Άγχος, φοβίες, τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα...ταξί να φύγω!

Γειά σας κορίτσια!

Απο τον καιρό που έμαθα οτι είμαι έγκυος,παρακολουθώ το site, μου αρέσει πολύ η παρεούλα σας και αποφάσισα να γίνω κι εγώ μέλος της..Με έχετε καλύψει σε πολλές απορίες μου γύρω απο το θέμα,καθότι είναι η πρώτη μου φορά και είμαι γεμάτη απορίες για όλα.

Το πρόβλημα μου πάντως έχει να κάνει με..το άγχος!Γενικά είμαι αγχώδης τύπος,αλλα το κακό παράγινε τώρα τελευταία.Είμαι στον τέταρτο μήνα,και κάθε φορά που πηγαίνω στο γιατρό μου για τις εξετάσεις και που βλέπουμε οτι όλα είναι καλά ηρεμώ για λίγο,(καμία βδομαδούλα)και μετά παλι τα ίδια.Όλο σκέφτομαι αν θα είναι υγιές το μωρό μου,αν θα προκύψει κάτι και θα αποβάλλω,αν οι εξετάσεις μου δεν θα είναι καλές,αν θα πάνε όλα καλά στη γέννα αν.. αν.. αν.. Το θέμα είναι πως δεν το απολαμβάνω όσο θα έπρεπε.

Ίσως αυτό ολο πηγάζει απο το γεγονός οτι δεν ήταν μια προγραματισμένη εγκυμοσύνη,ήρθε στα ξαφνικά,με βρηκε εντελώς απροετοίμαστη,και στην αρχή πανικοβλήθηκα και είχα ενδοιασμούς σχετικά με το τί να κάνω.(καταλαβαίνετε τί εννοώ).Οπότε ίσως το υποσυνείδητό μου τώρα λέει οτι δεν το αξιζω αυτό το μωρό η κάτι τέτοιο τελωσπάντων,και γι αυτό είμαι έτσι.Το θέμα είναι οτι το θέλω πολύ αυτό το μωρό και θελω όλα να πάνε καλά,αλλα γιατί τόσο άγχος ρε κορίτσια;έχετε κι εσείς παρόμοιες εμπειρίες,και πως τις αντιμeτωπίζετε;

κιρα μην αισθάνεσαι άσχημα, οι περισσότερες μαμάδες έχουν άγχος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. εγώ, επειδή είχα μια μικρή αποκόλληση την 7η εβδομάδα είχα μια ανησυχία και αυτό που θυμάμαι είναι που κάθε μήνα περίμενα πώς και πώς το ραντεβού με το γιατρό. δεν έκανα κακές σκέψεις βέβαια και μπορώ να πω ότι ταυτόχρονα ένιωθα μια εσωτερική ηρεμία... η απόλυτη ανακούφιση βέβαια έρχεται με τη γέννα. τώρα που η εγκυμοσύνη μου ανήκει στο παρελθόν, η μόνη συμβουλή που έχω να σου δώσω είναι ΧΑΛΑΡΩΣΕ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟ... Είναι μοναδική περίοδος στην ζωή κάθε γυναίκας και μην ξεχνάς πως όσο πιο ήρεμη είσαι εσύ τόσο πιο ήρεμο είναι και το μωράκι σου...

Γλυκειά μου δεν νομίζω οτι είναι θέμα αν ήταν προγραμματισμένη εγκυμοσύνη ή όχι ή αν είναι πρώτο ή δεύτερο, προσωπικά απο την στιγμή που συνέλαβα (χρόνια το πάλευα και δεν ερχόταν) μεχρι και τον τοκετό το άγχος ήταν τρομερό!!! Να σου πω οτι και τώρα που την έχω την μπεμπούλα μου το άγχος παραφυλάει? γιατι κλαίει? τρώει αρκετά? αναπτύσσεται σωστά? (γεννηθηκε πρόωρα) Το θέμα είναι οτι πρέπει να θυμίζουμε στον εαυτό μας οτι πρέπει να απολαύσουμε την κάθε στιγμή του παιδιού μας γιατί δεν ξαναγυρνά είτε είναι στην κοιλιά μας είτε είναι στην αγκαλιά μας!!! Προσπάθησε να χαλαρώσεις και να απολαύσεις την κάθε στιγμή αυτή είναι η συμβουλή μου!

Καλή μου Κίρα πριν 5½ περιπου χρόνια, έμεινα έγκυος στο εντελώς άσχετο και ενώ ακόμα δεν είχα παντρευτεί.

Έκανα την ίδια σκέψη με σένα στην αρχή και μάλιστα την 1η φορά που πήγα για υπέρηχο ζήτησα απο το γιατρό μου να .............

Ευτυχώς και για καλή μου τύχη, ο γιατρός μου αρνήθηκε κατηγορηματικά και κάθετα. Σήμερα ο μεγάλος μου γιός είναι 4½ και κάτι και όταν τον κοιτάζω, βλέπω τον κόσμο όλο.

Σε 'ολη τη διάρκεια της εγκυμ. είχα φοβερές ανασφάλειες και συχνά ένιωθα τύψεις. Όταν ήμουν στον 4ο μήνα δημιουργήθηκε κάποιο θέμα με τα αντισώματα του μεγαλοκυτταροΐού. Τότε ήταν που δεν κοιταζόμουν ούτε στον καθρέφτη, γιατί ντρεπόμουν πολύ για την παραλίγο κίνηση.........

Τότε ήταν και που τον έταξα στην Παναγία και τελικά όλα πήγαν καλά.

Κάθε μέλλουσα μαμά είτε λίγο είτε πολύ, έχουμε αυτά τα άγχη και τις ανασφάλειες, αλλά να ξέρεις ότι τα εμβρυάκια μας, καταλαβαίνουν και αισθάνονται τα πάντα.

Γι' αυτό σε συμβουλεύω να; χαρείς την εγκυμοσύνη σου και να έχεις θετικές σκέψεις και συναισθήματα.

Μην ανησυχείς κοπέλα μου, όλες οι μέλλουσες μαμάδες έχουν άγχη ειδικά όταν είναι πρώτη εγκυμοσύνη... Εγώ πιστεύω ότι οι φυσιολογικές μας ανησυχίες πολλαπλασιάζονται και από όλες τις ορμονικές αλλαγές που περνάει το σώμα μας. Εγώ ας πούμε έτσι κι αλλιώς νιώθω πιο ευαίσθητη, κλαίω / νευριάζω / χαίρομαι πιο εύκολα!!! Όποτε λογικό είναι και τις αγωνίες μας να τις περνάμε πιο έντονα...

Καλησπέρα και από εμένα Κίρα,

Δεν θα σου πω ότι και εγώ έχω άγχος γιατί όντως όλες οι έγκυες έχουν. Ίσως το δικό σου μεγιστοποιείται και λόγω χαρακτήρα (αν π.χ. είσαι αγχώδης τύπος, τα πράγματα εντείνονται στην εγκυμοσύνη και λόγω ορμονών αλλά και λόγω των αλλαγών που συμβαίνουν στη ζωή μας αλλά και των αλλαγών που περιμένουμε να έρθουν) αλλά και λόγω του γεγονότος ότι αρχικά σκέφτηκες την παύση της κύησης, κάτι το οποίο μπορεί να σε γεμίζει με ενοχές και οι ενοχές να ξέρεις φέρνουν άγχος. Όλα αυτά δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τα έχεις όλη την ώρα στο μυαλό σου ή ότι τα αντιλαμβάνεσαι σε συνειδητό επίπεδο. Μπορεί οι σκέψεις να γίνονται χωρίς να το καταλαβαίνεις και εσύ απλά να βιώνεις το συναίσθημα που είναι το άγχος. Προσπάθησε λοιπόν να δεις αν ισχύει κάτι από αυτά και όταν εντοπίζεις αρνητικές σκέψεις προσπάθησε να κάνεις τα πάντα για να τις διώχνεις. Το τι θα σε βοηθήσει θα το βρεις εσύ. Π.χ. άλλους τους βοηθά να ακούνε μουσική, άλλους να λύνουν σταυρόλεξα άλλους να λένε προσευχές, άλλους να μετρούν προβατάκια κ.ο.κ. Βρες τι σου ταιριάζει και εφάρμοσε το. Στην αρχή μπορεί να μην δεις αλλαγή αλλά αν το πιστέψεις και το προσπαθήσεις πίστεψέ με θα καταφέρεις να απομακρύνεις κατά ένα μεγάλο βαθμό το άγχος και να απολαύσεις την εγκυμοσύνη που πραγματικά είναι μια φανταστική εμπειρία, την οποία σκέψου πως δεν θα τη ζήσουμε και παρά πολλές φορές στη ζωή μας!

Κίρα μου καλησπέρα λογικό είναι να έχεις άγχος,μανούλες θα γίνουμε!!Το άγχος δεν σταματάει ποτέ ακόμα και όταν γεννηθούν!Εδώ εγώ περιμένω το 3ο και έχω απίστευτο άγχος,ακόμα και για αυτά που δεν θα έπρεπε!

Kira μου χαλάρωσε...απόλαυσε την εγκυμοσύνη σου όσο περισσότερο μπορείς. Είναι τόσο όμορφο να έχεις ένα πλασματάκι στην κοιλίτσα σου...και είναι ταυτόχρονα φυσιολογικό να έχεις άγχος.

Παρόλα αυτά θα σου πω και πάλι να χαλαρώσεις και να απολαμβάνεις κάθε δευτερόλεπτο.

Καλή συνέχεια στην εγκυμοσύνη σου!

κιρα μου εγω ειμαι της αποψης οτι οσο σκεφτομαστε θετικα, μας ερχονται και θετικα!και μενα η εγκυμοσυνη ηρθε ξαφνικα και γω εκανα ασχημες σκεψεις τοτε που δεν θελω να θυμαμαι...αλλα τωρα ειμαι πανευτυχισμενη παρολο που η ζωη μου ηρθε πανω κατω,παρολο που παντρευτηκα βιαστικα,δεν εχω παρει ακομα το πτυχιο μου,δεν ημαστε και τοσο καλα οικονομικα,παρολα αυτα σκεφτομαι οτι ολα καλα θα πανε και ο θεος ξερει να σχεδιαζει πολυ καλυτερα απο εμας!βεβαια εχω και τους γονεις μου που με βοηθησαν και με βοηθουν παντα.χωρις αυτους δεν ξερω τι θα εκανα.καθε μερα γελαω οταν με κλοτσαει η μπεμπουλα και αυτη ειναι η ωραια στιγμη της ημερας!!να σκεφτεσε θετικα παντα ετσι και δεν θα αγχωνεσε και θα απολαμβανεις την καθε στιγμη.γιατι οι στιγμες περνανε και πρεπει να τις ευχαριστιομαστε και τις θυμομαστε οταν γερασουμε!!το παρατραβηξα!!!

Αχ,σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια για την συμπαράσταση που μου δίνετε,είναι ότι καλύτερο!Διαβάζοντας τα μηνύματα

σας βλέπω οτι τελικά είναι φυσιολογικό να νιώθω έτσι, αφού όλες σας λίγο πολύ το έχετε νιώσει και το νιώθετε σε ανάλογη φάση,και έχω αρχiσει να ηρεμώ κάπως..

Σιγά σιγά βρίσκω τρόπους χαλάρωσης και προσπαθώ να αποβάλλω την αρνητική διάθεση όταν αυτή έρχεται..δεν έιναι εύκολο,γιατί όπως είπα,απο τη φύση μου "πνιγομαι σε μια κουταλιά νερό",αλλα σκέφτομαι πως τώρα πια δεν είμαι μόνη μου..δεν μου φταίει κι αυτή η ψυχούλα να αναστατώνεται συνέχεια επειδή εγώ είμαι ανασφαλής και φοβιτσιάρα!

Την άλλη εβδομάδα θα κάνω και την Β'επιπέδου,και πιστεύω θα ηρεμήσω πιο πολύ όταν γίνει κι αυτό.

Ευχαριστώ κορίτσια που με υποδεχτήκατε τόσο θερμά στην παρεούλα σας.εύχομαι ότι καλύτερο για όλες σας,μέσα απο την καρδιά μου.

Αχ,σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια για την συμπαράσταση που μου δίνετε,είναι ότι καλύτερο!Διαβάζοντας τα μηνύματα

σας βλέπω οτι τελικά είναι φυσιολογικό να νιώθω έτσι, αφού όλες σας λίγο πολύ το έχετε νιώσει και το νιώθετε σε ανάλογη φάση,και έχω αρχiσει να ηρεμώ κάπως..

Σιγά σιγά βρίσκω τρόπους χαλάρωσης και προσπαθώ να αποβάλλω την αρνητική διάθεση όταν αυτή έρχεται..δεν έιναι εύκολο,γιατί όπως είπα,απο τη φύση μου "πνιγομαι σε μια κουταλιά νερό",αλλα σκέφτομαι πως τώρα πια δεν είμαι μόνη μου..δεν μου φταίει κι αυτή η ψυχούλα να αναστατώνεται συνέχεια επειδή εγώ είμαι ανασφαλής και φοβιτσιάρα!

Την άλλη εβδομάδα θα κάνω και την Β'επιπέδου,και πιστεύω θα ηρεμήσω πιο πολύ όταν γίνει κι αυτό.

Ευχαριστώ κορίτσια που με υποδεχτήκατε τόσο θερμά στην παρεούλα σας.εύχομαι ότι καλύτερο για όλες σας,μέσα απο την καρδιά μου.

Ακόμα καλά καλά δεν κοντεύει ο πρώτος υπέρηχος και νομίζω ότι το σώμα μου έχει βαλθεί να με τρελάνει! Σωματικά εκτός από την κούρασηκαι το στήθος, όπως και κάτι πονάκια στην αρχή, δεν έχω κανένα σύμπτωμα, η ψυχή μου όμως ξέρει τί τραβάω!

Εχω τόσο άγχος!

Αγχος για το πώς θα θηλάσω μόλις γεννηθεί το παιδί ώστε να έχω γάλα, ποιός θα μου δείξει, πότε θα γυρίσω στην εργασία μου συνδιάζοντας και τον θηλασμό, και πως θα αντέχω να αφήνω το παιδί μόνο, τί γάλα θα πίνει το παιδί ενώ λείπω, πώς θα πλένω το παιδί τις ώρες που μας κόβεται το νερό, τί απορρυπαντικό θα χρησιμοποιώ για αποστείρωση του πάγκου της κουζίνας, αν το καθάρισμα που κάνει η γυναίκα είναι σωστό για μωρό, που θα σιδερώνω να μην αναπνέει το μωρό σκόνη, που θα βάζω το καρότσι να μη λερώνεται, που θα κοιμάται το μωρό το β΄ραδυ αφού θα το ήθελα δίπλα μου αλλά είναι στριμωγμένη η κρεβατοκάμαρα και Τ Ο Σ Α άλλα!

Και το κουφό είναι πως έχω πολύ σημαντικά προβλήματα αυτό το καιρό και εδώ και καιρό, στο ίδιο μου το σπίτι με τους αποκάτω ενοίκους-ζώα, στην ίδια μου την οικογένεια με δάνειο που μας βαραίνει νέο και παλιό τόσα άλλα. Και εγώ τοχαβά μου! Κυρίως σκέφτομαι το αγγένητο μωρό και όλα τα άλλα τα...ξεχνάω!

Τις τελευταίες ημέρες είχα υπνηλία, ξαφνικά επί δύο νύχτες ήταν αδυνατο να κοιμηθώ. Χθες κοιμήθηκα 8 το πρωί αφού και ξέσπασα στον άντρα μου και κάπως ηρέμησα.

Σήμερα τα ίδια (ξέσπασμα πάλι) και αναρωτιέμαι αν το μωρό όλο αυτό το άγχος το επηρεάζει.

Δηλαδή έχω και άγχος για το αν το μωρό αγχώνεται από το άγχος μου!

Μόλις μάθαμε για την εγγυμοσύνη ο άνδρας μου δεν μου την έλεγε που στεναχωριόμουν με διάφορες καταστάσεις σημαντικές, πλέον όμως με αγχώνει και αυτός και μου λέει κακώς αγχώνομαι, εκνευρίζομαι, κλαίω κτλ γιατί κάνω κακό στο μωρό.

Ουφ τα είπα και ηρέμησα, συγνώμη για το κατεβατό. Εϊμαι μόνη, ή δεν είναι περίεργο να γίνεται όλο αυτό το μπάχαλο ορμονών?

δεν ξερω να σου πω για το αν ευθυνεται η εγκυμοσυνη.το μονο που ξερω ειναι οτι πρεπει να ηρεμησεις.ολα αυτα ερχονται απολυτως φυσικα.υπαρχουν πολλες περιπτωσεις γυναικων που ξερεις και ξερω που μια εγκυμοσυνη τις βρηκε απολυτως απροετοιμαστες.ειτε δεν ηταν παντρεμενες ειτε δε μενανε μαζι με τους συντροφους τους και πολλα αλλα.και παρολα αυτα τα καταφερανε και μαλιστα πολυ καλα!κι εσυ που εισαι με τον αντρουλη σου βρισκεις εμποδια??ειστε μαζι και υπαρχουν σιγουρ ανθρωποι γυρω σου για να σε συμβουλεουν.οι μανουλες του φορουμ ας πουμε.ηρεμησε,απολαυσε την πιο ομορφη αναμονη της ζωης σου και συντομα ολα αυτα θα τα εχεις ξεχασει!!!!

Λογικο ειναι να εχεις αγχος για τα παντα και ειδικα αν εχεις και αλλα προβληματα γυρω σου,τα εχω και εγω.Μια λυση που εχεις ειναι να μπεις στο φορουμ και να ψαχτεις για ολα τα θεματα που σε απασχολουν με την εγκυμοσυνη και το μωρο,υπαρχουν παρα πολλα και θα παρεις γνωμες,η αν δεν βρεις κατι το ψαχνεις στο google πχ.....Ξερω οτι ειναι πολλα πραγματα τα οποια πρεπει να μαθεις σε τοσο λιγο καιρο και δεν μπορεις να τον παιρνεις και τον γιατρο σου για καθετι παραμικρο,γι'αυτο ψαξε στο ιντερνετ και οτιδηποτε απορια εχεις μετα ρωτας τον γιατρο.Εγω ετσι κανω λιγο απο το ιντερνετ,λιγο απο την μαμα η καμια φιλη ρωτω και μαθαινω!Και να μην αγχονεσαι αν κατι δεν παει οπως θα επρεπε υπαρχουν πολλες εναλλακτικες λυσεις,οπως πχ για το θηλασμο που ανεφερες και να μην εχεις γαλα το μωρακι μου δεν θα μεινει νηστικο!Συμβαινουν αυτα.Σιγα σιγα με τον καιρο θα τα βαλεις ολα σε μια σειρα και με το μωρο και με το σπιτι,με την δουλεια με ολα,πρεπει να εισαι αισιοδοξη και να προσπαθεις.

Για την υπνηλια που εχεις τωρα ειναι απο το αγχος που εχεις αλλα μπορει να ειναι και απο την εγκυμοσυνη τα εχει αυτα!Γενικα εχει κατι κουλα συμπτωματα η εγκυμοσυνη....

Οσο για τον αντρα σου (τον κακομοιρη...) που ξεσπας πανω του δεν πειραζει δικαιολογιμενη ειναι και εγω το κανω και οχι μονο σε αυτον,απλα οταν θα ηρεμισεις να του λες και ενα συγνωμη και να του εξηγεις οτι λογο της καταστασης σου τα κανεις αυτα αθελα σου,κριμα ειναι αλλα τι να κανουν και αυτοι!

Τοσο νωρις δεν ξερω αν καταλαβαινει το μωρο το αγχος σου αλλα γενικα να ξερεις οτι ολα τα βιωνει και αυτο μαζι με σενα και τισ χαρες και τισ στεναχωριες.Καποιες λενε οτι αμα εχεις αγχος και τετοια το παιδι θα βγει νευρικο αλλα δεν ξερω ποσο ισχει....Γι'αυτο να το σκεφτεσαι καθε φορα που αγχονεσαι η νευριαζεις,να προσπαθεις να εισαι χαλαρη.Και θα τα βγαζεις απο μεσα σου εστω και το παραμικρο αγχος θα το συζητας για να σου φευγει.Κοιτα να εισαι εσυ καλα και το μωρακι σου,ολοι οι αλλοι θα κανουν λιγο υπομονη!εγω ετσι τους λεω!Ολα καλα σου ευχομαι και οτι σε απασχολει να τα λες εδω στο φορουμ μαζι να βρισκουμε λυσεις!

Λογικο ειναι να εχεις αγχος για τα παντα και ειδικα αν εχεις και αλλα προβληματα γυρω σου,τα εχω και εγω.Μια λυση που εχεις ειναι να μπεις στο φορουμ και να ψαχτεις για ολα τα θεματα που σε απασχολουν με την εγκυμοσυνη και το μωρο,υπαρχουν παρα πολλα και θα παρεις γνωμες,η αν δεν βρεις κατι το ψαχνεις στο google πχ.....Ξερω οτι ειναι πολλα πραγματα τα οποια πρεπει να μαθεις σε τοσο λιγο καιρο και δεν μπορεις να τον παιρνεις και τον γιατρο σου για καθετι παραμικρο,γι'αυτο ψαξε στο ιντερνετ και οτιδηποτε απορια εχεις μετα ρωτας τον γιατρο.Εγω ετσι κανω λιγο απο το ιντερνετ,λιγο απο την μαμα η καμια φιλη ρωτω και μαθαινω!

Ax σε ευχαριστώ πολύ, περίμενα να ανακουφιστώ από κάποιο μήνυμα, ναι λύσεις υπάρχουν πολλές για όλα, κανείς δε χάνεται και ειδικά ο προετοιμασμένος, αλλά κυρίως νομίζω ότι αποζητώ συμπαράσταση και όχι λύσεις, Απλά όπως εσύ να μου πεί κάποια ότι με καταλαβαίνει και το πέρασε κι εκείνη!

Οι άνδρες μας καλοί και χρυσοί και στις λύσεις πρώτοι αλλά νομίζω δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η λύση δεν φέρνει πάντα την ανακούφιση.

Ισως αρκεί κάποιος να μας ακούει χωρίς να κρίνει, και γιατί όχι να βρούμε λύσεις μέσα από την εμπειρία του.

Εχω αδελφή πολύτεκνη, ξέρω ότι μ'αγαπά και νοιάζεται αλλά δυστηχώς δεν ψάχνω υποστήριξη από εκείνη γιατί μάλλον έχει ξεχάσει τις αγωνίες της στο πρώτο της παιδί...και τα θεωρεί όλα όσα τις έχω πει πρόωρα και υπερβολικά (και ξέρει μόνο 2 από τα τρισεκκατομύρια προβληματισμών μου!) :lol::lol:

Παρεπιπτόντως το φόρουμ΄είναι απλά υπέροχο, όρεξη και χρόνο να έχει κανείς να διαβάζει, έχω μάθει σε λίγες μέρες τόσα πράγματα που ποτέ δε θαπίστευα ότι θα γνώριζα τις πρώτες μέρες της κύησης!

Να'ναι καλ'α όλες οι κοπέλες που μοιράζονται τις εμπειρίες τους και μαθαίνουμε!

Κοριτσάκια, γεια σας!

Μόλις την περασμένη βδομάδα διαπίστωσα ότι είμαι έγκυος. Στο γιατρό θα πάμε από βδομάδα, ελπίζω να πάνε όλα καλά... Προς το παρόν, προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι έχει συμβεί, γιατί αν και είναι κάτι που θέλω πολύ, αυτό το μήνα δεν το πολυπερίμενα, για να πω την αλήθεια. Μέσα στη γενική ταραχή μου λοιπόν, συνεχώς σκέφτομαι μήπως κάνω κάτι που θα βλάψει το εμβρυάκι. Οι περισσότερες ανησυχίες μου είναι συνηθισμένες, αλλά η αλήθεια είναι ότι μερικές φορές με απασχολούν και μερικά σενάρια... επιστημονικής φαντασίας. Για κάτι τέτοιο θέλω να σας ρωτήσω, ρε κορίτσια, γιατί ντρέπομαι να ρωτήσω οποιονδήποτε άλλον: Χτες βράδυ από την υπνηλία που συνεχώς έχω, με πήρε ο ύπνος χωρίς να καταλάβω ότι είχα κάτω από το πλευρό μου... το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης . Το συνειδητοποίησα το πρωί που ξύπνησα στην ίδια ακριβώς θέση που είχα κοιμηθεί, με το κοντρόλ να μου σουβλίζει το πλευρό... Κι η πρώτη μου σκέψη ήταν, αν το πιστεύετε: "Ωχ, κι αν πατιούνταν κουμπιά κι έτρωγε η κοιλιά μου ακτινοβολία όλη νύχτα;"

Λέτε να έχω αρχίσει να τρελαίνομαι; Ή σας φαίνεται όντως επικίνδυνο; Και, κυρίως, πείτε μου, πώς θα βγει εγκυμοσύνη με τόσο άγχος, ακόμα δεν αρχίσαμε;

Επίσης, για να ρωτήσω κάτι πιο τετριμμένο, τι να κάνω με αυτή τη γεύση παπουτσιού που μονίμως έχω στο στόμα;

Κοριτσακι μου ομορφο κατ αρχην συγχαρητηρια.Απο τη δικη μου εμπειρια θα σου πω οτι το αγχοσ ουδεποτε βοηθησε.Τον Ιουλιο ειχα μεινει και εγω εγκυοσ και το αγχοσ μου ηταν απιστευτο σε οτι και αν εκανα.Δυστυχως στισ 5 εβδομαδεσ απεβαλλα.Τον Αυγουστο ο θεουλησ μου εδωσε αλλο σπορακι.Οχι οτι τωρα που ειμαι 2 μηνων δεν εχω αγχοσ αλλα τελικα οσο περισσοτερο αγχωνομαστε τοσο πιο πολλα μασ συμβαινουν.Πραγματικα αν ειναι κατι να συμβει θα συμβει,και δεν θα φταισ εσυ για αυτο,ουτε το...τηλεκοντρολ!!!Γινε λιγο πιο ψυχραιμη γιατι αυτοι οι μηνες που διανυουμε ειναι μοναδικοι.Σου ευχομαι τα καλυτερα.

Συγχαρητήρια!!! Μη μου αγχώνεσαι για το άγχος που έχεις! Δεν έχεις ξαναμείνει έγγυος και είναι τελείως φυσικό να φοβάσαι το άγνωστο! Ελπίζω δηλαδή γιατί έτσι είμαι κι γω! Μέχρι να κάνεις 1-2 επισκέψεις στο γιατρό θα έχεις μπόλικο άγχος,

μόλις ακούσεις το μωράκι σου και πάρεις και οδηγίες πως να κινείσαι/ζείς από το γιατρό σου όλα θα φαίνονται παρελθόν!

Αυτό με το τηλεκοντρόλ θα το σκεφτόμουν κι γω! Μη νομίζεις ότι τρελαίνεσαι, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και εκφράζει αλλιώς τις ανησυχίες του. Υπερανησυχείς για το μωρό, δεν θα αποβάλεις ούτε θα πάθει κάτι από αυτό! Απλά για τη δική σου ψυχική ηρεμία φρόντισε να κάνεις ό,τι σε ανακουφίζει, ακόμη κι αν αυτό είναι να πάρεις το γιατρό σου και να κλείσεις ένα ραντεβού άμεσα κι ας μη κάνετε υπέρηχο (εγώ αυτό έκανα).

Πολλή καλή συνέχεια να έχεις και περιμένω νέα σου!!!

Είμαι κι γω φρεσκοεγγυούλΑ!

Επίσης, για να ρωτήσω κάτι πιο τετριμμένο, τι να κάνω με αυτή τη γεύση παπουτσιού που μονίμως έχω στο στόμα;

αυτό δεν το έχω αλλά το ακούω πολύ, οπότε τουλάχιστο μην ανησυχείς γιαυτό

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?p=2130895

ρίξε μια ματιά εδώ, ίσως είναι ανακουφιστικό να δείς πως ένιωθα εγώ πριν την πρώτη επίσκεψη στο γιατρό

Καλά μου κορίτσια,

Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και τη συμπαράσταση! Εύχομαι και σε σας να πάνε όλα καλά, να έχετε μια υπέροχη εγκυμοσύνη και να χαρείτε γερά και όμορφα τα μωράκια σας σε μερικούς μήνες!

Ώστε λέτε ότι δεν ήταν τόσο τρομερός ο ύπνος πάνω στο τηλεκοντρόλ, ε; Και ότι δεν τρελαίνομαι; Πάντως ο άντρας μου δε θα συμφωνήσει μαζί σας, αφού μου είπε ότι αν αρχίσω να ρωτάω τέτοια παλαβά το γιατρό, στο τέλος θα μας διώξει! Εντάξει, κι εγώ δε σκόπευα να ρωτήσω… Τέλος πάντων, προσπαθώ να κρατάω την ψυχραιμία μου και … εδώ θα είμαστε να τα λέμε!

Και, κυρίως, πείτε μου, πώς θα βγει εγκυμοσύνη με τόσο άγχος, ακόμα δεν αρχίσαμε;

Έτσι ήμουν κι εγώ στην αρχή - ο πρώτος μήνας ήταν ο χειρότερος. Μετά άρχισα να συνηθίζω. Νομίζω το ίδιο θα γίνει και με σένα. Καλή συνέχεια!

Ώστε λέτε ότι δεν ήταν τόσο τρομερός ο ύπνος πάνω στο τηλεκοντρόλ, ε; Και ότι δεν τρελαίνομαι; Πάντως ο άντρας μου δε θα συμφωνήσει μαζί σας, αφού μου είπε ότι αν αρχίσω να ρωτάω τέτοια παλαβά το γιατρό, στο τέλος θα μας διώξει! Εντάξει, κι εγώ δε σκόπευα να ρωτήσω… Τέλος πάντων, προσπαθώ να κρατάω την ψυχραιμία μου και … εδώ θα είμαστε να τα λέμε!

Καλα και εμενα ο αντρας μου στην αρχη συνεχεια με πειραζε για κατι τετοια παραξενα που ρωτουσα!Εγω στην αρχη δεν ειχα καθολου αγχος,τωρα μου ηρθε που εγιναν πιο δυσκολα και περιπλοκα τα πραγματα,αλλα μου ερχοντουσαν και εμενα κατι τετοιες αναλαμπες σαν αυτο με το τηλεκοντρολ...Αλλα ειναι απολυτως φυσιολογικο να εχεις απειρες αποριες και να αγχονεσαι

Καλά μου κορίτσια,

Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και τη συμπαράσταση! Εύχομαι και σε σας να πάνε όλα καλά, να έχετε μια υπέροχη εγκυμοσύνη και να χαρείτε γερά και όμορφα τα μωράκια σας σε μερικούς μήνες!

Ώστε λέτε ότι δεν ήταν τόσο τρομερός ο ύπνος πάνω στο τηλεκοντρόλ, ε; Και ότι δεν τρελαίνομαι; Πάντως ο άντρας μου δε θα συμφωνήσει μαζί σας, αφού μου είπε ότι αν αρχίσω να ρωτάω τέτοια παλαβά το γιατρό, στο τέλος θα μας διώξει! Εντάξει, κι εγώ δε σκόπευα να ρωτήσω… Τέλος πάντων, προσπαθώ να κρατάω την ψυχραιμία μου και … εδώ θα είμαστε να τα λέμε!

Οταν σου είπα ότι θα ηρεμήσεις μετά την επίσκεψη στο γιατρό εννοούσα ότι θα δείς το μωρό σου και θα σου φύγουν τα άγχη!

Από τοτε που το είδα κάνω και δουλειές κανονικά χωρίς άγχος. Πρίν νόμιζα ότι θα το "ενοχλήσω".

Ολα με μέτρο και ηρεμία και να σκέφτεσαι πως κάνεις κάτι, όχι τυχαία, δεν είσαι μόνη, έχεις και το μπεμπέ! Μόνολίγη προσοχή θέλει και πολλή αγάπη!!!

Πάω για σίδερο τώρα μια που έχω τη γυναίκα για τις χοντρές δουλειές, σκάλες, βεράντα κτλ. Α και πριν φοβόμουν και να σιδερώσω

Τυχαίο?

Kαλημέρα και με το καλό το μωράκι σου!Για να σου φεύγουν τα άγχη και να είσαι και εσύ και το μωράκι σου καλύτερα,να ρωτάς τον γιατρό για ο,τιδήποτε θεωρείς ακόμα και χαζό...Ο γιατρός είναι δίπλα σου 9 μήνες για να σου λύνει τις απορίες και να σε καθησυχάζει,είναι κουτό να γυρίζουν τόσα στο κεφάλι σου επειδή θα θεωρείς ότι "ενοχλείς" τον γιατρό σου.Οι άνθρωποι έχουν ακούσει και για τηλεκοντρόλ και για χίλια δυό.Είναι πολύ φυσιολογικό να έχεις ερωτήματα και εμείς πάντα θα βοηθάμε αλλά αν το ακούσεις και από τον γιατρό σου θα είσαι πολύ πιό ήρεμη.

Καλησπερα!θα ηθελα ν μοιραστω την προσωπικη μου ιστορια για να παρω κουράγιο απο τυχον ομοιοπαθουσες με μενα.ειμαι 29 χρονων κ ειμαι εγκυος στην 21η βδομαδα.οταν εμαθα πως ειμαι εγκυος,επαιρνα ηδη μισο seroxat τη μερα για το αγχος.σχεδον 10χρονια.ομως επρεπε ν το κοψω για να μη βλαψω το μωρο.τοτε ομως αρχισαν οι παρενέργειες κ οι κρισεις πανικου.η ψυχολογος μου ειπε πως πρεπει ν δυναμωσω και να αντιμετωπίσω την κατάσταση μονη μου,χωρις χαπια γτ ειμαι υγιεστατη κ ολα ειναι στο μυαλο μου.και αυτο κανω..παιρνω δυναμη απτο μωρο μου.περναει αραγε καποια αλλη εδώ μεσα,κατι παρομοιο με μενα??