Μην Ξεχνάς Τους Χρωστάς - (γιαγιά και παππούς)

[evi_mik]

Ενα παιδί δυστυχεί στον παιδικό σταθμό μακριά απ'τη μαμά του;

 

Το παιδί δεν δυστυχεί στον παιδικό σταθμό αλλά κατά τη γνώμη μου είναι σίγουρα καλύτερα με τη μαμά του.

Επίσης το παιδί στον παιδικό δεν το αφήνεις για μια ζωή αλλά για κάποιες ώρες της ημέρας!!!!! Έχει διαφορά. Και οι ηλικιωμένοι πιστεύω θα απολάμβαναν μια καθημερινή βόλτα στο γηροκομείο και στις 2, 3, 4 να γυρνάνε στη θαλπωρή και την αγάπη της οικογένειάς τους.

 

Η κάθε κοπέλα έχει τα δικά της στάνταρ και βλέπει το σωστό μέσα απο τις προσωπικές τις εμπειρίες.

 

Νομίζω το είπα κι εγώ από την αρχή.

Έχω διαμορφώσει για το συγκεκριμένο θέμα τις απόψεις μου μέσα από αυτά που έχω ζήσει από πολύ κοντά.

Δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι αυτό που θα κάνω εγώ πρέπει να το κάνουν και οι άλλοι,

και σε καμία περίπτωση δεν θέλω να φανώ κριτική ως προς αυτούς.

[evagelia]

Πριν 2 χρονια πηγαινα σένα οικο ευγηρίας για να βλεπω μια γειτόνισσά μου η οποία με δική της θέληση και επειδή δεν ήθελε να γίνει βάρος στα παιδιά της πήγε εκεί. Η γριούλα λοιπόν το'χε μετανιώσει αλλά από εγωισμό και μόνο δεν έκανε πίσω. Νοσταλγούσε το σπίτι της , τις γειτόνισες, το χωριό της.

Τι να σας πω για το τι εβλεπα εγώ.

Κατσαρίδες ταπετσαρία, φαγητό απαισιο, συμπεριφορά προσωπικού χάλια.

Ξέρεις τι είναι να πεθαινει ανθρωπος και η αναίσθητη η νοσοκόμα να του ψέλνει μερος απο την νεκρωσιμη ακολουθία και να γελάει?

Ξερεις τι είναι να εχεις προβλημα με τη χολή σου και να σε ταιζουν όσπρια με αποτέλεσμα να σπάσει και να πεθανεις εξάιτίας αυτού?

Ξέρεις τι ειναι να εισαι χεσμένος 8 ωρες και η μία νοσοκόμα να σε αφήνει στην άλλη για αλλαγμα?

Ξέρεις τι είναι να χεις πεθάνει και το παιδί σου στην Αυστραλία π.χ να το μάθει μετα από 10 μέρες γιατί τόσο ήθελε ο συμβολαιογράφος να μεταβιβάσει την περιουσία στο ίδρυμα?

Είδα πολλά,δαγκωματα από ποντίκια, ψειριασμένα μακαρόνια και ρυζια,

φαγητά κονσέρβας, κ.τ.λ

Είδα πραγματα που δεν αξίζει να τα περνούν τα γερόντια. Μάτια δακρυσμένα από τις αναμνήσεις και τον πόνο.

Μία γρυούλα μου είπε το εξής" Αν κάποτε κάποιος μου΄λεγε ότι θα κατέληγα στο γειροκομείο, θα τον έλεγα τρελλό"

Αν κάποιος σας το έλεγε εσάς αυτό, εσείς πως θα τον λέγατε?

Κανείς , μα κανείς δεν αξίζει να ζει εκεί μέσα. Και μη μου πείτε ότι αυτό για το οποίο σας μιλάω εγώ ήταν ένα κακό γειροκομείο.

[nen]

Πριν 2 χρονια πηγαινα σένα οικο ευγηρίας για να βλεπω μια γειτόνισσά μου η οποία με δική της θέληση και επειδή δεν ήθελε να γίνει βάρος στα παιδιά της πήγε εκεί. Η γριούλα λοιπόν το'χε μετανιώσει αλλά από εγωισμό και μόνο δεν έκανε πίσω. Νοσταλγούσε το σπίτι της , τις γειτόνισες, το χωριό της.

Τι να σας πω για το τι εβλεπα εγώ.

Κατσαρίδες ταπετσαρία, φαγητό απαισιο, συμπεριφορά προσωπικού χάλια.

Ξέρεις τι είναι να πεθαινει ανθρωπος και η αναίσθητη η νοσοκόμα να του ψέλνει μερος απο την νεκρωσιμη ακολουθία και να γελάει?

Ξερεις τι είναι να εχεις προβλημα με τη χολή σου και να σε ταιζουν όσπρια με αποτέλεσμα να σπάσει και να πεθανεις εξάιτίας αυτού?

Ξέρεις τι ειναι να εισαι χεσμένος 8 ωρες και η μία νοσοκόμα να σε αφήνει στην άλλη για αλλαγμα?

Ξέρεις τι είναι να χεις πεθάνει και το παιδί σου στην Αυστραλία π.χ να το μάθει μετα από 10 μέρες γιατί τόσο ήθελε ο συμβολαιογράφος να μεταβιβάσει την περιουσία στο ίδρυμα?

Είδα πολλά,δαγκωματα από ποντίκια, ψειριασμένα μακαρόνια και ρυζια,

φαγητά κονσέρβας, κ.τ.λ

Είδα πραγματα που δεν αξίζει να τα περνούν τα γερόντια. Μάτια δακρυσμένα από τις αναμνήσεις και τον πόνο.

Μία γρυούλα μου είπε το εξής" Αν κάποτε κάποιος μου΄λεγε ότι θα κατέληγα στο γειροκομείο, θα τον έλεγα τρελλό"

Αν κάποιος σας το έλεγε εσάς αυτό, εσείς πως θα τον λέγατε?

Κανείς , μα κανείς δεν αξίζει να ζει εκεί μέσα. Και μη μου πείτε ότι αυτό για το οποίο σας μιλάω εγώ ήταν ένα κακό γειροκομείο.

 

ωχ..... μου μαυρισες τη ψυχη τωρα

[evagelia]

Αγαπητή μου μετά από όλα αυτά που είδα και άκουσα, σκέφτηκα το εξής

 

Μπορεί εγώ να μην μπορέσω να προσφέρω στους γονείς μου ή στα πεθερικά μου ούτε το 1/10 από αυτό που έχουν προσφέρει αυτοί σ΄εμάς όμως δεν πρόκειται ποτέ να τους βάλω σε οίκο ευγηρίας. Έχουν το σπίτι τους και τη σύνταξή τους. Τους ανοίκουν και κουράστηκαν για να τ΄αποκτήσουν.

Θα ψάξω λοιπόν και θα βρω κάποια να τους προσέχει και θα της χαρίσω το σπίτι ή θα την πληρώνω με τη σύνταξή τους και θα συμβάλλω όσο μπορώ και γω. Για να΄χουν τη χαρά να πεθάνουν στo σπίτι τους, να μην αισθανθούν πεταμένοι και προδομένοι.

[sunsun]

Δεν ξέρω τί θα κάνω... Σίγουρα όμως 24 ώρες το 24ωρο δεν θα αναλάμβανα τη φροντίδα στο σπίτι μου. Ίσως κάποιες ώρες. Δεν συμφωνώ στο οτι χρωστάμε κάτι στους γονείς μας.

 

Τους αγαπώ πολύ και τρέμω στην ιδέα να πάθουν κάτι, αλλά γενικότερα οι γονείς ό,τι έκαναν για μας όφειλαν να το κάνουν τουλάχιστον μέχρι τα 18 μας. Οι γονείς μου και οι δύο ζουν σε άλλη πόλη από τους παππούδες γιαγιάδες μου (όταν ζούσαν εκείνοι).

 

Και εγώ τώρα που έκανα παιδί οφείλω να του προσφέρω αγάπη, σταθερότητα, διαπαιδαγώγηση σπίτι κτλ. και το γέννησα επειδή εγώ είμαι ευτυχισμένη έτσι, εγωιστικά δηλαδή. Έπειτα είναι άλλο να φροντίζεις ένα παιδί και άλλο έναν ηλικιωμένο. Δηλαδή δεν ισούται η προσφορά τους με την αντίστοιχη προσφορά. Τώρα μιλάω περισσότερο θεωρητικά αλλά προσπαθώ να προσεγγίσω το θέμα πιο γενικά.

 

Στη δική μου περίπτωση, οι γονείς μου αισθάνομαι οτι δεν στερήθηκαν κάτι ιδιαίτερα, χωρίς βέβαια αυτό να είναι κακό. Ζήσανε και ζούνε τη ζωή τους και αυτό με έχουν διδάξει να κάνω προφανώς. Είναι τόσο ψυχρό αυτό; Ο καθένας δεν πρέπει να ζήσει τη ζωή του;

 

Και για να θέσω ένα ερώτημα φιλοσοφικό: Ποιό είναι το νόημα/ο σκοπός της ζωής;

 

Εγώ απαντώ... δεν έχει νόημα η ζωή, η ζωή είναι αυτοσκοπός

 

Εγώ ψηφίζω γυναίκα στο σπίτι ή γηροκομείο αν το θέλουν και απλά εύχομαι να μη χρειαστεί ποτέ. Να μπορούν να αυτοεξυπηρετούνται μέχρι το τέλος. Για τα πεθερικά δεν το συζητώ. Είναι πολύ νέοι για να τα σκέφτομαι αυτά. Θα 'χω γίνει και εγώ ηλικιωμένη...

[nnm004]

Εμενα οι γονεις μου ειναι μεγαλοι , ο μπαμπας μου ειναι 85 ετων και η μαμα μου απο 75-78 ( δεν ξερω ακριβως τα κρυβει ) , ειναι μαζι εδω και πανω απο 40 χρονια ,εμενα με κανανε αρκετα μεγαλοι οποτε ζησανε μονοι τους πολλα χρονια . Ο μπαμπας πλεον ειναι πολυ αρρωστος με αλζχαιμερ και μια καρδια με 4 by pass προ 14 ετιας και μαλλον οδευει δυστηχως...... η μαμα μου απο υγεια καλα κρατει , βεβαια εχει αναλαβει εξολοκλιρου τον πατερα μου , δεν δεχεται να παρει και μια γυναικα για βοηθεια και περνανε ολα απο τα χερια της . Εχει φοβερο και τρομερο αγχος μην τυχων τον χασει , και προσπαθει να προετημασει τον εαυτο της για το τελος , πραγμα αδυνατον ζησανε μαζι τοσα χρονια . Σε κριση ειλικρηνιας μου εκμηστηρευτικε οτι αμα φυγει ο μπαμπας δεν θα αργησει να φυγει και εκεινη και οτι δεν μπορει να φανταστει τη ζωη χωρις εκεινον, απο την μια "ζηλεψα" ( θα θελα να ζει για μενα η μαμα μου ) απο την αλλη ομως καταλαβαινω οτι αυτοι οι 2 ζησανε μια ολοκληρη ζωη μαζι εγω απλως υπηρξα καρπος του ερωτα και ηρθα αρκετα αργα αρα ισως ειναι λιγο λογικο να ερχομαι 2η πλεον για τη μαμα μου εφοσον και παντρευτικα και εχω τη δικια μου οικογενεια . Ειναι ωραιο ομως να βλεπεις τετοιους ερωτες.

[Ντέπυ]

Οταν θα ρθει εκείνη η ώρα που οι γονείς μου θα χρειαστούν φροντίδα στα γηρατιά τους, θα προσπαθήσω να τους κρατήσω στο σπίτι με μια γυναίκα να τους φροντίζει. Δεν είμαι υπέρ του ιδρύματος γιατί εκεί μέσα δεν θα νιώσουν την ζεστασιά του σπιτιού τους. Γιατί όταν ξεσπιτώνεσαι σε τέτοια ηλικία για να πας σ' ένα ίδρυμα πιστεύω πως βαθιά μέσα σου αισθάνεσαι πως εκεί που έζησες τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής σου, που παντρεύτηκες, μεγάλωσες τα παιδιά σου, δεν θα το ξαναδεις. Σε ρημάζει ψυχολογικά.

[Νίκη]

Δε μ'αρέσουν τα γηροκομεία.. Είμαι πολύ κατά.

[yogini]

Το κακό ειναι ειναι οτι η εικόνα που έχουμε απο τα Ελληνικά γηροκομεία ειναι η χείρηστη και γι'αυτο μερικές το ακόυνε και τους σηκώνεται η τρίχα. Υπάρχουν όμως και μερικοί Οίκοι (πχ στην Παραλιακή) που ειναι σουπερ λουξ και αν αυτό συνδυαστεί με την συχνή επισκεψη των παιδιών ειναι πολύ καλύτερα (εφοσον φυσικά ειναι επιλογή του ίδιου του ανθρώπου να πάει εκει).

 

Το κράτος θα έπρεπε να κλείσει όλα τα ιδρύματα στα οποία ξεφτιλίζεται ή αξιοπρέπεια των μεγάλων ανθρώπων αλλά δυστυχώς δεν ενδιαφέρονται καθόλου. Μια φορά μας είχαν πάει εκδρομή με το σχολείο στο γηροκομείο του Πειραιά και φαινόταν ότι δεν περνάνε καλά οι άνθρωποι. Και σ'αυτήν την περιπτωση λοιπόν αν χρειαστεί να παει κάποιος δικός μας σε τετοιο Οίκο θα πρέπει να ειναι ιδιωτικός, καρατσεκαρισμένος και θα κοστίζει ακριβότερα και απο κολέγιο αλλά θα αξιζει!

[Sam]

[quote name=

Πάντως σε καμμία περίπτωση δεν θέλω να επιβαρύνω την οικογένειά μου με το να βιώνει άσχημες καταστάσεις χρόνιων και βαρέων ασθενειών..[/quote]

 

Εδω θα διαφωνήσω δηλαδή αν ο σύντροφος μας ή εμείς νοσήσουμε θα τον διώξουμε από το σπίτι ή θα τον πετάξουμε σε ένα σύγχρονο Καιάδα για να

μην αντιμετώπισουν πρόβλημα τα παιδιά?

[Sam]

Μεγάλωσα σ΄ενα σπίτι 72 τετραγωνικών μέτρων στην αρχή ζούσε μαζί μας

μόνο η μία γιαγιά μετά από κάποια χρόνια όταν ήμουν 12 χρονών μετά από

εγκεφαλικό επεισόδιο ήρθαν να μείνουν μαζί μας και οι γονείς της μητέρας μου...

Δύσκολα χρόνια αλλά γεμάτα με μαθήματα ζωής -σεβασμού και αξιοπρέπειας..

Ήρθα πιο κοντά σε ανθρώπους που με την αλαζονεία της εφηβείας ίσως και

να μην τους είχα γνωρίσει ποτέ (σιγά μην ασχοληθώ με τους γέρους έχω

καλύτερα πράγματα να κάνω παρεπιπτόντως οι γέροι ήταν 60 και 52 χρονών αντίστοιχα)..

Όταν τέλειωσαν όλα η μητέρα μου μου εκμηστηρεύτηκε ότι ήρθαν πολλές

φορές κοντά στο διαζύγιο με τον πατέρα μου λόγω των πολλαπλών τους

υποχρεώσεων και αυτό που δηλώνει τώρα είναι ότι παρότι περάσανε δύσκολα

τα έχει καλά με τον εαυτό της και με την συνείδηση της πραγμα που δεν θα

ίσχυε αν οι παπουδογιαγιάδες ήταν σε ιδρύματα..

Ελπίζω όταν έρθει η σειρά μου να μπρορέσω να τους χαρίσω υγιές και ασφαλές

περιβάλλον γεμάτο ζεστασιά και αγάπη κοντά στην οικογένεια...

παρότι οι ίδιοι απεύχονται να πέσουν στα χέρια μας...

[maraki 1]

Εμένα κορίτσια η μαμά μου έχει εδώ και 3 χρόνια την μήτέρα της στο σπίτιμε Αλτσχαϊμερ. Συγχρόνως κρατάει και τα δικά μου παιδιά 4,5 χρ. και 20 μηνών (μάλλον η μεγάλη πάει παιδικό τώρα). Ο πατέρας μου πρίν λίγο καιρό 3 μήνες έκανε εγχείριση καρδιάς. Η αλήθεια είναι ότι περάσαμε πολύ δύσκολες κατα΄στάσεις γιάτί η γιαγιά χρειάζεται ένα άνθρωπο συνεχώς δίπλα της. Όμως η μαμά λέει ότι δεν πρόκειται να την βάλει σε κλινική τουλάχιστον όσο μπορεί να είναι έστω και με το ζόρι στο πόδι, άσχετα αν έχουν σπάσει τα νεύρα της και άσχετα αν δεν μπορεί να πάει πουθενά παρα μόνο όταν κρατάω εγώ την γιαγιά.Πέρσυ είχε αναγκαστεί για 1 μήνα να την βάλει σε μια τέτοια κλινική γιατί είχε αρρωστήσει κι είχε πέσει εντελώς στο κρεβάτι, ήταν άρρωστη κι η μικρή μου με Νοσοκομεία και λοιπά και ξέρετε ποιο ήταν το αποτέλεσμα? Την φυτέψαν εντελώς την γιαγιά της δίνανε συνεχώς χάπια και όποτε πηγαίναμε να την δούμε της είχανε δεμένα τα χέραι στα κάγκελα γιατί λεεί προσπαθούσε να βγάλει τον ορό. Άθλιο θέαμα για ένα άνθρωπο που αν μη τι άλλο σ ΄όλη του την ζωή προσπαθούσε να προσφέρει μόνο και για ένα άνθρωπό που στο κάτω κάτω είναι γονιός σου. Τελικά η μαμά την ξαναπήρε στο σπίτι και με πολύ φροντίδα και κόπο κατάφερε έστω να τη κάνει να σταθεί λίγο στα πόδια της να μπορεί να την κρατάει για να πηγαίνει τουαλέτα και να της μιλάει με τις ώρες για να πεί έστω και μισή πρόταση.΄΄Ολοι μείναε έκπληκτοι με την πορεία της γιαγιάς κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορέσει να συνέλθει.Κι όμως με πολύ φροντίδα και αγάπη συνήλθε κάπως καιπου κοι που αναγνωρίζει και την μαμά.

Ποτέ μα ποτέ δεν θα άφηνα τους γονείς μου κια ακόμα και τον γονιό του άντρα μου να πάει σε ίδρυμα εκτός αν πια ήταν σε κατάσταση κόματος που εκεί χρειάζετα κάτι παρπάνω από απλή φροντίδα. Δεν γίνεται να πετάς αυτούς που σε φέραν στην ζωή και σε μεγαλώσαν και σε κάνα άνθρωπο. Απλά δεν γίνεται .......

[Lia]

ΣΑΜ, έτσι όπως μεγάλωσες και συ έτσι και με μένα τα πράγματα. Με τη διαφορά πως η γιαγιά (μητέρα το πατέρα μου) δημιουργούσε μονίμως φασαρίες (μα επίτηδες, μα απλώς δεν τα βρίσκαν με τη μάνα μου θα σε γελάσω). Ζούσαμε σε ένα εμπόλεμο καθεστώς, μεγάλωσα με καυγάδες (ίσως γιαυτό πια εγώ δεν θέλω να καυγαδίζω. Όταν κάτι στραβώνει απλά φεύγω. Δεν θέλω να ακούω άλλες φωνές πια.... ). Όταν αργότερα χρειάστηκε να έρθουν και οι γονείς της μητέρας μου (όχι μαζί, όποτε αρρώσταινε ο καθένας) τα πράγματα γινόνταν ακόμα χειρότερα. Η μητέρα μου προσπαθούσε να τα βγάλει πέρα μόνη της με 3 παιδιά και τον άρρωστο γονιό της, το σπίτι και τη γκρίνια και τους καυγάδες.... Δεν θέλω ούτε να τα σκέφτομαι.

Εγώ, πια δεν ξέρω αν έχω αντοχές για να ανταπεξέλθω σε τέτοιες καταστάσεις. Εννοώ, δουλειά, παιδιά, φροντίδα άρρωστου γονιού και γκρίνια (που σίγουρα θα υπάρχει. Οι δύσκολεςε καταστάσεις πάντα φέρνουν και γκρίνια και καυγάδες σε ένα σπίτι).

Δεν ξέρω τι θα κάνω όταν θα έρθει η ώρα να φροντίσω γονείς ή πεθερικά αλλά σίγουρα δεν θα δεχθώ να πάνε σε γηροκομείο. Το πιο πιθανό είναι πως θα προσπαθώ να τους φροντίσω με το να πηγαίνω τακτικά σπίτι τους και με τη βοήθεια γυναίκας.....

 

Πάντως όσον αφορά για το μάθημα ζωής, ναι το ένιωσα κι εγώ αυτό. Απλά αν ήταν και οι γονείς πιο ενωμένοι μεταξύ τους πιστεύω πως τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα για όλους μας. Όταν αποφασίσεις να κάνεις κάτι τέτοιο θα πρέπει να έχεις μια σωστή και υγιή σχέση με το σύζυγο και ένα όσο γίνεται ασφαλε΄ς και ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον έστσι ώστε η αναστάτωση που θα έλθει να μην δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα. Ή τα προβλήματα να μπορούν να ξεπερνιούνται....

[Ursa Major]

Εδω θα διαφωνήσω δηλαδή αν ο σύντροφος μας ή εμείς νοσήσουμε θα τον διώξουμε από το σπίτι ή θα τον πετάξουμε σε ένα σύγχρονο Καιάδα για να

μην αντιμετώπισουν πρόβλημα τα παιδιά?

 

A όχι, ίσως δεν ήμουν σαφής.

Τα παιδιά και ο άντρας μου είναι η δική μου οικογένεια και γι'αυτούς γίνομαι χαλί. Αλλά οι γονείς μου δεν είναι δική μου οικογένεια πια. Τους αγαπώ, τους σέβομαι και τους τιμώ αλλά ο κύκλος τους στη ζωή οδεύει προς το τέλος.

 

Τα δικά μου παιδιά είναι προτεραιότητα για μένα, αυτά οφείλω να προστατεύσω. Και δεν εννοώ να μην λυπηθούν απο την αρρώστεια ή το θάνατο των παππούδων, γιατι πιστεύω πως τα παιδιά πρέπει να συμμετέχουν στο πένθος μιας οικογένειας, αλλά να μη βιώνουν ιστορίες καθημερινής τρέλλας.

[Ντέπυ]

Εμένα κορίτσια η μαμά μου έχει εδώ και 3 χρόνια την μήτέρα της στο σπίτιμε Αλτσχαϊμερ. Συγχρόνως κρατάει και τα δικά μου παιδιά 4,5 χρ. και 20 μηνών (μάλλον η μεγάλη πάει παιδικό τώρα). Ο πατέρας μου πρίν λίγο καιρό 3 μήνες έκανε εγχείριση καρδιάς. Η αλήθεια είναι ότι περάσαμε πολύ δύσκολες κατα΄στάσεις γιάτί η γιαγιά χρειάζεται ένα άνθρωπο συνεχώς δίπλα της. Όμως η μαμά λέει ότι δεν πρόκειται να την βάλει σε κλινική τουλάχιστον όσο μπορεί να είναι έστω και με το ζόρι στο πόδι, άσχετα αν έχουν σπάσει τα νεύρα της και άσχετα αν δεν μπορεί να πάει πουθενά παρα μόνο όταν κρατάω εγώ την γιαγιά.Πέρσυ είχε αναγκαστεί για 1 μήνα να την βάλει σε μια τέτοια κλινική γιατί είχε αρρωστήσει κι είχε πέσει εντελώς στο κρεβάτι, ήταν άρρωστη κι η μικρή μου με Νοσοκομεία και λοιπά και ξέρετε ποιο ήταν το αποτέλεσμα? Την φυτέψαν εντελώς την γιαγιά της δίνανε συνεχώς χάπια και όποτε πηγαίναμε να την δούμε της είχανε δεμένα τα χέραι στα κάγκελα γιατί λεεί προσπαθούσε να βγάλει τον ορό. Άθλιο θέαμα για ένα άνθρωπο που αν μη τι άλλο σ ΄όλη του την ζωή προσπαθούσε να προσφέρει μόνο και για ένα άνθρωπό που στο κάτω κάτω είναι γονιός σου. Τελικά η μαμά την ξαναπήρε στο σπίτι και με πολύ φροντίδα και κόπο κατάφερε έστω να τη κάνει να σταθεί λίγο στα πόδια της να μπορεί να την κρατάει για να πηγαίνει τουαλέτα και να της μιλάει με τις ώρες για να πεί έστω και μισή πρόταση.΄΄Ολοι μείναε έκπληκτοι με την πορεία της γιαγιάς κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορέσει να συνέλθει.Κι όμως με πολύ φροντίδα και αγάπη συνήλθε κάπως καιπου κοι που αναγνωρίζει και την μαμά.

Ποτέ μα ποτέ δεν θα άφηνα τους γονείς μου κια ακόμα και τον γονιό του άντρα μου να πάει σε ίδρυμα εκτός αν πια ήταν σε κατάσταση κόματος που εκεί χρειάζετα κάτι παρπάνω από απλή φροντίδα. Δεν γίνεται να πετάς αυτούς που σε φέραν στην ζωή και σε μεγαλώσαν και σε κάνα άνθρωπο. Απλά δεν γίνεται .......

 

Θησαυρός αυτή η μάνα σου ρε παιδί μου Πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι είναι αξιοθαύμαστοι.

[Ντέπυ]

Αλλά οι γονείς μου δεν είναι δική μου οικογένεια πια.

 

Η γυναίκα που σ' έφερε στον κόσμο, που σε μεγάλωσε με το όποιο κόστος στην ζωή της δεν είναι πια οικογένειά σου???? Μπράβο ρε Ursa...

[Sam]

Εδω θα διαφωνήσω δηλαδή αν ο σύντροφος μας ή εμείς νοσήσουμε θα τον διώξουμε από το σπίτι ή θα τον πετάξουμε σε ένα σύγχρονο Καιάδα για να

μην αντιμετώπισουν πρόβλημα τα παιδιά?

 

A όχι, ίσως δεν ήμουν σαφής.

Τα παιδιά και ο άντρας μου είναι η δική μου οικογένεια και γι'αυτούς γίνομαι χαλί. Αλλά οι γονείς μου δεν είναι δική μου οικογένεια πια. Τους αγαπώ, τους σέβομαι και τους τιμώ αλλά ο κύκλος τους στη ζωή οδεύει προς το τέλος.

 

Τα δικά μου παιδιά είναι προτεραιότητα για μένα, αυτά οφείλω να προστατεύσω. Και δεν εννοώ να μην λυπηθούν απο την αρρώστεια ή το θάνατο των παππούδων, γιατι πιστεύω πως τα παιδιά πρέπει να συμμετέχουν στο πένθος μιας οικογένειας, αλλά να μη βιώνουν ιστορίες καθημερινής τρέλλας.

 

Ωραία τώρα αποσαφηνίστηκε δεν ξέρω ακούστηκε κάπως περίεργα παρότι προσπάθησα να μην κάνω παράθεση επί προσωπικου ο καθένας έχει την άποψη του και είναι σεβαστή

[Ursa Major]

Αλλά οι γονείς μου δεν είναι δική μου οικογένεια πια.

 

Η γυναίκα που σ' έφερε στον κόσμο, που σε μεγάλωσε με το όποιο κόστος στην ζωή της δεν είναι πια οικογένειά σου???? Μπράβο ρε Ursa...

Ναι λέγε με Αρκούδα, είδες τί σκληρή που είμαι;

[maraki 1]

Ναι Ντέπυ είναι θυσαυρός και δεν μπορώ αν έρθει η ώρα (που ελπίζω να μην έρθει ποτέ ) να της σταθώ να πετάξω τον θησαυρό.

Και το άλλο που ήθελα να πώ είναι ότι και ο μπαμπάς μου παρόλου που ΄΄ηταν εγχειρισμένος (4πλο bypass) πότέ μα ποτέ δεν παραπονέθηκε και μάλιστα τυχαίνει πολλές φορές που δεν μπορώ εγώ να κρατάει αυτός την γιαγιά και την μικρή μου για να πάει η μαμά για τα καθημερινά ψώνια.

Ε ναι αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορώ να μην τους συμπαρασταθώ όταν με χρειαστούν.

[Αντιγόνη]

Ας σκεφτούμε και εμάς, στα γηρατειά μας, πως θα θέλαμε να μας μεταχειριστούν τα παιδιά μας, είτε υγιείς είτε ασθενείς, και ας πράξουμε αναλόγως.

[Ντέπυ]

Ναι Ντέπυ είναι θυσαυρός και δεν μπορώ αν έρθει η ώρα (που ελπίζω να μην έρθει ποτέ ) να της σταθώ να πετάξω τον θησαυρό.

Και το άλλο που ήθελα να πώ είναι ότι και ο μπαμπάς μου παρόλου που ΄΄ηταν εγχειρισμένος (4πλο bypass) πότέ μα ποτέ δεν παραπονέθηκε και μάλιστα τυχαίνει πολλές φορές που δεν μπορώ εγώ να κρατάει αυτός την γιαγιά και την μικρή μου για να πάει η μαμά για τα καθημερινά ψώνια.

Ε ναι αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορώ να μην τους συμπαρασταθώ όταν με χρειαστούν.

 

Η οικογένειά σου σ' έχει διδάξει πολλά και με τον τρόπο τον οποίο εκφράζεσαι δείχνεις να έχεις αξίες μα πάνω απ'όλα μετράς σαν άνθρωπος.

[evagelia]

Θα΄θελα να ξέρω Ursa, αν όταν γέννησες οι γονείς σου δεν στάθηκαν κοντά σου, αν στην αρρώστια κάποιου σας δεν έτρεξαν αρωγοί, αν όταν τους χρειάζεσαι σου κρατούν τα παιδιά.

Τότε αυτοί οι άνθρωποι είναι δική σου οικογένεια ή όχι?Αυτοί οι άνθρωποι δεν αξίζουν την φροντίδα σου όταν σε χρειαστούν?

[Ursa Major]

Θα΄θελα να ξέρω Ursa, αν όταν γέννησες οι γονείς σου δεν στάθηκαν κοντά σου, αν στην αρρώστια κάποιου σας δεν έτρεξαν αρωγοί, αν όταν τους χρειάζεσαι σου κρατούν τα παιδιά.

Τότε αυτοί οι άνθρωποι είναι δική σου οικογένεια ή όχι?Αυτοί οι άνθρωποι δεν αξίζουν την φροντίδα σου όταν σε χρειαστούν?

Λεπτομέρειες της οικογενειακής μας ζωής δίνω όπου και όποτε νομίζω οτι είναι σκόπιμο.

Το θέμα του προβληματισμού εδώ δεν είναι η δικη μου οικογένεια

[motherof2]

Προσωπικά πάντα, πιστεύω ότι προτεραιότητα έχουν μεν τα παιδιά μου και ο άντρας μου αλλά σε πολύ μικρή ....απόσταση ακολουθούν οι γονείς μας και τα αδέρφια μας (δυστυχώς δεν γνώρισα παππού και γιαγιά και ο άντρας μου γνώρισε μόνο γιαγιά που πέθανε πριν 15 χρόνια)

αλλά πάντα θα θυμάμαι πόσο πολύ "ζήλευα" στο δημοτικό τα παιδάκια που τα έπερνε από το σχολείο η γιαγιά τους και σκεφτόμουν πόσα παραμυθάκια και ιστορίες θα τους έλεγαν... γι'αυτό και τονίζω στα παιδιά μου καθημερινά πόσο τυχερά είναι που έχουν 4 υπέροχους παππουδογιαγιάδες που τα λατρεύουν και ΕΓΩ τουλάχιστον, για αυτον το λόγο τους ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου

[Sam]

Θα΄θελα να ξέρω αν όταν γέννησες οι γονείς σου δεν στάθηκαν κοντά σου, αν στην αρρώστια κάποιου σας δεν έτρεξαν αρωγοί, αν όταν τους χρειάζεσαι σου κρατούν τα παιδιά.

Τότε αυτοί οι άνθρωποι είναι δική σου οικογένεια ή όχι?Αυτοί οι άνθρωποι δεν αξίζουν την φροντίδα σου όταν σε χρειαστούν?

 

 

Δεν κάνω την υπεράσπιση κανενός ούτε σχολιάζω την οικογενειακές σχέσεις θα μιλήσω γενικά...

 

Το ότι κάποιοι γονείς φέρανε στον κόσμο παιδιά δεν σημαίνει και ότι είναι

άξιοι για αυτό τον τίτλο αν ένα παιδί βίωσε την κακοποίηση την εγκατάλειψη

τον ψυχολογικό ή σωματικό βιασμό αν η μητέρα του δεν το προστάτεψε ή ο πατέρας του

σίγουρα δεν ονομάζεται οικογένεια και σίγουρα δεν αξίζουν την

φροντίδα όταν την χρειαστούν...

 

Υ.Σ Και ξανατονίζω δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις