αρρωστος μπαμπας

[bousbouko]

καλή εβδομάδα σε ολους.

σας γραφω εκ μερους αδερφικης φιλης η οποια χρειαζεται μια πρωτη βοηθεια σε ενα θεμα δυσκολο για ολους.

ο αντρας της φιλης μου ειναι καρκινοπαθης. το προβλημα που παρουσιαστηκε εχει να κανει με τον μικρο της γιο ( α' δημοτικου ) ο οποιος το τελευταιο διαστημα αρνειται να πλησιασει τον μπαμπα του, με την δικαιολογια οτι ντρεπεται. σε συζητηση που ειχε ο μικρος με την φιλη μου της ειπε οτι τον φοβαται ( να πω εδω οτι λογω της ασθενειας ο ασθενης εχει χασει πολλα κιλα και η αληθεια ειναι οτι εχει"αγριεψει" στο προσωπο ).

το παιδι δεν θελει να ειναι κοντα του, να τον αγκαλιασει κλπ, παρα τις προσπαθειες της φιλης μου να τους φερει πιο κοντα.

ειμαι της γνωμης οτι θα χρειαστει επαγγελματικη βοηθεια απο ειδικο αλλα ως τοτε τι μπορει να κανει? εχετε να προτεινετε καποιον?

συγνωμη για το μεγαλο post αλλα προσπαθω να ειμαι οσο πιο σαφης γινεται

 

ευχαριστω

[Jean]

Ειναι φυσιολογικη η αντιδραση του παιδιου (καταλαβαινω απολυτα οτι αυτο πληγωνει πολυ τον μπαμπα του) και καλο θα ηταν να μην τον πιεζουν. Η καινουρια οψη του μπαμπα τον τρομαζει και του φερνει τα πανω κατω σε οσα μεχρι σημερα ηξερε (μπαμπας δυνατος, υποστηριχτης, αφθαρτος και αηττητος...ετσι βλεπουν τα παιδια τον μπαμπα τους). Καλο θα ηταν οι γονεις να παρουν συμβουλες για καποια μεθοδο προσεγγισης του παιδιου. Σιγουρα ΟΧΙ πιεση. Λυπαμαι πολυ για την ταλαιπωρια της οικογενειας της φιλης σου. Ευχομαι τα καλυτερα για τον ανθρωπο.

[mata]

Νομίζω πως θα έπρεπε να δεί το παιδί κάποιον ειδικό. Το πιθανότερο είναι ότι γενικά νοιώθει φοβισμένο και απομακρύνεται.

Ένας επαγγελματίας, θα καταφέρει να προσεγγίσει με τον τον σωστότερο τρόπο το παιδί, γιατί ο χειρισμός τέτοιων καταστάσεων είναι δύσκολος και αν περιμένουν να τον βρούν μόνοι τους, μάλλον χάνουν πολύτιμο χρόνο.

Καλό κουράγιο στη φίλη σου, στις δύσκολες στιγμές που περνάνε.

[Belfaccino]

Πολύ λυπάμαι που ακούω τα δυσάρεστα αυτά νέα.

 

Συμφωνώ με τη Jean και τη Mata. Όχι πίεση και χρειάζεται ειδικός, μη χαθεί πολύτιμος χρόνος ψάχνοντας μόνοι τους τη λύση.

 

Θα μπορούσε, ίσως, να ζητήσει η φίλη σου από τον ιατρό του συζύγου πληροφορίες για ομάδες υποστήριξης καρκινοπαθών και οικογενειακό σύμβουλο σε τέτοια θέματα.

 

Για παράδειγμα, αυτά που βρήκα ψάχνοντας λίγο είναι:

 

Ίδρυμα Καρκινοπαθών «Τζένη Καρέζη»

Διεύθυνση: Κορινθίας 27, Αμπελόκηποι, Τ.Κ. 11526, Αθήνα

Τηλ. 210.7717359, 210.7486459

e-mail: [email protected]

http://www.jkf.gr

• Αποστολή:
  Το Ίδρυμα Τζένη Καρέζη έχει ως αποστολή την ανακούφιση πόνου, την παρηγορητική αγωγή και συμπτωματική φροντίδα ασθενών που πάσχουν από καρκίνο και άλλες χρόνιες καταληκτικές νόσους. Η με κάθε μέσο ανακούφιση του πόνου τέτοιων ασθενών είναι κεντρικός στόχος της δράσης μας

.

 

Ελληνική Εταιρεία Παρηγορητικής και Συμπτωματικής Φροντίδας Καρκινοπαθών και Μη Ασθενών

Υπεύθυνος επικοινωνίας: Ειρήνη Κοντογεωργίου

Διεύθυνση: Ξιφίου 7, 114 71, Αθήνα

Τηλ. 2106421710

e-mail: [email protected]

http://www.grpalliative.org

 

• Στόχος
  Η Εταιρεία μας όμως μπορεί να βοηθήσει όσους πάσχουν από χρόνιο πόνο ή ενδιαφέρονται για την Παρηγορητική Φροντίδα, με τους εξής τρόπους:
  * Ενημερώνοντας τους ασθενείς και/ή τις οικογένειές τους για τις υπηρεσίες Παρηγορητικής Φροντίδας που παρέχονται από τα ασφαλιστικά Ταμεία στη χώρα μας
  * Συστήνοντας το κατάλληλο για κάθε περίπτωση κέντρο Παρηγορητικής και/ή Συμπτωματικής Φροντίδας
  * Φροντίζοντας να ικανοποιηθούν κοινωνικές ανάγκες, όπως η παροχή κατ'οίκον συντροφιάς, από εθελοντές που συνεργάζονται με την Εταιρεία μας
  * Φέρνοντας τους εθελοντές σε επαφή με τα άτομα που τους έχουν ανάγκη, και τέλος
  * Παραμένοντας ανοιχτοί σε κάθε πρόταση ή συνεργασία που προάγει τους στόχους μας...

 

Εύχομαι ό,τι καλύτερο για την οικογένεια αυτή και, πάνω απ' όλα, να βρει τη δύναμη και την υποστήριξη να αντιμετωπίσει αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές.

 

Η φίλη σου είναι τυχερή που σε έχει δίπλα της.

[kel]

Για εμενα ενα πραγματικα αποτελεσμτικο προγραμμα ειναι αυτο του

ΜΕΡΙΜΝΑ

"ΜΕΡΙΜΝΑ"

 

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ

 

 

Υπηρεσίες - Παροχές

 

* Συμβουλευτικό κέντρο για παιδιά, εφήβους (έως 18 ετών), γονείς και άλλα μέλη της οικογένειας.

* Η παροχή υπηρεσιών στο παιδί που πενθεί την απώλεια αγαπημένου προσώπου ή που το ίδιο απειλείται από σοβαρή αρρώστια.

* Η εξειδικευμένη κατάρτιση επαγγελματιών υγείας και παιδείας στη στήριξη παιδιών που βιώνουν εμπειρίες αρρώστιας, απώλειας ή θανάτου.

* Ομάδες παιδιών που πενθούν.

* Ομάδες γονιών που πενθούν.

* Κοινότητες που αντιμετωπίζουν κρίση ή καταστροφή.

* Προγράμματα κατάρτισης επαγγελματιών υγείας, εθελοντών.

* Η ευαισθητοποίηση της ελληνικής κοινωνίας σε θέματα που αφορούν τη ζωή, τη σοβαρή αρρώστια και το θάνατο.

* Η έρευνα σε θέματα που αφορούν τις επιπτώσεις της βαριάς αρρώστιας και του θανάτου στη ζωή των παιδιών και των οικογενειών τους.

 

 

Στοιχεία επικοινωνίας

 

* Διεύθυνση: Παπανικολή 2α, Τ.Κ. 152 32, Σίδερα Χαλανδρίου

* Τηλέφωνα: Διοικητικού τμήματος 210 6463367, Συμβουλευτικού τμήματος 210 6463622, 210 6452027

* Fax: 210 6452338

* E-maill: [email protected]

* Web site: http://www.merimna.org.gr

 

 

Πραγματικα θεωρω οτι κανουν πολυ καλη δουλεια.

[kel]

Πως αντιδρούν παιδιά που έχουν γονιό με καρκίνο;

 

Τα παιδιά αντιλαμβάνονται το τι συμβαίνει στον κόσμο δια μέσου των γονιών τους

 

Είναι φυσιολογικό να δημιουργείται μεγάλη αναστάτωση σε μια οικογένεια όταν εμφανίζεται ένας καρκίνος σε ένα μέλος της.

 

Σε οικογένειες με παιδιά και έφηβους, οι ανησυχίες που προκαλούνται είναι μεγαλύτερες. Οφείλονται στην αβεβαιότητα που υπάρχει όσον αφορά το πως θα αντεπεξέλθουν τα παιδιά στη νέα κατάσταση με τις αβεβαιότητες που φέρνει μαζί της η διάγνωση του καρκίνου.

 

Το πως θα αντιδράσει ένα παιδί σε μια διάγνωση καρκίνου θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το πως οι γονείς του και οι άλλοι ενήλικες του στενού του περιβάλλοντος θα χειριστούν την κρίση.

 

Τα παιδιά αντιλαμβάνονται το τι συμβαίνει στον κόσμο δια μέσου των γονιών τους. Οι γονείς το γνωρίζουν αυτό, αλλά είναι και για τους ίδιους πολύ δύσκολο διότι θα πρέπει παράλληλα να αντιμετωπίσουν και τα δικά τους έντονα αισθήματα φόβου και αβεβαιότητας που συνοδεύουν τη διάγνωση του καρκίνου.

 

Παρ' όλα αυτά τόσο τα παιδιά όσο και οι γονείς μπορούν να μάθουν να αντιμετωπίζουν με επιτυχία τις καταστάσεις καρκίνου και των θεραπειών του.

 

Τα παιδιά έχουν αξιόλογες ικανότητες για να αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις. Πρέπει όμως να έχουμε υπ' όψη μας ότι τα παιδιά βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά από τους ενήλικες διότι δεν είχαν τις ίδιες εμπειρίες στη ζωή τους.

 

Το αποτέλεσμα είναι ότι οι αντιδράσεις τους στη διάγνωση του καρκίνου μπορεί να είναι διαφορετικές.

Δεν είναι σωστό να αποκρύβεται η πραγματικότητα από τα παιδιά.

 

Αργά ή γρήγορα θα μάθουν την αλήθεια είτε κρυφακούγοντας τους γονείς ή άλλους ενήλικες της οικογένειάς τους να συζητούν για το θέμα είτε ακούγοντας κάτι από φίλους τους στο σχολείο.

 

Το ερώτημα που τίθεται αφορά το τι θα πρέπει να λέγεται σε ένα παιδί για τη διάγνωση του γονιού του. Η ηλικία του παιδιού είναι ένας σημαντικός παράγοντας που θα καθορίσει αυτά που θα του λεχθούν για τη νέα διάγνωση.

 

Η βασική αρχή είναι ότι θα πρέπει να λεχθεί η αλήθεια στο παιδί με τρόπο τέτοιο που το παιδί να είναι σε θέση να καταλαβαίνει και να προετοιμάζεται για τις αλλαγές που θα συμβούν στην οικογένεια.

 

Τα παιδιά χρειάζονται την ασφάλεια που τους παρέχει η ρουτίνα για την ανάπτυξη τους. Όταν η ζωή αρχίζει να γίνεται απρόβλεπτη, χρειάζονται βοήθεια για να προσαρμοστούν στις αλλαγές.

 

Εκτός από τα προβλήματα που έχει η ίδια η ασθένεια, τα παιδιά έχουν και άλλες ανησυχίες αναφορικά με τον καρκίνο.

 

Η συχνότερη από αυτές είναι ότι φοβούνται μήπως κάτι που έχουν κάνει ή δεν έχουν κάνει, έχει προκαλέσει την ασθένεια στο γονιό τους. Παρά το γεγονός ότι γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί, τα περισσότερα παιδιά, πιστεύουν αυτό το πράγμα σε κάποια στιγμή της δύσκολης αυτής εμπειρίας.

 

Άλλα πράγματα που προκαλούν ανησυχίες στα παιδιά σε σχέση με τον καρκίνο είναι κατά πόσο η ασθένεια είναι μεταδοτική, εάν μπορούν να κολλήσουν αυτά ή ο άλλος γονιός τους και εάν όλοι όσοι προσβάλλονται θα πεθάνουν. Είναι πολύ σημαντικό να δοθούν στα παιδιά οι ορθές πληροφορίες για να μη δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες που θα τους προκαλέσουν επιπρόσθετες αβάσιμες ανησυχίες.

 

Επιπρόσθετα είναι δυνατόν στα παιδιά να προκληθεί σύγχυση για το πως κάποιος γίνεται άρρωστος. Μια από τις συχνότερες ανησυχίες είναι ότι ο καρκίνος μπορεί να μεταδοθεί από ένα άτομο σε άλλο.

 

Οι γονείς μπορούν να εξηγήσουν στο παιδί ότι ο καρκίνος είναι μια διαφορετική ασθένεια και ότι δεν πρέπει το παιδί να ανησυχεί ότι κάποιος μετάδωσε την ασθένεια στον πατέρα ή τη μητέρα του και ότι δεν κινδυνεύει το ίδιο να προσβληθεί από την ίδια ασθένεια.

 

Οι γονείς είναι πιθανόν να μη μπορούν κατά τα αρχικά στάδια της εμπειρίας τους με τον καρκίνο να προσφέρουν τη σιγουριά και τον αναγκαίο καθησυχασμό που θα ήθελαν. Ο λόγος είναι ότι στο σημείο εκείνο κανένας δεν ξέρει ποια θα είναι η ανταπόκριση στη θεραπεία.

 

Παρά το γεγονός αυτό υπάρχουν αρκετά πράγματα που οι γονείς έχουν τη δυνατότητα να κάνουν για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αντεπεξέλθουν με επιτυχία στη νέα αυτή πραγματικότητα.

 

Μπορούν να πουν για παράδειγμα, ότι παρά το γεγονός ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να προβλέψουν όλα όσα μπορούν να συμβούν στο μέλλον, εντούτοις θα μεριμνήσουν να φροντίζει κάποιος για αυτά σε περίπτωση που η κατάστασή τους δεν θα είναι καλή.

 

Η πιο σημαντική ψυχολογική πτυχή για τα παιδιά είναι τα ίδια να νιώθουν ασφάλεια και σιγουριά. Τα παιδιά εξαρτώνται από τους γονείς τους για τις βασικές σωματικές και ψυχολογικές ανάγκες. Η ασθένεια του καρκίνου σε ένα γονιό μπορεί να κάνει τα μέλη των οικογενειών να νιώθουν ότι οι ζωές τους είναι εκτός ελέγχου από συναισθηματικής απόψεως.

 

Οι γονείς μπορούν να πουν στα παιδιά ότι μπορεί να έρθουν στιγμές που θα νιώσουν την ανάγκη να κλάψουν λόγω της κατάστασης και ότι αυτό βοηθά στο να νιώσουν καλύτερα.

 

Πρέπει να τα διαβεβαιώσουν ότι το να κλάψουν είναι φυσιολογικό, ότι μετά θα σταματήσουν να κλαινε και ότι όταν κλαινε δεν σημαίνει ότι η κατάσταση είναι χειρότερη.

 

Οι διαβεβαιώσεις αυτές επιτρέπουν στα παιδιά να εκφράσουν το φυσιολογικά μεγάλο θυμό τους και τα αισθήματα φόβου τους.

 

Ο καθένας αντιμετωπίζει τα προβλήματα με διαφορετικό τρόπο και είναι σημαντικό οι γονείς να διαθέσουν χρόνο για να σκεφτούν τι είναι το καλύτερο για αυτούς και για την οικογένεια τους.

[bousbouko]

πραγματικα σας ευχαριστω ολους απο καρδιας. να στε καλα

[teacher40]

Καταλαβαίνω απόλυτα το παιδάκι. Ο άντρας  μου έχει διαγνωσθεί με καρκίνο στα νεφρά κι έχει κάνει 2 νεφρεκτομές. Εγώ η ίδια φοβάμαι να τον πλησιάσω μερικές φορές...είναι πολύ δύσκολο για όλη την οικογένεια. Ο μπαμπάς που είναι άρρωστος θέλει αγάπη. Το παιδί στενοχωριέται και στην ουσία γι' αυτό τον αποφεύγει. Η γυναίκα νιώθει ότι θάβονται όλοι μαζί....υπομονή και κουράγιο πραγματικά. ξέρω ότι δεν είναι εύκολο.