Η αξία της αγκαλιάς

[μαρια21]

κοριτσια, εγω απο τοτε που γεννηθηκε το κοριτσακι μου δεν της στερησα ποτε την αγκαλια. ιδιως τωρα που κοιμομαστε και μαζι. για να καταλαβετε ποσο αναγκη εχουν την αγκαλια μας ενα θα σας πω. για να κοιμηθει το βραδυ,στο κρεββατι μας, πρεπει να την αγκαλιασω. χθες το βραδυ λοιπον κατα την διαρκεια της νυχτας, γυρω στις 3 ξυπνησε καταλαβε οτι εχω παρει τα χερια μου απο πανω της, και με σκουντησε να ξυπνησω και μου ειπε" αλιτσα μανουλα μου, και μου τραβηξε τα χερια μου πανω της. περιττο να σας πω οτι κοντεψα να βαλω τα κλαματα απο την συγκινηση. αφου και ο αντρας μου ξυπνησε και μολις ειδε το σκηνικο, τρελαθηκε. γι αυτο κοριτσια παρτε αγκαλια τα παιδια σας οπου οποτε και για οσο αυτα θελουν. σκεφτειτε οτι γι αυτα ειμαστε ολος τους ο κοσμος...........

[georgiamami]

 

ΠΑΡΤΕ τα παιδια σας αγκαλια, παρτε τον αντρα σας αγκαλια, την μανα σας, τον πατερα σας και εσας.......μην στερειτε την αγκαλια απο κανενα......ειναι ανεκτιμητη!

 

Επιτρεψτε μου να προσθεσω το εξης: Καντε το οσο περισσοτερο μπορειτε και οσο ειναι ακομα μικρουλια τα παιδια σας. Σε καποια ηλικια τα περισσοτερα παιδια νιωθουν μια αποστροφη στο χαδι των γονιων. Αν σας τυχει, μην σας κακοφανει. Θα τους περασει και εχοντας αναμνησεις απο αγκαλιτσες και χαδακια, θα τα ξανα-αναζητησουν και οχι μονο θα τα επιδιωξουν αλλα και θα δωσουν. Καντε τους λοιπον γλυκιες αγκαλιτσες, να εχουν να θυμουνται.

Σας αγκαλιαζω ολες. Καληνυχτα.Ματς-Μουτς.

[haido]

Ax Γεωργία...έγραψες πάλι...

 

Κι εμείς είμαστε πολύ της αγκαλιάς... όλη μέρα...κάθε μέρα... και το υπέροχο κοριτσάκι μου, όσο αγαπησιάρικο είναι, άλλο τόσο ανεξάρτητο και γενναίο είναι! Πόσο καμαρώνω γι' αυτό...

 

Να σας πω κι ένα απίθανο? Μια ιδιαίτερη φίλη μου με πολλά πνευματικά ενδιαφέροντα με ενημέρωσε ότι υπάρχει αυξημένη ζήτηση σε δημόσια νοσοκομεία και ιδρύματα για άτομα που θέλουν να προσφέρουν εθελοντικά χρόνο από τη ζωή τους για να κρατάνε αγκαλιά νεογέννητα ή μωρά, που είτε είναι ορφανά ή εγκαταλείφθηκαν! Καθότι το προσωπικό δεν προλαβαίνει να προσφέρει και αυτήν την "υπηρεσία"! Απίστευτο? Κι όμως αληθινό!

[georgiamami]

 

Να σας πω κι ένα απίθανο? Μια ιδιαίτερη φίλη μου με πολλά πνευματικά ενδιαφέροντα με ενημέρωσε ότι υπάρχει αυξημένη ζήτηση σε δημόσια νοσοκομεία και ιδρύματα για άτομα που θέλουν να προσφέρουν εθελοντικά χρόνο από τη ζωή τους για να κρατάνε αγκαλιά νεογέννητα ή μωρά, που είτε είναι ορφανά ή εγκαταλείφθηκαν! Καθότι το προσωπικό δεν προλαβαίνει να προσφέρει και αυτήν την "υπηρεσία"! Απίστευτο? Κι όμως αληθινό!

 

Εντυπωσιακο. Πραγματικα πολυ σημαντικο. Υπαρχουν τοσοι ανθρωποι που χρειαζονται τη φροντιδα μας. Αρκει να τους αναζητησουμε......

[georgiamami]

Και κατι αλλο που μου ετυχε. Εχοντας μωρο το γιο μου ημασταν στο Ιπποκρατειο καποιες μερες. Εκει στο θαλαμο μας, υπηρχαν 8 μωρα με τις συνοδους μαμαδες. Ενα κοριτσακι ηταν ανευ συνοδου. Ρωτωντας τις νοσοκομες, πηραμε την εξης απαντηση: Η μητερα του επειδη ηταν αρρωψστο δεν μπορουσε να το φροντιζει, και το αφησε στην εισοδο του νοσοκομειου. Επομενως ολες εσεις μαζι με τα μωρα σας, παρτε και καμια αγκαλια και δαυτο.

Ειχε κανει εγχειριση παρα φυση εδρα και ετρωγε μονο συγκεκριμενα φαγητα. Μονο που το θυμαμαι νιωθω ....καπως. Ευτυχως υπηρχασν πολλες ειδικευομενες νοσηλευτριες και τα καταφερναμε.

[FRATZOLAKI08]

οι στιγμές που με αγκαλιάζει το 20 μηνών αγοράκι μου δεν θέλω να τελειώσουν....θέλω να κρατήσουν για πάντα....δεν θα τις άλλαζα για τίποτα και για κανέναν. Αυτοί που λένε πως τα κακομαθαίνουμε δεν έχουν νοιώσει ποτέ το συναίσθημα αυτό, δεν ξέρουν ότι η αγκαλιά είναι θησαυρός ανεκτίμητης αξίας. Είναι όλα τα λεφτά του κόσμου!!!

[natty26]

απλά δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο. Για αυτό αξίζει πραγματικά να ζεις!

[rrrrr]

Επίσης, συνέστησε ένα SOS αντίκτυπο της αγκαλιάς, εάν ένα μωράκι έως την ηλικία του 1,5 ετών απαρνείται την αγκαλιά και δεν την θέλει καθόλου, να το ψάξουν οι γονείς γιατί αποτελεί σύμπτωμα παθολογίας.

Τέλος, ξεκαθάρισε ότι η αγκαλιά δεν κακομαθένει τα μωρά!

Τα συμπεράσματα δικά σας.

 

τι εννοεις συμπτωμα παθολογιας;;;με αγχωνεις πολυ τωρα...η δικια μου που ειναι 10 μηνων δεν θελει και πολυ στην αγκαλια μας...θελει να κατεβει να περπατησει...πολλες φορες με σμπρωχνει με το χερι της οταν την σφιγγω στην αγκαλια μου και την φιλαω σαν να μου λεει ''ασε με ρε μαμα,με ζαλισες...''.........δηλαδη εινει ανησυχητικο;;;;τι ακριβως ειπε αυτος ο ειδικος που λες;;;

[Titi_S]

Η καθημερινότητά μου με τη δουλειά, το στρες και την κούραση βελτιώνεται πολύ όταν σκέφτομαι τις αγκαλιές της κορούλας μου μόλις με δει το απόγευμα που γυρίζω από το γραφείο!

Ποτέ δεν της στέρησα την αγκαλιά, είναι σαν λόγια παρηγοριάς που δεν καταλαβαίνουν ακόμα όσο είναι μικρά, είναι ζεστασιά, είναι ασφάλεια, είναι αγάπη... Όσο και να μου έλεγαν ότι έχω "πρόβλημα" (εννοώντας ότι την αγαπάω πολύ και την κακομαθαίνω) εγώ δεν σταμάτησα να κάνω αυτό που ενστικτωδώς κάνουν όλες οι μάνες: να αγκαλιάζουν με τρυφερότητα τα παιδιά τους!

[Titi_S]

τι εννοεις συμπτωμα παθολογιας;;;με αγχωνεις πολυ τωρα...η δικια μου που ειναι 10 μηνων δεν θελει και πολυ στην αγκαλια μας...θελει να κατεβει να περπατησει...πολλες φορες με σμπρωχνει με το χερι της οταν την σφιγγω στην αγκαλια μου και την φιλαω σαν να μου λεει ''ασε με ρε μαμα,με ζαλισες...''.........δηλαδη εινει ανησυχητικο;;;;τι ακριβως ειπε αυτος ο ειδικος που λες;;;

 

καλέ τι αγχώνεσαι? Μια χαρά αντίδραση έχει το παιδί σου! Έτσι κάνουν όλα! Δεν θέλουν πάντα αγκαλιά! Η δικιά μου μετά τον χρόνο άρχισε να χουχουλεύει πάνω μου οικιοθελώς. Πιο πριν καθόταν μόνο όταν ήταν να φάει, όταν νύσταζε, όταν έκλαιγε για κάποιο λόγο...

[amande]

τι εννοεις συμπτωμα παθολογιας;;;με αγχωνεις πολυ τωρα...η δικια μου που ειναι 10 μηνων δεν θελει και πολυ στην αγκαλια μας...θελει να κατεβει να περπατησει...πολλες φορες με σμπρωχνει με το χερι της οταν την σφιγγω στην αγκαλια μου και την φιλαω σαν να μου λεει ''ασε με ρε μαμα,με ζαλισες...''.........δηλαδη εινει ανησυχητικο;;;;τι ακριβως ειπε αυτος ο ειδικος που λες;;;

Μάλλον ανεξάρτητο είναι το κοριτσάκι σου και βιάζεται να ανακαλύψει τον κόσμο γύρω της με το περπάτημα....δε νομίζω να είναι κάτι ανησυχητικό στην περίπτωσή σας.....και σίγουρα δε νομίζω αυτό και μόνο να αποτελεί ένδειξη παθολογίας, φαντάζομαι οτι θα υπάρχουν επιπλέον σημεία στη συμπεριφορά ενός παιδιού που να οδηγούν σε τέτοια συμπεράσματα.

[SKEK]

τι εννοεις συμπτωμα παθολογιας;;;με αγχωνεις πολυ τωρα...η δικια μου που ειναι 10 μηνων δεν θελει και πολυ στην αγκαλια μας...θελει να κατεβει να περπατησει...πολλες φορες με σμπρωχνει με το χερι της οταν την σφιγγω στην αγκαλια μου και την φιλαω σαν να μου λεει ''ασε με ρε μαμα,με ζαλισες...''.........δηλαδη εινει ανησυχητικο;;;;τι ακριβως ειπε αυτος ο ειδικος που λες;;;

 

Καθόλου να μην ανησυχείς, θέλει να περπατήσει τώρα και απλά να είσαι από δίπλα. Όταν θα χαίρεται ή όταν θα πέσει κάτω σε εσένα θα τρέξει για αγκαλίτσα.

[Μαριρενα]

πηγα στη λαικη σημερα να παρω φρουτα στη μικρη και με βλεπει μια θεια μου

να κραταω τη μικρη αγκαλια και τα ψωνια στο καροτσι και γινεται ο εξης διαλογος

θεια- ασε το παιδι κατω να ξεκουραστει

εγω- δεν θελει καροτσι

θεια- εμ βεβαια ετσι που την εμαθες να θελει συνεχεια αγκαλια που να κατσει στον καροτσι!!!!

παντως προτιμω να εχω τη μικρη αγκαλια και τα ψωνια στο καροτσι παρα τα ψωνια στα χερια και τη μικρη στο καροτσι

εξαλλου το απολαμβανουμε και οι δυο

ακομα και αν καποιες φορες ωτη μερα δεν μπορω να τη κραταω αγκαλια εχω διπλα ποππουδες και γιαγιαδες που την κρατανε για λιγο γιατι μετα απο 10-15 λεπτα εχει γινει επανασταση καμοια αγκαλια δεν συγκρινετε με της μαμας!!!!!

πολυ μου αρεσει!!!!

[amande]

πηγα στη λαικη σημερα να παρω φρουτα στη μικρη και με βλεπει μια θεια μου

να κραταω τη μικρη αγκαλια και τα ψωνια στο καροτσι και γινεται ο εξης διαλογος

θεια- ασε το παιδι κατω να ξεκουραστει

εγω- δεν θελει καροτσι

θεια- εμ βεβαια ετσι που την εμαθες να θελει συνεχεια αγκαλια που να κατσει στον καροτσι!!!!

παντως προτιμω να εχω τη μικρη αγκαλια και τα ψωνια στο καροτσι παρα τα ψωνια στα χερια και τη μικρη στο καροτσι

εξαλλου το απολαμβανουμε και οι δυο

ακομα και αν καποιες φορες ωτη μερα δεν μπορω να τη κραταω αγκαλια εχω διπλα ποππουδες και γιαγιαδες που την κρατανε για λιγο γιατι μετα απο 10-15 λεπτα εχει γινει επανασταση καμοια αγκαλια δεν συγκρινετε με της μαμας!!!!!

πολυ μου αρεσει!!!!

Μα δεν μπορώ να καταλάβω τι πειράζει τον υπόλοιπο κόσμο αν εσύ θες να έχεις το μωρό σου αγκαλιά??? Εκτός κι αν είναι πια τόσο ευαίσθητοι και πονάει και η δική τους η μεσούλα απο συμπαράσταση.....

[kornilia]

ειμαι κι εγω υπερ της αγκαλιτσας οχι μονο στο μπεμπακι μου, αλλα και στο μεγαλο μου που σκεφτομαι καμμια φορα οτι σε λιγα χρονια θα μου λεει "ασε με ρε μαμα" και μου ερχεται τρελλα. γι' αυτο λοιπον κι εγω εφριξα κυριολεκτικα, οταν πριν 3 μηνες στο μαιευτηριο τα μωρακια τα ειχαμε μαζι μας στο θαλαμο και η διπλανη μου πηρε αγκαλια το μωρο της 24 ωρες μετα τη γεννα! εκλαιγε το κακομοιρο γιατι ηταν και πολυ ταλαιπωρημενο γιατι του τρυπαγανε το ποδαρακι του καθε τρεις και λιγο επειδη φοβοντουσαν για διαβητη κι αυτη να μιλαει ακαταπαυστα στο κινητο. ουτε τη νυχτα δεν σταματαγε. το μονο που εκανε ηταν να απλωνει το χερι της και να κουναει το "πυρεξακι" του για να σταματησει. κατα τ' αλλα ολα τα υπολοιπα τα εκανε ο εκαστοτε συνοδος της. μου ηρθε πραγματικα να σηκωθω να το παρω εγω αγκαλιτσα το μωρακι.

[rrrrr]

Μάλλον ανεξάρτητο είναι το κοριτσάκι σου και βιάζεται να ανακαλύψει τον κόσμο γύρω της με το περπάτημα....δε νομίζω να είναι κάτι ανησυχητικό στην περίπτωσή σας.....και σίγουρα δε νομίζω αυτό και μόνο να αποτελεί ένδειξη παθολογίας, φαντάζομαι οτι θα υπάρχουν επιπλέον σημεία στη συμπεριφορά ενός παιδιού που να οδηγούν σε τέτοια συμπεράσματα.

 

ευχαριστω που με καθησυχασατε!!!!!κι εγω αυτο ελεγα οτι ειναι ανεξαρτητη απο τωρα!!!!αλλα μ'αυτο που διαβασα ειπα: λες;;να κρυβει κατι αλλο;;που να ξερω....με τοσα που ακουμε εχουμε τρελαθει...φιλακια

[aeipolis]

ψάχνοντας τι λένε οι ψυχολόγοι σχετικά με το αν κακομαθαίνει ένα παιδί με την αγκαλιά, διάβασα το παρακάτω και σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σας:

 

Από το πανεπιστημιακό σύγγραμα "εξελικτική ψυχολογία" Ιωάννου Ν. Παρασκευόπουλου, τόμος 1:προγεννητική περίοδος, βρεφική ηλικία, σελίδα 213:

"...Ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας για την ανάπτυξη της προσκόλλησης είναι η ετοιμότητα και η προθυμία της μητέρας για άμεση ανταπόκριση στις διάφορες σηματοδοτικές αντιδράσεις και ανάγκες του παιδιού. Μητέρες που σπεύδουν πρόθυμα να ικανοποιήσουν κάθε ανάγκη του παιδιού, τη στιγμή που παρουσιάζεται η ανάγκη, έχουν κατά κανόνα παιδιά με τη λεγόμενη ασφαλή προσκόλληση, παρουσιάζουν δηλαδή έντονη προσκόλληση συνοδευόμενη με αισθήματα ασφάλειας και σιγουριάς.Αντίθετα, μητέρες που δεν αναγνωρίζουν τις ανάγκες του παιδιού και δε δείχνουν προθυμία να τις ικανοποιήσουν, έχουν παιδιά με ανασφαλή προσκόλληση, παρουσιάζουν δηλαδή έντονη προσκόλληση συνοδευόμενη με συναισθήματα ανασφάλειας και αβεβαιότητας (κλαίνε συχνά είτε τα κρατάει στην αγκαλιά της η μητέρα είτε όχι, είναι συνεχώς κοντά στη μητέρα, απαιτούν φορτικά να ασχολείται όλη την ώρα μαζί τους, να τα προσέχει συνεχώς και αποκλειστικά μόνο αυτά κ.τ.ό.).

Πολλοί πιστεύουν ότι οι μητέρες που σπεύδουν πρόθυμα να ικανοποιήσουν κάθε "αίτημα" του παιδιού, τελικά "χαλάνε" τα παιδιά τους, τα "κακομαθαίνουν". Οι θιασώτες αυτής της άποψης υποστηρίζουν ότι το παιδί π.χ. που, όταν κάθε φορά που αρχίζει να κλαίει, σπεύδει η μητέρα του να το πάρει αγκαλιά και να το ηρεμήσει, "μαθαίνει" ότι το κλάμα συνεπάγεται μείωση της εσωτερικής έντασης και στο μέλλον θα κλαίει περισσότερο, γιατί το κλάμα πλέον έχει καταστεί στο ρεπερτόριο της συμπεριφοράς του παιδιού μία συντελεστική αντίδραση, κατά τη συμπεριφοριστική ορολογία.

Έρευνες έχουν δείξει σαφέστατα ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Η Mary Ainsworth, σε μία ενδιαφέρουσα διαχρονική της μελέτη με βρέφη, διαπίστωσε ότι βρέφη, των οποίων οι μητέρες έσπευδαν αυθόρμητα να τα ηρεμήσουν κάθε φορά που έκλαιγαν, στις επόμενες ηλικίες έκλαιγαν λίγο και ήταν γενικώς ήρεμα. Αντίθετα, βρέφη, των οποίων οι μητέρες τα άφηναν να κλαίνε, ελπίζοντας ότι έτσι ενίσχυαν αρνητικά το κλάμα, στις επόμενες ηλικίες έκλαιγαν περισσότερο και ήταν γενικώς ανήσυχα. "

[Αναστάσιος Αργυρόπουλος]

Ωραιότατο θέμα και σωρεία όμορφων μηνυμάτων. Είναι επίσης ευχάριστο και ανακουφιστικό να εκτοπίζονται σκληρές και άτοπες απόψεις περί 'ορίων' στην σύνδεση με τα παιδιά και στην αγάπη που δίδεται (και που πρέπει ενστικτωδώς και αφειδώς να δίδεται) από τους γονείς! Το μόνο λυπηρό είναι (χωρίς αυτό το σχόλιο να είναι μομφή ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει στην παρούσα συζήτηση, το αντίθετο μάλιστα...) ότι ενίοτε φτάνουμε σε ένα επίπεδο να χρειαζόμαστε τους 'ειδικούς' (παιδιάτρους, ψυχολόγους κ.α.) για να μας πουν ότι το 'σωστό', ότι αυτό που πρέπει να κάνουμε ως γονείς, είναι το πηγαίο, το 'φυσικό' , είναι αυτό για το οποίο η φύση έχει ούτως ή άλλως φροντίσει....! Μπορεί να φανούν και κάπου χρήσιμες οι σχετικές θεωρητικές θέσεις και τα επιστημονικά ευρύματα, ωστόσο, η αξία της αγκαλιάς δεν χρειάζεται κάνενα τέτοιο ταμπούρωμα για να αναγνωριστεί, απλά βιώνεται !

[Eva1970]

ακουστε συμβουλη απο την κουνιαδα μου - η οποια εχει κ παιδι 3 χρονων - Να μην το μαθεις αγκαλια, ποτε, κ να επιμενει!!!τον πρωτο καιρο που γεννησα καθε μερα αυτο μου ελεγε!!ΕΛΕΟΣ!! frau mergel την φωναζω! στρατιωτακι το χει κανει το δικο της. Ν φανταστειτε οτι το εβαλε στο δικο του δωματιο 40 ημερων!!! αν ειναι δυνατον! οταν το ειπα στον παιδιατρο μου εφριξε! εγω την μπεμπουλα μου απο τοτε που γεννηθηκε μονο αγκαλια την εχω, ειναι 11 μηνων τωρα, ουτε εχει κακομαθει ουτε τιποτα...

Εμενα και κουνιαδα και πεθερα μου λεγανε να μην αγκαλιαζω το παιδι ειδικα οταν κλαιει και θα μαθει μονο του να κοιμαται κι αλλα τετοια κουφα. Επειδη μεγαλωσα σε περιβαλλον αγκαλιας τις εγραφα. Οταν το παιδακι μου απλωνει τα χερακια του για αγκαλιτσα ή οταν με σφιγγει γυρω απο το λαιμο...λιωνω...

[jackrussel]

Ωραιότατο θέμα και σωρεία όμορφων μηνυμάτων. Είναι επίσης ευχάριστο και ανακουφιστικό να εκτοπίζονται σκληρές και άτοπες απόψεις περί 'ορίων' στην σύνδεση με τα παιδιά και στην αγάπη που δίδεται (και που πρέπει ενστικτωδώς και αφειδώς να δίδεται) από τους γονείς! Το μόνο λυπηρό είναι (χωρίς αυτό το σχόλιο να είναι μομφή ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει στην παρούσα συζήτηση, το αντίθετο μάλιστα...) ότι ενίοτε φτάνουμε σε ένα επίπεδο να χρειαζόμαστε τους 'ειδικούς' (παιδιάτρους, ψυχολόγους κ.α.) για να μας πουν ότι το 'σωστό', ότι αυτό που πρέπει να κάνουμε ως γονείς, είναι το πηγαίο, το 'φυσικό' , είναι αυτό για το οποίο η φύση έχει ούτως ή άλλως φροντίσει....! Μπορεί να φανούν και κάπου χρήσιμες οι σχετικές θεωρητικές θέσεις και τα επιστημονικά ευρύματα, ωστόσο, η αξία της αγκαλιάς δεν χρειάζεται κάνενα τέτοιο ταμπούρωμα για να αναγνωριστεί, απλά βιώνεται !

 

ποσο συμφωνω μαζι σας,,,γιατι πρεπει να μας το πει ενας ειδικος κατι τετοιο ωστε να ακουσουμε κατι που υποσυνειδητα ολοι νιωθουμε ως φυσικο?

[ζώπυρον]

(τι ωραίος τίτλος, τι ωραίο θέμα...)

 

ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ.....ειναι η αξια της αγκαλιας για ΟΛΟΥΣ οχι μονο για τα παιδια μας. Μου αρεσει να την αγκαλιαζω, να την χαιδευω, να την φιλαω, να την μυριζω, θελω να την ακουμπαω συνεχεια. Ειναι ΔΥΝΑΤΟΝ να της στερισω αυτο που η φυση μου φωναζει να της δωσω. Και θα της το δινω για οσο ΕΚΕΙΝΗ την ζηταει.....ή μεχρι απλα να πεθανω....

Έτσι ακριβώς! Τελεία και παύλα!!

 

Να σας πω κι ένα απίθανο? Μια ιδιαίτερη φίλη μου με πολλά πνευματικά ενδιαφέροντα με ενημέρωσε ότι υπάρχει αυξημένη ζήτηση σε δημόσια νοσοκομεία και ιδρύματα για άτομα που θέλουν να προσφέρουν εθελοντικά χρόνο από τη ζωή τους για να κρατάνε αγκαλιά νεογέννητα ή μωρά, που είτε είναι ορφανά ή εγκαταλείφθηκαν! Καθότι το προσωπικό δεν προλαβαίνει να προσφέρει και αυτήν την "υπηρεσία"! Απίστευτο? Κι όμως αληθινό!

Είναι δυνατόν...?:cry:

[jackrussel]

Ax Γεωργία...έγραψες πάλι...

 

Κι εμείς είμαστε πολύ της αγκαλιάς... όλη μέρα...κάθε μέρα... και το υπέροχο κοριτσάκι μου, όσο αγαπησιάρικο είναι, άλλο τόσο ανεξάρτητο και γενναίο είναι! Πόσο καμαρώνω γι' αυτό...

 

Να σας πω κι ένα απίθανο? Μια ιδιαίτερη φίλη μου με πολλά πνευματικά ενδιαφέροντα με ενημέρωσε ότι υπάρχει αυξημένη ζήτηση σε δημόσια νοσοκομεία και ιδρύματα για άτομα που θέλουν να προσφέρουν εθελοντικά χρόνο από τη ζωή τους για να κρατάνε αγκαλιά νεογέννητα ή μωρά, που είτε είναι ορφανά ή εγκαταλείφθηκαν! Καθότι το προσωπικό δεν προλαβαίνει να προσφέρει και αυτήν την "υπηρεσία"! Απίστευτο? Κι όμως αληθινό!

 

που γινεται αυτο? θελω να το καμω εθελοντικα και εγω

[apricot]

ενα πραγμα θα πω.εγω και η κορη μου (μεχρι που γεννηθηκε ο γιος μου δηλαδη γιατι μετα ηταν ανεφικτο) ειμασταν κατι σαν 1 σωμα....αυτο το παιδι δεν εκατσε ποτε σε καροτσι και ποτε σε παρκο...ολοκαινουργια για το 2ο μου παιδι! και φυσικα επειδη το θεωρησα πολυ αδικο η κορη να μεγαλωσε αγκαλια και ο γιος μου οχι, τον μεγαλωσα και αυτον αγκαλια!! η μαμα μου λεει συνεχεια οτι μια χαρα ηταν ο μικρος και δεν ηθελε αγκαλιες και εσυ τον εμαθες αγκαλιες...εχετε απλωσει εσεις ρουχα με παιδι αγκαλια??? πως γινεται αναρωτιεστε σιγουρα....

παντως για την ιστορια θα σας πω οτι εχω πλεον τενοντιτιδα και στα 2 μου χερια!

[EvaBar]

που γινεται αυτο? θελω να το καμω εθελοντικα και εγω

 

Πρίν απο 3 μήνες η μικρή μου νοσηλεύτικε για μια νύχτα στο παίδων. Στο διπλανό μποξάκι (δωματιάκι εννοώ) υπήρχε ένα παιδάκι απο το ΠΙΚΠΑ με πολλά προβλήματα υγείας και νοητική υστεριση. Είχε με βάρδιες όλη μέρα μια νοσοκόμα-τροφό δίπλα του. Μια από αυτές τις κοπέλες, καλά να ναι όπου βρήσκεται, την είχε αυτή την ψυχούλα, πολλές ώρες αγκαλιά. Τις μισές ώρες της βάριδάς της σίγουρα τον είχε αγκαλιά.

Πραγματικά με συγκλόνισε αυτό που είδα. Ενιωσα ευγνομοσύνη για το πόσο τυχερά είναι τα δικά μας τα παιδάκια. Ευχομαι όλα τα παιδιά του κόσμου να μη στεριθούν ποτέ την αγκαλιά και την αγάπη που πραγματικά αξίζουν!

[rinakikok]

ποσο με εχουν συγκινισει τα οσα λετε!!!!!!!!!

ασ τολμησει ξανα οποιαδηποτε μανα,πεθερα,θεια να μου το ξαναπει αυτο!!

θα κλαιει το μωρο μου κ θα μου λενε αστο να μαθει..τι να μαθει;;!!ελεος με τις νοοτροπειες πια!!κ στην τελικη γιατι κανουμε παιδια;ναι μεν τα θελουμε αλλα να μην μας γινοντε 'βαρος';ας παρουμε κανενα γατακι τοτε..