Ειμαι χαλια...

[Σοφία Τ.]

Κοριτσια βγηκε η μεταθεση του αντρα μου και παρολο που βαλαμε μεσο να μεινει ακομη ενα χρονο τελικα δεν εγινε τιποτα και θα παει Κω.Αλλα εγω δεν νιωθω πως μπορω να παω σε τοσο μακρυνο μερος και μαλιστα νησι με ενα νηπιο και ενα βρεφος.Κι ετσι του ειπα οτι δεν πιστευω οτι μπορω να τα καταφερω.Το ξερω οτι ετσι τον πληγωνω αλλα πειτε μου τι να κανω...?Δεν ξερω βρε παιδια,εδω εχω γονεις,πεθερικα,φιλους,δουλεια,το δικο μου σπιτι,τους γιατρους για τα παιδια ολα στρωμενα.Πρεπει ξαφνικα να τα παρατησω ολα και να παω σε ενα μερος μακρινο και ξενο...Και μου φαινεται βουνο...

 

Τον αντρα μου τον βλεπω οτι στεναχωριεται αλλα τι να κανω?Να παω μαζι του ξεροντας οτι θα αντιμετωπισω μια πολυ δυσκολη κατασταση?Και εχω και τις ορμονες τις λοχειας και απο χτες που το μαθαμε κλαιω συνεχεια...Γιατι να μην ειναι κι αυτη μια δουλεια οπως ολες οι αλλες Θεε μου...?

[Athena]

Εχω φιλη που αντιμετωπισε το ιδιο θεμε με μεταθεση του αντρα της στην Ροδο.Δεν πηγε τελικα η ιδια.Κατεβαινει αυτος ή ανεβαινουν αυτοι.Θα επιστρεψει ξανα μετα απο 2 χρονια.Εσενα;μετα απο ποσο καιρο θα μπορεσει να επιστρεψει;σε καταλαβαινω,ειναι δυσκολες αποφασεις αυτες.Σιγουρα θα βρειτε μια λυση που θα ικανοποιει ολους.καλη δυναμη.

[Σοφία Τ.]

Kαι σε εμας η μεταθεση ειναι 3 χρονια και αν μπει καποιο μεσο μπορει να γινει και δυο χρονια...Αχ δεν αντεχω κοριτσια,μιλουσα στο τηλ με την μελλουσα νονα του μπεμπη και παλι αρχισα να κλαιω...

[Σοφία Τ.]

[alcyon]

Γιατί δεν το βλέπεις λιγάκι σαν.... διακοπές διαρκείας;

Όσο για το αν θα τα καταφέρεις... θα δεις πως ακόμα και χωρίς βοήθεια μπορείς να τα καταφέρεις μια χαρά και μάλιστα καλύτερα! Γιατί θα έχεις τον πλήρη έλεγχο των πραγμάτων και αυτό θα σε κάνει να αισθάνεσαι πολύ δυνατή!

 

Εμείς έχουμε το αντίθετο θέμα. Είναι ο σύζυγος στο Δελβινάκι. Και του λέω να ζητήσω κι εγώ να τοποθετηθώ Δελβινάκι όταν έρθει η ώρα και να πάμε εκεί να μείνουμε 1-2 χρόνια. Αλλά εκείνος σκέφτεται τα ίδια με τη Σοφία... για παιδίατρους, συγγενείς, φίλους κτλ.... και μου λέει "πού να τρέχουμε τώρα". Εγώ όμως νομίζω πως είναι καλύτερα να πάμε τώρα και αργότερα γυρνάμε όταν θα θέλουμε σχολείο κτλ για τα παιδιά.

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Εαν δεν δουλευεις....δεν το συζητω..3 χρονια ειναι κοντα στον αντρα σου και στα παιδακια σου ...

Μην βαζεις το ιδιο την οικογενεια σου με γονεις και φιλους... (δλδ ειναι πιο σημαντικοι?

Και υπαρχουν τοσοι και τοσοι ανθρωποι που ζουν εκει (ξερω ζευγαρι που ειναι εκει και λεει οτι περναν σουπερ..ειναι στο ναυτικο αυτος..και με μικρα παιδια)

Και εξαλλου θεωρω οτι οπουδηποτε αλλου εκτος απο μεγαλες πολεις ειναι σαφως πολυ καλυετρα για τα παιδια (στο τελος δεν θα θελετε να γυρισετε )

[maryp]

Αν θέλεις τη γνώμη μου Σοφία, δεν νομίζω ότι μπορείς αυτό τώρα να το σκεφτείς λογικά και ψύχραιμα. Είσαι μιας βδομάδας λεχώνα... Δεν μιλάς εσύ, μιλάνε οι ορμονες σου...

Ασε να περάσουν μερικές μέρες και μετά βάλ'τα κάτω με λογική και θα δεις ότι ίσως και να είναι καλύτερα. Αλλωστε δεν νομίζω να σας συμφέρει να συντηρείτε δύο σπίτια, ένα εκεί και ένα στην Κω... και να έχετε και τα πήγαινε - έλα για να ιδωθείτε...

Πότε πρέπει να φύγει ο άντρας σου??

[Σοφία Τ.]

Θα φυγει καποια στιγμη μεσα στο καλοκαιρι...

[mata]

Εχεις χρόνο βρε Σοφία. Άσε λίγο τον εαυτό σου να το μελετήσει, να βάλει κάτω τα υπέρ και τα κατά και νομίζω ότι η λύση θα σου φωνάξει από μόνη της. Μην πιέζεσαι, γιατί είσαι και λεχώνα, χρειάζεσαι και ηρεμία για το μωράκι σου, και κανείς δεν σου έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό να αποφασίσεις σε μία μέρα, ή σε μία εβδομάδα...!!Κάτσε λίγο το καλοσκεφτείς!

[salted_sugar]

Εγω στην θεση σου θα πηγαινα μαζι του. Στην τελικη αν ηταν τοσο χάλια, θα εφευγα. αλλά τουλάχιστον θα δοκίμαζα..

[Σοφία Τ.]

Δεν με παιρνουν οι δοκιμες κοριτσια...Αν παω εστω και για δοκιμη θα πρεπει να αφησω τη δουλεια μου...Κι αν το κανω αυτο τοτε με τι προσοντα να μεινω Θεσσαλονικη,πως θα συντηρησω το σπιτι εδω?Οχι αυτο σιγουρα δεν γινεται...

[maria70]

Σοφια μην τρελλενεσαι,οπως λεει η Μαιρη μην αποφασιζεις τιποτα τωρα...θα σου στειλω πμ

[salted_sugar]

Τοτε πασο.. Σοφια νομιζω οτι εχεις ηδη αποφασισει... Δουλεια στην Κω ειναι λιγο δυσκολο να βρεις.. Εκτος αν εχει σχεση με ξενοδοχεια.( Αν σε ενδιαφερει κατι τετοιο, μπορεις να μπεις εδω http://www.skywalker.gr/pub/catering.htm εχει μπολικες αγγελιες απο Κω.. ) Παντως 2 χροναι βγαλε καλοκαιρια βγαλε χρισοτυγεννα-Πασχα-3ημερα... Ε θα περασει ο καιρος..

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

O αντρας σου θα εχει κι αλλες μεταθεσεις στο μελλον??

Εσυ φανταζομαι δεν δουλευεις σε δημοσιο φορεα ε?

[Σοφία Τ.]

Θα εχει κι αλλες μεταθεσεις....Επειδη σκεφτεται να αποστρατευτει στα 25 χρονια υπηρεσιας (ειναι στον 14 χρονο) θα ειναι καπως ετσι:

 

3 χρονια στην Κω

3 με 4 χρονια παλι εδω κοντα

3 με 4 χρονια στον Εβρο

 

Που σημαινει οτι αν παω σε αυτη τη μεταθεση μετα θα πρεπει να ξαναερθω εδω και μετα στον Εβρο και μετα τελευταια μετακομιση παλι εδω...Κι ολα αυτα αν συνεχισει να ισχυει η 25χρονη υπηρεσια γιατι μετα παμε στα 35 χρονια...Κι εγω σε ολη μου τη ζωη θα κανω μετακομισεις και θα αλλαζω σπιτια...

 

Δυστυχως δουλευω στον ιδιωτικο τομεα...

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Θα εχει κι αλλες μεταθεσεις....Επειδη σκεφτεται να αποστρατευτει στα 25 χρονια υπηρεσιας (ειναι στον 14 χρονο) θα ειναι καπως ετσι:

 

3 χρονια στην Κω

3 με 4 χρονια παλι εδω κοντα

3 με 4 χρονια στον Εβρο

 

Που σημαινει οτι αν παω σε αυτη τη μεταθεση μετα θα πρεπει να ξαναερθω εδω και μετα στον Εβρο και μετα τελευταια μετακομιση παλι εδω...Κι ολα αυτα αν συνεχισει να ισχυει η 25χρονη υπηρεσια γιατι μετα παμε στα 35 χρονια...Κι εγω σε ολη μου τη ζωη θα κανω μετακομισεις και θα αλλαζω σπιτια...

 

Δυστυχως δουλευω στον ιδιωτικο τομεα...

 

 

To δυσκολο στην ολη φαση ειναι οτι δουλευεις...

Αλλα οκ δεν μπορεις τις μεταθεσεις...αλλα ετσι ειναι η δουλεια του αντρα σου..αν προτιμας μακρυα του ...οκ πασο..ο καθενας ιεραρχει τα πιο σημαντικα πραγματα στην ζωη του.

Οποτε αφου το εχεις παρει αποφαση και το ξερατε ηδη οτι θα υπαρχουν αυτα...δεν αλλαζει κατι ...απλα να περασεουν γρηγορα τα 2-3 αυτα χρονια

[Maggie]

Νομίζω ότι σε έχει επηρεάσει η επιλόχεια κατάθλιψη. Ξέχνα το για λίγο και ξανασκέψου το ήρεμα σε λίγους μήνες. Εφόσον παντρεύτηκες στρατιωτικό το ήξερες από την αρχή ότι παίζουν συχνές μεταθέσεις. Είναι πρόβλημα οι συχνές μεταθέσεις, αλλά και τα παιδιά δικαιούνται να έχουν και τους δύο γονεις (εκτός και αν υπάρχουν και άλλοι λόγοι που δεν μπορείς να ακολουθήσεις). Υπάρχει topic για γυναίκες στρατιωτικων. Ίσως σε βοηθήσουν και σε καταλάβουν καλύτερα από εμάς που δεν αντιμετωπίζουμε τέτοια θέματα

[Σοφία Τ.]

To δυσκολο στην ολη φαση ειναι οτι δουλευεις...

Αλλα οκ δεν μπορεις τις μεταθεσεις...αλλα ετσι ειναι η δουλεια του αντρα σου..αν προτιμας μακρυα του ...οκ πασο..ο καθενας ιεραρχει τα πιο σημαντικα πραγματα στην ζωη του.

Οποτε αφου το εχεις παρει αποφαση και το ξερατε ηδη οτι θα υπαρχουν αυτα...δεν αλλαζει κατι ...απλα να περασεουν γρηγορα τα 2-3 αυτα χρονια

 

Νιωθω ακομη πιο ασχημα τελικα...Οχι ειδικα με αυτα που λες εσυ Αφροδιτη,πανω κατω ολες τα ιδια μου γραφετε...Ηδη ενιωθα ασχημα γιατι αισθανομαι πως προδιδω τον αντρα μου, πως δεν τον αγαπω...Και ειναι σαν ενα μαχαιρι που μου σχιζει την καρδια μου στα δυο...

[christiana08]

Σοφουλα μου,μην στενοχωριεσαι,κουκλα μου,για ολα υπαρχει λυση.

Το μονο που μπορω να σου πω,μηπως και σε βοηθησω,ειναι οτι επειδη το μακρια το ξερω ΠΑΡΑ πολυ καλα,ισως το γνωριζεις,ο αντρας μου ειναι ναυτικος,αν υπηρχε η δυνατοτητα να ειμαστε μαζι,εστω και σε βραχονησιδα που λεει ο λογος,θα το εκανα.Ειναι πολυ πιο δυσκολη η αποσταση,απ'οσο φανταζεσαι.

Σε καταλαβαινω ομως,γιατι και εμενα οι αλλαγες με τρομαζουν,με κανουν να νοιωθω ανασφαλεια.Επισης,περα απο το οτι ειναι δυσκολο για σενα,πρεπει να σκεφτεις και τι ειναι καλυτερο για τα παιδακια σου και αυτο σε βαραινει περισσοτερο.

Να ηρεμησεις,πρωτα,κουκλα μου,εισαι σε εξαιρετικα δυσκολη περιοδο,δυσκολα θα παρεις σωστη αποφαση τωρα.

Ευχομαι τα καλυτερα.

[THEODOSI]

Σοφία ηρέμησε και μην τα βλέπεις όλα μαύρα. Σίγουρα το να πάς στην Κώ με ενα τόσο μικρό παιδί δεν είναι και το πιό εύκολο πράγμα του κόσμου, κυρίως από το θέμα της ιατρικής περίθαλψης που είναι όντως ελλειπής. Γνώμη μου είναι να αφήσεις ένα μικρό διάστημα μέχρι να μεγαλώσει λίγο το μικρό σου να ηρεμήσεις και εσύ και να δείς τελικά τί θα αποφασίσετε από κοινού, ίσως όταν το μωρό σου χρονίσει να είναι πιό εύκολο να μετακομίσεις

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

To δυσκολο στην ολη φαση ειναι οτι δουλευεις...

Αλλα οκ δεν μπορεις τις μεταθεσεις...αλλα ετσι ειναι η δουλεια του αντρα σου..αν προτιμας μακρυα του ...οκ πασο..ο καθενας ιεραρχει τα πιο σημαντικα πραγματα στην ζωη του.

Οποτε αφου το εχεις παρει αποφαση και το ξερατε ηδη οτι θα υπαρχουν αυτα...δεν αλλαζει κατι ...απλα να περασεουν γρηγορα τα 2-3 αυτα χρονια

 

Νιωθω ακομη πιο ασχημα τελικα...Οχι ειδικα με αυτα που λες εσυ Αφροδιτη,πανω κατω ολες τα ιδια μου γραφετε...Ηδη ενιωθα ασχημα γιατι αισθανομαι πως προδιδω τον αντρα μου, πως δεν τον αγαπω...Και ειναι σαν ενα μαχαιρι που μου σχιζει την καρδια μου στα δυο...

 

 

Βρε...δεν σε ''μαλλωσαμε'' ..απλα απ την στιγμη που ειναι και η δουλεια σου..τι αλλο να κανεις?

Εαν δεν δουλευες..και απλα δεν ηθελες ν ακολουθησεις..θα ηταν αλλιως τα πραγματα..τωρα ειναι πολλα..και το γεγονος οτι θα ξαναγυρισετε στο ιδιο μερος...και η δουλεια που δεν θα σε περιμενει...(εκτος και αν μπορεσεις να παρεις 2 χρονια ανευ αποδοχων και να γυρισεις μετα..δεν ξερω σε ποιο τομεα δουλευεις)

 

Παντως προς το παρων ηρεμησε..δεν θα παρεις το 6μηνο? Βαλε και την αδεια +την λοχεια..θα γυρισεις περιπου Νοεμβρη..μεχρι τοτε θα δειτε τι θα κανετε...τωρα ειναι και οι ορμονες σου αναστατωμενες...και προσεχε μην παθεις καμια καταθλιψη...

 

Εαν δεν τον αγαπαγες....δεν θα σ ενοιαζε...θα μιλαγες τελειως διαφορετικα...

 

Κοιτα τα μωρα σου τωρα και μεχρι να φυγει εχετε 5 μηνες..που ξερεις..καμια φορα τις αποφασεις που δνε μπορουμε να παρουμε μονοι μας...μας αναγκαζει η ιδια η ζωη

 

Να σου ζησει το μωρακι σου κι ολας

[Athena]

Εγω νομιζ`ω οτι μεσα σου το εχεις αποφασισει,οτι δεν θα πας,απλα σε φοβιζει το καινουργιο.μια χαρα θα τα καταφερετε ολοι σας.Για καλο γινονται ολα.Και στην τελικη αν δεις οτι δεν το αντεχεις το ξαναδιαπραγματευεσαι και πας καποια στιγμη που κι αυτος θα εχει βρει τις καταλληλες συνθηκες για ολους σας εκει.Περισσοτερο σε αποσυντονιζει η ελλειψη του αντρα σου,αλλα θα δεις,μπορεις να τα καταφερεις.

[Γλύκα]

Σε καταλαβαίνω απόλυτα!όταν ο γιος μου ήταν 5χρονών και η μικρή 40 ημερών(!) ΄λόγω μετάθεσης του άντρα μου φύγαμε και πήγαμε στη Ρόδο.Δούλευα κι εγώ στον ιδιωτικό τομέα, σε φροντιστήριο, τα παράτησα και φύγαμε. Τότε βρισκόμασταν σε άλλη μετάθεση, μακριά από τον κοινό τόπο καταγωγής μας, μακριά από όλους και ξαναφύγαμε για κάπου ακόμη πιο μακριά(τη Ρόδο).Όταν πρωτοπήγα έκλαιγα συνέχεια, στεναχωριόμουνα και είχα πρήξει τον άντρα μου με τη γκρίνια μου.Βέβαια όταν φυγαμε από τη Ρόδο έκλαιγα από τη λύπη μου, γιατί στα τρία χρόνια που τελικά μείναμε έκανα φίλους, βρήκα δουλειά, περνούσα τέλεια.Τέλος πάντως..τώρα είμαι στην πόλη μου, κάναμε καινούριο σπίτι και ο άντρας μου θα φύγει του χρόνου για την τελευταία του μεταθεση(25 χρόνια).

και εγώ δεν ξέρω τι να κάνω..τώρα που τα παιδιά έχουν πάρει το δρόμο τους και έχουν μεγαλώσει..θα δούμε..

ό, τι και να κάνεις σκέψου το ψύχραιμα, φιλιά!!

[fysalida]

Σοφια μου θελω να σου πω και εγω τη γνώμη μου..

σε καταλαβαινω απόλυτα, η αγωνία που έχεις ειναι απόλυτα φυσιολογική..συμφωνω με τα κοριτσια που λένε να το σκεφτείς πολυ γιατι τωρα εισαι σε μια δυσκολη ψυχολογικα περιόδο λόγω της πρόσφατης γέννας σου..αλλά

αν έχετε δικό σας σπίτι στη Θεσσαλονική να σας περιμένει και τα οικονομικά σας ειναι τέτοια που σας επιτρέπουν μια ανετη ζωη χωρίς την δικη σου δουλεια..τοτε εγω θα σε συμβουλευα να πας μαζι με τον αντρα σου..

εχετε μια ομορφη οικογένεια και ειστε απαραιτητοι και οι δυο στα παιδια σας, δουλεια λογικα θα ξαναβρείς, οσο για τους φιλους, οι πραγματικοι φίλοι δεν χάνονται..βέβαια θα σου λείψουν κάποιες στιγμές μαζι τους και με τους δικούς σου ανθρώπους (μητερα , πατερα αδερφια) αλλα θα κερδίσεις πολλες στιγμες με τον αντρα σου και τα παιδια σου..

ειναι μεγάλη και δυσκολη απόφαση...αλλα μην αγχώνεσαι..βαλτα κάτω και σκέψου..ολα για καλο γίνονται..καλη επιτυχια και φιλια στο μπεμπάκι σου!

[alcyon]

Σοφία... αισθάνομαι την ανάγκη να σου ζητήσω συγνώμη για την προηγούμενη απάντησή μου, κι αυτό γιατί εσύ μας λες πώς νιώθεις κι εμείς σου προτείνουμε τι απόφαση να πάρεις.

 

Κατ' αρχήν ... δε χρειάζεται να αποφασίσεις αυτή τη στιγμή. Χαλάρωσε και απόλαυσε το μικρό σου. Δεν προδίδεις κανέναν όποια απόφαση και να πάρεις. Σημασία έχει να νιώθεις καλά. Η ζωή μας είναι γεμάτη με στιγμές που καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις με τις οποίες δεν είμαστε 100% ευχαριστημένες. Προσπάθησε με τον καιρό να βρεις αυτή που σε κάνει να νιώθεις καλύτερα.

 

Όσο για το σύζυγο... δεν τον προδίδεις. Κι εκείνος νομίζω θα έχει ως πρώτο του μέλημα να είστε καλά εσύ και τα παιδιά σας -όπου κι αν βρίσκεστε κοντά ή μακριά. Χαλάρωσε όσο μπορείς. Βγάλε από το μυαλό σου αυτή σου την έγνοια και άσε τον καιρό να περάσει. Όταν έρθει η ώρα εκείνη......... θα δεις πως μέσα σου βαθιά θα ξέρεις και την απάντηση και θα νιώθεις καλά για αυτή. Μη σκοτίζεις το μυαλό σου από τώρα και μη φορτώνεις τη μέρα σου με στενοχώρια. Απόλαυσε τα παιδιά σου και τις στιγμές σου μαζί τους. Παίξε μαζί τους. Βγείτε μια βόλτα με το σύζυγο (ή και ολόκληρη την οικογένεια) χωρίς να χρειάζεται να μιλήσετε για αυτό το θέμα.

 

Όλα θα έρθουν στην ώρα τους και τα εμπόδια θα ξεπεραστούν σιγά - σιγά.

Πολύ πολύ φιλικά.......

η alcyon σου