Παρουσία του μπαμπά στο δωμάτιο των ωδίνων - στο τοκετό

[νεραϊδομαμά]

Ακριβώς..Εξάλλου νομίζω ότι δέχεσαι και αγαπάς κάποιον και για αυτά που μπορεί και για αυτά που δε μπορεί...Εγώ τρελλαίνομαι να τον πειράζω το φοβιτσιάρη...

[sardelaki]

Ακριβώς..Εξάλλου νομίζω ότι δέχεσαι και αγαπάς κάποιον και για αυτά που μπορεί και για αυτά που δε μπορεί...Εγώ τρελλαίνομαι να τον πειράζω το φοβιτσιάρη...

 

χε χε χε καλά τον κάνεις!

[Irenegr]

Καλησπέρα!

Και ο δικός μου αντρούλης ήταν μαζί μου από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή στη γέννα της κόρης μας. Στο δωμάτιο ωδινών ήταν super αφού είχα κάνει και επισκληρίδιο και δεν καταλάβαινα από πόνους. Μάλιστα βοηθούσε και τη μαία μου με διάφορα θελήματα. Αφού βγήκε η μπέμπα μας τον έδιωχνε ο γιατρός και αυτός δεν ξεκόλλαγε..είχε πάρε τη φωτογραφική μηχανή και έβγαζε σαν τρελλός φωτογραφίες (έχουμε όλον τον τοκετό σε φωτογραφικό υλικό).

Ήταν πολύ όμορφο αυτό για μένα και ένιωθα μεγάλη ασφάλεια που τον είχα δίπλα μου και το μοιραζόμασταν αυτό το τόσο σημαντικό γεγονός. Κι εκείνος από εκείνη την ημέρα λέει σε όλους τους μελλοντες μπαμπάδες να φροντίσουν να μην το χάσουν με τίποτα.

Πάντως αυτά με τα αίματα εγώ δεν τα καταλαβαίνω...αφού δεν έχει και τρομερά αίματα η διαδικασία παρά μόνο στο τέλος και ο άντρας δεν χρειάζεται να είναι δίπλα στο γιατρό. Εμένα ο δικός μου ήταν δίπλα σε μένα οπότε δεν είχαμε παρατράγουδα.

Αυτά! Το συνιστώ ανεπιφύλακτα πάντως. Είναι υπέροχο!

[ΝΕΝΗ]

Sardelaki συμπασχουμε. κι εμενα δεν θελει να μπει και μαλιστα δεν μου εχει επεξηγησει ακριβως τον λογο. οταν δε, τον ρωτανε οι φιλοι του, απλα απαντα οτι θα αποφασισει εκεινη την ωρα. Μα δεν ειναι "χαζο" να εχουν την ευκαιρια να ζησουν μια τετοια εμπειρια και τελικα να αρνουνται; νομιζω οτι πρεπει να συγκεντρωθουν οι συζυγοι απο το forum, να ανταλλαξουν εμπειριες μηπως πειστουν και οι δικοι μας.

[sardelaki]

Sardelaki συμπασχουμε. κι εμενα δεν θελει να μπει και μαλιστα δεν μου εχει επεξηγησει ακριβως τον λογο. οταν δε, τον ρωτανε οι φιλοι του, απλα απαντα οτι θα αποφασισει εκεινη την ωρα. Μα δεν ειναι "χαζο" να εχουν την ευκαιρια να ζησουν μια τετοια εμπειρια και τελικα να αρνουνται; νομιζω οτι πρεπει να συγκεντρωθουν οι συζυγοι απο το forum, να ανταλλαξουν εμπειριες μηπως πειστουν και οι δικοι μας.

 

Καλή ιδέα αυτή, αλλά που τέτοια τύχη;

Εμείς χθες συζητούσαμε πάλι γιαυτό το θέμα και πάντα μου λέει πως είναι πολύ ήσυχος που θα έρθει η μανούλα μου.

Αν τον ρωτήσεις "γιατί δεν μπαίνεις μέσα στην γέννα;" θα σου απαντήσει ότι δεν αντέχει να βλέπει την γυναίκα του να υποφέρει.

Η αλήθεια είναι πως όταν έχω ημικρανίες και είμαι 48 ώρες με τον κουβά και βγάζω τα έντερα μου μόνο που δεν κλαίει επειδή υποφέρω, αλλά άλλο πράγμα ο τοκετός βρε παιδάκι μου

[niadk]

Ο δικός μου δεν αντέχει και είχε πει και σε μένα και στον γιατρό μου πως δεν θα μπει. Χθες το βράδυ μου ανακοίνωσε πως μίλησε με κάτι φίλους στην δουλειά που είχαν μπει στις γέννες των δικών τους παιδιών και αποφάσισε τελικά να δώσει το παρών. Το χάρηκα πολύ, αν και τον φοβάμαι γιατί χλωμιάζει μόνο στην ιδέα πως θα πονάω. Πιστεύω πως θα είναι λίγο... βλέποντας και κάνοντας. Δηλαδή τελικά θα μπει και αν αρχίσει να ... τρικλίζει θα φύγει.

[ΧΡΥΣΑ]

Ο αντρας μου ηταν μεσα απο την αρχη μεχρι το τελος και δεν το μετανιωσε καθολου.

Εκεινος ηταν που ειδε το κεφαλακι του μωρου να βγαινει, εκεινος ηταν που εκοψε τον ομφαλιο λωρο και εκεινος ηταν που μου εδινε δυναμη να συνεχισω.

Βεβαια μετα απο 6-7 ωρες χωρις να πιει κατι, χωρις τσιγαρο και χωρις λιγο καθαρο αερα κοντεψε να ψιλο λιποθυμισει αλλα οι νοσοκομες του εδωσαν λιγη πορτοκαλαδα και συνηλθε.

Πιστευω οτι με το να ειναι μεσα ο συντροφος ειναι καλο γιατι με αυτον τον τροπο συμμετεχει και εκεινος στη γεννα..........

[nnm004]

κοριτσια και μενα ο πανουλης ητανε διπλα μου απο την αρχη μεχρι το τελος . Μου εδεινε κουραγιο να σπρωξω οταν τα ειχα παιξει , βοηθουσε το γιατρο χαχαχχα αυτο ειχε πλακα και γενικως το περασαμε μαζι , μονο τους πονους δεν ενοιωσε εκεινος . Τωρα με το καλο και στο δευτερο παλι ετσι θα γινει , ειναι απιστευτο συναισθημα οπως ειπε ο ιδιος να βλεπεις το παιδι σου την ωρα που γεννιεται

[Guest Nepheli]

Δείτε αυτό:

 

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=3647&start=0

 

[happy duckie]

εμενα ειχε ολη την καλη διαθεση να μπει...αλλα τελικα μολις με ειδε με καθετηρα ,ορο κ να ποναω δεν αντεξε......

[sardelaki]

εμενα ειχε ολη την καλη διαθεση να μπει...αλλα τελικα μολις με ειδε με καθετηρα ,ορο κ να ποναω δεν αντεξε......

 

το πιστεύω

[korina.v]

Καλησπέρα!

Και ο δικός μου αντρούλης ήταν μαζί μου από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή στη γέννα της κόρης μας. Στο δωμάτιο ωδινών ήταν super αφού είχα κάνει και επισκληρίδιο και δεν καταλάβαινα από πόνους. Μάλιστα βοηθούσε και τη μαία μου με διάφορα θελήματα. Αφού βγήκε η μπέμπα μας τον έδιωχνε ο γιατρός και αυτός δεν ξεκόλλαγε..είχε πάρε τη φωτογραφική μηχανή και έβγαζε σαν τρελλός φωτογραφίες (έχουμε όλον τον τοκετό σε φωτογραφικό υλικό).

Ήταν πολύ όμορφο αυτό για μένα και ένιωθα μεγάλη ασφάλεια που τον είχα δίπλα μου και το μοιραζόμασταν αυτό το τόσο σημαντικό γεγονός. Κι εκείνος από εκείνη την ημέρα λέει σε όλους τους μελλοντες μπαμπάδες να φροντίσουν να μην το χάσουν με τιποτα.

Πάντως αυτά με τα αίματα εγώ δεν τα καταλαβαίνω...αφού δεν έχει και τρομερά αίματα η διαδικασία παρά μόνο στο τέλος και ο άντρας δεν χρειάζεται να είναι δίπλα στο γιατρό. Εμένα ο δικός μου ήταν δίπλα σε μένα οπότε δεν είχαμε παρατράγουδα.

Αυτά! Το συνιστώ ανεπιφύλακτα πάντως. Είναι υπέροχο!

Συμφωνω κι εγω οτι δεν χρειαζεται ο αντρας να ειναι διπλα στον γιατρο και να παρακολουθει.Εξαλλου η γυναικα τον εχει αναγκη να ειναι διπλα της και να της δινει δυναμη.Εγω το εχω συζητησει με τον αντρα μου και δεν εχει κανενα προβλημα να ειναι κοντα μου αν γεννησω φυσιολογικα!!

[eleftheriak]

Sardelaki και μένα ο άντρας μου δεν αντέχει καθόλου. Φαντάσου πως όταν του κάνουν ένεση ζαλίζεται μετά... Στον τοκετό λέγαμε από την αρχή να μη μπει καθόλου. Πήγα μία φορά πριν γεννήσω για να δω τους χώρους των ωδινών(στο μητέρα) και του είπα μια που θα είμαστε μόνοι μας να μπει μιας και δε θα ξεκινούσαμε με το χειρουργείο και μπορεί να κρατούσε και ώρες, και όταν θα ένιωθε άσχημα να βγει.Πράγματι έτσι κι έγινε, ούτως ή άλλως με την επισκληρίδιο δεν καταλάβαινα τίποτα στην αρχή, γελούσαμε, παίρναμε τους γονείς μας τηλέφωνο να τους πούμε ότι γεννάμε. Ότνα άρχισα τις εξωθήσεις τον έδιωξα μόνη μου γιατί δεν ήθελα να είναι μέσα...Ούτως ή άλλως έχω μια καταπληκτική μαία(είναι του γιατρού μου) και νιώθω μεγάλη ασφάλεια μαζί της...Μετά το "έπαιζε" άνετος στους φίλους μας,χεχεχε!!!

Καλημέρα κάτι πρόμοιο θα συμβεί και σε μας το μωρό μου φοβάται οχι μόνο τις ενέσεις αλλά και το αίμα όταν κοβόμαστε με κάτι Ετσι είπαμε να μπει στην αρχή αλλά κατα τις εξωθήσεις να ειναι έξω,θα είμαι και εγω ποιο σίγουρη εκείνη την ώρα μην μου λυποθημησει και τρεχουν να τον μαζέψουν!σ.σ στην αρχή ούτε που το συζητούσε μα μπει αλλά τώρα έχει μεγαλύτερη αγωνία από εμένα

[sardelaki]

Τί να κάνουμε κι εμείς οι καψερές που τους λυπόμαστε να μην μας πάθουν τίποτε;;; χα χα

Εμείς τραβάμε όλο το ζόρι και σκεφτόμαστε κι αυτούς

[korina.v]

Εγω δεν τον λυπαμαι τον αντρα μου(ειμαι σιγουρη οτι θα με ελεγε κακια τωρα) πιστευω ομως οτι ειναι τελειο να ειναι και ο μπαμπας την ωρα του τοκετου να ειναι μαζι ως ζευγαρι γιατι το μωρακι ειναι και των δυο και ειναι υπεροχο να δουν μαζι να βγαινει στο φως μια καινουρια ζωη που την εφτιαξαν ΜΑΖΙ!!!

[Elenna]

Εμενα αν και ειναι πολυ φοβιτσιαρης με τα νοσοκομεια, αιματα, βελονες κλπ. , ειναι αποφασισμενος να μπει!! Λεει θα κατσει μεσα μεχρι το τελος

Αντε να δουμε αν θα αντεξει.... Παντος χαρηκα πολυ που θελει να μπει νομιζω θα ειναι μεγαλη παριγορια για εμενα.

[Yannis09]

Γεννήσαμε μόλις πριν 6 μέρες...

Και φυσικά δεν έγραφα εδώ, αν δεν ήμουν και εγώ παρών σε αυτήν την ....μαγική εμπειρία...

 

Τα νερά της γυναίκας μου έσπασαν ξημερώματα (02:00) της Πέμπτης.

17 ώρες αργότερα (αυτό δεν ήταν γέννα, το Μπεν Χουρ ήταν), με απόλυτα φυσιολογικό τρόπο, ήρθε στον κόσμο η μπέμπα μας.

 

Οι 17 ώρες της αναμονής μην τρομάζουν κάποιες που δεν έχουν γεννήσει.

Πολλές από αυτές τις ώρες πέρασαν στον δωμάτιο του νοσοκομείου, και άλλες στο δωμάτιο ..."πόνου" , περιμένοντας.

 

Οι χειρότερες ώρες από όλες όμως για μένα ήταν όταν με είχαν στο περίμενε από έξω!

Λόγω του ότι γινότανε χαμός από γέννες και κόσμο το πρωί, και βέβαια αφού έβλεπαν ότι αργούσαμε ακόμα, με κράτησαν για ένα διάστημα από έξω στην αναμονή.

Εκεί τρελαίνεσαι κορίτσια!

Καλύτερα να πας σπίτι σου να κοιμηθείς, και να έρθεις αφού γεννήσει, παρά αυτό το μαρτύριο!

Δεν έχεις ενημέρωση, δεν ξέρεις τι γίνεται και ο χρόνος παγώνει.

 

Από τη στιγμή που με έβαλαν μέσα, άρχισε το ..θαύμα.

 

Από την αρχή ήθελα να είμαι παρών , και γιαυτό άλλωστε είχα παρακολουθήσει ΟΛΑ τα μαθήματα στο Έλενα, παρόλο που δεν ήταν απαραίτητο (με 2 μαθήματα σου δίνουν το χαρτί-άδεια).

Είχα πάντα την .."άνεση" στο να το δω, αλλά μόνο στην θεωρία.

Είχα ενδόμυχα μια επιφύλαξη μήπως και μου φανεί... κάπως εκείνη την ώρα.

 

Ε λοιπόν.Η πραγματικότητα ήταν μακράν καλύτερη!!

Και την γυναίκα μου βοηθούσα (λίγο νεράκι με σύριγγα-λίγο liposan-λίγο τρίψιμο-λίγο κουράγιο), και την γέννηση της κόρης μου παρακολούθησα λεπτό προς λεπτό, και μέχρι και τα ράμματα καθόμουν και έβλεπα...!

Αν μου έδινε και για μια βελονιά , δεν θα έλεγα και όχι...!

 

Και αυτά τα λέω , όχι γιατί είμαι κανένας ήρωας που άντεξε κ.λ.π. , αλλά γιατί ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΑΠΟΛΥΤΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ που δεν σου αφήνει περιθώριο για φοβίες, απέχθειες κ.λ.π.

Και το λέω γιατί (όπως μας είχαν ενημερώσει πολύ σωστά και στα μαθήματα ψυχοπροφυλακτικής) , κατά την διάρκεια του ...σπρωξίματος συμβαίνουν ακούσια καμμιά φορά σε κάποιο ...μικρό βαθμό, και άλλες λειτουργίες του σώματος, που μπορεί να κάνουν κάποιους να αισθάνονται άβολα, ακούγοντάς το.

Οτιδήποτε όμως συμβαίνει στην όλη διαδικασία , είναι πραγματικά έργο της φύσης , και αν είσαι τυχερός να μην υπάρχουν προβλήματα επιπλοκών κ.λ.π., ζεις την συγκλονιστικότερη εμπειρία της ζωής σου!!

 

Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι περιμένοντας την γυναίκα μου στο δωμάτιο των ...πόνων, μπόρεσα να δω ...ξώφαλτσα περνώντας στον διάδρομο (πηγαίνοντας για νερό, κ.λ.π.) κανά 2 στιγμές από άλλες γέννες, και ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ , όσο και αν η γυναίκες φώναζαν ή όχι, μου φαινόταν μαγική στιγμή.

 

Υπήρχαν γυναίκες που ούρλιαζαν λες και της έσφαζες, αλλά σε 5 λεπτά τέλειωναν και κοιμόντουσαν τέζα!

Η δική μου δεν έβγαλε άχνα, γέννησε απόλυτα φυσιολογικά , χωρίς επισκληρίδιο (παρά μόνο επιταχύναμε λίγο τους πόνους), και γέννησε 17 ώρες μετά το σπάσιμο των νερών (1η γέννα).

 

Μόλις γεννήσαμε λέει στην γιατρό: "Αυτό ήταν όλο? Σιγά το πράγμα , που λένε ότι στην γέννα ποννάει ΤΟΟΟΣΟΟ και δεν αντέχεις , κ.λ.π."

Είσαι μειοψηφία πρόλαβε να σημειώσει η γιατρός, αλλά η γυναίκα μου επιμένει πως οι πόνοι , είναι έντονοι πόνοι περιόδου και αντέχονται.

 

Ο μύθος που είχα, ότι η πιο επώδυνη στιγμή είναι η ώρα που βγαίνει το κεφάλι , καταρρίφθηκε...

Απλά αυτό ΔΕΝ πονάει."Θέλεις μόνο να τελειώνεις, να το βγάλεις, και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να σπρώχνεις όταν έρχεται σύσπαση..."

Δεν τα λέω εγώ.Εκείνη μου τα είπε μετά, αν και το έβλεπα.

 

Σαφώς και έχει να κάνει με τον άνθρωπο και το πως αντιλαμβάνεται τον πόνο.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι.

Ούτε θα συνέβαιναν τα ίδια αν υπήρχε κάποια επιπλοκή ή π.χ. γεννούσαμε κανένα παιδάκι 4,5 κιλά!! (Η δική μας ήταν περίπου στα 3).

Όμως εύχομαι πραγματικά σε ΟΛΟΥΣ να έχουν μια τόσο καλή και εύκολη γέννα , και όλοι οι πατεράδες να μπορέσουν να δουν αυτήν την μαγική στιγμή της γέννησης!

 

Έχω πραγματικά μείνει άναυδος με την όλη εμπειρία, και ... όσο και αν ακούγεται τρελό ζητούσα από την γιατρό (μεταξύ σοβαρού και αστείου) να με βάλει και σε άλλες!!

Αν κάποια θέλει παρέα στο μαιευτήριο , ευχαρίστως να βοηθήσω!!!

Είναι ένα πραγματικό θαύμα...

[Lucie]

Χαίρομαι πολύ που διαβάζω ένα μπαμπά τόσο ενθουσιασμένο με αυτή τη διαδικασία που πράγματι είναι συγκλονιστική. Δυστυχώς οι περισσότεροι άντρες είναι προκατειλημμένοι και δε θέλουν ούτε να το σκέφτονται.Κρίμα....Οδικός μου ήταν δίπλα μου συνεχώς από την αρχή μέχρι το τέλος και δηλώνει ότι όσα παιδιά και να έκανε δε θα ήθελε με τίποτα να χάσει τη γέννησή τους.Εννοείται ότι κάποιοι τον κοιτάνε σαν...εξωγήινο!

[happy duckie]

ο δικος μου μπηκε......και βγηκε....σχεδον ανασκελα

[Yannis09]

Απλά να προσθέσω κάτι , επειδή τελευταία το άκουσα αρκετά σαν επιπλέον φόβο...

 

Ως τώρα , σε καμία περίπτωση η όλη εμπειρία της γέννας δεν με επηρέασε ως προς... την ...σεξουαλική...εικόνα της γυναίκας μου, και δεν νομίζω πως θα με επηρεάσει και στο μέλλον.

Βέβαια προς το παρόν , έχουμε το γνωστό 40ήμερο ...αποχής, αλλά δεν βλέπω κάποιο λόγο αποστροφής ή οτιδήποτε άλλο....

 

Αν έχεις έναν χωρίς επιπλοκές τοκετό, όλα κυλούν τόσο φυσιολογικά που δεν σε ενοχλεί τίποτα αισθητικά.

Άλλωστε η φύση κάτι θα ξέρει περισσότερο, και μην ξεχνάμε πως ΔΕΝ γεννούσαν πάντα οι γυναίκες σε μαιευτήρια , με security και ωράριο επισκέψεων, αλλά η γέννα ήταν απλά άλλο ένα μέρος της ζωής όλων...

[blue]

Καταρχας να σας ζησει το μωρακι σας και να το καμαρωσετε οπως επιθυμητε!!!

 

τα λογια σου ειναι παρα πολυ συγκηνητικα και πραγματικα θα επρεπε να τα διαβασουν κι αλλοι υποψηφιοι μπαμπαδες.

 

Νομιζω κι εγω πως ειναι μια εμπειρια πρωτογνωρη και μαγικη και πρεπει να τη ζησει κι ο πατερας, γιατι κι αυτος εχει συντελεσει στη δημιουργια αυτου του θαυματος.

Εξαλλου αν καποιος δεν αντεχει τα αιματα, μπορει να κατσει απο την πλευρα της γυναικας του και να της δινει κουραγιο.

Κι εγω προσπαθω να πεισω τον δικο μου να ειναι κοντα μου..ελπιζω να πανε ολα καλα μεχρι τοτε. Μακαρι ολες οι μαμαδες, να γεννανε τοσο ευκολα και ανωδυνα οπως κι η γυναικα σου..

[Sotiria]

Ο άντρας μου έκατσε μαζί μου σε όλες τις ωδύνες και με βοήθησε πράγματι πάρα πολύ!!! Στις εξωθήσεις δεν μπήκε γιατι δεν είχε την ψυχραιμία να με δει να υποφέρω- αλλά τελικά λάθος κάναμε γιατι με 4 σπρωξίματα ο μπέμπης βγ΄ηκε και με την επισκληρίδιο δεν πονούσα. Χειρότερα ήταν στις ωδύνες...θα ξέρουμε για την επόμενη!

[sardelaki]

κι ο δικός μου άρχισε να το σκέφτεται για να μπει τώρα...ενώ ήταν κάθετος στην αρχή!

[gerakina]

Είδες sardelaki?Να δεις που στο τέλος θα μπει κι όταν θα του λες μετά "είδες που δεν ήθελες?" θα σου λέει "μα εγώ ήθελα,αα δε θυμάσαι καλά!"

[sardelaki]

gerakina...

ναι ναι κάπως έτσι θα γίνει στο τέλος ...πλάκα έχουν!

Εσένα ο αντρούλης σου θα μπεί;;;