Εργαζομενη Μητέρα ή Καλη Νοικοκυρα!

[annat29]

Παρόλλο που είμαι δημόσιος υπάλληλος με λίγες ώρες εργασίας και χαλαρό περιβάλλον, ύστερα από ενάμιση χρόνο σχεδόν που κάθομαι λόγω άδειας κύησης και ανατροφής παιδιού, ξέρεις πόσο το σκέφτομαι τώρα που 1η Νοεμβρίου ξαναγυρνάω στη δουλειά? Τώρα που τα παιδιά μου είναι μικρά καταλαβαίνω ότι είναι καλύτερο για τη μάνα να βρίσκεται σπίτι και να τα μεγαλώνει, είναι πιο ξεκούραστη και χαλαρή, βάλε τί μας περιμένει όταν έχουμε και την εξωτερική δουλειά και όλα τα υπόλοιπα να μας περιμένουν όταν επιστρέφουμε σπίτι. Εμένα πάντως εάν μου δινόταν η δυνατότητα της οικονομικής άνεσης δεν θα δούλευα, όσο για την κοινωνικοποίηση των παιδιών, αυτή έρχεται και στο νηπιαγωγείο.

 

συμφωνω και επ'αυξανω

[SKEK]

Κοίτα να δεις σύμπτωση. Ψες διάβαζα διάφορες έρευνες που έχουν γίνει όσον αφορά τη σχέση της εργαζόμενης μητέρας με το παιδί της.

 

Τα συμπεράσματα ήταν τα εξής:

 

1) Μια μητέρα που είναι συνεχώς σπίτι και δεν δουλεύει, στερείται:

 

- Κοινωνικών επαφών, χρημάτων και συνεπώς οικονομικής ανεξαρτησίας, αυτοπεποίθησης εφόσον όσα κάνει (που κατά τη γνώμη μου δεν είναι λίγα) για τους υπόλοιπους δεν είναι ποτέ αρκετά.

Όλα αυτά έχουν επιπτώσης τόσο στην ψυχολογία της όσο και στη σχέση της με το παιδί της

 

2) Μια μητέρα που δουλεύει full ωράριο στερείται κυριολεκτικά το παιδί της και στερεί και από το παιδί της τη σχέση μητέρας παιδιού. Είναι συνεχώς πιεσμένη και αγχωμένη (αυτό έχει αντίκτυπο στην εν λόγω σχέση) και είναι γεμάτη ενοχές για το ότι δεν μπορεί να εστιάσει περισσότερο σε κανένα τομέα της ζωής της. Αν το κάνει, παραμελεί κάτι άλλο.

 

3) Μια μητέρα που δουλεύει μειωμένο ωράριο είναι το ιδανικό όπως περιγράφουν οι έρευνες. Η δουλειά και οι κοινωνικές επαφές, η αλλαγή περιβάλλοντος και η ενασχόληση και με άλλα θέματα εκτός από τα οικιακά, βελτιώνουν πάρα πολύ την ψυχολογία της μητέρας και τη βοηθούν να αφιερώσει ποιοτικό χρόνο στα παιδιά της, έχει οικονομική ανεξαρτησία και βοηθά και το παιδί της να απεξαρτηθεί πιο ανώδυνα από το περιβάλλον του σπιτιού και τους γονείς, να δημιουργεί και αυτό τις δικές του κοινωνικές σχέσεις και να δημιουργεί μια ισορροπημένη εικόνα για τους ρόλους πρότυπα των γονιών του.

 

Οι έρευνα αυτή ήταν δημοσιευμένη στο περιοδικό Μαμα-Δες.

 

Είμαι εργαζόμενη μαμά με όσο μπορώ μειωμένο ωράριο. Πολλές φορές σκέφτηκα ότι το καλύτερο για μένα και το παιδί μου θα ήταν να κάτσω στο σπίτι και να μεγαλώσω την κόρη μου. Εύκολο να το λες και δύσκολο να υπολογίσεις τις συνέπειες (όχι κατ'ανάγκην τις οικονομικές).

[Ellemphriem]

και εγω καπως ετσι το σκεφτομαι!!!να ξεκινησει με το σχολειο και μετα να ψαξω για δουλεια.με τον ανδρα μου διαφωνουμε σε αυτο το θεμα.οσο για τα οικονομικα δεν μου περεσσευουν οπως και στους περισσοτερους αλλα ουτε και θα πεινασουμε!!!!μαλλον με βλεπω να συνεχισω να καθομαι με τον γιοκα μου για ενα χρονο ακομα και μετα βλεπω!!!

 

Ετσι και εγω.....αδειαζει το πουγκι και δεν 3αναγεμιζει αλλα σπιτι εχουμε και σιγουρα δεν 8α πεινασουμε. Οποτε το παω ετσι.

 

Σνεκακι.....μην πολυπιστευεις τι διαβαζεις. Δεν μου λειπει κα8ολου να δουλευω. Περναω μιλαμε πολυ τζετε με την μικρη. μακαρι να μπορουσα να το κρατησω ετσι (και μιλαει καποιος που δουλευει απο τα 20) ρε συ συνεχεια. Μου καλοφανηκε να ειμαι σπιτι με την μικρη και να μην εχω και ολα τα αλλα στο κεφαλι. Απλα ζοριζομαι χρηματικα.......αυτο και ΜΟΝΟ ειναι για μενα το προβλημα......*προσωπικα*:mrgreen:

[SKEK]

Ετσι και εγω.....αδειαζει το πουγκι και δεν 3αναγεμιζει αλλα σπιτι εχουμε και σιγουρα δεν 8α πεινασουμε. Οποτε το παω ετσι.

 

Σνεκακι.....μην πολυπιστευεις τι διαβαζεις. Δεν μου λειπει κα8ολου να δουλευω. Περναω μιλαμε πολυ τζετε με την μικρη. μακαρι να μπορουσα να το κρατησω ετσι (και μιλαει καποιος που δουλευει απο τα 20) ρε συ συνεχεια. Μου καλοφανηκε να ειμαι σπιτι με την μικρη και να μην εχω και ολα τα αλλα στο κεφαλι. Απλα ζοριζομαι χρηματικα.......αυτο και ΜΟΝΟ ειναι για μενα το προβλημα......*προσωπικα*:mrgreen:

 

Ελλι χαθήκαμε φίλενάδα. Είμουν και στα μέρη σας Π-Σ-Κ έτσι στο πι και φι.

Ανέφερα αυτά που διάβασα πιο πολύ για να τα μοιραστώ. Είμαι πάντα υπέρ της άποψης ότι ο κάθε ένας αποφασίζει αυτό που πιστεύει καλύτερο και μετά πρέπει να στηρίξει την απόφαση του για να πετύχει. Αν πχ εγώ αποφασίζω να πάω δουλειά μετά και κάθε μέρα είμαι μίζερη, αργά ή γρήγορα δεν θα τα καταφέρω. Σε ότι αποφασίσουμε, καλό είναι να κάνουμε φόκους στα θετικά και να ξεπερνούμε τα αρνητικά γιατί αλλιώς δεν μας βλέπω.

[peony]

Καλημέρα, εγώ πάλι συμφωνώ τα συμπεράσματα των ερευνών που έβαλε η SKEK. Eγώ ανήκω στην κατηγορία (β) και ενώ δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι σπίτι φουλ τάιμ, θα ήθελα πολύ να δουλεύω πχ 6 ώρες την ημέρα (τώρα δουλεύω γύρω στις 9-10). Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα η αγορά εργασίας είναι τέτοια που δεν επιτρέπει ευελιξία... τεσπα.

 

annat29, μπορείς ίσως να δείξεις στο σύζυγό σου πόσο πιο πολύ χαρούμενος και ήρεμος είναι ο γιος σας τώρα; Το καλύτερο κόλπο θα ήταν να του μιλούσε κανένας μπαμπάς του οποίου η σύζυγος δεν δουλεύει. Που θα πάει, θα πειστεί.

[ARNIKOL]

Annat29, δεν ξέρω πώς είναι με ένα παιδί αλλά θα σου πω τη δική μου γνώμη που έχω 2 και μάλιστα με μικρή διαφορά (20 μήνες). Λοιπόν, κάθε φορά που έρχεται Δευτέρα δοξάζω το Θεό που θα βγώ από το σπίτι, θα μιλήσω με ενήλικες, θα ξεχαστώ από το άγχος του σπιτιού και των παιδιών, θα πιω έναν καφέ με την ησυχία μου, θα μπω στο parents κλπ. Μπορεί να σου ακουστεί υπερβολικό αλλά ακόμα και εκατομμυριούχος να ήμουν, πάλι θα ήθελα να δουλεύω. όχι για τα χρήματα, τα οποία δεν είναι και τόσα πολλά και θα μπορούσαμε να ζήσουμε μόνο με το μισθό του συζύγου, αλλά περισσότερο σαν ψυχική ανάγκη, έτσι νιώθω ότι κρατώ τις ισορροπίες μου και αντεπεξερχομαι καλύτερα στις υποχρεώσεις μου, κι ας είναι και περιδσσότερες. Ελπίζω να σε βοήθησα στο δίλημμά σου

[ΒΕΡΑ]

Είναι όμως και το άλλο μετά .... μια γυναίκα που μένει σπίτι 3χρόνια και παραπάνω (αν κάνει και 2ο παιδί) πόσο εύκολα μετά μπορεί να ξαναμπεί στην αγορά εργασίας.

 

Annat29 έχει λίγο να κάνει και με το τι δουλειά κάνεις? Πόσο πίσω θα σε κρατήσουν αυτά τα 1-2 χρόνια που θα κάτσεις ... γιατί μετά που το παιδί θα πάει σχολείο θα θες να δουλέψεις .... δε θα θες?

[ΒΕΡΑ]

Annat29, δεν ξέρω πώς είναι με ένα παιδί αλλά θα σου πω τη δική μου γνώμη που έχω 2 και μάλιστα με μικρή διαφορά (20 μήνες). Λοιπόν, κάθε φορά που έρχεται Δευτέρα δοξάζω το Θεό που θα βγώ από το σπίτι, θα μιλήσω με ενήλικες, θα ξεχαστώ από το άγχος του σπιτιού και των παιδιών, θα πιω έναν καφέ με την ησυχία μου, θα μπω στο parents κλπ. Μπορεί να σου ακουστεί υπερβολικό αλλά ακόμα και εκατομμυριούχος να ήμουν, πάλι θα ήθελα να δουλεύω. όχι για τα χρήματα, τα οποία δεν είναι και τόσα πολλά και θα μπορούσαμε να ζήσουμε μόνο με το μισθό του συζύγου, αλλά περισσότερο σαν ψυχική ανάγκη, έτσι νιώθω ότι κρατώ τις ισορροπίες μου και αντεπεξερχομαι καλύτερα στις υποχρεώσεις μου, κι ας είναι και περιδσσότερες. Ελπίζω να σε βοήθησα στο δίλημμά σου

 

ΚΙ εγώ έτσι είμαι!!!!!

[peony]

Παιδιά, Arnikol και Βέρα, κι εγώ μαζί σας είμαι - είναι πολύ σημαντικό να εργάζεται η γυναίκα για μένα - αλλά νομίζω ότι η annat29 έχει ήδη αποφασίσει τι θα ήθελε να κάνει, το θέμα είναι πώς θα μεταπείσει το σύζυγο.

[SKEK]

Παιδιά, Arnikol και Βέρα, κι εγώ μαζί σας είμαι - είναι πολύ σημαντικό να εργάζεται η γυναίκα για μένα - αλλά νομίζω ότι η annat29 έχει ήδη αποφασίσει τι θα ήθελε να κάνει, το θέμα είναι πώς θα μεταπείσει το σύζυγο.

 

Έτσι και γω... Και στην αρχή ένιωθα τύψεις που περίμενα το πρωινό της Δευτέρας όπως ποτέ άλλοτε στη ζωή μου αλλά έπειτα κατάλαβα ότι με το να αλλάζω λίγο από το "σπίτι-δουλειές-φαγητό-νάνι" με βοηθάει να τα καταφέρνω καλύτερα και με λιγότερο εκνευρισμό, να είναι και για μένα αγχολυτικό και ευχάριστο το παιγνίδι και όχι απλά μια υποχρέωση.

 

Το γεγονός ότι το παιδί έχει γίνει πιο ήρεμο και γενικώς έχει συνηθήσει με τη μαμά, εγώ πιστεύω ότι σταδιακά θα γίνει η προσαρμογή του στον παιδικό και εφόσον είναι και μεγαλύτερο παιδάκι θα καταλάβει αν του εξηγήσεις ότι δεν θα το παρατάς εκεί, απλά θα περνάει όμορφα το χρόνο του μέχρι η μαμά να τελειώσει τη δουλειά της. Μίλα στο παιδί και προετοίμασε το, θα καταλάβει πιστεύω.

[culte]

εγώ έμεινα ένα χρόνο στο σπίτι..δεν είχα κανέναν να μου κρατάει τη μικρή και δεν ήθελα πιο μικρή να την βάλω στο σταθμό..

 

αυτόν τον ένα χρόνο κυριολεκτικά φρίκαρα..μένω και μακρυά από το κέντρο της πόλης και έβλεπα φίλους γνωστούς μόνο ΣΚ!! η ψυχολογία πολύ κάτω...

 

νομίζω ότι είναι εντελώς προσωπικό το τι θα αποφασίσεις...το παιδάκι σου είτε στο σπίτι μαζί σου, ή στο σταθμό θα βρει τον δρόμο του...

ψάξε ενδόμυχα τι πραγματικά θες εσύ...αν και νομίζω ότι το έχεις βρει ήδη...

[ARNIKOL]

Σωστά, παρέλειψα αυτή την παράμετρο, αλλά δεν νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω αφού συμφωνώ με το σύζυγό σου. Γνώμη μου πάντως, μην έρθεις σε σύγκρουση μαζί του, δες κι εσύ τα θετικά... Φιλάκια!

[kassiani]

Κοίτα να δεις σύμπτωση. Ψες διάβαζα διάφορες έρευνες που έχουν γίνει όσον αφορά τη σχέση της εργαζόμενης μητέρας με το παιδί της.

 

Τα συμπεράσματα ήταν τα εξής:

 

3) Μια μητέρα που δουλεύει μειωμένο ωράριο είναι το ιδανικό όπως περιγράφουν οι έρευνες. Η δουλειά και οι κοινωνικές επαφές, η αλλαγή περιβάλλοντος και η ενασχόληση και με άλλα θέματα εκτός από τα οικιακά, βελτιώνουν πάρα πολύ την ψυχολογία της μητέρας και τη βοηθούν να αφιερώσει ποιοτικό χρόνο στα παιδιά της, έχει οικονομική ανεξαρτησία και βοηθά και το παιδί της να απεξαρτηθεί πιο ανώδυνα από το περιβάλλον του σπιτιού και τους γονείς, να δημιουργεί και αυτό τις δικές του κοινωνικές σχέσεις και να δημιουργεί μια ισορροπημένη εικόνα για τους ρόλους πρότυπα των γονιών του.

 

Οι έρευνα αυτή ήταν δημοσιευμένη στο περιοδικό Μαμα-Δες.

 

Είμαι εργαζόμενη μαμά με όσο μπορώ μειωμένο ωράριο. Πολλές φορές σκέφτηκα ότι το καλύτερο για μένα και το παιδί μου θα ήταν να κάτσω στο σπίτι και να μεγαλώσω την κόρη μου. Εύκολο να το λες και δύσκολο να υπολογίσεις τις συνέπειες (όχι κατ'ανάγκην τις οικονομικές).

 

Στην ηλικια που ειναι το παιδι σου νομιζω οτι αυτο ειναι το ιδανικο.

Λιγες ωρες δουλεια για εσενα που θα σε τονωσει και οικονομικα και προσωπικα και λιγες ωρες παιδικο για το 3χρονο που θα του προσφερουν μονο παιχνιδι και διασκεδαση.

 

Φυσικα δεν ειναι παντοτε ευκολο το παραπανω σχημα.

 

Το παιδι φυσικα και ηταν πιο ζωηρο και νευρικο γιατι τα 3 πρωτα χρονια θελει κυριως να ειναι με τη μητερα.

Αυτο το ξερουμε ολες και εμεις που δουλευουμε.

Δεν εχουμε ομως ολες δυστυχως την επιλογη.

 

Τωρα ομως που ειναι 3 δε θελει μονο τη μαμα. Θελει και παιδακια.

Η κοινωνικοποιηση δεν μπορει να γινεται κατευθειαν στα 6 που πηγαινουν πλεον σχολειο.

Υπαρχει μια βασικη διαφορα. Παλια πηγαιναμε κατευεθειαν δημοτικο, αλλα ημασταν καθημερινα με παιδακια στη γειτονια και σε φιλικα σπιτια.

 

Παντως κοντινο μου παραδειγμα φιλης που ειχε το παιδι μονο μαζι της μεχρι τα 5 που πηγε νηπιο, τα πραγματα δεν πηγαν καθολου καλα.

Η φιλη δεν ηθελε να παει το παιδι της ουτε παιδικο ουτε προνηπιο (με το επιχειρημα οτι παλια πηγαιναμε κατευθειαν στα 5) δεν εβρισκε ομως και καμμια αλλη με παιδι να κανουν παρεα τα μικρα, καθως ολες δουλευουν.

Το παιδι ηταν λοιπον συνεχεια με τη μαμα, της οποιας (κακα τα ψεμματα) της ειχαν ψιλοσπασει και τα νευρα.

 

Οταν λοιπον πηγε νηπιο ηταν και μονιμως αρρωστο γιατι ηρθε για πρωτη φορα σε επαφη με παιδακια, ιωσεις κλπ και προβλημα προσαρμογης ειχε γιατι δεν ειχε συνηθισει να παιζει και να συναναστρεφεται αλλα παιδια (μονο τους γονεις του) και δυστυχως ειχε και αναγκη συστηματικης λογοθεραπειας που διαγνωστηκε για πρωτη φορα απο τη νηπιαγωγο.

 

Ναι μεν λοιπον η μανα ειναι το καλυτερο για το παιδι, αλλα αφενος η μανα πρεπει να ασχολειται και οχι απλα να ειναι παρουσα, αφετερου το παιδι εχει αναγκη απο παιδια μετα τα 3.

[kassiani]

εγώ έμεινα ένα χρόνο στο σπίτι..δεν είχα κανέναν να μου κρατάει τη μικρή και δεν ήθελα πιο μικρή να την βάλω στο σταθμό..

 

αυτόν τον ένα χρόνο κυριολεκτικά φρίκαρα..μένω και μακρυά από το κέντρο της πόλης και έβλεπα φίλους γνωστούς μόνο ΣΚ!! η ψυχολογία πολύ κάτω...

 

νομίζω ότι είναι εντελώς προσωπικό το τι θα αποφασίσεις...το παιδάκι σου είτε στο σπίτι μαζί σου, ή στο σταθμό θα βρει τον δρόμο του...

ψάξε ενδόμυχα τι πραγματικά θες εσύ...αν και νομίζω ότι το έχεις βρει ήδη...

 

Αυτο δυστυχως επαθε και αλλη φιλη η οποια ειχε ολη την καλη διαθεση να μεγαλωσει αποκλειστικα εκεινη το παιδι της.

Ελα ομως που ηταν η μονη και τελειως απομακρυσμενη απο φιλους και συγγενεις.

Το αποτελεσμα ηταν να της σπανε τα νευρα, να φωναζει στο μωρο και μετα να το μετανιωνει, να τα βαζει με τον αντρα της που δουλευε ολη μερα και να μην ασχολειται τελικα και τοσο δημιουργικα με το παιδιατι δεν ειχε πια καμμια διαθεση.

Δεν ξερω κι αυτο ολο ποσο εξυπηρετει το παιδι.

 

Βεβαια ημουν τυχερη και δε χρειαστηκε να στειλω τα παιδια μου τοσο μικρα σε παιδικο ή να τα αφησω σε ξενη γυναικα.

[peony]

Ναι μεν λοιπον η μανα ειναι το καλυτερο για το παιδι, αλλα αφενος η μανα πρεπει να ασχολειται και οχι απλα να ειναι παρουσα, αφετερου το παιδι εχει αναγκη απο παιδια μετα τα 3.

 

Aυτό είναι πολύ σωστό, εγώ είμαι σίγουρη ότι αν ήμουν συνέχεια σπίτι, θα ασχολούμουν τουλάχιστον το 50% της ώρας με κάτι άλλο. Τουλάχιστον τώρα που οι ώρες με τα παιδιά μου είναι λιγοστές, προσπαθώ να ασχολούμαι -όχι ότι είναι εύκολο, τι να λέμε τώρα.

 

Σωστό κι αυτό με τη γειτονιά. Κι εγώ πήγα νηπιαγωγείο κατευθείαν (και μάλιστα στην Αγγλία, δεν ήξερα καν τη γλώσσα) αλλά δεν είχα πρόβλημα γιατί είχα επαφή με άλλα παιδάκια τα προηγούμενα χρόνια στη γειτόνιά. Ο αδερφός μου όμως, τον ένα χρόνο που ήμαστε εκεί, έίχε μόνο τη μαμά μου, όσες ώρες ήμουν εγώ στο σχολείο. Το αποτέλεσμα ήταν όταν γυρίσαμε και πήγς στο (ελληνικό) νηπιαγωγείο να μην μπορεί να την αποχωριστεί ως τα Χριστούγεννα (η μαμά μου τον περίμενε απέξω και στο διάλλειμα έπαιζε μόνο με αυτήν...).

[Niki81]

Για μενα ειναι εντελως αλλο πραγμα τι ειναι καλο για τη μαμα και τι ειναι καλο για το παιδι.Συμφωνω οτι για τη μαμα το καλυτερο ειναι να εργαζεται ,να εχει επαφες με κοσμο ,να εχει οικονομικη ανεξαρτησια,να βγαινει απο το σπιτι και ολα αυτα τα οποια και κανω απο τα 18 μου.

 

Αλλα καμια ερευνα δεν προκειται να με πεισει οτι αυτο ειναι καλο για ενα παιδι.Το καλο για το παιδι ειναι να μεγαλωνει με τη μαμα και οχι με τη γιαγια,νταντα,βρεφοκομο κλπ.Μη μπερδευουμε τις αναγκες του παιδιου με τις αναγκες της μαμας.

 

Γενναω σε λιγο καιρο και δεν εχω ιδεα τι θα κανω αλλα με τρωει πολυ αυτο το θεμα μεσα μου.Δε μπορω να διανοηθω οτι θα αφηνω το μωρο για να πηγαινω στη δουλεια.Καλες οι κοινωνικες επαφες και τα χρηματα δε λεω...αλλα για μενα προτεραιοτητα εχει το παιδι.Οικονομικη αναγκη δεν εχουμε,μπορω να κατσω αν θελω....ειναι το χειροτερο μου να χασω τη δουλεια μου...αλλα νομιζω προτιμω να αφησω τη δουλεια απ΄το να αφηνω το μωρο.

[peony]

Δεν έχεις άδικο, αλλά από την άλλη, για μένα, χαρούμενη μαμά = χαρούμενο παιδί. Τι να με κάνει εμένα το παιδί μου στο σπίτι, αν είμαι όλη μέρα μες τα νεύρα.

Η κολλητή μου πρόσφατα μου θύμισε κάτι που είχε πει όταν η μεγάλη μου η κόρη ήταν μηνών ακόμα... της είχα πει λοιπόν, ότι την κόρη μου την αγάπησα όταν επέστρεψα στη δουλειά (ήταν τότε 5 μηνών). Και το σκέφτομαι και βλέπω ότι είχά τότε δίκιο, ειδικά με το πρώτο παιδί είχα θέματα προσαρμογής και με είχε βοηθήσει που είχα βγει από το σπίτι.

[SKEK]

Για μενα ειναι εντελως αλλο πραγμα τι ειναι καλο για τη μαμα και τι ειναι καλο για το παιδι.Συμφωνω οτι για τη μαμα το καλυτερο ειναι να εργαζεται ,να εχει επαφες με κοσμο ,να εχει οικονομικη ανεξαρτησια,να βγαινει απο το σπιτι και ολα αυτα τα οποια και κανω απο τα 18 μου.

 

Αλλα καμια ερευνα δεν προκειται να με πεισει οτι αυτο ειναι καλο για ενα παιδι.Το καλο για το παιδι ειναι να μεγαλωνει με τη μαμα και οχι με τη γιαγια,νταντα,βρεφοκομο κλπ.Μη μπερδευουμε τις αναγκες του παιδιου με τις αναγκες της μαμας.

 

Γενναω σε λιγο καιρο και δεν εχω ιδεα τι θα κανω αλλα με τρωει πολυ αυτο το θεμα μεσα μου.Δε μπορω να διανοηθω οτι θα αφηνω το μωρο για να πηγαινω στη δουλεια.Καλες οι κοινωνικες επαφες και τα χρηματα δε λεω...αλλα για μενα προτεραιοτητα εχει το παιδι.Οικονομικη αναγκη δεν εχουμε,μπορω να κατσω αν θελω....ειναι το χειροτερο μου να χασω τη δουλεια μου...αλλα νομιζω προτιμω να αφησω τη δουλεια απ΄το να αφηνω το μωρο.

 

Νίκη, με όλο το θάρρος θα σου πω τη γνώμη μου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θέλω να σου αλλάξω τη δική σου γνώμη.

 

Δεν θα το αφήσεις ενώ είναι πολύ μωρό. Αφού έχεις την οικονομική δυνατότητα να κάτσεις κάνε το, αλλά κάνε και μια συμφωνία με τη δουλειά σου να μπορείς να ξαναγυρίσεις όταν ας πούμε μετά τα 2-3 χρόνια το θελήσεις. Εγώ για να κρατήσω τη δουλειά μου θα έπρεπε στους 4 μήνες να είμαι πίσω. Άντε το κανα 5 μήνες, ήρθαν και τα Χριστούγεννα, πέρασαν ακόμα λίγες μέρες και τα ψέμματα τελείωσαν, έπρεπε να γυρίσω αλλιώς δεν ξέρω τι θα γινόταν και όλα αυτά για τα οποία δούλευα 10 χρόνια μέρες, νύχτες, αργίες, ΣΚ, θα χανόντουσαν και θα είμουν μια δυστυχισμένη μαμά που θα γαντζωνόταν από το μωρό της και οι απαιτήσεις μου θα έμεναν απαιτήσεις ή θα είχαν ξεσπάσματα και δεν θέλω να σκέφτομαι που.

 

Πιστεύω λοιπόν ότι οι ευτυχισμένοι γονείς κάνουν και ευτυχισμένα παιδιά.

Αν εσύ μέσα σου ξέρεις ότι θα είσαι ευτυχισμένη στο σπίτι με το μωράκι σου, αυτό να κάνεις. Όπως είπα και σε προηγούμενο ποστ στο θέμα αυτό, ο κάθε ένας αποφασίζει ξέροντας τι είναι το καλύτερο για την δική του περίπτωση και στηρίζει την απόφαση του για να πετύχει.

[culte]

Δεν έχεις άδικο, αλλά από την άλλη, για μένα, χαρούμενη μαμά = χαρούμενο παιδί. Τι να με κάνει εμένα το παιδί μου στο σπίτι, αν είμαι όλη μέρα μες τα νεύρα.

Η κολλητή μου πρόσφατα μου θύμισε κάτι που είχε πει όταν η μεγάλη μου η κόρη ήταν μηνών ακόμα... της είχα πει λοιπόν, ότι την κόρη μου την αγάπησα όταν επέστρεψα στη δουλειά (ήταν τότε 5 μηνών). Και το σκέφτομαι και βλέπω ότι είχά τότε δίκιο, ειδικά με το πρώτο παιδί είχα θέματα προσαρμογής και με είχε βοηθήσει που είχα βγει από το σπίτι.

 

αυτό νομίζω ότι ισχύει πάνω απ' όλα

[Niki81]

Νίκη, με όλο το θάρρος θα σου πω τη γνώμη μου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θέλω να σου αλλάξω τη δική σου γνώμη.

 

Δεν θα το αφήσεις ενώ είναι πολύ μωρό. Αφού έχεις την οικονομική δυνατότητα να κάτσεις κάνε το, αλλά κάνε και μια συμφωνία με τη δουλειά σου να μπορείς να ξαναγυρίσεις όταν ας πούμε μετά τα 2-3 χρόνια το θελήσεις. Εγώ για να κρατήσω τη δουλειά μου θα έπρεπε στους 4 μήνες να είμαι πίσω. Άντε το κανα 5 μήνες, ήρθαν και τα Χριστούγεννα, πέρασαν ακόμα λίγες μέρες και τα ψέμματα τελείωσαν, έπρεπε να γυρίσω αλλιώς δεν ξέρω τι θα γινόταν και όλα αυτά για τα οποία δούλευα 10 χρόνια μέρες, νύχτες, αργίες, ΣΚ, θα χανόντουσαν και θα είμουν μια δυστυχισμένη μαμά που θα γαντζωνόταν από το μωρό της και οι απαιτήσεις μου θα έμεναν απαιτήσεις ή θα είχαν ξεσπάσματα και δεν θέλω να σκέφτομαι που.

 

Πιστεύω λοιπόν ότι οι ευτυχισμένοι γονείς κάνουν και ευτυχισμένα παιδιά.

Αν εσύ μέσα σου ξέρεις ότι θα είσαι ευτυχισμένη στο σπίτι με το μωράκι σου, αυτό να κάνεις. Όπως είπα και σε προηγούμενο ποστ στο θέμα αυτό, ο κάθε ένας αποφασίζει ξέροντας τι είναι το καλύτερο για την δική του περίπτωση και στηρίζει την απόφαση του για να πετύχει.

 

 

Καλα εννοειται...με το ζορι δε γινεται τπτ.

 

Φυσικα και θα προσπαθησω να κανω καποιο διακανονισμο με την εταιρια μου...αν και τη βλεπω να κλεινει πριν καν γεννησω!!!

[Stellinula]

Κορίτσια μου και εγώ τώρα που είμαι εγκυούλα και ήδη άνεργη σκέφτομαι να κάνω το ίδιο...Να μείνω με το μωρό μου μέχρι να πάει προνήπιο και μετά να ενταχθώ και πάλι στον εργασιακό τομέα....

 

Αφενός γιατι εψαχνα ένα χρόνο πριν μείνω έγκυος για δουλειά και έτρωγα την πόρτα στην μούρη και έτσι πιστεύω ότι μέχρι τότε θα έχουν Λιιιιιγο καλυτερέψει τα πράγματα...

 

Αφετέρου επειδή δεν έχω κάποιον να μου κρατάει το βρέφος, δεν γίνετε να εργάζομαι και ο μισθός μου να φεύγει σε βρεφικούς....

 

Διότι ούτε εμας μας παρισσεύουν αλλά είναι η καλύτερη εναλλακτική που έχουμε σκεφτεί!!!

[ΒΕΡΑ]

Για μενα ειναι εντελως αλλο πραγμα τι ειναι καλο για τη μαμα και τι ειναι καλο για το παιδι.Συμφωνω οτι για τη μαμα το καλυτερο ειναι να εργαζεται ,να εχει επαφες με κοσμο ,να εχει οικονομικη ανεξαρτησια,να βγαινει απο το σπιτι και ολα αυτα τα οποια και κανω απο τα 18 μου.

 

Αλλα καμια ερευνα δεν προκειται να με πεισει οτι αυτο ειναι καλο για ενα παιδι.Το καλο για το παιδι ειναι να μεγαλωνει με τη μαμα και οχι με τη γιαγια,νταντα,βρεφοκομο κλπ.Μη μπερδευουμε τις αναγκες του παιδιου με τις αναγκες της μαμας.

 

Γενναω σε λιγο καιρο και δεν εχω ιδεα τι θα κανω αλλα με τρωει πολυ αυτο το θεμα μεσα μου.Δε μπορω να διανοηθω οτι θα αφηνω το μωρο για να πηγαινω στη δουλεια.Καλες οι κοινωνικες επαφες και τα χρηματα δε λεω...αλλα για μενα προτεραιοτητα εχει το παιδι.Οικονομικη αναγκη δεν εχουμε,μπορω να κατσω αν θελω....ειναι το χειροτερο μου να χασω τη δουλεια μου...αλλα νομιζω προτιμω να αφησω τη δουλεια απ΄το να αφηνω το μωρο.

 

Μα νομίζω δε μιλάμε για μωρό εδώ ... αλλά για παιδί 3ων χρονών!

[Lucy]

Πιστεύω ότι είναι σημαντικό η μαμά να εργάζεται και να συνεισφέρει στο σπίτι και κατ'επέκταση στο παιδί της. Αν όχι full time, σίγουρα μπορεί μια μαμά να δουλέψει έστω λίγες ώρες την ημέρα, όσο το παιδί είναι στον παιδικό σταθμό. Οι καιροί είναι δύσκολοι και καλό είναι να διασφαλίζουμε όσο μπορούμε την οικογένειά μας, γιατί δεν ξέορυμε τι μας ξημερώνει αύριο. Ούτε είναι εύκολο να βρεις δουλειά όταν την θέλεις.

[kLiMt]

Κατά τη γνώμη μου, το αν θα αναζητήσει/επιστρέψει στη δουλειά η γυναίκα ή όχι από τη στιγμή που έχει παιδί εξαρτάται από το χαρακτήρα της (εκτός φυσικά από τις οικονομικές ανάγκες της οικογένειας). Όμως είναι πολύ σημαντική η διαφορά που είδες στη συμπεριφορά του παιδιού σου annat29 και πρέπει να τη λάβεις σοβαρά υπόψη. Δε νομίζω ότι χρειάζεται παιδικό σταθμό, τους γονείς του και ειδικά τη μάνα του χρειάζεται το παιδάκι για να νιώθει ασφάλεια. Ακόμα κι αν δεν πηγαίνει παιδικό, μπορείς κάλλιστα να φροντίσεις να συναντιέται 1-2 φορές την εβδομάδα με άλλα παιδάκια από το φιλικό περιβάλλον για να κοινωνικοποιείται.

Προσωπικά, θα προσπαθούσα να βρω μια part-time εργασία 4-5 ώρες την ημέρα ή μερικές φορές την εβδομάδα έτσι ώστε να μη λείπω στο παιδί αλλά και να μπαίνει ένα έξτρα εισόδημα στο σπίτι. Ευτυχώς, ένας χρόνος σου μένει, μετά θα πάει προνήπιο και θα είναι καλύτερα.

[annat29]

Annat29, δεν ξέρω πώς είναι με ένα παιδί αλλά θα σου πω τη δική μου γνώμη που έχω 2 και μάλιστα με μικρή διαφορά (20 μήνες). Λοιπόν, κάθε φορά που έρχεται Δευτέρα δοξάζω το Θεό που θα βγώ από το σπίτι, θα μιλήσω με ενήλικες, θα ξεχαστώ από το άγχος του σπιτιού και των παιδιών, θα πιω έναν καφέ με την ησυχία μου, θα μπω στο parents κλπ. Μπορεί να σου ακουστεί υπερβολικό αλλά ακόμα και εκατομμυριούχος να ήμουν, πάλι θα ήθελα να δουλεύω. όχι για τα χρήματα, τα οποία δεν είναι και τόσα πολλά και θα μπορούσαμε να ζήσουμε μόνο με το μισθό του συζύγου, αλλά περισσότερο σαν ψυχική ανάγκη, έτσι νιώθω ότι κρατώ τις ισορροπίες μου και αντεπεξερχομαι καλύτερα στις υποχρεώσεις μου, κι ας είναι και περιδσσότερες. Ελπίζω να σε βοήθησα στο δίλημμά σου

 

συμφωνω μαζι σου ετσι και αλλιως απο τοτε που γεννηθηκε ο γιοσ μου ειναι η πρωτη φορα που καθομαι σπτ(6 μηνες) αφου με το που σαραντησα επεστρεψα στην εργασια μου δεν ειχε ψηφιστει ακομα ο νομος για το 9μηνο.σιγουρα ειναι ωραιο να ξεφευγεις απο το σπτ δεν διαφωνω και εγω δουλευα απο τα 20 μου και ναι μου λειπει ο πρωινος καφες και ολα τα σχετικα απλα δεν ειμαι σιγουρη τι ειναι το καλυτερο για το παιδι και αν θα παραμεινει ετσι και αν θα παει παιδικο?αυτη ειναι η απορια μου.να σου πω και εγω θα ηθελα να ξαναγυρισω στην εργασια μου για να ξεφευγω δεν ειναι ευκολο να καθεσαι στο σπτ μετα απο τοσα χρονια εργασιας και συνηθειας.δεν εχω αποφασισει ακομα γιατι δεν εχω βρει και καποια επαγγελματικη προταση που να μου κεντρισει το ενδιαφερον.

σας ευχαριστω ολες για το ενδιαφερον