sos-Υπερβολικό άγχος με ασθένειες

[samantha1gr]

γεια σας.τον τελευταίο χρόνο έχω αποκτήσει υπερβολικό άγχος με τις ασθένειες των παιδιών.Ολα ξεκίνησαν οταν 2 συγγενικά μου πρόσωπα προσβλήθηκαν απο σοβαρές ασθένειες.Σε συζητήσεις που είχα μαζί τους μου τόνισαν ότι έπαθαν αυτό που έπαθαν λόγω της μη έγκαιρης προσέλευσης τους σε γιατρό.Από τότε αυτό το "μη έγκαιρη προσέλευση" μου έχει καρφωθεί στο μυαλό και με πανικοβάλλει. Στο παραμικρό σύμπτωμα των παιδιών π.χ βηχαλάκι ή ένα εξάνθημα ψάχνω στο internet για το τι μπορεί να είναι και τρέχω αμέσως στον παιδίατρο ή στο νοσοκομείο ακόμα και Σαββατοκύριακα προκειμένου να ηρεμήσω.Αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε γιατί πολλές φορές η γνώμη του παιδίατρου δεν με ησυχάζει αν και είναι έμπειρος και εδω και 5 χρόνια μας έχει σώσει απο δυσάρεστες καταστάσεις ,σκέφτομαι την πιθανότητα να κάνει λάθος.Αυτό βέβαια μας στοιχίζει ψυχολογικά ,οικονομικά αλλα και σε ταλαιπωρία των παιδιών που δεν φταίνε σε τίποτα.Τελευταία μου εμμονή η νόσος των νευρινομάτωσης.Ο μικρός 15 μηνών είχε μια κηλίδα ανάμεσα στα πόδια του εκ γεννετής και πρόσφατα απέκτησε άλλες τρεις.Πήγα φυσικά άμεσα στον παιδίατρο αφού πανικοβλήθηκα με όσα διάβασα περι νευροινομάτωσης στο internet ο οποίος αφού τον εξέτασε λεπτομερώς ιδιαίτερα στις μασχάλες, μας καθησύχασε λέγοντας μας ότι πρέπει να έχει πάνω απο 6 κηλίδες για να το ψάξουμε αλλά και ότι αυτές που έχει έπρεπε να είναι μεγαλύτερου μεγέθους ( μη αξιολογήσιμες συγκεκριμένα τις χαρακτήρισε ).Εγώ φυσικά δεν ηρέμησα και συνεχώς σκέφτομαι μήπως αυξηθούν σε μέγεθος οι υπάρχουσες ή τι θα γίνει αν βγάλει και άλλες κτλ και κάθε πρωί τον ψάχνω σε όλο του το σώμα. Προσπαθώ να σκεφτώ θετικά αλλά δεν το καταφέρνω πάντα..

[lelaki1980]

γεια σου λοιπον...μου θυμιζεις περιπου λιγο απο την δικια μου περιπτωση με την μονη διαφορα οτι εγω δυσκολα παω σε γιατρο-παιδιατρο γιατι γενικοτερα τους φοβαμαι αλλα χωρις αυτο να δικαιολογει το οτι ειμαι απλα απαραδεκτη γιατι προκειται για το παιδι μου που ευτυχως μεχρι σημερα μεγαλωνει μια χαρα χωρις αρρωστειες πυρετους βηχαλακια κτλ...ολα αρχισαν περσι τον σεπτεμβριο που η μικρη μου ειχε βγαλει στο κεφαλακι της ενα μικρο σπυρι που ηταν λες και την ειχε τσιμπησει κουνουπι...το ειδα λεω οκ θα φυγει....να ομως που δεν εφυγε και αυτο το πραγμα μεγαλωνε και εφτασε να γινει ενα μεγαλου μεγεθους σπυρι με πυον και αιμα μεσα και με μια αηδιαστικη μορφη τυπου (σαν πλασμενος κιμας-μπιφτεκι στο μεγεθος σαν καπακι κοκα-κολας)βεβαια την ειχα παει στην παιδιατρο πιο πριν και μου ειπε οτι πρεπει να το δει ενας δερματολογος αλλα το μονο σιγουρο ηταν οτι δεν υπηρχε λογος ανησυχιας.την πηγα λοιπον στον δερματολογο ο οποιος μετα απο δυο επισκεψεις και εναν υπερηχο(εγω απλα ειχα πανικοβληθει και εκλαιγα καθε μερα γιατι βεβαιως εψαχνα στο ιντερνετ!!συμβουλη....ΜΗΝ ΨΑΧΝΕΙΣ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΘΑ ΛΩΛΑΘΕΙΣ)μου διεγνωσε πυογοννο κοκκιωμα αφου πρωτα βεβαια αυτο το πραγμα εσκασε και γεμισε ολο το σπιτι αιματα και ενα παιδι κατακκοκινο απο αιμα σε ολο του το σωμα....δεν λιποθυμησα γιατι με ειχε ενημερωσει ο γιατρος οτι αυτο το πραγμα μπορει να σκασει και να μην τρομαξω να παρω γαζουλες κτλ και να το πιεζω να σταματησει....η καταληξη ηταν στο παιδων μια απλα χειρουργικη επεμβαση για αφαιρεση του μορφωματος αυτου το οποιο δημιουργηθηκε απο το παλιοκουνουπο το οποιο η μικρη μου το εξυσε και προφανως το εξυσε τοσο πολυ που χτυπησε αγγειακι!!ΔΗΛΑΔΗ ΕΛΕΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ:x....αφου λοιπον ολα τελικα τελειωσαν και ηταν ολα οκ μιας και στο χειρουργιο της μικρης εγω ημουνα στις κουνιες του παιδων και εκανα κουνια μπελα και ειχα αφησει την μανα μου με τον αντρα μου μεσα στην αιθουσα αναμονης....μεχρι και ο γιατρος με εβρισε λεγοντας μου ¨κοπελια υπαρχουν σοβαροτατα περιστατικα στο νοσοκομειο με παιδακια τα οποια χαροπαλευουν απο τις ¨΄κακιες αρρωστειες¨΄ και κοιτα να ηρεμησεις μου λεει....Απο εκεινη την ημερα και μετα λοιπον ψαχνω την μικρη απο την κορυφη μεχρι τα νυχια για το παραμικρο υποπτο πραγμα και φυσικα την τσαντιζω γιατι ειναι ενα κοριτσακι 3 χρονων αντιδραστικο εκ φυσεως και δεν θελω να της δημιουργησω ψυχολογικα προβληματα γιατι απλα τα καταλαβαινει ολα πλεον....αφου να φανταστεις μετα απο αυτο που μου ειπε ο γιατρος για τις ΄κακια αρρωστεια" ψαχνω στο ιντερνετ για τα συμπτωματα και τσεκαρω την μικρη μου καθημερινα...την ρωταω πονας καπου αγαπη μου?κοιταω τα ματια της να δω αν χανει το ενα ματακι απο το αλλο και γενικως τετοιες αηδιες....το μονο που σου λεω και λεω και στον εαυτο μου καθημερινα ειναι απλα ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ....εγω τεινω να το καταφερω δηλαδη αντι για καθε μερα την κοιταω μια φορα την εβδομαδα...ετσι απλα γιατι ειμαι μαμα....:p με λιγα λογια κοιτα να το αποβαλεις οσο μπορεις,μην τρελενεσαι με το βηχαλακι ή με λιγο πυρετουλι που μπορει να σου κανει για κανα 2 μερες...μαλλον ολα ειναι στο μυαλο μας και τα παιδακια περνανε και τις ιωσουλες τους...απλα επειδη τα παιδακια μεγαλωνουν μην τους δημιουργησουμε την εντυπωση οτι παντα κατι εχουνε γιατι τωρα το μικρο σου ειναι 15 μηνων αργοτερα που θα παει 3-4 χρονων και θα καταλαβαινει τα παντα θα τα κανουμε μυγιαγκικτα και πανω απο ολα θα εχουνε τον φοβο μηπως ειναι αρρωστα το οποιο θα το εχουμε δημιουργησει εμεις σαν γονεις....χαλαρα λοιπον και παλι χαλαρα....και παλι τα λεω εγω αυτα που φομαμαι τους γιατρους και δεν παω το παιδι μου με το παραμικρο στον γιατρο...απλα να....σε εσενα ετυχε να εχεις δυο περιστατικα στην οικογενεια σου και επηρεαζεσε απο εκει....ενω εγω ειχα επηρεαστει απο το χειρουργιο και το σκατοπραμα αυτο στο κεφαλακι της.....οποτε στην ουσια μονο εμεις τρελενομαστε και κανενας αλλος...δεν μας φταινε και τα ζουζουνια μας..μια χαρα θα ειναι!! και να εισαι σιγουρη μια μανα ξερει ποτε πραγματικα να ανησυχησει σοβαρα γιατι το ΕΝΣΤΙΚΤΟ ειναι απλα ΜΗΤΡΙΚΟ και υπαρχει!!να χαιρεσε τα παιδακια σου