Υιοθεσία.......

[Μπουμπουλιθρα]

Μετα απο δυο αποβολες καταλαβα την αξια που εχει ενα παιδι και ειδα πως την διαφορα οταν τελικα τα κατφερα να εχω δυο. εαν τελικα δεν τα καταφερνα θα ενιωθα αδεια οτι και εαν ειχα κανει στην ζωη μου ...παντα ελεγα οτι εαν δεν τα καταφερνα θα επερνε ενα ξενο αλλα αυτο στην ελλαδα ειναι δυσκολο και ακατορθωτο αφου το κρατος θεωρει αναξιο εναν πατερα και μια μητερα οικονομικα κατωτερο και θεωρει αξιο ενα ορφανοτροφοφειο η υδριμα να μεγαλωσει ενα παιδι...μανα εισαι οταν αισθανεσε δυο χερακια καρφωμενα επανω σου και εσυ να τα οδηγεις μανα εισαι οταν πονας οταν ποναει καποιο αγγελουδι μανα εισαι οταν το φτιαξεις εσυ ενα ανθρωπακι δυνατο να στηριζετε στα ποδια του και δεν εχει σημασια εαν αυτο εχει βγει πραγματικα απο τα σπλαχνα σου αλλα εαν βρισκετε πραγματικα γιατι τονιωθει μεσα στην αγκαλια σου μακαρι να μου δινωνταν η ευκαιρια να εχω ακομα ενα παιδακι απο αυτα που μεγαλωνουν χωρις πραγματικη αγκαλια και χαδι....

[Clelia]

Καλησπέρα!

Ενδιαφέρομαι να υιοθετήσω ένα παιδάκι και ήδη συμμετέχω σε ένα φόρουμ συζητήσεων σχετικά με υιοθεσίες άκρως κατατοπιστικό αλλά και απογοητευτικό, αφού αναφέρει όλη την αλήθεια και την ταλαιπωρία για να υιοθετήσεις ένα νινί.

Αν θέλετε να σας ενημερώσω ποιο είναι αυτό, για να ενημερωθείτε και εσείς, απλά επειδή δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστό να το δημοσιεύσω εδώ, όποια θέλει με πμ.

Για υιοθεσία από ίδρυμα πρέπει να περιμένω μέχρι τον Δεκέμβριο του 2010 για να κάνω αίτηση στο Κέντρο Βρεφών Μητέρα, αφού τότε κλείνουμε 3 χρόνια παντρεμένοι, απαραίτητη προϋπόθεση για αυτούς. Δεν ξέρω αν ισχύει και στο ΠΙΚΠΑ, θα τηλεφωνήσω αύριο να ρωτήσω...

Είναι πιο σύντομη η ιδιωτική υιοθεσία πάντα με νόμιμο τρόπο στην οποία υπάρχει μία γυναίκα που δεν θέλει να μεγαλώσει το παιδί της και συνάπτεις συμβολαιογραφική πράξη αρχικά για να υιοθετήσεις το παιδί της (και μετά άλλες νόμιμες διαδικασίες με δικαστήρια κλπ). Προϋπόθεση είναι να το μάθει όλος ο περίγυρός σου διότι μέσω γνωστό-γνωστού κάτι βρίσκεται...

Αν τολμήσω να το πω στους δικούς μου θα πέσουν να με φάνε και να με πείσουνε πως ο επιμένων νικά και να προσπαθήσω μέχρι να το πετύχω αλλά ειλικρινά η ιδέα μιας καινούριας εγκυμοσύνης μου μόνο χαρά δεν μου προκαλεί. Και ο λόγος που θα κάνω κάποιες εξετάσεις είναι αν και εφόσον μείνω ποτέ μου έγκυος τυχαία (που δεν θα το προσπαθήσω) τι μπορούμε να κάνουμε για να κρατήσουμε αυτό το παιδί... Άλλωστε μια φίλη από εδώ έκανε θεραπείες για 4 πράγματα που της βρήκανε και πάλι παλινδρόμησε...

Δεν με νοιάζει το χρώμα του δέρματος, των νυχιών, των μαλλιών κλπ ούτε το φύλο ούτε αν οι γονείς-συγγενείς του έχουν πρόβλημα υγείας-ψυχασθένειας. Κάποιο πρόβλημα που τυχόν έχει (διαβήτη, καρδιοπάθεια, άσθμα κπα) μπορώ να το χειριστώ, στα πιο δύσκολα κολλάω (αναπηρία κλπ).

Επειδή είμαστε ένας μεγάλος κύκλος ανθρώπων σε αυτό το φόρουμ, αν ποτέ σας ακούσετε κάτι πάντα νόμιμα όμως, θα σας ήμουν υπόχρεη ώστε να με ενημερώνατε για να ξεκινήσω διαδικασίες.

[kel]

Πάντως γλυκια μου να γνωριζεις οτι και εγγυος να μεινεις αν εχεις υιοθετησει παιδακι κανενας δε στο παιρνει. Εμενα παντως συγγενης μου εμεινε εγγυος φυσιολογικα αφου ειχε υιοθετησει παιδακι δεκα χρονια (το παιδακι το ηξερε απο τα 3 του οτι ηταν υιοθετημενο) και δεν αλλαξε τιποτα στην οικογενεια της. Και τα δυο παιδακια μεγαλωσαν μια χαρα και δεν τα ξεχωριζε σε τιποτα. Ασε που το κοριτσακι ειχε μεγαλωσει και τον μεγαλωσαν τον μπεμπη σαν κουκλα. Παντα μας ελεγε οτι στο κοριτσι της ειχε αδυναμια γιατι ηταν παιδι της καρδιας και αυτο που την εκανε να νιωσει για πρωτη φορα μανουλα. Σου ευχομαι καθε επιτυχια σε οτι και αν αποφασισεις. Σημειωτεον το κοριτσι εγινε μανουλα πριν τρια χρονια και ελεγε οτι σκεφτεται πολυ σοβαρα αν μπορει να υιοθετησει ενα δευτερο παιδακι για να προσφερει σε ενα παιδακι που δεν εχει γονεις ολη αυτη την αγαπη που επαιρνε απο τους θετους της γονεις ολα αυτα τα χρονια και ακομη παιρνει. Σημειωτεον οτι η μαμα της της κραταει το μπεμπε επειδη αυτη πηγαινει στη δουλεια και μαλιστα θα χαρει πολυ αν η κορη της υιοθετησει ενα παιδακι της καρδιας οπως λεει.

[Clelia]

Kel μου σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια...

Ο λόγος που δεν θέλω να μείνω πάλι έγκυος δεν αφορά την υιοθεσία που μακάρι να έχει προηγηθεί. Δεν μπορώ να μπω πάλι στην ίδια διαδικασία.

Τώρα θα μου πεις: άλλες γιατί προσπάθησαν και έχασαν 8 και 9 παιδιά μέχρι να κάνουν 1? Επειδή αντέχουν παραπάνω από εμένα θα σου απαντήσω. Και επειδή είναι πολύ πιο αισιόδοξες και έχουν πιο πολύ πίστη από εμένα... Είμαι πολύ σίγουρη ότι δεν θα μπορέσω να γεννήσω παιδί και επειδή μόνο που το σκέφτομαι έτσι, πάλι θα παλινδρομήσει δεν μπαίνω καν στη σκέψη - πόσο μάλλον στην διαδικασία...

Δεν μπορώ άλλο 2,5 μήνες έγκυος και μετά τίποτα... Τουλάχιστον εγώ ήμουν και από τις τυχερές που κράτησε μόνο τόσο λίγο και δεν είχα άλλου είδους χειρουργεία κλπ.

Μακάρι να έχω την τύχη της συγγενούς σου...

[kel]

Aυτη τη στιγμη φαινεσαι να εισαι πολυ πληγωμενη και να μην εχεις διαθεση να συνεχισεις τον αγωνα σου. Συγκεντρωσου, στασου παλι στα ποδια σου και σιγουρα με τον ενα ή τον αλλο τροπο θα παρεις αγκαλιτσα και εσυ ενα μωρακι. Μην κολλησεις στην περιοδο της θλιψης. Προχωρησε για να πετυχεις το στοχο σου. Εγω βεβαια θα σε συμβουλευα με το ιστορικο σου και καποιες ανωδυνες εξετασεις να βρεις την αιτια των καθ'εξιν αποβολων και τοτε να επιλεξεις τι θα κανεις. Αυτο που εχει σημασια ειναι να περασεις αυτη την περιοδο της λυπης οσο το δυνατον πιο γρηγορα , να ηρεμησεις και να παρεις με καθαρο μυαλο τις αποφασεις σου. Εγω θα σου πω αυτο που μου ειπε ο γιατρος μου μετα απο μια σοβαρη γυναικολογικη επεμβαση : "Στην εποχη μας δεν υπαρχει γυναικα που να επιθυμει να αποκτησει παιδι ειτε γεννωντας το ειτε οχι και να μην τα καταφερει. Αν το θελει πραγματικα αργα ή γρηγορα θα εχει παιδι στην αγκαλια της με οποιοδηποτε τροπο"

[Clelia]

Και μένα κάτι τέτοιο μου είπε ο γιατρός μου αλλά δεν το πολυθυμάμαι... Μου είπε κάτι σαν: θα γεννήσεις και εσύ, ή: θα έχεις μια καλή κύηση? Κάτι τέτοιο δεν το θυμάμαι.

Δεν με απασχολεί αυτό, δεν με νοιάζει αν καταφέρω να γεννήσω παιδί, αλλά όπως είπες και εσύ με νοιάζει να κρατήσω ένα παιδί...

Πάντως με βοηθάει η σκέψη σου, σε ευχαριστώ πολύ-πολύ!!

[adriani hourdoumi]

η αναγκη μου να δωσω αγαπη σε ενα παιδι δεν μετριεται με το το αν εχουμε ιδιο DNA

[stephania]

sigoura tha to ekana, skeftomoun na mhn kanw viologiko paidi kai na iothetisw, to deutero me to kalo an den mas faei h elliniki grafeiokratia tha ithela para poly na to iothetisw.

 

thewrw 2 fores dwro theou to paidaki pou exei erthei se auton ton kosmo na tou prosfereis thn agapi sou kai thn agalia sou kai dinw 10 bravo stous gonois pou to exoun kanei giati paradidoun kardia kai psixi se auta ta paidakia.

 

manoula kai mpampas einai autoi pou se megalvnoun kai einai polu thlivero na iparxoun paidakia pou zitane agapi kai agalia, einai adiko gia auta kai den exoun kamia ma kamia euthini, den einai epilogi tous kai den mou aresei na vlepw distixia sta paidia,

den to aksizoun - aksizoun mia zwi me agapi.

[beba09]

Τώρα που έχω αποκτήσει δικό μου παιδάκι και έχοντας δει πόσο δύσκολο είναι, πιστεύω ότι πολύ δύσκολα θα υιοθετούσα, μην πω και καθόλου. Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη, χρόνο αλλά και χρήματα, αν κάτι λείπει σίγουρα θα υπάρξει κάποιο πρόβλημα. Υπάρχουν βέβαια άνθρωποι που είναι πλασμένοι για να προσφέρουν σε παιδιά και δεν ξεχωρίζουν ανάμεσα σε βιολογικά και μη βιολογικά τέκνα, αυτοί είναι ιδανικοί για να υιοθετήσουν. Πάντως (επειδή το έχω ακούσει αυτό από φίλη μου) δεν υιοθετείς ένα παιδί για να σε γηροκομήσει, γιατί αυτό ακριβώς και μόνο δεν θα κάνει. Το παιδί δίνει πίσω αυτό που εισπράττει.

[aleca]

ακόμη και τώρα που έχω δύο παιδάκια, ένα αγκαλιά και ένα στην κοιλιά, δεν τα θεωρώ κομμάτι μου όσον αφορά το dna μου αλλά κομμάτι μου όσον αφορά την καρδιά μου. Δεν ξέρω αν θέλω τρίτο παιδί... αν όμως η απάντηση είναι ναι, τότε θα είναι παιδάκι της καρδιάς και όχι της κοιλιάς!

[koufetaki]

Τώρα που έχω αποκτήσει δικό μου παιδάκι και έχοντας δει πόσο δύσκολο είναι, πιστεύω ότι πολύ δύσκολα θα υιοθετούσα, μην πω και καθόλου. Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη, χρόνο αλλά και χρήματα, αν κάτι λείπει σίγουρα θα υπάρξει κάποιο πρόβλημα. Υπάρχουν βέβαια άνθρωποι που είναι πλασμένοι για να προσφέρουν σε παιδιά και δεν ξεχωρίζουν ανάμεσα σε βιολογικά και μη βιολογικά τέκνα, αυτοί είναι ιδανικοί για να υιοθετήσουν. Πάντως (επειδή το έχω ακούσει αυτό από φίλη μου) δεν υιοθετείς ένα παιδί για να σε γηροκομήσει, γιατί αυτό ακριβώς και μόνο δεν θα κάνει. Το παιδί δίνει πίσω αυτό που εισπράττει.

αυτο το κουφο το ακουσαμε απο την πεθερα μου πριν καποια χρονια...ειχαν τον αντρα μου πολυ στο τρεξιμο λογο του οτι ο πεθερος μου ηταν αρρωστος και μια μερα δεν αντεξα και της λεω να ηρεμηση και καποια πραγματα που περναν απο το χερι της να τα κανει γιατι φοβαμαι οτι θα παθει κατι ο γιος της με τοσο τρεξιμο(τουλαχιστον δυο φορες την ημερα πηγαινε στο χωριο και γυρνουσε για χαζα πραγματα τις περισσοτερες φορες)πηγαινε ελα 1μιση ωρα!και η απαντηση της ηταν εμεις τον λευτερακι τον υοθετησαμε για να μας γυροκομησει μας εχει υποχρεωση...οι εντυπωσεις ολες δικες σας δεν εχω να σχολιασω τιποτα.αυτο βεβαια δεν συμαινει οτι ολες οι παραθετες μανουλες ειναι σαν την πεθερα μου

[aleca]

αυτο το κουφο το ακουσαμε απο την πεθερα μου πριν καποια χρονια...ειχαν τον αντρα μου πολυ στο τρεξιμο λογο του οτι ο πεθερος μου ηταν αρρωστος και μια μερα δεν αντεξα και της λεω να ηρεμηση και καποια πραγματα που περναν απο το χερι της να τα κανει γιατι φοβαμαι οτι θα παθει κατι ο γιος της με τοσο τρεξιμο(τουλαχιστον δυο φορες την ημερα πηγαινε στο χωριο και γυρνουσε για χαζα πραγματα τις περισσοτερες φορες)πηγαινε ελα 1μιση ωρα!και η απαντηση της ηταν εμεις τον λευτερακι τον υοθετησαμε για να μας γυροκομησει μας εχει υποχρεωση...οι εντυπωσεις ολες δικες σας δεν εχω να σχολιασω τιποτα

...... εμένα ο πατερας μου υιοθετήθηκε όταν ήταν 8 μηνών, και όταν πήγε 5 χρονών πέθανε ο θετός πατέρας του. Η θετή μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε και δεν τον ήθελε ο πατριός. Μπήκε στα 7 του παραγιός σε ένα μαγαζί μέχρι τα 12. και μετά ήρθε μόνος του στην Αθήνα. Παντρεύτηκε τη μάνα μου όταν εκείνος ήταν 20 χρονών. Έφτιαξε οικογένεια, καλή δουλειά... πάντα όμως είναι 'μισός'!!

[koufetaki]

...... εμένα ο πατερας μου υιοθετήθηκε όταν ήταν 8 μηνών, και όταν πήγε 5 χρονών πέθανε ο θετός πατέρας του. Η θετή μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε και δεν τον ήθελε ο πατριός. Μπήκε στα 7 του παραγιός σε ένα μαγαζί μέχρι τα 12. και μετά ήρθε μόνος του στην Αθήνα. Παντρεύτηκε τη μάνα μου όταν εκείνος ήταν 20 χρονών. Έφτιαξε οικογένεια, καλή δουλειά... πάντα όμως είναι 'μισός'!!

ε!ρε τι τραβηξε ο ανθρωπος εμας τουλαχιστον μεχρι τα 12 του τον ειχε στα οπα οπα μετα τον εστειλε θεσσαλονικη στον θειο του και μετα μονος εδω γνωριστικαμε οταν ηταν 22μισο και παντρευτηκαμε σχετικα γρηγορα στα 25 τον εκανα πατερουλη και εγω ημουν στα20 τωρα ημαστε 36 εγω και 41 ο αντρας μου η ζωη ειναι δυσκολη αλλα πορευομαστε παρεα και δεν το μετανιωσα στιγμη!

[aleca]

πω πω... πώς μπορούσαν και φέρονταν έτσι σε παιδάκια????? αδιανόητο!!!!!!

[Dimitra83]

αν δε μπορουσα να κανω δικα μου παιδια σιγουρα θα υιοθετουσα ενα.μανα δεν ειναι αυτη που γενναει μονο ειναι κ αυτη που μεγαλωνει ενα παιδι σωματικα ψυχικα κ πνευματικα

[MAROU]

clelia μπράβω σου κοπέλα μου που σκέπτεσαι έτσι!είμαι υπέρ της υιοθεσίας και αν δεν μπορούσα να κάνω παιδάκι θα ήθελα πολύ να υιοθετήσω ένα.Εξάλλου οι γονείς που υιοθετούν είναι για μένα δυο φορές γονείς,τα αγαπούν πραγματικά και ας μην τα έχουν γεννήσει και άλλοι που τα γεννάνε τα παρατάνε...τσπ μια θεία μου προσπαθούσε και αυτή πάρα πολλά χρόνια να κάνει παιδάκι και τελικά υιοθέτησε ένα αγοράκι.Είναι η ζωή τους όλη το υπεραγαπούν και απο τότε που το απόκτησαν είδα το χαμόγελο ξανά στην ζωή τους.Τόσα παιδάκια μένουν χωρίς γονείς,αν μπορούμε να υιοθετήσουμε κάποιο γιατί όχι;

[Dimitra83]

αυτο που θα σας πω εγινε πριν 15 χρονια.μια οικογενιακη φιλη των γονιων μου προσπαθουσε επι 20 χρονια να κανουν παιδι.απο 25 χρ που παντρευτικε.δε μπορουσε να μεινει εγκυος με τιποτα.εκανε εξωσωματικες το ενα το αλλο κ τιποτα.κανενας γιατρος δεν εβρισκε καποιο προβλημα ουτε σαυτην ουτε στον αντρα της.το μονο που τους λεγανε ολοι ηταν οτι δε μπορουσε να συλλαβει απο το πολυ αγχος που ειχε αν θα μεινει εγκυος.τελικα υιοθετισαν ενα μωρακι 2 μηνων αγορακι.κ μετα απο 6 μηνες...εμεινε εγκυος...!της εφυγε το αγχος για το αν θα κανει παιδι.αυτη νομιζε πως ειναι κλιμακτηριος σε τετοια ηλικια που ηταν τοτε κ οταν καταλαβε πως ηταν εγκυος ηταν ειδη στον 5ο μηνα.φυσικα το γεννησε κ τα μεγαλωσε κ τα 2 με τον ιδιο τροπο κ την ιδια αγαπη

[PENIBA2]

θα το εκανα και μαλιστα πριν φτασω να κανω τις ατελειωτες εξωσωματικες και φτασω 45-50 χρονων.μια θεια μου πηρε παιδακι στα 45 της και τωρα που το παιδακι ειναι 10 και το αντρογυνο 55 και 58 αντιστοιχα δεν μπορουν να παιξουν με το παιδι οπως πρεπει.να το παρει δηλαδη ο πατερας του να πανε βολτα με το ποδηλατο να παιξουν μπασκετ ή ποδοσφαιρο και οτιδηποτε θελει να παιξει ενα δεκαχρονο αγορι.

ακομα και τωρα που ο καλος θεος μου χαρησε ενα παιδακι και περιμενω το δευτερο αυτη η σκεψη της υιοθεσιας δεν εχει φυγει απο το μυαλο μου.το σκεφτομαστε με τον αντρα μου να το κανουμε σε καποια χρονια.δεν το βιαζομαστε διοτι εγω ειμαι 28 και εκεινος 32. σιγουρα μεχρι τα 35 μου και τα δικα του 39 πιστευω πως θα το κανουμε.ενα παιδι της καρδιας ειναι το πιο ιερο πραγμα που μπορει να κανει ο ανθρωπος και οχι απαραιτητα ενα βρεφος.και 5 χρονων και 7 χρονων την ιδια αγαπη χρειαζονται γιατι συνηθως κολλαμε στα μωρακια και κατα τη γνωμη μου ειναι λαθος.

[Luce]

Πάντως, αν θέλεις την γνώμη μου ΡΕΒΙΝΑ2, είναι πολύ προτιμώτερο για ένα παιδί να έχει μεγάλους σε ηλικία γονείς, από το να μην έχει καθόλου και να ζει σε άθλιες συνθήκες ή ακόμη χειρότερα, σε ένα ίδρυμα. Και έπειτα οι θείοι σου όταν πήραν την απόφαση να υιοθετήσουν μπορεί και να έψαχναν και για χρόνια, δεν είναι και τόσο εύκολο να βρεις ένα παιδάκι αμέσως, μόλις πάρεις την απόφαση να υιοθετήσεις. Και έπειτα το βλέπω και στο κοινωνικό μου περιβάλλον, πόσοι από τους "νέους" σε ηλικία γονείς έχουν όρεξη μετά από μιας σκληρής μέρας δουλειάς να παίξουν με τα παιδάκια τους; Τα παιδάκια θέλουν παιδάκια για να παίξουν, δηλαδή ένας άντρας που έγινε πατέρας στα εικοσιπέντε του, θα έχει όρεξη στα σαράντα του να παίξει μπάσκετ με τον δεκαπεντάχρονο γιο του; Και ακόμη και αν έχει, ο γιος σίγουρα θα προτιμάει να παίξει με τους συνομήλικους του. Βέβαια είναι καλύτερα για ένα παιδί να έχει νέους σε ηλικία γονείς, όμως όλα είναι σχετικά. Κάποιος γνωστός μου πέθανε 29 ετών αφήνοντας χήρα την 19χρονη γυναίκα του και ορφανό το νεογέννητο παιδάκι του!

[elisabeth]

θα υιοθετουσα σιγουρα αν για οποιοδηποτε λογο δε μπορουσα να κανω παιδια.χωρις δευτερη σκεψη κ χωρις αμφιβολια.τωρα αν θα υιοθετησα ενα μη υγιες κ αρτιμελες παιδι(π.χ με συνδρομο down η κινητικες δυσκολιες)αυτο δε μπορω να το πω με σιγουρια σιγουρα ομως θα το σκεφτομουν και αυτο.

δυστυχως οι διαδικασιες στην ελλαδα(οι νομιμες παντα) ειναι χρονοβορες και ψυχοφθορες για τους wannabe γονεις αλλα κ για το παιδι.οσο για τις προυποθεσεις σιγουρα φανταζομαι παιζει ρολο το εισοδημα κ ισως και η κοινωνικη κατασταση του ζευγαριου.κ παντα προτιμωνται ατεκνα ζευγαρια-ετσι ειναι το δικαιο δε λεω.τι γινεται ομως σε περιπτωση που μια γυναικα εχει κανει παιδι κ δε μπορει να κανει δευτερο?(γενικα μιλαω)αυτη δεν εχει δικαιωμα στην υιοθεσια??

[elisabeth]

θα το εκανα και μαλιστα πριν φτασω να κανω τις ατελειωτες εξωσωματικες και φτασω 45-50 χρονων.μια θεια μου πηρε παιδακι στα 45 της και τωρα που το παιδακι ειναι 10 και το αντρογυνο 55 και 58 αντιστοιχα δεν μπορουν να παιξουν με το παιδι οπως πρεπει.να το παρει δηλαδη ο πατερας του να πανε βολτα με το ποδηλατο να παιξουν μπασκετ ή ποδοσφαιρο και οτιδηποτε θελει να παιξει ενα δεκαχρονο αγορι.

ακομα και τωρα που ο καλος θεος μου χαρησε ενα παιδακι και περιμενω το δευτερο αυτη η σκεψη της υιοθεσιας δεν εχει φυγει απο το μυαλο μου.το σκεφτομαστε με τον αντρα μου να το κανουμε σε καποια χρονια.δεν το βιαζομαστε διοτι εγω ειμαι 28 και εκεινος 32. σιγουρα μεχρι τα 35 μου και τα δικα του 39 πιστευω πως θα το κανουμε.ενα παιδι της καρδιας ειναι το πιο ιερο πραγμα που μπορει να κανει ο ανθρωπος και οχι απαραιτητα ενα βρεφος.και 5 χρονων και 7 χρονων την ιδια αγαπη χρειαζονται γιατι συνηθως κολλαμε στα μωρακια και κατα τη γνωμη μου ειναι λαθος.

 

θα συμφωνησω.κ εγω ειναι κατι που σκεφτομουν πριν μεινω εγκυος κ κατι που σκεφτομαι κ τωρα αν σε οποιαδηποτε περιπτωση δε μπορεσουμε να κανουμε αλλο παιδακι.αλλα ξερεις ποσο δυσκολο ειναι?ειδικα αμν εχεις ηδη 1 η 2 παιδια?αυτη ειναι η ενσταση μου μονο.

[Τρελομαμά]

Η αλήθεια είναι ότι το θέμα της υιοθεσίας είναι πολύπλοκο και ακανθώδες τόσο για τους υποψήφιους γονείς, όσο και για το προς υιοθεσία παιδάκι. Σίγουρα οι περισσότεροι θα θέλαμε να μεγαλώσουμε δικά μας, βιολογικά παιδιά, όμως τι γίνεται αν δεν μπορούμε; Πραγματικά δύσκολη αλλά και θεάρεστη η απόφαση να μεγαλώσεις ένα παιδί που δεν το γέννησες και μάλιστα στη θέση των "πραγματικών" του γονέων. Μπορείς να το αγαπήσεις σαν δικό σου; Σε τι βαθμό παίζει ρόλο η διαπαιδαγώγηση που θα του δώσεις και σε τι τα γονίδια που έχει ήδη κληροδοτήσει από τους άγνωστους γενήτορές του; Πώς θα αντιμετωπίσει το ίδιο την πραγματικότητα όταν μάθει την αλήθεια; Και βέβαια υπάρχει και ο κοινωνικός περίγυρος που, με ένα πάντα αδηφάγο, επίμονο και κριτικό μάτι τα πανθ΄ορά και τα πάντα ψέγει. Μπορείς ν' αντέξεις την πίεση; Μεγάλη η ευθύνη, μεγάλη η δύναμη που χρειάζεσαι. Προπαντώς μεγάλη η αγάπη που πρέπει να δείξεις απέναντι σε ένα πλάσμα παντελώς αθώο...

[leykh]

αντιμετωπίζω αυτή την κατάσταση.Ενω έχω(εγω) βιολογικό παιδί, δεν μπορώ να αποκτήσω 2ο με τον συζυγο.Λαχταράμε να υιοθετήσουμε αλλά το θέμα της ύπαρξης βιολογικού παιδιού είναι ανασταλτικός παράγοντας στα ιδρύματα(άκουσον-άκουσον!)Παρ'όλα αυτά δεν εγκαταλείπουμε την προσπάθεια να αποκτήσουμε κι άλλο παιδί με υιοθεσία.Μακάρι μέρες που είναι να γεμίσουν όλα τα σπίτια σαν το δικό μας, που περισευει η αγάπη, η αγκαλιά και η προσμονή!

[leykh]

ΥΓ:όσον αφορά το βρεφοκομείο Θεσσαλονίκης στο οποίο και απευθυνθήκαμε, αυτη την στιγμή έχει 23 παιδάκια και πάνω απο 500 αιτήσεις.Ο χρόνος αναμονής είναι 5 χρόνια το λιγότερο,και αν έχετε ήδη βιολογικά παιδιά ξεχάστε το γιατί προηγούνται άτεκνα ζευγάρια...

όσον αφορά τα άλλα ιδρύματα(που κάπου είδα πως αναρτήσατε) δεν δίνουν παιδιά για υιοθεσία.

καλή τύχη σε όσους παλευουν!

[aleca]

για αυτο σχεδόν όλες οι υιοθεσιες γινονται από το εξωτερικο....