά από μεγάλη απώλεια αίματος είχε τα χάλια του. Το γάλα πρέπει να "κατέβηκε" (εννοώ ... αυτό το φούσκωμα και η αίσθηση συμφόρησης λόγω της παραγωγής), κάπου στη 15η-20η μέρα και όχι στην 3η όπως βιώνουν οι περισσότερες γυναίκες. Μέχρι τότε τα μωρά έκλαιγαν τρομερά κι όλοι μου έλεγαν πως τα αφήνω νηστικά! (Κάτι που αποδείχθηκε εντελώς αναληθές, αφού έπαιρναν πολύ βάρος).

 

Στα ατελείωτα κλάματα, στις ατελείωτες πιέσεις τρίτων πως αφήνω τα παιδά νηστικά μου έλεγαν να βάλω συμπλήρωμα. Φοβόμουν πως θα έχανα το θηλασμό αν έπερναν έστω και μια φορά λίγο ξένο γάλα. Αισθανόμουν πως αν το έκανα αυτό (να δώσω ξένο γάλα) θα είχα παραιτηθεί από το ρόλο μου ως μητέρα.

 

Τα κίνητρα λοιπόν εξακολουθούσαν να είναι μάλλον εγωιστικά. Το αποτέλεσμα και το κέρδος φυσικά το είχαν τα παιδιά.

 

 

Τώρα πια.... έχοντας 4 παιδιά και έχοντας βιώσει το θηλασμό με διαφορετική ματιά κάθε φορά μπορώ να πω πως έχω αποβάλει εκείνη την εγωιστική παρόρμηση και το κάνω καθαρά για θέμα βιοπορισμού του παιδιού. Αλλά για να φτάσω να λέω πως το κάνω μόνο για το παιδί.... μάλλον πρέπει να παραδεχθώ πως εκπληρώθηκε η εσωτερική (και καθαρά εγωιστική) μου παρόρμηση να επιβεβαιωθώ στο ρόλο μου ως μητέρα.

 

Τότε ...πιστεύω θα με πείραζε να μου ταίσει άλλος το παιδί (είτε θηλάζοντάς το, είτε με μπουκάλι, είτε με οποιονδήποτε τρόπο). Αλλά μάλλον αν το σκεφτόμουν ψύχραιμα να προτιμούσα να μου το θηλάσει κάποια παρά να του δώσει ξένο γάλα.

 

Τώρα... αν για κάποιο λόγο βρεθώ να μη μπορώ να δώσω γάλα στο παιδί μου θα προτιμούσα χίλιες φορές να μου το θηλάσει κάποια. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Χωρίς την άδειά μου. Να είναι χορτάτο το παιδί μου. Αυτό έχει σημασία.

 

Ίσως για αυτή μου την αντίληψη να συντέλεσε και η εντατική στην οποία νοσηλεύτηκε η μικρή μου για κάποιες μέρες όταν γεννήθηκε. Περνώντας από την εντατική στην απλή παρακολούθηση και έχοντας περάσει από το άγχος να αρχίσει το παιδί να ζητάει τροφή (με κλάμα φυσικά)..... Πήγα να την παραλάβω και μου λέει μια μαία... "Συγνώμη... σου το ταϊσαμε. Έκλαιγε πολύ και δεν γινόταν να την αφήσουμε να ταϊστεί την προκαθορισμένη ώρα του επισκεπτηρίου (όπου θα μου την έδιναν για να τη θηλάσω)." Κι εκεί..... έχω μείνει..... .... και συνειδητοποιώ πως η γυναίκα αυτή...... μου ζητά συγνώμη...... ... γιατί ... απλά τάισε το παιδί μου!! Της λέω "ΜΠΡΑΒΟ!! Το παιδί να φάει αφού πεινάει. Η δική του ανάγκη προέχει." Εκείνη την ώρα δεν έκανα τον κόπο να ρωτήσω αν χρησιμοποιήθηκε το δικό μου γάλα που έστελνα και της έδιναν ή αν από μπέρδεμα (λόγω μεταφοράς) της έδωσαν ξένο. Εκείνη τη στιγμή.... συνειδητοποίησα πως δε με ένοιαζε! Η κοιλίτσα της μικρής μου είχε γεμίσει! Κι αυτό ήταν το μόνο που είχε σημασία.

 

Πολλά είπα.... σταματήστε με !!!!