Απομάκρυνση απο τα πάντα...

[Aggeliki:-)]

Καλησπέρα, θα ήθελα να πω κα ιεγω τα δικά μου γιατι δεν αντέχω άλλο.

έχω ένα κοριτσάκι 4 μηνών μέχρι να γεννηθει η μικρή μας ζούσαμε στην Αθήνα, εδω και 3 μήνες ήμαστε μόνιμα σε κάποιο νησί ωραία δεν λέω αλλά τα προβλήματα μας είναι αρκετά μεγάλα. Ο άντρας μου το πρωί δουλευει και μετα προσπαθεί να φτιάξει το σπίτι μας το οποιο ήταν οικοδομή, λεφτά για συνεργεια δεν υπάρχουν οποτε ότι κάνει το κάνει μόνος με μια βοήθεια απο συγγενείς,απο όταν έμεινα έγγυος έχουμε κάνει 5 μετακομήσεις και τώρα μένουμε σε ένα σπίτι΄της πεθερας μου το οποίο δεν έχει κουζίνα πλυντήριο και γενικά έχει πολλες ελλειψεις, για να μαγειρέψω πρέπει να πάω στο σπίτι της πεθεράς μου κτλ...Βοήθεια δεν έχω απο κανέναν γιατι η μητέρα μου και όλοι οι δικοί μου δουλεύουν, φίλες κα ιγενικά παρέες δεν έχω όλη μέρα είμαι μόνη μου με την μπέμπα. ύπάρχουν μέρες που ο μόνος άνθρωπος που θα δω είναι ο άντρας μου και αυτόν 5 λεπτά πρίν κοιμηθούμε. Θηλάζω την μικρή μου και υπάρχουν μέρες που δεν υπάρχει τίποτα για φαγητο γιατι εγω δεν έχω εύκολα πρόσβαση σε μαγαζια. Εχω αρχίσει και νιώθω σαν ένα άδειο πράγμα που απλα περιφέρετε σε ένα σπίτι χωρις να μπορει να κάνει τίποτα εκτός απο το να ταίζει και να φροντίζει ένα μωρο. Δεν μπορω θα τρελαθώ,το αγαπάω το μικρό μου το λατρευω αλλα νομίζω οτι δεν μπορώ να του δόσω αυτα που θέλει, είμαι αδύναμη και στεναχωριέμαι γι αυτό, ο άντρας μου όταν έρθεί σπίτι θα μας πει ένα γεια θα δει΄λίγο την μικρή αν δεν κοιματε και μετά θα πέσει για ύπνό. Και εγώ μένω εδώ να κοιτάζω τον τοιχο....

[mamounio]

Γλυκιά μου μην στεναχωριέσαι!Θα μου πεις "καλά έλα στην θέση μου και τα λέμε"

Κοίτα να δεις ...είμαι έγκυος τώρα σε λίγο μπαίνω στον έκτο,ο άντρας μου μετά από 1 1/2 χρόνο άνεργος βρήκε δουλειά σε ένα ξενοδοχείο στο εξοχικό μας αλλά η δουλειά είναι μέχριτον Σεπτέμβρη και μετά έχει ο Θεός.Παράλληλα μετακομίζουμε σε καινούριο σπίτι γιατί αυτό που είμαστε τώρα είναι πολύ ακατάλληλο για παιδί.Το σπίτι βρίσκεται σε άλλη περιοχή και είμαι ολομόναχη να κλείνω κούτες.Τον άντρα μου θα τον δω σε 2 εβδομάδες όταν καταφέρει να πάρει ρεπό.Παράλληλα παντρευόμαστε στις 26 Αυγούστου και πρέπει να κανονίσω και αυτό(ολομόναχη).Το σπίτι στο οποίο μετακομίζουμε θέλει πολύ δουλειά για να φτιαχτεί και ότι είναι να γίνει θα το κάνει μόνος του όταν πάρει ρεπό και έρθει στην Αθήνα και έχουν επιστρατευτεί και φίλοι για βοήθεια βαψίματα κτλ(αλλά μόνο όταν είναι και αυτός εδώ γιατί εμένα δεν μπορούν να μου κάνουν και πολλά).Η μανούλα μου δεν μπορεί να πηγαινοέρχεται απο το σπίτι της (εκτός Αθηνών) συνεχώς καθώς και όταν κατεβαίνει πρέπει να πάει και στην αδερφή μου που έχει ένα μπεμπάκι 15 μηνών.Οι φίλες μου είτε λείπουν για δικοπές είτε εργάζονται...οπότε καταλαβαίνεις...

Αυτό που θέλω να καταλήξω είναι πως όσο και να σου είναι δύσκολο πρέπει να κάνεις υπομονή και ΣΙΓΟΥΡΑ να συζητήσεις με τον άντρα σου.Δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα απο την οικογένεια που μόλις έφτιαξες.Το παιδάκι σου το μόνο που χρειάζεται είναι την αγάπη της μανούλας του και όλα τα άλλα περιτεύουν.Αφού ο αντρούλης σου φτιάχνει το σπίτι σιγά σιγά όλα θα φτιάξουν.Το θέμα είναι να αγαπιέστε και όλα θα τα βρείτε.Πες του πως νιόθεις ΜΗΝ τα κρατάς μέσα σου.

Έχεις και εμάς απο εδώ!Γράφε μας..Λίγο πολύ όλες τραβάμε τον δικό μας γολγοθά..με κουβεντούλα όλα λύνονται!!:D

[cateyes]

Μπορώ να σε καταλάβω. Γέννησα πριν από 6 χρόνια, Ιούνιο του 2006. Έμενα από πριν γεννήσω με τα πεθερικά μου, γιατί το σπίτι μας δεν ήταν έτοιμο (ήταν οικοδομή). Απ' όταν γέννησα λίγο οι ορμόνες, λίγο η παρεμβατικότητα της πεθεράς μου, λίγο που δεν έμενα στο δικό μου σπίτι να απολαύσω το μωρό μου, λίγο το ότι έλειπε ο άντρας μου κόντεψα να τρελαθώ! Μάλωσα με τα πεθερικά μου και με μωρό παιδί 4,5 μηνών καταχείμωνο (Νοέμβριος 2006) σηκώθηκα και έφυγα και πήγα στους δικούς μου 600 χιλ. μακριά. Με τα πεθερικά μου η σχέση χειροτέρεψε, ο άντρας μου ερχόταν σε αραιά διαστήματα, αλλά όλο μαλώναμε! Λίγο έλειψε να χωρίσουμε! Τελικά μετά από 11 μήνες με βαριά καρδιά γύρισα στην Αθήνα και μπήκα στο σπίτι μου, η σχέση με τα πεθερικά μου στην αρχή κρύα και με κάποια ξεσπάσματα. Τελικά, χρόνια μετά, σήμερα όλα είναι μια χαρά δόξα τω θεώ! Με τον άντρα μου επικοινωνούμε πολύ καλύτερα και με τα πεθερικά μου έχω εξαιρετικά καλή σχέση και πολύ καλή επικοινωνία, τόση που δεν θα το πίστευα χρόνια πριν. Ο πρίγκιπας μου ξεκινά αυτό το Σεπτέμβρη Α Δημοτικού κι εγώ χαίρομαι πραγματικά που δεν διέλυσα το γάμο μου τότε.

Με λίγα λόγια θέλω να σου πω να κάνεις υπομονή! Είσαι σε καινούργιο τόπο, μ'ενα καινούργιο μέλος στην οικογένεια που ακόμη γνωρίζεστε, είσαι ακόμη σε περίοδο λοχείας και οι ορμόνες παίζουν συναισθηματικά παιχνίδια, δεν έχεις τη βολή σου και είσαι μόνη σου! Σωστά, αλλά σκέψου πως ο άντρας σου παλεύει για να μπείτε στο σπίτι σας, η πεθερά σου σας έδωσε ένα σπίτι, έστω και χωρίς πρακτικές ευκολίες και πως το μπουμπούκι σου μεγαλώνει στην αγκαλιά σου! Θα δεις, όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο, έχε υπομονή και προσπάθησε όταν σε παίρνει από κάτω να κάνεις κάτι για τον εαυτό σου. Είναι καλοκαίρι ακόμη, πάρε το παιδάκι σου στο καρότσι, στο μάρσιππο, όπως θέλεις και βγείτε μια βόλτα, είσαι τυχερή που είστε σε νησί, στον καθαρό αέρα, περπάτησε όπου σ' ευχαριστεί και σκέψου πόσο τυχερή είσαι που έχεις ένα υπέροχο πλάσμα στην αγκαλιά σου, όταν άλλες γυναίκες θα έδιναν τα πάντα για να το ζήσουν! Προσπάθησε να δεις τη θετική πλευρά των πραγμάτων όσο δύσκολο κι αν είναι τώρα! Στο κέω από προσωπική πείρα! Μην αφήνεις τα κακά συναισθήματα να σε κυριεύουν, μην τα αφήνεις να δηλητηριάζουν τη σχέση σου με τον άντρα σου και ζήσε κάθε στιγμή στη ζωή σου! Να ξέρεις πως το μωρό σου αντιλαμβάνεται τα πάντα κι ας είναι τόσο δα μικρούλι! Κάνε πράγματα που μπορείς να κάνεις τώρα, δώσε χαρά στον εαυτό σου και στο μικρό σου πλασματάκι! Θα γίνουν όλα πολύ καλύτερα, θα το δεις!

[Skybeam]

Koίταζε μόνο μπροστά τα καλύτερα που έρχονται. Πριν ένα χρόνο και κάτι μετακομίζαμε από μεγάλο σπίτι που νοικιάζαμε στο ημιυπογειάκι μου. Είχαμε τεράστιο οικονομικό πρόβλημα λόγω ανεργίας του συζύγου. Πουλήσαμε όλα τα πράγματά μας μπιρ παρά και ανακαινίσαμε τη "σπηλιά" μας, κάναμε τη μετακόμιση σχεδόν μόνοι μας με το αυτοκίνητο και στα χέρια και όταν μπήκαμε να μείνουμε ήταν ένα σχεδόν άδειο σπίτι. Πλέον είμαι άνεργη εγώ και είμαστε ακόμα εδώ, αν και βέβαια το έχουμε φτιάξει ένα κουκλί (αλλά μας πήρε πολύ καιρό).

 

Αυτό που θέλω να σου πω είναι κάνε υπομονή. Θα έρθει η μέρα που θα μπεις στο καινούργιο σου σπιτάκι και τότε θα μπορείς να προσφέρεις αυτά που θέλεις στο μπεμπάκι σου και όλα θα φτιάξουν. Μπες για λίγο στο "ρελαντί", κάνε αυτό που πρέπει να κάνεις και πες δόξα το Θεό γι' αυτά που έχεις. Όλα θα γίνουν!

[AthinaP]

Σε όλα αυτά που γράφεις έχω να πω ότι σε λίγο καιρό το παιδάκι σου μεγαλώνοντας θα σου κάνει πιο καλή παρέα και αυτό μπορεί να σου φτάνει και να σου περισσεύει... Χαμογέλα του, να δεις είναι μεταδοτικό. Επίσης, στη θέση σου θα ήμουν έξω, παραλίες, βόλτα... Αφού θηλάζεις αποκλειστικά είναι πιο εύκολο. Λες ότι δεν έχεις πρόσβαση σε μαγαζιά... Σούπερ μάρκετ δεν πάει ο άντρας σου; Μια φορά την εβδομάδα;

 

Την επαφή με τις φίλες σου μην την αφήνεις, έστω και με ένα τηλεφώνημα, μια στο τόσο. Θα έρθει ο καιρός που το παιδί και το σπίτι δεν θα σε απασχολεί και τόσο πολύ. Μπορεί να τις δεις να έρχονται στο νησί...

 

Ούτε και με τον άντρα σου πρέπει να "χαθείτε"...

 

Σε κανέναν δεν του ήρθαν όλα εύκολα. Περνάτε μια φάση, έτσι να το δεις.