Όταν οι φίλοι δεν είναι εκεί...

[lilouko]

Το συμπέρασμα είναι ότι κατά βάθος γεννιόμαστε μόνοι, ζούμε μόνοι και πεθαίνουμε μόνοι...

 

Μεγάλη μεγάλη άλήθεια κορίτσι μου...Απλώς σκέφτομαι-φρέσκες σκέψεις λόγω ΣΕΞ(σ.σ. ΣΤΕΡΗΣΗ ΕΞΟΔΟΥ...τι φαντάστηκες;; )- ότι όλοι παραπονιόμαστε και λέμε "δε θα ασχοληθώ περισσότερο...αυτή/ος/οι είναι λάθος...δε θα κάτσω να κρίνω τον εαυτό μου...ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΣΩΣΤΗ/ΟΣ"...Πρέπει να δούμε τον εαυτό μας λιγάκι...Αν όσοι είναι μέσα σε αυτό το φορουμ αισθάνονται αδικημένοι από τους φίλους τους αντιλαμβάνεσαι σε τι φαύλο κύκλο πέφτουμε;;;;Με καταλαβαίνεις ή ακούγομαι εκτός τόπου;;;;Γιατί μου φαίνεται λίγο δύσκολο να έπεσα στο φόρουμ με τους "αγγέλους"(έλαααααα...η ομορφιά είναι άσχετο...όλες αγγελούδια είστε );;;;;;...αφού εγώ είμαι Μεγάαααααααααλο διαβολάκι.....Αυτοκριτική παίδες...αυτοκριτική, ενδοσκόπηση, ψυχοθεραπεία ΚΑΙ ΑΓΆΠΗ ΡΕ ΓΜΤ...ΣΩΖΟΥΝ ΖΩΕΣ

[kati]

Το συμπέρασμα είναι ότι κατά βάθος γεννιόμαστε μόνοι, ζούμε μόνοι και πεθαίνουμε μόνοι...

 

Μεγάλη μεγάλη άλήθεια κορίτσι μου...Απλώς σκέφτομαι-φρέσκες σκέψεις λόγω ΣΕΞ(σ.σ. ΣΤΕΡΗΣΗ ΕΞΟΔΟΥ...τι φαντάστηκες;; )- ότι όλοι παραπονιόμαστε και λέμε "δε θα ασχοληθώ περισσότερο...αυτή/ος/οι είναι λάθος...δε θα κάτσω να κρίνω τον εαυτό μου...ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΣΩΣΤΗ/ΟΣ"...Πρέπει να δούμε τον εαυτό μας λιγάκι...Αν όσοι είναι μέσα σε αυτό το φορουμ αισθάνονται αδικημένοι από τους φίλους τους αντιλαμβάνεσαι σε τι φαύλο κύκλο πέφτουμε;;;;Με καταλαβαίνεις ή ακούγομαι εκτός τόπου;;;;Γιατί μου φαίνεται λίγο δύσκολο να έπεσα στο φόρουμ με τους "αγγέλους"(έλαααααα...η ομορφιά είναι άσχετο...όλες αγγελούδια είστε );;;;;;...αφού εγώ είμαι Μεγάαααααααααλο διαβολάκι.....Αυτοκριτική παίδες...αυτοκριτική, ενδοσκόπηση, ψυχοθεραπεία ΚΑΙ ΑΓΆΠΗ ΡΕ ΓΜΤ...ΣΩΖΟΥΝ ΖΩΕΣ

έχεις απολυτο δίκιο Λιλούκο

[yls]

lilouko εγώ το έχω σκεφτεί έτσι... ότι όταν αλλάζεις φάση αλλάζεις και παρέες...δεν φταίνε απαραίτητα οι άλλοι! Επίσης έχω σκεφτεί ότι αν οι άνθρωποι που κατά καιρούς υπήρξαν "κολλητοι" μου μαζευτούν σε ένα δωμάτιο θα είχε πολύ πλάκα! Σίγουρα θα ήταν κάτι σαν τον πύργο της Βαβέλ! Γι' αυτό συγχωρώ ή διαγράφω αλλά πλέον δεν πληγώνομαι! Το δύσκολο είναι ότι σε αυτές τις "στροφές" μένω τελείως ξεκρέμαστη και αναρωτιέμαι τι έκανα πάλι λάθος! Το συμπέρασμα είναι ότι κατά βάθος γεννιόμαστε μόνοι, ζούμε μόνοι και πεθαίνουμε μόνοι...

 

Συμφωνώ απολύτως!

[Olg@]

... ότι όταν αλλάζεις φάση αλλάζεις και παρέες...δεν φταίνε απαραίτητα οι άλλοι! Γι' αυτό συγχωρώ ή διαγράφω αλλά πλέον δεν πληγώνομαι!

 

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό ...

[DaF]

Δεν παρενέβην σήμερα γιατί ναι!!Βγήκα για καφέ!!

όχι, καθόλου μα καθόλου τυχαίο...

 

τα είπα, τα άκουσα και γενικά ξελαμπίκαρα αρκετά..αυτή η "άλλη φάση" που λέτε..και που εμένα μου φαινόταν απλό πράγμα (γάμος, οικογένεια, όταν κανείς από τον περίγυρο δεν τα κάνει αυτά!) στη φίλη μου φάνταζε περίπλοκο και δεν ήθελε να με ενοχλήσει!

 

Πόσες φορές το διάβασα αυτό σε αυτό το τόπικ...είναι άραγε τόσο περίεργο και δημιουργείται άραγε τέτοια απόσταση; Την κατάλαβα τι αισθανόταν κι αισθάνθηκα ότι κι εκείνη με κατάλαβε..τουλάχιστον μιλήσαμε και δεν αφήσαμε τα πράγματα στο φλου..όπως είναι η συνηθισμένη μου τακτική όταν απογοητεύομαι...

νιώθω πολύ καλύτερα σήμερα και σας ευχαριστώ για τη βοήθειά σας..μου ήταν ιδιαίτερα σημαντική!

 

Όσο για τους 'άλλους', με στενοχωρούν αλλά δεν μπορώ ούτε να τα έχω όλα, ούτε να τους απαλλάξω από τις δικές τους φοβίες..όπως είπε και ο ομοιοπαθητικός μου, 'εσύ θέτεις το αίτημα σου κι αν δεν ακουστείς θα είναι θέμα του άλλου..'

 

μια κοπέλα εδώ είπε κάτι σημαντικό επίσης, για την αυτοκριτική..ναι, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, και βλέπω ότι ήταν λάθος μου να μη θέσω το αίτημα για συμπαράσταση και συντροφιά πιο νωρίς, με θάρρος και όχι με φόβο..αισθανόμουν μάλλον ότι εξαρχής θα λάβω αρνητική απάντηση κι έτσι δεν το "ρίσκαρα"..με αποτελεσμα αφενός να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, αφετέρου να μη μπορώ να διαχωρίσω τις καταστάσεις...

 

Δεν περίμενα ποτέ να εκφράσω έτσι μερικά "σώψυχα" στο φόρουμ όσο νά ναι είναι κι αυτό "έκθεση", ακόμα κι αν δεν με γνωρίζετε προσωπικά...αλλά σας ευχαριστώ και πάλι για όλα...και για το χρόνο και τις συμβουλές και τις ιστορίες σας...

[alcyon]

Αχχ να γράψω κι εγώ τα δικά μου.....

Ως φοιτήτρια πήρα το πρώτο μεγάλο μάθημα περί φιλίας..... ήμουν 2ο έτος, με χτύπησε μπουλντόζα (μή γελάτε... ναι μπουλντόζα ήταν... ) στο κεφάλι, την ώρα που πήγαινα στη σχολή. Είχα λουστεί κυριολεκτικά στο αίμα. Δίπλα μου ήταν οι δύο κολλητές μου. Σαστισμένες με κοιτούσαν και δεν κάνανε τίποτα (από το σοκ). Φώναξα για να τις ξυπνήσω: Πάρ'τε το 166 και τον αριθμό των πινακίδων του φορτηγού (η μπουλντόζα ήταν πάνω σε ένα φορτηγό που τη μετέφερε). Στο νοσοκομείο που ήταν λίγα μέτρα παρακάτω μας πήγε ένα διερχόμενο αυτοκίνητο το οποίο σταματήσαμε και μπουκάραμε σχεδόν με το "έτσι θέλω". Άλλος σαστισμένος εκεί....

 

Το νοσοκομείο εκείνο δεν εφημέρευε και οι γιατροί είχαν απεργία (ναι ναι... μες στη γκαντεμιά). Με έχουν βάλει στην αίθουσα του χειρουργίου και οι νοσηλεύτριες μου δίνουν πρώτες βοήθειες και προσπαθούν να σταματήσουν την αιμορραγία. Οι φίλες μου έξω από την πόρτα. Δεν ήξεραν τίποτα για το τι γινόταν μέσα. Περιμέναμε το γιατρό να έρθει από το σπίτι του...(είπαμε απεργία.... και προσωπικό ασφαλείας -μη ρωτάτε τι σόι ασφάλεια είναι αυτή... δεν ξέρω). Έπρεπε να μεταφερθώ στο άλλο νοσοκομείο που εφημέρευε.

 

Όταν πια άνοιξε η πόρτα του χειρουργίου για να βγω βρήκα μόνο 1 από τις δύο φίλες. Στο ασθενοφόρο η άλλη μου εξομολογήθηκε μετά από επίμονες ερωτήσεις και μεγάλη πίεση πως η άλλη μου "φιλενάδα" έφυγε γιατί θα ξεκινούσε το μάθημα στη σχολή!!!!!!! (ήταν η 1η μέρα των μαθημάτων και δεν ήταν σίγουρο αν θα κάναμε μάθημα... όπως και δεν έγινε δηλ.)

 

Αυτή που έμεινε μαζί μου της έλεγε πως δεν πρόκειται να με αφήσει μόνη μου και που θα με βρίσκανε μετά και αν χρειαζόταν κάτι και αν δε στηρίξουμε η μία την άλλη τότε πως θα επιβιώσουμε μόνες μας μακριά από τους γονείς μας; (κοινώς με νοιάστηκε). Με αυτή είμαστε κολλητές, πιο πολύ κι από αδερφές! Αλλά είναι μακρια πια..... στην Ελβετία!

 

Όπως καταλαβαίνετε.... πάει η μια μου φιλενάδα στην παράδοση για να μην την χάσει, αλλά εμένα με έχασε απο φιλενάδα και το είχα πάρει αρκετά βαριά.

 

Οι υπόλοιπες φιλενάδες χάθηκαν κάπου στις πόλεις που άλλαξα λόγω μετακομίσεων. Όσες απέμειναν, χάθηκαν όταν πήγα στο μεταπτυχιακό (ενώ εκείνες όχι). Το ποσοστό ελαττώθηκε δραματικά όταν παντρεύτηκα. Δεν έπερναν τηλ. για να μην ενοχλήσουν το σύζυγό μου ... λένε. Οι άρρενες φίλοι... εξαφανίστηκαν για να μην παρεξηγηθεί ο σύζυγος... λένε. Όταν γέννησα... δεν έμεινε καμία...

 

Και τηλεφώνησα πολλές φορές, και για καφέ είπα να πάμε, και σπίτι κάλεσα. Αλλά οι απαντήσεις ήταν συγκεκριμένες... "ναι θα τα πούμε", "θα τηλεφωνηθούμε μωρέ", "τα λέμε" κτλ... Μέχρι που βαρέθηκα να παίρνω εγώ συνέχεια τηλέφωνο... δεν ήθελα να νιώθω ζητιάνα της φιλίας τους.

 

Μόνο η φίλη μου στην Ελβετία μου απέμεινε... κι εγώ για εκείνη. Κι είναι αλήθεια πως έχουμε περάσει πολλά μαζι. Πίκρες και χαρές. Αλλά μεγάλη η απόσταση και δύσκολη η επικοινωνία. Ψυχικά όμως... είμαστε καλύτερα κι από αδερφές. Μου λείπει πολύ.

 

Όσο για εκείνη τη χρονιά που έγινε το περιστατικό που αναφέρω... ήταν μες στην γκαντεμιά. Το ένα ατύχημα πίσω από το άλλο... κεφάλια, πόδια, σπασίματα .... τι να πω;! Έγινε όμως κι ένα καλό.... Όταν έχασα εκείνη τη φίλη που δε με στήριξε... την ίδια εποχή γνώρισα έναν υπέροχο φίλο. Πάντα δίπλα μου, πάντα κοντά μου. Άλλη μια αδερφή ψυχή... τόσο πολύ που καταλαβαίναμε ο ένας τον άλλο με τα μάτια. Χρόοοονια μετά παντρευτήκαμε! κι έτσι έχασα ακόμα έναν φίλο.... (κέρδισα βέβαια έναν υπέροχο σύζυγο), αλλά δυστυχώς δεν είναι ίδιος ο ρόλος του φίλου με αυτόν του συζύγου... Φυσικά όμως προτιμώ να τον έχω σύζυγο!!!

 

Συγνώμη αν σας κούρασα.... καληνύχτα και όνειρα γλυκά σε όλες μας! Μακάρι να βρεθούν κοντά μας άνθρωποι που να μας ταιριάζουν για φίλοι. Έστω και ένας! Λέω ευχαριστώ για τη φίλη που έχω κι ας είναι μακριά!

[anthie g]

Mία από τα ίδια και εγώ. μικρή στο club των μαμάδων 24 στην πρώτη μου κόρη και 28 στην δεύτερη. στο πρώτο παιδί δεν ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα διατηρούσαμε μία επαφή μιας και μπορούσαμε νε το αφήσουμε και να βγούμε. Ηταν όλοι ενθουσιασμένοι και με το μωρό καθώς ήταν το πρώτο μωρό της παρέας. Από την εγκυμοσύνη του δεύτερου χαθήκαμε τελείως. Τώρα πιά μετά από μαραθώνια κανονίσματα βλεπόμαστε μία στο τόσο. Δεν κατηγορώ κανέναν καθώς εγω μπήκα σε "λάθος πράγματα σε λάθος ηλικία", καμία φορά με πιάνει το παράπονο αλλά οκ δεν πειράζει.

[yls]

Δεν κατηγορώ κανέναν καθώς εγω μπήκα σε "λάθος πράγματα σε λάθος ηλικία", καμία φορά με πιάνει το παράπονο αλλά οκ δεν πειράζει.

 

Δεν συμφωνώ καθόλου μαζί σου! Θα σε μαλώσω. Τί είναι αυτά που λες? Επειδή δεν έγινες μητέρα στα 35 αλλά δέκα χρόνια νωρίτερα, νοιώθεις τύψεις? Οι φίλοι σου σε άφησαν γιατί βρίσκονταν σε άλλη φάση. Η δική σου όμως είναι πολύ πολύ καλύτερη!

[anthie g]

Δεν κατηγορώ κανέναν καθώς εγω μπήκα σε "λάθος πράγματα σε λάθος ηλικία", καμία φορά με πιάνει το παράπονο αλλά οκ δεν πειράζει.

 

Δεν συμφωνώ καθόλου μαζί σου! Θα σε μαλώσω. Τί είναι αυτά που λες? Επειδή δεν έγινες μητέρα στα 35 αλλά δέκα χρόνια νωρίτερα, νοιώθεις τύψεις? Οι φίλοι σου σε άφησαν γιατί βρίσκονταν σε άλλη φάση. Η δική σου όμως είναι πολύ πολύ καλύτερη!

 

Συμφωνώ απόλυτα για αυτό και η παρένθεση στην φράση μου, δεν έχω μετανιώσει για τίποτα, αν γύριζε ο χρόνος πίσω μία από τα ίδια θα έκανα ακριβώς. Και αν άντεχαν τα νεύρα μου θα έκανα και τρίτο όπου εκεί φαντάζομαι θα σε αποφεύγουν όλοι όπως ο διάολος το λιβάνι.

[chamsof17]

Αυτό που θέλω να τονίσω, και είναι φυσικά προσωπική μου άποψη, είναι οτι όταν χάνονται δύο άνθρωποι, είτε είναι φίλοι, είτε είναι συγγενείς ακόμα και ζευγάρια, έχουν και οι δύο απο την πλευρά τους το ίδιο μερίδιο ευθύνης. Σαφώς και υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά νομίζω οτι αυτό είναι ο γενικός κανόνας. Κάπου φταίμε και εμείς, μπορεί άθελα μας αλλά φταίμε. Μπορεί την ώρα που εγώ μαγείρευα να με πήρε η κολλητή μου να μου πει ένα πρόβλημα που είχε στο γραφείο. Στο ένα χέρι να έχω το τηλέφωνο, στο άλλο χέρι την κουτάλα, απο την μια να ακούω την φίλη μου και απο την άλλη τον άντρα μου να φωνάζει οτι πεινάει, να κλαίει το μωρό κτλ. Αναγκαστικά, θα κλείσω το τηλ. και θα της πω θα σε πάρω μετά. Το μετά όμως να έρθει μετά απο 2-3 ώρες ακόμα και την επόμενη μέρα. Εκείνη απο την πλευρά της θα σκεφτεί οτι να την πήρα και την ενόχλησα γιατί πνίγεται με ένα μωρό και τον άντρα της και να ελλατώσει την επικοινωνία. Και εγώ απο την πλευρά μου θα σκεφτώ οτι δεν μπορούσα την συγκεκριμένη στιγμή να μιλήσω αλλά την πήρα μετά απο κάποια ώρα για να την ακούσω. Η ιστορία είναι φανταστική αλλά θέλω να πω οτι όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις. Το να γίνουμε λίγο πιο ελαστικοί με τους ανθρώπους θα είναι προς ώφελος όλων μας. Και εγώ έχω χαθεί με φίλους και φίλες αλλά φταίω και εγώ, γιατί κάτι μπορεί να είπα που τους πλήγωσε, ή να μην μπόρεσα να πάω κάπου όταν με ήθελαν. Το σίγουρο είναι οτι όλες οι σχέσεις απαιτούν θυσίες για να είναι παντοτινές.

[christy28]

Θα σας πω κι εγώ τα δικά μου εάν και μοιάζουν με της livinath!

Δεν έχω μωράκι μιας και έχω αποβάλει 2 φορές.

Τα πεθερικά μου με κατηγόρησαν ανοιχτά ότι έφταιγα εγώ που έχασα τα μωρά, το πρώτο από κούραση στην δουλειά (όταν το έχασα είχα 2 βδομάδες άδεια) και το δεύτερο γιατί δεν έκανα αυτά που μου είπε ο γιατρός (ήμουν 1 1/2 μήνα στο σπίτι και πρόσεχα) ενώ εκείνοι δεν πήραν ένα τηλέφωνο να ρωτήσουν εάν χρειάζομαι κάτι. Η μάνα μου τα είχε αναλάβει όλα. Την μέρα που έκανα απόξεση δεν ήρθαν γιατί ήταν στεναχωρεμένοι, ο άλλος τους γιος είχε τσακωθεί με την γυναίκα του!!! Άσε που τους παράκαλέσαμε να μην το πουν σε κανένα γιατί είχα ήδη μία αποβολή και η δεύτερη ξεκίνησε με αιμορραγία, σε λίγες μέρες το ήξεραν και οι πέτρες....Μετά έπρεπε να ακούμε το μακρύ και το κοντό της κάθε θείας και να δίνουμε εξηγήσεις σε όλους τους γνωστούς.

Οι φίλες μας που έχουν παιδιά ήταν πιο σκληρές από όλους! Η μια με παίρνει και μου ανακοινώνει πρώτη τις εγκυμοσύνες του φιλικού ή συγκενικού περιβάλλοντος και μετά μου λέει με ειρωνικό και δήθεν στεναχωρημένο ύφος "άντε και στα δικά σας", όταν ήμουν έγκυος επειδή είχα αιμορραγία δεν το έλεγα, εκείνη το έμαθε από τα πεθερικά μου και σχολίαζε σε όλους τους γνωστούς ότι είμαι έγκυος και δεν το λέω για να μην με γρουσουζέψουν, ενώ εκείνη το είχε πει από την πρώτη στιγμή.Με αποτέλεσμα εγώ να έχω αποβάλει και οι γνωστοί να με κοιτούν στην κοιλιά και να χαμογελούν...

Η άλλη μου "φίλη" εδώ και ένα χρόνο που έχει γεννήσει μας αποφεύγει συστηματικά και όταν μιλάμε δεν ξεχνάει ποτέ να μου το θυμήσει και να με ρωτήσει από το 1 έως το 10 πόσο χάλια είμαι!

Η κουμπάρα μου που μείναμε μαζί έγκυος μας αποφεύγει με χαζές προφάσεις για να μην ματιάσουμε το μωρό. Μας απαγόρευσε να πάμε στο μαιευτήριο την πρώτη μέρα, να μην πάμε σπίτι μέχρι να σαραντήσει και μετά τό σαράντισμα πάλι τα ίδια και εννοείται ότι αυτά ισχύουν μόνο για μας. εκ των υστερων μαθαίνω ότι ενώ εμάς μας είπε να μην πάμε, πηγαίνει η ξαδέλφη της, η κουμπάρα της ή βγαίνουν βόλτα μαζί και με το μωρό....

Και πολλά πολλά πολλά ακόμα.... γράφω άνετα βιβλίο!

Έλπιζω να μην ζηλέψατε τις¨"φίλες" μου ...

Αλλά αρκετά σας ζάλισα!!!!!!

[fotinip]

Η κουμπάρα μου που μείναμε μαζί έγκυος μας αποφεύγει με χαζές προφάσεις για να μην ματιάσουμε το μωρό. Μας απαγόρευσε να πάμε στο μαιευτήριο την πρώτη μέρα, να μην πάμε σπίτι μέχρι να σαραντήσει και μετά τό σαράντισμα πάλι τα ίδια και εννοείται ότι αυτά ισχύουν μόνο για μας. εκ των υστερων μαθαίνω ότι ενώ εμάς μας είπε να μην πάμε, πηγαίνει η ξαδέλφη της, η κουμπάρα της ή βγαίνουν βόλτα μαζί και με το μωρό....

[fistikaki]

να σου πω κατι, christy,οταν με το καλο αποκτησεις και συ το παιδακι σου -που ειναι σιγουρα πολυ κοντα αυτη η μερα!! -, λοιπον, αν τοτε αρχισουν να σου ξαναμαζευονται οι δηθεν φιλες σου, μη μασισεις... πες "τωρα ειμαι καλη?? οταν δεν ειχα μωρακι ημουν κακη?? σορρυ!!! δωσαμε,δωσαμε!! ουστ!!"

 

(ποτε δεν ημουν ανωτερος ανθρωπος!!)

[ssttaa]

christy αν ξαναμείνεις έγκυος μην το πεις σε κανέναν μέχρι να φτάσει να φαίνεται. και προσπάθησε να ξεκολλήσεις! μην το σκέφτεσαι συνέχεια, κοίτα να περάσεις καλά με τον αντρούλη σου και αυτό θα έρθει Αν εσύ κερδίσεις την αυτοπεποίθηση σου, δύσκολα θα σε ταράζουν οι διάφορες θείες!

[alcyon]

.... όταν χάνονται δύο άνθρωποι, είτε είναι φίλοι, είτε είναι συγγενείς ακόμα και ζευγάρια, έχουν και οι δύο απο την πλευρά τους το ίδιο μερίδιο ευθύνης. ....

 

Έτσι πίστευα κι εγώ... αλλά διαψεύστηκα. Όταν παντρεύτηκα δεν είχα τελειώσει ακόμα το μεταπτυχιακό μου. Παιδιά δεν έκανα αμέσως. Ουσιαστικά τίποτα δεν άλλαξε στην καθημερινότητά μου εκτός από τον τόπο κατοικίας. Δεν υπήρχε κανένας μα κανένας λόγος να εξαφανιστούν όλοι και όλες "για να μην ενοχλήσουν". Σίγουρα δεν μπορούσαμε να κάνουμε πιτζάμα πάρτυ και να λέμε για γκόμενους όπως παλιά, αλλά στις επισκέψεις των φιλενάδων μου ο σύζυγος φρόντιζε με διακρητικό τρόπο να λείπει (πριν έρθουν εκείνες) για να μη νιώθουν άσχημα. Φυσικά δεν ήταν πάντα απών αλλά ήταν πάντα διακρητικός. Παρόλ' αυτά.... εξαφανίστηκαν όλες με ημερομηνία έναρξης... την ημερομηνία του γάμου...

 

Και τους είπα να έρθουν και πήγαινα και για καφέ έπερνα τηλ κτλ κτλ... Άλλαξα εγώ την οικογενειακή μου κατάσταση, προσπάθησα να μην αλλάξω τις καθημερινές μου συνήθειες, ο σύζυγος βοήθησε με κάθε τρόπο για αυτό. Εκείνες δε θα έπρεπε τουλάχιστον να αποδεχθούν ότι παντρεύτηκα μεν αλλά εξακολουθώ να είμαι το ίδιο άτομο;

 

Τι θα μπορούσα να έχω κάνει διαφορετικό;

[fistikaki]

μα... νταλικα!!!!!

[christy28]

να σου πω κατι, christy,οταν με το καλο αποκτησεις και συ το παιδακι σου -που ειναι σιγουρα πολυ κοντα αυτη η μερα!! -, λοιπον, αν τοτε αρχισουν να σου ξαναμαζευονται οι δηθεν φιλες σου, μη μασισεις... πες "τωρα ειμαι καλη?? οταν δεν ειχα μωρακι ημουν κακη?? σορρυ!!! δωσαμε,δωσαμε!! ουστ!!"

 

(ποτε δεν ημουν ανωτερος ανθρωπος!!)

 

Δεν τους θέλω ήδη! Κάνω τις εξετάσεις μου, την θεραπεία μου και η ψυχολογία μου είναι πολύ καλή. Μόνο όταν μιλάω μαζί τους( τα τυπικά όταν με παίρνουν εκείνες) νευριάζω και στεναχωριέμαι με αυτά που ακούω. Έχω κάνει πλέον τις επιλογές μου και κάνω παρέα μόνο με αυτά τα άτομα που δεν χάρηκαν με αυτό που έπαθα, και αυτά είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ένός χεριού!

[christy28]

christy αν ξαναμείνεις έγκυος μην το πεις σε κανέναν μέχρι να φτάσει να φαίνεται. και προσπάθησε να ξεκολλήσεις! μην το σκέφτεσαι συνέχεια, κοίτα να περάσεις καλά με τον αντρούλη σου και αυτό θα έρθει Αν εσύ κερδίσεις την αυτοπεποίθηση σου, δύσκολα θα σε ταράζουν οι διάφορες θείες!

 

Εννοείται!!!!!

Την επόμενη φορά ούτε γονείς , ούτε ... πεθερικά, ούτε ... "φίλοι" δεν πρόκειται να μάθουν τίποτα!

Την προηγούμενη φορά αποφασίσαμε να το πούμε μόνο στους γονείς επειδή θα ήμουν στο κρεββάτι και θα χρειαζόμουν βοήθεια. Αντι για βοήθεια στις δουλείες του σπιτιού, τα πεθερικά μου και φίλη-ξαδέλφη του άντρα μου αποφάσισαν να εκδόσουν εφημερίδα!!!

Αυτό που με στεναχωρούσε ήταν η συμπεριφορά τους! Δεν το περίμενα με τίποτα, ειδικά από μητέρες! Τις οποίες βεβαία εγώ είχα στηρίξει απίστευτα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης τους ή μετά την γέννα!

[christy28]

Και αφόυ πήρα φόρα θα πω ένα τελευταίο!

Ο κουνιάδος μου και ειδικά η γυναίκα του στην δεύτερη εγκυμοσύνη δεν πήραν ούτε να ευχηθούν. επικοινώνησαν μαζί μας μόνο την ημέρα της απόξεσης (9η εβδομάδα κύησης) για να συμπαραμπαθούν!!!

Κι ήξεραν για την προηγούμενη αποβολή μας και είχαν και αυτοί παρόμοια εμπειρία πριν τα δύο παιδιά τους!

[XΡΙΣΤΙΝΑ]

τωρα να πω κι εγω τα ιδια?φιλες γιοκ!!απο τοτε που παντρευτηκα κιολας!και απο την εγκυμοσυνη και μετα εκει ειναι που δεν εμεινε σχεδον κανενας!ολες οι ελευθερες "φιλες" δεν τα πανε καλα με τα παιδια και δεν θελουν να παντρευτουν ποτε...θελουν να ειναι ελευθερες κι ωραιες...να τις δω σε λιγα χρονια ...μερικες ηδη κοντευουν τα 40...συγνωμη που γινομαι κακια...στην αρχη στεναχωρηθηκα ,μετα ομως μου βγηκε θυμος..

μην τα παρατας, θα κανεις καινουργιες φιλες που τωρα κακα τα ψεμματαη ζωη σου εχει αλλαξει και οι φιλιες που θα κανεις τωρα θα ειναι και πιο δυνατες και πιο ειλικρηνεις.η οικογενεια σου μονο θα ειναι εκει για σενα ο αντρας σου και το παιδι σου.εξαλλου ελπιζω πως καποια να εχει μεινει δεν νομιζω ολες να εξαφανιστηκαν?

φιλια πολλα

[christy28]

τωρα να πω κι εγω τα ιδια?φιλες γιοκ!!απο τοτε που παντρευτηκα κιολας!και απο την εγκυμοσυνη και μετα εκει ειναι που δεν εμεινε σχεδον κανενας!ολες οι ελευθερες "φιλες" δεν τα πανε καλα με τα παιδια και δεν θελουν να παντρευτουν ποτε...θελουν να ειναι ελευθερες κι ωραιες...να τις δω σε λιγα χρονια ...μερικες ηδη κοντευουν τα 40...συγνωμη που γινομαι κακια...στην αρχη στεναχωρηθηκα ,μετα ομως μου βγηκε θυμος..

μην τα παρατας, θα κανεις καινουργιες φιλες που τωρα κακα τα ψεμματαη ζωη σου εχει αλλαξει και οι φιλιες που θα κανεις τωρα θα ειναι και πιο δυνατες και πιο ειλικρηνεις.η οικογενεια σου μονο θα ειναι εκει για σενα ο αντρας σου και το παιδι σου.εξαλλου ελπιζω πως καποια να εχει μεινει δεν νομιζω ολες να εξαφανιστηκαν?

φιλια πολλα

Εμειναν λίγοι και καλοί! Εξαιρετικά επιλεκτικοί!

[ANABELA]

Και αφόυ πήρα φόρα θα πω ένα τελευταίο!

Ο κουνιάδος μου και ειδικά η γυναίκα του στην δεύτερη εγκυμοσύνη δεν πήραν ούτε να ευχηθούν. επικοινώνησαν μαζί μας μόνο την ημέρα της απόξεσης (9η εβδομάδα κύησης) για να συμπαραμπαθούν!!!

Κι ήξεραν για την προηγούμενη αποβολή μας και είχαν και αυτοί παρόμοια εμπειρία πριν τα δύο παιδιά τους!

 

 

 

christy μου πραγματικα λυπηθηκα παρα πολυ γι αυτο που σου ετυχε.

δεν μπορεις να φανταστεις ποσο ομως!!?

οταν ημουν 7 βδομαδων εγκυος ο γιατρος μου μου ειχε πει οτι το μωρακι ειναι πιο μικρο απ οτι θα πρεπε κ η β χωριακη ηταν χαμηλη.πραγματικα τρομαξα κ εκλαιγα σπαραχτικα.μου ειπε οτι μεσα στο σκ μπορει κ να το εχανα.εκλαιγα συν κ δεν μπορουσα να φανταστω οτι δεν θα ειχα πια μωρακι στην κοιλιτσα μου..

τεςπα ευτυχως ολα καλα κ τωρα την εχω στην αγκαλια μου απλα θελω να πω οτι εστω κ λιγο σε ενιωσα.

κοριτσακι μου μην στενοχωριεσαι γι αυτους δεν αξιζει!

ξερω οτι πονεσες κ δεν μπορω κ εγω να καταλαβω γιατι φερονται ετσι?

τους ειπαμε εμεις οτι δεν θελουμε να μας ενοχλουν?

κατα την περιοδο της εγκυμοσυνης μου οι πιο πολλες ''φιλες'' που εκανα παρεα εδω με δωσανε κανονικα.η μια επειδη δεν μπορουσε να κανει παιδι με μισησε..!

 

εγω ενα θα σου πω!οι φιλοι φαινονται στην χαρα σου κι οχι στην λυπη σου!

 

στο δραμα μπορουμε να υποκριθουμε στην χαρα οχι!αυτο να το θυμασαι!

 

σου ευχομαι να ειναι ολα περαστικα αυτα που σου συνεβησαν κ να βρεις κι εσυ τους πραγματικους ανθρωπους που θα σε στηριξουν στις λυπες κ χαρες!

[alcyon]

μα... νταλικα!!!!!

 

Νταλίκα όχι....

Φορτηγό (πλατφόρμα για την ακρίβεια... που μετέφερε μια μπουλντόζα της οποίας εξείχε λίγο το μπροστινό της τμήμα... και το έφαγα "καρπαζιά" άκουσα και το ντονκ!)

Μη σου πω τι έγινε στο χειρουργίο μέχρι να καταφέρω να εξηγήσω στο γιατρό πώς χτύπησα... ακόμα το θυμάται ο άνθρωπος!! :lol:

 

Εκείνη τη χρονιά ήταν του γκαντεμόσαυρου....

3 μήνες μετά τη μπουλντόζα, "τράκαρα" με πλοίο (έσκισα το πόδι μέχρι το κόκκαλο... ναι ναι το είδα και το χρωματάκι του )... και 6 μήνες μετά το πλοίο είχα τροχαίο [μηχανάκι - αυτοκίνητο] (εκεί ήταν και πιο σοβαρό, ένα σπασμένο σαγόνι και ένας σπασμένος αστράγαλος). Μετά αφού έγινα καλά (πήρε κάποιους μήνες) έφυγα από τον τόπο εκείνο.... Σταμάτησε και η γκαντεμιά... πω πω πω τη χρονιά κι εκείνη...!!!

[christy28]

ξερω οτι πονεσες κ δεν μπορω κ εγω να καταλαβω γιατι φερονται ετσι?

τους ειπαμε εμεις οτι δεν θελουμε να μας ενοχλουν?

κατα την περιοδο της εγκυμοσυνης μου οι πιο πολλες ''φιλες'' που εκανα παρεα εδω με δωσανε κανονικα.η μια επειδη δεν μπορουσε να κανει παιδι με μισησε..!

 

εγω ενα θα σου πω!οι φιλοι φαινονται στην χαρα σου κι οχι στην λυπη σου!

 

στο δραμα μπορουμε να υποκριθουμε στην χαρα οχι!αυτο να το θυμασαι!

 

σου ευχομαι να ειναι ολα περαστικα αυτα που σου συνεβησαν κ να βρεις κι εσυ τους πραγματικους ανθρωπους που θα σε στηριξουν στις λυπες κ χαρες!

 

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια! Εύχομαι το ίδιο και για τις δυο μας!

Δεν χρειάζεται να το έχεις περάσει για να καταλάβεις, αρκεί να έχεις ίχνη ευαισθησίας μέσα σου. Και ξέρεις πιο είναι το θέμα? Πιο πολύ από όλα με πόνεσε η προδοσία και η άσχημη συμπεριφορά από αυτά τα άτομα,παρά οι αποβολές. Πέρασα πολλές φάσεις στεναχώριας, θυμού, άρνησης, μελαγχολίας και εδώ και κάποιους μήνες κατάφερα να το δω ψύχραιμα και προσπαθώ σκέφτομαι αισιόδοξα. Υποτροπιάζω μόνο όταν μιλάω με αυτές τις "φίλες", τις οποίες δυστυχώς δεν μπορώ να τις αποφύγω τελείως γιατί είναι γυναίκες συγγενών ή φίλων του άντρα μου.

Αντί να κάνουν το σταυρό τους να είναι καλά τα παιδάκια τους, ασχολούνται με τον πόνο των άλλων. Λες και υπέγραψαν κανένα συμβόλαιο με τον Θεό ότι επειδή συνέλαβαν και γέννησαν εύκολα, από εδώ και στο εξής θα τους πάνε όλα ρόδινα. Να είναι πάντα καλά εκείνες και η οικογενειά τους, αλλά μακριά από μένα και αργότερα από το παιδί μου.

Σε ευχαριστώ πολύ! Να χαίρεσαι το μωρό σου!

[ANABELA]

[quote name="christy28"

 

Αντί να κάνουν το σταυρό τους να είναι καλά τα παιδάκια τους, ασχολούνται με τον πόνο των άλλων. Λες και υπέγραψαν κανένα συμβόλαιο με τον Θεό ότι επειδή συνέλαβαν και γέννησαν εύκολα, από εδώ και στο εξής θα τους πάνε όλα ρόδινα. Να είναι πάντα καλά εκείνες και η οικογενειά τους, αλλά μακριά από μένα και αργότερα από το παιδί μου.

Σε ευχαριστώ πολύ! Να χαίρεσαι το μωρό σου![/quote]

 

 

 

δεν ξερεισ οτι ,οτι ειναι εξω απο το σπιτι μασ δεν μας ενδιαφερει ?δυστυχωσ ετσι ειναι!

δεν τουσ νοιαζει αν πονας με το φερσιμο τους απλα σε λυπουνται!λενε ''αχ η καημενη τι περασε?''κλπ κλπ

εσυ μη τους κανεις την χαρη να δειχνεις ποσο σε πειραξε!

κοιτα κριστυ εγω ειμαι χειροτερη απο σενα!

με το παραμικρο στενοχωρια!ολους τους εβλεπα καλους κ εκανα τα παντα για τους αλλους.εγω σε δευτερη μοιρα.

εχω λιγο καιρο που αλλαξα κι αυτο με κατι γεγονοτα σημαντικα.ο κοσμοσ ειναι κακοσ.χαιρεται οταν πονασ δυστυχωσ.

βγαλε τον θυμο απο μεσα σου να ηρεμησει η ψυχη σου.να σαι εσυ καλα με τον αντρα σου κ ολα καλα θα πανε.

οτι γινεται γινεται για καλο!φιλια