Κλαματα αποχωρισμου.....

[fokion]

ναι καλα καταλαβατε... η μπουμου απο προχτες εχει αρχισει να κλαιει οταν την αφηνω στο σταθμο..........

η ιδια κοπελα την παιρνει παντα κ.λ.π. κ.λ.π.

και οταν λεμε κλαμα εννοουμε μαυρο δακρυ ετσι?????

 

Για πειτε καμια ιδεα ρε παιδια......

τοσο καιρο δεν ειχαμε θεμα....

Τωρα γιατι???

[Marilena]

Φίλε μου τι επαθες ??? Εγω δεν εχω εμπειρια απο σταθμό για να εχω αποψη, το μονο που σκεφτομαι ειναι οτι μπορει να αρχισε να καταλαβαινει και να περναει μια φαση ανασφαλειας... Οπως και να εχει ελπιζω να περασει γρηγορα γιατι σε καταλαβαινω... και μονο που το σκεφτομαι...

Κουραγιο φιλε...

[Αικατερίνη]

Fokion, μήπως έμεινε στο σπίτι για κάποιο διάστημα και τώρα ξαναπήγε? Μήπως, την άφηνε η μαμά της ως τώρα? Έχει καιρό που ξεκίνησε να πηγαίνει στο σταθμό? Μήπως, έγινε κάτι εκεί, τρόμαξε από κάτι, χτύπησε ή οτιδήποτε θα μπορούσε να την αναστατώσει?

Πάντως, ακόμη κι αν δεν έχει αλλάξει κάτι, γενικά, το άγχος αποχωρισμού, συνήθως πρωτοεμφανίζεται στους πρώτους 7 με 8 μήνες της ζωής του παιδιού. Τότε, πρωτοαρχίζει να δυσανασχετεί κάθε φορά που οι γονείς του εξαφανίζονται από το οπτικό του πεδίο ή αναθέτουν σε κάποιον άλλον να το φυλάξει. Μπορεί απλά να συνειδητοποιεί ότι είναι κάτι καθημερινό, που δεν αλλάζει και παραπονιέται. Το πιθανότερο είναι, αν δεν πρόκειται για κάτι από τα παραπάνω, ότι πρόκειται για άγχος αποχωρισμού.

[ΡΟΥΛΑ]

Κατερίνα ευχαριστούμε για την απάντηση σου, (ναι καλά κατάλαβες είμαι η γυναίκα του Φωκίωνα), οχι δεν κάθισε καθόλου σπίτι αυτό το διάστημα απλά δεν υπάρχει κάποιος να την κρατήσει ακόμα κι αν είναι άρρωστη, από την ημέρα που γεννήθηκε ποτέ δεν την έχω αφήσει εκτός από τις ώρες που πάει στο σταθμό εκείνη και εγώ στη δουλειά. Ούτε έχει αλλάξει κάτι στο σταθμό μάλλον ειναι το άγχος αποχωρισμού, γιατί και στο σπίτι μόλις μας χάσει από το οπτικό της πεδίου αρχίζει να κλαίει.

[Αικατερίνη]

Οπότε, μάλλον είναι η έναρξη του άγχους αποχωρισμού... Σίγουρα, αν ψάξετε στα διάφορα σχετικά topics (πχ http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=1307) θα βρείτε χρήσιμες πληροφορίες και συμβουλές. βέβαια, ίσως να τα έχετε ξαναπεράσει πριν αρκετά χρόνια, αλλά κάθε παιδί είναι μοναδικό και διαφορετικό και μπορεί να αντιδρά διαφορετικά.

Καλό κουράγιο...

[elenik]

Eπειδη μετα απο 10 μερες οκ σημερα το ξαναζησαμε η δασκαλα μου ειπε το εξης : Δεν μενεις παραπανω απ οτι πρεπει (οντως το εκανα γιατι ηταν αλλα παιδακια μπροστα). Φιλακι , αγκαλιτσα, φευγεις. Αυτο. Οσο καθυστερεις οταν κλαιει τοσο θα το χρησιμμοποιει για να μεινεις. Αχ δυσκολο μου ακουστηκε.

[ΡΟΥΛΑ]

και μένα παρα πολύ δύσκολο, δεν ξέρω τι να πω ίσως γιατί με την μεγάλη μου δεν τα είχα αυτά. Βεβαια εκείνη πήγε σταθμό όταν ήταν 3 χρονών που καταλάβαινε και το είχαμε συζητήσει το θέμα, και πάλι όμως θυμάμαι την πρώτη μέρα που την πήγα μου είπε η δασκάλα της φύγετε για να μην αρχίσει να κλαίει, εφυγα αλλά κάθισα έξω από τα κάγκελα του σταθμού για να την ακούσω αμα έκλαιγε, αυτή βέβαια ήταν μέσα στην τρελλή χαρά...

[Αικατερίνη]

Σίγουρα είναι δύσκολο.. Ποιά μητέρα αντέχει να φεύγει ενώ ακούει οπαιδί της να κλαίει? Απλά, κι εφόσον έχουν περάσει 10 μέρες χωρίς κλάματα, συμφωνώ κι εγώ ότι καλό είναι να μην γυρίσεις πίσω σε παλιότερες συμπεριφορές.

Σήμερα ήταν Δευτέρα και κάθε Δευτέρα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα, μετά το ξέγνοιαστο ΣΚ παρέα με τους γονείς. Επίσης, μπορεί να συνειδητοποιεί σιγά σιγά ότι είναι πλέον μια μόνιμη κατάσταση και παρότι δεν το θέλει θα πρέπει να πηγαίνει καθημερινά εκεί. Οπότε, μπορεί οι 10 πρώτες μέρες να κύλισαν οκ αλλά τώρα που αντιλαμβάνεται τη μονιμότητα της κατάστασης να αντιδρά. Συμβαίνει κι αυτό κάποιες φορές, αρχικά να προσαρμόζονται καλά και να βγαίνουν αντιδράσεις στην πορεία, ίσως κα μετά από ενα μήνα!

Όπως και να έχουν τα πράγματα, όταν καθυστερείς να φύγεις και περιφέρεσαι γύρω του παρατείνεις και δυσκολεύεις τον αποχωρισμό. Στο "φιλάκι, αγκαλίτσα, φεύγεις" πρόσθεσε και μια επιβεβαίωση ότι θα ξαναγυρίσεις στην ώρα σου (αν πηγαίνεις εσύ να τον πάρεις) ή ότι θα τα πείτε το απόγευμα στο σπίτι. Όλα αυτά εφόσον βέβαια, μέχρι τώρα έμενε και ήταν όλα οκ το προηγούμενο διάστημα. Αν δεν είχε επιτευχθεί αυτό θα μιλούσαμε τώρα τελείως διαφορετικά.

Είναι δύσκολο για τη μητέρα (κυρίως), αλλά συνήθως (κι εφόσον έχει ήδη οικειοποιηθεί με το χώρο και τα άτομα) παραπονιούνται για 1-2 λεπτά και μετά απασχολούνται με κάτι. Εξάλλου, αν ανησυχείς φαντάζομαι ότι είναι οι δασκάλες είναι οκ αν πάρεις ενα τηλ αργότερα να δεις αν ολα είναι καλά.

Ελπίζω αύριο να είναι καλύτερα τα πράγματα

[Μαρια Στυλιανακη]

συμφωνώ με τα παραπάνω.

ναι όταν έχει περάσει κάποιο διάστημα δεν βοηθάει να μένει παραπάνω ο γονιός, ίσα ίσα παρατείνει την αγωνία του παιδιού.

πάντα επιβεβαίωση για το τι ωρα θα γυρίσετε

(μετά το παιχνίδι στο κήπο/πλαστελίνη που θα κάνει στο σχολείο πχ)

και τι θα κάνετε μετά. (τι φαγητό θα έχει, και ποιά δραστηριότητα θα κάνετε. - βόλτα στο μπακάλη, πάρκο κτλ κτλ κτλ/ )