ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ - Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΣΕ ΦΤ Η ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ

[miriki]

Αθηνά συμφωνώ τόσο πάρα πολύ μαζί σου. Πραγματικά το τι είναι ένα υγιές μωρό, ένα τέλειο μωρό που έλεγε και πρώην μαιευτήρας μου, είναι πολύυυυυ μεγάλη συζήτηση.

[Aimee]

Αν ζούσαμε σε οργανωμένο κράτος θα σου έλεγα ότι τότε παίρνεις δεύτερη και τρίτη γνώμη έως ότου πεισθείς ή αποφασίσεις το βαθμό του ρίσκου που διατίθεσαι να πάρεις.

 

Εξάλλου στα πρωτόκολλα υπάρχουν και δυνατότητες εξατομίκευσης, γιατί δίνουν ένα σωρό αν. Τουλάχιστον στα πρωτόκολλα του vbac που ψάχνω τα τελευταία χρόνια φαίνεται να υπάρχουν αρκετές διαβαθμίσεις και αποχρώσεις. Δηλ αν η κύηση έχει ξεπεράσει την ΠΗΤ, αν ο προηγούμενος τοκετός ξεκίνησε μόνος του, αν προχώρησε ο προηγούμενος τοκετός και πόσο... Υπάρχουν δηλαδή πολλά πιθανά σενάρια στα πρωτόκολλα δεν είναι μπαμ μονόδρομος.

 

Ααααχ με τρώει για την πολύτιμη κύηση, κρατιέμαι τόσες μέρες, αλλά δεν αντέχω. Πώς θα αισθανόταν οποιαδήποτε από εμάς αν είχαμε μία ατυχούς έκβασης εγκυμοσύνη και μας έλεγαν "Δεν πειράζει βρε θα κάνεις άλλο"..... πείτε μου δε θα έφευγε, νοερά έστω, η σφαλιάρα με φόρα; Ακόμη και γιατροί το θεωρούν απίστευτα ανήθικη έκφραση και ότι έμμεσα τρομοκρατεί τις μητέρες ακόμη περισσότερο.

 

Σίγουρα μπορείς να το ψάξεις πολύ αλλά μοιάζει σαν να κάνει κανείς μια ολόκληρη ιατρική έρευνα. Που δεν είναι εύκολο και ίσως ούτε ασφαλές. Οπότε ίσως πρέπει να προσέχουμε ακόμη περισσότερο που θα εναποθέσουμε τη δεύτερη φορά την εμπιστοσύνη μας...

 

Αυτό με την πολύτιμη κύηση με "νευριάζει" και εμένα σαν φράση. Μου φαίνεται "ασεβής" προς την ίδια την έννοια της ζωής. Την αντιλαμβάνομαι μόνο στο πλαίσιο ότι μπορεί το συγκεκριμένο ζευγάρι να μην ξανακάνει ποτέ στη ζωή του παιδί, πράγμα το οποίο δεν αποκλείεται εκ προοιμίου για άλλα ζευγάρια. Ίσως έπρεπε να λένε "ανέλπιστη" κύηση

[Aimee]

Να εξηγήσω και εγώ καλύτερα τι σημαίνει ΜΕΝΝ... Γιατί σε κάποιον που είναι έξω από την κατάσταση, μπορεί το θέμα να μοιάζει χωροταξικό, εντάξει μπορεί να ζορίστηκε κάποια στο θηλασμό, ε και τι έγινε... deal with it!

 

α) το παιδάκι μου που έμεινε στη ΜΕΝΝ, ταλαιπωρήθηκε τόσο πολύ που αλλοιώθηκε η προσωπικότητά του, βλ. Erikson, θεωρία βασικής εμπιστοσύνης. Είναι ένα κλασικό παράδειγμα για τη θεωρία αυτή. Και όμως αυτές οι μέρες είχαν τόση σημασία. Ευτυχώς λίγα παιδάκια ταλαιπωρούνται τόσο πολύ, για άλλα όντως δεν είναι πολύ διαφορετικό σε σχέση με το να κοιμώνταν δίπλα στη μαμά τους. Το παιδί μου για μήνες δεν ήθελε να το αγγίζουν ξαφνικά, αντιδρούσε.

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Erikson%27s_stages_of_psychosocial_development#Hopes:_Trust_vs._Mistrust_.28Oral-sensory.2C_Birth-2_years.29

 

β) Αν αυτό δεν είναι αρκετό, το ένα μου παιδάκι, αυτό που έμεινε παραπάνω στη ΜΕΝΝ υστερεί πολύ σαφώς στον αναπτυξιακό τομέα σε σχέση με το άλλο. Τώρα πια που έχουν πάει σχολείο, έχω στα χέρια μου έναν μελλοντικό συμμετέχοντα στη μαθηματική ολυμπιάδα, που είναι χρόνια μπροστά στα μαθηματικά σε σχέση με την ηλικία του, όπως και σε άλλους τομείς και ένα παιδί που ζορίζεται στα μαθηματικά του σχολείο. Δίδυμα, σε διαφορετικό σάκο. Η διαφορά αυτή στα μάτια μου ξεπερνά τη διαφορά που μπορεί να έχουν δυο κανονικά αδέρφια λόγω ιδιοσυγκρασίας. Είναι γνωστό ότι πέρα από την ελαφριά προωρότητα που είχαν και τα δύο, παίζει ρόλο στο μέλλον, οριακά, αλλά μπορεί να παίζει, μια σειρά χειρισμών, όπως χορήγηση οξυγόνου και ακραίο στρες, που το έζησε μόνο το ένα από τα δύο παιδιά μου. Δεν ξέρω τι έχει παίξει ρόλο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Το ότι είναι μπροστά αναπτυξιακά το παιδί που δεν έμεινε ιδιαίτερα στη ΜΕΝΝ, μπορεί να μη λέει τίποτα, να είναι τυχαίο. Αισθάνομαι όμως ως μάνα ότι έχω χρέος όσο περνάει από το χέρι μου να υπερασπιστώ το δικαίωμα του παιδιού μου να έρθει στον κόσμο υγιες.

 

Οπότε ναι, με προβληματίζει ακόμα ό,τι συνέβη τότε, γιατί πιθανόν οι συνέπειες των τότε γεγονότων να είναι εκείνες που ζω κάθε μέρα όταν προσπαθώ να διαβάσω μαθηματικά στο ένα παιδί μου και πιθανόν να είναι εμφανείς ακόμα κάποιες συνέπειες και όταν θα έχω φύγει και εγώ από τη ζωή! Για να κερδίσει κάποιος τρίτος κάποιες μέρες!

 

Επομένως έχουμε πολύ καλά στατιστικά ότι στην έξοδο από το μαιευτήριο μας παραδίδονται παιδιά που φαίνονται γερά, όπως στο κάτω κάτω και χώρες που δεν έχουν τόσο εικόνισμα την καισαρική, αλλά υπάρχουν ερωτηματικά στις αποχρώσεις του τι σημαίνει κάποιος εντελώς καλά. Προτιμώ τη φύση σε αυτό το θεμα, ευχαριστώ πολύ.

 

Και για να γράψω και το disclaimer, όντως αν περιμένει κανείς στα δίδυμα πολύ ρισκάρει άλλα πράγματα, πολύ πολύ πιο σοβαρά, όπως να του προκύψουν καθόλου παιδιά, αλλά για αυτό υπάρχουν τα πρωτόκολλα στο εξωτερικό, που δεν λένε κορτιζόνη και 34 εβδομάδες καισαρική. Να δει κανείς μόνο πώς φαίνονται στην όψη τα μωρά των 34 εβδομάδων... Επειδή ήμουν ζόρικη και διεκδικούσα, τελικά φτάσαμε τις 36. Αλλιώς θα ήταν και τα δικά μου στο φασόν των 34 εβδομάδων που έπαιζε χωρίς εξαίρεση στο μαιευτήριό μας τότε.

΄

Δυστυχώς Αθηνά είναι αχαρτογράφητη περιοχή αυτή που αναφέρεσαι.

Την υποτιμούμε καμιά φορά ή κάνουμε ότι δεν τη βλέπουμε, αλλά ...

 

Ελπίζω να ερευνηθεί κάποτε σοβαρά και σε βάθος η επίδραση του τρόπου σύλληψης, των φαρμάκων κατά την κύηση, του τρόπου γέννας, των φαρμάκων μετά τη γέννα, του τρόπου διατροφής κλπ.

[miriki]

Δε θα έπρεπε καν να βάζουν ταμπέλες στις κυήσεις κατά τη γνώμη μου. Θα έπρεπε να κάνουν ολοκληρωμένα τη δουλειά τους, να αναλαμβάνουν ως εκεί που ξέρουν και μπορούν και να υποστηρίζουν όλες τις μητέρες ανεξάρτητα από το ιστορικό τους.

 

Καταλαβαίνεις λοιπόν με αυτά που μου λες για την έρευνα αγοράς, πόσο δύσκολο μου είναι να εμπιστευτώ γιατρό. Κι αυτό κι αν είναι ασυγχώρητο.....

Επεξεργάστηκαν 11 Φεβρουαρίου,2014 by miriki
γράφαμε παράλληλα

[miriki]

΄

Δυστυχώς Αθηνά είναι αχαρτογράφητη περιοχή αυτή που αναφέρεσαι.

Την υποτιμούμε καμιά φορά ή κάνουμε ότι δεν τη βλέπουμε, αλλά ...

 

Ελπίζω να ερευνηθεί κάποτε σοβαρά και σε βάθος η επίδραση του τρόπου σύλληψης, των φαρμάκων κατά την κύηση, του τρόπου γέννας, των φαρμάκων μετά τη γέννα, του τρόπου διατροφής κλπ.

 

Μη λες τέτοια θα σε κατηγορήσουν για εναλλακτική πλακουντοφάγα....

Σοβαρά, όμως, όντως το πεδίο αυτό είναι τεράστιο με πολλά κενά στη γνώση μας.

[Melina22]

Θα παρω τις αναιτιες για εσενα καισαρικες ως παράδειγμα .

Για το 1 και 2 συμφωνω....αλλα ξερεις τι? ενας τέτοιος γιατρος δινει και αλλα δειγματα πριν τη γεννα, στην παρακολουθηση εγκυμοσύνης...Η το εχει κανει και σε άλλες. Ας ειμαστε και εμεις λιγο πιο προσεχτικες....

 

3 και 4....εδώ για εμενα είναι λογος επιλήψιμος αλλα όχι καθοριστικος....Εχει να κανει με πολλα δεδομενα...πχ εβδομαδα εγκυμοσύνης που επερχεται ο τοκετος, θεση του μωρου, υγεια της μητερας, ποια είναι η δυσαναλογια βρεφους /λεκανης κλπ....Δεν τους θεωρω δηλαδή λογους που ΠΡΕΠΕΙ να γινει η καισαρικη αλλα όχι και λογους που τους χρησιμοποιουν οι γιατροι επειδή θελουν να κοροιδεψουν....Μπορει καποιος να ΜΗΝ εχει εμπιστοσυνη στον εαυτο του, να φοβαται να ξεγεννησει VBAC. Η μπορει καποιος να πιστευει ότι ένα μωρο 4.5 κιλα είναι λιγο risky να γεννηθεί από κοπελα με ιδιατερα στενη λεκανη. Και να θεωρει ότι είναι το καλυτερο η καισαρικη. ουτε αυτό το βρισκω κακο....Από εκει και περα τα συζητάνε όλα, εξηγουν ,α ποφασιζει η μαμα και ακολουθει ο γιατρος...ΑΝ μπορει αν ακολουθησει, αν δεν μπορει λεει δεν αναλαμβανω και τελος...

 

Για το 5 φανταζομαι το λες καχύποπτα...αλλα για σκεψουν αν οντως υπαρχουν αυτές οι καταστασεις...να ρισκαρουν??

 

δεν ξερω παιδια....

όλα είναι σχετικα....

Νομιζω ότι πρεπει να εχουμε και εμεις καποιον γυναικολογο που εμπιστευόμαστε, που εχει εμπειρια με άλλες γνωστες μας ώστε να ξερουμε το 'μοτιβο ' του. Εγω ας πουμε τον δικο μου γιατρο δεν τον συστηνω!! δεν ηταν καλος....αλλα στο δευτερο παιδι τον αλλαξα!

 

 

Πάντως το θέμα της στενής λεκάνης δεν στέκει ως ιατρικός λόγος για καισαρική χωρίς να προηγηθεί προσπάθεια για φυσιολογικό. Και ο γιατρός του φόρουμ αν δεν κάνω λάθος το αναφέρει. Πολύ απλά δεν μπορεί να ξέρει κανείς το μέγεθος κ αυτό θα φανεί την ώρα του τοκετού οπότε ναι αν υπάρξει δυσκολία τότε πας για καισαρική δικαιολογημένα. Αν λοιπόν ένας γιατρός το προγραμματίζει από πριν γιατί το κάνει; Δεν είναι υποχρεωμένος να δοκιμάσει κ ύστερα να κρίνει; Και φυσικά να εξηγήσει κ στην γυναίκα όλα τα παραπάνω; Το κεφάλι του κάθε μωρού είναι φτιαγμένο ώστε να περνά, κ ακόμα κ σε στενές λεκάνες προσαρμόζεται συνήθως. Έχω προσωπική εμπειρία πάνω σε αυτό γιατί ο πρώτος μ γιατρός είχε αρχίσει να μου το αναφέρει από τον 8ο κ με άγχωσε άδικα για τον τοκετό. Τελικά γέννησα μέσα σε 5μιση ώρες!

[Melina22]

Με κάλυψαν οι απαντήσεις των προηγούμενων κοριτσιών απόλυτα αυτό ακριβώς εννοούσα για το συναισθηματικό κόστος...Επειδή διάβασα λίγο γρήγορα κ δεν προλαβαίνω θα επανέλθω...

[alcyon]

Να εξηγήσω και εγώ καλύτερα τι σημαίνει ΜΕΝΝ... Γιατί σε κάποιον που είναι έξω από την κατάσταση, μπορεί το θέμα να μοιάζει χωροταξικό, εντάξει μπορεί να ζορίστηκε κάποια στο θηλασμό, ε και τι έγινε... deal with it!

 

α) το παιδάκι μου που έμεινε στη ΜΕΝΝ, ταλαιπωρήθηκε τόσο πολύ που αλλοιώθηκε η προσωπικότητά του, βλ. Erikson, θεωρία βασικής εμπιστοσύνης. Είναι ένα κλασικό παράδειγμα για τη θεωρία αυτή. Και όμως αυτές οι μέρες είχαν τόση σημασία. Ευτυχώς λίγα παιδάκια ταλαιπωρούνται τόσο πολύ, για άλλα όντως δεν είναι πολύ διαφορετικό σε σχέση με το να κοιμώνταν δίπλα στη μαμά τους. Το παιδί μου για μήνες δεν ήθελε να το αγγίζουν ξαφνικά, αντιδρούσε.

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Erikson%27s_stages_of_psychosocial_development#Hopes:_Trust_vs._Mistrust_.28Oral-sensory.2C_Birth-2_years.29

 

β) Αν αυτό δεν είναι αρκετό, το ένα μου παιδάκι, αυτό που έμεινε παραπάνω στη ΜΕΝΝ υστερεί πολύ σαφώς στον αναπτυξιακό τομέα σε σχέση με το άλλο. Τώρα πια που έχουν πάει σχολείο, έχω στα χέρια μου έναν μελλοντικό συμμετέχοντα στη μαθηματική ολυμπιάδα, που είναι χρόνια μπροστά στα μαθηματικά σε σχέση με την ηλικία του, όπως και σε άλλους τομείς και ένα παιδί που ζορίζεται στα μαθηματικά του σχολείο. Δίδυμα, σε διαφορετικό σάκο. Η διαφορά αυτή στα μάτια μου ξεπερνά τη διαφορά που μπορεί να έχουν δυο κανονικά αδέρφια λόγω ιδιοσυγκρασίας. Είναι γνωστό ότι πέρα από την ελαφριά προωρότητα που είχαν και τα δύο, παίζει ρόλο στο μέλλον, οριακά, αλλά μπορεί να παίζει, μια σειρά χειρισμών, όπως χορήγηση οξυγόνου και ακραίο στρες, που το έζησε μόνο το ένα από τα δύο παιδιά μου. Δεν ξέρω τι έχει παίξει ρόλο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Το ότι είναι μπροστά αναπτυξιακά το παιδί που δεν έμεινε ιδιαίτερα στη ΜΕΝΝ, μπορεί να μη λέει τίποτα, να είναι τυχαίο. Αισθάνομαι όμως ως μάνα ότι έχω χρέος όσο περνάει από το χέρι μου να υπερασπιστώ το δικαίωμα του παιδιού μου να έρθει στον κόσμο υγιες.

 

Οπότε ναι, με προβληματίζει ακόμα ό,τι συνέβη τότε, γιατί πιθανόν οι συνέπειες των τότε γεγονότων να είναι εκείνες που ζω κάθε μέρα όταν προσπαθώ να διαβάσω μαθηματικά στο ένα παιδί μου και πιθανόν να είναι εμφανείς ακόμα κάποιες συνέπειες και όταν θα έχω φύγει και εγώ από τη ζωή! Για να κερδίσει κάποιος τρίτος κάποιες μέρες!

 

Επομένως έχουμε πολύ καλά στατιστικά ότι στην έξοδο από το μαιευτήριο μας παραδίδονται παιδιά που φαίνονται γερά, όπως στο κάτω κάτω και χώρες που δεν έχουν τόσο εικόνισμα την καισαρική, αλλά υπάρχουν ερωτηματικά στις αποχρώσεις του τι σημαίνει κάποιος εντελώς καλά. Προτιμώ τη φύση σε αυτό το θεμα, ευχαριστώ πολύ.

 

Και για να γράψω και το disclaimer, όντως αν περιμένει κανείς στα δίδυμα πολύ ρισκάρει άλλα πράγματα, πολύ πολύ πιο σοβαρά, όπως να του προκύψουν καθόλου παιδιά, αλλά για αυτό υπάρχουν τα πρωτόκολλα στο εξωτερικό, που δεν λένε κορτιζόνη και 34 εβδομάδες καισαρική. Να δει κανείς μόνο πώς φαίνονται στην όψη τα μωρά των 34 εβδομάδων... Επειδή ήμουν ζόρικη και διεκδικούσα, τελικά φτάσαμε τις 36. Αλλιώς θα ήταν και τα δικά μου στο φασόν των 34 εβδομάδων που έπαιζε χωρίς εξαίρεση στο μαιευτήριό μας τότε.

 

Κι εγώ δίδυμα. 38 εβδομάδων με τοκετό να ξεκινά στην ώρα του. Κανένα παράπονο, από γιατρό. Ούτε ΜΕΝΝ κι όλα καλά. (Ενέσεις κορτιζόνης είχαμε ήδη κάνει για άλλο λόγο).

 

Στη ΜΕΝΝ μπήκαν τα άλλα δύο παιδάκια μου. Θα σταθώ όμως στο 4ο που έκατσε τις περισσότερες μέρες. Ίσα ίσα δε βλέπω κάποια προβλήματα που να σχετίζονται με μαθησιακά θέματα, αντίθετα προσλαμβάνει πολύ νωρίτερα πολλά. Ούτε φαίνεται να είχε άρνηση στην επαφή ή κάτι άλλο που να θεωρούσα πως είναι έξω από τα συνηθισμένα.

 

Αλήθεια, οι μπαμπάδες που βλέπουν τα παιδιά πολύ λιγότερο, που δεν τα έχουν από το πρώτο λεπτό στην αγκαλιά τους, που δεν τα θηλάζουν, που δεν τα ταΐζουν (εφόσον θηλάζουν) ... γιατί δεν ανησυχούν τόσο για την σχέση τους και τον ασφαλή δεσμό τους με τα παιδιά τους; Μήπως να βλέπαμε τα πράγματα λίγο πιο αποστασιοποιημένα; Μήπως τα υπεραναλύουμε;

 

Δεν ξέρω αν η εμπειρία μου και η εμπειρία σου είναι αυτές που μπορούν να γενικευθούν. Θα έλεγα πως δε θα μπορεί να βγει ασφαλές συμπέρασμα. Γιατί ας πούμε προσπαθούμε να συνδέσουμε τις πιθανές μαθησιακές δυσκολίες με αυτόν τον παράγοντα και όχι με άλλον;

 

Επίσης με προβληματίζει κάτι ακόμα -δεν το λέω για σένα AthinaP, απλά είναι ένας παράγοντας που ήθελα να σχολιάσω γενικότερα.

Η δική μας συμπεριφορά πολλές φορές προκαλεί μεγάλες διαφοροποιήσεις στα παιδιά. Μια πιθανή δική μας ανησυχία και περισσότερη φροντίδα μπορεί να ερμηνευθεί ανάλογα από ένα παιδί. Βλέποντας για παράδειγμα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας έχω προσέξει πως όσο πιο πολύ φοβόμαστε μην τύχει κάτι στο παιδί και το "προστατεύουμε" τόσο αυτό αισθάνεται αδύναμο. Αυτό δε θα μπορούσε να ισχύει κατ' αναλογία και σε μικρότερες ηλικίες; Δηλαδή, αν μια μαμά αισθάνεται πως το παιδί της "χάνει" επειδή δε θήλασε, επειδή δεν το είχε μαζί της από το πρώτο λεπτό, επειδή γεννήθηκε με καισαρική, επειδή... επειδή... (πολλά επειδή), τότε πιθανά να προσπαθεί να "αναπληρώσει το κενό". Αυτή και μόνο η αντίδραση, αποκλείεται να προκαλεί σημαντικές διαφοροποιήσεις στις αντιδράσεις και στην ψυχοσύνθεση του παιδιού; Είναι τόσα πολλά τα υποσυνείδητα μηνύματα που περνάμε στους άλλους και φυσικά στα παιδιά μας που δε μπορούμε να τα περιορίσουμε. Το αν νιώθουμε καλά, αν αισθανόμαστε ενοχές, αν ... χίλια "αν"... όλα περνάνε στα παιδιά μας. Αποκλείεται λέτε, να τους "λέμε" -χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε- περισσότερα απ' όσα νομίζουμε... διαφοροποιώντας τη συμπεριφορά τους;

 

Μπορεί κάποιος να αποκλείσει με ασφάλεια πως το "σενάριο" το φτιάχνουμε εμείς στο μυαλό μας και ... άθελά μας το "εκπληρώνουμε";

[AthinaP]

Ναι, Alcyon, ίσως παίζει κάποιο ρόλο και αυτό που λες. Από την άλλη, αυτό με τα μαθηματικά μου κάνει πολλή εντύπωση, κάτι εξηγώ στο παιδί και το ξεχνάει την επόμενη στιγμή, ξεχνάει και αυτά που έμαθε παλιότερα όταν έρχεται κάτι καινούργιο να κουμπώσει στα παλιά, γενικά μια παράξενη κατάσταση, που δεν νομίζω ότι την έχω υποβάλει στο παιδί. Είναι κάτι παράξενο, δεν ξέρω να το εξηγήσω καλύτερα, που δεν το έχω προσέξει σε κάποιο νορμάλ παιδί που ξέρω και με οδηγεί στο να υποψιαστώ στο ότι κάποια κέντρα του εγκεφάλου δεν λειτουργούν με τον ιδανικό τρόπο. Το παιδί δεν μένει πίσω ευτυχώς, αλλά λειτουργεί πολύ παράξενα, θα έλεγα. Δεν νομίζω ότι μπορεί να υποβάλει κάποιος σε κάποιον κάτι τέτοιο. Στη γλώσσα πάλι τα πάει πολυ καλά, οπότε εκεί δεν θα έπαιζε ρόλο η δική μου στάση και θα έπαιζε στα μαθηματικά;

[alcyon]

... . Στη γλώσσα πάλι τα πάει πολυ καλά, οπότε εκεί δεν θα έπαιζε ρόλο η δική μου στάση και θα έπαιζε στα μαθηματικά;

Κι όμως... Τα μαθηματικά είναι ένας δείκτης που δεν είναι τόσο άσχετος όσο δείχνει με μια πρώτη ματιά... (Από συζήτηση με εκπαιδευτικό του κλάδου). Τίποτα απόλυτο. Είναι όμως μια παρατήρηση (του) που δε θα την απερριπτα.

[alcyon]

Αλήθεια, γιατί μπήκε μόνο το ένα στη ΜΕΝΝ; Αν έχουν ακριβώς και απολυτα τις ιδιες δυνατότητες, γιατί επιλέχθηκε μόνο το ένα για παρακολουθηση; Μήπως η φύση έχει κάποιες ανεπαίσθητες διαφοροποιήσεις που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν αυτές τις παρατηρήσεις σου ως προς τον τρόπο σκέψης;

[AthinaP]

Μπήκαν και τα δύο ως ελαφρώς πρόωρα και το ένα πήρε εξιτήριο νωρίτερα. Το ένα έμεινε περισσότερο γιατί παρουσίασε ένα αναπνευστικό πρόβλημα ορατό και σε εμένα. Το πρώτο τη δεύτερη μέρα πήγε στα κουνάκια και εξιτήριο από τη ΜΕΝΝ πήρε την τέταρτη, το δεύτερο έμεινε 4-5 μέρες στη θερμοκοιτίδα και στα κουνάκια 2-3 μέρες ακόμα. Φέρνοντας κάποια στιγμή δικό μου παιδίατρο, η εικόνα που είχε εκείνη τη στιγμή έδειχνε ότι ήταν σε γκρίζα ζώνη, σίγουρα δεν ξέρω από δικό μου γιατρό αν ήταν από την αρχή έτσι, δεν ήμουν αρκετά υποψιασμένη ώστε να φέρω εξαρχής δικό μου γιατρό, μόνο όταν το "από μέρα σε μέρα παίρνει εξιτήριο" κρατούσε επ αόριστον! Οπότε δεν ξέρω σίγουρα τι έγινε εκεί μέσα, τι αγωγή έδωσαν ακριβώς. Εκ των υστέρων διάβασα για τα οξυγόνα, ότι μπορεί να έχουν παρενέργειες, δεν είμαι σίγουρη αν έχει καταγραφεί στο φάκελο του παιδιού τι ακριβώς έγινε και κατά κάποιον τρόπο ακόμα και να το μάθω δεν μπορώ να το πάρω πίσω τώρα!

 

Επίσης έχω βάλει στην όλη εξίσωση μήπως και τελικά υπήρχε το υποτιθέμενο πρόβλημα που οδήγησε στην καισαρική, μήπως ο πλακούντας είχε γεράσει ή κάτι τέτοιο, αλλά υπάρχουν πάρα πολλά σημάδια ότι ήταν μούφα αυτά και όσο τα φέρνω πάλι στο μυαλό μου, θυμάμαι λεπτομέρειες. Δεν μου είχαν πει αν το μωρό Α ή το μωρό Β είχε το "πρόβλημα", είπαν εκεί κάτι ασαφές εντελώς, γιατί στις υπόλοιπες περιπτώσεις πιάνει και δεν χρειαζόταν να εξηγήσουν και να λογοδοτήσουν και πολύ! Εννοείται τίποτα γραπτό και κανένα ίχνος από υπέρηχο ή κάτι τέτοιο.

 

Εκείνο που με έκανε να συναινέσω εκείνη τη στιγμή, χωρίς να το ψάξω περισσότερο ήταν ότι υπήρχαν αντικειμενικά λίγες πιθανότητες να παρουσιαστεί πρόβλημα στις 36 γιατί τα δίδυμα ωριμάζουν νωρίτερα και γιατί εκείνη τη μέρα είχα τις πρώτες συσπάσεις με πόνο, σημάδι ότι ο οργανισμός των μωρών (που δίνει σημάδι για την έναρξη του τοκετού!) ήταν έτοιμος. Και βέβαια ο φόβος, υπήρχαν αντικειμενικά ρίσκα στο να περνάνε οι μέρες από εκεί και πέρα.

[AthinaP]

Κι όμως... Τα μαθηματικά είναι ένας δείκτης που δεν είναι τόσο άσχετος όσο δείχνει με μια πρώτη ματιά... (Από συζήτηση με εκπαιδευτικό του κλάδου). Τίποτα απόλυτο. Είναι όμως μια παρατήρηση (του) που δε θα την απερριπτα.

 

Τι εννοείς;

[alcyon]

Ένα παιδί εμφάνισε καποια θέματα, μόνο το ένα αντιμετώπισε αυτό το πρόβλημα.

 

Το ίδιο πρωτογενές αίτιο, που οδήγησε την αντιμετώπιση από τους γιατρούς, με εντατική παρακολουθηση, δε θα μπορούσε να ευθύνεται για τον διαφορετικό τρόπο κωδικοποίησης της σκέψης;

 

Υπεραπλούστευση:

Έγώ έχω πόνο στα πόδια και ο γιατρός συστήνει ποδόλουτρο.

Μετά δε μπορώ να φορέσω παπούτσια.

Φταίει το ποδόλουτρο;

[alcyon]

Τι εννοείς;

Θα σου πω σε πμ,

... μόλις ανακτήσω πρόσβαση σε κανονικό υπολογιστη.

[AthinaP]

Ένα παιδί εμφάνισε καποια θέματα, μόνο το ένα αντιμετώπισε αυτό το πρόβλημα.

 

Το ίδιο πρωτογενές αίτιο, που οδήγησε την αντιμετώπιση από τους γιατρούς, με εντατική παρακολουθηση, δε θα μπορούσε να ευθύνεται για τον διαφορετικό τρόπο κωδικοποίησης της σκέψης;

 

Υπεραπλούστευση:

Έγώ έχω πόνο στα πόδια και ο γιατρός συστήνει ποδόλουτρο.

Μετά δε μπορώ να φορέσω παπούτσια.

Φταίει το ποδόλουτρο;

 

 

Μα βρε πουλάκι μου λέμε ότι αν δεν είχε βιαστεί ο γιατρός θα είχε ωριμάσει μόνο του το αναπνευστικό και όλα καλά! Ή έστω αν είχε κάνει εξέταση ωρίμανσης των πνευμόνων και θα το βλέπαμε από κει και πέρα τι τροπή θα έπαιρνε το πράγμα. Αυτο ήταν το πρωτόκολλο στις ΗΠΑ, να λαμβάνεται η απόφαση συνεξετάζοντας την ωρίμανση των πνευμόνων, όχι ας πάει ΜΕΝΝ και βλέπουμε!

 

Τώρα για αυτό που λες, αντικειμενικά δεν ξέρω. Να το γκουγκλάρω, αλλά δεν ξέρω αν δίνει απάντηση σε αυτό που ρωτάς.

[alcyon]

Σε καταλαβαίνω. Δεν είμαι σε πισι και δε μπορώ να γίνω ακριβης. (δυσκολεύομαι στην πληκτρολογηση) .. Θα επανέλθω.

[AthinaP]

Το γκούκλαρα αυτό που είχε το παιδί, μιλάνε για excellent prognosis, σαν να μην έγινε ένα πράγμα, κάτι τέτοιο πρέπει να διάβασα τότε και να μην έδωσα τότε πολλή συνέχεια. Όπως είπα όμως είναι πολλά που δεν ξέρουμε ακριβώς, ήταν η ελαφριά προωρότητα, η όποια αγωγή πήρε, κανείς δεν ξέρει και μόνο υποθέσεις μπορεί να κάνει. Το πιο σίγουρο είναι το πρώτο που έγραψα για επιπτώσεις στη συμπεριφορά του παιδιού, που αυτό και μόνο μου φτάνει.

[Αγγελίνα_2]

Ναι, Alcyon, ίσως παίζει κάποιο ρόλο και αυτό που λες. Από την άλλη, αυτό με τα μαθηματικά μου κάνει πολλή εντύπωση, κάτι εξηγώ στο παιδί και το ξεχνάει την επόμενη στιγμή, ξεχνάει και αυτά που έμαθε παλιότερα όταν έρχεται κάτι καινούργιο να κουμπώσει στα παλιά, γενικά μια παράξενη κατάσταση, που δεν νομίζω ότι την έχω υποβάλει στο παιδί. Είναι κάτι παράξενο, δεν ξέρω να το εξηγήσω καλύτερα, που δεν το έχω προσέξει σε κάποιο νορμάλ παιδί που ξέρω και με οδηγεί στο να υποψιαστώ στο ότι κάποια κέντρα του εγκεφάλου δεν λειτουργούν με τον ιδανικό τρόπο. Το παιδί δεν μένει πίσω ευτυχώς, αλλά λειτουργεί πολύ παράξενα, θα έλεγα. Δεν νομίζω ότι μπορεί να υποβάλει κάποιος σε κάποιον κάτι τέτοιο. Στη γλώσσα πάλι τα πάει πολυ καλά, οπότε εκεί δεν θα έπαιζε ρόλο η δική μου στάση και θα έπαιζε στα μαθηματικά;

 

Μπορείς να υποθέσεις πως το παιδί σου είναι γεννημένος τριτοδεσμίτης.

 

Πρωτάκι είναι το παιδάκι; Κάπως έτσι λειτουργούσα κι εγώ, που γεννήθηκα μετά από ένα 24ωρο απόλυτα φυσικού τοκετού. Αυτό που λέμε...σκράπα στα μαθηματικά. Απίστευτα εκνευριστικό και για τους άλλους και για μένα, άνευ πλάκας, συμπάσχω μαζί σου.

 

Παρακολουθώ τη συζήτηση, αλλά την έχω επαναλάβει τόσες φορές εδώ μέσα που προτίμησα να εκφέρω την άποψή μου κατευθείαν στο youtube - άλλωστε δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα συνονθύλευμα επιχειρημάτων, που εδώ είχαν γραφτεί ήδη, οπότε δε θα πρόσφερε το ποστ μου κάτι παραπάνω στη συζήτηση. Έλαβα δε ορισμένα πολύ κολακευτικά σχόλια...

 

Τώρα λοιπόν αποφάσισα να γράψω γιατί με λυπεί βαθιά να βλέπω μαμάδες με άγχος και τύψεις για κάτι που αφορά τη γεννα του παιδιού τους, ενώ υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να μην είναι τα πράγματα έτσι όπως νομίζουν και να στενοχωριούνται άδικα. Φυσικά, κανείς δε γνωρίζει τις συνθήκες τις γέννησης και τα παιδιά σου καλύτερα από εσένα, απλά θέλησα να σου πω τη δική μου περίπτωση, να την έχεις κι αυτή στην άκρη του μυαλού σου - αν κατάλαβα καλά για τις ομοιότητες που υπάρχουν από την περιγραφή σου.

 

Για την ιστορία ας αναφέρω πως ο γυναικολόγος μου μου είχε προτείνει καισαρική μετά την 38η εβδομάδα, λόγω δυσαναλογίας πυέλου-μωρού (ανάλογο οικογενειακό ιστορικό σε μαμά και θεία). Εγώ δε θέλησα ούτε να το αναλογιστώ, του είπα επί λέξη "θα προσπαθήσω, γίνονται και θαύματα". Στις 39+3 ξεκίνησαν οι πόνοι, 8 ώρες μετά χωρίς ορό, διαστολή 1, 2 ώρες μετά με ορό ωκυτοκίνης διαστολή 2. Εμφανίστηκαν κεχρωσμένα και η παιδίατρος ζήτησε να βγει το παιδί άμεσα = επείγουσα καισαρική με ολική αναισθησία. Αποτέλεσμα: εγώ κουρέλι, μου πήρε μήνα+ να αναρρώσω σωματικά αλλά και συναισθηματικά, που δεν είδα το μωρό μου να γεννιέται, που δεν άκουσα το κλάμα του. Το μωρό μωβ, με σπασμένα αγγεία στο ένα μάτι (που αργότερα παρουσίασε και χαμηλή οπτική οξύτητα), απίστευτα νευρικό, παρόλο που θήλασε από την 1η μέρα και για τους 6 επόμενους μήνες και δε μπήκε σε καμια θερμοκοιτίδα. Τρομοκρατημένο θα το χαρακτήριζα, ούρλιαζε ακατάπαυστα όταν το άλλαζες, όταν του έκανες μπάνιο, όταν άκουγε έναν ξαφνικό θόρυβο, όπως φτάρνισμα. Πιστεύω ακράδαντα πως όλα αυτά οφείλονται στο στρεσσαρισμένο τρόπο της γέννησής του - ειδικά όταν το συγκρίνω με τη δεύτερη γέννα μου (προγραμματισμένη κ.τ. στις 38+3 με επισκληρίδιο) και στην απίστευτη διαφορά συμπεριφοράς των δύο νεογνών.

 

Εν κατακλείδι, σκυλομετάνιωσα, για να το πω λαϊκά. Δεν υπήρχε λόγος να τη βιώσουμε ούτε εγώ ούτε το μωρό όλη αυτή τη φρίκη. Μακάρι να είχα πάει και σε 2ο και σε 3ο και σε 10ο γυναικολόγο κι αν μου επιβεβαίωναν τα λόγια του πρώτου, να πήγαινα με πργραμματισμένη κ.τ.

 

Ξέρω πως το ποστ μου φαίνεται σαν παθιασμένη διακήρυξη υπέρ της κ.τ., αλλά σας διαβεβαιώ πως δεν είναι. Είναι απλά η καταγραφή της δικής μου περίπτωσης. Είμαι υπέρ του φ.τ. και προσπαθώ να τον υποστηρίζω σε κοπέλες που λένε πως θέλουν κ.τ. "για να μην πονέσουν". Όμως είμαι πολύ υπέρ του να παίρνεις 2η και 3η γνώμη όταν χρειάζεται και να μην παριστάνεις μόνη σου τον δόκτορα, γιατί θεωρώ πως είμαι παράδειγμα προς αποφυγήν, έχοντας πληρώσει τις συνέπειες αυτής της επιπολαιότητας. :-(

[Λαΐδα]

Για οσες δεν ειναι παθιασμενες υπερμαχοι της κτ ειναι κατι το οποιο μας τρομαζει Αγγελινα.....και εγω εχω στον κυκλο μου αναλογο περιστατικο, και το παιδι επαθε εξαρθρωση στον ωμο.

Θελω να πω οτι τη ΣΩΣΤΗ αποφαση σε τετοιες γκριζες ζωνες μπορουμε να τη ξερουμε μονο εκ των υστερων...δυστυχως.

[Melina22]

Μπορείς να υποθέσεις πως το παιδί σου είναι γεννημένος τριτοδεσμίτης.

 

Πρωτάκι είναι το παιδάκι; Κάπως έτσι λειτουργούσα κι εγώ, που γεννήθηκα μετά από ένα 24ωρο απόλυτα φυσικού τοκετού. Αυτό που λέμε...σκράπα στα μαθηματικά. Απίστευτα εκνευριστικό και για τους άλλους και για μένα, άνευ πλάκας, συμπάσχω μαζί σου.

 

Παρακολουθώ τη συζήτηση, αλλά την έχω επαναλάβει τόσες φορές εδώ μέσα που προτίμησα να εκφέρω την άποψή μου κατευθείαν στο youtube - άλλωστε δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα συνονθύλευμα επιχειρημάτων, που εδώ είχαν γραφτεί ήδη, οπότε δε θα πρόσφερε το ποστ μου κάτι παραπάνω στη συζήτηση. Έλαβα δε ορισμένα πολύ κολακευτικά σχόλια...

 

Τώρα λοιπόν αποφάσισα να γράψω γιατί με λυπεί βαθιά να βλέπω μαμάδες με άγχος και τύψεις για κάτι που αφορά τη γεννα του παιδιού τους, ενώ υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να μην είναι τα πράγματα έτσι όπως νομίζουν και να στενοχωριούνται άδικα. Φυσικά, κανείς δε γνωρίζει τις συνθήκες τις γέννησης και τα παιδιά σου καλύτερα από εσένα, απλά θέλησα να σου πω τη δική μου περίπτωση, να την έχεις κι αυτή στην άκρη του μυαλού σου - αν κατάλαβα καλά για τις ομοιότητες που υπάρχουν από την περιγραφή σου.

 

Για την ιστορία ας αναφέρω πως ο γυναικολόγος μου μου είχε προτείνει καισαρική μετά την 38η εβδομάδα, λόγω δυσαναλογίας πυέλου-μωρού (ανάλογο οικογενειακό ιστορικό σε μαμά και θεία). Εγώ δε θέλησα ούτε να το αναλογιστώ, του είπα επί λέξη "θα προσπαθήσω, γίνονται και θαύματα". Στις 39+3 ξεκίνησαν οι πόνοι, 8 ώρες μετά χωρίς ορό, διαστολή 1, 2 ώρες μετά με ορό ωκυτοκίνης διαστολή 2. Εμφανίστηκαν κεχρωσμένα και η παιδίατρος ζήτησε να βγει το παιδί άμεσα = επείγουσα καισαρική με ολική αναισθησία. Αποτέλεσμα: εγώ κουρέλι, μου πήρε μήνα+ να αναρρώσω σωματικά αλλά και συναισθηματικά, που δεν είδα το μωρό μου να γεννιέται, που δεν άκουσα το κλάμα του. Το μωρό μωβ, με σπασμένα αγγεία στο ένα μάτι (που αργότερα παρουσίασε και χαμηλή οπτική οξύτητα), απίστευτα νευρικό, παρόλο που θήλασε από την 1η μέρα και για τους 6 επόμενους μήνες και δε μπήκε σε καμια θερμοκοιτίδα. Τρομοκρατημένο θα το χαρακτήριζα, ούρλιαζε ακατάπαυστα όταν το άλλαζες, όταν του έκανες μπάνιο, όταν άκουγε έναν ξαφνικό θόρυβο, όπως φτάρνισμα. Πιστεύω ακράδαντα πως όλα αυτά οφείλονται στο στρεσσαρισμένο τρόπο της γέννησής του - ειδικά όταν το συγκρίνω με τη δεύτερη γέννα μου (προγραμματισμένη κ.τ. στις 38+3 με επισκληρίδιο) και στην απίστευτη διαφορά συμπεριφοράς των δύο νεογνών.

 

Εν κατακλείδι, σκυλομετάνιωσα, για να το πω λαϊκά. Δεν υπήρχε λόγος να τη βιώσουμε ούτε εγώ ούτε το μωρό όλη αυτή τη φρίκη. Μακάρι να είχα πάει και σε 2ο και σε 3ο και σε 10ο γυναικολόγο κι αν μου επιβεβαίωναν τα λόγια του πρώτου, να πήγαινα με πργραμματισμένη κ.τ.

 

Ξέρω πως το ποστ μου φαίνεται σαν παθιασμένη διακήρυξη υπέρ της κ.τ., αλλά σας διαβεβαιώ πως δεν είναι. Είναι απλά η καταγραφή της δικής μου περίπτωσης. Είμαι υπέρ του φ.τ. και προσπαθώ να τον υποστηρίζω σε κοπέλες που λένε πως θέλουν κ.τ. "για να μην πονέσουν". Όμως είμαι πολύ υπέρ του να παίρνεις 2η και 3η γνώμη όταν χρειάζεται και να μην παριστάνεις μόνη σου τον δόκτορα, γιατί θεωρώ πως είμαι παράδειγμα προς αποφυγήν, έχοντας πληρώσει τις συνέπειες αυτής της επιπολαιότητας. :-(

 

Διαβάζοντας την ιστορία σου μου δημιουργήθηκε η απορία πως έσπασε το αγγείο στο μάτι κ με ποιο τρόπο στρεσαρίστηκε το μωρό αφού η διαστολή ήταν μόνο 2. Δηλαδή όπως το έχω εγώ στο μυαλό μου ίσως κάνω κ λάθος, δεν ξεκίνησε καν την κάθοδο από το γεννητικό κανάλι ώστε να φανεί αν χωρά να περάσει...δεν θα μπορούσε να συμβεί το ίδιο ακριβώς σε μια άλλη γέννα χωρίς μεγάλο μωρό; Σαν ξεκίνημα μου θυμίζει κ άλλες περιπτώσεις γυναικών που ο τοκετός δεν προχωρούσε για κάποιες ώρες χωρίς εννοώ να υπάρχει δυσαναλογία. Τα κεχρωσμένα δημιουργήθηκαν μετά την ωκυτοκίνη ή πριν; Όπως και να χει κατανοώ τον τρόπο που το βλέπεις...δεν θεωρώ ότι ήσουν επιπόλαιη πάντως. Ακόμα κ άλλους γιατρούς αν ρωτούσες το πιθανότερο είναι πως θα σου έλεγαν ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα για καισαρική κατά την διάρκεια της γέννας. Εκεί θα μπορούσες να συζητήσεις περισσότερο το πως μπορεί να γίνει αυτή καισαρική τι μπορεί να προκύψει κλπ. Συμφωνώ κ εγώ απόλυτα ότι χρειάζεται κ δεύτερη κ τρίτη γνώμη. Η στενή λεκάνη από μόνη της όμως δεν αποτελεί κριτήριο για καισαρική. Υπάρχουν πολλές γυναίκες που γέννησαν πολύ μεγάλα μωρά έχοντας την ίδια "διάγνωση" με την δική σου. Θα μου πεις να το βράσω εμένα με ενδιαφέρει τι συνέβει με με εμένα. Δεν θα έχεις άδικο...Και εγώ ενδεχομένως να το μετάνιωνα αν βίωνα τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο...

 

Με την μαμά κ την θεία τι είχε συμβεί; Ξέρεις περισσότερες λεπτομέρειες;

 

Πάντως είναι συγκλονιστικό πως κάθε γέννα είναι μια ολόκληρη ιστορία για κάθε γυναίκα κ μωρό..εγώ το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να ακούω κάθε περίπτωση...

[Αγγελίνα_2]

Για οσες δεν ειναι παθιασμενες υπερμαχοι της κτ ειναι κατι το οποιο μας τρομαζει Αγγελινα.....και εγω εχω στον κυκλο μου αναλογο περιστατικο, και το παιδι επαθε εξαρθρωση στον ωμο.

Θελω να πω οτι τη ΣΩΣΤΗ αποφαση σε τετοιες γκριζες ζωνες μπορουμε να τη ξερουμε μονο εκ των υστερων...δυστυχως.

 

Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια, Λαϊδα, ήθελα να το γράψω κι εγώ και το ξέχασα. Τι θα έλεγα σήμερα, αν τα είχα καταφέρει τελικά να γεννήσω φυσιολογικά; Θα είχα εντελώς διαφορετική άποψη φυσικά! Αυτό ξεκίνησα να κάνω εξ αρχής ούτως ή άλλως, to beat the odds! Eίναι η εκ των υστέρων πεποίθησή μου αυτή, όπως και όλων μας, νομίζω.

 

Διαβάζοντας την ιστορία σου μου δημιουργήθηκε η απορία πως έσπασε το αγγείο στο μάτι κ με ποιο τρόπο στρεσαρίστηκε το μωρό αφού η διαστολή ήταν μόνο 2. Δηλαδή όπως το έχω εγώ στο μυαλό μου ίσως κάνω κ λάθος, δεν ξεκίνησε καν την κάθοδο από το γεννητικό κανάλι ώστε να φανεί αν χωρά να περάσει...δεν θα μπορούσε να συμβεί το ίδιο ακριβώς σε μια άλλη γέννα χωρίς μεγάλο μωρό; Σαν ξεκίνημα μου θυμίζει κ άλλες περιπτώσεις γυναικών που ο τοκετός δεν προχωρούσε για κάποιες ώρες χωρίς εννοώ να υπάρχει δυσαναλογία. Τα κεχρωσμένα δημιουργήθηκαν μετά την ωκυτοκίνη ή πριν; Όπως και να χει κατανοώ τον τρόπο που το βλέπεις...δεν θεωρώ ότι ήσουν επιπόλαιη πάντως. Με την μαμά κ την θεία τι είχε συμβεί; Ξέρεις περισσότερες λεπτομέρειες;

 

Πάντως είναι συγκλονιστικό πως κάθε γέννα είναι μια ολόκληρη ιστορία για κάθε γυναίκα κ μωρό..εγώ το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να ακούω κάθε περίπτωση...

 

Κι εγώ το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Έχεις δίκιο, το μέγεθος του μωρού δεν έπαιξε ρόλο στη γέννα γιατί δε φτάσαμε εκεί, αλλά ήταν λόγος να μην μπω στη διαδικασία του φ.τ. Δυστυχώς για μένα, ανήκω σε μια κατηγορία γυναικών με εξαιρετικά στενή πύελο, κι αυτό ήταν κάτι που μου επισήμαιναν ανελλιπώς όλοι οι γυναικολόγοι στους οποίους είχα κάνει τεστ παπ ως ελεύθερη. "Πώς θα γεννήσεις εσύ, κορίτσι μου;" Φανταστείτε ότι στο τεστ παπ μέχρι και σήμερα ο γιατρός χρησιμοποιεί τον δεύτερο μικρότερο διαστολέα. Το μωρό δεν ήταν τεράστιο, ήταν 3.450 γρ, αλλά δυσανάλογο για μένα, είπε ο γιατρός. Με παρηγορεί η σκέψη του ότι μου είπε εκ των υστέρων "καλύτερα έτσι, αλλιώς κατά πάσα πιθανότητα θα έπρεπε να το τραβήξω με κουτάλες και να σε κόψω πάρα πολύ". Ακριβώς αυτό που έπαθε η θεία μου στην πρώτη της γέννα στη Νέα Υόρκη, πριν από 26 χρόνια, μετά από ένα κλεισμένο 24ωρο πόνων. Επίσης και η μαμά μου είχε την ίδια ακριβώς φρικαλέα εμπειρία σε εμένα, πλην των κουτάλων. Οι κουτάλες ήταν out of the question για τη δική μου γέννα και το είχα δηλώσει εξ αρχής στο γιατρό.

 

Στα άλλα δεν ξέρω να σου απαντήσω στα σίγουρα, μόνο εκ του αποτελέσματος και πάλι. Και πριν την ωκυτοκίνη είχα δυνατές συσπάσεις, απλά μετά έγιναν ακατάπαυστες και δεν προλάβαινα να πάρω ανάσα σχεδον. Ένιωθα σα να είχα μέσα μου έναν πολιορκητικό κριό που έβρισκε σε αμπαρωμένες καστρόπορτες. Δεν ήταν ανάγκη να μου το πει κανείς πως το μωρό ζοριζόταν, το καταλάβαινα μόνη μου...πιστεύω πως σε εκείνη τη φάση έσπασαν και τα αγγεία του ματιού. Φυσικά, χαμηλή οπτική οξύτητα παρουσίασαν και πάρα πολλά παιδάκια που γεννήθηκαν πολύ πιο εύκολα, κι ούτε κανείς οφθαλμίατρος μπορεί να μου δώσει απάντηση, αλλά εδώ εμπίπτει αυτό που λέει η Αθηνά, το "κι αν...;" που στριφογυρίζει στο κεφάλι σου κι άιντε να το διώξεις.

 

Σε άλλες συζητήσεις με μαμάδες, πρώτη και καλύτερη την κολλητή μου, μου είπαν πως η ωκυτοκίνη τις βοήθησε να κατέβει το μωρό και να κάνουν διαστολή. Σε μένα πιστεύω πως σίγουρα έκανε κακό κι όχι καλό. Αλλά δεν ξέρω αν μπορούσε να προβλεφθεί η εξέλιξη από πριν.

 

Για το στρεσσάρισμα του μωρού, μπορεί να μη μπορώ να το εξηγήσω επιστημονικά, αλλά, ύστερα από άλλο ένα μωρό και 8 χρόνια μέσα στον κόσμο της μητρότητας γενικά, μπορώ να διαβεβαιώσω πως αυτή δεν είναι η φυσιολογική συμπεριφορά, ακόμα κι ενός δυσκολου νεογνού. Δεν ήταν απλώς δύσκολο. Έδειχνε, με κάθε του αντίδραση, τρομοκρατημένο, ηρεμούσε ΜΟΝΟ στο στήθος κι αυτό πήρε τουλάχιστον 2 μήνες για να αλλάξει.

[Alexia1985]

Αγγελίνα η ερώτηση μου μπορει και χαζή ..ειναι "Γιατι σου χορήγησε ωκυτοκινη αφού είχες δικούς σου πόνους και ο τοκετού εξελισσόταν φυσιολογικά; " προς τι η βιασύνη; Μήπως αυτο ηταν η αιτία του κακού και οχι οτι αποφασίσεις να προσπαθήσεις φυσιολογικά;

[moon child]

hello ladies

 

παρακολούθησα την εκπομπή ον λάιν, κράτησα τα θετικά, αλλά δεν μπόρεσα να μήν παρατηρήσω τα αρνητικά.

 

τα νούμερα είναι αμείλικτα

 

15% απαραίτητες.

 

αρά 60 -15 =45% εξαπατημένες στα ιδιωτικά, στο δημόσιο λιγότερες.

 

άν βγάλουμε ένα 5% σαν την Harlow, που δεν έφαγε κανένα πρόλογο και το αποφάσισε η ίδια, 40% εξαπατημένες.

 

και ναι, είναι εξαπατημένες, γιατί έφαγαν τόση πλύση εγκεφάλου οτι η καισαρική είναι ο απόλυτος τρόπος για σίγουρα αποτελέσματα.

 

έχω ακούσει δεκάδες ιστορίες μητέρων να υπεραμύνονται τον λόγο της καισαρικής τους... και να είναι ο πιό γελείος.

 

ΑΛΛΑ, δεν φέρουν αυτές την ευθύνη, όχι τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος της. και αυτό δεν μου άρεσε εμένα στην εκπομπή.

αν και εμένα αυτό με βοήθησε, η πληροφόρηση, είναι άδικο να ζητάς από μία έγκυο να πληροφορηθεί και να επιλέξει τον τοκετό της έτσι, πολλές φορές κόντρα σε αυτά που της λέει ο επιστήμονας απέναντι.

είναι ευθύνη του επιστήμονα να την ενημερώσει σωστά για τις επιλογές της.

 

οτι η κύηση κρατά 42 και όχι 40 εβδομάδες. οτι πρέπει να μάθει να περιμένει.

οτι η πρόκληση έχει περισσότερες πιθανότητες να καταλήξει σε καισαρική απ' ότι σε φ.τ. οτι έχει και κυνδίνους.

οτι η τελευταία αξιολόγηση θα γίνει στο τέλος, γιατί ναι, μπορεί τελικά να ανήκει και στο 15%, αλλά αυτό θα γίνει στο τέλος. γιατί και η καισαρική είναι επικύνδινη.

 

τουλάχιστον ο θεοδωρόπουλος ανέφερε κάποια αλλά είμαι σίγουρη οτι ο γιατρός που θέλει να μανιπουλάρει την ευαίσθητη έγκυο, γιατί θυμάμαι πως είναι να είσαι με την κοιλιά στο στόμα και να θες το καλύτερο για την πολύτιμη κύηση σου, θα βρει τρόπο να το αντικρούσει.

 

εγώ ήμουν πληροφορημένη, αλλά και τυχερή. είχα γιατρό που ξεγενάει και δίδυμα φυσιολογικά άνετα. αν δεν ήμουν τυχερή, θα πήγαινε στα τσακίδια η πληροφόρηση. θα μου λεγε προσωπική προβολή= καισαρική. και δεν θα μάθαινα ποτέ οτι απλά ήθελε λίγο περισσότερο χρόνο και κόπο. εκείνη την ώρα που είσαι με τα πόδια πάνω, και σφαδάζεις, δεν έχεις πολλές επιλογές.

 

οι κακοί και φιλοχρήματοι θα το εκμεταλευτούν. είναι τόσο εύκολο γι αυτούς να το κάνουν. κυριολεκτικά κλέβουν εκκλησάκι. οι καλοί θα δώσουν στην εκάστοτε δυσκολία τις πραγματικές της διαστάσεις.

 

με ενόχλησε που ο θεοδωρόπουλος δεν έθιξε καθόλου την εμπιστοσύνη.

 

την εμπιστοσύνη που δεν έχουμε στο δημόσιο και θέλουμε να γεννήσουμε με ιδιώτη. την υπερβολική εμπιστοσύνη που δίνουμε στον ιδιώτη. την θεοποίηση.

 

έχουν οι βόρειες χώρες χαμηλές καισαρικές, αλλά έχουν εμπιστοσύνη στο σύστημα τους. οτι τηρούνται προ/λα.

 

και φυσικά οτι επειδή είναι έτσι το σύστημα, πρέπει οι επίτοκες να πληροφορηθούν, και να αποφασίσουν "σωστά". άλλο ένα βάρος.

 

και κάτι τελευταίο, ορμώμενη από την πανάχρηστη καισαρικάκια γυναικολόγο της περιοχής μου που είπε στην μαμά της φίλης μου οτι αν θέλει γερό εγγονι αύριο στο γένεσις για καισαρική (και ξέρεις πόσοι ντρέπονται να βγούνε από τα σπίτια τους με τα προβληματικά παιδιά τους επειδή επέμεναν για φτ?) η οποία δήλωσε οτι μπορεί να κάνει vbac... γι'αυτήν προφανώς είναι κίνηση καριέρας. να φανεί. αλλά...

 

...με τί φόντα τέτοιοι γιατροί θα κάνουν vbac?

[vivien9]

Πολύ ωραία τοποθέτηση, συμφωνώ.

 

και κάτι τελευταίο, ορμώμενη από την πανάχρηστη καισαρικάκια γυναικολόγο της περιοχής μου που είπε στην μαμά της φίλης μου οτι αν θέλει γερό εγγονι αύριο στο γένεσις για καισαρική (και ξέρεις πόσοι ντρέπονται να βγούνε από τα σπίτια τους με τα προβληματικά παιδιά τους επειδή επέμεναν για φτ?) η οποία δήλωσε οτι μπορεί να κάνει vbac... γι'αυτήν προφανώς είναι κίνηση καριέρας. να φανεί. αλλά...

 

...με τί φόντα τέτοιοι γιατροί θα κάνουν vbac?

Μα δεν θα κάνει vbac φυσικά, θα προσπαθήσει για vbac . Πάντως θρασύτατη μου ακούγεται η συγκεκριμένη, συνήθως οι καισαρικάκηδες το έχουν ξεκόψει και έχουν και επιχειρήματα, μια φορά καισαρική πάντα καισαρική , θα ανοίξει η τομή, θα υπάρχει ακατάσχετη αιμοραγία κτλ κτλ

 

ΥΓ: Θεοδωράκης καλέ, όχι Θεοδωρόπουλος