Όταν γυρίσατε σπίτι μετα το μαιευτήριο...

[mbt]

Το καλυτερο ειναι χωρις μαμαδες , να μπαινουμε σταβαθια μονες μας ,εγω αυτο επελεξα και επικρατουσε ηρεμια στο σπιτι , απο δουλειες εκανα τα βασικα, δεν χαλασε και ο κοσμος να μεινουν λιγο πισω οι δουλειες , να φανταστεις λεχωνα δυο ημερων στο σπιτι και εφτιαξα παστιτσιο μετα απο καισαρική ! Ειπαμε ορμονες ειναι αυτες χτυπανε αλλυπητα

[sad_sam]

Didiblom με το καλο το μωρακι σου.

 

Παντως κοριτσια θα συμφωνησω με ολες, καλο ειναι και να εχεις βοηθεια αρκει ο ανθρωπος που σε βοηθαει να μην σου δημιουργει αγχος και να ειναι διακριτικος.

 

Παντως οταν εγω γυρισα απο καισαρικη στο σπιτι δεν ηθελα ΚΑΝΕΝΑΝ. Με την παραμικρη παρατηρηση ή συμβουλη ( τηλεφωνικη ) ηθελα να βρισω.

Αυτη η ατακα "εχω κανει και εγω παιδια και ξερω" ακομα μου καθεται στραβα.

 

Παντως μια χαρα τα καταφερα με τον ανδρουλη μου και βρηκαμε τις ισοροπιες μας με τον μπεμπακο.

 

Φυσικα καποιες δουλειες εμειναν λιγο πισω αλλα το ψυχιατρειο το γλυτωσα και το μωρακι μου το χορτασα .

[elenip]

Δεν νομίζω ότι εάν τους εξηγήσει διακριτικά και ωραία πως τις πρώτες μέρες θέλει να αφοσιωθεί στο μωρό της και να βάλει κάποια όρια στις επισκέψεις, σημαίνει ότι στο μέλλον δεν θα μπορεί να ζητήσει τη βοήθειά τους. Δεν νομίζω ότι εννοεί ότι δεν θέλει βοήθεια από πουθενά και για πάντα!

 

Συμφωνώ, αλλά είναι λίγο "σπαστικό" να λες ότι αγχώνεσαι για την βοήθεια που θα σου προσφέρουν δικοί σου άνθρωποι για να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα και να τρώγεσαι τι θα κάνεις για να τους "ξεφορτωθείς", την στιγμή που οι ίδιοι άνθρωποι αύριο - μεθαύριο θα είναι εκεί για να κρατήσουν το παιδί σου για να πας στον καφέ σου / σε ένα γάμο / στη δουλειά κλπ κλπ συγνώμμη εάν ακούγομαι σκληρή αλλά όντας μία μητέρα που δεν έχω βοήθεια από πουθενά, εκνευρίζομαι να διαβάζω θέματα πως θα κάνω πέρα τους δικούς μου όταν δεν τους θέλω εγώ αλλά αυτοί είναι που θα απευθυνθώ αργότερα για να με βοηθήσουν... δεν μπορούμε να είμαστε τόσο παρτάκηδες και να θέλουμε τη βοηθεια όπως την θέλουμε εμείς.. κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολο ειδικά από μεγαλύτερους ανθρώπους να συμβαδίσουν με αυτά που θες... από την στιγμή που ανοίγεις την πόρτα σου για βοήθεια εννοείται θα "λουστείς" και τις παραξενιές των άλλων.. επίσης μου χτυπάει άσχημα ένας άνθρωπος μεγάλης ηλικίας να ξεσηκωθεί από την επαρχία να έρθει για να βοηθήσει την νύφη και το εγγονάκι του και η νύφη να σκέφτεται πως θα τον ξεφορτωθεί... εάν δεν τους θέλει και θέλει την ησυχία της μπορεί να τους το πει απλά.... πως να το πω?? και εμεις ως μητέρες θα πρέπει να καταλήξουμε τι θελουμε από τους άλλους.... ή θέλουμε βοήθεια ή όχι... το να θέλουμε βοήθεια όποτε γουστάρουμε εμείς είναι λίγο εγωιστικό.. ο άλλος δεν είναι υπηρετικό προσωπικό να στέκεται stand by και να τον κριτικάρουμε κιόλας... γνώμη μου.....

[elenip]

Μάλλον δεν ήμουν αρκετά σαφής. Το θέμα μου δεν είναι οτι δεν θέλω να τους βλέπω ή οτι δεν θέλω να βοηθήσουν με το παιδί ή κάτι τέτοιο. Το θέμα είναι εκείνες οι πρώτες μέρες μετά το μαιευτήριο, που τριγυρνάς σαν ζόμπι μέσα στο σπίτι και προσπαθείς να συνηθίσεις τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου. Τότε είναι που δε θέλω και πολλά πολλά, θα είναι για μια βδομάδα, για είναι μήνα, για 40 μέρες;; Δεν ξέρω. Αλλά πρέπει να διατηρήσω και τις ισορροπίες..

 

σαφέστατη ήσουν.. θες να σε βοηθήσουν όποτε θες εσύ όχι όποτε θέλουν αυτοί αυτό γλυκειά μου δεν είναι πάντα εφικτό οπότε αναγκαστικά σε κάποια πράγματα θα συμβιβαστείς....

[polina26]

Το καλυτερο ειναι χωρις μαμαδες , να μπαινουμε σταβαθια μονες μας ,εγω αυτο επελεξα και επικρατουσε ηρεμια στο σπιτι , απο δουλειες εκανα τα βασικα, δεν χαλασε και ο κοσμος να μεινουν λιγο πισω οι δουλειες , να φανταστεις λεχωνα δυο ημερων στο σπιτι και εφτιαξα παστιτσιο μετα απο καισαρική ! Ειπαμε ορμονες ειναι αυτες χτυπανε αλλυπητα

 

συμφωνω..και εγώ μετά απο καισαρική γυρισά σπίτι καμια βοηθεια αλλά ολα δοξα το θεό μια χαρα τα καταφερα..

 

οσο για την κοπέλα που ρωτάει αν δεν τους θες απλά να είσαι ειλικρινης.. πάντως να ξέρεις μετά αν τους χρειαστείς μην αναρωτηθείς γιατι δεν έρχονται.. εγώ ετσι παρεξηγηθηκα με την αδερφη μου και με κάποιους άλλους που ειχα πει πως τις πρωτες μερες δεν θελω κανεναν απλά και ξαστερα..

οσο για τον πεθερο δεν το κάνει απο κακό ο ανθρωπος.. να βοηθησει θέλει.. αν δεν τον θες απλά πες του το..

ααα και κάτι αλλο που δεν ανεφερε καμια μαμα..

μην νομίζεις πως ο θηλασμος είναι κάτι ευκολο ή πως με το που γεννησεις θα βγάζεις γάλα με το κιλο .. καλώς ή κακως θέλει πολύ προσπάθεια και δεν ειναι ποτέ σιγουρο αν θα καταφερεις να θηλασεις ναι η οχι (εγώ στο ευχομαι να θηλάσεις) γιατι εγώ οταν γεννησα αυτο νομιζα και εφαγα μεγάλη ήτα..

παντως ναι συμφωνω πως καλύτερα να ερθει η πεθερά σου .. πες τον αντρα σου να τους μιλήσει γιατι πες του οτι δεν θα νιωθεις ανετα με τον πεθερο μεσα στο σπίτι και εξηγησε του πως επειδή θες να θηλασεις θα εισαι χωρις υπερβολη ολη μέρα με το ένα στηθος απεξω που σημαίνει πως δεν θες ο πατερας του να κάνει μπανιστιρι..

με το καλό να γεννησεις ..

 

(καλά αυτο το κουλο με την βάφτιση τι ήταν??? κλεισανε βάφτιση πριν καν το δουνε?????? )

[Λαΐδα]

Χιλιες φορες μονη.....με ηρεμια ολα θα γινουν! οι πρωτες στιγμες με το μωρο ειναι ΄δικες΄ σας!!!

[rosaki]

η κάθε περίπτωση τελικά είναι ξεχωριστή.πάντως πιστεύω πως με κάποιο τρόπο η καθεμιά μας ξέρει τα όρια της και μέχρι που την παίρνει.

π.χ εγώ ήξερα ότι θα χρειαζόμουνα βοήθεια γιατί δεν με λες και πρότυπο νοικοκυράς και γενικότερα δεν το έχω όλο αυτό με το σπίτι.

δεν έχω μαγειρέψει ποτέ παστίτσιο. αν ήμουν σαν τη φίλη που στη δεύτερη μέρα μαγείρεψε κιόλας ίσως να μην χρειαζόμουνα βοήθεια.

 

επίσης επειδή δεν το έχω αυτό το "μόνο εγώ στο νοικοκυριό μου" δεν με πειράζει να ανακατεύτουν άλλοι με πράγματα του νοικοκυριού και της κουζίνας μου.

 

οργάνωσε τη ζωή σου, μετρώντας τα υπέρ και τα κατά κάθε κατάστασης και αποφάσισε ποιά είναι η καλύτερη για σένα.

 

παντως έχε υποψη αυτό που λέει και η Polina περί θηλασμού. μην σε αγχώσουμε, αλλά δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο.

εμένα όσο καλή διάθεση και να είχε ο άντρας μου, η μάμά μου με βοηθησε πολύ στο θέμα θηλασμός. σωστή στάση του μωρού, καλή διατροφή για την μαμά που θηλάζει (π.χ εγώ είχα παρατηρήσει ότι αυξανόταν το γάλα μου όταν έτρωγα σαρδέλες στο φούρνο. μιλάμε για μεγάλη αλλαγή.κάποιος έπρεπε να βγει, να μου τις αγοράσει και να μου τις μαγειρέψει), κάποιες ώρες ξεκούραση (είχα παρατηρήσει ότι όταν κατάφερνα και κοιμόμουνα λίγο παραπάνω είχα περισσότερο γάλα).

 

Δεν αισθάνθηκα στιγμή ότι η μαμά μου μπήκε ανάμεσα σε μένα και το μωρό. αυτοκόλλητοι είμαστε όλες τις μέρες. θηλασμός, αγκαλίτσα και πάλι. εμένα έβλεπε, μόνο εγώ το κρατούσα αγκαλιά, εμένα άκουγε.

η μαμά ήταν εκεί περιφερειακή και άκρως πολύτιμη.

αλλά το ξαναλέω, ο καθένας ξέρει μέχρι που τον παίρνει, πόσα μπορεί να κάνει ταυτόχρονα και τι άνθρωπος είναι αυτός που πρόκειται να τον βοηθήσει. αξιολογεί τους παραπάνω παράγοντες και αποφασίζει.

 

και βέβαια υπάρχει και ο αστάθμιτος παράγοντας ορμόνες. αν είναι υπό έλεγχο (αυτό που λέει η Λαϊδα μπορεί να γίνει δηλαδή "με ηρεμία όλα θα γίνουν"). αν όμως είναι σε έξαρση όπως στη δική μου περίπτωση, χρειαζόμουνα έναν άνθρωπο να με προσγειώνει στην πραγματικότητα και να με απεγκλωβίζει από τα χιλιάδες δράματα που ζούσα μέσα στη μέρα.

[maria ampelokipi]

κορίτσια εγώ με όλη την καλή διάθεση θα σας πω πως το να είσαι μαμά σημαίνει και πως θα ξενυχτήσετε και πως θα ταλαιπωρηθείτε και πως το δέσιμο με το παιδί είναι βασικό τις πρώτες μέρες της ζωής του και πως κανείς μα κανείς δεν μπορεί να σας αντικαταστήσει στην φροντίδα του μωρού

οι μαμάδες ή οι "ενοικιαζόμενες μαμάδες" (αν επιλέξετε να έχετε βοήθεια) καλό είναι να κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός της φροντίδας του παιδιού! όταν επιλέγεις να γίνεις μαμά, αναλαμβάνεις και τις δυσκολίες (όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια, ένα πράγμα), άρα ξέρεις ότι το μωρό εκτός από χαριτωμένο έχει και αγωνίες και ξενύχτια και δύσκολο θηλασμό (μέχρι να ρυθμιστεί) και κούραση και όλα τα συναφή!

και επίσης οι πολύ δύσκολες μέρες δεν κρατάνε για πάντα, το μωρό βρίσκει κάποια στιγμή τον ρυθμό του με την μαμά του και όλα είναι πολύ πιο εύκολα

αλοίμονο αν περιμένουμε την μαμά μας ή μια ξένη να αναλάβει τις δυσκολίες...

[Koalaki]

Χιλιες φορες μονη.....με ηρεμια ολα θα γινουν! οι πρωτες στιγμες με το μωρο ειναι ΄δικες΄ σας!!!

 

Συμφωνω στο "μονη" και οχι "μονοι" γιατι εγω ουτε τον συζυγο ειχα καθως ζει και εργαζεται σε αλλη πολη, οποτε μια χαρα το απολαυσα αν και υπηρχαν και στιγμες που φυσικα ηθελα τον συζυγο μου ο οποιος οτι μπορουσε εκανε για να ειναι κοντα μας οταν και οσο αυτο ηταν εφικτο.

 

Οποτε αυτη ειναι και η απαντηση μου στη θεματοθετρια!!!!!!!!!

Με το καλο το μωρακι σου....!!!!!!!!

[AthinaP]

Για το αν μια μαμά τα καταφέρνει μόνη της εξαρτάται πολύ από την ιδιοσυγκρασία του παιδιού. Υπάρχουν παιδάκια που δεν είναι μαμ κακά και νάνι, και αυτό δυστυχώς δεν φαίνεται τις πρώτες μέρες, όπου όλα τα νεογέννητα κυρίως κοιμούνται.

 

Και πες ότι κάποιος έχει το τέλειο μωρό, ήσυχο, κτλ και πετυχαίνει η οικογένεια αυτό το λεγόμενο τέλειο δέσιμο επειδή είναι μόνη της... Στο δεύτερο παιδί τι γίνεται; Εκτός και αν το δεύτερο είναι και εκείνο πάρα πολύ ήσυχο, η ύπαρξη και μόνο του πρώτου παιδιού και των αναγκών του, δεν θα χαλάσει το τέλειο δέσιμο; Δεν είναι συγκριτικά καλύτερος ένας ενήλικος που μπορεί να βοηθάει την κατάσταση σε σχέση με ένα μικρό παιδάκι που έχει τις δικές του ανάγκες; Αν αντιληφθεί η μαμά στο δεύτερο νεογέννητο ότι θέλει τη βοήθεια, να παρακαλάει να έχει γονείς που θα ρίξουν κάτω τον εγωϊσμό τους και δεν θα θυμηθούν ότι πριν από χρόνια τους θεώρησαν όχι στενά μέλη της οικογένειας.

 

Και φυσικά, όπως γράφτηκε παραπάνω, να παρακαλάει να έχει διαθέσιμους τους παππουδογιαγιάδες στα επόμενα χρόνια, όταν αρχίσουν τα διάφορα έκτακτα και προγραμματισμένα και εδώ υπάρχει ΜΕΓΑΛΗ διαφορά ανάμεσα σε διαφορετικές γυναίκες και τις ανάγκες τους. Συγκεκριμένα αν έχει σκοπό η μαμά να εργαστεί κάποια στιγμή ή όχι. Σκεφτείτε τις διακοπές των σχολείων και τις αργίες-απεργίες. Οπότε έχει σημασία το τι στίγμα θα δώσει η μαμά όσον αφορά το πώς θα ενταχθεί το μωρό στην οικογένεια από την πρώτη στιγμή και πόση σημασία δίνει στο δέσιμο του μωρού με τους παππουδογιαγιάδες, για να κάνουν αργότερα και εκείνοι με χαρά τις όποιες αγγαρείες, που θα είναι πολλές.

 

Τέλος πάντων, θεωρώ ότι το δέσιμο και κατά πόσον επιτυγχάνεται μόνο αν η μαμά απομονωθεί είναι ένας μύθος και ότι το ανθρώπινο είδος δεν προβλέπει να είναι η μαμά τόσες ώρες μόνη της με το μωρό καθημερινά, χωρίς άλλους ενηλίκους γύρω, ούτε μια μάνα, μια αδερφή, μια γειτόνισσα να πει για μήνες μια καλημέρα. Αυτό άλλες γυναίκες το ανέχονται, ίσως το επιδιώκουν, λόγω ιδιοσυγκρασίας, άλλες πάλι δεν το δέχονται καλά.

 

Θα το τραβήξω λίγο, αλλά αυτή η τάση να είναι οι οικογένειες μόνες τους έχει οδηγήσει να βλέπουν οι πρώην κολλητοί φίλοι του ζευγαριού πρώτη φορά το μωρό στη βάφτιση, να μη δένονται μαζί του και γενικά το αποτέλεσμα είναι όταν κυκλοφορεί κανείς έξω να βλέπει οικογένειες μόνες τους, χωρίς παρέες ενηλίκων δηλαδή. Αυτό όταν τα παιδιά είναι μικρά μπορεί να έχει τη γοητεία του, δεν ξέρω όμως μακροπρόθεσμα κατά πόσον είναι εύκολο να ξαναχτίσει κανείς κύκλο και ποιος ξέρει πώς θα είναι αυτή η συγκεκριμένη γενιά όταν τα παιδιά μεγαλώσουν και φύγουν. Ήδη οι μεγαλύτερη γενιά των νοικοκυρών μαμάδων είναι αρκετές εξ αυτών με χάπια στη μέση ηλικία και δεν ήταν τόσο αποκομμένες κοινωνικά όσο οι σημερινές.

[rosaki]

Συμφωνώ απόλυτα με την AthinaP και κυρίως με το

 

"θεωρώ ότι το δέσιμο και κατά πόσον επιτυγχάνεται μόνο αν η μαμά απομονωθεί είναι ένας μύθος και ότι το ανθρώπινο είδος δεν προβλέπει να είναι η μαμά τόσες ώρες μόνη της με το μωρό καθημερινά, χωρίς άλλους ενηλίκους γύρω, ούτε μια μάνα, μια αδερφή, μια γειτόνισσα να πει για μήνες μια καλημέρα. "

[G.Geo]

Και τις δύο φορές η μαμά ήρθε να μείνει μέχρι να σαραντήσει το μωρό. Αυτό για εμένα ήταν απολύτως απαραίτητο, γιατί χρειαζόμουν βοήθεια, όχι τόσο στο μωρό, αλλά στο σπίτι. Εκείνη δηλαδή ανέλαβε πλύσιμο, σιδέρωμα, καθάρισμα, μαγείρεμα και εγώ το μωρό. Δεν την άφηνα ούτε να το αλλάξει γιατί ήθελα να τα κάνω όλα εγώ. Στο πρώτο αν δεν την είχα, δεν θα τα είχα καταφέρει, καθώς με τον θηλασμό είμασταν όλη μέρα τάισμα και ο συζηγος έλειπε από το πρωί στις 7 ως τις 9 το βράδυ. Στο δεύτερο πάλι ήταν εκεί αλλά ζορίστηκα πολύ γιατί την έπιασε η μέση της και μετά βίας έκανε μόνο το μαγείρεμα! Τα είδα όλα!!! Όλη μέρα στο στήθος, σπίτι, πλυντήρια κάθε μέρα, σιδέρωμα τα ρούχα του μωρού και ένα μεγαλύτερο παιδί να θυμάται ότι πεινάει, διψάει, θέλει τσίσα κτλ την ώρα που εγώ θήλαζα...Αυτές τις μέρες δεν θέλω να τις σκέφτομαι...Αν μπορεί μια κοπέλα να έχει βοήθεια από την μαμά της και υπάρχει καλή σχεση, εννοείται πως πρέπει και να το κάνει με τα χίλια! Η μαμά μου δεν ανακατευόταν πως θα κάνω το κάθε τι...ίσα ίσα, όπου ήθελα βοήθεια μου την παρείχε. Βέβαια είχα φροντίσει κι εγώ από πριν να κάνω μαθήματα ανώδυνου τοκετού και φροντίδας μωρού, οπότε τα κατάφερνα μια χαρά!! Ακόμη θυμάμαι την έπληξη της όταν με είδε να γυρνάω ανάποδα το μωρό στον βραχίονα μου για να του πλύνω το "κολλίνι"!!! ΜΑΜΑ και πάλι ΜΑΜΑ, η βοήθεια της είναι πολύτιμη!!!

[Koalaki]

Συμφωνω στο "μονη" και οχι "μονοι" γιατι εγω ουτε τον συζυγο ειχα καθως ζει και εργαζεται σε αλλη πολη, οποτε μια χαρα το απολαυσα αν και υπηρχαν και στιγμες που φυσικα ηθελα τον συζυγο μου ο οποιος οτι μπορουσε εκανε για να ειναι κοντα μας οταν και οσο αυτο ηταν εφικτο.

 

Οποτε αυτη ειναι και η απαντηση μου στη θεματοθετρια!!!!!!!!!

Με το καλο το μωρακι σου....!!!!!!!!

 

Και με το μηνυμα μου φυσικα δεν εννοουσα να διωξει η κοπελα τον ανδρα της η οτι ειναι καλυτερα χωρις αυτον (μη παρεξηγηθω) απλα με το "μονη" αναφερομουνα γενικα στη σχεση που θα αναπτυξει μαμα και μωρο γιατι οπως και να το κανουμε ειδικα τον πρωτο καιρο αυτοι που φαινονται ενεργα ειναι η μαμα και το μωρο και λιγοτερο ο μπαμπας για ευνοητους λογους και ακομα λιγοτερο ολοι οι υπολοιποι...

 

Εγω να σας πω την αληθεια χρειαζομαι τωρα βοηθεια (ασχετα που δεν την εχω οπωσ επισησ δεν εχω ουτε και τον συζυγο ακομα γιατι και τα 2 ειναι αδυνατα) παρα οταν ειχα την κορη μου νεογενητη σε συγκριση αναμεσα στους 2 χρονους, τα λοχεια και το τωρα. Παρολαυτα εχω μαθει να τα κανω ολα μονη μου οπως πολλες αλλες γυναικες.

[alexele]

Για το αν μια μαμά τα καταφέρνει μόνη της εξαρτάται πολύ από την ιδιοσυγκρασία του παιδιού. Υπάρχουν παιδάκια που δεν είναι μαμ κακά και νάνι, και αυτό δυστυχώς δεν φαίνεται τις πρώτες μέρες, όπου όλα τα νεογέννητα κυρίως κοιμούνται.

 

Και πες ότι κάποιος έχει το τέλειο μωρό, ήσυχο, κτλ και πετυχαίνει η οικογένεια αυτό το λεγόμενο τέλειο δέσιμο επειδή είναι μόνη της... Στο δεύτερο παιδί τι γίνεται; Εκτός και αν το δεύτερο είναι και εκείνο πάρα πολύ ήσυχο, η ύπαρξη και μόνο του πρώτου παιδιού και των αναγκών του, δεν θα χαλάσει το τέλειο δέσιμο; Δεν είναι συγκριτικά καλύτερος ένας ενήλικος που μπορεί να βοηθάει την κατάσταση σε σχέση με ένα μικρό παιδάκι που έχει τις δικές του ανάγκες; Αν αντιληφθεί η μαμά στο δεύτερο νεογέννητο ότι θέλει τη βοήθεια, να παρακαλάει να έχει γονείς που θα ρίξουν κάτω τον εγωϊσμό τους και δεν θα θυμηθούν ότι πριν από χρόνια τους θεώρησαν όχι στενά μέλη της οικογένειας.

 

Και φυσικά, όπως γράφτηκε παραπάνω, να παρακαλάει να έχει διαθέσιμους τους παππουδογιαγιάδες στα επόμενα χρόνια, όταν αρχίσουν τα διάφορα έκτακτα και προγραμματισμένα και εδώ υπάρχει ΜΕΓΑΛΗ διαφορά ανάμεσα σε διαφορετικές γυναίκες και τις ανάγκες τους. Συγκεκριμένα αν έχει σκοπό η μαμά να εργαστεί κάποια στιγμή ή όχι. Σκεφτείτε τις διακοπές των σχολείων και τις αργίες-απεργίες. Οπότε έχει σημασία το τι στίγμα θα δώσει η μαμά όσον αφορά το πώς θα ενταχθεί το μωρό στην οικογένεια από την πρώτη στιγμή και πόση σημασία δίνει στο δέσιμο του μωρού με τους παππουδογιαγιάδες, για να κάνουν αργότερα και εκείνοι με χαρά τις όποιες αγγαρείες, που θα είναι πολλές.

 

Τέλος πάντων, θεωρώ ότι το δέσιμο και κατά πόσον επιτυγχάνεται μόνο αν η μαμά απομονωθεί είναι ένας μύθος και ότι το ανθρώπινο είδος δεν προβλέπει να είναι η μαμά τόσες ώρες μόνη της με το μωρό καθημερινά, χωρίς άλλους ενηλίκους γύρω, ούτε μια μάνα, μια αδερφή, μια γειτόνισσα να πει για μήνες μια καλημέρα. Αυτό άλλες γυναίκες το ανέχονται, ίσως το επιδιώκουν, λόγω ιδιοσυγκρασίας, άλλες πάλι δεν το δέχονται καλά.

 

Θα το τραβήξω λίγο, αλλά αυτή η τάση να είναι οι οικογένειες μόνες τους έχει οδηγήσει να βλέπουν οι πρώην κολλητοί φίλοι του ζευγαριού πρώτη φορά το μωρό στη βάφτιση, να μη δένονται μαζί του και γενικά το αποτέλεσμα είναι όταν κυκλοφορεί κανείς έξω να βλέπει οικογένειες μόνες τους, χωρίς παρέες ενηλίκων δηλαδή. Αυτό όταν τα παιδιά είναι μικρά μπορεί να έχει τη γοητεία του, δεν ξέρω όμως μακροπρόθεσμα κατά πόσον είναι εύκολο να ξαναχτίσει κανείς κύκλο και ποιος ξέρει πώς θα είναι αυτή η συγκεκριμένη γενιά όταν τα παιδιά μεγαλώσουν και φύγουν. Ήδη οι μεγαλύτερη γενιά των νοικοκυρών μαμάδων είναι αρκετές εξ αυτών με χάπια στη μέση ηλικία και δεν ήταν τόσο αποκομμένες κοινωνικά όσο οι σημερινές.

 

Καλημέρα,

Νομίζω ότι η κοπέλα δεν είπε τι θα γίνει μετά από χρόνια όταν θα χρειάζεται τη βοήθεια ή τις "αγγαροδουλειές", έθεσε ζήτημα για το πρώτο διάστημα με το μωρό της!!! Δεν έχει το δικαίωμα δηλαδή να θέλει να προσπαθήσει να βρει τους ρυθμούς μόνη της με το μωρό της τουλάχιστον το πρώτο 40ήμερο?

Κι' εγώ στο πρώτο μωρό είχα απαγορεύσει τις επισκέψεις τις πρώτες 40 ημέρες. Ε, μετά και για τους επόμενους 2 μήνες ήμουν κάθε μέρα με κόσμο για να δει το μωρό μας.

Εξαρτάται και από τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου, πόσο σε κατανοούν ή πόσο κομπλεξικοί είναι εάν τους θέσεις ξεκάθαρα το πως νοιώθεις! Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μαμάδες με εγωισμό που δεν καταλαβαίνουν πως αισθάνεται μία λεχώνα:rolleyes:

Και δεν νομίζω ότι αποξενωθήκαμε γιατί σαν λεχώνες δεν θέλαμε πολύ πήγαιν' έλα τις πρώτες μέρες, αλλά για ένα σωρό άλλους παράγοντες που δεν άπτονται πάντα της συμπεριφοράς μας!

 

Αυτή είναι η ταπεινή μου άποψη! Πήραμε μία ερώτηση που έκανε η κοπέλα και φτάσαμε τι θα κάνει άμα μεγαλώσει το παιδί και χρειαστεί βοήθεια!

[eirinako]

Δεν νομιζω οτι μπορεις να προαποφασισεις αν θα χρειαστεις βοηθεια γιατι ειναι κατι πρωτογνωρο το μωρακι και η λοχεια. Παρολαυτα μονο εσυ ξερεις τους χαρακτηρες των γυρω σου και τις αντοχες σου και βαση αυτων θα κρινεις.

Εγω ειχα επιλεξει να ειμαι τελειως μονη μου και απο τον μπαμπα ειχα μονο μια εβδομαδα βοηθεια καθως επρεπε να γυρισει δουλεια, αλλα δεν το μετανιωσα παρολο που σχεδον κατερρεα, γιατι ειναι ο χαρακτηρας μου που δεν αντεχω να εχω αλλους μεσα στα ποδια μου και δεν νιωθω και ανετα στο χωρο μου με συγγενεις και το στηθος στη φορα.

Δεν συμφωνω καθολου με τις κοπελες που λενε για την μετεπειτα βοηθεια. Η βοηθεια απο τους γονεις μας ειναι ανειδιοτελης και δεν στηριζεται σε αναλλαγματα του τυπου "για να σε βοηθησω οταν με χρειαστεις θα πρεπει να σου γινω κολλιτσιδα σε μονιμη βαση". Εγω τουλαχιστον ετσι ξερω απο την οικογενεια μου. Η λοχεια θελει διακριτηκοτητα απο τους γυρω ωστε η βοηθεια να ειναι ουσιαστικη, οταν χρειαζεται και οχι καταπιεστικη.

[rosaki]

νομίζω, πως βασικός παράγοντας στο θέμα που κουβεντιάζουμε είναι αν η μαμά εργάζεται ή όχι.

 

Γιατί μια μαμά που δεν εργάζεται, και που η ζωή της θα περιστρέφεται στο μέλλον αποκλειστικά γύρω από το μωρό και το νοικοκυριό της, καταλαβαίνω να μην θέλει τη βοήθεια κανενός. σκέφτεται ότι για 40 μερες βοήθεια, θα το "πληρώσει" με συνεχή παρέμβαση τρίτων στη ζωή της.

 

Για μια μαμά όμως, που εργάζεται (και μάλιστα σκληρά), δεν νομίζω ότι τίθεται τέτοιο θέμα. εγώ πήγα σχεδόν από το γραφείο στο μαιευτήριο. ευτυχώς οι δικοί μου με βοήθησαν και πριν τη γέννα με τα πρακτικά. π.χ αγορές, γιατί ο δικός μου χρόνος ήταν πολύ περιορισμένος. και τώρα τρέχω ωσαν την τρελή και κάθε βοήθεια είναι ευπρόσδεκτη και πολύτιμη.

 

επίσης εγώ δεν μιλάω για επισκέψεις. και εγώ είχα ζητήσεις διακριτικά από φίλους και συγγενείς να περάσουν να μας δουν αφού σαραντήσουμε. το σεβάστηκαν όλοι. δεν θα άντεχα να γίνεται λαϊκό προσκύνημα στο σπίτι.

 

Μιλάω αποκλειστικά για πρακτική βοήθεια από τη μαμά μου. όταν ο άντρας δουλεύει 9-9 ή λείπει σε επαγγελματικά ταξίδια (πολλά στη δική μου περίπτωση), ποιός θα πάει ένα σούπερ μάρκετ για τα βασικά?

όταν είσαι στήθος, ρέψιμο, νανούρισμα. ποιός θα βάλει ένα πλυντήριο που τα ρούχα σου είναι μέσα στα γάλατα από το στήθος που τρέχει και από τα μικροξερατά του μωρού? ποιός θα πάει στην τράπεζα να πληρώσει το δάνειο/κάρτες? τους λογαριασμούς ?

 

από την άλλη υπάρχουν πολλά άξια κορίτσια που καταφέρνουν να κάνουν τα παραπάνω και να κουβαλάνε και ένα νεογέννητο. εγώ έχω πετύχει έξω νέες μαμάδες, με σλινγκ που τρέχουν για δουλειές και εκτός σπιτιού.θυμάμαι, πόσο με έίχε εντυπωσιάσει μια μαμά που την πέτυχα να διαλέγει ρούχα στο παιδικό τμήμα του Zara, και κοιτώντας την λίγο πιο προσεκτικά είδα ότι παράλληλα θήλαζε ένα μωράκι μόλις λίγων μηνών.

απλώς εγώ δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία. και επειδή το γνώριζα, ζήτησα άμεσα βοήθεια από τη μαμά μου, θέτοντας όρια, τα οποία έγιναν δεκτά και σεβαστά, όπως έδειξε η ιστορία.

 

επίσης εγώ ήμουν μια πολύ ψαρωμένη μαμά. πολλά βράδια ο άντρας μου έλειπε και μόνη με το λίγων ημερών μωρών φοβόμουνα πολύ. βασικά φοβόμουνα μήπως πάθει κάτι το μωρό και δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω. ήθελα η μαμά μου να κοιμάται σπίτι μου, όχι για να ξυπνάει η ίδια το βράδυ όταν το μωρό έκλαιγε (αλοίμονο εγώ το έκανα αυτό), αλλά για να ξέρω πως αν τύχει κάτι υπάρχει ένας έμπειρος άνθρωπος για τις "πρώτες βοήθειες"

[polina26]

 

Εξαρτάται και από τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου, πόσο σε κατανοούν ή πόσο κομπλεξικοί είναι εάν τους θέσεις ξεκάθαρα το πως νοιώθεις! Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μαμάδες με εγωισμό που δεν καταλαβαίνουν πως αισθάνεται μία λεχώνα:rolleyes:

α!

 

 

αυτο ξαναπες το... αν ο αλλος ειναι περιέργος τοτε αστα να πάνε..

[alexele]

Συμφωνώ σε αυτά που λέτε, άλλωστε το είπα και στο κορίτσι να μη το σκέφτετε από τώρα είναι νωρίς. Όταν θα έχει να το αντιμετωπίσει θα δει και πως θα το χειριστεί!

Και βέβαια eirinako είπες το πιο σωστό: "........η βοήθεια να είναι ουσιαστική"!

 

Άλλωστε δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει στη ζωή μας από τη μία στιγμή στην άλλη! Εγώ ήμουνα κάθετη ότι πριν τα 4 τα παιδιά μου δεν θα τα στείλω σε σταθμό, κι' όμως είχαμε τέτοιες εξελίξεις μέσα στην πατρική μου οικογένεια που τα παιδιά μου τα έστειλα σταθμό 2,5 και 18 μηνών αντίστοιχα.

[eirinako]

rosaki εχεις δικιο σε αυτα που λες, αλλα παλι υπαρχουν λυσεις. Εγω παω παντου με το μωρο στο σλινγκ, ψωνιζω e-shoping (ακομα και σουπερ μαρκετ), πληρωνω τα παντα με e-banking και οταν γυρισω δουλεια θα παμε βρεφικο. Την περιοδο της εγκυμοσυνης μου, δουλευα σε πολυεθνικη με τρελα ωραρια, εκανα μεταπτυχιακο και οργανωσα το γαμο μου,και ολ αυτα μονο με την βοηθεια του αντρα μου.

Δεν απορριπτω την βοηθεια, αλλα εχω μαθει να τα κανω ολα μονη μου ανεκαθεν και ειναι πλεον στον χαρακτηρα μου να μεγαλωσω το μωρο μου οπως θελω εγω και να τα κανω ολα οπως θελω εγω.

Επισης ξερω ζευγαρια που τα καταφερνουν χωρις βοηθεια και με 2-3 παιδια και δουλεια. Ειναι θεμα χαρακτηρα.

Μονο η ιδια ξερει τι μπορει να κανει και τι οχι και με βαση αυτο θα αποφασισει.

[Λαΐδα]

Δεν πιστευω οτι υπαρχει σωστο και λαθος, εχει να κανει με το πως λειτουργει και η καθε μια μας....Οι ανθρωποι ολοι δεν εχουν τις ιδιες αντοχες και δεν ειναι κακο αυτο. Εγω λοιπον ειμαι ΄σκυλι ' .... με την καλη εννοια θελω να ελπιζω. Επισης δεν εχω την απολυτη σχεση εμπιστοσυνης με τη μαμα μου. Την αγαπω αλλα δεν νιωθω περισσοτερο ασφαλης μαζι της. Και τελος ζω μονη μου πολλα χρονια και με 'μπερδευει ' το να εχω πολυ κοσμο σπιτι μου.

Για εμενα λοιπον ηταν ιδανικο να ειμαι μονη μου...

 

Αυτα για το πρωτο παιδι που ημουν ψαρακας! Στο δευτερο πεταγα! χαχαχα!!

[rosaki]

ακριβώς όπως το λέει η Λαϊδα. δεν υπάρχει σωστό και λάθος, ο καθένας οργανώνεται με τον τρόπο του για να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση.

 

πάντως από τις απαντήσεις μας, καμία δεν έχει την πρόθεση να δώσει συμβουλές για το τι είναι καλύτερο. μάλλον σαν καταγραφή και απολογισμό κάνουμε όλες μας εκείνου του πρώτου καιρού.

 

και από ότι φαίνεται καμία μας δεν μετάνιωσε για την επιλογή της δηλ. να το αντιμετωπίσει μόνη της ή με βοήθεια. και αυτό είναι σημαντικό.

[polina26]

ακριβώς όπως το λέει η Λαϊδα. δεν υπάρχει σωστό και λάθος, ο καθένας οργανώνεται με τον τρόπο του για να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση.

 

πάντως από τις απαντήσεις μας, καμία δεν έχει την πρόθεση να δώσει συμβουλές για το τι είναι καλύτερο. μάλλον σαν καταγραφή και απολογισμό κάνουμε όλες μας εκείνου του πρώτου καιρού.

 

και από ότι φαίνεται καμία μας δεν μετάνιωσε για την επιλογή της δηλ. να το αντιμετωπίσει μόνη της ή με βοήθεια. και αυτό είναι σημαντικό.

 

axaxaaxxa ετσι ακριβως..

καθε μαμα εχει και δοιαφορετικές εμπειριες..

πχ εμένα στην αρχη ελεγε η μανα μου θα ειναι σπιτι να με κανει ενα φαι κλπ

γυρναω που λετε απο καισαρικη τερμα ψαρωμενη και βλεπω ενα σπιτι ανω κάτω ουτε φαι ουτε τίποτα.

παιρνω τηλ την μανα μου .. εεε περιμενα να ερθεις απάντηση.. αποτελεσμα να ερθει και μετα 1 ωρα να φυγει..

οποτε ειπα πολινάκι εσυ μονη σου και ο αντρας σου οπου μπορει.

και ετσι τα καταφερα..

η μανα μου βεβαια τωρα λεει πως με θαυμαζει που ποτε δεν ζητησα βοηθεια αλλά τι να πεις..

η καρδουλα μου πως ετρεμε εκεινες τις μέρες έπρεπε να ξερει..

[ksena]

Εμας μας έφερνε φαγητό η πεθερά μου για περίπου 2 εβδομάδες και όταν ξεκίνησα να δουλεύω μια με δύο φορές την εβδομάδα χρειάστηκε να κρατάει το παιδί. Άλλη βοήθεια δεν είχα. Ήταν δύσκολο, κουραστικό, αλλά από την άλλη κανείς δεν ανακατεύτηκε και δεν έχει δικαίωμα να ανακατευτεί ή έστω να δώσει συμβουλή αν δεν ζητήσουμε. Λυπάμαι μόνο που δεν είχα οργανωθεί καλύτερα (γέννησα μόλις μπήκα στο μήνα μου και μας βρήκε λίγο απροετοίμαστους), π.χ. να ετοιμάσω κάποια φαγητά στην κατάψυξη ή έστω να βρω μια γυναίκα (και να πείσω τον άνδρα μου) να με βοηθήσει μια φορά την εβδομάδα με τις δουλειές του σπιτιού (σαν τρελή 5 μέρες μετά τη γέννα καθάριζα το μπάνιο και σιδέρωνα).

[alcyon]

Άλλοι έχουν (διαθέσιμη) μαμά, άλλοι δεν έχουν (καν) μαμά. Το γεγονός είναι πως οι ανθρώπινες δυνάμεις είναι μεγάλες και συνήθως δεν έχουμε επίγνωση του πόσα μπορούμε να αντέξουμε και να ξεπεράσουμε (με επιτυχία).

 

Στάθμισε τι θες. Ρίξε μια ματιά στο τι θέλουν. Δες αν υπάρχει κοινή συνισταμένη και τράβα την πορεία που εσύ νομίζεις καλύτερα. Συζήτησε τους προβληματισμούς μαζί τους εφόσον θεωρείς πως σε καταλαβαίνουν, δε θα παρεξηγηθούν. Θα υπάρξουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Να θυμάσαι μόνο πως επειδή η προσοχή μας είναι στραμμένη πλήρως στο γεγονός αυτό, διογκώνουμε άθελά μας κάποια πράγματα. Μη δίνεις περισσότερη σημασία απ' όσο έχει. Άρα... βλέποντας και κάνοντας... ήρεμα και ψύχραιμα...

[didiblom]

. Η βοηθεια απο τους γονεις μας ειναι ανειδιοτελης και δεν στηριζεται σε αναλλαγματα του τυπου "για να σε βοηθησω οταν με χρειαστεις θα πρεπει να σου γινω κολλιτσιδα σε μονιμη βαση". Εγω τουλαχιστον ετσι ξερω απο την οικογενεια μου. Η λοχεια θελει διακριτηκοτητα απο τους γυρω ωστε η βοηθεια να ειναι ουσιαστικη, οταν χρειαζεται και οχι καταπιεστικη.

 

Αυτό ακριβώς, σαν απάντηση σε όσους είπαν οτι μετά δεν θα τους έχεις και οτι τους θες μόνο για τις αγγαρείες. Όχι και στα δύο, όπως εγώ θα είμαι έτσι με το παιδί μου, όταν θα με χρειάζεται θα είμαι εκεί ανεξάρτητα αν κάποιες φορές πιο πριν με έχει "διώξει", έτσι περιμένω και από τους δικούς μου, και έτσι ξέρω οτι θα κάνουν κιόλας. Όσο για τα πεθερικά.. δικό τους θέμα αν θα παρεξηγηθούν που δεν θέλω, όντας λεχώνα, να τους έχω στο σπίτι μου, συγνώμη κιόλας, και τον δικό μου πατέρα θα ντρέπομαι οταν θα κυκλοφορώ ημίγυμνη στο σπίτι, πόσο μάλλον κάποιον που δεν έχω σχεδόν καθόλου οικειότητα. Το θέμα είναι οτι δεν θέλω να αφήσω περιθώρια να μας κάνουν ο,τι θέλουν.. οικογενειακώς!!!

 

Όπως και να'χει, ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας, με βοηθήσατε κάπως να έχω πιο ολοκληρωμένη εικόνα