πολλα νευρα δεν ξερω τι να κάνω

[polina26]

κοριτσια καλησπέρα

λοιπον εχω ενα μεγαλο θεμα με την κορουλα μου.. ειναι 17 μηνων και εχει απιστευτα νευρα και πολυ γκρινια.. αν δεν της κανω το χατηρι κλαίει.. και δεν κλαιει για λιγα λεπτα αλλά μπορεί να κλαιει για ωρες..

καταλαβαινω οτι ο ερχομαος ενος ακομα παιδιου και ολε-ς αυτες οι αλλαγες που βιωνουμε (κοντευω στον 9ο μηνα της εγκυμοσυνης μου) οπως πχ το πιο απλο οτι δεν μπορω να καθομαι με τις ωρες να παιζω μαζι της.. την στρεσάρουν.. αλλά πραγματικά ολα αυτα τα νευρα δεν ξερω πως να τα διαχειριστω. ειναι σαν να εχω αλλο παιδι.. 'δεν ακουει το οχι και το μη και πραγματικά εχω φτασει στο σημειο να φωνάζω που απο οτι φενεται κανει τα πραγματα χειροτερα..

δεν εχω αλλες αντοχες.. ψυχολογικά ειμαι ενα ρακος.. σκεφτομαι πως σε λιγο καιρο θα ερθει και το δευτερο μωρο και αν τωρα δεν μπορω να κουμαντάρω την κατασταση τοτε τι θα κανω.. βοηθεια δεν εχω.. γειτονια δεν εχω να την παρω να την παω μια βολτα . ζω μεσα στα χωράφια.. δεν ξερω ειμαι να σκάσω..

προτεινετε ρε κοριτσια κάτι ετσι ωστε να μειωθουν αυτά τα νευρα..

σκεφτομαι μηπως ειναι φαση και περάσει αλλά καθε μερα ειναι χειροτεα..

[christinapap]

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΙΝΑ! ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ(ΣΧΕΔΟΝ 4) ΟΠΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΑΣ ΠΑΙΔΑΚΙ. ΠΟΛΛΑ ΝΕΥΡΑ, ΚΛΑΜΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΑΙΤΙΑ. ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΘΥΜΩΝΑ ΑΛΛΑ ΕΙΔΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΦΕΡΝΕ ΘΕΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ. ΟΠΟΤΕ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΘΥΜΩΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΝΕΥΡΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΙΡΝΩ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΦΙΓΓΩ ΔΥΝΑΤΑ. ΠΡΟΣΕΞΑ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΗΡΕΜΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ. ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΟΥ ΝΙΩΘΟΥΝ. ΒΕΒΑΙΑ ΕΣΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΟΝΤΩΣ ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΗΝ ΗΡΕΜΗΣΕΙ.

ΠΑΝΤΩΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΙΩΘΩ ΤΟΣΟ ΧΑΛΙΑ ΚΑΙ ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΗ.

[may23]

Καλημέρα και απο εμένα! Η δική μου κόρη είναι στη μέση, μόλις έκλεισε τα τρία! Υπάρχουν στιγμές που αντιδραει πολύ έντονα κ ουρλιάζει για ψύλλου πηδημα κ άλλες φορές που λες τώρα θα ξεσπασει κ κάθεται αμέριμνη! Τον ερχομό του δευτερου παιδιού, τον πήρε καλά, τις φορές όμως που κατι τη νευριάσει ξ αρχίσει τα όχι κ τα ουρλιαχτά, προσωπικά παίρνω το μωρό κ πάω σε άλλο δωμάτιο κ της λέω με ηρεμία, οτι το κεφάλι του μωρου δεν αντεχει κλάματα κ άμα σταματήσει μπορεί να ερθει στην παρέα μας. Με κλάμματα όμως όχι! Γενικα πιστευω οτι εξαρταται από το χαρακτήρα της μαμάς- εγω εχω γαιδουρινή υπομονή γενικά- και φυσικά από το χαρακτήρα κ την ηλικία του παιδιού. Δυστυχώς το 17 μηνών δεν καταλαβαίνει όσο το τριων ετων κ εκεί θέλει πιο καλό χειρισμό.

[polina26]

αχ κοριτσια μακαρι να της φτασει η αγκαλια .. πραγματικα δεν εχω αλλη υπομονη δεν εχω

[xena]

Γεια σου Πωλινάκι, με το καλό κορίτσι μου!

 

Ακριβώς τα ίδια είχα περάσει κι εγώ πέρισυ την άνοιξη. 18 μηνών η μεγάλη και 9 μηνών έγκυος εγώ.

Κοίτα, εμείς συμπεράναμε ότι το παιδί ξαφνικά σταμάτησε η μαμά να το παίρνει αγκαλίτσα, να το κάνει "αεροπλανάκι", σταμάτησε να σκύβει για να παίζουν μαζί κλπ κλπ. Στην ουσία δλδ δεν μπορεί να διαχειριστεί ό,τι συνεπάγεται ότι της στερεί η εγκυμοσύνη σου. Θέλει υπομονή και αν μπορείς να της "χαριστείς" αλλού. Εγώ ηρέμησα τις τελευταίες ημέρες που την έμαθα να μαγειρεύουμε παρέα. Αλλιώς... εκείνο τον καιρό είχα φάει τόσο ξύλο... ασε... έμαθα να μετράω και μέχρι το 10 παίρνοντας βαθιές ανάσες γιατί πραγματικά όλη αυτή η γκρίνια εξαντλεί την υπομονή σου.. σε καταλαβαίνω Α-ΠΟ-ΛΥ-ΤΑ. Κουράγιο και υπομονή - θα περάσει!

 

Να σε ενημερώσω και για το μετά;;;

Φύγαμε για το μαιευτήριο και εννοείται με αναζητούσε το παιδί πολύ. Οταν γυρίσαμε καλοδέχτηκε το μωρό και ήταν το καλύτερο παιδί. Πολύ ευχάριστη έκπληξη (της έλειψε η μαμά...).

Μετά από 3-4 ημέρες όμως άρχισε την μεγάλη ζήλια. Οταν θήλαζα μου τραβαγε τα μαλλιά, έπεφτε απ' τον καναπέ με το κεφάλι (!!), χτύπαγε το μωρό - το τσίμπαγε... κι εγώ την μάλωνα 2 φορές την είχα χτυπήσει και τόσο χειρότερα έγιναν τα πράγματα.

Ωσπου μια μέρα χτύπησε το μωρό καθώς το θήλαζα και δεν την πείραξα. Οπως έκλαιγε το μωράκι της έλεγα: Γιατί αγάπη μου πονάς το μωράκι; γιατί το χτυπάς; κλαίει τώρα. Από τότε δεν το ξαναπέιραξε. Αντίθετα, μετά κυρίως το πρώτο 3μηνο το είχε στα ώπα ώπα. Κι ακόμη. Είναι η αδελφούλα της και κάθε πρωί παει και τη φιλάει και παίζει μαζί της.

 

Εννοείται σε όλο αυτό το διάστημα κοιταγα να συμμετέχει στην περιποίηση του μωρού. Και δεν είπα ούτε στιγμή "όχι" στους "παλιμπαιδισμούς" της. Τώρα πια ίσως έχει καταλάβει πως δεν της αφαιρέθηκε με την έλευση του μωρού ούτε σταγόνα αγάπης - αντιθέτως θα έλεγα και έτσι το ξεπέρασε.

 

Με το καλό και πάλι!! Ποτε γεννάς;;; Και τι θα είναι;; κοριτσάκι ή αγοράκι;;;

[polina26]

Γεια σου Πωλινάκι, με το καλό κορίτσι μου!

 

Ακριβώς τα ίδια είχα περάσει κι εγώ πέρισυ την άνοιξη. 18 μηνών η μεγάλη και 9 μηνών έγκυος εγώ.

Κοίτα, εμείς συμπεράναμε ότι το παιδί ξαφνικά σταμάτησε η μαμά να το παίρνει αγκαλίτσα, να το κάνει "αεροπλανάκι", σταμάτησε να σκύβει για να παίζουν μαζί κλπ κλπ. Στην ουσία δλδ δεν μπορεί να διαχειριστεί ό,τι συνεπάγεται ότι της στερεί η εγκυμοσύνη σου. Θέλει υπομονή και αν μπορείς να της "χαριστείς" αλλού. Εγώ ηρέμησα τις τελευταίες ημέρες που την έμαθα να μαγειρεύουμε παρέα. Αλλιώς... εκείνο τον καιρό είχα φάει τόσο ξύλο... ασε... έμαθα να μετράω και μέχρι το 10 παίρνοντας βαθιές ανάσες γιατί πραγματικά όλη αυτή η γκρίνια εξαντλεί την υπομονή σου.. σε καταλαβαίνω Α-ΠΟ-ΛΥ-ΤΑ. Κουράγιο και υπομονή - θα περάσει!

 

Να σε ενημερώσω και για το μετά;;;

Φύγαμε για το μαιευτήριο και εννοείται με αναζητούσε το παιδί πολύ. Οταν γυρίσαμε καλοδέχτηκε το μωρό και ήταν το καλύτερο παιδί. Πολύ ευχάριστη έκπληξη (της έλειψε η μαμά...).

Μετά από 3-4 ημέρες όμως άρχισε την μεγάλη ζήλια. Οταν θήλαζα μου τραβαγε τα μαλλιά, έπεφτε απ' τον καναπέ με το κεφάλι (!!), χτύπαγε το μωρό - το τσίμπαγε... κι εγώ την μάλωνα 2 φορές την είχα χτυπήσει και τόσο χειρότερα έγιναν τα πράγματα.

Ωσπου μια μέρα χτύπησε το μωρό καθώς το θήλαζα και δεν την πείραξα. Οπως έκλαιγε το μωράκι της έλεγα: Γιατί αγάπη μου πονάς το μωράκι; γιατί το χτυπάς; κλαίει τώρα. Από τότε δεν το ξαναπέιραξε. Αντίθετα, μετά κυρίως το πρώτο 3μηνο το είχε στα ώπα ώπα. Κι ακόμη. Είναι η αδελφούλα της και κάθε πρωί παει και τη φιλάει και παίζει μαζί της.

 

Εννοείται σε όλο αυτό το διάστημα κοιταγα να συμμετέχει στην περιποίηση του μωρού. Και δεν είπα ούτε στιγμή "όχι" στους "παλιμπαιδισμούς" της. Τώρα πια ίσως έχει καταλάβει πως δεν της αφαιρέθηκε με την έλευση του μωρού ούτε σταγόνα αγάπης - αντιθέτως θα έλεγα και έτσι το ξεπέρασε.

 

Με το καλό και πάλι!! Ποτε γεννάς;;; Και τι θα είναι;; κοριτσάκι ή αγοράκι;;;

 

ειναι λες και δοιαβάζω την καθημερινοτητα μου... πραγματικα..

πλεον με το μαγειρευα ή γενικά οταν ειμαι στην κουζινα την ανεβαζω στο παγκο και ηρεμει.. εχει 2 μερες που οταν μαγειρευω δεν ακουω κιχ... τι καλα..

γεννάω μεχρι 1.3 τωρα την δευτερα μπαίνω στο μηνα μου.. κοριτσάκι εχω πάλι. πραγματικά ευχομαι να της περάσει .. επειδη μολις γεννησω ξερω θα ειμαι ακομα πιο δυσκολα ειπα στην μανα μου και στην πεθερα μου που μενουν κοντα σχετικά να ερχονται 2-3 ωρες να κρατάνε την μεγάλη για να έχει και παρέα και για να ξεχνιέται και να με αφηνει λιγο ησυχη γιατι θελω να το παλεψω για αποκλειστικο θηλασμο μιας και στην πρωτη δεν τα καταφερα.. επίσης εχω σταματησει 2 μερες τωρα να την μαλωνω μπας και γινουν τα πραγματα λιγο καλυτερα.. απλά οταν νευριαζω σηκονομαι και παω για 5 λεπτα σε αλλο δωμάτιο μεχρι να ηρεμησω γιατι φοβάμαι μην ανεβάσω καμια πιεση γιατι την πρωτη μου κορη την γεννησα με προεκλαμψια.. δυσκολα τελικά οταν το παιδι ειναι μικρό πολυ δυσκολα

[xena]

ειναι λες και δοιαβάζω την καθημερινοτητα μου... πραγματικα..

πλεον με το μαγειρευα ή γενικά οταν ειμαι στην κουζινα την ανεβαζω στο παγκο και ηρεμει.. εχει 2 μερες που οταν μαγειρευω δεν ακουω κιχ... τι καλα..

γεννάω μεχρι 1.3 τωρα την δευτερα μπαίνω στο μηνα μου.. κοριτσάκι εχω πάλι. πραγματικά ευχομαι να της περάσει .. επειδη μολις γεννησω ξερω θα ειμαι ακομα πιο δυσκολα ειπα στην μανα μου και στην πεθερα μου που μενουν κοντα σχετικά να ερχονται 2-3 ωρες να κρατάνε την μεγάλη για να έχει και παρέα και για να ξεχνιέται και να με αφηνει λιγο ησυχη γιατι θελω να το παλεψω για αποκλειστικο θηλασμο μιας και στην πρωτη δεν τα καταφερα.. επίσης εχω σταματησει 2 μερες τωρα να την μαλωνω μπας και γινουν τα πραγματα λιγο καλυτερα.. απλά οταν νευριαζω σηκονομαι και παω για 5 λεπτα σε αλλο δωμάτιο μεχρι να ηρεμησω γιατι φοβάμαι μην ανεβάσω καμια πιεση γιατι την πρωτη μου κορη την γεννησα με προεκλαμψια.. δυσκολα τελικά οταν το παιδι ειναι μικρό πολυ δυσκολα

 

Κι εγώ πάλι μ'αυτά που λες είναι λες και μου περιγράφεις πως ήμουν!!! Λοιπόν πραγματικά μείνε ήρεμη. Για να σου είναι πιο εύκολο να κατανοήσεις και να θυμάσαι πως είναι ακόμη μωράκι και αυτό. Και πως προσπαθεί να σε κατακτήσει όπως μπορεί και ότι δεν έχει διδαχθεί ακόμη τον τρόπο..

 

Πραγματικά ξέχνα τις φωνές - μόνο ένταση θα της φέρουν, όλα με το καλό, ακόμη κι όταν πέφτει και κυλιέται και φωνάζει για κάτι που δεν υπάρχει, εσύ σήκωσε την και λέγε τα δικά σου: Ελα να δεις έναν μεγάλο ποντικούλη που είδα στον κήπο!! Βασικά δλδ άσχετα πράγματα και πολύ πολύ αγάπη.

 

Μάλιστα την ηρεμούσε πολύ όταν ερχόταν η γιαγιά τις πρώτες ημέρες να την πάρει κι εγώ έκανα πως δεν ήθελα - πως ήθελα να είναι μαζί μου. Ετσι δεν το έβλεπε σαν απόρριψη ότι απασχολείται απ' τη γιαγιά. Επίσης επειδή είχα ακριβώς το ίδιο με την γαλουχία (και τα κατάφερα αυτή τη φορά!!!! ακόμη θηλάζω), την εδραίωσα τον πρώτο μήνα με το θήλαστρο τις ώρες που με έβλεπε η μεγάλη γιατί αλλιώς μας είχε βγάλει τα μάτια. Καλό μου έκανε ανά 3ωρο το θήλαστρο και μαζί και μαραθόσπορος ρόφημα γιατί η κούραση με 2 μωρά είναι μεγάλη και δεν βοηθά στην γαλουχία!

 

Κοριτσάκι έχεις;;; Λοιπόν Πωλίνα, έχω να σου πω πως είσαι κι εσύ απ' τις τυχερότερες - συγνώμη απ' τις άλλες μαμάδες αλλά έτσι αισθάνομαι. Μεγαλώνοντας τα παιδιά που είναι ίδιου φύλλου και μάλιστα κοριτσάκια δένονται τόσο που νιώθεις μεγάλη ευτυχία να τα βλέπεις... ξεχνάς εντελώς την κούραση τους πρώτους μήνες, απ' τον 6ο κυρίως που το μικρό θα αρχίσει να ανταποκρίνεται, το μεγάλο θα καταλάβαίνει λίγο περισσότερο και θα επικοινωνούν, θα της αρέσει να προσέχει την μικρή και η μικρή θα τρελαίνεται να ασχολείται η μεγάλη μαζί της.

 

Επίσης συμβουλή: ότι δεν κάνει της μεγάλης, πλυμένο και σιδερωμένο σε καθαρό συρτάρι για να μην πλένεις/σιδερώνεις πάλι του χρόνου! Δεν θα προλαβαίνεις και πολύ....

[polina26]

Κι εγώ πάλι μ'αυτά που λες είναι λες και μου περιγράφεις πως ήμουν!!! Λοιπόν πραγματικά μείνε ήρεμη. Για να σου είναι πιο εύκολο να κατανοήσεις και να θυμάσαι πως είναι ακόμη μωράκι και αυτό. Και πως προσπαθεί να σε κατακτήσει όπως μπορεί και ότι δεν έχει διδαχθεί ακόμη τον τρόπο..

 

Πραγματικά ξέχνα τις φωνές - μόνο ένταση θα της φέρουν, όλα με το καλό, ακόμη κι όταν πέφτει και κυλιέται και φωνάζει για κάτι που δεν υπάρχει, εσύ σήκωσε την και λέγε τα δικά σου: Ελα να δεις έναν μεγάλο ποντικούλη που είδα στον κήπο!! Βασικά δλδ άσχετα πράγματα και πολύ πολύ αγάπη.

 

Μάλιστα την ηρεμούσε πολύ όταν ερχόταν η γιαγιά τις πρώτες ημέρες να την πάρει κι εγώ έκανα πως δεν ήθελα - πως ήθελα να είναι μαζί μου. Ετσι δεν το έβλεπε σαν απόρριψη ότι απασχολείται απ' τη γιαγιά. Επίσης επειδή είχα ακριβώς το ίδιο με την γαλουχία (και τα κατάφερα αυτή τη φορά!!!! ακόμη θηλάζω), την εδραίωσα τον πρώτο μήνα με το θήλαστρο τις ώρες που με έβλεπε η μεγάλη γιατί αλλιώς μας είχε βγάλει τα μάτια. Καλό μου έκανε ανά 3ωρο το θήλαστρο και μαζί και μαραθόσπορος ρόφημα γιατί η κούραση με 2 μωρά είναι μεγάλη και δεν βοηθά στην γαλουχία!

 

Κοριτσάκι έχεις;;; Λοιπόν Πωλίνα, έχω να σου πω πως είσαι κι εσύ απ' τις τυχερότερες - συγνώμη απ' τις άλλες μαμάδες αλλά έτσι αισθάνομαι. Μεγαλώνοντας τα παιδιά που είναι ίδιου φύλλου και μάλιστα κοριτσάκια δένονται τόσο που νιώθεις μεγάλη ευτυχία να τα βλέπεις... ξεχνάς εντελώς την κούραση τους πρώτους μήνες, απ' τον 6ο κυρίως που το μικρό θα αρχίσει να ανταποκρίνεται, το μεγάλο θα καταλάβαίνει λίγο περισσότερο και θα επικοινωνούν, θα της αρέσει να προσέχει την μικρή και η μικρή θα τρελαίνεται να ασχολείται η μεγάλη μαζί της.

 

Επίσης συμβουλή: ότι δεν κάνει της μεγάλης, πλυμένο και σιδερωμένο σε καθαρό συρτάρι για να μην πλένεις/σιδερώνεις πάλι του χρόνου! Δεν θα προλαβαίνεις και πολύ....

 

xiλια ευχαριστω.. ειμαι σιγουρη οτι οι συμβουλες σου θα με βοηθησουν παρα πολυ.... χιλια ευχαριστω..

και εγω νιωθω πολυ τυχερη που ειναι του ιδιου φυλλου...