Σημειώστε εδώ την εμπειρία σας (μωράκια στην θερμοκοιτίδα)

[Μαρία@Αννα]

Μπράβο σε όλες τις μανουλες κ τους πατεράδες που κατάφεραν να σταθούν δίπλα στους μικρούς μαχητές του. Γιατί μαχητές είναι αυτές οι ψυχουλες που στερήθηκαν τις αγκαλιές μας τις πρώτες εβδομάδες της ζωής τους. Τα διδυμακια μου γεννήθηκαν με κίνδυνο στα 880gr & 950gr και παρόλο που πλέον τα έχω στα χέρια μου και τα ρουφαω στα φιλία, μου είναι τρομερά δύσκολο να συγκράτησω τα δάκρυα μου κάθε φορά που διαβάζω αντίστοιχες ιστορίες. Εγώ ακολούθησα πίστα, μα πίστα, την συμβουλή του γυναικολογου μου... Πριν μπω να τα δω μου είπε... Εδώ μέσα (στην ΜΕΝΝ) θα ακούσεις πολλά απο πολλούς γιατρούς. ΕΣΥ χαμογελά στα μω;ρα σου και εμπιστευσου το ένστικτο σου. Δύσκολα, πολύ δύσκολα, το έκανα. Ο κάθε γιατρός, εξαιρετικοί όντως όλοι τους, είχε το δικό του στυλ, κινδυνολογία, ευθυνοφοβια, κατεβαζε την βιβλιογρσφεια κλπ. Αν έπαιρνα τοις μετρητοις ότι μου έλεγαν θα είχα τρελαθεί. Αγορασα βιβλία για τα πρόωρα, βρετανικά κατα προτίμηση, διάβασα πολυ, ενημερώθηκα επιστημονικά κ ψυχολογικά και κάθε φορά που εμπαινα μέσα ήμουν χαμογελαστη απο καρδιάς. Ακόμα και στις λοιμώξεις που κινδύνευαν ήμουν ψύχραιμη. Θυμάμαι σε μια λοιμωξη του πεπτικου της μικρής μου, που είχε διασωληνωθει και δεν είχε επαφή με το περιβάλλον, εσκιψα στην θηρα της θερμοκοιτιδες και της ψιθυρισα....σε εμπιστεύομαι, θα τα καταφέρεις, θα είμαι εδώ και θα περιμένω να πάρεις ανασουλα Μονή σου, να αρχίσεις κ πάλι να τρως. Η μικρή μου τα κατάφερε και τώρα πια οταν χωρταινει σπρώχνει με την γλωσσιτσα της το μπιμπερο..... Όταν ο μικρός μου έκανε την πρώτη του μετάγγιση και πάλι χαμογελουσα και του έλεγα πόσο καλό θα του κάνει λίγο boost. Και στο αιματωμα της μικρής, τις ημέρες που είχαν υπερηχο, πριν μου πουν χαμογελουσα κι έλεγα.... Είναι σταθερό ε? και ως δια μαγείας ήταν... Πίστεψα στα μωρα

μου και προσπάθησα να τους μεταφέρω όλη την θετική ενέργεια του κόσμου. Πιστέψτε στα μωρα σας και θα τα καταφέρουν.....

[lucky18]

Καλησπερα κοριτσια,εγω γεννησα 40w+5d(παραταση)ενα αγορακι 3140γρ.με επειγουσα καισαρικη λογω οτι οι παλμοι του εμβρυου επεφταν επικινδυνα.Δεν θα ξεχασω ποτε το κλαμα του,αν και δεν καταλαβα οτι ηταν το δικο μου μωρο,ακουγοταν τοσο μακρινο,δεν τον ειδα καθολου.Απο τον αντρα μου εμαθα οτι θα εμπαινε στην μοναδα για να παρει λιγο οξυγονο.Τον ειδα την επομενη μερα τρυπημενο παντου και αφου απαιτησαμε να μαθουμε τι συμβαινει,μας ειπαν οτι απο το ζορισμα για να βγει φυσιολογικα(ειχα 8 διαστολη,εσπρωχνα,εσπρωχνα και τιποτα,μου ειπαν οτι κολλησε)εκανε κακα στον σακο και εφαγε μια μικρη ποσοτητα και εκανε λοιμωξη στο εντερο,θα βγαιναμε σε 5-6 μερες,οταν θα σταματουσε τον ορο και ετρωγε το γαλα που του πηγαινα.Σε 1εβδομαδα επαθε ενδονοσοκομεικη λοιμωξη,τρελαθηκα,του ειχαν ξυρισει το κεφαλακι και ηταν παντου τρυπημενος,οταν ανοιγα το πορτακι για να τον χαιδεψω πεταγοταν,Εκλαιγε συνεχεια επειδη πεινουσε αλλα επρεπε να τρωει στανταρ γρ.Εμεινε μεσα 18 μερες,13 σε θερμο&5 σε κουνακι.Απεριγραπτη η μερα που τον πηραμε σπιτι.Εκ τον υστερων μαθαμε οτι του εκαναν 5 αναπνοες διανηξης οταν γεννηθηκε.Οταν πηγαμε σε παιδονευρολογο για να δει τα ποδαρακια του,μας ειπε οτι ηταν θαυμα που εζησε.Συμπαραστατης&συμμαχος σε ολα αυτα ηταν ο αντρας μου που γυρισε τον κοσμο αναποδα για τον παρουμε σπιτι υγιεστατο,ηταν παντα εκει και απαιτουσε να μαθει το παραμικρο.Τωρα το αγγελουδι μας κοντευει 5 μηνων,βγηκε νικητης απο αυτην την ταλαιπωρια.Περασαμε πολλα ψυχολογικα σκαμπανεβασματα στη μενν που ακομα πονανε,γι αυτο δεν αναλυω.Η πιστη στον Θεο μας εδωσε δυναμη και κουραγιο.Ευχομαι ολοι οι γονεις να τα κρατανε στα χερια τους γερα και δυνατα.

[νανσυ2]

πιο αραια πλεον μπαινω σε αυτο το τοπικ....εχω γραψει κ γω εδω τη δικη μιυ ιστορια...παντα συγκινουμαι το ιδιο ομως...ποσο δυσκολο ειναι ολο αυτο...ποσο πονος κ στεναχωρια...τουλαχιστον στις περισσοτερες εμπειριες που διαβαζω εχουν αισιο τελος κ αυτο ειναι πολυ ευχαριστο κ αισιοδοξο..εμενα τα δικα μου παιδια ειναι πλεον 4χρ..αυτο που εχω να πω ειναι οτι ολα καποια στιγμη δε ξεχνιουνται αλλα πονανε λιγο λιγοτερο..οποιο αισθημα τυψεων,στεναχωριας,πονου,σιγα σιγα γλυκαινει με το καιρο...να χαιρομαστε ολες τα παιδια μας κ σε οσες το περνανε τωρα...μια μεγαλη αγκαλια

[OLITSKA]

Διαβάζοντας τις περιπέτειες κάποιων κοριτσιών έχω πλανταξει στο κλάμα και είπα να γράψω και εγω τις περιπέτειες μου : 1η εγκυμοσύνη παληνδρομη

2η εγκυμοσύνη όλο αποκόλλησεις και αιμορραγίες κρεβάτι νοσοκομεία και τελικά 29 εβδομάδων με επιασαν συσπασεις και αποκόλληση πλακουντα πάω στα επείγοντα του Έλενα μου κάνουν εισαγωγή Σάββατο βράδυ Ιούλιος μήνας κλάματα εγω αφού είχα ΠΗΓ 29/9 τι θα γίνει δεν ήξερα προσευχές όλο το βράδυ μου χορήγησαν κορτιζονες την Κυριακή σταμάτησε η αιμορραγία την Δευτέρα αφού είδα ότι ήμουν καλα μπήκα στο μπάνιο να ξυρισω τα πόδια μου και το μεσημέρι την ώρα που φέραν το φαΐ μου σπάνε τα νερά αιμοραγια γέμισε το κρεβάτι αίμα δεν είχε γιατρο έπεσα σε αλλαγή βάρδιας με της φωνές της μαμάς ήρθε μια ειδικευομενη με ανέλαβε είχα κανει δια στολή 2 αλλα αποκόλληση πλακουντα έτσι με έβαλε για κεσαρικη γενηθηκε ο γιος μου 1440 κλ. Εγω μπήκα εντατική έκανα μετάγγιση . Το μωρο το είδα το απόγευμα τηΣ επόμενης να έχω την τομή να μην μπορω να σηκωθω να το δω . Κλάμα κλάμα το τριπουσαν στο κεφάλι τα ποδαρακια του μελανιασμενα τα γνωρίζετε όσες έχετε πρόωρα .

Το πήραμε Σπιτι 45 ημέρες μετα απο πολυ αγωνία 2240κλ.

Σημερα ειναι ένας παιδαρος 8,5 χρόνων υγιέστατος.

3ή. Εγκυμοσύνη γεννησα στις 37 εβδομαδεσ ενα αγορΚι όλα καλα

4η. Εγκυμοσύνη αποβολή 8 εβδομάδων

5η εγκυμοσύνη επιτέλους κοριτσάκι αλλα το όνειρο σταμάτησε στις 24 μετα Πο πολυ δύσκολη εγκυμοσύνη αποκόλλησεις κάθε εβδομάδα αίμα συνεχώς οσπου μια Δευτέρα το απόγευμα με πιάσανε πόνοι χαμηλά περνω την γιατρο μου και με στέλνει στο εφημερευων οι πόνοι ανα 10 είχα κανει διαστολη πάλι δυο μέρες με όρους και Utopar σταμάτησαν τους πόνους Τσικνοπέμπτη όλα καλα τσικνησαμε στο νοσοκομειο ....και την Παρασκευή πρωί σπάνε τα νερά ήμουν 23,4 μου κάνουν υπερηχο και μου λενε τρυπισε ο σάκος . Το μωρο να κλωτσαει εγω να τους λέω να με κόψουν να το πάρουν και αυτοί να μην μας δίνουν ελπίδες με αφήνουν το Σάββατοκυριακο και την Δευτέρα μου ανακοινώνουν θα το πάρουμε το βράδυ μας έβαλαν να υπογράψουμε ότι δεχόμαστε να το πάρουν και το βράδυ μου χορηγούν τα φάρμακα και εκει τα είδα πόνοι μελανιασμενα νύχια όλο το βράδυ να ποναω το μεσημέρι βάζει φωνές η αδελφη μου με πανε χειρουργείο μου καναν επισκληριδιο παρολαυτα εγω να πονω έκανα διαστολη 6 και σταμάτησε κάπου κόλλησε το μωρο κΑι δεν έβγαινε έτσι έβαλε την χερουκλα του ο χάραξης

Και την γέννησα νεκρή ήταν γύρο στα 680 γρ.

Κλάμα δεν μου την δεινάν να την θαψω γιατί ήταν 23,6 και οχι 24 τότε λενε τα περνεις δύσκολες στιγμές αυτο έγινε 21/2/12

6η εγκυμοσύνη σημερα ειμαι 14 εβδομάδων και έχω πάλι αποκόλλησεις ήδη αρχές Φεβρουάριου νοσιλευτηκα για μια εβδομάδα και εχτες είχα πάλι τρεις φορές αίμα πηγματα . Θα δείξει που θα φτάσει αυτή η εγκυμοσύνη .

Συγχωρεστε με που σας κουρασα .

[μητσουκο]

Σου ευχομαι να πάνε όλα καλά.Η εγκυμοσύνη τελειόμηνη κι ένα γερό μωράκι.Μπράβο στο κουράγιο σου.

[νανσυ2]

κ γω σου ευχομαι να πανε ολα καλα αυτη τη φορα...

λυπαμαι για τη στεναχωρια κ τη ταλαιπωρια σου...μηπως θα επρεπε να κανεις τπτ ενεσεις,θρομβοφιλια εχεις κοιταξει?

[OLITSKA]

Σου ευχομαι να πάνε όλα καλά.Η εγκυμοσύνη τελειόμηνη κι ένα γερό μωράκι.Μπράβο στο κουράγιο σου.

 

Ευχαριστω μητσουκο !!!

[OLITSKA]

κ γω σου ευχομαι να πανε ολα καλα αυτη τη φορα...

λυπαμαι για τη στεναχωρια κ τη ταλαιπωρια σου...μηπως θα επρεπε να κανεις τπτ ενεσεις,θρομβοφιλια εχεις κοιταξει?

 

Ευχαριστω νανσυ μακάρι να πανε όλα καλα ! Εχτες που πήγα στο γιατρο κουραστικά πολυ περιμένοντας μιας και μπήκα τρεις ώρες μετα ,έπαθα και αποκόλληση ο γιατρός μου είπε ότι μόλις σταματήσει το αίμα θα αρχίσουμε ενέσεις ηπαρινης . Το θέμα ειναι ν σταματισω να κανω αποκόλλησεις .

[νανσυ2]

μη κουνιεσαι καθολου,στο κρεβατι συνεχεια

ενεσεις ηπαρινης?σορυ αλλα δε ξερω τι ειναι

για θρομβοφιλια εχεις κοιταξει?(ελπιζω να μη λεμε το ιδιο,χι,χι)

[giannakis2012]

OLITSKA σου εύχομαι αυτή την φορά να έχεις μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη και με το καλό να πάρεις το μωράκι σου στην αγκαλιά σου.....

Καλή δύναμη....και μην χάνεις το κουράγιο σου...

[OLITSKA]

μη κουνιεσαι καθολου,στο κρεβατι συνεχεια

ενεσεις ηπαρινης?σορυ αλλα δε ξερω τι ειναι

για θρομβοφιλια εχεις κοιταξει?(ελπιζω να μη λεμε το ιδιο,χι,χι)

Ειμαι στο κρεβάτι αλλα σηκωνομαι για τουαλέτα , φαΐ , μπάνιο. Δεν έχω κανει εξετάσεις για θρομβοφιλια αλλα τις ίδιες ενέσεις κανεις και τότε .

[OLITSKA]

OLITSKA σου εύχομαι αυτή την φορά να έχεις μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη και με το καλό να πάρεις το μωράκι σου στην αγκαλιά σου.....

Καλή δύναμη....και μην χάνεις το κουράγιο σου...

 

Σε ευχαριστω πολυ μακάρι να γίνουν όπως τα λες .

[sapientia000]

Διαβάζοντας τις περιπέτειες κάποιων κοριτσιών έχω πλανταξει στο κλάμα και είπα να γράψω και εγω τις περιπέτειες μου ......... 6η εγκυμοσύνη σημερα ειμαι 14 εβδομάδων και έχω πάλι αποκόλλησεις ήδη αρχές Φεβρουάριου νοσιλευτηκα για μια εβδομάδα και εχτες είχα πάλι τρεις φορές αίμα πηγματα . Θα δείξει που θα φτάσει αυτή η εγκυμοσύνη .

Συγχωρεστε με που σας κουρασα .

OLITSKA έχουμε "συναντηθεί" και σε άλλο θέμα, αλλά δεν ήξερα την ιστορία σου.... Έχω συγκλονιστεί για τα όσα σου έχουν συμβεί.

Ευχόμαι όλα να πάνε καλά σε αυτήν την εγκυμοσύνη σου! Να είσαι ψύχραιμη και προσεκτική! Ξέχνα τις παλιές εμπειρίες. Αυτή η εγκυμοσύνη είναι μια καινούρια, διαφορετική περίπτωση και θα δεις που ολα θα έρθουν θετικά... Τον γιατρό σου τον εμπιστέύεσαι; Σου είχε υποδείξει να κάνεις κάποιες εξετάσεις για να μάθεις την αιτία των προηγούμενων περιστατικών;

Έχεις τις ευχές μου για μια ήρεμη τελειόμηνη εγκυμοσύνη !

Κράτα μας ενήμερους ...

Φιλιά

[OLITSKA]

OLITSKA έχουμε "συναντηθεί" και σε άλλο θέμα, αλλά δεν ήξερα την ιστορία σου.... Έχω συγκλονιστεί για τα όσα σου έχουν συμβεί.

Ευχόμαι όλα να πάνε καλά σε αυτήν την εγκυμοσύνη σου! Να είσαι ψύχραιμη και προσεκτική! Ξέχνα τις παλιές εμπειρίες. Αυτή η εγκυμοσύνη είναι μια καινούρια, διαφορετική περίπτωση και θα δεις που ολα θα έρθουν θετικά... Τον γιατρό σου τον εμπιστέύεσαι; Σου είχε υποδείξει να κάνεις κάποιες εξετάσεις για να μάθεις την αιτία των προηγούμενων περιστατικών;

Έχεις τις ευχές μου για μια ήρεμη τελειόμηνη εγκυμοσύνη !

Κράτα μας ενήμερους ...

Φιλιά

 

Κατ΄αρχας σε ευχαριστω πολυ sapientia000 . Γιατρο έχω αλλάξει τωρα , λόγω κρίσης πήγα σε δημόσιο νοσοκομειο ειναι ο κος Κουτρουμανης καλώς φαίνεται για αρχή θα δούμε πως θα πανε την άλλη εβδομάδα έχω ραντεβου με τον γιατρο εύχομαι να μην έχω πια αποκόλληση για να αρχίσω ενέσεις έτσι μου είπε . Θα δείξει λοιπόν .....

[ροδο]

Γεννησα πριν 6 μηνες,ενα αγορακι 2400 και ενα κοριτσακι 2750 38εβδομαδων.Ειχα μια τελεια εγκυμοσυνη χωρις προβληματα.Οταν γεννησα μου ειπε η γιατρος που τα εξετασε κανατε 2 μεγαλα και γερα μωρα.Τα εδειξαν στον αντρα μου,αλλα οχι στους δικους μας που περιμεναν εξω.Μετα απο 2ωρες με ανεβασαν στο δωματιο,εγω πονουσα πολυ αλλα εκανα υπομονη και περιμενα τα αγγελουδια μου να τα παρω αγκαλια να τα ταισω να τους ψυθιρισω οτι τα αγαπω.Μετα απο μια ωρα σηκωθηκα με πολυ πονο να παω τουαλετα βιαστηκα μην ερθουν τα μωρα μου και δεν ειμαι στο κρεβατι.Περιμενα.μπαινει μεσα ο αντρας μου και μου λεει οτι και τα 2ειναι στη θερμο.Μου κοπηκε η ανασα.περιμενα να παει 7για να κατεβω στη ΜΕΝΝ.ΕΦΘΑΣΕ Η ΩΡΑ.Σηκωθηκα και στεκομουν εξω απ τη ΜΕΝΝ καρφωμενει στο δαπεδο.Φωναξαν για την 1και μπηκαμε.εκει ηταν το κοριτσακι μας.Ταχυπνια,μεγαλω μωρακι και στριμωγμενω.Ηταν ενα αγγελουδακι με σωληνακια και βελονες κοιμοταν τοσο γλυκαενω νωριτερα που ειχε κατεβει ο αντρας μου εκλαιγε και τραβουσε τα σωληνακια.ηθελα να το αγγιξω μου ανοιξαν το παραθυρακι και τοτε αρχισα να κλαιω.Στη μοναδα 3 ηταν ο μπεμπακος μας εκλαιγε δυνατα και μαζι του και εγωειχε μπει προοληπτικα μας ειπαν..μια κοπελα ηρθε κοντα μας.μου ανοιξε το παραθυρακι και μου ειπε αγγιξε τον.με ρωτησε να του δωσει πιπιλα και ειπα αμεσως ναι.ο αγγελος μου σταματησε το κλαμα.το επομενο βραδυ το κοριτσακι μας εκανε μεταγγιση.σε 2μερες ο μικρος ειχε βγει απο την θερμο και πηγε σε κουνακι στην απλη.το κοριτσακι μου εμεινε 12 με αναπνευστικη υποστηριξη.εγω σε 3μερες βγηκα απο το νοσοκομειο με αδεια χερια,αδια ψυχη και μυαλο.μπορειτε να τον παρετε τον μικρο μας ειπαν.να τον παμε που?στο ξενο σπιτι που μας φιλοξενουσαν?παρακαλεσαμε και τον κρατησαν στην απλη μεχρι να βγει και η μπουμπου να παμε σπιτι μας.δεν ηξερα και δε ξερω αν επραξα σωστα αλλα δε μπορουσαμε να παρουμε μονο το ενα παιδι σπιτι και το αλλο οχι.ζουμε στην 3ωρες μακρια απ τη αθηνα.δεν ηταν ευκολο,τιποτα δεν ηταν ευκολο.πρωι απογευμα εκει εμεις,τραβαγα γαλα και πηγενα.ο μικροσ θηλαζε.τον κρατουσα αγκαλια τον αγγιζα.τον φιλουσα στο κεφαλακι και αυτος το απολαμβανε.ενιωθα τυψεις ομως καθε φορα για την μικρη μου.μου ελειπε.τρεχαμε σα τους τρλους να προλαβουμε τα επησκεπτηρια.συναισθηματα που δε ξεχνιουνται και δεν αποδιδονται στην οθονη ενψς υπολογιστη.κλαμα .ξενυχτια,αγωνια,μετα απο 10 μερες μπαινουμε στην 1και βλεπουμε στη θερμο του παιδιου μας σωληνακια ενα μωρο που δε φενοταν απ τα σωληνκια.στη μεση του δωματιου ενιωσα να χανομαι,τ αποδια μου ληγισανε.μας ειχαν πει την προηγουμενη οτι καλα η μικρη δε χρειαζεται αλλη βοηθεια .και τωρα τι εγινε γιατι.ο αντρας μου με κοιταξε στα ματια και μου ειπε.<δεν ειναι το μωρο μας ματια μου>μου σφιξε το χερι τοσο δυνατα που δε θα το ξεχασω ποτε.το αγγελουδι μου το ειχαν μεταφερει στη 3και <απλα>δε μας ενημερωσαν.σε 2μερες ηταν στην απλη.απιτελους την ειχα αγκαλια,τη θηλαζα.ευτυχως ανταποκρινοταν στο φαγητο{και τα 2}μετα απο 20 μερες γυρισαμε σπιτι μας.στο χριστουγεννιατικο σπιτι μας.οσο καιρο μειναμε μεσα βλεπαμε τα παντα στολισμενα .ενα τεραστιο δεντρο στο νοσοκομειο με πολλα λαμπακια που μου ερχοταν να γκρεμισω απο το φοβο μου οτι θα κανουμε εκει μεσα γιορτες.Συγνωμη αν σας κουρασα. δε θα ξεχασω ποτε και δε το γραφω με υπερηφανια,απλα δε το ελεγχα.οταν ανεβενα απ το επησκεπτηριο,ηταν η ωρα που η διπλανη μου θηλαζε.εκανα πως κοιμομουν και σπααραζα στο κλαμα και την ακουγα που ελεγε οτι κουραζοταν και ηθελα να την χτυπησω.ευτυχως που ο αντρας μου εμεινε μαζι μου ολες τις μερες παρατησε τη δουλεια του γιατι δε μπορουσε να μας αφησει.του ελεγα πηγενε στη δουλεια θα τα καταφερω.ομως βαθεια μεσα μου παρακαλουσα να μη φυγει.δε θα αντεχα. μεναμε σε ξενο σπιτι και γω παταγα στις μυτες τη νυχτα που παλευα να μαζεψω το γαλα με το θηλαστρο, να αποστηρωσω για το επομενο 3ωρο.ηταν το ελαχιστω που μπορουσα να κανω για αυτα τα αγγελουδια που αφηνα πισω καθε βραδυ στης 9και τα ξαναβλεπα το πρωι στης 11.συγνωμη αν σας κουρασα

[Mytwinsroses]

Στις 21.12.12 (η μέρα που θα ήταν το τέλος του κόσμου υποτίθετε, το οποίο με άγχωνε τόσο πολύ αυτή η μέρα) έφερα κ γω στον κόσμο με επείγον καισαρική, 2 δίδυμα μονοζυγωτικά κοριτσάκια, στις 29 εβδομάδες κ 5 ημέρες λόγω αποκόλλησης πλακούντα, σπάσιμο νερών και χοριοαμνιονίτιδας. 1,348 και 1,478 κιλά. Τα μωρά μου έμειναν στην εντατική για 2 μήνες και 1 μήνα αντίστοιχα. Το πρώτο, που βιαζότανε να βγεί, κατά τη διάρκεια της παραμονής στην εντατική έπαθε εγκεφαλική αιμορραγία και οι γιατροί μου έλεγαν το μωρό μου θα είναι άρρωστο... εκείνη την μέρα πήγα στο νοσοκομείο με μάσκαρα στα μάτια και από το κλάμα που μου έλεγε η γιατρός, ότι μπορεί να έχει το τάδε και τάδε πρόβλημα έγινα σαν κλόουν.. όμως εμένα κάτι μέσα μου βαθειά, μου έλεγε πως το μωρό μου θα έιναι μια χαρά. όσο καιρό ήταν τα μωρά μου στην εντατική δεν στεναχωριόμουν, έλεγα ότι πρέπει να μείνουν εκεί για να μεγαλώσουν, να τα φροντίζουν καθώς ήταν τόσο μικρά, είχα μιαν απίστευτη δύναμη, μιαν απίστευτη πίστη ότι όλα θα παν καλά απλά ήξερα ότι εκεί θα τα φροντίσουν καλύτερα απο μένα... και έτσι κι έγινε...τώρα είναι 6 μηνών και είναι 2 φυσιολογικά μωρά χωρίς δόξα τον Θεό και την Παναγία, κανένα πρόβλημα.. Με την πίστη μας στο Θεό, όλα πηγαίνουν κατεύχη. Εχθές τις πήραμε βόλτα το βράδυ, και το μάτι μου πήρε μια οικογένεια, με αγοράκια κάπου στα 7 χρ, δίδυμα, σαν δυό σταγόνες νερό, και τα δύο σε αναπηρική καρέκλα..τους φορούσαν και τα ίδια ρούχα..λέω απο μέσα μου, τον Θεό τον αναζήτησαν καθόλου, τον παρακάλεσαν για ένα θαύμα, για τα μωρά τους; Μακάρι ο Θεός να τους δίνει τεράστια δύναμη, μακάρι να τους στείλει κι άλλα μωρά, ΥΓΙΕΣΤΑΤΑ... Απλά εγώ λέω, Δόξασι ο Θεός...... Κανένα μωράκι να μην είναι άρρωστο, ούτε αυτό του εχθρού μας...αυτό να είναι καλύτερα και απο τα δικά μας...μέσα από αυτές τις σκέψεις σωζώμαστε, και σώζωνται και τα μωρά μας...

[ntina-mpempis]

νομιζω οτι ενα απο χειροτεροα πραγματα που μπορει να συμβει σε μια μανουλα απο το να φυγει απο το νοσοκομειο χωρις το μωρακι της, να περιμενει εξω απο την μενν και να τρεμει οταν ερχεται ο γιατρος να της κανει ενημερωση. το εχω περασει ελαφρια 3 φορες με ωριακα προωρα μωρακια 34εβ περιπου 15-20 μερες μεσα. αυτο που δεν αντεχα ειναι οι ηλιθιες ερωτησεις τον συγγενων των αλλων κοριτσιων που με ρωταγαν που ειναι το δικο μου μωρακι.. μου εσπαγαν τα νευρα. και οταν βγαινεις με αδεια χερια να σου λενε ελα μωρε ολα καλα θα πανε και εσυ να τρεχεις με καισσαρικες 2 φορες την ημερα στο νοσοκομειο να ταισεις το μωρο και να το βλεπεις μεσα στην θερμοκοιτιδα.

[νανσυ2]

τον Θεό τον αναζήτησαν καθόλου, τον παρακάλεσαν για ένα θαύμα, για τα μωρά τους;

 

 

 

ρητορικη φανταζομαι η ερωτηση σου ε....

[piscina]

τον Θεό τον αναζήτησαν καθόλου, τον παρακάλεσαν για ένα θαύμα, για τα μωρά τους;

 

 

 

ρητορικη φανταζομαι η ερωτηση σου ε....

από το στόμα μου το πήρες!

[νανσυ2]

...................

[GANNI]

τον Θεό τον αναζήτησαν καθόλου, τον παρακάλεσαν για ένα θαύμα, για τα μωρά τους;

 

 

mytwinroses προσπαθω εδω κ μερες να πεισω τον ευατο μου οτι ο γραπτος λογος με κανει να παρεξηγω τα λεγομενα σου.... δεν τα καταφερα ομως κ θα ηθελα να μου απαντησεις στο εξης ερωτημα μου αν εχεις τη καλοσυνη : εμενα ο θεος επελεξε να μου παρει κ τα δυο μου μωρα μεσα απο την εντατικη οπου βρισκοταν λογω προωρωτητας. Παρακαλεσα να τα βοηθησει να κρατηθουν στη ζωη αλλα.... τι εκανα λαθος ??????? Η επαρση σε θεματα υγειας κ ιδιαιτερα αν εχει να κανει με παιδια καλο θα ηταν να μην υπαρχει. Εαν παλι σε παρεξηγησα ζητω συγνωμη.

[Mytwinsroses]

τον Θεό τον αναζήτησαν καθόλου, τον παρακάλεσαν για ένα θαύμα, για τα μωρά τους;

 

 

mytwinroses προσπαθω εδω κ μερες να πεισω τον ευατο μου οτι ο γραπτος λογος με κανει να παρεξηγω τα λεγομενα σου.... δεν τα καταφερα ομως κ θα ηθελα να μου απαντησεις στο εξης ερωτημα μου αν εχεις τη καλοσυνη : εμενα ο θεος επελεξε να μου παρει κ τα δυο μου μωρα μεσα απο την εντατικη οπου βρισκοταν λογω προωρωτητας. Παρακαλεσα να τα βοηθησει να κρατηθουν στη ζωη αλλα.... τι εκανα λαθος ??????? Η επαρση σε θεματα υγειας κ ιδιαιτερα αν εχει να κανει με παιδια καλο θα ηταν να μην υπαρχει. Εαν παλι σε παρεξηγησα ζητω συγνωμη.

 

GANNI Λυπάμαι ειλικρινά για τα μωρά σου είμαι σίγουρη πως αυτά τα πλασμάτακια είναι αγγελάκια στον Παράδεισο :/ Εγώ ζητώ συγνώμη από σένα γιαυτό που έγραψα, ίσως να είναι λάθος, δεν μας ακούει πάντα ο Θεός, γιατί κάνει το θέλημά του, αλλά όταν μας συμβεί κάτι-όπως έτυχε σε σένα- κ δεν απομακρινθούμε από κοντά του, μετά μας στέλει μιαν άλλη χαρά, στο τέλος αυτής της δοκιμασίας. Αυτό ήθελα να πώ, ίσως να το γραψα και λάθος πριν, συγχωράτε με. Μακάρι να σου στείλει πολλά πολλά ΥΓΙΕΣΤΑΤΑ μωρά. Όπως και σε όλες.

[GANNI]

 

GANNI Λυπάμαι ειλικρινά για τα μωρά σου είμαι σίγουρη πως αυτά τα πλασμάτακια είναι αγγελάκια στον Παράδεισο :/ Εγώ ζητώ συγνώμη από σένα γιαυτό που έγραψα, ίσως να είναι λάθος, δεν μας ακούει πάντα ο Θεός, γιατί κάνει το θέλημά του, αλλά όταν μας συμβεί κάτι-όπως έτυχε σε σένα- κ δεν απομακρινθούμε από κοντά του, μετά μας στέλει μιαν άλλη χαρά, στο τέλος αυτής της δοκιμασίας. Αυτό ήθελα να πώ, ίσως να το γραψα και λάθος πριν, συγχωράτε με. Μακάρι να σου στείλει πολλά πολλά ΥΓΙΕΣΤΑΤΑ μωρά. Όπως και σε όλες.

 

:-):- Σε αυτο που γραφεις τωρα συμφωνω απολυτα!!! Πριν 2 χρονια (2011) ΙΔΙΑ ημερομηνια ΙΔΙΟ μηνα με το θανατο των μωρων ( 2009) γεννηθηκε η κορη μου!!! Να χαιρεσαι τα μωρα σου

[Mytwinsroses]

 

:-):- Σε αυτο που γραφεις τωρα συμφωνω απολυτα!!! Πριν 2 χρονια (2011) ΙΔΙΑ ημερομηνια ΙΔΙΟ μηνα με το θανατο των μωρων ( 2009) γεννηθηκε η κορη μου!!! Να χαιρεσαι τα μωρα σου

 

Ίδια ημερομηνία και ίδιο μήνα? Απίστευτο! κ όμως αληθινό. Ίσως να τα έφερε έτσι για να σε κάνει να ξεχάσεις (όχι πως θα ξεχάσεις, για όνομα του Θεού) εννοώ να απαλύνει τον πόνο εκείνης της ημέρας του θανάτου, με την γέννηση της κόρης σας! Χρόνια της πολλά!

[νανσυ2]

ax....τεσπα