ανεπιθύμητα τα παιδιά;

[eleanax]

ξέρω ότι γενικά το θέμα κάνει τσιζ .....για κάποιους νέους γονείς που θεωρούν τη λογική αυτή παλιομοδίτικη -αφήνω τα παιδιά πίσω, δεν επικρίνω κανένα για ότι κάνει, κι εγώ δουλεύω και όταν γεννηθεί ο μικρός θα τον βλέπω λίγο απλά είμαι αποφασισμένη να πηγαίνω μεν παντού μαζί του, αλλά σε μέρη που ξέρω ότι θα περνάει κι εκείνος καλά, όχι μόνο εγώ, αν πάλι θέλω να πάμε κάπου σαν ζευγάρι αλλά παλαιά τότε sorry υπάρχουν και οι γιαγιάδες,δεν είναι κακό το παιδί να μάθει ότι υπάρχουν όρια, δεν είναια αυτοκόλλητο με τους γονείς, και σε ένα παιδικό πάρτυ που θα τον καλέσουν θα είναι δική του διασκέδαση και μόνο, όσο για δημ. υπηρεσίες εκεί είναι άλλη υπόθεση, δεν πας οικειοθελώς και φυσικά κακώς υπάρχουν κάποια γαιδούρια που δε δείχνουν κανένα σεβασμό στην έννοια της μητρότητας και δυσανασχετούν και είναι άξιοι πολλών σφιαλιάρων

[maryp]

δεν συμφωνω καθολου να τραβαμε τα παιδια εδω και κει σε μπαρακια και ιστοριες αλλα το εχω δει και λυπηθηκα πολυ!αν δεν λυπουνται οι γονεις τα παιδια τους να αναπνεουν την τσιγαριλα και να ακουν δυνατη μουσικη ε τι να πουμε εμεις?αφου υπαρχουν γονεις που καπνιζουν και σε παιδοτοπους τα λογια ειναι περιττα πλεον....

 

 

 

 

και φταίνε τα παιδιά για την τσιγαρίλα??? δλδ το αναφαίρετο δικαίωμα του Ελληνάρα είναι να ντουμανιάζει τον τόπο όπου βρεθεί κι όπου σταθεί? να μη μιλήσω για τις γόπες στην παραλία... εσείς τα πάτε τα παιδιά σας στην παραλία??

Σε αυτόν τον τόπο που ζούμε, τα παιδιά τα αγαπάμε πολύ. Σκεφτόμαστε αν θα μαλώσουμε ένα ξένο παιδάκι που χαστούκισε το μωρό μας (σε κάποιο τόπικ το διάβασα κι αυτό) αλλά δυστυχώς τα παιδιά δεν είναι καλοδεχούμενα πουθενά. Ούτε στα εστιατόρια, ούτε στις καφετέριες, ούτε στα καταστήματα, ούτε πουθενά. Για να μη σβήσει ο Ελληνάρας το τσιγάρο του, για να μην ενοχληθεί η μαντάμ στο διπλανό τραπέζι, να μην ακουμπήσουν τα ρούχα που κρέμονται στα καταστήματα...

Αν το περιστατικό με το χαστούκι στο μωρό συνέβαινε έξω, σε άλλη χώρα, η γιαγιά-συνοδός θα είχε βρει τον μπελά της.... Ολοι όμως, έξω, έχουν τα παιδιά τους παντού μαζί....

[pax]

Η κόρη μου είναι 17 μηνών και έχει πάει σε 4 δεξιώσεις γάμου! Έτσι κι αλλιώς είναι η δεξίωση γάμου είναι για οικογένειες και οι περισσότεροι φίλοι των νεονύμφων είτε είναι σε ηλικία που είτε έχουν μικρά παιδιά, είτε το ελπίζουν (από τους καλεσμένους στο δικό μας γάμο πριν τρία χρόνια, οχτώ απόκτησαν στο μεταξύ το πρώτο τους παιδί και πέντε παντρεύτηκαν και ελπίζουν). Δεν ξέρω για αργότερα, αλλά η εντύπωσή μου είναι πως όσο πιο μικρά, τόσο πιο εύκολα τα παίρνεις μαζί σου γιατί μπορούν να κοιμηθούν και στο καρότσι. Για μπαράκια συμφωνώ βέβαια.

[ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ]

δεν ξέρω για τι ηλικίες μιλάτε, εγώ αναφέρθηκα σε πολύ μικρά παιδιά, που έχουν διαφορετικό πρόγραμμα, δε μιλάω για παιδάκι σχολικής ή προσχολικής ηλικίας, εγώ ας πούμε με ένα 2χρονο ή 3χρονο παιδάκι δεν ξέρω αν θα πήγαινα στη δεξίωση που ακολουθεί ένα γάμο, ή για μπορεί να πήγαινα για λίγο απλά για να μην προσβληθεί το ζευγάρι, και γενικά ως γονείς δεν μπορούμε να έχουμε την κοινωνική ζωή που είχαμε πριν, τα δεδομένα αλλάζουν και δεν το κάνω απλά για να μην ενοχλήσω τους άλλους αλλά για να μην κουραστεί το παιδάκι, γενικά θυμάμαι και οι γονείς μου, και άλλοι της γενιάς τους δεν θα μας έπαιρναν ποτέ σε μία ταβέρνα το βράδυ για να μην ξενυχτήσουμε κ.α., και γενικά ναι για μένα υπάρχουν κάποιες δραστηριότητες που σχετίζονται κυρίως με τη διασκέδαση όπου καλώς ή κακώς δεν μπορούν να πάρουν μέρος παιδιά, αφορούν ενήλικες, δε νομίζω ότι λέω κάτι παράλογο, θα σας άρεσε η ιδέα ενός νηπίου σε μπαρ γιατί οι γονείς του δεν έχουν που να το αφήσουν, πιθανά μόνο σε διακοπές όπου δεν υπάρχουν αμιγώς μπαρ αλλά π.χ. καφετέριε που λειτουργούν κι αργότερα με ποτά+γλυκά, και πάντα σύμφωνα με το χαρακτήρα του παιδιού, άλλα κοιμούνται νωρίς και άλλα αργά

 

 

:shock::shock::shock:

Με αγχωσες βρε κοριτσακι μου!

Με μια ανασα τα ειπες.......:lol::lol::lol:

(συγνωμη για την παρεμβαση...)

Συνεχιστε παρακαλω........

[DALIA]

καταρχή θα ξαναπώ ότι εγώ προσωπικά ποτε δεν έχω αισθανθεί κάπου ότι το παιδί μου είναι ανεπιθυμιτο...

όταν δεν δουλεύω ήμαστε πάντα μαζί και στα πάντα...ποτέ δεν έδειξε να μην περνάει καλά ή να δυσανασχετεί...φυσικά και δεν τον πάω σε μπαράκια, μόνο το περασμένο Σάββατο μετά από ένα γάμο και είχε και η αδερφή μου το μικρό και όχι μόνο ανεπιθυμητοι δεν γίναμε αλλά τα μικρά μας έγιναν η μασκότ του μαγαζιού..

εγώ και η αδερφή μου όταν ήμασταν μικρά ακολουθούσαμε πάντα τπυς γονείς μας και σε ταβέρνες και σε πολύωρα ταξίδια, όπως κάνανε και οι φίλοι των γονιών μας αλλά ξέρετε κάτι η ταλαιπωρία και ότι καμία φορά μας έπερνε ο υπνος στην ταβέρνα δεν μου έχει μείνει καθόλου τα σκέφτομαι και γελάω και αναπολώ όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές που ζούσαμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.

πλεόν ο μικρός μιλάει, όπου και να τον "κουβαλάω" όταν τον δένω στο καθισματάκι του αυτοκινήτου πάντα μου λέει" τι ωλαια που πελασαμε παλι που ήμασταν ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ"

[sofia_nefeli]

και εμενα δε μου αρεσει να τραβολογω το παιδι μου σε γαμους μπουζουκια κ γενικα σε χωρους διασκεδασης που θα βγει εκτος ωραριου το ιδιο το παιδι και θα δυσανασχετισει. ετσι την εχω μαθει εγω. δε καταλαβαινω γιατι να παρω το παιδι μου μαζι. μαλιστα εχω ενα γαμο που πρεπει να παω. η γιαγια δε μπορει. θα παω ειτε εγω ειτε ο αντρας μου. γιατι να παρω τη μικρη μαζι μου αφου εκεινη την ωρα θα νυσταζει και να τη κοιμισω (αν κοιμηθει) στο καροτσι με τοοοοση φασαρια και τοση καπνα?

και συγγνωμη αλλα εγω οταν θα βγω θα θελω να καπνισω!!! μεσα στο σπιτι δε καπνιζω αλλα γιατι στα μπουζουκια να μη καπνισω? γιατι οι γαμοι γινονται στα μπουζουκια (οι περισσοτεροι)

ειναι χωρος καταλληλος για ενα παιδι αυτος? και δε θα συμφωνησω στο οτι θελω να πηγαινω μαζι με το παιδι μου για να περνω χρονο μαζι του. δε περνας χρονο μαζι του γιατι κανονικα αυτη την ωρα θα κοιμοταν στο κρεβατακι του...

[DEMS]

και φταίνε τα παιδιά για την τσιγαρίλα??? δλδ το αναφαίρετο δικαίωμα του Ελληνάρα είναι να ντουμανιάζει τον τόπο όπου βρεθεί κι όπου σταθεί? να μη μιλήσω για τις γόπες στην παραλία... εσείς τα πάτε τα παιδιά σας στην παραλία??

Σε αυτόν τον τόπο που ζούμε, τα παιδιά τα αγαπάμε πολύ. Σκεφτόμαστε αν θα μαλώσουμε ένα ξένο παιδάκι που χαστούκισε το μωρό μας (σε κάποιο τόπικ το διάβασα κι αυτό) αλλά δυστυχώς τα παιδιά δεν είναι καλοδεχούμενα πουθενά. Ούτε στα εστιατόρια, ούτε στις καφετέριες, ούτε στα καταστήματα, ούτε πουθενά. Για να μη σβήσει ο Ελληνάρας το τσιγάρο του, για να μην ενοχληθεί η μαντάμ στο διπλανό τραπέζι, να μην ακουμπήσουν τα ρούχα που κρέμονται στα καταστήματα...

Αν το περιστατικό με το χαστούκι στο μωρό συνέβαινε έξω, σε άλλη χώρα, η γιαγιά-συνοδός θα είχε βρει τον μπελά της.... Ολοι όμως, έξω, έχουν τα παιδιά τους παντού μαζί....

 

Αυτό με απασχολεί εμένα. Το ωράριο (και του φαγητού και του ύπνου) του παιδιού εννοείται ότι το σεβόμαστε. Φυσικά αλλάζει η ζωή σου με τον ερχομό ενός παιδιού, αλλά διαβάζω μέσα στο forum για ξενοδοχεία και εστιατόρια που δεν δέχονται παιδιά για το διωγμό που υφίστανται μανάδες που θηλάζουν και αναρωτιέμαι η μόδα της οικολογίας εξαντλείται στην αγορά βιολογικών τροφίμων και στην ανακύκλωση χαρτιού; μήπως να το πηγαίναμε λίγο μακρύτερα; μήπως να υιοθετούσαμε ένα τρόπο ζωής όπου τα παιδιά θα είχαν πιο έντονη παρουσία και πιο ενεργή συμμετοχή στην κοινωνική ζωή;

[DEMS]

Αν οι κοινωνικές μας συνήθειες αποκλείουν τα παιδιά μας τότε είναι κόντρα στη φύση και όντας γονείς πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας, όχι με λάθος θυσίες (κλεινόμαστε μέσα μαζί με τα παιδιά) αλλά με ουσιαστικές αλλαγές στον τρόπο που βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε κάποιες καταστάσεις.

[alcyon]

Το πιο άσχημο που έχω δει σε γάμο (μέσα σε τόσα άλλα του συγκεκριμένου γάμου.....) ήταν να έχουν υπολογίσει τραπέζια με ταμπελίτσα για τους καλεσμένους. Και με έκπληξη είδα πως σε οικογένεια με 2 γονείς + 4 παιδιά... είχαν κρατήσει μόνο 2 θέσεις!!!! Εγώ στη θέση τους θα είχα φύγει, αφού πρώτα τους την είχα "πει". Μα να σου λένε με αυτόν τον τρόπο πως οκ... έλα εσυ αλλά τα παιδιά δε τα θέλουμε;; Τι να το κάνω το χαβιάρι (επιδείξεως)... αφού απαγορεύουν στα παιδιά να διασκεδάσουν μαζί με τους γονείς;

[livinath]

Νομίζω πως το αν θα ακολουθήσει ένα παιδάκι τους γονείς σε μια εκδήλωση ή κάποια κοινωνική υποχρέωση είναι ζήτημα που εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Από το είδος της εκδήλωσης, το χώρο, την ηλικία αλλά, κυρίως, τον χαρακτήρα και της συνήθειες ενός παιδιού. Καλώς ή κακώς όπως δεν είμαστε όλοι ίδιοι μεταξύ μας έτσι δεν είναι και τα παιδιά μας. Ενώ λοιπόν άλλα απολαμβάνουν την έξοδο στην ταβέρνα και μόλις τελειώσουν το φαγητό τους θα γυρίσουν γύρω-γύρω και θα παίξουν, άλλα βαριούνται να γυρίζουν γύρω-γύρω και να παίζουν και εκνευρίζονται με ότι αυτό συνεπάγεται (τσιρίδες, ζοχάδα, μιμίσεις από την ταινία "ο εξορκιστής" και το "resident evil" μαζί, κοκ). Μπορεί μάλιστα ενώ γενικά το παιδάκι μας είναι ήρεμο (σαν παιδί πάντα, δεν περιμένει κανείς από ένα παιδί τη συμπεριφορά ενός ενήλικα) κάποια μέρα να το καβαλήσει ο σατανάς (που έλεγε και η συγχωρεμένη η γιαγιά μου) και να αποφασίσει να το ρίξει έξω. Συμβαίνουν αυτά.

 

Το ζήτημα λοιπόν, νομίζω, είναι να δούμε κατά πόσο το εκάστοτε περιβάλλον ταιριάζει στην διάθεση του παιδιού μας αλλά και κατά πόσο τελικά είναι και κατάλληλο για το παιδί μας (μιλάω για τσιγαρόπληκτα μαγαζιά κλπ). Δυστυχώς η νομοθεσία ΔΕΝ καλύπτει, προς το παρόν, τους μη καπνίζοντες επαρκώς. Εφόσον λοιπόν συμβαίνει αυτό, οφείλουμε εμείς να προστατεύσουμε εαυτούς αλλά και τέκνα, σωστά; Άρα λοιπόν θα αποφύγω μέρη όπου ξέρω ότι θα με ντουμανιάσουν και αν είμαι υποχρεωμένη να παραστώ σε κάποιο γάμο στα μπουζούκια πχ (κλειστός και ανεπαρκώς αεριζόμενος χώρος ως επί το πλείστον) θα στείλω τον άντρα μου μόνο στο τραπέζι εξηγώντας τους λόγους της απουσίας μου. Έτσι κι αλλιώς στο μυστήριο μπορώ να πάω, δεν καπνίζει κανείς εκεί, άρα δεν υφίσταται και θέμα παρεξήγησης. Αν πάλι κάποιος με βρεί απαράδεκτη που δεν πήγα όντας έγκυος ή με το παιδί μου μέσα στον τεκέ, τότε τι να κάνουμε; Θα ζήσω με το βάρος της απαραδεκτοσύνης μου....!!

 

Προσωπικά λοιπόν, νομίζω, πως εξαρτάται από την εκάστοτε περίσταση το θα πάρουμε μαζί μας κάπου το παιδί/α μας. Όσο για το πόσο "αποδεκτά" είναι τα παιδιά στο εξωτερικό, νομίζω πως οι απόψεις διίστανται. Σε πολλούς γάμους στο εξωτερικό αναγράφεται πάνω στην πρόσκληση ότι στην δεξίωση ή και στο μυστήριο δεν είναι αποδεκτά τα παιδιά. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο εδώ θα το θεωρούσαμε προκλητικό ή αγενές αλλά για εκείνους είναι αποδεκτό. Επίσης υπάρχουν εστιατόρια, πολλά, στο εξωτερικό τα οποία δεν δέχονται παιδιά κάτω από κάποια ηλικία. Και αυτό είναι αποδεκτό, έξω, και οι γονείς επιλέγουν να πάνε κάπου αλλού αν θέλουν να πάνε με τα παιδιά τους. Εν ολίγης διαφέρουμε σε πολλά στην νοοτροπία και σε σχέση με τα παιδιά. Κάποια πράγματα τα οποία θεωρούνται απαράδεκτα για μας είναι πολύ φυσιολογικά για εκείνους και το αντίστροφο. Αν για παράδειγμα βρισκόταν μια οικογένεια σε ένα εστιατόριο στο εξωτερικό με τα παιδιά τους και αυτά χαλούσαν τον κόσμο (και ενοχλούσαν τους υπόλοιπους θαμώνες) θα τους γινόταν σύσταση από το ίδιο το μαγαζί να τα συμμαζέψουν ή να φύγουν αν εξακολουθούσαν. Εδώ είναι απίθανο να συμβεί κάτι τέτοιο χωρίς να ξεσηκωθεί θύελα αντιδράσεων από τους γονείς. Δεν ξέρω αν έχετε παρατηρήσει ποτέ (συνήθως σε διακοπές όπου συναντάμε και ξένους) πως κοιτάνε τα παιδιά που τρέχουν ανάμεσα στα τραπέζια και τσιρίζουν ενώ τα δικά τους κοιτάνε απορημένα και παραμένουν στα καρεκλάκια τους. Μόλις πάρουν γραμμή ότι δεν τρέχει τίποτα τ'αμολάνε κι αυτοί βέβαια, αλλά μέχρι να καταλάβουν, τους μένει η απορία...!!

 

Δεν υποστηρίζω σίγουρα το να αποκλείονται τα παιδιά μας από κοινωνικές δραστηριότητες. Αλλά νομίζω πως πρέπει να κρίνουμε κατά περίπτωση. Πολλές φορές έχει τύχει να δω απελπισμένη μαμά να προσπαθεί να ηρεμήσει το εκνευρισμένο παιδί της ενώ περιμένει σε κάποια ουρά και ενώ κάποιοι δυσανασχετούν να μην προσφέρεται κανένα γαϊδούρι να παραχωρήσει τη σειρά του ή να ζητήσει μεγαλοφώνως να περάσει η κυρία με το μωρό ή η έγκυος πρώτη. Μόνο δυσανασχετούν αλλά δεν τους περνάει από το μυαλό να λυτρωθούν βρε παιδάκι μου δίνοντας στο μικρό φωνακλά προτεραιότητα για να φύγει μια ώρα αρχίτερα στο κάτω-κάτω...!! Δυστυχώς η παιδεία (η κοινωνική παιδεία εννοώ) δεν διδάσκεται σε κανένα σχολείο ή πανεπιστήμιο. Κι αυτό ισχύει για όλους μας, γονείς και μη. Διδάσκεται από την οικογένεια. Και αφού λοιπόν βλέπουμε τα κακώς κείμενα το πιο σωστό, κατά τη γνώμη μου πάντα, είναι να διδάξουμε σωστά τα παιδιά μας. Για να μην δυσανασχετούν όταν πρέπει να παραχωρήσουν προτεραιότητα σε κάποιον που έχει ανάγκη αλλά να το θεωρούν υποχρέωση τους. Να μάθουν να είναι κοινωνικά όντα κι όχι ατομιστές.

[pax]

Όσο για το πόσο "αποδεκτά" είναι τα παιδιά στο εξωτερικό, νομίζω πως οι απόψεις διίστανται. Σε πολλούς γάμους στο εξωτερικό αναγράφεται πάνω στην πρόσκληση ότι στην δεξίωση ή και στο μυστήριο δεν είναι αποδεκτά τα παιδιά.

 

Σ΄ αυτό έχεις δίκιο. Το παιδομάνι σε γάμους κυρίως στην Ελλάδα το έχω δει, γι΄ αυτό παραξενεύτηκα που αναφέρθηκαν ειδικά οι γάμοι σε μερικά πόστς. Αλλά για να πω την αλήθεια στους γάμους που έτυχε να πάω τελευταία η μουσική ήταν σε υποφερτή ένταση και στο τραπέζι μας δεν κάπνιζαν, αλλιώς κι εγώ δεν θα καθόμουν με το παιδί.

Το τσιγάρο είναι πρόβλημα κυρίως ελληνικό, από την άλλη στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τόσα σκυλιά σε διαμερίσματα που τα βγάζουν οι ιδιοκτήτες τους ίσα ίσα για να κάνουν την ανάγκη τους στο πεζοδρόμιο και ύστερα πρέπει ο γονιός να κάνει σλάλομ με το καροτσάκι. Παντού υπάρχουν στραβά.

Τώρα την ατάκα "τι το ταλαιπωρείς το παιδί" με το που θα βγεις από το σπίτι, μόνο στην Ελλάδα την έχω ακούσει.

[livinath]

Σ΄ αυτό έχεις δίκιο. Το παιδομάνι σε γάμους κυρίως στην Ελλάδα το έχω δει, γι΄ αυτό παραξενεύτηκα που αναφέρθηκαν ειδικά οι γάμοι σε μερικά πόστς. Αλλά για να πω την αλήθεια στους γάμους που έτυχε να πάω τελευταία η μουσική ήταν σε υποφερτή ένταση και στο τραπέζι μας δεν κάπνιζαν, αλλιώς κι εγώ δεν θα καθόμουν με το παιδί.

Το τσιγάρο είναι πρόβλημα κυρίως ελληνικό, από την άλλη στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τόσα σκυλιά σε διαμερίσματα που τα βγάζουν οι ιδιοκτήτες τους ίσα ίσα για να κάνουν την ανάγκη τους στο πεζοδρόμιο και ύστερα πρέπει ο γονιός να κάνει σλάλομ με το καροτσάκι. Παντού υπάρχουν στραβά.

Τώρα την ατάκα "τι το ταλαιπωρείς το παιδί" με το που θα βγεις από το σπίτι, μόνο στην Ελλάδα την έχω ακούσει.

 

Είναι γιατί έχουμε επίγνωση της ταλαιπωρίας που θα υποστεί λόγω της γαϊδουριάς μας...!! Δεν είμαστε καταπληκτικοί;;

 

Παρεπιπτώντως, μ'αρέσουν τα παιδάκια στους γάμους και το βρίσκω λίγο περίεργο να τα αποκλείει κάποιος με την εξής έννοια: Συνήθως το επακόλουθο ενός γάμου, αργά ή γρήγορα, είναι τα παιδιά. Δεν ακούγεται "περίεργο" να ζητήται να απέχουν στο πρώτο βήμα δημιουργίας οικογένειας ενός ζευγαριού; Βέβαια μου έχουν τύχει και 2 περιπτώσεις όπου πραγματικά ένιωσα να καταννοώ τον λόγο αποκλεισμού τους από κάποιους.

 

Στην πρώτη περίπτωση βρέθηκα σε γάμο όπου - κυριολεκτικά - δεν μπορούσαμε να ακούσουμε ούτε τα λόγια του παπά (ανάθεμα κι άμα τα άκουγαν και οι νυμφευόμενοι) λόγω ενός 4-χρονου κοριτσιού που έτρεχε πάνω κάτω στο διάδρομο της εκκλησίας ουρλιάζοντας, πατώντας την ουρά της νύφης στο σπινιάρισμα και ενίοτε κάνοντας στάση για να τραβήξει τα λουλούδια από τις ανθοσυνθέσεις δεξιά και αριστερά του διαδρόμου και να τα πετάξει κάτω. Απόρησα γιατί κανείς δεν το μάζευε (εν πάσει περιπτώση μέσα στην εκκλησία υποτίθεται ότι κάνουμε λίγη ησυχία) και που στα κομμάτια ήταν οι γονείς του. Προς έκπληξη μου διαπίστωσα ότι η μαμά του ήταν η αδερφή της νύφης (την οποία μου σύστησαν μετά) και καθόταν ακριβώς μπροστά μου κατά τη διάρκεια του μυστηρίου ανενόχλητη...! Καταπληκτικό;;

 

Στο δεύτερο σκηνικό είμαι κουμπάρα σε γάμο και σηκώνονται οι νεόνυμφοι να χορέψουν. Ακολουθεί παραδοσιακό γλέντι και χορεύουν μαζί τους και οι κουμπάροι, εμείς δηλαδή. Σηκώνονται και τα παιδάκια ένα εκ των οποίων το είχε βάλει αμέτι μου χαμέτι να με κλωτσήσει. Ξέρετε πως κουνάμε τα ποδαράκια μας δεξιά κι αριστερά σταυρωτά; Ε, αυτό, τουλάχιστον 7-8 χρονών, είχε πιαστεί από το χέρι μου και κλωτσούσε κυριολεκτικά. Χώρια που κόντευε να μου βάλει τρικλοποδιά να πέσω να σκοτωθώ, γέλαγε κιόλας το χαμένο...!! Του λέω λοιπόν κι εγώ "πρόσεχε τα ποδαράκια σου γιατί εκεί που τα βάζεις μπορεί να σε πατήσω κατά λάθος και με τα τακούνια θα πονέσει το πόδι σου" τι άλλο να του έλεγα του σατανόπαιδου; Τίποτα αυτό, εκεί το χαβά του. Οι γονείς να παρακολουθούν εντελώς ατάραχοι το σκηνικό και να μην κάνουν τίποτα. Αυτό συνέχιζε και μάλιστα προσπαθούσε να με πατήσει κιόλας μετά (του έδωσα ιδέα του τσόγλανου, κατάλαβες; ). Είδα κι απόειδα, λέω δεν θα κάτσω να με ξεράνει το άντε-να-μην-πω του άφησα το χέρι κι αυτό αφού είδε ότι δεν το ξαναέπιανα προσπαθούσε να με πάρει από πίσω και να με κλωτσήσει κανονικά χωρίς πρόσχημα πλέον. Μέχρι που το είδε η πεθερά μου και το σβέρκωσε και το έστειλε στη μάνα του και τον πατέρα του. Ε, με κάτι τέτοια αγριεύεσαι λιγάκι, δεν λέω αλλά και πάλι θεωρώ ότι είναι μεμονομένα περιστατικά και τα έχω συναντήσει μόνο σε 2 γάμους αν και έχω πάει σε πολλούς...!!

[DEMS]

Δυστυχώς η παιδεία (η κοινωνική παιδεία εννοώ) δεν διδάσκεται σε κανένα σχολείο ή πανεπιστήμιο. Κι αυτό ισχύει για όλους μας, γονείς και μη. Διδάσκεται από την οικογένεια. Και αφού λοιπόν βλέπουμε τα κακώς κείμενα το πιο σωστό, κατά τη γνώμη μου πάντα, είναι να διδάξουμε σωστά τα παιδιά μας. Για να μην δυσανασχετούν όταν πρέπει να παραχωρήσουν προτεραιότητα σε κάποιον που έχει ανάγκη αλλά να το θεωρούν υποχρέωση τους. Να μάθουν να είναι κοινωνικά όντα κι όχι ατομιστές.

Συμφωνώ, απλά πιστεύω ότι αυτά τα μαθήματα δεν μπορούν να γίνουν κατ' οίκον, στη θεωρία. Αυτά μαθαίνονται μόνο μέσα από βιώματα και το παράδειγμα του γονιού.

[livinath]

Συμφωνώ, απλά πιστεύω ότι αυτά τα μαθήματα δεν μπορούν να γίνουν κατ' οίκον, στη θεωρία. Αυτά μαθαίνονται μόνο μέσα από βιώματα και το παράδειγμα του γονιού.

 

Συμφωνώ απόλυτα! Αν αυτά που λέμε δεν τα κάνουμε πράξη τότε και το παιδί θα μπερδευτεί αλλά και αύριο θα κάνει ότι κάναμε κι εμείς, όχι ότι του λέγαμε να κάνει εκείνο.

[marialenago]

Κορίτσια καλησπερα,

μόλις διαβασα αυτο το τοπικ κ θα ήθελα να μου πειτε τη γνωμη σας

Εμενα η κορη μου ειναι πααααααααααρα πολυυυυυυυυυυυ ζωηρη. Υπερκινητικη, δεν καθεται δευτερολεπτο. Τι να κανουμε δηλαδη, να το σκοτωσουμε γιατί ειναι ζωηρη;

Σε οποιον αρεσουμε για τους αλλους δεν θα μπορεσουμε

Παμε στη δευτερα δημοτικου, κ εγω δεν εχω την δυνατοτητα να της κανω παρτι γεννεθλιων σε παιδοτοπο ή στο σπίτι μου....

Θα μου πειτε τωρα οτι λεω πολλα και σας ζαλιζω, συγγνωμη, αλλα λεω κατι που με ενοχλει.

Σε λιγες μερες κανει παρτι ενας συμμαθητης της κορης μου κ δεν ειμαστε καλεσμενοι.

Δεν καταλαβα, γιατι πρεπει να κανω παρτι τη στιγμη την οποια δεν εχω την οικονομικη δυνατοτητα ή το χωρο για να κανω κατι τετοιο.

Το κοριτσακι μου ειναι απαρηγορητο, του εχω ταξει βεβαια, παιδοτοπο την ημερα που γινεται το παρτι άλλα πεστε μου σας παρακαλω γιατι αυτη η κατινια "δεν σε καλω στο παρτι μου γιατι εσυ δεν κανεις ποτε παρτι"

Οταν δουλευει μόνο ο ενας άπο τους δυο δεν ειναι ευκολο

Τελος παντων, συγγνωμη για το πονοκεφαλο που προκαλεσα, κ ευχαριστω που με ακουσατε

μια φιλη

[alcyon]

Όταν βλέπω παιδάκια με στάση τύπου διαολάκι και οι γονείς ατάραχοι.... στην κοσμάρα τους... εκεί με τρώει το χέρι μου, να "ρίξω σφαλιάρα" στους γονείς........ (και δεν χτυπάω.... και δεν έχει εξαιρέσεις!) Το πιο πιθανό είναι αν πας να επιπλήξεις το παιδί, να παρεξηγηθεί-τσατιστεί-γινει έξω φρενών η μανα (ή ο πατέρας) μαζί σου! Και να ακολουθήσει η κλασσική ατάκα.... "εεεε παιδάκι είναι, τι καταλαβαίνει!"

 

 

Άσχετο.... συνεχίστε....

 

Αυτό βέβαια δεν είναι λόγος να απομωνώσουμε τα παιδια από κοινωνικές εκδηλώσεις.

[sofia_nefeli]

ωωωπααα εσεις μιλατε για μεγαλα παιδια απο οτι καταλαβα ενω εγω για μωρα...

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι τα περνουμε μαζι μας!!! ιδιως σε βαφτισεις παιρνουν υπεροχα!!!! και στους γαμους...και στις ταβερνες. προς θεου!!!! κοιταμε βεβαια να μην ενοχλουν γιατι στη βαπτιση της ανιψιας μου ο παπας εδιωξε τα παιδια απο το εκκλησακι γιατι τα χαν κανει μπαχαλο. δε θα ηθελα ΠΟΤΕ να ημουν σε αυτη τη θεση.

[livinath]

Όταν βλέπω παιδάκια με στάση τύπου διαολάκι και οι γονείς ατάραχοι.... στην κοσμάρα τους... εκεί με τρώει το χέρι μου, να "ρίξω σφαλιάρα" στους γονείς........ (και δεν χτυπάω.... και δεν έχει εξαιρέσεις!) Το πιο πιθανό είναι αν πας να επιπλήξεις το παιδί, να παρεξηγηθεί-τσατιστεί-γινει έξω φρενών η μανα (ή ο πατέρας) μαζί σου! Και να ακολουθήσει η κλασσική ατάκα.... "εεεε παιδάκι είναι, τι καταλαβαίνει!"

 

 

Άσχετο.... συνεχίστε....

 

Αυτό βέβαια δεν είναι λόγος να απομωνώσουμε τα παιδια από κοινωνικές εκδηλώσεις.

 

Μα εννοείται ότι δεν χρεώνει κανείς το παιδί. Στο κάτω κάτω όλα τα παιδιά μπορεί να τύχει να έχουν κακές στιγμές (εκνευρισμό, κακή διάθεση ή απλά διάθεση για σκανδαλιές). Το ζήτημα δεν είναι ο χαρακτήρας ή η εκάστοτε διάθεση του παιδιού αλλά η στάση που κρατάει ο γονιός. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους υπολοίπους που, ναι, μπορεί να ενοχλούνται αλλά κυρίως το παιδί. Δεν έχει τύχει σε καμία μας να δούμε και να ακούσουμε παιδί μες στα νεύρα να νυστάζει, να τρίβει τα ματάκια του και να γκρινιάζει ή να κλαίει και οι γονείς να κοιτάνε μην χάσουνε καμιά συλλαβή από την κουβεντούλα τους. Το παιδί φταίει; Στις περιπτώσεις που ανέφερα πιο πάνω δεν φταίγανε τα παιδιά που ήταν ζωηρά, όπως λέει και η marialenago τι θα πρέπει να κάνουμε, να τα σκοτώσουμε; Οι γονείς τους όμως θα μπορούσαν να τα έχουν περιορίσει για λίγο από τη στιγμή που ήταν παρόντες, παρακολουθούσαν τη συμπεριφορά των παιδιών τους και ήταν παραπάνω από εμφανές ότι γινόντουσαν πάρα πολύ ενοχλητικά. Δεν πνίγει κανείς τα ζωηρά παιδιά ούτε και τα αποκλείει από κοινωνικές εκδηλώσεις (το συγκεκριμένο το θεωρώ απαράδεκτο) αλλά δεν θα έπρεπε πχ αφού βλέπεις την προσπάθεια του γιόκα σου να κλωτσήσει την κυρία που χορεύει να το συμμαζέψεις λίγο; Δηλαδή, το παιδί δεν φταίει οκ, ο γονιός δεν φταίει; Δεν τα βάζω με κανένα, απλά θεωρώ ότι αφού κάποιος αναγνωρίζει τις ιδιαιτερότητες του παιδιού του ίσως θα έπρεπε να προσαρμόζεται και ο ίδιος σε αυτές.

[DEMS]

Ο λόγος που άνοιξα αυτό το θέμα ήταν γιατί πιστεύω ότι μόνο μέσα από την επαφή με μια μεγάλη γκάμα ανθρώπων τα παιδιά εντάσσονται στην κοινωνία και μαθαίνουν να συνυπάρχουν αρμονικά με τους άλλους. Και εκνευρίζομαι όταν αναχρονιστικές νοοτροπίες τους στερούν αυτή την ευκαιρία.

Όσο αφορά στα παιδάκια με την αντικοινωνική συμπεριφορά, είναι προφανές ότι την ευθύνη τη φέρουν οι γονείς. Πηγαίνοντας με το παιδί σου σε ένα δημόσιο χώρο, δεν απαλάσσεσαι από το ρόλο του γονιού, άσχετα αν υπάρχουν άλλοι ενήλικες πρόθυμοι και ικανοί να ασχοληθούν με το παιδί. Τα παιδιά μας είναι πάντα δική μας ευθύνη. Όταν όμως εμείς δεν έχουμε ωριμάσει ποτέ και δεν έχουμε δεχθεί την κατάλληλη αγωγή από τους δικούς μας γονείς, τι να μάθουμε στα παιδιά μας;

[alcyon]

Πήγα σήμερα να πάρω αιτήσεις για τον παιδικό για τα 3 παιδιά. Σκάω μύτη με τα 3 και το 4ο στο sling. Με βλέπει η διευθύντρια του παιδικού σταθμού:

 

-Καλέ, πού το πας το μωρό;

-Και που να το αφήσω;

- ..........

 

Είπαμε τα σχετικά.... και της εξηγώ πως μένουμε λίγο πιο μακριά.

Διευθ: Γιατί δεν τα πας στη γειτονιά σου;

Εγώ: Γιατί δεν παίρνουν το μικρό μου (θα γίνει 2 το καλοκαίρι).

Διευθ: Και θα κάνεις τόσο δρόμο μέχρι εδώ κάθε μέρα?!

Εγώ... ( λες και θα τα φέρνω με τα πόδια...!! ): Και τι να κάνω δηλαδή; Να πάω τα δύο στη γειτονιά και να φέρνω μόνο το μικρό εδώ;;; Θα με φάνε περισσότερο οι δρόμοι.

Διευθ: Να μην το πας παιδικό.

Εγώ: :shock: Και τι να τον κάνω;;; Ήδη έχω πρόβλημα με το μωρό!

Διευθ: Ααα τότε να πάρεις μια γυναίκα για το μωρό, να σου κρατάει και τον μικρό και να βάλεις τα άλλα στη γειτονιά σου!

Εγώ: Και ποιος θα την πληρώνει τη γυναίκα;;;;

Διευθ: ... (είδε πως ετοιμαζόμουν να τη φτύσω κατάμουτρα...) ΕΕ καλά... μια ιδέα σου είπα. Εσύ κάνε ότι νομίζεις.

 

Μα σε ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟ ΣΤΑΘΜΟ !!!!!!! Εεεε δεν το περίμενα!!!!!

[pax]

-Καλέ, πού το πας το μωρό;

 

Αμάν αυτή η ατάκα ρε παιδιά ... Δλδ το επόμενο βήμα είναι να μας πούνε:

-Μωρή δεν κάθεσαι στ΄αυγά σου που μου θες και βόλτες με το μωρό;

 

Τώρα εννοείται ότι αν ενοχλεί πραγματικά θα το μαζέψεις λίγο, τουλάχιστον όσο να μη γίνεται εκνευριστικό.

Το πιο υποκριτικό είναι στα σούπερ μάρκετ που βάζουν τις τσίχλες και τις σοκολάτες ίσα ίσα για να τις βλέπουν τα παιδιά εκεί που περιμένεις στην ουρά, κι όταν αρχίζει το παιδί τις τσιρίδες γιατί φυσικά ξεσηκώνεται και θέλει να του αγοράσεις, φταίει η μαμά για τη φασαρία.

[pax]

πεστε μου σας παρακαλω γιατι αυτη η κατινια "δεν σε καλω στο παρτι μου γιατι εσυ δεν κανεις ποτε παρτι"

Οταν δουλευει μόνο ο ενας άπο τους δυο δεν ειναι ευκολο

 

Τι να σου πω marialenago, σκέψου τι αγωγή παίρνει ο συμμαθητής της κόρης σου όταν από αυτή την ηλικία μαθαίνει από τους γονείς του τέτοιου είδους κατινιές ... Να χαίρεσαι που η κόρη σου δεν είναι στη θέση του.

[DEMS]

...

Το κοριτσακι μου ειναι απαρηγορητο, του εχω ταξει βεβαια, παιδοτοπο την ημερα που γινεται το παρτι άλλα πεστε μου σας παρακαλω γιατι αυτη η κατινια "δεν σε καλω στο παρτι μου γιατι εσυ δεν κανεις ποτε παρτι"

Οταν δουλευει μόνο ο ενας άπο τους δυο δεν ειναι ευκολο

Την καταλαβαίνω την κόρη σου, γιατί έχω βρεθεί στη θέση της. Όπως και να το κάνεις η απόρριψη από όπου και αν προέρχεται δεν είναι εύκολο να τη διαχειριστεί κανείς, ειδικά σε αυτή την ηλικία. Να ξέρεις πάντως ότι από κάτι τέτοια το παιδί σου βγαίνει κερδισμένο. Αν δεν υπήρχε το οικονομικό, θα συναναστρεφόταν αυτούς τους σκάρτους ανθρώπους. Δεν το ξέρει τώρα, αλλά είναι τυχερή.

[maryp]

Μα σε ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟ ΣΤΑΘΜΟ !!!!!!! Εεεε δεν το περίμενα!!!!!

 

ξεκινάει από πολύ πιο πριν... έχετε δει στο μαιευτήριο ΜΗΤΕΡΑ πού είναι ο -υποτιθέμενος- παιδότοπος? δίπλα στο γκαράζ! εκεί δλδ θα αφήσει κάποιος το μεγαλύτερο παιδάκι του για να επισκεφθεί μια λεχώνα! δίπλα στο γκαράζ!

[pax]

Την καταλαβαίνω την κόρη σου, γιατί έχω βρεθεί στη θέση της. Όπως και να το κάνεις η απόρριψη από όπου και αν προέρχεται δεν είναι εύκολο να τη διαχειριστεί κανείς, ειδικά σε αυτή την ηλικία. Να ξέρεις πάντως ότι από κάτι τέτοια το παιδί σου βγαίνει κερδισμένο. Αν δεν υπήρχε το οικονομικό, θα συναναστρεφόταν αυτούς τους σκάρτους ανθρώπους. Δεν το ξέρει τώρα, αλλά είναι τυχερή.

 

Έχετε επαφές με οικογένειες που έχουν πιο σωστές προτεραιότητες; Μήπως να κάνετε από κοινού μ΄αυτές τις οικογένειες δραστηριότητες που δεν χρειάζονται πολλά χρήματα (π.χ. πικ-νικ αντί για πάρτυ με κλόουν), ώστε να ξέρει ότι έχει τις δικές τις παρέες; Γιατί απ΄ όσο θυμάμαι και από την παιδική μου ηλικία, σε περιπτώσεις απόρριψης μια εναλλακτική παρέα παρηγορεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.