Κακή ψυχολογία - 'Ελλειψη επικοινωνίας

[Maria987]

Καλημέρα! Είμαι καινούριο μέλος, οπότε συγχωρέστε με για οποιαδήποτε λάθη μέχρι να εγκλιματιστώ και να μάθω πώς λειτουργεί το φόρουμ.

Είμαι έγκυος για πρώτη φορά, στις 15 εβδομάδες και όλα ευτυχώς φαίνονται μια χαρά για το μωρό.

Αυτό που δεν είναι καλά είναι η δική μου ψυχολογία. Είμαι η πρώτη στην οικογένεια μου που θα κάνει μωρό και η πρώτη από τις φίλες. Είναι τόσο καινούριο όλο αυτό το πράγμα... και είναι τόση η πίεση να είσαι μές την τρελή χαρά: "πρέπει να είσαι χαρούμενη, μην στεναχωριέσαι στεναχωρίεται και το μωρό, μην κλαις το μωρο το καταλαβαίνει, τι άλλο θέλεις είσαι έγκυος περιμένεις το μωρό σου αυτό δεν ήθελες;" Η λίστα με τις ατάκες είναι ατελείωτη...

Ο άντρας μου είναι ενθουσιασμένος αλλά δεν μπορεί να καταλάβει τη ψυχολογία μου και τις μεταπτώσεις μου. Παραπονιέται ότι γκρινιάζω συνέχεια, ότι συνέχεια προσπαθεί να είμαι καλά, να μη μου λείψει τίποτα και να χειριστεί τις γκρίνιες μου και ότι είναι κουραστικό να περιστρέφονται όλα γύρω από μένα. Όταν προσπαθώ να του μιλήσω για αυτά που με αγχώνουν ή με ρίχνουν καταλήγει πάντα να μου θυμώνει (!) που είμαι αγχωμένη ή πεσμένη ψυχολογικά. Νιώθω μόνη μου. Καμμιά κατανόηση. Το ξέρω ότι κανείς δεν τους προετοιμάζει για όλα αυτά που περνάμε μέσα μας αλλά είναι στιγμές που απλά θέλω να ανοίξω την πόρτα και να εξαφανιστώ. Νιώθω ευάλωτη, αγχωμένη, η ζωή μου αλλάζει και κανείς δεν είναι δίπλα μου. Για όλους απλά πρέπει να φοράω τη μάσκα του παλιάτσου και να χαζογελάω. Ποια ψυχολογική προσέγγιση είναι που λέει ότι όταν ο άλλος είναι πεσμένος του θυμώνουμε που είναι, δεν μπορώ να καταλάβω. Πρέπει δηλαδή απλά να μη μιλάω σε κανένα για αυτά που νιώθω.

[livinath]

Η κουλτούρα μας ως λαός είναι να προσπαθούμε να εξουδετερώσουμε κάθε κακό συναίσθημα αγνοώντας/υποτιμώντας την κατάσταση που το έχει προκαλέσει ή το ίδιο το συναίσθημα. Εδώ πέφτει το παιδί μας και χτυπάει και το πρώτο που του λέμε (όχι από κακία αλλά από πανικό και γιατί έτσι έχουμε μάθει) είναι "μην κλαις παιδί μου"!

 

Ομοίως προσπαθούν να σε αντιμετωπίσουν και οι δικοί σου. Γιατί και να καταλαβαίνουν το φόβο σου απέναντι στο άγνωστο κόσμο της μητρότητας δεν το παραδέχονται μπροστά σου γιατί φοβούνται πως θα σε κάνουν να νιώσεις χειρότερα. Μην τους κακίζεις, δεν το κάνουν για κακό σκοπό.

 

Όσο προχωράει η εγκυμοσύνη σου θα γνωρίζεις νέα συναισθήματα, όμορφα αλλά και δυσάρεστα, που δεν έχεις ξανανιώσει. Και είναι λογικό. Μια νέα κατάσταση, ακόμα και μια που είναι επιθυμητή μπορεί να δημιουργήσει άγχος γιατί είναι άγνωστη. Βάλε και τις ορμόνες μαζί... Αν παρόλα αυτά νιώθεις πολύ άσχημα, αν δεν βρίσκεις χαρά σε τίποτα, ίσως να χρειάζεται να μιλήσεις και με κάποιον πιο ειδικό. Μην σε πανικοβάλλω όμως. Προσπάθησε να ασχοληθείς με πράγματα που σου δίνουν χαρά, που σε χαλαρώνουν. Αν πάτε διακοπές, είναι μια καλή ευκαιρία για χαλάρωση, θα νιώσετε καλλίτερα και οι δύο (εσύ κι άντρας σου εννοώ).

 

Και κάτι ακόμα. Μίλησε για ότι νιώθεις με τον γυναικολόγο σου, θα σε βοηθήσει περισσότερο από όσο φαντάζεσαι.

[Maria987]

Έχεις δίκιο σ'αυτά που λες στις δυο πρώτες παραγράφους. Τα έχω διαβάσει κι εγώ σε διάφορα άρθρα.

Δεν είναι ότι δε βρίσκω χαρά σε τίποτα, απλά θα ήθελα να έχω την κατανόηση που χρειάζομαι, από τον άντρα μου κυρίως. Αυτό είναι που δεν έχω και με ρίχνει και στα υπόλοιπα. Το κατανοώ ότι οι άντρες αντιλαμβάνονται τι γίνεται μετά τον ερχομό του παιδιού, αλλά με τη δική μας ψυχολογία τι γίνεται; Γιατί δεν κάνουν μια προσπάθεια να αντιληφθούν όλο αυτό που μας συμβαίνει;

[livinath]

Ξέρεις, με τους άντρες διαφέρουμε πολύ στον τρόπο σκέψης. Εκείνοι δεν το αναλύουν τόσο όσο εμείς. Αυτό δεν είναι πάντα καλό βέβαια από τη μια αλλά από την άλλη δεν "χάνονται και στη μετάφραση". Και δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς πως νιώθεις, δεν λέει και ψέμματα μη νομίζεις. Μοιράσου ότι νιώθεις με τον γυναικολόγο σου, θα σε ανακουφίσει και ίσως εξηγήσει και στον άντρα σου κάποια πράγματα. Προσπάθησε να βρεις βιβλία ή site στο internet που να παρέχουν πληροφορίες για την εγκυμοσύνη και τις αλλαγές που επιφέρει στο σώμα αλλά και στην ψυχολογία του ζευγαριού και της εγκύου. Ξέρεις, πολύ συχνά οι άντρες αντιλαμβάνονται ως γκρίνια οποιαδήποτε συζήτηση περιέχει παραπάνω από 5 προτάσεις...! :lol: Άστον να διαβάσει λοιπόν, ίσως να είναι καλλίτερα.

 

Νομίζω πως μπαίνοντας για τα καλά στο 2ο τρίμηνο θα νιώσεις καλλίτερα. Οι ορμόνες ισορροπούν λιγάκι και τα ενοχλητικά συμπτώματα της εγκυμοσύνης (ναυτίες, υπνηλία κλπ) υποχωρούν. Σου εύχομαι μια τελειόμηνη κύηση και ένα υγιές μωράκι!!

[ellie87]

Μαρία καλημέρα!

 

Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Είμαι στην 23η εβδομάδα και έχω και εγώ έντονες ψυχολογικές μεταπτώσεις και πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ άγχος για το τι θα γίνει, αν όλα θα πάνε καλά με το μωρό κλπ.

Κάθε φορά που συζητάω κάτι με τον άντρα μου ή με την μαμά μου, μου "την λένε" γιατί το άγχος κάνει κακό στο μωρό,γιατί πάντα σκέφτομαι το κακό, γιατί διαβάζω στο ίντερνετ για διάφορα κακά που μπορούν να συμβούν κλπ... Εν τω μεταξύ, καθώς λόγω προβλημάτων στην εγκυμοσύνη έμεινα στο σπίτι από τον 3ο..έχω πολύυυ χρόοοονοοοοο να σκέφτομαι και να ψάχνω πράγματα στο internet και να αγχώνομαι..Οπότε μετά μου "την λένε" ακόμα περισσότερο γιατί δεν κάνω ευχάριστες σκέψεις ώστε να είμαι ήρεμη αλλά συνέχεια ασχολούμαι με το τι μπορεί να πάει στραβά...Δεν καταλαβαίνουν ότι είμαι μέσα στο σπίτι όλη μέρα μόνη μου και πόσο δύσκολο μου είναι να διαχειριστώ τόσες αλλαγές ταυτόχρονα!

Επίσης, καθώς το μωρό ήρθε δύσκολα σε εμάς, έπρεπε να ξεκινήσουμε άμεσα προσπάθειες λόγω προβλημάτων δικών μου αν και εγώ δεν ένιωθα έτοιμη, νιώθω πολύ περίεργα για την εγκυμοσύνη. Αν και χαίρομαι, και τώρα που έχω αρχίσει να καταλαβαίνω το μωρό ακόμα περισσότερο, από την άλλη φοβάμαι πολύ για το πως θα αλλάξει η ζωή μου, πως θα είναι η σχέση μου με τον άντρα μου, ότι ποτέ ξανά δεν θα είμαστε οι 2 μας κλπ και μετά νιώθω σκατά με τον εαυτό μου γιατί είναι πολύ εγωιστικές όλες αυτές οι σκέψεις. Και όταν προσπάθησα να το συζητήσω με τον άντρα μου δεν μπορώ να πω ότι με πολυκατάλαβε..αν και ήταν δεκτικός στο να με ακούσει.

Έτσι καταλήγω να νιώθω και εγώ πολύ μόνη ώρες ώρες και ότι κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει...Νομίζω όμως ότι είναι λογικό όλο αυτό που βιώνουμε, λίγο πολύ αναμενόμενες και οι αντιδράσεις των κοντινών μας και δεν πρέπει να τις παρεξηγούμε γιατί είναι καινούργιο για όλους αυτό.

Εγώ σκέφτομαι,αν και καλοκαίρι, να ψάξω κάποια ομάδα εγκύων, είτε για προετοιμασία τοκετού είτε για θηλασμό ώστε να μπορώ να μιλήσω με γυναίκες που περνάνε τα ίδια και ταυτόχρονα να μάθω και χρήσιμα πράγματα. Επίσης,κάποιες φορές είναι πιο εύκολο να μιλάμε σε "ξένους" γιατί όντας ανεπηρέαστοι με την κατάσταση που βιώνουμε μπορούν να μας δώσουν πιο αντικειμενικές συμβουλές.

Γιατί δεν το ψάχνεις και εσύ?Σίγουρα θα υπάρχει κάτι κοντά εκεί που μένεις.

[marakiz]

Το ότι δεν ήσουν ακριβώς έτοιμη για όλο αυτό αιτιολογεί αρκετά από τα ανάμεικτα συναισθήματα σου. Μπορείς να κάνεις μια ήρεμη συζήτηση με το σύντροφο σου και να του εξηγήσεις πως οι ορμόνες είναι στο φουλ, δεν είναι κάτι που μπορείς να ελέγξεις και το μόνο που θες από αυτόν είναι κατανόηση κι αγάπη. Παίζει μεγάλο ρόλο ο σύντροφος στην ηρεμία σου, ζήτησε του να κάνει υπομονή. Πιστεύω κι εγώ πως με το δεύτερο τρίμηνο θα νιώσεις σίγουρα καλύτερα, θα αρχίσεις να νιώθεις το μωράκι σου και θα έρθεις ακόμα πιο κοντά του!

 

Βιβλία ευκολοχώνευτα, χιουμοριστικά, αντίστοιχες ταινίες, είναι ένας ωραίος τρόπος να περνάς ευχάριστα το χρόνο σου και να ξεχνιέσαι από δυσάρεστες σκέψεις.

 

Μπορείτε να κοιτάξετε στο ευτοκία, γίνονται διάφορα μαθήματα ανώδυνου τοκετού πάρα πολύ ενδιαφέρον! Εγώ παρακολουθώ ήδη και τελειώνω τον κύκλο μαθημάτων την άλλη εβδομάδα. Δεν ξέρω τι πρόγραμμα θα έχει τώρα καλοκαιριάτικο όμως μπορείτε να πάρετε ένα τηλέφωνο, νομίζω πως όλο και κάτι θα έχει!

 

Καλή και τελειόμηνη εγκυμοσύνη να έχετε.

[Maria987]

Αν και χαίρομαι, και τώρα που έχω αρχίσει να καταλαβαίνω το μωρό ακόμα περισσότερο, από την άλλη φοβάμαι πολύ για το πως θα αλλάξει η ζωή μου, πως θα είναι η σχέση μου με τον άντρα μου, ότι ποτέ ξανά δεν θα είμαστε οι 2 μας κλπ και μετά νιώθω σκατά με τον εαυτό μου γιατί είναι πολύ εγωιστικές όλες αυτές οι σκέψεις. Και όταν προσπάθησα να το συζητήσω με τον άντρα μου δεν μπορώ να πω ότι με πολυκατάλαβε..αν και ήταν δεκτικός στο να με ακούσει.

Καταλαβαίνω τι λες, έχω πολλές ανησυχίες σε αυτή τη φάση και νομίζω αυτό που μπερδεύει τους ανθρώπους γύρω μου είναι ότι με προβληματίζουν αντικρουόμενα πράγματα: "Μα πώς μπορείς να ανησυχείς για το πώς θα αλλάξει η ζωή σου και τι θα έχεις χρόνο να κάνεις και η σχέση με τον άντρα σου κλπ κλπ αφού το ήθελες το μωρό;"

 

 

Γενικά, ευχαριστώ όλες για τις ευχές και τις συμβουλές σας.

[ellie87]

Maria αυτό νομίζω που πρέπει να χουμε στο μυαλό μας είναι ότι είναι φυσιολογικο να τα σκεφτομαστε όλα αυτά. ..Στην τελική δεν θα μας επιβάλλουν οι άλλοι τι νιώθουμε! Νομίζω ότι πρέπει απλά να προσπαθήσουμε να αφήσουμε τον χρόνο να κυλήσει κ όλα θα γίνουν. .Όταν προσπαθώ να τα ελέγξω όλα κ να σκεφτώ κάθε τι που μπορεί να πάει λάθος πελαγώνω..θέλει να αφαιθούμε λίγο ώστε να ευχαριστηθουμε αυτό που μας συμβαινει.Εμένα με βοηθάει να κάνω χαρούμενες σκέψεις όταν ψάχνω πραγματάκια για το δωμάτιο τ μωρού. ..ακόμα κ για την βαφτιση!κοινώς εστιάζω σε stress free πράγματα!

 

Marakiz πήρα στην Ευτοκία αλλά τα νέα μαθήματα ξεκινούν από Σεπτέμβρη. Γραφτηκα ώστε να τα παρακολουθησω...πως ήταν η εμπειρία? Αξίζει? Πήρες πρακτικές πληροφορίες για την γέννα κ τον θηλασμό?

Επίσης βρήκα το New baby center στο μαρουσι που θα ξεκινήσει δωρεάν μαθήματα από Σεπτέμβρη και γραφτηκα κ εκεί! Μ αυτά κ μ αυτά μ ανέβηκε κ η διάθεση! !

[marakiz]

Ναι! Ήταν πάαααρα πολύ ωραία εμπειρία και διαφωτιστική σε πολλά θέματα. Γνωρίζεις κι άλλες εγκυούλες και -γιατί όχι- μπορεί να αποκτήσεις μια καινούρια φίλη πέρα από γνώσεις. Λάτρεψα το μάθημα φροντίδας μαμάς και μωρού, άν μπορεί ο σύντροφος να έρθει παρείτσα ακόμα καλύτερα αλλά και μόνη σου μια χαρά θα το ευχαριστηθείς!