ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΕΓΚΥΟΣ ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΑΓΧΩΜΕΝΗ?

[aggelaki]

Γεια σας για άλλη μια φορά,

 

Θυμίζω εν τάχει κάτι που έχω πει και σε άλλο topic: Ο γιατρός μου έχει δώσει περιθώριο άλλους δύο κύκλους για να μείνω έγκυος μόνη μου. Μετά από αυτό θα ακολουθήσει λαπαροσκοπική αφαίρεση ινομυώματος και έλεγχος για ενδομητρίωση κι αν δεν υπάρξει εύρημα που θα σηκώνει θεραπεία, πάω για υποβοηθούμενη εγκυμοσύνη. Οι μέχρι τώρα εξετάσεις μας όλες καλές.

Μέχρι και τον προηγούμενο μήνα η κατάστασή μου ήταν υπό έλεγχο, τολμώ να πω ότι κάποιες φορές με εξέπληξε η χαλαρότητά μου και η άνεση που το αντιμετώπιζα (όχι όμως ότι δεν υπήρχαν και στιγμές που ζοριζόμουν, έχω μοιραστεί εδώ μέσα κάποιες από αυτές και ευχαριστώ για την συμπαράσταση).

Εδώ και λίγες μέρες μίλησα με το γιατρό και είπαμε ότι αν μου έρθει η περίοδος και μέσα στον Φεβρουάριο και μέσα στον Μάρτιο, τότε τέλη Μαρτίου πάω για επέμβαση.

Από εκείνη την ημέρα έχω γίνει άλλος άνθρωπος, έχω νεύρα, το σκέφτομαι συνέχεια, βλέπω εφιάλτες.

έχω ακούσει και εδώ μέσα, αλλά και έξω άπειρες ιστορίες του τύπου: ήμουν αγχωμένη και δεν έμενα, μόλις ξεαγχώθηκα ή το ξέχασα, έμεινα.

Αν ισχύει αυτό για όλες τις περιπτώσεις, τότε δεν παίζει να ηρεμήσω και να μείνω έγκυος έτσι όπως είμαι τελευταία, να πω του γιατρού μου να την κάνω μια ώρα νωρίτερα.

Υπάρχει καμμία με την αντίθετη ιστορία που να ήταν αγχωμένη και να έμεινε????

[chris 81]

Aggelaki με αγχώνει που δεν βλεπω καμία να απαντάει ότι ήτανε φουλ αγχωμένη αλλά τα κατάφερε.

Εγω όταν έμεινα έγγυος και μετά έκανα παλλίνδρομη δεν μπορώ να πω ότι ήμουνα τόσο άγχωμένη όσο είμε τώρα γιατί ήτανε σχετικά νωρίς (στους 6 μήνες) και δεν το κάναμε και συστηματικά όπως τώρα.

Δεν ξέρω τι να πω ελπίζω να είσαι εσύ αυτή που θα μου πεί σύντομα ότι είναι έγγυος και ναι ήτανε αγχωμένη σου το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου.

Εγω το απόγευμα έχω ραντεβού με ένα καινούριο γιατρό για να μας βοηθήσει.Αντε να δούμε τι θα μας πει και αυτός

[lagudaki]

πολυ φοβαμαι οτι δεν θα χουμε θετικη απαντηση...

κι εγω εδω και 9 μηνες προσπαθω αλλα τιποτα

δεν θεωρω οτι ειμαι αγχωμενη, αλλα μεσα μου βαθια υπαρχει παντα η αγωνια...

ειμαι κι εγω πολυ περιεργη...ολες μεινανε εγκυοουλες χωρις αγχος?

[polixenia]

DEFINE αγχος!!!

 

Τι εννοεί ο ποιητής? Και εγώ με την ίδια απορία είμαι... Άγχος είναι ότι σκεφτόμαστε το μωράκι? Ανυπομονησία ναι, αλλά άγχος? Δεν ξέρω... Πώς είναι δυνατόν να κάνεις προσπάθειες για μπεμπε και να μην το σκέφτεσαι... Όσο και να μην το θες, όσο και να απασχολείσαι με ταξίδια, δραστηριότητες κλπ δεν γίνεται να μην περνάει από το μυαλό σου βρε κορίτσια, πρέπει να είσαι αναίσθητη!

[ΒΕΝΗ]

αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ βρε κορίτσια,πως γίνεται να μην έχουμε άγχος;ειδικά όταν ακολουθείς αγωγή (για ωορρηξία κτλ) που είναι όλα προγραμματισμένα είναι δυνατόν να μην το σκέφτεσαι;μόνο αυτό σκέφτεσαι!!

[ΡΟΥΜΠΗ]

aggelaki καλησπέρα κι απο μένα μέχρι να μείνω έγκυος είχα την ίδια απορία.Δε νομίζω οτι υπάρχει αποβολή άγχους όταν προσπαθείς για παιδάκι, αρκεί να μη σου γίνει εμμονή. Πάντα βρίσκεται στην άκρη του μυαλού σου και νομίζω οτι οι κοπέλες που λένε οτι το ξέχασαν κι έμειναν έγκυες δεν εννοούν πως έπαψαν να το έχουν θέσει ως σκοπό αλλά οτι είτε ηθελημένα ειτε άθελά τους είχαν άλλα πράγματα στο μυαλό τους. Αυτά τα πράγματα μπορεί να είναι και άσχημα αλλά δεν παύουν να σε κάνουν να "ξεχνιέσαι" -και όχι να ξεχνάς- απο το επίμαχο ζήτημα. Έχω ακούσει για γυναίκες που είχαν άγχος και τα κατάφεραν αλλά θεωρώ οτι με τον καιρό θα μάθεις να το ελέγχεις. Στη δική μου περίπτωση υπήρχε πάρα πολύ άγχος αλλά για τελείως άσχετους λόγους κι έτσι ξεχάστηκα-δεν ξέρω τελικά τι έπαιξε ρόλο αλλά η αλήθεια είναι οτι εκείνο το μήνα είχα απορροφηθεί απο άλλα πράγματα χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δεν είχα χτυποκάρδι απο την πρώτη κιόλας μέρα καθυστέρησης! τώρα αν το άγχος έπαιξε ρόλο στο ότι δεν πήγαν τα πράγματα όπως ήθελα η έτσι ήθελε η φύση να γίνει και απλώς το διαισθανόμουν....δεν ξέρω και δεν το ψάχνω. Σου εύχομαι να αποκτήσεις αυτό που θες με όλη μου την καρδιά,να ξέρεις οτι είναι θέμα χρόνου και η ευχή σου να είναι να πάνε όλα καλά

[mellie]

Πιστεύω ότι το υπερβολικό άγχος δεν κάνει καλό, όπως δεν κάνει καλό σε κανένα τομέα της ζωής μας.

Αλλά το άγχος που έχουμε όλες μας λίγο πολύ, δεν ξέρω κάτα πόσο επηρεάζει τελικά την σύλληψη.

Έχω μείνει έγκυος δύο φορές (δυστυχώς το έχασα και στις δύο).

Ειδικά την δεύτερη φορά ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ μέχρι να μείνω έγκυος, μου πήρε πάνω από ένα χρόνο (14-15 μήνες) , και ήμουν, εκτός από αγχωμένη, πολύ στεναχωρημένη (γιατί είχα ήδη αποβάλει μια φορά και ήθελα πολύ να ξαναμείνω). Τελικά τα κατάφερα, αλλά ακόμα και τον μήνα που έμεινα έγκυος, δεν είχα λιγότερο άγχος απ'ό,τι συνήθως, δηλαδή πάλι το είχα στο μυαλό μου συνέχεια. (δυστυχώς το έχασα πάλι, στην 13η εβδομάδα).

 

Γενικά προσπαθούσα να έχω στο νου μου ότι θέλει χρόνο και να μην απογοητεύομαι κάθε μήνα. Είναι πολύ δύσκολο πάντως να μην αγχώνεσαι και να μην στεναχωριέσαι καθόλου, ειδικά αν έχει μεσολαβήσει και αποβολή

[thessalonikia]

εγω εκανα εξωσωματικη φιλενας και πετυχε με την πρωτη φυσικα και ημουν φουλ αγχωμενη δεν το συζητω δεν αποβαλλεται το αγχος με κανενα ραβδακι οσο και να το θες ειδικα αν ειναι στο χαρακτηρα σου η περνας φάσεις σαν αυτες που θελεις πολυ ενα παιδι

κοιτα να εχεις <αισιοδοξο αγχος >οσο γινεται και ειμαι σιγουρη οτι ολα θα πανε καλα καλη επιτυχια γρηγορα μανουλα

[Nadine]

Αμέεεεε, πώς δεν υπάρχει...????

Εγώωωω....!!!

Η προσωποποίηση του άγχους....!!!

Απλά το μήνα εκέινο, έτρεχα σε σχέση με τη δουλειά και το πολύ άγχος διοχετεύθηκε σε αυτόν τον τομέα κι όχι τόσο στο αν θα μείνω έγκυος...!!!

Είναι όλα θέμα χρόνου, είτε έχουμε άγχος είτε όχι...!!

[Lia]

Καλημέρα!

 

Να πω πως και γω είμαι η προσωποποίηση του άγχους. Όχι μόνο με το θέμα παιδί αλλά με τα πάντα. Βέβαια στο θέμα παιδί έσπασα κάθε ρεκόρ, άγχους, ανυπομονησίας, αγωνίας.... στα όρια της τρέλλας με λίγα λόγια έφτασα! Και ναι, έμεινα έγκυος, την πρώτη φορά μετά από τέσσερις μήνες προσπαθειών. Είμαι σίγουρη όμως πως τότε λειτούργησε καταλυτικά το ότι είχα ήδη πάει στη γιατρό να κλείσω ραντεβού για να μπούμε με το σύζυγο σε διαδικασία εξετάσεων. Το μυαλό μου και μόνο που ήξερε πως άρχισα να "παλεύω" για την πολυπόθητη εγκυμοσύνη χαλάρωσε και μάλλον έτσι 'πιάσαμε' τη Μαρία. Εξετάσεις τελικά δεν προλάβαμε να κάνουμε. Στη δεύτερη άτυχη εγκυμοσύνη μου πάλι λειτούργησε το ίδιο σκεπτικό. Προσπαθούσαμε πάλι 4 μήνες. Εγώ στα πρόθυρα κατάθλιψης. Ο άντρας μου για να με ηρεμήσει μπήκε στη διαδικασία να κάνει εξετάσεις (σπερμοδιάγραμμα, ορμονικές). Πριν πάρουμε τα αποτελέσματα (και "στάξουμε" και το 200άρι) είχα θετικό τεστ στα χέρια μου. Το 200άρι το "στάξαμε" βεβαίως βεβαίως, αφού οι εξετάσεις έγιναν (και όλως τυχαίως δεν ήταν και ικανοποιήτικές)... αλλά ποιος νοιάζονταν τότε. Αφού εγώ είχα μείνει έγκυος!!...

 

Προσωπικά πιστεύω πως ναι, δυστυχώς το άγχος "μπλοκάρει" το αναπαραγωγικό μας σύστημα σε πολύ μεγάλο βαθμό.

 

Τώρα για να ξαναμείνω (όταν με το καλό θα ξεμπερδέψω από το "μπλέξιμο" της παλίνδρομης) να δω τι πρέπει να σκαρφιστώ. Ο σύζυγος εκανε εξετάσεις... Μάλλον είναι δικιά μου σειρά να εξεταστώ για να μου φύγει το άγχος.

[aggelaki]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις, για τις ευχές σας,

 

Διαπιστώνω βέβαια πάλι ότι για κάθε ιστορία σύλληψης υπάρχει και κάτι που απέσπασε την προσοχή, κάτι που έστρεψε το άγχος αλλού, κάτι διαφορετικό τέλος πάντων και ηρεμιστικό.

 

Εγώ δεν έχω κάτι διαφορετικό μέχρι στιγμής, οπότε και δεν ελπίζω.

 

Ελπίζω μόνο να βρεθεί κάποια που θα μας πει μια ιστορία που να είναι η εξαίρεση...

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

Kαι εγώ είχα πάρα πολύ άγχος γιατί γενικά είμαι έτσι αλλά πιστευω ότι αν προσπαθείς να κάνεις παιδάκι και δε πιάσεις με τη πρώτη (γιατί όλες έτσι νομίζω ότι νομίζουμε δλδ κάνεις ελευθερα και τσουκ έπιασες!) τότε αρχίζει το μεγάλο άγχος. Τελικά έμεινα έγκυος στους 5μ.προσπαθειών, το έχασα, και ξανάμεινα με ακόμα περισσότερο άγχος (μήπως με καταστρέψανε οι γιατροί στην αποβολή ) μετά από 7μ. Στο δευτερο παιδάκι (εδώ δεν είχα καθόλου άγχος) έπιασα με την πρώτη. Αρα σίγουρα επηρεάζει το άγχος αλλά δε σε στειρώνει κιόλας. Μήπως το χρονικό περιθώριο που σου έδωσε ο γιατρός σε αγχώνει περισσότερο; Βάλε εσύ ένα άλλο χρονικό περιθώριο και χαλάρωσε λίγο, ξέρω είναι δύσκολο αλλά ΜΠΟΡΕΙΣ να τα καταφέρεις αρκει να το πιστέψεις βαθιά μέσα σου. Καλή επιτυχία

[purple]

Κοριτσάρες θα πω και εγώ την ταπεινή γνώμη μου σχετικά με το θέμα...

Άυτό που κάνει το άγχος είναι ότι αναστατώνει τις ορμόνες μας με αποτέλεσμα να δημιουργείται πρόβλημα στην ωορηξία.

Τώρα το αν το άγχος έχει να κάνει με το θέμα του μωρού ή οτιδήποτε άλλο δεν νομίζω ότι μετράει... Την ίδια αναστάτωση προκαλεί στις ορμόνες...

(Γι'αυτο κουκλίτσα μου μην αγχώνεσαι που αγχώθηκες γιατί δεν βοηθάει καθόλου)

Είμαι σίγουρη ότι πολλές αγχωμένες τα έχουν καταφέρει γιατί τίποτα δεν είναι απόλυτα ιδιαίτερα σε ότι αφορά τα ψυχοσωματικά μας .

[anemona_]

Παω στον γιατρο μετα απο καποιες επισκεψεις που καναμε για ελεγχο της ωοριξιας και μετα απο 2 χρονια ελευθερων επαφων κι ενω απο προιγουμενη εξεταση που καναμε μου εβγενε οτι η μια σαλπιγκα η δεξια δεν ειναι και τοσο ανοιχτη του λεω αν αυτη την φορα ειναι η ωοριξια απο την αριστερη κανουμε σπερματεγχυση λεει οκ με κοιταζει οντως ηταν απο την αριστερη οπως μου ειπε προσπαθουμε να κανονισουμε για την αλλη μερα σπερματεγχυση δεν βολευε κανεναν απο δω το χαμε απο κει το χαμε δεν μας εβγεναν ωρες τπτ.Λεω αστο.Τον ιδιο μηνα μενω εγκυος φυσιολογικα.Παω στον γιατρο μολις με βλεπει χαμογελαει και μου λεει πετυχε η σπερματεγχυση που φυσικα δεν ειχε γινει και μου λεει οτι αυτο συνεβει σε αρκετες μολις χαλαρωσαν.Βεβαια η εγκυμοσυνη ηταν παλινδρομη αλλα εγω μετα απο αυτο αποφασισα οντως να χαλαρωσω.οκ θα εχουμε επαφες τις γονιμες μερες θα τις ψαχνουμε αλλα μεχρι εκει.

Υ.Γ.σε δευτερο γιατρο που πηγα αυτος μου πε χωρις να ξερει τπτ απο τα προιγουμενα οτι η ωοριξια ηταν απο την δεξια την ελατωματικη δηλαδη!!!Τι να πω.Ας κανουμε οτι ειναι στο θεμα των γιατων και τα αλλα ας τα αφησουμε στον θεο με την βια δυσκολα να πετυχεις κατι.Φιλακια πολλα!

[βικτωρια-μαια]

Εγω ειχα πολυ αγχος οταν αρχισα να προσπαθω για εγκυμοσυνη και πιστευα πως δε θα τα καταφερω ευκολα με το αγχος μου.Εμεινα παρολα αυτα με την 1η προσπαθεια εγκυος....βεβαια ατυχησα γιατι ηταν εκτοπη κυηση¨(

[Ελένη]

Από τη στιγμή που αποφασίζεις ότι θέλεις να κάνεις παιδί η σκέψη αυτή υπάρχει πάντα στο μυαλό σου λίγο ή πολύ. Όσο μάλιστα οι μήνες παιρνούν χωρίς να βλέπεις το επιθυμητό αποτέλεσμα τόσο περισσότερο σε κυριεύει η σκέψη και η αγωνία. Είναι λογικό να υπάρχει το άγχος.

Τη πρώτη φορά έμεινα έγκυος μετά από ενάμιση χρόνο αφού γυρίσαμε από ένα ταξίδι στο εξωτερικό όπου επισκεφτήκαμε φίλους μας που είχανε αποκτήσει δίδυμα και είδα τι ζόρι τραβούσαν και αφού είχα ήδη αποφασίσει μετά από αυτό το ταξίδι να κάνω σαλπιγγογραφία. Τελικά τα γεγονότα με πρόλαβαν!

[stiliani]

Κορίτσια!Εγώ όταν ήταν να μείνω έγκυος είχα τόσο άγχος που τέτοιο δεν είχα ξανά στην ζωή μου. Εκείνες τις μέρες είχα και προσωπικά προβλήματα που ήμουν και απόλυτα στεναχωρημένη. Θυμάμαι ξυπνούσα κάθε μέρα και από το άγχος και την στεναχώρια έκανα εμετό και ευκοίλια. Επίσης, πήγα στον γυναικολόγο και του είπα ότι έχω πάρα πολύ άγχος όχι μόνο να μείνω έγκυος αλλά και για τα προβλήματα που είχα τότε και μου είπε ότι όταν αγχωνόμαστε δεν κάνουμε καλή ωορηξία.Τελοσπάντων εκείνο τον μήνα έπιασα την κόρη μου ωραιότατα και μάλιστα όταν βγήκε το τεστ θετικό δεν το πίστευα, μετά από τόσο άγχος νόμιζα ότι είχα τρελαθεί και ήταν παραίσθηση.

[xuito]

Νομίζω ότι το θέμα άγχος έχει να κάνει με το για ποιό λόγο είσαι αγχωμένη.Αν αγχώνεσαι για να μείνεις έγκυος ή για άλλους λόγους.

Εγώ , την περίοδο που έμεινα έγκυος ,ζούσα σε τρελλό τρέξιμο , πίεση στη δουλειά,μετακόμιση στο νέο μας σπίτι, έπρεπε να διαλέξω και να ψωνίσω τα πάντα ,χίλια οικονομικά θέματα και στο φουλ τα γκάζια για την ετοιμασία του γάμου...και μια μέρα που "δοκιμάζαμε" τα νέα μας έπιπλα , μόλις 5 μέρες στο νέο σπίτι , τσουπ! Αφού όταν ανακάλυψα ότι είχα καθυστέρηση , νόμιζα ότι ταράχτηκε ο κύκλος μου από το πολύ τρέξιμο...δεν το είχαμε σχεδιάσει και η εγκυμοσύνη με άγχωσε ακόμη περισσότερο,από το νυφικό που χρειάστηκε να γίνει μεγαλύτερο μέχρι το ταξίδι που εκ των πραγμάτων θα έπρεπε να γίνει κοντινότερο και μικρότερο.Τελικά όλα πήγαν καλά και ο μπεμπούλης μας , αν και ήρθε απρόσμενα είναι το καλύτερο δώρο που έχω πάρει από τον άντρα μου (το ξέρω ότι είναι κακιά, αλλά ο άντρας μου δεν το'χει ρε παδιά, το να διαλέγει ωραία δώρα...χι-χι)

 

ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙΣ!

[AthinaP]

Εγώ είχα προβλήματα γονιμότητας και δύο φυσικές συλλήψεις. Η εμπειρία μου είναι ανάμικτη. Το πρώτο παιδάκι το πιάσαμε μετά από έναν χρόνο ελεύθερων επαφών, όταν είπα ότι δεν θα το σκέφτομαι πια... Οπότε, είναι η επιβεβαίωση όσων λέγονται.

 

Τα δίδυμα ΟΜΩΣ, τα πιάσαμε με το άγχος στο αποκορύφωμα, τον πρώτο μήνα ελεύθερων επαφών! Είχε παρεμβληθεί η απώλεια της προηγούμενης εγκυμοσύνης και ένα κάρο προβλήματα ανατομικά στη μήτρα, που αντιμετώπιζα τότε. Μεταξύ άλλων μου είχαν πει κάποια στιγμή ότι δεν θα έκανα δικά μου παιδιά, οπότε και το όλο θέμα μου είχε γίνει έμμονη ιδέα.

 

Άγχος ή όχι, πιστεύω πάντως ότι καλό είναι και μετά τη σύλληψη να κουλάρει κανείς, γιατί ειδικά τότε το άγχος δεν ωφελεί σε τίποτα και λένε ότι μπορεί να έχει αρνητικές επιδράσεις στον οργανισμό και στην κύηση γενικά... Αν είναι αλήθεια ότι τα μωρά μέσω χημικών ουσιών βιώνουν κάτι από τα συναισθήματα της μαμάς, τότε με τίποτα δεν θα ήθελα να είναι αγχωμένα... Παρόλο που η εγκυμοσύνη με τα δίδυμα και το όλο ιστορικό ήταν θρίλερ, κατάφερνα και ήμουν σε μια νιρβάνα.

 

Τώρα να σου πω να χαλαρώσεις, θα έπρεπε, αλλά έχοντας βρεθεί στη δική σου θέση, ξέρω ότι μια κουβέντα είναι και αυτό.

 

Εύχομαι μόνο να βρεθείς γρήγορα στην απέναντι όχθη. Και να χαίρεσαι πράγματα που δεν θα μπορείς αργότερα με παιδιά. Να κάνεις μπάνιο σε βραχάκια, διακοπές με ιστιοπλοϊκό, να χαίρεσαι τον άντρα σου πολύ-πολύ, τέτοια πράγματα...

[VASSO96]

Την μοναδικη φορα στα 32 μου χρονια που εμεινα εγκυος (που ομως δεν προχωρισε) ηταν με την πρωτη σπερματεγχυση και ειχαμε τρελο αγχος και οι δυο.Ισως το αγχος να επιρρεασει καμια φορα την ωορηξια (για περισσοτερες φορες μαλλον υπαρχουν παθολογικα αιτια ) ,αλλα δεν νομιζω οτι παιζει καποιον μεγαλυτερο ρολο στην συλληψη- κυηση (πιστευω ομως οτι μια αγχωμενη εγκυος πιθανον να γεννησει ενα υστερικο/φιλασθενο μωρο,απ αυτα που ακουγονται οι τσιριδες τους σε ολη την παραλια)

[Mac69]

Ταπεινή μου άποψη είναι ότι το άγχος σίγουρα δυσκολεύει τα πράγματα.Δηλαδή όταν δεν υπάρχει ιδανική φυσική κατάσταση και υγεία και από τα 2 μέρη, το stress μειώνει τη πιθανότητα σύλληψης. Κάποτε είχα συζητήσει με έναν φίλο μου ψυχολόγο, ο οποίος είχε τη θεωρία, ότι το άγχος καταστέλλει την γονιμότητα γιατί , ο άνθρωπος έχει στα γονίδιά του εκείνον τον προιστορικό άνθρωπο που όταν υπήρχε κίνδυνος ,έπρεπε να μετακινηθεί γρήγορα σε άλλες περιοχές, οπότε οι εγκυμοσύνες σε τέτοιες περιόδους ήταν βάρος...

Αλλά πρέπει να ξεχωρίσουμε και το τί σημαίνει "αρνητικό άγχος" σε σχέση με το "δημιουργικό". Το "δημιουργικό" είναι μιά νοητική κατάσταση που κοινώς σε βάζει στη "πρίζα" να κάνεις αυτό που επιθυμείς όσο πιο γρήγορα γίνεται. Αυτό το άγχος δημιουργεί σε πολλούς μάλιστα και ευχαρίστηση, μιά έξαψη θα έλεγα. Το "αρνητικό άγχος" όμως, είναι εκείνο που σε ταλαιπωρεί και σωματικά. Αν έχεις παρατηρήσει δύσπνοιες, κρύους ιδρώτες, ανεξήγητους πόνους στο στήθος, πανικούς χωρίς πραγματικό με τη λογική κίνδυνο, τότε έχεις μπει σε μιά άλλη φάση που θέλει βοήθεια από ψυχολόγο και που σίγουρα θα δυσκολέψει τη σύλληψη. Πάντως τελικά, όλα είναι λίγο πολύ σχετικά.Σε μένα λειτούργησε το "δεν έχω πια άγχος και συνέλαβα".

[nimar1]

Να πω κι εγω την εμπειρια μου? Πριν μεινω εγκυος στο κοριτσακι μου εγω δεν ημουν καθολου αγχωμενη, γιατι απλα (ντρεπομαι που το λεω) δε με πολυενδιεφερε αν αποκτησω παιδι. Αγχωμενος ηταν ο αντρας μου που το ηθελε πολυ και δεν ερχοταν. Λοιπον, το μηνα που ο αντρας μου ειχε προβληματα με τη δουλεια του και αφησε το θεμα παιδι στην ακρη, τοτε εμεινα εγκυος. Αφου σκεφτομουν, μα και το αγχος του αντρα μπορει να παιζει ρολο? Τωρα εδω και λιγους μηνες προσπαθουμε για το δευτερο. Να σας πω την αληθεια? Αυτη τη φορα ειμαστε κει οι δυο τρομερα αγχωμενοι, ισως κι αυτο μεχρι στιγμης να εχει παιξει το ρολο του που δεν ερχεται ακομα μωρακι. Αν με ολο αυτο το αγχος καταφερουμε κατι, σιγουρα θα το μοιραστω μαζι σας.

[Mac69]

Να προσθέσω κάτι ακόμα βασικό που ξέχασα. Εμείς συλλάβαμε όταν είχαμε αποφασίσει, ότι παιδί δεν έρχεται με τίποτα, οπότε πάμε για εξωσωματική. Είχαμε ραντεβού με το γυναικολόγο για να μας πει τις λεπτομέρειες και τελικά πήγαμε για να διαπιστώσει απλά την εγκυμοσύνη...

[frida70]

Καλημέρα και απο εμένα κορίτσια.

Εμείς έχουμε ενα αγοράκι ήδη 3 1/2 χρονών το οποίο το αποκτήσαμε σε κατάσταση πλήρους χαλάρωσης και κατόπιν μιας αποβολής (7 μήνες μετά).

Το θέμα του 2ου παιδιού το "ξεκινήσαμε" τυπικά μόλις σταμάτησα το θηλασμό και ουσιαστικά με την καινούργια χρονία(2007)...

Όπως καταλαβαίνετε, έχουμε κλείσει 2 1/2 χρόνια που προσπαθούμε...Εδώ μιλάμε τώρα οτι συγκλίνουν τα πάντα...!! σωστά???

Και άγχος (σίγουρα το δικό μου λόγω του οτι φέτος κλείνω τα 39...)και του άντρα μου, εν μέρει, λόγω της δουλειάς και των δυσκολιών στη συνεύρεση (βεβαίως βεβαίως).. Σημ. επίσης οτι είναι και εκείνος κοντά στα 45 και σκεφτόμαστε και μια περίπτωση αδυναμίας....

Αυταααά girls. Το θέμα είναι οτι θέλω πάρα πάρα πάρα πολύ να χαρίσω ένα αδελφάκι στο γιο μας και σκέφτομαι μήπως θα πρέπει να τα παρατήσω σε λίγο.(και για λόγους ηλικίας..)

 

Καμία άλλη σκέψη ??Να μου φύγει το άγχος δηλαδή γιατί με τις ωορρηξίες να πηγάινουν χαμένες θα σκάσω.

[ιωάννα25]

πήγαάινε ένα ταξιδάκι να χαλαρώσεις και το σποράκι σου θα γονιμοποιηθεί