Αδιάφορη γιαγιά

[ΛΙΝΟΥΛΑ]

Γειά σε όλους.

Θέλω να σας πω την εμπειρία μου με την γιαγιά μας μήπως και τα βλέπω όλα τραγικά και στενοχωριέμαι χωρίς λόγο.

Η πεθερά μου είναι η μόνη γιαγιά για τις κόρες μου που έχουμε.Έχει και άλλα 4 εγγόνια που είναι πιο μεγάλα από τα δικά μου με αποτέλεσμα να έχει χορτάσει από εγγόνια και είναι κάπου λογικό αυτό.

Τα δικά μου όμως τα παιδάκια που δεν έχουν άλλη γιαγιά(γιατί όλα τα ξαδερφάκια τους έχουν και άλλους παππούδες και γιαγιάδες) δεν έχουν γευτεί αυτή την χαρά της γιαγιάς.Επειδή δεν δουλεύω ζήτημα στα 2,5 χρόνια που έχω τα μωρά να της τα έχω αφήσει 10 φορές.Ακόμα και όταν γέννησα την μεγάλη μου την κόρη την κράτησε ο αδερφός μου 5 μέρες και ούτε επέμενε να την κρατήσει η γιαγιά μας.

Δηλαδή προσπαθώ να μην την κουράζω απλά πηγαίνουμε όποτε μπορούμε να την βλέπουμε όλοι μαζί.Όποτε λοιπόν πάμε στο σπίτι θα είναι εκεί και τα 3 άλλα εγγονάκια της που μένουν από πάνω και κατεβαίνουν κάθε μέρα στην γιαγιά.Λογικό και καταννοητό αυτό.

Αυτό όμως που με πειράζει είναι ότι στα δικά μου και ειδικά στην μεγάλη που είναι 2,5 και καταλαβαίνει ο χρόνος που ασχολείται είναι ελάχιστος.

Μπορεί να είμαστε εκεί και να αρχίσει να μας διηγείται τι έκαναν τα άλλα εγγονάκια της και πως τα πήρε και πήγαν βόλτα και πως πέρασαν.

Σήμερα ήρθε σπίτι μας γιατί η μεγάλη μας κόρη έκανε ράμματα στο κεφάλι .Λέω και εγώ στο παιδί ότι θα έρθει η γιαγιά .Χάρηκε αυτό ,χτυπάει το κουδούνι και μπαίνει μέσα η γιαγιά με την άλλη εγγονή μαζί,μαζεύτηκε το δικό μου ,την αγκάλιασε η γιαγιά την φίλησε την ρώτησε πως χτύπησε και αυτό ήταν.Την επόμενη μία ώρα δεν ασχολήθηκε ξανά μαζί της .

Παραλογίζομαι όταν πιστεύω ότι ξεχωρίζει τα εγγόνια ή ότι πλέον δεν της κάνει αίσθηση ή δεν έχει την διάθεση να ασχοληθεί;

Φυσικά ο άντρας μου πιστεύει ότι είμαι υπερβολική και όταν του κάνω θέμα πιστεύει ότι ζηλεύω.

Μα τι να ζηλέψω;;Δεν ζητάω τίποτα για εμένα και δεν ζητάω τίποτα παράλογο για τα παιδιά μου.Να έχουν μία ζεστή σχέση ζητάω....

[vera]

τΑ αλλα εγγονια ειναι απο κορες? αν καταλαβα καλα μενουν διπλα της?

 

Ισως για αυτο να χει επιλεξει να ασχολειται μονο με αυτα.......

[ΛΙΝΟΥΛΑ]

Ναι είναι από την κόρη της που μένει από πάνω.

Αλλά με την κόρη της έχουν και μία μυστήρια σχέση δηλαδή είναι από τις κόρες που τα χώνουν.

Ενώ τον άνδρα μου υποτίθεται τον έχει και αδυναμία και όταν χρειάζεται κάτι πάντα αυτός τρέχει και πολύ καλά κάνει.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι να σκεφτώ.Ούτε έχω μαλώσει ποτέ μαζί της για να πεις ότι το βγάζει στα παιδιά μου.

Και φυσικά καταλαβαίνω ότι όταν τα άλλα εγγόνια μένουν κοντά λογικό είναι να δένονται πιο πολύ.Αλλά από την άλλη τα δικά μου που δεν τα βλέπει τόσο συχνά δεν της λείπουν?????

[IOLH]

Δεν παραλογίζεσαι καθόλου εσύ. Τα παράλογα δυστυχώς συμβαίνουν.

Που να δείτε τη θεία μου (μητέρα του ξαδέλφου μου). Το πρώτο του κοριτσάκι το λατρεύει και κόβει φλέβες. Το δεύτερο, το οποίο γεννήθηκε άρρωστο με ένα σπάνιο γενετικό σύνδρομο, εξαιτίας του οποίου υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση μυελού, ούτε να το δει δε θέλει.

Φανταστείτε ότι, όταν γεννήθηκε το παιδί, το καταριόταν μέρα νύχτα να πεθάνει. Κάποια στιγμή τους είπαν οι γιατροί για μεταμόσχευση κι ευτυχώς, το μεγάλο κοριτσάκι ήταν συμβατός δότης 100%. Μόλις έμαθε η γιαγιά ότι το κοριτσάκι θα έδινε μυελό για το αδελφάκι, αυτή φώναζε, χτυπιόταν και απειλούσε ότι θα απαγάγει το κοριτσάκι να το πάει στο χωριό, για να μη δώσει μυελό. Τα δύο κοριτσάκια έχουν 2 χρόνια διαφορά μεταξύ τους και, όταν έγινε η μεταμόσχευση, ήταν 3 και 1 έτους αντίστοιχα. Η γιαγιά προσπαθούσε να κάνει πλύση εγκεφάλου στο τρίχρονο , για να μη δεχτεί να δώσει μυελό. Οι γονείς του προσπαθούσαν να του εξηγήσουν ότι θα σώσει την αδελφούλα και ότι δεν είναι τίποτε (που όντως η διαδικασία ήταν απλή) και ό,τι έχτιζαν οι γονείς την ημέρα, το γκρέμιζε η γιαγιά το βράδυ.

3-4 μήνες μετά τη μεταμόσχευση το μεταμοσχευμένο μπήκε στην εντατική και ήταν ετοιμοθάνατο. Η γιαγιά όλη μέρα καταριόταν να πεθάνει, γιατί, όπως χαρακτηριστικά έλεγε "θα τους φάει όλους αυτό το παιδί, καλύτερα να πεθάνει αυτό, παρά να πεθάνουν το παιδί μου και το εγγόνι μου το μεγάλο".

Κάποια στιγμή που ήμουν στο χωριό και θα έφευγα για Αθήνα ήρθε αυτή στο σπίτι μου και μου έδωσε 70 ευρώ να δώσω στα κοριτσάκια (γιορτάζουν την ίδια μέρα) με την εξής οδηγία: "δώσε 50 ευρώ στο μεγάλο και 20 ευρώ στο μικρό". Της πέταξα στα μούτρα και της είπα ότι θα τα πάρω μόνο αν είναι να δώσω 35+35, αλλιώς δε θα δώσω τίποτε. Το βούλωσε βέβαια, δεν τόλμησε να πει κουβέντα.

Το καλοκαίρι η κόρη της γέννησε ένα κοριτσάκι. Ούτε που πήγε στο νοσοκομείο να δει την κόρη της, ούτε στο σπίτι (μένει σε άλλο χωριό μακριά) πήγε για να δει το νέο εγγόνι της. Όσες φορές βλέπει το 2ο εγγόνι της, δεν μπορώ να πω, το παίζει, το χαίρεται αλλά τίποτε άλλο. Όλη της αγάπη και όλο το ενδιαφέρον (που όμως είναι αρρωστημένα) τα δίνει στο 1ο κοριτσάκι του γιου της, το οποίο - ω! τι σύμπτωση! - έχει το όνομά της.

[vera]

Ξερεις μερικοι παππουδες αισθανονται πιο δικα τους τα παιδια της κορης......και μαλιστα οταν τα εχουν κοντα απο μωρα και τα βλεπουν καθε μερα δενονται περισσοτερο.......αντιθετα τα παιδια του γιου τα βλεπουν σαν παιδια της νυφης και απο αντιπαθεια στο προσωπο της τα κρατανε μακρια....το μονο που τους ενδιαφερει ειναι το ονομα.......δυστυχως το βλεπω να συμβαινει συχνα......

[ΛΙΝΟΥΛΑ]

ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΛΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ!!!ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ!!

 

Λες και την δική μου την μεγάλη για αυτό να μην ασχολείται?

Γιατί της δώσαμε το όνομα της μαμάς μου που έχει πεθάνει και της Παναγίας.Αλλά και το ήξερε πριν καν μείνω έγκυος αλλά και είχε ήδη ακούσει το όνομα της 2 φορές.

Και είναι γεγονός ότι με την μικρή μου που θα την βαφτίσουμε Φανή-Ιωάννα(της πεθεράς μου το Φανή) ασχολείται πιο πολύ.όχι ότι τρελαίνεται αλλά δείχνει πιο ενδιαφέρον.Και μάλιστα της το είχα κάνει θέμα και μου είχε πει ότι αν δεν το βγάλεις το όνομα μου θα το αγαπάω λιγότερο

Λες να δουλεύει τόσο στο υποσυνείδητο της το θέμα του ονόματος???

[roulaki71]

Καλα το ακουσε 2 φορες και ηθελε και 3η? Αν ειναι αυτο τι να πεις

[Maggie]

όταν γεννήθηκε το παιδί, το καταριόταν μέρα νύχτα να πεθάνει. .

 

 

$&*(^&(*_(+()&*%$^%$^%#%$@%$#%

μην πω τίποτα πιο βαρύ

[vera]

Α ναι...το ονομα παιζει παρα πολυ!!!!!! Το βλεπω σε πολλες περιπτωσεις.......

 

Αρρωστοι ανθρωποι...τι να πεις.....

 

 

Βρε ΙΟΛΗ ΕΝΤΕΛΩς ΣΑΙΚΟ Η ΘΕΙΑ ΣΟΥ!!!!

 

Και ζει το μικρο παιδι? Πολυ με στενοχωρησε η ιστορια σου!!! Πως δεν απομακρυναν ενα τοσο αρρωστο ψυχικα ανθρωπο απο την οικογενεια τους???

 

 

Ξερεις οι ανθρωποι εκεινης της εποχης και νοοτροπιας δεν ηθελαν τα "ελαττωματικα" παιδια....χθες ειχε ενα ντοκυμαντερ στους Πρωταγωνιστες κι ελεγε ακριβως αυτο....οτι τα παιδια που ειχαν ακομα και εντελως ιασιμα προβληματα τα αφηναν στα αζητητα.....ακομα και σημερα το κανουν!!!

[ΛΙΝΟΥΛΑ]

Όχι απλά το θέλει αλλά όταν της είπα να την βγάλουμε Φανή και να την φωνάζουμε με κάποιο υποκοριστικό γιατί δεν γίνεται βρε κορίτσια 3 κοριτσάκια που είναι και κοντά στις ηλικίες να έχουν το ίδιο όνομα μου είπε ε αν είναι να μην την φωνάζεις τι το βγάζεις.

Καταλαβαίνω ότι όλες οι γιαγιάδες θέλουν να ακούσουν το όνομα τους(τουλάχιστον κάποιο λογικό αριθμό) αλλά εξαιτίας του ονόματος να μην δένονται με τα εγγόνια τους

Και τα δικά μου δεν είναι ούτε τα πιο ζωηρά του κόσμου ούτε τα πιο κακομαθημένα..Είναι όπως όλα τα παιδάκια και θέλουν αυτό που θέλουν από όλες τις γιαγιάδες.ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΑ!

Και εγώ να αγχώνομαι και να στενοχωριέμαι και ο μπαμπάς μας να μου λέει ότι υπερβάλλω,ζηλεύω και αν θέλω να της μιλήσει.

Και να της πει τι;;Ασχολήσου με τα παιδιά ;;;Γιαγιά κατά εντολή;;;;

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

ΛΙΝΟΥΛΑ, η αλήθεια είναι ότι παίζει ρόλο και το όνομα αλλά η συμπεριφορά της πεθερας σου είναι ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ πεθεράς γιαγιάς. Και η δικία μου έτσι κάνει, αλλά ευτυχώς τα παιδάκια μου έχουν και άλλη γιαγιά (όχι όμως παππού ). Η δικιά μου, τηλεφωνο στο σπίτι δεν έχει πάρει ποτέ να μιλήσει με τα εγγόνια της, όταν θέλει κάτι τηλ. στο κινητό το γιό της. Πάμε που και που καμιά Κυριακή στο σπίτι της και πάντα είναι εκεί και τα άλλα της εγγόνια που τα έχει μεγαλώσει και μένουν και κοντά. Ρωτά π.χ. το γιό μου: Πως τα πας στο κολυμβητήριο; Ο Τάδε ( το άλλο της εγγόνι) παει μπάσκετ και μπλα μπλα μπλα μια ώρα για το άλλο της εγγόνι. Στα @####^*& μας λέω εγώ μέσα μου, αν ενδιαφερόμασταν θα ρωτούσαμε μόνοι μας. Ο γιός μου, που ούτε καν προλαβαίνει να απαντήσει πάει στο άλλο δωμάτιο. Είπες κούκλα μου ποιήμα; (στην κόρη μου) Και πριν προλάβει πάλι η μικρή να απαντήσει ξεκινά πάλι το μπλα μπλα για την άλλη της εγγόνα. Τα παιδιά με το ζόρι τους φιλάνε (παππού και γιαγιά) όταν φευγουμε και πολλές φορές δεν το κάνουν, μα πως να τους βγει σκεπτόμενα μόνο με το συναίσθημα και όχι με τη λογική μικρά παιδάκια; Εκέι να δεις παρεξήγηση, κάτι που εγώ το χαίρομαι πολύ!

[tzoutzouka]

Φανταστείτε ότι, όταν γεννήθηκε το παιδί, το καταριόταν μέρα νύχτα να πεθάνει. Κάποια στιγμή τους είπαν οι γιατροί για μεταμόσχευση κι ευτυχώς, το μεγάλο κοριτσάκι ήταν συμβατός δότης 100%. Μόλις έμαθε η γιαγιά ότι το κοριτσάκι θα έδινε μυελό για το αδελφάκι, αυτή φώναζε, χτυπιόταν και απειλούσε ότι θα απαγάγει το κοριτσάκι να το πάει στο χωριό, για να μη δώσει μυελό. Τα δύο κοριτσάκια έχουν 2 χρόνια διαφορά μεταξύ τους και, όταν έγινε η μεταμόσχευση, ήταν 3 και 1 έτους αντίστοιχα. Η γιαγιά προσπαθούσε να κάνει πλύση εγκεφάλου στο τρίχρονο , για να μη δεχτεί να δώσει μυελό.

 

Εντάξει, με έχουν πάρει τα ζουμιά

 

είναι ποτέ δυνατόν??????τί είδους άνθρωποι είναι αυτοί????

[IOLH]

Φανταστείτε ότι, όταν γεννήθηκε το παιδί, το καταριόταν μέρα νύχτα να πεθάνει. Κάποια στιγμή τους είπαν οι γιατροί για μεταμόσχευση κι ευτυχώς, το μεγάλο κοριτσάκι ήταν συμβατός δότης 100%. Μόλις έμαθε η γιαγιά ότι το κοριτσάκι θα έδινε μυελό για το αδελφάκι, αυτή φώναζε, χτυπιόταν και απειλούσε ότι θα απαγάγει το κοριτσάκι να το πάει στο χωριό, για να μη δώσει μυελό. Τα δύο κοριτσάκια έχουν 2 χρόνια διαφορά μεταξύ τους και, όταν έγινε η μεταμόσχευση, ήταν 3 και 1 έτους αντίστοιχα. Η γιαγιά προσπαθούσε να κάνει πλύση εγκεφάλου στο τρίχρονο , για να μη δεχτεί να δώσει μυελό.

 

Εντάξει, με έχουν πάρει τα ζουμιά

 

είναι ποτέ δυνατόν??????τί είδους άνθρωποι είναι αυτοί????

 

Απάνθρωποι, εαυτούληδες, εγωιστές, ανώριμοι, υποκριτές και άλλα πολλά.

[IOLH]

Α ναι...το ονομα παιζει παρα πολυ!!!!!! Το βλεπω σε πολλες περιπτωσεις.......

 

Αρρωστοι ανθρωποι...τι να πεις.....

 

 

Βρε ΙΟΛΗ ΕΝΤΕΛΩς ΣΑΙΚΟ Η ΘΕΙΑ ΣΟΥ!!!!

 

Και ζει το μικρο παιδι? Πολυ με στενοχωρησε η ιστορια σου!!! Πως δεν απομακρυναν ενα τοσο αρρωστο ψυχικα ανθρωπο απο την οικογενεια τους???

 

 

Ξερεις οι ανθρωποι εκεινης της εποχης και νοοτροπιας δεν ηθελαν τα "ελαττωματικα" παιδια....χθες ειχε ενα ντοκυμαντερ στους Πρωταγωνιστες κι ελεγε ακριβως αυτο....οτι τα παιδια που ειχαν ακομα και εντελως ιασιμα προβληματα τα αφηναν στα αζητητα.....ακομα και σημερα το κανουν!!!

 

Ευτυχώς, η θεία μου δεν είναι θεία μου, αλλά γυναίκα του θείου μου.

Το είδα το ντοκυμαντέρ χθες κι έκλαιγα όλο το βράδυ. Ο Καιάδας δυστυχώς υπάρχει ακόμη.

Δεν την απομάκρυναν από το σπίτι, παρόλο που έχει δημιουργήσει του κόσμου τα προβλήματα, γιατί ο γιος είναι βλάκας και μαμάκιας. Μια έρμη νύφη μόνη της χωρίς συμπαράσταση από το σύζυγο, τι να κάνει? Απλώς την αγνοεί.

Αυτή είναι άλλη ιστορία που πρέπει να τη γράψω στις 7 θανάσιμες πεθερές.

[Jean]

Δεν παραλογίζεσαι καθόλου εσύ. Τα παράλογα δυστυχώς συμβαίνουν.

Που να δείτε τη θεία μου (μητέρα του ξαδέλφου μου). Το πρώτο του κοριτσάκι το λατρεύει και κόβει φλέβες. Το δεύτερο, το οποίο γεννήθηκε άρρωστο με ένα σπάνιο γενετικό σύνδρομο, εξαιτίας του οποίου υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση μυελού, ούτε να το δει δε θέλει.

Φανταστείτε ότι, όταν γεννήθηκε το παιδί, το καταριόταν μέρα νύχτα να πεθάνει. Κάποια στιγμή τους είπαν οι γιατροί για μεταμόσχευση κι ευτυχώς, το μεγάλο κοριτσάκι ήταν συμβατός δότης 100%. Μόλις έμαθε η γιαγιά ότι το κοριτσάκι θα έδινε μυελό για το αδελφάκι, αυτή φώναζε, χτυπιόταν και απειλούσε ότι θα απαγάγει το κοριτσάκι να το πάει στο χωριό, για να μη δώσει μυελό. Τα δύο κοριτσάκια έχουν 2 χρόνια διαφορά μεταξύ τους και, όταν έγινε η μεταμόσχευση, ήταν 3 και 1 έτους αντίστοιχα. Η γιαγιά προσπαθούσε να κάνει πλύση εγκεφάλου στο τρίχρονο , για να μη δεχτεί να δώσει μυελό. Οι γονείς του προσπαθούσαν να του εξηγήσουν ότι θα σώσει την αδελφούλα και ότι δεν είναι τίποτε (που όντως η διαδικασία ήταν απλή) και ό,τι έχτιζαν οι γονείς την ημέρα, το γκρέμιζε η γιαγιά το βράδυ.

3-4 μήνες μετά τη μεταμόσχευση το μεταμοσχευμένο μπήκε στην εντατική και ήταν ετοιμοθάνατο. Η γιαγιά όλη μέρα καταριόταν να πεθάνει, γιατί, όπως χαρακτηριστικά έλεγε "θα τους φάει όλους αυτό το παιδί, καλύτερα να πεθάνει αυτό, παρά να πεθάνουν το παιδί μου και το εγγόνι μου το μεγάλο".

Κάποια στιγμή που ήμουν στο χωριό και θα έφευγα για Αθήνα ήρθε αυτή στο σπίτι μου και μου έδωσε 70 ευρώ να δώσω στα κοριτσάκια (γιορτάζουν την ίδια μέρα) με την εξής οδηγία: "δώσε 50 ευρώ στο μεγάλο και 20 ευρώ στο μικρό". Της πέταξα στα μούτρα και της είπα ότι θα τα πάρω μόνο αν είναι να δώσω 35+35, αλλιώς δε θα δώσω τίποτε. Το βούλωσε βέβαια, δεν τόλμησε να πει κουβέντα.

Το καλοκαίρι η κόρη της γέννησε ένα κοριτσάκι. Ούτε που πήγε στο νοσοκομείο να δει την κόρη της, ούτε στο σπίτι (μένει σε άλλο χωριό μακριά) πήγε για να δει το νέο εγγόνι της. Όσες φορές βλέπει το 2ο εγγόνι της, δεν μπορώ να πω, το παίζει, το χαίρεται αλλά τίποτε άλλο. Όλη της αγάπη και όλο το ενδιαφέρον (που όμως είναι αρρωστημένα) τα δίνει στο 1ο κοριτσάκι του γιου της, το οποίο - ω! τι σύμπτωση! - έχει το όνομά της.

 

Κυκλοφορει ελευθερη δηλαδη;

Ο γιος της της μιλαει ακομη;

Τι λετε ρε παιδια, εδω δεν μιλαμε για γιαγια, μιλαμε για τερας!!

[IOLH]

Δεν παραλογίζεσαι καθόλου εσύ. Τα παράλογα δυστυχώς συμβαίνουν.

Που να δείτε τη θεία μου (μητέρα του ξαδέλφου μου). Το πρώτο του κοριτσάκι το λατρεύει και κόβει φλέβες. Το δεύτερο, το οποίο γεννήθηκε άρρωστο με ένα σπάνιο γενετικό σύνδρομο, εξαιτίας του οποίου υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση μυελού, ούτε να το δει δε θέλει.

Φανταστείτε ότι, όταν γεννήθηκε το παιδί, το καταριόταν μέρα νύχτα να πεθάνει. Κάποια στιγμή τους είπαν οι γιατροί για μεταμόσχευση κι ευτυχώς, το μεγάλο κοριτσάκι ήταν συμβατός δότης 100%. Μόλις έμαθε η γιαγιά ότι το κοριτσάκι θα έδινε μυελό για το αδελφάκι, αυτή φώναζε, χτυπιόταν και απειλούσε ότι θα απαγάγει το κοριτσάκι να το πάει στο χωριό, για να μη δώσει μυελό. Τα δύο κοριτσάκια έχουν 2 χρόνια διαφορά μεταξύ τους και, όταν έγινε η μεταμόσχευση, ήταν 3 και 1 έτους αντίστοιχα. Η γιαγιά προσπαθούσε να κάνει πλύση εγκεφάλου στο τρίχρονο , για να μη δεχτεί να δώσει μυελό. Οι γονείς του προσπαθούσαν να του εξηγήσουν ότι θα σώσει την αδελφούλα και ότι δεν είναι τίποτε (που όντως η διαδικασία ήταν απλή) και ό,τι έχτιζαν οι γονείς την ημέρα, το γκρέμιζε η γιαγιά το βράδυ.

3-4 μήνες μετά τη μεταμόσχευση το μεταμοσχευμένο μπήκε στην εντατική και ήταν ετοιμοθάνατο. Η γιαγιά όλη μέρα καταριόταν να πεθάνει, γιατί, όπως χαρακτηριστικά έλεγε "θα τους φάει όλους αυτό το παιδί, καλύτερα να πεθάνει αυτό, παρά να πεθάνουν το παιδί μου και το εγγόνι μου το μεγάλο".

Κάποια στιγμή που ήμουν στο χωριό και θα έφευγα για Αθήνα ήρθε αυτή στο σπίτι μου και μου έδωσε 70 ευρώ να δώσω στα κοριτσάκια (γιορτάζουν την ίδια μέρα) με την εξής οδηγία: "δώσε 50 ευρώ στο μεγάλο και 20 ευρώ στο μικρό". Της πέταξα στα μούτρα και της είπα ότι θα τα πάρω μόνο αν είναι να δώσω 35+35, αλλιώς δε θα δώσω τίποτε. Το βούλωσε βέβαια, δεν τόλμησε να πει κουβέντα.

Το καλοκαίρι η κόρη της γέννησε ένα κοριτσάκι. Ούτε που πήγε στο νοσοκομείο να δει την κόρη της, ούτε στο σπίτι (μένει σε άλλο χωριό μακριά) πήγε για να δει το νέο εγγόνι της. Όσες φορές βλέπει το 2ο εγγόνι της, δεν μπορώ να πω, το παίζει, το χαίρεται αλλά τίποτε άλλο. Όλη της αγάπη και όλο το ενδιαφέρον (που όμως είναι αρρωστημένα) τα δίνει στο 1ο κοριτσάκι του γιου της, το οποίο - ω! τι σύμπτωση! - έχει το όνομά της.

 

Κυκλοφορει ελευθερη δηλαδη;

Ο γιος της της μιλαει ακομη;

Τι λετε ρε παιδια, εδω δεν μιλαμε για γιαγια, μιλαμε για τερας!!

 

Όχι μόνο της μιλάει, αλλά την έχει μαμά, μανούλα, μητερούλα μου εσύ, της κάνει όλα τα χατίρια, της τηλεφωνεί όλη μέρα να ρωτήσει τι κάνει, αυτή προσποιείται μονίμως ότι είναι χάλια, ότι δεν μπορεί κτλ κτλ. και ο γιος στενοχωριέται.

Α, ξέχασα να σας πω, είναι και χήρα και μάλιστα νεότατη. Μικροπαντρεύτηκε βλέπετε.

[gioulaki]

εχετε δει γιαγια να της μιλανε τα εγγονια (τα δικα μου) στο χωριο οταν πηγαιναμε και αυτη να τους γυρναει την πλατη;απο καταρες ου.............οι γιοι φταινε που καθονται σαν κοτουλες ας το εκανε η μανα μου και εβλεπες τι θα γινοταν

[IOLH]

Δυστυχώς έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Έχω δει γονείς να προσπαθούνε να φάνε όσα περισσότερα χρήματα και άλλα μπορούν από την παντρεμένη κόρη τους, η οποία πάτησε πόδι κάποια στιγμή και τους έκανε πέρα, γιατί τους κατάλαβε τι λαμόγια είναι. Όταν όμως η κόρη χήρεψε, πέσανε πάνω της με γλύκες και με ψέματα να της φάνε την περιουσία που της άφησε ο εκλιπών. Τους έδωσε δεύτηρη ευκαιρία, αλλά ο άνθρωπος δεν αλλάζει κι έτσι της φάγανε πάλι και πάλι και πάλι, μέχρι που τελικά αντιλήφθηκε τι λαμόγια είναι οι γονείς και τα αδέρφια της και τους έκανε πέρα. Τότε στείλανε αλβανούς να τη δείρουν, για να φοβηθεί και να τους τα δώσει.

 

Αλλά το κλείνω εδώ το θεματάκι, γιατί εδώ μιλάμε για γιαγιάδες και όχι για γονείς τέρατα.

[ΛΙΝΟΥΛΑ]

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω και ίσως να μην το καταλάβω ποτέ είναι πως γίνεται να ξεχωρίζουν οι γιαγιάδες τα εγγόνια τους;Όλα δεν είναι παιδιά των παιδιών τους;Να δεχτώ ότι υπάρχει μια μικρή αδυναμία στο πρώτο η οποία δεν πρέπει να γίνεται φυσικά γνωστή.

Αλλά να κοιτάνε ονόματα,χαρίσματα .....

Καλά για υγεία είναι αδιαννόητο.Θα έπρεπε αν ένα παιδάκι είναι άρρωστο εκεί να πέσει όλη η αγάπη και η φροντίδα τους .

Δηλαδή τι είναι τα εγγόνια;

Αξεσουάρ που το δέιχνουμε στον κόσμο και πρέπει να είναι όμορφο,υγιές,να μας μοιάζει ή στην χειρότερη περίπτωση να μοιάζει στο παιδί μας και να έχει και το ίδιο όνομα με μας;;;

[mybabygirl]

Εγώ πάλι πολύ θα το ήθελα να ΄μην ασχολείται η πεθερα μου συνεχεια μαζί μας και να μην μας πρήζει για το ποτε θα παμε η μικρη να τη δει ενω τη βλεπει καθε μερα για λιγο οταν γυρναει απο το σταθμό.Εκείνη εχει ολη τη μερα το μωρο της κορης της και επειδη δε βλεπει τη δικια μας οσο θα ηθελε μας ενοχλει ολη την ωρα.

[ΛΙΝΟΥΛΑ]

Είναι μήπως αυτό που λέμε ότι θέλουμε αυτό που δεν έχουμε

Αυτό είναι που θα ήθελα εγώ από την γιαγιά μας να ζητάει να την δει και να της λείπει που δεν την βλέπει συχνά και σε πιστεύω σε αυτά που λες ότι είναι εκνευριστικό αλλά εγώ δεν μπορώ να το φανταστώ

[sofia_nefeli]

ΛΙΝΟΥΛΑ απλα θα πρεπει να το αποδεχτεις...

δε μπορεις να πεις σε καποιον αγαπα το γιατι η σταση σου το πληγωνει...

ετσι μεγαλωσα κ εγω. με μια γιαγια που αγαπουσε την εγγονη της απο τη κορη της. εμεις (εγω κ η αδερφη μου) ειμασταν τα "άλλα" εγγονια...τη μανα μου τη μισουσε. το τι εχω ακουσει δε λεγεται! μεχρι που με κοροιδευαν γιατι ειμαι αδυνατη! αυτο θυμαμαι τωρα γιατι τους εχω κανει delete!

τα παιδια σου σαφως θα στεναχωρηθουν αλλα δε γινεται να τα προστατεψεις απο κατι τετοιο!

καποια στιγμη θα το προσπερασουν!

[lisa]

Συνηθως (δυστυχως) η γιαγιαδες δενονται περισσοτερο με τα εγγονια που εχουν κοντα τους και τα ζουνε καθημερινως...

Ετσι και η μανα μου!!!

Ζει σε αλλη χωρα και με τον αδερφο μου μενουν στην ιδια πολυκατοικια!

Οταν ερχεται Ελλαδα και μενει μαζι μας... φυσικα και ασχολειτε με τα παιδια μου αλλα παντα νιωθεις εντονα τη... διακριση!!

Ενω τ΄αγαπαει και ετουτα τα καημενουλια, ολη μερα συζηταει για τα εγγονια της στη Γερμανια!!!

Ο Γ. ετσι ο Ν, αλλιως...

Οτι και να κανουν τα παιδι μου, μονιμως ο Γ. και ο Ν. εχουν κανει κατι καλυτερο!!!!

 

Με εκνευριζει λιγο το γεγονος και οταν το συζητησα μαζι της, φυσικα και δεν παραδεχοταν τιποτα!!!

Επρεπε να την ηχογραφησω καμια μερα.....

[athens2006]

Οταν γέννησα θεωρησα οτι οι δικοι μου δεν θα αγαπουσαν κανενα αλλο εγγονι τοσο πολυ. Οι αντιδρασεις τους και οι εκδηλωσεις αγαπης ηταν εκτος λογικης, κατέμε. Τωρα ομως που γεννησε η αδελφη μου, η οποια μενει στην ιδια πολη με τη μανα μου, εμεις μπηκαμε σε δευτερη μοιρα. Τι να τα κανω τα δωρα, τα οποια τα κανει γιατι λεει πηγαινει και στην αλλη κορη και δεν θελει να κανει διαχωρισμους οταν ερχεται να δει τον δικο μου μιλαει ολο για τον αλλο εγγονο. Τωρα προσθεσε στο εγκωμιο και το δευτερο εγγονι που δεν εχει γεννηθει ακομη!

Τι να πεις...

[Nutella]

Όχι μόνο της μιλάει, αλλά την έχει μαμά, μανούλα, μητερούλα μου εσύ, της κάνει όλα τα χατίρια, της τηλεφωνεί όλη μέρα να ρωτήσει τι κάνει, αυτή προσποιείται μονίμως ότι είναι χάλια, ότι δεν μπορεί κτλ κτλ. και ο γιος στενοχωριέται.

Α, ξέχασα να σας πω, είναι και χήρα και μάλιστα νεότατη. Μικροπαντρεύτηκε βλέπετε.

Μιλάμε για τρομερό ψυχολογικό εκβιασμό! Θέλει να την λυπούνται και κάνει την καημένη!

 

Να σας πω τον πόνο μου και εγώ?

Εγώ ακόμα έχώ σχεδόν όλους μου τους παππούδες-γιαγιάδες (εκτός απο τον μπαμπά του μπαμπά μου). Για τους γονείς της μαμάς μου ήμουνα το πρώτο εγγονάκι και μου έχουν τρομερή αδυναμία!!! Την ίδια αδυναμία όμως έχουν και στον αδερφό μου. Απλά επειδή είμαι πιο μεγάλη και έζησα περισσότερο μαζί τους (η μαμά ήταν φοιτήτρια σε άλλη πόλη), είμαι πιο δεμένη μαζί τους. Το πόσο τους αγαπάω - δεν λέγεται!

Η άλλη μου η γιαγιά (του μπαμπά μου), δεν μου έχει πάρει ούτε ένα δώρο (απο μωρό που ήμουν). Ούτε ένα "Να ζήσετε" για τον γάμο μου, ενώ όσο ήμουνα ανύπαντρη, μόνο αυτό την έκαιγε "Πότε θα στεφανωθείτε?" (με επικριτικό ύφος!!!). Και στον αδερφό μου φέρεται ανάλογα. Έχει άλλα 8 εγγόνια (ναι, αλλά εγώ ήμουνα το δεύτερο της εγγονάκι) και δεν είδα καλό απο αυτή την γυναίκα. Πάντα οι καημένες οι κόρες της και τα παιδιά τους είχαν σημασία! Έσκαγε που εμείς τα πήγαμε καλά (σπουδές, δουλειά, οικογένεια!), ενώ τα άλλα εγγονάκια - τίποτα το ιδιαίτερο. Την μαμά μου την μισούσε επειδή ήταν ξένη και δεν μιλιούνται ακόμα (δεν πήγε καν στον γάμο τους!), αλλά μόλις χρειάζονται κάτι (κάτι βλέπε χρήματα!), τον μπαμπάκα μου παιρνουν τηλέφωνο. Τέλος πάντων, τα θυμήθηκα και φούντωσα πάλι. Τώρα πια κανένας δεν ασχολείται μαζί της και κανένας δεν την θέλει. Εμένα όμως με αφήνει παγερά αδιάφορη το θέμα.

Συμπέρασμα: ότι δίνεις - παίρνεις. Όση αγάπη έδωσες - θα πάρεις.