...μαμά γιατί σε πλάκωσε ο μπαμπάς;

[rena95]

Σαν παιδί που έχει φάει απίστευτο ξύλο με όλους τους τρόπους για πολλά χρόνια κι έχει βιώσει την τρομοκρατία και τον απόλυτο εξευτελισμό θα σου πω οτι άνθρωπος που δέρνει το παιδί του δεν είναι γονιός.Δεν με ενδιαφέρει να στηρίξω έναν άνθρωπο που έφερε συνειδητά ένα ή περισσότερα παιδιά στον κόσμο έχοντας επικίνδυνα απωθημένα μέσα του.Θεωρώ οτι προηγείται η προστασία-στήριξη των παιδιών και μετά η δική του την οποία μεταξύ μας, εάν θελήσει μπορεί να διαχειριστεί ο ίδιος δεν είναι μωρό.Για πολλά βράδια παρακάλεσα κρυμμένη μέσα στις κουβέρτες να γίνει ένα θαύμα και η μητέρα μου να μην του ξαναδώσει καμία ευκαιρία παρά να με πάρει να φύγουμε για να σταματήσω να ζω το μαρτύριο που ζούσα.Κι εκείνη τα ίδια μυαλά είχε να μην χαλάσει το σπίτι να μην χωρίσει να μην τον αδικήσει ολόκληρο σενάριο γύρω απο ένα άτομο που στην τελική με αυτά που έκανε ήταν όχι για ψυχολόγο αλλά για κλωτσιές.Εγώ που έτρωγα τις μπουνιές ερχόμουν σε δέυτερη μοίρα κι αντί να πληρώνει εκείνη την επιλογή της δεύτερης-τρίτης-εκατοστής ευκαιρίας που έδινε την πλήρωνα εγώ.

 

 

Αχ... μακαρι να μην τα ειχες περασει ολα αυτα. Ελπιζω μονο να εχεις τωρα τη δικη σου οικογενεια να γεμισει με αγαπη την καρδια σου.

[fistikaki]

Αν ποτέ έρθει η κόρη σας και σας πεί οτι ο άντρας της είναι βίαιος έχω μεγάλη περιέργεια να δω απο μια μεριά πόσο υπεράνω θα ειστε ορισμένοι....

 

δυστυχως, συμφωνω μ αυτο...

 

στη θεωρια, καλη ειναι και η ψυχολογικη υποστηριξη, και οι δευτερες ευκαιριες και τα σχετικα, και γω ειχα φαει κατι φαπες απο εναν γκομενο παλια, και τον αφησα να ζησει...

 

αλλα αν μου πει το παιδι μου οτι ο αντρας της την κακοποιει, θα γινω φονισσα στα στερνα μου

[fridoula]

δυστυχως, συμφωνω μ αυτο...

 

στη θεωρια, καλη ειναι και η ψυχολογικη υποστηριξη, και οι δευτερες ευκαιριες και τα σχετικα, και γω ειχα φαει κατι φαπες απο εναν γκομενο παλια, και τον αφησα να ζησει...

 

αλλα αν μου πει το παιδι μου οτι ο αντρας της την κακοποιει, θα γινω φονισσα στα στερνα μου

ετσι ακριβως και εγω μια απο τα ιδια,τον αφησα και ζει....

 

αλλα για το παιδι μου κανονικη φονισσα λεμε!!!!!!!!!!!!!!!

[fido-dido]

αν το προβλημα σας ηταν ενα κερατο ή κατι αλλο που δεν ειχε σχεση με τα παιδια θα σου ελεγα να δωσεις κ 2η κ 3η κ οσες ευκαριες ηθελες.

ομως οταν οι πραξεις ενος γονιου εχουν αντικτυπο στα παιδια και μαλιστα τοσο αμεσο και τοσο ψυχικα κ σωματικα επωδυνο, εκει δεν δινουμε ευκαιριες.

το εχω βιωσει και σε καμια περιπτωση δε θελω να το βιωσουν τα παιδια μου και κανενα παιδι στον κοσμο.

[AthinaP]

Καλησπέρα. Διάβασα προσεκτικά όλα τα μηνύματα και ξανά μόνο τα δικά σου.

 

Έχεις δώσει ήδη ευκαιρία στον άντρα σου και εκείνος μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει δείγματα ότι θα επαναλάβει τη συμπεριφορά του. Δείχνει μεταμέλεια με λόγια και με πράξεις. Και ο ψυχολόγος σου είπε να μην πάει ΑΚΟΜΑ εκείνος σε ειδικό και να περιμένετε το επόμενο ξέσπασμα; Γιατί; Δεν το καταλαβαίνω καθόλου μα καθόλου... Λίγα έγιναν δηλαδή;

 

Από την άλλη, από την αρχή μέχρι το τέλος του τόπικ δεν βλέπω συναίσθημα ανάμεσα σε εσάς τους δύο, αλλά δυο ανθρώπους που κοιτάζουν τα παιδιά τους...

 

Κάτι που σκέφτηκα αφού είδα κανονικούς ανθρώπους, να χτυπάνε τα παιδιά τους... Ήταν φίλοι μου, κανονικότατοι άνθρωποι και μέχρι τότε δεν τους θεωρούσαν ανθρωπόμορφα τέρατα. Είναι μια συμπεριφορά που είναι σχετικά κοινή γύρω μας. Αυτό γιατί λέμε για τραύματα και δεν ξέρω τι... Δεν λέω ότι ο άντρας σου δεν πρέπει να βρει έναν τρόπο να μην επαναλάβει τη συμπεριφορά του. Καθόλου...

 

Αλλά αύριο μεθαύριο, θα έχεις να εξηγήσεις στα παιδιά σας, γιατί ο συμμαθητής τους, ο συνάδελφός τους που είναι νορμάλ, έχουν δυο πόδια, καλές σχέσεις σε γενικές γραμμές με τους γύρω τους κλπ κλπ δεν έχουν δηλαδή ένα τρόπο να ξεχωρίζουν από τους υπολοιπους, γιατί λοιπόν εκείνοι είχαν τον πατέρα τους στο σπίτι και αν θα προτιμούσαν να μην τον είχαν στο σπίτι...

 

Επίσης, πιστεύω ότι καλό είναι να βρείτε τρόπο να μπαίνουν όρια στα παιδιά, χωρίς χτύπημα βέβαια... Όχι να λέτε παιδάκια είναι ας κάνουν ό,τι να ναι... Αυτό δεν τελειώνει ποτέ και υπάρχει ατελείωτη ένταση... Ας μάθουν και τα παιδιά το σεβασμό... Όχι με την απειλή της χειροδικίας...

 

Τελικά ο άντρας σου δέχτηκε να πάει σε ψυχολόγο ή μπα; Ο άντρας σου θέλει και ο ψυχολόγος δεν θέλει;;;;:shock:

[galios56]

Το λοιπόν κορίτσια πήγα στον ψυχολόγο και γύρισα παγωμένη...

 

Του εξήγησα λεπτομερώς διάφορες καταστάσεις (τωρινές και παλαιότερες), μιλούσαμε για δύο ώρες και μου εξήγησε ότι το πράγμα θα έχει σίγουρα συνέχεια!!!

 

Ότι είναι τέτοιος ο χαρακτήρας που αν δεν το νιώσει στο πετσί του και καταλάβει ότι έχει πρόβλημα διαχείρησης του εαυτού του για να ακολουθήσει συνεδρίες, το πράγμα με βεβαιότητα θα ξανασυμβεί, πιθανό και σε χειρότερο βαθμό!!!

 

Με συμβούλεψε όμως να μη κάνω κάτι αυτή τη στιγμή και να περιμένω το επόμενο ξέσπασμα μετά το οποίο πιθανό να είναι σε θέση (αν το χειριστώ καλά) να συνειδητοποιήσει τη κατάσταση προκειμένου να καταφύγει σε ειδικό!!!!!

 

Εξαιτίας μιας πολύ σοβαρής κατάστασης που πέρασα στη προσωπική μου ζωή έκανα ψυχανάλυση-ψυχοθεραπεία και όχι μόνο με έναν επιστήμονα.Εμπειρικά και μόνο θα σου πω πως ο ψυχολόγος που επισκέφθηκες είναι τουλάχιστον ασόβαρος.Ο ρόλος ενός σωστού και αληθινού επαγγελματία δεν είναι να καθοδηγήσει ή να συμβουλέψει τον ασθενή του αλλά με προβληματισμό και συζήτηση να τον κάνει να καθοδηγήσει μόνος του τον εαυτό του και να βρεί την καλύτερη λύση για την περίπτωση του.Τί πάει να πεί

"Ότι είναι τέτοιος ο χαρακτήρας που αν δεν το νιώσει στο πετσί του και καταλάβει ότι έχει πρόβλημα διαχείρησης του εαυτού του για να ακολουθήσει συνεδρίες, το πράγμα με βεβαιότητα θα ξανασυμβεί, πιθανό και σε χειρότερο βαθμό!!!";

Απο που κι ως που κρίνει έναν χαρακτήρα χωρίς να τον έχει εξετάσει και πως γνωρίζει οτι το περιστατικό θα ξανασυμβεί και μάλιστα σε χειρότερο βαθμό; Οκ μπορεί οι πιθανότητες να συγκλίνουν προς τα εκεί αλλά εσύ απευθύνθηκες σε ψυχολόγο και οχι σε πιθανολόγο ούτε σε καφετζού. Το χειρότερο είναι που σε συμβούλεψε να περιμένεις το επόμενο ξέσπασμα γιατί τότε ο άντρας σου θα πρέπει να δεί ειδικό ενώ τώρα ας πούμε δεν χρειάζεται (ας σε στείλει πρώτα στο ΚΑΤ και πάει μετά σε ειδικό μωρέ, μην πηγαινοερχόμαστε ακρίβυνε κι η βενζίνη) και όλα αυτά τα "έγκριτα" πορίσματα τα έχει βγάλει για έναν άνθρωπο που δεν έχει δει καν κάτι σαν τηλε-διάγνωση.Ψυχολόγος που παίρνει θέση και λέει τέτοιες μπούρδες απο την πρώτη κιολας συνεδρία συγνώμη που θα σου το πω αλλά είναι γιαλατζί.Μακάρι να κάνω λάθος.

[maria_t]

Κορίτσια καλημέρα!

 

Συγγνώμη που δεν απάντησα νωρίτερα, αλλά όλο το Σ/Κ έτρεχα πίσω από τα παιδιά και δεν μπήκα καθόλου στο internet...

[maria_t]

Θα τους παρατάς και μετά θα σε παρακαλάνε να γυρίσουν αλλά θα ξαναγίνεται κτλ.

 

Ο άντρας μου δεν είναι αυτού του τύπου. Ο εγωισμός του είναι τέτοιος που ακόμα και σε αυτό το περιστατικό έπρεπε να βρει μερίδιο ευθύνης και σε μένα. Πιστεύω για να παρακαλέσει κάποιος πρέπει να νιώσει πλήρως μετανοημένος... (ή να κοροίδεύει...)

 

Κοίτα μηπως -για παράδειγμα- περνάει κάποια δύσκολη περίοδο.

 

Σίγουρα περνάει δύσκολη περίοδο με τη δουλειά του, όπως όλοι φαντάζομαι λίγο πολύ αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Δεν θα έλεγα βέβαια ότι μας λείπει τίποτα ούτε εμάς ούτε τα παιδιά μας (εννοώ σε υλικά αγαθά..). Και μπορώ να πω πως είμαστε από τους τυχερούς που δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα η ζωή μας με την κρίση (...τουλάχιστον όχι ακόμα).

 

Θα ήθελα όμως να τονίσω κάτι: η βία σωματική ή λεκτική δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των αντρών. Ξέρω πολλεεες γυναίκες που φροντίζουν επί μονίμου βάσεως να προσβάλλουν, μειώνουν, καταρρακώνουν τους άντρες τους.

Και επειδή η βία φερνει βία δεν είναι απίθανο ο άντρας να απαντήσει με τον δικό του τρόπο.

Αυτό να σκεφτόμαστε όλοι πριν κρίνουμε τον οποιοδήποτε.

Και δεν αναφέρομαι στη θεματοθέτρια.

 

Πίστεψέ με έχω φτάσει να προσέχω ιδιαίτερα τα λόγια μου όταν θα του μιλήσω (για να μη τον προσβάλλω κατά λάθος...) Υπάρχουν βέβαια και οι στιγμές που μου το χτυπάει ότι τον πρόσβαλλα (όπως το περιστατικό που σας περιέγραψα που μπήκα ανάμεσα σε εκείνον και τον μικρό, μπροστά σε ξένη γυναίκα...)

 

πιστεψεμε ξερω παρα πολυ καλα

 

η κοπελα εκανε το καλυτερο πανε σε ψυχολογο για βοηθεια

 

 

Καλα εκανε σαφως αλλα τα ματια ανοιχτα γιατι οι ψυχολογοι δεν ειναι θεοι και αν δεν υπαρχει διαθεση να αλλαξει κανενας ψυχολογος δεν μπορει να λυσει οτιδηποτε μαγικα.

 

Παρόλο που μου το υποσχέθηκε να πηγαίνουμε στο ψυχολόγο, όταν του το ζήτησα σε δεύτερη φάση αρνήθηκε να έρθει μαζί μου. Μάλιστα με ρώτησε "θα πάμε να συζητήσουμε για τον μικρό;" και του είπα "όχι, για εμάς και αυτά που γίνονται στο σπίτι..." Μου είπε πως δεν έρχεται, πως θα το λύσει μόνος του το θέμα και πως ο ψυχολόγος δεν έχει τίποτα να του προσφέρει... Μέχρι που του θύμησα και την υπόσχεση που μου έδωσε και η απάντηση ήταν ότι κι εγώ έχω δόσει υποσχέσεις κατά καιρους που δεν έχω κρατήσει (πχ να ελλατώσω το κάπνισμα (κάπνιζα ένα πακέτο την εβδομάδα και τώρα 1 στις 2-3 μέρες) ή να ξεκκινήσω γυμναστήριο...)

[maria_t]

Και ο ψυχολόγος σου είπε να μην πάει ΑΚΟΜΑ εκείνος σε ειδικό και να περιμένετε το επόμενο ξέσπασμα; Γιατί; Δεν το καταλαβαίνω καθόλου μα καθόλου... Λίγα έγιναν δηλαδή;

 

Ίσως εγώ δεν το έγραψα σωστά... Ο ψυχολόγος μου είπε ότι εγώ έχω το καρπούζι, εγώ και το μαχαίρι... Ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει καταλάβει ότι έχει πρόβλημα διαχείρησης του εαυτού του και ότι αφού τον δέχτηκα πίσω είναι σαν να ενισχύω τη συμπεριφορά αυτή... Επιπλέον μου είπε να προσπαθήσω να τον πείσω να κάνει συνεδρίες, γιατί μόνος του αποκλείεται να καταφέρει να το διαχειριστεί, αλλά αν δεν το καταφέρω (που δεν το κατάφερα μέχρι τώρα) και θέλω να προσπαθήσω να διορθωθεί η κατάσταση πρέπει να περιμένω το επόμενο ξέσπασμα και να προσπαθήσω να τον ταρακουνήσω τότε, μήπως και καταλάβει το πρόβλημα και θελήσει να βοηθηθεί.

 

Προς το παρόν είναι υποδειγματικός πατέρας. Αφού και η μητέρα μου που τον βλέπει και παρόλο που ξέρει την όλη κατάσταση και ιστορία (και τί είπε ο ψυχολόγος), μου λέει να τον συγχωρήσω και να είμαστε και πάλι καλά...

 

Από την άλλη, από την αρχή μέχρι το τέλος του τόπικ δεν βλέπω συναίσθημα ανάμεσα σε εσάς τους δύο, αλλά δυο ανθρώπους που κοιτάζουν τα παιδιά τους...

 

Δεν έχεις άδικο σε αυτό που λές. Αυτή τη στιγμή τουλάχιστον αισθάνομαι πολύ μακρυά από το σύζηγό μου... Φαντάζομαι και εκείνος από εμένα...

 

Αλλά αύριο μεθαύριο, θα έχεις να εξηγήσεις στα παιδιά σας, γιατί ο συμμαθητής τους, ο συνάδελφός τους που είναι νορμάλ, έχουν δυο πόδια, καλές σχέσεις σε γενικές γραμμές με τους γύρω τους κλπ κλπ δεν έχουν δηλαδή ένα τρόπο να ξεχωρίζουν από τους υπολοιπους, γιατί λοιπόν εκείνοι είχαν τον πατέρα τους στο σπίτι και αν θα προτιμούσαν να μην τον είχαν στο σπίτι...

 

Πραγματικά σε περίπτωση που πάρω διαζύγιο δεν θα ήθελα να χρειαστεί να περιγράψω στα παιδιά μου τους λόγους, γιατί αυτό πιστεύω θα τα πληγωνε ακόμα περισσότερο...

[maria_t]

Εξαιτίας μιας πολύ σοβαρής κατάστασης που πέρασα στη προσωπική μου ζωή έκανα ψυχανάλυση-ψυχοθεραπεία και όχι μόνο με έναν επιστήμονα.Εμπειρικά και μόνο θα σου πω πως ο ψυχολόγος που επισκέφθηκες είναι τουλάχιστον ασόβαρος.Ο ρόλος ενός σωστού και αληθινού επαγγελματία δεν είναι να καθοδηγήσει ή να συμβουλέψει τον ασθενή του αλλά με προβληματισμό και συζήτηση να τον κάνει να καθοδηγήσει μόνος του τον εαυτό του και να βρεί την καλύτερη λύση για την περίπτωση του.Τί πάει να πεί

"Ότι είναι τέτοιος ο χαρακτήρας που αν δεν το νιώσει στο πετσί του και καταλάβει ότι έχει πρόβλημα διαχείρησης του εαυτού του για να ακολουθήσει συνεδρίες, το πράγμα με βεβαιότητα θα ξανασυμβεί, πιθανό και σε χειρότερο βαθμό!!!";

Απο που κι ως που κρίνει έναν χαρακτήρα χωρίς να τον έχει εξετάσει και πως γνωρίζει οτι το περιστατικό θα ξανασυμβεί και μάλιστα σε χειρότερο βαθμό; Οκ μπορεί οι πιθανότητες να συγκλίνουν προς τα εκεί αλλά εσύ απευθύνθηκες σε ψυχολόγο και οχι σε πιθανολόγο ούτε σε καφετζού. Το χειρότερο είναι που σε συμβούλεψε να περιμένεις το επόμενο ξέσπασμα γιατί τότε ο άντρας σου θα πρέπει να δεί ειδικό ενώ τώρα ας πούμε δεν χρειάζεται (ας σε στείλει πρώτα στο ΚΑΤ και πάει μετά σε ειδικό μωρέ, μην πηγαινοερχόμαστε ακρίβυνε κι η βενζίνη) και όλα αυτά τα "έγκριτα" πορίσματα τα έχει βγάλει για έναν άνθρωπο που δεν έχει δει καν κάτι σαν τηλε-διάγνωση.Ψυχολόγος που παίρνει θέση και λέει τέτοιες μπούρδες απο την πρώτη κιολας συνεδρία συγνώμη που θα σου το πω αλλά είναι γιαλατζί.Μακάρι να κάνω λάθος.

 

Με τον ψυχολόγο αυτόν κάναμε 4 συνεδρίες από 2 ώρες τη φορά και εννοείται ότι μου τόνισε τη σημασία του να μιλήσει και με τον άντρα μου γι'αυτά τα θέματα. Από τον τρόπο που του περιέγραψα όμως τις καταστάσεις που βιώνω τα τελευταία χρόνια, έβγαλε κάποια συμπεράσματα. Εξάλλου στην περίπτωσή μου δεν πήγα για ψυχαλάλυση-ψυχοθεραπεία, αλλά για συμβουλές και καθοδήγηση, με τον ίδιο τρόπο που θα με συμβούλευε για το παιδί μου σε κάποια προβληματική συμπεριφορά... Τέλος πάντων, έτσι όπως μου τα εξήγησε να πω την αλήθεια με έπεισε... δεν έχω βέβαια και την εμπειρία άλλου ψυχολόγου...

[Βιβή!]

Μαρία,

εγώ θα σου πω μόνο να προσέξεις τα παιδιά σου και πως αυτά έχουν βιώσει την όλη κατάσταση...μήπως χρειάζεται να μιλήσουν αυτά σε κάποιο ψυχολόγο. Ο άντρας σου έτσι και αλλιώς δεν παραδέχεται ότι έχει πρόβλημα!!!

Τώρα τι θα κάνεις μαζί του σκέψου το καλά...απλά μη φοβηθείς να κάνεις κάτι λόγω ανασφάλειας. Το πιο σταθερό πράγμα στη ζωή σου είναι τα παιδιά σου!!!

[maria_t]

το θεμα ειναι να βοηθηθει αυτος ο ΠΑΤΕΡΑΣ να αποβαλει αυτον τον παρορμητισμο αυτην την θεωρια οτι "δεν κανει κακο" οχι να "πεταχτει"απο το σπιτι του απο την οικογεεια του !!!

πιστευετε οτι μονο οι πατεραδες σηκωνουν χερι ?και αφου ειναι ο πατερας και δεν εχει γεννησει πονεσει για το παιδι τοτε ας παει στο διαολο ?

ξερετε ποσες μαμαδες χτυπανε ? εκει τι λετε να πανε στο διαολο και να αφυσουν τα παιδια τους στον πατερα ?η πιστευετε οτι οποιος σικωσει χερι αυτοματα δεν αγαπαει τα παιδια του και δεν του αξιζουν ?

 

Κι ο ίδιος πιστεύει ότι τα παιδιά του τα λατρεύει. Όπως επίσης πιστεύει ότι αγαπούσε και εμένα (τουλάχιστον μέχρι πριν). Η αγάπη, όπως την καταλαβαίνω εγώ, είναι λίγο παρεξηγημένη λέξη. Δεν είναι κάτι που ισχύει, γιατί απλά όταν είσαι καλά νιώθεις την ανάγκη να την πεις. Για μένα η αγάπη φαίνεται στην πράξη όταν υπάρχουν δυσκολίες και από το κατά πόσο είσαι διατεθημένος να μειώσεις τον εγωισμό σου και να συμβιβαστείς για τον άλλο...

 

Οι συμπεριφορές που έχω ζήσει κατά καιρούς πιστέψτε με έχουν ξεφύγει άπό το δίνω και καμιά παλαμιά γιατί έχω την πεποίθηση ότι δεν κάνει κακό που και που... Όταν ένας πατέρας βρίζει και μειώνει το παιδί του (και ας μη το χτυπήσει τελικά), ή όταν φτάνει σε σημείο να το φωνάζει και το μαλώνει επειδή τον ξύπνησε μες τη νύχτα (γιατί το παιδί ήταν άρρωστο με γαστρεντερίτιδα και έκλαιγε...), για μένα νομίζει ότι αγαπάει, αλλά στην πράξη;

 

Ο ψυχολόγος που πήγα διαπίστωσε ότι βάζω τον εαυτό μου στην τελευταία μοίρα. Ότι θέλω να αλλάξουν τα πράγματα στο σπίτι μόνο προς όφελος των παιδιών μου, χωρίς να καταλαβαίνω πως πρέπει να διεκδικώ κάτι καλύτερο και για εμένα και ότι αυτό θα είναι το ίδιο (ίσως και περισσότερο) οφέλιμο και για τα παιδιά μου...

[maria_t]

Μαρία,

εγώ θα σου πω μόνο να προσέξεις τα παιδιά σου και πως αυτά έχουν βιώσει την όλη κατάσταση...μήπως χρειάζεται να μιλήσουν αυτά σε κάποιο ψυχολόγο. Ο άντρας σου έτσι και αλλιώς δεν παραδέχεται ότι έχει πρόβλημα!!!

Τώρα τι θα κάνεις μαζί του σκέψου το καλά...απλά μη φοβηθείς να κάνεις κάτι λόγω ανασφάλειας. Το πιο σταθερό πράγμα στη ζωή σου είναι τα παιδιά σου!!!

 

Κι ενώ εγώ ήμουν αυτή που στήριξα τον άντρα μου στο εξωτερικό, αυτή που τα έβγαλα πέρα με ένα άρρωστο παιδί σε μια πόλη μακρυά, αυτή που στηρίζει το οικογενειακό εισόδημα τώρα, αυτή που τρέχει κατά κύριο λόγο για τα παιδιά... γιατί νιώθω τόσες ανασφάλειες; Ότι δεν θα τα καταφέρω μόνη μου; Ότι θα με κατηγορήσουν τα παιδιά μου στο μέλλον; Ότι θα με κατηγορήσω εγώ για τη διάλυση της οικογέννειας;

 

Ίσως χρειάζομαι ένα ραντευού ακόμα με τον ψυχολόγο...?

[fridoula]

νομιζω πως δεν θα σου κανει κακο.......

θα σε βοηθησει

[τον]

Η ψυχολογος εχει απόλυτο δίκιο .....θα πρέπει ναβάλεις πρώτα τον εαυτό σου να είναι καλά και μετά όλοι οι υπόλοιποι ...διότι αν δεν είσαι εσύ καλά δεν θα είναι και τα παιδιά σου .........πρέπει να ξαναπάς στον ψυχολόγο και να κατανοήσεις οτι πρέπει να κοιτάξης και τα δικά σου θέλω .......