Άγιος Βασίλης έρχεται...

[diane2020]

Καλή χρονιά με υγεία να χαίρεστε τα μονακριβα σας!! 

 

Εγώ σαν παιδί ποτέ δε θυμάμαι να πιστεύω στον Άγιο Βασίλη, ούτε που με απασχολούσε δηλαδή ιδιαίτερα..ούτε θυμάμαι και τέτοιο ντόρο όπως σήμερα... Θυμάμαι να γεμίζω δώρα την πρωτοχρονιά που ναι κάτω από το δέντρο και μου φέρνουν και συγγενείς και αυτό. Μου κανε εντύπωση που κάποτε ένα παιδάκι όταν του πάν στην  τάξη ότι δεν υπάρχει άγιος Βασίλης έβαλε τα κλάματα. Την ίδια εντύπωση μου έκανε κ ο άντρας μου που μετά από τόσα χρόνια μου εκμηστυρευτηκε ότι έκλαιγε κι αυτός μικρός όταν του είπαν πως δεν υπάρχει. Έπαθε λέει σοκ τότε! Κι έτσι κι εγώ δεν ξέρω δε μου βγαίνει να λέω για καλικατζαρακια, τζάκια και καλτσες κ τέτοια. Δε με έχει ρωτήσει κιόλας αλλά μάλλον από κουβέντες που χουμε κάνει κάτι έχει πιάσει, ότι κάτι δε πάει καλά με αυτόν τον Άγιο. Της έχω πει ότι ήταν ένας παππούλης πολύ καλός που βοηθούσε τα παιδάκια και έφτιαχνε νοσοκομεία, ορφανοτροφεια και δε ζει πια αλλά εμείς τον γιορτάζουμε κάθε χρόνο και φέρνουμε δώρα στα παιδιά και γενικώς τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή των παιδιών! Γιορτάζουμε το νέο έτος κλπ. 

 

Και όταν τη ρωτάνε τι σου φέρε ο Άη Βασίλης με κοιτάει καλά καλά. Απανταει βέβαια αλλά λέει τα δώρα που της πήραμε εμείς. Φέτος πχ ήμασταν σε μαγαζί και είδε αυτά που ήθελε. Της είπα, θες να τα πάρουμε τώρα η τα χριστιυγεννα? Μετά μη ζητάμε άλλο δώρο... Τωρα μου είπε κ τα πήρε κ τα χαρηκε πριν τις γιορτές. Βέβαια στις 25 εγώ της είπα πως της παρήγγειλα και ένα ακόμα οπότε άλλο ένα τότε. Και γενικώς όταν τη ρωτούσαν τι σου φέρε ο Άγιος Βασίλης έλεγε όσα πήραμε στις γιορτές. Ξέρει όμως πως τα πήρε η μαμά κ ο μπαμπάς αφού άλλωστε πέρυσι στα 4 της μου χε πει "εσείς είστε ο Άγιος Βασίλης" 

 

Από την άλλη σκέφτομαι μήπως θα πρεπε να την έχω μέσα στο παραμύθι όπως όλα τα παιδάκια, τα περισσότερα δηλαδή αλλά δεν ξέρω είναι ψέμα, δε μου βγαίνει. Καλά του άντρα μου σίγουρα δε του βγαίνει μετά από αυτό που βίωσε ο καημενουλης

 

Εσείς τι λέτε? Βέβαια εγώ που Μεγάλωσα με την αλήθεια δεν έπαθα κάτι ή αλήθεια είναι, κάθε άλλο γλίτωσα κ το σοκ σκέφτομαι... Αλλά αν πίστευα σκέφτομαι τι θα άλλαζε μέσα μου? Ούτε ξέρω. 

 

Εσείς τι λέτε επ αυτού του θέματος? 

[chocolate_eater]

Εγώ δεν πιστεύω οτι χάνει κάτι ένα παιδάκι αν χάσει τη συγκεκριμένη μυθοπλασία, μέσα από όλες τις άλλες που ούτως ή άλλως θα εκτεθεί (και με πολύ ουσιαστικότερα νοήματα).

 

Ο Άγιος Βασίλειος είναι άγιος, συνεπώς σε μια οικογένεια που τον προσεγγίζει ως το πραγματικό πρόσωπο που ήταν, δεν υπάρχει η ανάγκη ούτε για το κλασικό παραμύθι, ούτε για την αναπόφευκτη διάψευση αργότερα...υπήρχε ως άνθρωπος που έκανε μεγάλα πράγματα κάποτε και υπάρχει ως άγιος σήμερα (που δε φέρνει δώρα Χριστουγέννων, αλλά κάνει αυτά που κάνουν γενικά οι άγιοι). Σε μία οικογένεια χωρίς τη συγκεκριμένη πνευματικότητα, εμένα μου φαίνεται άτοπο να μιλάμε για "αγίους" σε οποιοδήποτε context. Τι περισσότερο προσφέρει στο παιδί να λέμε οτι τα δώρα δεν τα φέρνει ο μπαμπάς, η μαμά η νονά, αλλά ο χοντρούλης με τα κόκκινα;

 

Εγώ περισσότερο, στην περίπτωση αυτή, σκέφτομαι τα υπόλοιπα παιδάκια που ίσως μάθουν από το δικό μου, με τον άσχημο τρόπο, την αλήθεια.

[ΑΡΓΚ]

Είμαι μεγάλη οπαδός όλων των παραμυθιών και μύθων, Άγιος Βασίλης, καλικάντζαροι, νεράιδες των δοντιών, φανταστικά πλάσματα που ζουν στο σπίτι μας και μπαίνουν στις ιστορίες που λέμε. Για εμένα μόνο καλό κάνει να ενισχύεται η φαντασία των παιδιών, και σίγουρα δεν έχουν τραυματιστεί τα παιδιά μου μεγαλώνοντας. 

[mama16]

Η αλήθεια είναι ότι κ εγώ το σκέφτομαι αυτό... Εγώ από μικρή ήξερα ότι δεν υπαρχει Άγιος Βασίλης, ήμουν το μικρότερο της οικογένειας οπότε όλα μου τα έλεγαν. Κ όχι μόνο αυτό αλλά με έκαναν να πιστέψω ότι πέθανε λίγο πριν γεννηθω, τα αδέρφια μου τον πρόλαβαν!  Προς το παρόν στην κόρη μου έχω πει ότι ο Άγιος Βασίλης φέρνει τα δώρα αλλά σκέφτομαι μήπως το συζητήσω με τον άντρα μου κ της πω την αλήθεια. Έχω ακούσει κ από άλλους όταν μαθαίνουν να στεναχωριουνται κ δεν μου αρέσει να σκέφτεται ότι της είπαμε ψέματα..

[diane2020]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Είμαι μεγάλη οπαδός όλων των παραμυθιών και μύθων, Άγιος Βασίλης, καλικάντζαροι, νεράιδες των δοντιών, φανταστικά πλάσματα που ζουν στο σπίτι μας και μπαίνουν στις ιστορίες που λέμε. Για εμένα μόνο καλό κάνει να ενισχύεται η φαντασία των παιδιών, και σίγουρα δεν έχουν τραυματιστεί τα παιδιά μου μεγαλώνοντας. 

Ναι, τα δικά σου όχι, αλλά παιδάκια σοκάρονται κλαίνε όμως... Δεν ξέρω τι φταίει σε αυτό... 

Για τη νεράιδα δενν ξέρω... Εγώ αυτή τη νεράιδα των δοντιών φέτος την έμαθα... Και το άκουσε κ η δικιά μου και της έμεινε και δεν της το χάλασα. Δηλαδή μου πε, τώρα που κουνιούνται τα δόντια μου θα φυγουν και θα έρθουν νέα? Ναι. Και θα τα βάλουμε κάτω από το μαξιλάρι και θα ρθει η νεράιδα να φέρει λεφτά? Ναι! Της είπα. Δεν ξέρω το χει πάρει πολύ θετικά κ αυτό δε της το χάλασα. Με τον Άγιο μας ήρθε αλλιώς αλλά έχουμε κι άλλη διάδοχο που οπότε βλέπει Άγιο Βασίλη τρελαίνεται απι τη χαρα της και δεν ξέρω τι θα κάνω με τη μικρή. Ζει από μόνη της το παραμύθι δλδ πριν προλάβω να της το πω

[ninaki80]

Just now, diane2020 είπε:

Ναι, τα δικά σου όχι, αλλά παιδάκια σοκάρονται κλαίνε όμως... Δεν ξέρω τι φταίει σε αυτό... 

Για τη νεράιδα δενν ξέρω... Εγώ αυτή τη νεράιδα των δοντιών φέτος την έμαθα... Και το άκουσε κ η δικιά μου και της έμεινε και δεν της το χάλασα. Δηλαδή μου πε, τώρα που κουνιούνται τα δόντια μου θα φυγουν και θα έρθουν νέα? Ναι. Και θα τα βάλουμε κάτω από το μαξιλάρι και θα ρθει η νεράιδα να φέρει λεφτά? Ναι! Της είπα. Δεν ξέρω το χει πάρει πολύ θετικά κ αυτό δε της το χάλασα. Με τον Άγιο μας ήρθε αλλιώς αλλά έχουμε κι άλλη διάδοχο που οπότε βλέπει Άγιο Βασίλη τρελαίνεται απι τη χαρα της και δεν ξέρω τι θα κάνω με τη μικρή. Ζει από μόνη της το παραμύθι δλδ πριν προλάβω να της το πω

ενταξει κανεις δεν επαθε τιποτα πιστευοντας ενα παραμυθι . βεβαια αφου ξερει την αληθεια τωρα δεν χρειαζετε να της πεις εκ νεου το μαραμυθι.  ετσι κ αλλιως τα παιδια φτιαχνουν κ με το μυαλο τους δικα τους παραμυθια που μετα καταλαβαινουν απο μονα τους οτι δεν ειναι αληθεια . συνηθως τα παιδια οταν μαθαινουν την αληθεια ειναι αρκετα μεγαλα κ καταλαβαινουν οτι δεν ειναι κ για κλαματα... αλλα κ να κλαψουν παλι δεν ειναι κ κανενα τραυμα ανεπανορθωτο

[diane2020]

Just now, ninaki80 είπε:

ενταξει κανεις δεν επαθε τιποτα πιστευοντας ενα παραμυθι . βεβαια αφου ξερει την αληθεια τωρα δεν χρειαζετε να της πεις εκ νεου το μαραμυθι.  ετσι κ αλλιως τα παιδια φτιαχνουν κ με το μυαλο τους δικα τους παραμυθια που μετα καταλαβαινουν απο μονα τους οτι δεν ειναι αληθεια . συνηθως τα παιδια οταν μαθαινουν την αληθεια ειναι αρκετα μεγαλα κ καταλαβαινουν οτι δεν ειναι κ για κλαματα... αλλα κ να κλαψουν παλι δεν ειναι κ κανενα τραυμα ανεπανορθωτο

Φυσικά, συμφωνω.. 

Με το μικρό τι γίνεται δεν ξέρω... Λέω να ταφησω λίγο όπως μας πάει... Όπως με τη νεραιδα πχ... Εκτός αν πεταχτεί το μεγάλο κ μας σκάσει τη βόμβα Καμμια ώρα κ το μικρό όταν κλαίει καλύτερα να φορά ωτοασπίδες κάνεις! Χαχαχα!!!! 

[ninaki80]

Just now, diane2020 είπε:

Φυσικά, συμφωνω.. 

Με το μικρό τι γίνεται δεν ξέρω... Λέω να ταφησω λίγο όπως μας πάει... Όπως με τη νεραιδα πχ... Εκτός αν πεταχτεί το μεγάλο κ μας σκάσει τη βόμβα Καμμια ώρα κ το μικρό όταν κλαίει καλύτερα να φορά ωτοασπίδες κάνεις! Χαχαχα!!!! 

ενταξει μπορεις να πεις στην μεγαλη οτι επειδη ειναι μικρη η αδερφη σου της λεμε ενα παραμυθι κ αν της πει οτι δεν υπαρχει μην νομιζεις αν δεν θελει δεν θα το πιστεψει κ.θα συνεχιζει να θελει να πιστευει οτι υπαρχει αγιος Βασιλης ... γιαυτο ειναι περισσοτερο οτι της πεις εσυ παρα ολοι οι αλλοι!!

ειναι ωραιο παραμυθι εδω που τα λεμε !!οποτε ασε να το πιστευει οσο θελει!

[chocolate_eater]

Πάντως η δική μου γνώμη είναι για οποιοδήποτε "παραμύθι" καλό είναι να έχεις είτε δική σου πρότερη εμπειρία, είτε κάποια "ψήγματα" πίστης, και σίγουρα να θέλεις και να σου αρέσει το στυλ αυτό.....εγώ π.χ. που δεν έχω καμία πρεμούρα με τον Άγιο Βασίλη, ούτε καμία τέτοια ανάμνηση ως παιδί, νομίζω οτι και να θέλω να το κάνω, θα κάνει μπαμ οτι την κοροιδεύω και το λέω για να το πω....και δε θέλω σε καμία περίπτωση να περάσω κάτι τέτοιο. Αν μπορεί και θέλει να το υποστηρίξει κάποιος, ΟΚ...

[ninaki80]

Just now, chocolate_eater είπε:

Πάντως η δική μου γνώμη είναι για οποιοδήποτε "παραμύθι" καλό είναι να έχεις είτε δική σου πρότερη εμπειρία, είτε κάποια "ψήγματα" πίστης, και σίγουρα να θέλεις και να σου αρέσει το στυλ αυτό.....εγώ π.χ. που δεν έχω καμία πρεμούρα με τον Άγιο Βασίλη, ούτε καμία τέτοια ανάμνηση ως παιδί, νομίζω οτι και να θέλω να το κάνω, θα κάνει μπαμ οτι την κοροιδεύω και το λέω για να το πω....και δε θέλω σε καμία περίπτωση να περάσω κάτι τέτοιο. Αν μπορεί και θέλει να το υποστηρίξει κάποιος, ΟΚ...

ενταξει αυτο ειναι το κυριοτερο με το ζορι να λες κατι επειδη το κανουν οι αλλοι δεν εχει νοημα 

[ΑΡΓΚ]

Just now, chocolate_eater είπε:

Πάντως η δική μου γνώμη είναι για οποιοδήποτε "παραμύθι" καλό είναι να έχεις είτε δική σου πρότερη εμπειρία, είτε κάποια "ψήγματα" πίστης, και σίγουρα να θέλεις και να σου αρέσει το στυλ αυτό.....εγώ π.χ. που δεν έχω καμία πρεμούρα με τον Άγιο Βασίλη, ούτε καμία τέτοια ανάμνηση ως παιδί, νομίζω οτι και να θέλω να το κάνω, θα κάνει μπαμ οτι την κοροιδεύω και το λέω για να το πω....και δε θέλω σε καμία περίπτωση να περάσω κάτι τέτοιο. Αν μπορεί και θέλει να το υποστηρίξει κάποιος, ΟΚ...

 

Ναι εννοείται, εγώ το ζω (ζούσα μάλλον).  Δωράκια κρυμμένα σε διάφορα σημεία στο σπίτι από τον Άγιο Βασίλη σε διάφορα σημεία, πατημασιές, να τρέχουμε γύρω γύρω το σπίτι γιατί σίγουρα άκουσα καμπανάκι από το κολάρο του τάρανδου έξω από την κουζίνα, μαγικό κουτί με σοκολατάκια που το άγγιξαν το ξωτικά και ξαναγεμίζει μόνο του, τέτοια κατάσταση

[Mama_Anesti_]

Σαν παιδί κι εγώ πίστευα στον  άγιο βασιλη που φέρνει δώρα, λατρευα τα χριστούγεννα και περίμενα πως και πως να ερθει, αγωνιούσα για το αν θα καταφερνα να τον δω. Οι δικοί μου με διαβεβαίωναν πως υπάρχει. Όταν μου είπαν την αλήθεια αρχη δημοτικού ενιωσα πως μου έλεγαν ψέμματα, ενιωσα προδομένη. Γι αυτό και δεν θέλω ούτε εγω ούτε ο άνδρας μου να συνεχίσουμε αυτό το παραμυθακι. 

 

Στο γιο μου είπα την αλήθεια φέτος με περισσότερες λεπτομέρειες μιας και πέρυσι δεν έδειχνε το ίδιο ενδιαφέρον. Είναι τέσσερα. Μου κάνει εντύπωση που όλοι ακόμα και στο μάρκετ τον ρωτανε τι ζητησες/ τι σου έφερε ο άγιος βασιλης ακόμα και ή δασκάλα στην τηλεκπαίδευση έκανε αναφορα στον άγιο που φέρνει δώρα την πρωτοχρονιά. Στην αρχή με κοιτούσε απορημενα μέχρι που μία φορά μου λέει :" μαμα υπάρχει άγιος βασιλης για να το λένε όλοι!"

 

Εμεινα έκπληκτη. Απάντησα κάτι τους στυλ με την φαντασία μας όλα γίνονται και το άφησαμε εκεί. Τελευταία απαντά πως ο άγιος βασιλης είναι ενα παραμύθι και τα δώρα τα φέρνουν ή μαμά και ο μπαμπας! Γενικα του αρέσουν τα χριστούγεννα, ο στολισμός, ή ατμόσφαιρα, τα γλυκά, τα γενέθλια του που πέφτουν μέσα στις γιορτές και δεν βλέπω πως χάνει κάτι απ την μαγεία των χριστουγεννων ξέροντας την αλήθεια. 

[ΑΡΓΚ]

Nα πω πάντως ότι δεν έχω γνωρίσει σχεδόν κάνενα συμμαθητή των παιδιών μου που να μην πίστευε στον Άγιο Βασίλη. Το να γράφουν γράμματα, να τα συγκρίνουν και να μιλάνε για το τι τους έφερε ο Άγιος είναι το αναμενόμενο, οπότε σίγουρα θα πρέπει να σκεφτεί κανείς πώς θα διαχειριστεί το τι θα λένε οι συμμαθητές στο παιδί, αν επιλέξουν να μην το αναπαράγουν.

[Έσπερος]

Εγω επειδή δεν έχω καλή σχέση με την φαντασία κ επειδή επηρεάζομαι από διαφορα που διαβάζω, δεν ήμουν ιδιαίτερα θερμή με το να δώσουμε έμφαση στον Άγιο Βασίλη. Βέβαια τον συναντάμε σε διαφορα βιβλία αλλά δεν εμβαθύνω. Ο άντρας μου ήταν πιο ενθουσιώδης σχετικά με το να πει ότι τα δωρα τα έφερε ο Άγιος κ όπως συζητούσαμε και άλλου, στο μυαλό του είχε ότι τα δωρα τα δίνουμε την πρωτοχρονιά. Δεν δώσαμε κάποια ιδιαίτερη έμφαση πέρα από την αναφορά όμως. Δεν ξέρω τι θα πούμε του χρόνου που θα καταλαβαίνει περισσότερα κ θα έχει ίσως ακούσει κ στο σχολείο. Γενικα νιώθω άβολα με όλη τη μυθοπλασία, να παριστάνουμε ότι ήρθε, να στέλνουμε γράμμα κλπ.

 

Σίγουρα θέλω κάποια στιγμή να μάθει πώς προέκυψε ο μύθος, πώς απεικονίζεται ο Άγιος κ τι γιηεται σε άλλες παραδόσεις. Το κάνω κ στους μαθητες μου αυτό κάθε χρόνο. 

 

Θυμάμαι σε κάποια ηλικία, όχι ιδιαίτερα μικρή, που με τα ξαδέρφια μου υποψιαστήκαμε ότι κάτι υποπτο συμβαίνει σχετικά με τον Άγιο Βασίλη κ μάλλον  διασκεδαστικό το βρήκαμε το να ξετυλίξουμε το κουβάρι της πλεκτάνης!!

[diane2020]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Nα πω πάντως ότι δεν έχω γνωρίσει σχεδόν κάνενα συμμαθητή των παιδιών μου που να μην πίστευε στον Άγιο Βασίλη. Το να γράφουν γράμματα, να τα συγκρίνουν και να μιλάνε για το τι τους έφερε ο Άγιος είναι το αναμενόμενο, οπότε σίγουρα θα πρέπει να σκεφτεί κανείς πώς θα διαχειριστεί το τι θα λένε οι συμμαθητές στο παιδί, αν επιλέξουν να μην το αναπαράγουν.

Χαχαχα κοίτα να δεις αντί να κοιτάνε εκείνοι πως θα το διαχειριστουν που ναι ένα ψέμα να κοιτάμε οι άλλοι πως θα διαχειριστουμε το ψέμα. έχει τύχει και μιλάνε οι φίλες της. Δε δίνει σημασία.. Εντάξει μεγαλώνει νομίζω καλά πάμε.. Για τη μικρή δεν ξέρω έχω ενδοιασμούς θα δείξει...

 

Παντως όπως λέει ο choco eater κι εγώ δεν είμαι καλή στα ψέμματα νομίζω θα με καταλάβει δεν το χω δε μου βγαίνει. Με τη νεράιδα δεν ξέρω την αφήνω να νομίζει και όλο ναι λέω. Ας βγει λέω πρώτα το δόντι κ βλέπουμε τι θα κάνω..! 

[λουκουμαδάκι]

Χμμμ.. μας απασχόλησε και εμάς το θέμα. Ήμασταν και οι δύο θετικοί ως προς το έθιμο και το όλο θέμα (κουλουράκια γράμμα κλπ), πήραμε και κάποια βιβλία κλπ. Στην πράξη όμως είδα ότι το παιδί (3 ετών) ψιλοαγχώθηκε να το πω; ψιλοφοβήθηκε; κάπου εκεί ενδιάμεσα. Την παραμονή των Χριστουγέννων ρωτούσε επίμονα πως θα μπει αφού δεν έχουμε καμινάδα της λέγαμε από την πόρτα μας έλεγε μη κλειδώσεις. Έκανε το λάθος ο άνδρας μου της είπε αν δεν κοιμηθείς δεν θα έρθει ο άγιος εκεί λίγο στρεσαρίστηκε να κοιμηθεί να μη ξυπνήσει να κλείσουμε την πόρτα από το δωμάτιο να μη τη δει ξύπνια. Το πρωί που ξύπνησε δεν ήθελε να πάει στο σαλόνι στο δέντρο μόνη της ενώ γενικά δεν έχει τέτοιο θέμα φόβου μέσα στο σπίτι. Γενικά ήταν λίγο κάπως το όλο θέμα. Φταίμε εμείς προφανώς που άθελά μας το μεγαλοποιήσαμε το συζητήσαμε πολύ με ενθουσιώδη τρόπο που ενώ φάνηκε ότι υπήρχε αντίστοιχη αντίδραση τελικά παρά ήταν μεγάλο το γεγονός για το παιδί (;). Δεν ξέρω τι θα κανουμε του χρόνου, ευτυχώς χάρηκε με το δώρο πέρασε ανέμελα εκείνη η μέρα και οι επόμενες ήσυχα δεν έγινε ξανά κουβέντα πέρα του ότι έλεγε στον κόσμο τι πήρε από τον Άγιο. Μας έδωσε πολύ τροφή για σκέψη πάντως για τα επόμενα χρόνια και το υπάρχει/δεν υπάρχει. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, λουκουμαδάκι είπε:

Χμμμ.. μας απασχόλησε και εμάς το θέμα. Ήμασταν και οι δύο θετικοί ως προς το έθιμο και το όλο θέμα (κουλουράκια γράμμα κλπ), πήραμε και κάποια βιβλία κλπ. Στην πράξη όμως είδα ότι το παιδί (3 ετών) ψιλοαγχώθηκε να το πω; ψιλοφοβήθηκε; κάπου εκεί ενδιάμεσα. Την παραμονή των Χριστουγέννων ρωτούσε επίμονα πως θα μπει αφού δεν έχουμε καμινάδα της λέγαμε από την πόρτα μας έλεγε μη κλειδώσεις. Έκανε το λάθος ο άνδρας μου της είπε αν δεν κοιμηθείς δεν θα έρθει ο άγιος εκεί λίγο στρεσαρίστηκε να κοιμηθεί να μη ξυπνήσει να κλείσουμε την πόρτα από το δωμάτιο να μη τη δει ξύπνια. Το πρωί που ξύπνησε δεν ήθελε να πάει στο σαλόνι στο δέντρο μόνη της ενώ γενικά δεν έχει τέτοιο θέμα φόβου μέσα στο σπίτι. Γενικά ήταν λίγο κάπως το όλο θέμα. Φταίμε εμείς προφανώς που άθελά μας το μεγαλοποιήσαμε το συζητήσαμε πολύ με ενθουσιώδη τρόπο που ενώ φάνηκε ότι υπήρχε αντίστοιχη αντίδραση τελικά παρά ήταν μεγάλο το γεγονός για το παιδί (;). Δεν ξέρω τι θα κανουμε του χρόνου, ευτυχώς χάρηκε με το δώρο πέρασε ανέμελα εκείνη η μέρα και οι επόμενες ήσυχα δεν έγινε ξανά κουβέντα πέρα του ότι έλεγε στον κόσμο τι πήρε από τον Άγιο. Μας έδωσε πολύ τροφή για σκέψη πάντως για τα επόμενα χρόνια και το υπάρχει/δεν υπάρχει. 

 

Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, αλλά δεν νομίζω ότι η αγωνία, αυτός ο ανάμικτος ενθουσιασμός με φόβο, είναι κακό για το παιδί. Χωρίς να έχω διαβάσω ψυχολογία, βλέποντας απλά πώς μεγαλώνουν τα παιδιά και πώς ένιωθα εγώ, να το πω κάπως υπερβολικά ίσως, είναι από τους λόγους για να ζει κανείς, από τα συναισθήματα που θυμάσαι αργότερα και είναι από τις καλύτερες αναμνήσεις σου. Δεν μιλάω φυσικά μόνο για τον Άγιο Βασίλη, αλλά νομίζω ότι ένα παιδί που δε ζει αυτό το φανταστικό, την αγωνία αν θα γίνει το Α ή το Β μαγικό και εξωπραγματικό, χάνει τη μισή του παιδική ηλικία. Ξαναλέω για να μην παρεξηγηθώ, το λέω πολύ γενικότερα και όχι σαν "αν το παιδί δεν πιστεύει στον Άγιο Βασίλη ειδικά, θα χάσει". Η πολύ όμως ήρεμη και τακτοποιημένη ζωή για ένα παιδί μου φαίνεται μονότονη, πώς να το πω; Δηλαδή τον Άγιο Βασίλη, το δεινόσαυρο που ζει στο κοντινό πάρκο, την κούκλα που τη νύχτα ζωντανεύει, τον κακό λύκο που παραλίγο να φάει την κοκκινοσκουφίτσα αλλά τελικά εκείνη γλυτώνει, αυτό το εξωπραγματικό και περιπετειώδες, νομίζω ότι είναι όχι απλά πολύτιμο αλλά σχεδόν απαραίτητο για τα παιδιά. Και το να μη θέλει το παιδί να κοιμηθεί γιατί θα έρθει ο Άγιος Βασίλης ή να αγωνιά για το τι θα βρει κάτω από το δέντρο, το βρίσκω πολύ θετικό, είναι ουσιαστικά ο λόγος για τον οποίο το κανατε όλο αυτό το παραμύθι, για να ζήσει το παιδί αυτά τα συναισθήματα.

[vicky86]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, αλλά δεν νομίζω ότι η αγωνία, αυτός ο ανάμικτος ενθουσιασμός με φόβο, είναι κακό για το παιδί. Χωρίς να έχω διαβάσω ψυχολογία, βλέποντας απλά πώς μεγαλώνουν τα παιδιά και πώς ένιωθα εγώ, να το πω κάπως υπερβολικά ίσως, είναι από τους λόγους για να ζει κανείς, από τα συναισθήματα που θυμάσαι αργότερα και είναι από τις καλύτερες αναμνήσεις σου. Δεν μιλάω φυσικά μόνο για τον Άγιο Βασίλη, αλλά νομίζω ότι ένα παιδί που δε ζει αυτό το φανταστικό, την αγωνία αν θα γίνει το Α ή το Β μαγικό και εξωπραγματικό, χάνει τη μισή του παιδική ηλικία. Ξαναλέω για να μην παρεξηγηθώ, το λέω πολύ γενικότερα και όχι σαν "αν το παιδί δεν πιστεύει στον Άγιο Βασίλη ειδικά, θα χάσει". Η πολύ όμως ήρεμη και τακτοποιημένη ζωή για ένα παιδί μου φαίνεται μονότονη, πώς να το πω; Δηλαδή τον Άγιο Βασίλη, το δεινόσαυρο που ζει στο κοντινό πάρκο, την κούκλα που τη νύχτα ζωντανεύει, τον κακό λύκο που παραλίγο να φάει την κοκκινοσκουφίτσα αλλά τελικά εκείνη γλυτώνει, αυτό το εξωπραγματικό και περιπετειώδες, νομίζω ότι είναι όχι απλά πολύτιμο αλλά σχεδόν απαραίτητο για τα παιδιά. Και το να μη θέλει το παιδί να κοιμηθεί γιατί θα έρθει ο Άγιος Βασίλης ή να αγωνιά για το τι θα βρει κάτω από το δέντρο, το βρίσκω πολύ θετικό, είναι ουσιαστικά ο λόγος για τον οποίο το κανατε όλο αυτό το παραμύθι, για να ζήσει το παιδί αυτά τα συναισθήματα.

η μεγαλη εχει αρκετα οξυμενη αισθηση,κ εμεις δ ειμαστε τοσο φανατικοι στο να λεμε παραμυθια.οποτε σκεφτομαι οτι σε καμια διετια δ θα περιμενει τον αγ.βασιλη.καπου σε κεινη την ηλικια το εμαθα κ εγω.δ ηταν κ κτ που μου στοιχισε

αλλα,μετα θα ειναι μια απλη αναταλλαγη δωρων,θα ζητανε κ θα παιρνουμε

τωρα εγραψαν γραμμα,δ ηξεραν αν θα ερθει,αγωνιουσαν,δ ηξεραν ακριβως τι.εχει ενα ωραιο σασπενς

[λουκουμαδάκι]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, αλλά δεν νομίζω ότι η αγωνία, αυτός ο ανάμικτος ενθουσιασμός με φόβο, είναι κακό για το παιδί. Χωρίς να έχω διαβάσω ψυχολογία, βλέποντας απλά πώς μεγαλώνουν τα παιδιά και πώς ένιωθα εγώ, να το πω κάπως υπερβολικά ίσως, είναι από τους λόγους για να ζει κανείς, από τα συναισθήματα που θυμάσαι αργότερα και είναι από τις καλύτερες αναμνήσεις σου. Δεν μιλάω φυσικά μόνο για τον Άγιο Βασίλη, αλλά νομίζω ότι ένα παιδί που δε ζει αυτό το φανταστικό, την αγωνία αν θα γίνει το Α ή το Β μαγικό και εξωπραγματικό, χάνει τη μισή του παιδική ηλικία. Ξαναλέω για να μην παρεξηγηθώ, το λέω πολύ γενικότερα και όχι σαν "αν το παιδί δεν πιστεύει στον Άγιο Βασίλη ειδικά, θα χάσει". Η πολύ όμως ήρεμη και τακτοποιημένη ζωή για ένα παιδί μου φαίνεται μονότονη, πώς να το πω; Δηλαδή τον Άγιο Βασίλη, το δεινόσαυρο που ζει στο κοντινό πάρκο, την κούκλα που τη νύχτα ζωντανεύει, τον κακό λύκο που παραλίγο να φάει την κοκκινοσκουφίτσα αλλά τελικά εκείνη γλυτώνει, αυτό το εξωπραγματικό και περιπετειώδες, νομίζω ότι είναι όχι απλά πολύτιμο αλλά σχεδόν απαραίτητο για τα παιδιά. Και το να μη θέλει το παιδί να κοιμηθεί γιατί θα έρθει ο Άγιος Βασίλης ή να αγωνιά για το τι θα βρει κάτω από το δέντρο, το βρίσκω πολύ θετικό, είναι ουσιαστικά ο λόγος για τον οποίο το κανατε όλο αυτό το παραμύθι, για να ζήσει το παιδί αυτά τα συναισθήματα.

Δεν ξέρω πραγματικά. Μπορεί να είναι και αυτό το συναίσθημα που λες και να μη το εξέφραζε σωστά γιατί δεν ξέρει τον τρόπο ακόμα. Και μπορεί εμείς να μη το καταλάβαμε εντελώς. Δεν ξέρω αν έφερνε πιο πολύ στο "αν ήξερα να τρώω τα νύχια μου θα τα έτρωγα από το άγχος" ή στο "έχει σφιχτεί η καρδιά μου από χαρά και αγωνία".. θα ξεκαθαρίσει φαντάζομαι αργότερα όταν αυτό που πραγματικά σκέφτεται και νιώθει θα το εξελίξει λεκτικά και σωματικά. 

Επεξεργάστηκαν 8 Ιανουαρίου,2021 by λουκουμαδάκι

[diane2020]

5 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, αλλά δεν νομίζω ότι η αγωνία, αυτός ο ανάμικτος ενθουσιασμός με φόβο, είναι κακό για το παιδί. Χωρίς να έχω διαβάσω ψυχολογία, βλέποντας απλά πώς μεγαλώνουν τα παιδιά και πώς ένιωθα εγώ, να το πω κάπως υπερβολικά ίσως, είναι από τους λόγους για να ζει κανείς, από τα συναισθήματα που θυμάσαι αργότερα και είναι από τις καλύτερες αναμνήσεις σου. Δεν μιλάω φυσικά μόνο για τον Άγιο Βασίλη, αλλά νομίζω ότι ένα παιδί που δε ζει αυτό το φανταστικό, την αγωνία αν θα γίνει το Α ή το Β μαγικό και εξωπραγματικό, χάνει τη μισή του παιδική ηλικία. Ξαναλέω για να μην παρεξηγηθώ, το λέω πολύ γενικότερα και όχι σαν "αν το παιδί δεν πιστεύει στον Άγιο Βασίλη ειδικά, θα χάσει". Η πολύ όμως ήρεμη και τακτοποιημένη ζωή για ένα παιδί μου φαίνεται μονότονη, πώς να το πω; Δηλαδή τον Άγιο Βασίλη, το δεινόσαυρο που ζει στο κοντινό πάρκο, την κούκλα που τη νύχτα ζωντανεύει, τον κακό λύκο που παραλίγο να φάει την κοκκινοσκουφίτσα αλλά τελικά εκείνη γλυτώνει, αυτό το εξωπραγματικό και περιπετειώδες, νομίζω ότι είναι όχι απλά πολύτιμο αλλά σχεδόν απαραίτητο για τα παιδιά. Και το να μη θέλει το παιδί να κοιμηθεί γιατί θα έρθει ο Άγιος Βασίλης ή να αγωνιά για το τι θα βρει κάτω από το δέντρο, το βρίσκω πολύ θετικό, είναι ουσιαστικά ο λόγος για τον οποίο το κανατε όλο αυτό το παραμύθι, για να ζήσει το παιδί αυτά τα συναισθήματα.

Εγώ γενικά συμφωνω μαζί σου και μαρεσει κ εμένα η φαντασία και το παραμύθι και το κάνω στα παιδιά μου. Κάνουμε ιστορίες δηλαδή και παίζουμε φανταστικές. Γιαυτό τη νεράιδα δενν την απέρριψα. Αυτο με τον santa claus μου κάνει κάπως επεθδη εγώ δε μεγάλωσα με αυτό και κάπως μου βγαίνει ψεύτικο. Κατά τα άλλα συμφωνώ στο magic της παιδικής ηλικίας εμένα μου αρέσει. Εδώ ακόμα και σημερα διαβάζω Λεφακη, Παραμυθιά δηλαδή