Κανονας του εσωρουχου και σεξουαλικη υγεια!

[Έσπερος]

Just now, kine είπε:

Συμφωνώ επίσης, ότι το συγκεκριμένο μότο, περί εσωρούχου είναι must μόνο σε κάτι μαμαδοφόρουμ και όχι στον υπόλοιπο κόσμο

Τώρα για να δώσω μια κωμική νότα στη συζήτηση, έχω την εντύπωση ότι όλες οι σύγχρονες μαμάδες ασχολούνται με φόρουμ ή ομάδες. Δεν ισχύει; Γιατί γενικά όσα διαβάζω εδώ ή στις ομάδες του φβ τείνω να τα παίρνω πολύ στα σοβαρά θεωρώντας ότι τα τηρούν όλοι (επειδή όσες γνωστές μου έχουν παιδιά είναι μέλη των ομάδων, από αυτές εξάλλου τις έμαθα) αλλά όντως στην πορεία εκπλήσσομαι όταν βλέπω ότι δεν τα τηρούν. 

 

Κινούμαι κάπου μεταξύ των δύο προσεγγίσεων. ΑΥτά που λέει η @ΑΡΓΚ ξέρω κ εγώ ότι στατιστικά ισχύουν. Αφορούν άραγε μόνο τελείως διαλυμένες και διαταραγμένες οικογένειες; Έχω αναρωτηθεί κι εγώ γι αυτό. Γενικά δεν θεωρώ ότι ένα παιδί σε ηλικία που δεδν κυκλοφορεί μόνο του κινδυνεύει από κάποιον, παρά μόνο από κάποιον διαταραγμένο φροντιστή. ΓΙα πιο μετά, η ιδέα των σεξουαλικών παιχνιδιών μεταξύ παιδιών, με τρομάζει. Και πάλι όμως αυτά προϋποθέτουν χρήση βίας, άρα δεν μπορεί ένα παιδί να προστατευτεί, έτσι δεν είναι; 

 

Αρα τελικά απέναντι σε τι ενδυναμώνουμε το παιδί μας; Μόνο απέναντι στη λεκτική παρενόχληση ή σε μια σχέση που επιμένει να προχωρήσει ή να γίνουν πράξεις που το ένα μέρος δεν είναι έτοιμο να κάνει; Όχι ότι τα θεωρώ ασήμαντα αυτά, σε καμία περίπτωση. Τα θεωρω πολύ σημαντικά γιατί είναι σε μια γκρίζα ζώνη που πολλοί τα προσπερνούν ως αμελητέα. Αλλά γενικά όλη αυτή η θεωρία, με τις αρχές της οποίας δεν διαφωνώ, δεν βρίσκω που μπορεί να εφαρμοστεί. Χάνω δηλαδή τη σύνδεση ότι το παιδί που υπομένει το ενοχλητικό γαργάλημα της γιαγιάς αποκτά τόσο έντονα την ιδέα ότι το σώμα του έιναι κάτι που προσφέρει ευχαρίστηση στους άλλους, άρα αυτό θα το θεωρήσει αυτονόητο και όταν το απαιτήσει κάποιο πρόσωπο με σεξουαλική επιθυμία αυτή τη φορά. 

[kine]

Τα σεξουαλικά παιχνίδια με άλλα παιδιά, δεν προϋποθέτουν χρήση βίας. Συναισθηματική βία με την ένοια του εκβιασμού και της προτροπής ναι. Φυσική βία, όχι απαραίτητα, όχι συνήθως.

 

Υπάρχει το αθώο δύο νηπίων που θα δείξουν ο ένας στον άλλο το όργανο του ή θα θελήσουν να ακουμπήσουν, να δουν του άλλου κτλ.

 

Υπάρχει η πρόκληση από ένα παιδί στο άλλο, να κάνει κάτι, να δείξει κάτι, να κάνει κάτι σε κάποιον άλλο. Αυτά υπολογίζω ότι συμβαίνουν προεφηβεία, αλλά και νωρίς στο δημοτικό. Εξαρτάται το παρεάκι .

 

Υπάρχει η ανάγκη παιδιών να αποδείξουν κατι, να είναι μέρος μιας παρέας, να μην υστερούν σε σχέση με τους φίλους, που μπορεί να ωθήσει σε πράξεις. Δεν είναι μονάχα η διείσδυση. Αυτο φωτοφράφιση και διαμοιρασμός, βίντεο με γυμνο περιεχόμενο (το έκανα για να το δει αυτός/η αλλά διερευσε κτλ), ένα παιχνίδι με φιλί ή άγγιγμα που ξεκινά χαλαρά κι αστεία, αλλά χοντραίνει πολύ γρήγορα και το παιδί/εφηβος δεν είναι σε ετοιμότητα να πατήσει πόδι, να αποστασιοποιηθεί, να πάει μέχρι εκεί που θέλει, να μην συμπαρασυρθεί και άλλα πολλά σενάρια. Αλλά για λίγο μεγαλύτερα παιδιά. Στα πολύ μικρά, αν η οικογένεια δεν είναι στα χαμένα, το βρίσκω απίθανο. Εκτός κι αν ένα από τα δύο πρόσωπα (γονείς) έχει τρομερή διαταραχή και ζει διπλή ζωή, διαπράττει-κουκουλώνει όσα κάνει-χειραγωγεί το θύμα σταθερα-αποπροσανατολίζει τον άλλο σύζυγο μονίμως και άλλες πολλές και σύνθετες προϋποθέσεις για να μπορεί να διαπράττει μονίμως χωρίς να γίνεται αντιληπτό.

 

Το πιθανότερο είναι ότι ο άλλος γονέας, προτιμα να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει διότι αισθανεται ανίκανος/η να απεμπλακεί από τον κακοποιό γονέα. Είναι εξαρτημένος συναισθηματικά, οικονομικά, κοινωνικά κ.α. και το να προφυλάξει το θύμα, θα σήμαινε απώλεια της (απατηλής μεν), οικογενειακής ασφάλειας δε. Πάντοτε συντρέχουν κι άλλοι λόγοι συννοσηρότητας. Δυστυχώς σε μια τέτοια περίπτωση, το παιδί δεν μπορεί να περιμένει από τον γονέα, αφού ο ίδιος ο γονέας είναι ανασφαλής, ασταθής, ευάλωτος συναισθματικά και ηθικά και ακόμη κι αν ήθελε κάτι καλύτερο για το παιδί του, δεν μπορεί να το υποστηρίξει. 

 

 

@Έσπερος το τσίμπημα στο μάγουλο από μόνο του δεν σημαίνει κάτι. Μπορεί ένα παιδί να το ανεχθεί για πολλούς λόγους: υπομένει την γιαγιά γιατί την αγαπάει, υπομένει γιατί θέλει να δείξει δύναμη και αντοχή, υπομένει γιατί την συμπονάει, υπομένει γιατί δεν θέλει να υποστεί την γκρίνια της μετά, υπομένει γιατί ναι μεν δεν το γουστάρει, αλλά δεν τον  πειράζει κιόλας.

Το πρόβλημα είναι όταν ένα παιδί αισθάνεται ότι ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ για οποιονδήποτε λόγο, αλλά ΠΡΕΠΕΙ να το υποφέρει για οποιονδήποτε λόγο. Και ΔΕΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ γιατί δεν έχει κανέναν να το ακούσει. 

 

Μην κολλάς όπως και η αργκ σε συγκεκριμένες πράξεις. Μπορείς να τρως μόνος σου γιατί σε έχουν εγκαταλείψει ή  να τρως μόνος σου γιατί είσαι αυτόνομος. Μπορεί να μην δέχεσαι χάδια από συγγενείς γιατί είσαι ντροπαλός ή γιατί δεν έχεις συγγενείς. Μπορεί να σε βιάζει ο μπαμπάς σου επειδή είναι ψυχικά άρρωστος και διεστραμμένος, ή να μην σε βιάζει ο διεστραμμένος και ψυχικά ασθενής μπαμπάς σου, επειδή βιάζει την μάνα σου. 

Δεν είναι η πράξη καθε αυτή που σε διαμορφώνει από μόνη της. Η πράξη είναι πάντοτε μεσα σε ένα σύνολο, μέσα στην σχέση με τους άλλους, μέσα σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, σε έναν συγκεκριμένο χρόνο, στον συγκεκριμένο πολιτισμό, με τις ειδικές πολιτισμικές συνήθειες, παραδόσεις και πρακτικές.

 

Το να απομονώνεις το τάισμα ή το γαργάλημα και να προσπαθείς να απαφανθείς αν οι συγκεκριμένες ενέργειες είναι καλές ή κακές, είναι ακριβώς αυτό που λέμε "κοιτάς το δέντρο και χάνεις το δάσος". Μην αποκόβετε μια πρόταση από το σύνολο στο οποίο παρατίθεται. Οπως δεν πρέπει να απομονώνεται μια πράξη από τον τόπο, τον χρόνο και τα πρόσωπα που την πράττουν.

 

Το κριτήριο είναι το παιδί. Αν το παιδί είναι χαρούμενο, ικανοποιημένο και ήσυχο στην καρδιά του.

Edited May 22, 2020 by kine

[Έσπερος]

Just now, kine είπε:

Το να απομονώνεις το τάισμα ή το γαργάλημα και να προσπαθείς να απαφανθείς αν οι συγκεκριμένες ενέργειες είναι καλές ή κακές, είναι ακριβώς αυτό που λέμε "κοιτάς το δέντρο και χάνεις το δάσος". Μην αποκόβετε μια πρόταση από το σύνολο στο οποίο παρατίθεται. Οπως δεν πρέπει να απομονώνεται μια πράξη από τον τόπο, τον χρόνο και τα πρόσωπα που την πράττουν.

 

Δεν απομονώνω την πράξη. απλώς επειδή έχω διαβάσει πολλές παρόμοιες προσεγγίσεις γιατί μ αρέσει η οπτική, ωστόσο κάπου νιώθω ότι γίνεται ενα λογικο αλμα. ενα παιδι μπορει να υποφερει οτσν το βουτάει η γιαγιά να το κατσιασει, ομως αυτο ειναι εκδηλωση αγάπης. το να μαθουμε ενα παθδι να αντιδρα κ να φευγει οτσν καποιος κανει κάτι που δεν του αρέσει, θα το προστατεύσει τελικα απο τον μελλοντικό κίνδυνο ή θα το κανει απλώς να ενοχλείται από το οτιδήποτε κ να μην τα βρισκει με κανεναν; 

[kine]

Μα γιατί να του μάθεις να κάνει το ένα κι όχι το άλλο;

 

Δεν χρειάζεται να "του μάθεις".

 

Το βοηθάς και το ενισχύεις προς τα εκεί που κλείνει το ίδιο το παιδί.

 

Αν βλέπεις ότι η γιαγιά του επιβάλεται χωρίς να το καταλαβαίνει, το παιδί ζορίζεται και ταράζεται χωρίς να μπορεί να το εκφράσει, μπαίνεις κάπου ανάμεσα/συζητάς εκ των υστέρων με τον ένα και με τον άλλο/βρισκεις τελοσπάντων το πρόσφορο έδαφος και φέρνεις την γιαγιά λίγο πιο κοντά στο παιδί, να δει ότι το παρακάνει, το παιδί λίγο πιο κοντά στον εαυτό του, να δει ότι μπορεί να ζητήσει από την γιαγιά πιο ήρεμη αγκαλιά και να επανατοποθετήσει τον εναγκαλισμό τους και ξαναβλέπεις πως πάει την επόμενη φορά.

 

Η κόρη μου είναι ιδιαίτερα εσωστρεφής και ντροπαλή. 

Δεν πρόκειται να προσπαθήσω να της μάθω να είναι κάτι άλλο. Οταν κάποιος της μιλά με εγκαρδιότητα κι αυτή από την ντροπή της κρύβεται πίσω μου, της μιλάω με ηρεμία ότι δεν χρειάζεται να κρύβεται, αλλά πιο πολύ προσπαθώ διακριτικά να καθοδηγήσω τον άλλο (μόνο όταν είναι ενήλικας), να το πάει λίγο πιο χαλαρά και να της δώσει χρόνο. Ξέρω ότι ΘΕΛΕΙ να εμπλακεί με τον άλλο, αλλά χρειάζεται χρόνο για να βρει τις ηθικές της δυνάμεις και να ανοιχτεί.

 

Οταν από την άλλη κάποιος της μιλάει απλά για να εκπληρώσει την τυπική υποχρέωση, να δείξει σε μένα ότι είναι ευγενικός "με το παιδάκι" και δεν τον ενδιαφέρει όντως ούτε το όνομα της, ούτε η καλημέρα της, ούτε τί ταξη πάει, την αφήνω να αντιδράσει όπως αισθάνεται (συνήθως σκύβει το κεφάλι) και απαντάω σε αυτόν κάτι στα γρήγορα, που να του κόψει την φόρα προς το παιδί.

 

Σε μια περίπτωση θα ενισχύσω, στην άλλη θα την καλύψω, στην τρίτη θα την συνοδεύσω και όπως έρθει κάθε φορά. Προσπαθώ να την ενισχύω να βρίσκει τον εαυτό της, να την ενθαρύνω με διακριτική παρουσία κι άλλοτε βγαίνοντας εγώ μπροστά αντί γι' αυτήν για να κρύψω πως ντρέπεται (είναι κι αυτοί οι ενήλικες που δεν έχουν καθόλου τακτ, κι όταν βλέπουν πως κάποιος ντρέπεται, αρχίζουν και τον ρωτούν "γιατί ντρέπεσαι/ποιον ντρέπεσαι καλέ/εγώ ε΄χω 47 εγγόνια και ξέρω" κι άλλα χαζά.

 

Τα παιδιά που δεν τα βρίσκουν με κανέναν, μπορεί κάλλιστα να είχαν γονείς που τους "μάθαιναν" όλη μέρα, να είναι ανεκτικοί με τους άλλους, να δίνουν τα παιχνίδια τους και να μην παραπονιούνται. 

 

 

[ΑΡΓΚ]

8 ώρες πρίν, kine είπε:

@ΑΡΓΚΤα στατιστικά που αναφέρεις δεν κατάλαβα να διαφέρουν από τα όσα ανέφερα παραπάνω.

 

Η σχέση με τους γονείς δεν είναι ανάλογη με την σχέση με άλλους ενήλικες, εκτός και αν ο άλλος ενήλικας έχει αντικαταστάσει τον γονέα στην πράξη. Οι φίλοι, οι θείοι κτλ είναι άτομα με τα οποία μένει ένα παιδί μόνο του, μόνο αν είναι φροντιστές. Αλλιώς βλέπει το παιδί μαζί με άλλα μελη της οικογένειας ή της παρέας, όχι ένας μεγάλος με ένα παιδί.

 

Αν θέλεις την προσωπική μου γνώμη , πρέπει μια οικογένεια να είναι διαλυμμένη για να υπάρχουν πρόσωπα που έχουν την διάθεση αλλά και τον χρόνο να ασελγούν σε μικρά παιδιά, χωρίς να γίνουν αντιληπτοι από κανέναν. Και μάλιστα κατ' επανάληψη. 

Υπάρχουν εκατοντάδες σημάδια από τα οποία μπορεί να αναγνωρίσει κανείς, ότι κάτι δεν πάει καλά, όχι μόνο συμπεριφορικά αλλά και από το περιβάλλον του παιδιού. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ γιατί θα γίνει πολύ βαρύ το θέμα και δεν θα διαβάζεται πια.

 

Αν αυτό που εννοείς είναι ότι δεν πρέπει να ψάχνουμε φαντάσματα, κοιτώντας με μισό μάτι τον γείτονα, αλλά να στραφούμε μέσα στο σπίτι, συμφωνώ. 

Το πρόβλημα είναι ότι η μητέρα που για τον οποιονδήποτε λόγο δεν βλέπει την κακοποίηση του παιδιού της, είναι είτε η ίδια σε κακιστη ψυχική υγεία, είτε είναι και η ίδια θύμα του ίδιου θύτη, είτε και τα δύο. Οπότε εκεί, δεν υπάρχει επίσης χωρος για βιβλιαράκια και ιστοριούλες. Συμφωνώ επίσης, ότι το συγκεκριμένο μότο, περί εσωρούχου είναι must μόνο σε κάτι μαμαδοφόρουμ και όχι στον υπόλοιπο κόσμο. Και καλώς κατ' εμέ. Το θεωρώ κακό και επικίνδυνο και ανώφελο φυσικά.

 

Να πω ένα παράδειγμα, αληθινό, από επαρχιακή μικρή κωμόπολη και αρκετά χρόνια πριν. Τα παιδιά ηλικιών δημοτικού και γυμνασίου όλη τη μέρα στο δρόμο και τις πλατείες την άνοιξη να παίζουν. Περιοχή μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής η παλιά πόλη, χωρίς αμάξια, τουρίστες τόσο νωρίς δεν υπάρχουν, οι πόρτες γενικά ανοιχτές γιατί είναι νησι και κλοπές δε γίνονται εύκολα, μέχρι να έρθει το καράβι, ή μέσα στο καράβι θα συλληφθεί ο δράστης, είναι και τα σπίτια κολλητά και ουσιαστικά πάντα ξέρεις τη γίνεται δίπλα.

Μέσα σε όλο αυτό το ιδανικό τοπίο, παίζει παιδάκι στενών φίλων, 3 περίπου ετών, υπό την επίβλεψη των μεγαλύτερων αδελφών του, έξω μεν, αλλά κοντά στο σπίτι. Κάποια στιγμή το παιδί ξεμοναχιάστηκε από γειτονόπουλο, που μόλις είχε μπει στην εφηβεία, και βιάστηκε. Το περιστατικό έγινε αντιληπτό εκ των υστέρων, το παιδί όσο μπορούσε εξήγησε και μάλλον όλο το σκηνικό συνέβη πολύ γρήγορα και αυθόρμητα για να υπάρξει αντίδραση επί της ουσίας. 

Κάπως έτσι το φαντάζομαι το πιο συνηθισμένο περιστατικό από οικείο προσωπο που δεν είναι ο μπαμπάς ή ο παππούς, δεν ξέρω αν μου έχει μείνει προκατάληψη, και εκεί δεν ξέρω αν θα βοηθούσε ο οποιοσδήποτε κανόνας και νουθεσία.  Τώρα σε κάτι ιστορίες που ακούμε για παιδιά 10-15 ετών που τα αποπλανούσε ο μπακάλης ή ο δάσκαλος, εκεί νομίζω είναι άλλη ιστορία, το πώς και γιατί εκβιάστηκαν ή έψαχναν έναν ενήλικα να αγαπήσουν, αλλά λογικά ήξεραν ποια τι είναι το επαφές και τι συμβαίνει, δεν τίθεται θέμα εσώρουχου.  

[Έσπερος]

πρίν από 43 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

 

Να πω ένα παράδειγμα, αληθινό, από επαρχιακή μικρή κωμόπολη και αρκετά χρόνια πριν. Τα παιδιά ηλικιών δημοτικού και γυμνασίου όλη τη μέρα στο δρόμο και τις πλατείες την άνοιξη να παίζουν. Περιοχή μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής η παλιά πόλη, χωρίς αμάξια, τουρίστες τόσο νωρίς δεν υπάρχουν, οι πόρτες γενικά ανοιχτές γιατί είναι νησι και κλοπές δε γίνονται εύκολα, μέχρι να έρθει το καράβι, ή μέσα στο καράβι θα συλληφθεί ο δράστης, είναι και τα σπίτια κολλητά και ουσιαστικά πάντα ξέρεις τη γίνεται δίπλα.

Μέσα σε όλο αυτό το ιδανικό τοπίο, παίζει παιδάκι στενών φίλων, 3 περίπου ετών, υπό την επίβλεψη των μεγαλύτερων αδελφών του, έξω μεν, αλλά κοντά στο σπίτι. Κάποια στιγμή το παιδί ξεμοναχιάστηκε από γειτονόπουλο, που μόλις είχε μπει στην εφηβεία, και βιάστηκε. Το περιστατικό έγινε αντιληπτό εκ των υστέρων, το παιδί όσο μπορούσε εξήγησε και μάλλον όλο το σκηνικό συνέβη πολύ γρήγορα και αυθόρμητα για να υπάρξει αντίδραση επί της ουσίας. 

Κάπως έτσι το φαντάζομαι το πιο συνηθισμένο περιστατικό από οικείο προσωπο που δεν είναι ο μπαμπάς ή ο παππούς, δεν ξέρω αν μου έχει μείνει προκατάληψη, και εκεί δεν ξέρω αν θα βοηθούσε ο οποιοσδήποτε κανόνας και νουθεσία.  Τώρα σε κάτι ιστορίες που ακούμε για παιδιά 10-15 ετών που τα αποπλανούσε ο μπακάλης ή ο δάσκαλος, εκεί νομίζω είναι άλλη ιστορία, το πώς και γιατί εκβιάστηκαν ή έψαχναν έναν ενήλικα να αγαπήσουν, αλλά λογικά ήξεραν ποια τι είναι το επαφές και τι συμβαίνει, δεν τίθεται θέμα εσώρουχου.  

Νομίζω ότι τα κορίτσια θεωρούν δεδομένο ότι σε μια τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει καμία προστασία έτσι κ αλλιώς. Κ εγώ αυτό φαντάζομαι.

Οπότε το θέμα τους είναι πώς θα αποφευχθούν άλλες περιπτώσεις που ξεκινούν πιο ήπια όπως μια παρενόχληση, μια σχέση σε νεαρή ηλικία με άτομο που πιέζει να προχωρήσουν πιο γρήγορα, μια συναισθηματική χειραγώγηση κλπ. Σε ηλικίες δηλαδή που όντως υπάρχει η γνώση για την ερωτική επαφή, οπότε δεν έχει νόημα ο κανόνας του εσώρουχου.

 

11 ώρες πρίν, kine είπε:

Αν βλέπεις ότι η γιαγιά του επιβάλεται χωρίς να το καταλαβαίνει, το παιδί ζορίζεται και ταράζεται χωρίς να μπορεί να το εκφράσει, μπαίνεις κάπου ανάμεσα/συζητάς εκ των υστέρων με τον ένα και με τον άλλο/βρισκεις τελοσπάντων το πρόσφορο έδαφος και φέρνεις την γιαγιά λίγο πιο κοντά στο παιδί, να δει ότι το παρακάνει, το παιδί λίγο πιο κοντά στον εαυτό του, να δει ότι μπορεί να ζητήσει από την γιαγιά πιο ήρεμη αγκαλιά και να επανατοποθετήσει τον εναγκαλισμό τους και ξαναβλέπεις πως πάει την επόμενη φορά.

Μάλλον δεν μπορώ να εξηγήσω τι εννοώ. Δεν διαφωνώ με όλα αυτά. Απλώς όποτε διαβάζω σχετικές συζητήσεις, που κινούνται γύρω από το να σεβόμαστε το σώμα μας και να μας σέβονται οι άλλοι, είναι πολύ συνηθισμένα τα παραδείγματα για τα χάδια, τα φιλιά, γενικά την πίεση σε μικρά παιδάκια, πράγματα αθώα, καλοπροαίρετα και συνηθισμένα στη γενιά των τωρινών παππούδων και όχι μόνο. Δεν διαφωνώ με το να μάθει να έχει το παιδί όρια και να τα εκφράζει, απλώς μου φαίνεται παράδοξο να μπαίνουν όλα στο ίδιο τσουβάλι. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Νομίζω ότι τα κορίτσια θεωρούν δεδομένο ότι σε μια τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει καμία προστασία έτσι κ αλλιώς. Κ εγώ αυτό φαντάζομαι.

Οπότε το θέμα τους είναι πώς θα αποφευχθούν άλλες περιπτώσεις που ξεκινούν πιο ήπια όπως μια παρενόχληση, μια σχέση σε νεαρή ηλικία με άτομο που πιέζει να προχωρήσουν πιο γρήγορα, μια συναισθηματική χειραγώγηση κλπ. Σε ηλικίες δηλαδή που όντως υπάρχει η γνώση για την ερωτική επαφή, οπότε δεν έχει νόημα ο κανόνας του εσώρουχου.

 

Χμμ, μα από την άλλη δε θα λέμε παραμυθάκια στο μεγάλο μας παιδί, που θα προσπαθήσει κάποιος να το τραβήξει σε μια σχέση που δε θέλει. Πρέπει να ξέρει τι είναι το επαφές, η συναίνεση κλπ, όχι να μιλάμε για εσώρουχα  

[Έσπερος]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Χμμ, μα από την άλλη δε θα λέμε παραμυθάκια στο μεγάλο μας παιδί, που θα προσπαθήσει κάποιος να το τραβήξει σε μια σχέση που δε θέλει. Πρέπει να ξέρει τι είναι το επαφές, η συναίνεση κλπ, όχι να μιλάμε για εσώρουχα  

η @kine κ γ @Sentir...natureza για συναίνεση μιλησαν, όχι για εσώρουχο. 

[kine]

On 23/5/2020 at 5:18 ΜΜ, Έσπερος είπε:

Δεν διαφωνώ με το να μάθει να έχει το παιδί όρια και να τα εκφράζει, απλώς μου φαίνεται παράδοξο να μπαίνουν όλα στο ίδιο τσουβάλι. 

 

Δεν μπαίνουν όλα στο ίδιο τσουβάλι. Τουλάχιστον όχι για εμένα.

 

Απλά αναφέρω παραδείγματα της καθημερινότητας που μπορεί να παρατηρήσεις μια δυσκολία του παιδιού να σταθεί σε μια "αντίξοη" κατάσταση. Κάποια παιδιά έχουν τόση ορμή που τσουβαλιάζουν και αγνώστους, όχι να ταραχθούν με τον γαργάλισμα ή το τσίμπημα της γιαγιάς. Κάποια άλλα, είναι εύαίσθητα μέχρι αηδίας και πνίγονται στα δάκρυα επειδή τους "πίεσε" η γιαγιά να πούνε τα κάλαντα τα χριστούγεννα. Εσύ ως γονέας, θα δεις και θα κρίνεις. Αν αισθάνεσαι ότι το παιδί σου, είναι ήρεμο και χαρούμενο, συμφιλιωμένο με τους οικείους του και τον εαυτό του, δεν έχεις λόγο να "ψάχνεσαι" αν ήταν ή δεν ήταν καλό το τσίμπημα και το γαργάλημα. Αφήνεις το παιδί σου να το κρίνει και να εμπλέκεται αυτό όπως αισθάνεται κάθε φορά.

 

 

@ΑΡΓΚ μάλλον εκ παραδρομής δεν κατάλαβες ότι ΔΕΝ υποστηρίζω την αφήγηση περί κανόνα του εσωρούχου. Την χαρακτήρισα επιβλαβή όσο και άχρηστη στην πράξη.

 

Συμφωνούμε οπότε σε αυτό.

 

Οπως συμφωνούμε ότι σε μαγαλύτερα παιδιά (και εννοώ άμεσα όταν αρχίσουν να έχουν ενδιαφέρον για το θέμα - ίσως από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού), μιλάμε ξεκάθαρα για αυτά τα θέματα, απαντώντας πάντοτε με γνώμονα το ενδιαφέρον του παιδιού. 

 

Η αλήθεια όμως είναι, ότι όσο και να γνωρίζει το παιδί τί θα πει συναίνεση, μπορεί να εμπλακεί με τη θέληση του, σε πράξεις που λογικά σκεπτόμενο σε άλλο χρόνο δεν θα ήθελε να εμπλακεί, αλλά εκείνη την στιγμή αποτελούν (νομίζει) το εισητήριο του για μια άλλη κατάσταση. Οπότε, κάλλιστα με τη συναινεση του μπορεί ένα αγόρι να δει τσόντες που θα του υποδείξουν (για αποδείξει ότι είναι ¨αρσενικό"), να αυνανιστεί παρουσία άλλων ή ομαδικά, να φωτογραφίσει ή βιντεοσκοπήσει τον εαυτό του σε κάποια πράξη, να διασυρει σεξουαλικά κάποιον/α άλλη δημοσιοποιώντας ή προωθώντας υλικό, να υποστεί παρενόχληση που δεν θα ομολογήσει για να μην θεωρήθει "λιγότερο αρσενικός", να αποσιωπήσει την κακοποίηση άλλου προσώπου, να συμμετέχει σε ασέλγεια εις βάρος άλλου προσώπου κ.α.

 

(προτίμησα να θέσω το παράδειγμα ενός αγοριού που δεν έχει αυτοεκτίμηση και δεν ξέρει που να βάλει όρια και πώς να τοποθετηθεί σε σχέση με όσα συμβαίνουν γύρω του μεγαλώνοντας, για να μην εξαντλούμαστε στην εικόνα του ευάλωτου από βιασμό κοριτσιού. Τα αγόρια είναι εξίσου έκθετα στην κακοποίηση και εξίσου ικανά να γίνουν εν αγνοία τους ή λόγω της ελλειπούς εγρήγορσης θύτες, θύματα και συννένοχοι σε ασέλγεια ή/και βιασμό).

 

 

Edited May 25, 2020 by kine

[eleana24]

Από τα πιο ευαίσθητα θέματα είναι αυτό το να προσπαθήσεις να μεταφέρεις στο παιδί είτε αγόρι είτε κορίτσι το θέμα της σεξουαλικότητας και της σύνεσης.Θεωρώ πως πρέπει να γίνεται πριν το παιδί μπει στην εφηβεία με τόσα που συμβαίνουν γύρω μας για να ξέρει πως να προφυλάσσεται.Και όχι να τα μαθαίνει από το ίντερνετ η με κάποιον άλλον τρόπο.