Πώς επηρεάζει τη σχέση του ζευγαριού ο ερχομός ενός παιδιού;

[katerinars]

Γεια σας, νομίζω πως δεν είδα κάποιο θέμα που να θίγει αυτό ακριβώς το θέμα, και επειδή το θεωρώ αρκετά ενδιαφέρον και με προβληματίζει, θα ήθελα πολύ να συγκεντρώσουμε εδώ απόψεις και εμπειρίες.

Είμαστε μαζί με τον άντρα μου πεντέμισι χρόνια και έχουμε έναν πανέμορφο μπέμπη δύο μηνών, τον οποίο αποκτήσαμε μετά από πολλές δυσκολίες και μας έχει κάνει πολύ ευτυχισμένους. Είμαι πολύ ερωτευμένη με τον άντρα μου και πάντα περνούσαμε πολύ καλά. Δεν έχει αλλάξει κάτι μεταξύ μας, ακόμα είμαστε αγαπημένοι, δε μας έχει επηρεάσει η κούραση και τα ξενύχτια με το μωρό, ίσα ίσα ο άντρας μου τρελαίνεται να ασχολείται με τον μπέμπη. Βέβαια έχουν αλλάξει αυτά που κάναμε όπως είναι και λογικό. Δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε ό,τι θέλουμε όποτε το θέλουμε και σκέφτομαι ότι έτσι θα είναι από εδώ και πέρα, θα πρέπει πάντα να έχουμε ένα πρόγραμμα για το παιδί. Μη με παρεξηγήσετε, τον λατρεύω τον μπέμπη μας, απλά λατρεύω και τον άντρα μου και σκέφτομαι ότι πια θα έχουμε ελάχιστο χρόνο για εμάς τους δύο και γενικά αναρωτιέμαι τι αντίκτυπο έχουν τα προβλήματα που έχει η φροντίδα και ανατροφή ενός παιδιού στη σχέση του ζευγαριού.. Δε με προβλημάτιζε τόσο πολύ αυτό το θέμα, μέχρι που διάβασα εδώ διάφορα θέματα και είδα ότι οι περισσότερες κοπέλες αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα και γενικότερα επικρατεί μια απαισιοδοξία στο θέμα αυτό. Θα ήθελα πολύ τις απόψεις σας, είναι τα πράγματα όντως τόσο δύσκολα;

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Eαν προυπαρχουν προβληματα στην σχεση του ζευγαριου..απλα μεγαλωνουν... αν ομως εχουν μια καλη σχεση ...το παιδι δεν αλλαζει κατι ..μπορει να ζοριστουν μεχρι να προσαρμοστουν..αλλα η σχεση τους δεν επιρεαζεται...

[Mammy in love]

Κούκλα μου αφού με την γέννηση του μπέμπη δεν είχατε πρόβλημα και ο αντρούλης σου ασχολείται με το μωράκι σας δε νομίζω πως θα έχετε προβλήματα εκτός από κάποιους περιορισμούς σε κάποια πράγματα που κάνατε και τώρα ίσως να δυσκολευόσαστε.Συνήθως σοβαρά προβλήματα υπάρχουν σε ζευγάρια που είχαν πρόβλημα από πριν.Να σας ζήσει ο μπεμπάκος σας!

[foubi]

Εμεις πριν το παιδι τσακωνομασταν για βλακειες. Χμμμ, για να πω την αληθεια μονη μου τσακωνομουνα. Τωρα λογω των παιδιων εχουμε ηρεμησει παρα πολυ. Εχω εκτιμησει καποιες καταστασεις και με ενοχλουν μονο σημαντικα πραγματα. Αν και εχουμε περισσοτερα προβληματα-κυριως οικονομικα- τα παμε πολυ καλυτερα.

 

Προσωπικα δεν ενιωσα ποτε τα παιδια σαν βαριδια. Μπορουμε να κανουμε τα παντα μαζι τους. Εγω παντως διασκεδαζω περισσοτερο αν παω για καφε μαζι τους απ το να τ αφησω σπιτι. Ακομα και οι διακοπες μαζι τους εχουν αλλο νοημα.

 

Τωρα αν καποια στιγμη νιωσεις την αναγκη να βγειτε μονοι με τον αντρα σου, σιγουρα θα βρεις καποιον να σου το προσεχει...

[Fourka]

αν η σχέση είναι καλή όπως είπαν τα κορίτσια πιο πάνω,

ο μπέμπης μόνο καλό θα σας κάνει, θα δεθείτε σαν ζευγάρι ακόμα περισσότερο και θα νιώσετε "οικογένεια", ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Εμάς η παρουσία του άντρα μου στη γέννα πραγματικά μας ένωσε πιο πολύ, και η παρουσια της μικρής στο σπίτι είναι κατι πρωτόγνωρο και υπέροχο, κι ας μην μπορούμε (ακόμα) να κάνουμε ό,τι κάναμε μόνοι οι δύο μας (σινεμαδάκι, ταβερνάκι κλπ). Η βοήθεια και η συμπαράσταση που μου παρέχει είναι ανεκτίμητα, και χάρη στον άντρα μου είχα την άνεση να πω σε μαμά και πεθερά "όχι ευχαριστώ" στην υπερβολλική βοήθεια και πιθανή ανακατωσούρα που μου προσέφεραν όταν γέννησα. Καλύτερα οι δύο μας!

 

Βέβαια εντάσεις υπάρχουν αλλά είναι φυσικό, με αυπνία, κλεισούρα, μικρά άγχη για το νεογέννητο και γενικότερη κούραση δεν είναι όλα ρόδινα. Αυτά είναι όμως της στιγμής, χωρίς συνέχεια, χωρίς ουσία και όσο το μωρό μεγαλώνει, μας χαμογελάει και μας αγκαλιάζει, τόσο πιο πολύ δενόμαστε και οι τρείς μαζί.

[PEPI1979]

Εμένα ο άντρας μου νομίζω πλέον ότι απλά προσπαθεί να μην είναι ποτέ στο σπίτι , οπότε βοηθεια μηδεν αλλά ξέρει καλα να παινεύει τον ευατό του ως προς τι παιδί μου έκανε ..Δν έχω λόγια ....

[epang]

Εμένα ο άντρας μου νομίζω πλέον ότι απλά προσπαθεί να μην είναι ποτέ στο σπίτι , οπότε βοηθεια μηδεν αλλά ξέρει καλα να παινεύει τον ευατό του ως προς τι παιδί μου έκανε ..Δν έχω λόγια ....

 

Τι δουλειά κάνει ο άντρας σου? Μήπως ασχολείται με την οικοδομή? Πραγματικά γνωρίζω αρκετούς σε αυτό το χώρο που παραδέχονται ότι λουφάρουν από την οικογένεια με πρόφαση τη δουλειά.

 

Ήμουν με τον άντρα μου 10 χρόνια μαζί πριν έρθει το παιδί, το οποίο το θέλαμε και οι δύο πολύ και τελικά ήρθε με αρκετή προσπάθεια. Είχαμε καλή σχέση, περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί και είχαμε ήδη ζήσει πολλές όμορφες στιγμές. Οσο ήμουν έγκυος και είχα πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη, μου στάθηκε κολώνα. Να φτιάξει φαγητό, να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, να μου εξασφαλίσει την ηρεμία που του ζήταγα, σε όλα άψογος και έλεγα πόσο τυχερή ήμουν......

Μόλις ήρθε το παιδί τέρμα και η κατανόηση.... Δεν με βοηθησε πουθενά, μόνο στους γιατρούς του παιδιού πηγαίναμε μαζί. Ως μωρό έμενε ελάχιστα μαζί του, ίσως για να κοιμηθώ το πολύ 1 ώρα. Μετά εγώ και στη δουλειά πολλές ώρες να κουράζομαι και μετά στο σπίτι να τρέχω σαν τρελλή και ποτέ ούτε βοήθεια ούτε αναγνώριση της προσπάθειάς μου. Μέχρι 3 χρονών όποτε καθόταν και έπαιζε με το παιδί, μετά μου το μέτραγε σαν δουλειά που με βοήθησε. Όταν το παιδί ήταν άρρωστο και ξαγρυπνούσα δίπλα του τα βράδια, μέχρι που με μάλωνε γιατί τον ξύπναγα και πως θα ξεκουραστεί να πάει την άλλη μέρα στη δουλειά, λες και ήταν μόνο δικό μου το πρόβλημα που το παιδί ήταν άρρωστο και το τι θα έκανα με τη δική μου δουλειά. Όταν με κόλλαγε το παιδί και ήμουν και εγώ άρρωστη και πάλι καμμία βοήθεια από πλευράς του. Όταν προσπαθούσα να συζητήσω το θέμα με ηρεμία η απάντηση ήταν ότι όλες οι γυναίκες έτσι κάνουν, και άλλες έχουν και 2 ή και 3 παιδιά και τα καταφέρνουν και μου έφερνε διάφορα παραδείγματα. Δηλαδή με έβγαζε και άχρηστη που δεν τα προλαβαίνω όλα και απαιτητική που συνέχεια γκρινιάζω και τότε ξέσπαγα και γινόταν μεγάλος καβγάς. μ

Μέχρι που είδα ότι δεν βγάζει πουθενά και έπαψα να του ζητάω βοήθεια και κατανόηση. Όταν συζητούσαμε για θέματα της οικογένειας και του παιδιού, συνήθως δεν συμφωνούσαμε. Ή θα υποχωρούσα εγώ ή θα υποχωρούσε αυτός για να λήξει η συζήτηση χωρίς να τσακωθούμε.

Ευτυχώς τώρα που το παιδί μεγάλωσε οι ανάγκες του είναι λιγότερο απαιτητικές, είναι παιδί με κατανόηση και αγάπη, και δεν κουράζομαι τόσο. Ο άντρας μου βρίσκει ενδιαφέρον στην παρέα με το παιδί και τους αρέσει να παίζουν αρκετά μαζί. Εχω μάθει πια να επιβάλω το ρυθμό μου και τη γνώμη μου σχετικά με τα θέματα του παιδιού και αφήνω μόνο λίγο χώρο σε εκείνον για καποιες αποφάσης. Ετσι τώρα πιά η σχέση μας έχει ξαναφτιάξει αλλά μου έχει μείνει το παράπονο και όποτε τα σκέφτομαι παγώνω....

[katerinars]

Ευχαριστω πολυ ολες που απαντησατε και λυπαμαι για οσες εχουν προβλημα στη σχεση τους.. Pepi, ευχομαι ειλικρινα να το ξεπερασετε, το εχετε συζητησει, τι σου λεει; Epang, απορω πως αντεξες, φανταζομαι για τα παιδακια σου, ε; Εγω δε θα το αντεχα αυτο νομιζω..

Εχω την απορια, ετσι οπως κυλαει η καθημερινοτητα με το μωρο και μετα με το παιδι, εκ των πραγματων ο χρονος που μενει μονο για το ζευγαρι ειναι το βραδυ οταν κοιμηθει το παιδι, το ιδιο και στις διακοπες φανταζομαι. Και αναρωτιεμαι, ειναι αυτο αρκετο για να κρατησει μια σχεση ζωντανη και δυνατη;

[maria ampelokipi]

Ευχαριστω πολυ ολες που απαντησατε και λυπαμαι για οσες εχουν προβλημα στη σχεση τους.. Pepi, ευχομαι ειλικρινα να το ξεπερασετε, το εχετε συζητησει, τι σου λεει; Epang, απορω πως αντεξες, φανταζομαι για τα παιδακια σου, ε; Εγω δε θα το αντεχα αυτο νομιζω..

Εχω την απορια, ετσι οπως κυλαει η καθημερινοτητα με το μωρο και μετα με το παιδι, εκ των πραγματων ο χρονος που μενει μονο για το ζευγαρι ειναι το βραδυ οταν κοιμηθει το παιδι, το ιδιο και στις διακοπες φανταζομαι. Και αναρωτιεμαι, ειναι αυτο αρκετο για να κρατησει μια σχεση ζωντανη και δυνατη;

 

 

ΑΝ κοιμηθεί το παιδί...

[katerinars]

ΑΝ κοιμηθεί το παιδί...

 

:rolleyes: Δικιο εχεις.. Ποσο ειναι εσενα, δε σου κοιμαται;

[τον]

Εαν ο γαμος δεν εχει γερες βασεις πριν τα παιδια ..δυσκολα κραταει ....οπως ειπαν και παραπανω ....με τα παιδια αλαζουν ολα, χωρις να σημαινει οτι θα αλαζουν προς το κακο ...σιγουρα ο χρονος ελαχιστος για το ζευγαρι αλλα αρκει αυτος ο λιγος χρονος να ειναι ποιοτικος ....με το ενα παιδι ειναι πιο ευκολο το πραγμα απο τα δυο και μετα τοτε ζοριζοντε οι καταστασεις και αυτο οταν ειναι μικρα ...μολις μεγαλωσουν ηρεμουν τα πραγματα καπως ...και αρχιζουν αλλα ..βεβαια .....αλλα αυτη ειναι ζωη το θεμα ειναι να περνας καλα και να χαιρεσε την ζωη μαζι με τα παιδια σου ....χωρις παιδια παντως δεν εχει νοημα ενα γαμος ........

[katerinars]

Εαν ο γαμος δεν εχει γερες βασεις πριν τα παιδια ..δυσκολα κραταει ....οπως ειπαν και παραπανω ....με τα παιδια αλαζουν ολα, χωρις να σημαινει οτι θα αλαζουν προς το κακο ...σιγουρα ο χρονος ελαχιστος για το ζευγαρι αλλα αρκει αυτος ο λιγος χρονος να ειναι ποιοτικος ....με το ενα παιδι ειναι πιο ευκολο το πραγμα απο τα δυο και μετα τοτε ζοριζοντε οι καταστασεις και αυτο οταν ειναι μικρα ...μολις μεγαλωσουν ηρεμουν τα πραγματα καπως ...και αρχιζουν αλλα ..βεβαια .....αλλα αυτη ειναι ζωη το θεμα ειναι να περνας καλα και να χαιρεσε την ζωη μαζι με τα παιδια σου ....χωρις παιδια παντως δεν εχει νοημα ενα γαμος ........

 

 

Δε συμφωνω οτι χωρις παιδια δεν εχει νοημα ενας γαμος.. Συμφωνω απολυτα βεβαια οτι η ουσια ειναι να χαιρομαστε τη ζωη μας με τα παιδια μας, αν και οι ατελειωτες ωρε δουλειας το κανουν λιγο δυσκολο αυτο..

[kalamaraki]

Εαν ο γαμος δεν εχει γερες βασεις πριν τα παιδια ..δυσκολα κραταει ....οπως ειπαν και παραπανω ....με τα παιδια αλαζουν ολα, χωρις να σημαινει οτι θα αλαζουν προς το κακο ...σιγουρα ο χρονος ελαχιστος για το ζευγαρι αλλα αρκει αυτος ο λιγος χρονος να ειναι ποιοτικος ....με το ενα παιδι ειναι πιο ευκολο το πραγμα απο τα δυο και μετα τοτε ζοριζοντε οι καταστασεις και αυτο οταν ειναι μικρα ...μολις μεγαλωσουν ηρεμουν τα πραγματα καπως ...και αρχιζουν αλλα ..βεβαια .....αλλα αυτη ειναι ζωη το θεμα ειναι να περνας καλα και να χαιρεσε την ζωη μαζι με τα παιδια σου ....χωρις παιδια παντως δεν εχει νοημα ενα γαμος ........

 

Θα συμφωνήσω εν μέρει

 

και τι θελω να πω

 

αν ήταν να μην κάνουμε παιδια με τον χαζμπαντ....δεν θα ειχα λογο και να τον παντρευτω κατα την γνωμη μου πάντα.

 

Σιγουρα δεν θελουν ολοι παιδιά και σιγουρα υπάρχουν διαφόρων ειδών γάμοι..

 

Εγω παντρευτηκα γιατι ηθελα να κανουμε παιδιά οχι για να ειμαι μαζι του..

[Babydust]

Κορίτσια καλημέρα και από μένα.

Προσωπικά η έλευση του παιδιού έφερε για εμένα και τον άντρα μου τα πάνω κάτω....

Πριν κάνουμε παιδί είμασταν πολλά χρόνια μαζί και με ελάχιστες εξαιρέσεις είχαμε μια πολύ καλή σχέση.

Τώρα που το παιδί μας είναι περίπου 2 ετών, τα τελευταία 2 χρόνια μπορώ να πώ πως 'δοκίμασαν' τη σχέση μας όσο δεν πάει άλλο. Δυσκολίες στο να βγούμε έξω το βράδυ οι δύο μας (λόγω έλλειψης βοήθειας), ταξίδι που δεν έχουμε κάνει οι δύο μας (ξανά λόγω έλλειψης βοήθειας), συζητήσεις που περιστρέφονται γύρω από το 'πως θα καταφέρουμε να τον κοιμήσουμε' 'πως θα καταφέρουμε να κοιμηθεί όλο το βράδυ' (επί μήνες και ακόμη συνεχίζονται ειδικά με κρίσεις οδοντοφυίας), αδυναμία στο να τα προλάβουμε όλα (και το μπέμπη και τις δουλειές μας και το σπίτι) και συνεπώς έλλειψη ελεύθερου χρόνου, εγώ που δεν αισθάνομαι άνετα με το σώμα μου (+20 κιλά και αδυνατώ να τα χάσω καταλαβαίνετε κλάμα και για αυτό), άγχος με τα λεφτά (μα τι ακριβές που είναι οι πάνες, ο παιδίατρος κτλ. ) και δε λέω.

 

Πιστεύω πως είμαστε καλοί γονείς (τουλάχιστον κάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο), θυσιάσαμε χόμπυ, προσωπικές ανέσεις, χρόνο κτλ. για να'ναι καλά ο μπέμπης. Αλλά νιώθω πως χάσαμε τους εαυτούς μας. Τη σχέση μας. Μαλώσαμε πάρα πολλές φορές (ξενύχτι, κούραση, ταλαιπωρία, λεφτά, γιαγιάδες παππούδες μου'πες σου'πα κτλ.), δυσκολευτήκαμε λίγο να ξεπεράσουμε το πως έχεις επαφές με το παιδί στο διπλανό δωμάτιο (δεν αισθανόμασταν άνετα ) και γενικά μπορώ να πώ πως όσο και αν αγαπώ τον άντρα μου είμασταν καλύτερα μεταξύ μας πριν έρθει το παιδί. Δεν θα άλλαζα το παιδί μου με τίποτα. Και φυσικά δε μετανιώνω που το κάναμε (ποια μάνα άλλωστε θα το έλεγε αυτό?). Αλλά ναι όσον αφορά στη σχέση μου με τον άντρα μου μου έχει κοστίσει. Δεν είμαστε όπως είμασταν. Και δε συμφωνώ με τις κοπέλες που λένε πως αν η σχέση ήταν καλή δεν επηρεάζεται κτλ. Το ξενύχτι που κρατάει μήνες ολόκληρους, η απώλεια ελεύθερου προσωπικού χρόνου, το να στερηθείς τα χόμπυ σου, το οικονομικό κτλ. μια χαρά μπορούν να επηρεάσουν και την καλύτερη σχέση.

[katerinars]

Κορίτσια καλημέρα και από μένα.

Προσωπικά η έλευση του παιδιού έφερε για εμένα και τον άντρα μου τα πάνω κάτω....

Πριν κάνουμε παιδί είμασταν πολλά χρόνια μαζί και με ελάχιστες εξαιρέσεις είχαμε μια πολύ καλή σχέση.

Τώρα που το παιδί μας είναι περίπου 2 ετών, τα τελευταία 2 χρόνια μπορώ να πώ πως 'δοκίμασαν' τη σχέση μας όσο δεν πάει άλλο. Δυσκολίες στο να βγούμε έξω το βράδυ οι δύο μας (λόγω έλλειψης βοήθειας), ταξίδι που δεν έχουμε κάνει οι δύο μας (ξανά λόγω έλλειψης βοήθειας), συζητήσεις που περιστρέφονται γύρω από το 'πως θα καταφέρουμε να τον κοιμήσουμε' 'πως θα καταφέρουμε να κοιμηθεί όλο το βράδυ' (επί μήνες και ακόμη συνεχίζονται ειδικά με κρίσεις οδοντοφυίας), αδυναμία στο να τα προλάβουμε όλα (και το μπέμπη και τις δουλειές μας και το σπίτι) και συνεπώς έλλειψη ελεύθερου χρόνου, εγώ που δεν αισθάνομαι άνετα με το σώμα μου (+20 κιλά και αδυνατώ να τα χάσω καταλαβαίνετε κλάμα και για αυτό), άγχος με τα λεφτά (μα τι ακριβές που είναι οι πάνες, ο παιδίατρος κτλ. ) και δε λέω.

 

Πιστεύω πως είμαστε καλοί γονείς (τουλάχιστον κάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο), θυσιάσαμε χόμπυ, προσωπικές ανέσεις, χρόνο κτλ. για να'ναι καλά ο μπέμπης. Αλλά νιώθω πως χάσαμε τους εαυτούς μας. Τη σχέση μας. Μαλώσαμε πάρα πολλές φορές (ξενύχτι, κούραση, ταλαιπωρία, λεφτά, γιαγιάδες παππούδες μου'πες σου'πα κτλ.), δυσκολευτήκαμε λίγο να ξεπεράσουμε το πως έχεις επαφές με το παιδί στο διπλανό δωμάτιο (δεν αισθανόμασταν άνετα ) και γενικά μπορώ να πώ πως όσο και αν αγαπώ τον άντρα μου είμασταν καλύτερα μεταξύ μας πριν έρθει το παιδί. Δεν θα άλλαζα το παιδί μου με τίποτα. Και φυσικά δε μετανιώνω που το κάναμε (ποια μάνα άλλωστε θα το έλεγε αυτό?). Αλλά ναι όσον αφορά στη σχέση μου με τον άντρα μου μου έχει κοστίσει. Δεν είμαστε όπως είμασταν. Και δε συμφωνώ με τις κοπέλες που λένε πως αν η σχέση ήταν καλή δεν επηρεάζεται κτλ. Το ξενύχτι που κρατάει μήνες ολόκληρους, η απώλεια ελεύθερου προσωπικού χρόνου, το να στερηθείς τα χόμπυ σου, το οικονομικό κτλ. μια χαρά μπορούν να επηρεάσουν και την καλύτερη σχέση.

 

 

Αυτα ακριβως ειναι που σκεφτομαι και φοβαμαι.. Ουτε εγω μετανιωνω στιγμη που καναμε τον μπεμπη μας αλλα με φοβιζει πολυ το μελλον και ολα αυτα που περιγραφεις..

[maria ampelokipi]

:rolleyes: Δικιο εχεις.. Ποσο ειναι εσενα, δε σου κοιμαται;

 

μην απογοητευτείς...26 μηνών και ακόμα ξυπνάει αρκετές φορές τα βράδυα (νεράκι, αγκαλίτσα, κάτι άλλο που θα θυμηθεί, ένας εφιάλτης που θα το τρομάξει).

Φυσικά οι ώρες που έχουμε με τον σύζυγο σαν ζευγάρι είναι ελάχιστες (ο μικρός κοιμάται 11.00, εμείς τρώμε και κοιμόμαστε 11.30), φυσικά η κούραση είναι τεράστια, φυσικά το οικονομικό στρίμωγμα γεννά γκρίνιες κατά καιρούς, όμως όσο το παιδί μεγαλώνει είναι πιο πολλά τα πράγματα που μπορούμε να απολαύσουμε μαζί του (ταβέρνα, μπανιο στη θάλασσα, βόλτες) σε σχέση πχ με πέρσι. Και με το παιδί ξεδιπλώθηκαν πτυχές του συζύγου που δεν τις είχα γνωρίσει πριν. Και όσο το μικρό μεγαλώνει και ανεξαρτητοποιείται, θα μας δώσει την δυνατότητα να ξαναέρθουμε κοντά με τον σύζυγο.

Επίσης βοήθησε το ότι όταν γέννησα συμπληρώναμε 5 χρόνια σχέσης και ήμαστε αρκετά χορτάτοι από όσα θα μπορούσε να μας δώσει μόνο η υπόστασή μας ως ζευγαριού.

[maria ampelokipi]

:rolleyes: Δικιο εχεις.. Ποσο ειναι εσενα, δε σου κοιμαται;

δεύτερη φορά

[maria ampelokipi]

:rolleyes: Δικιο εχεις.. Ποσο ειναι εσενα, δε σου κοιμαται;

 

συγγνώμη κορίτσια, κόλλησε ο υπολογιστής και το πήρε τρεις φορές

[alepapa]

Την πρώτη μέρα που ήρθε το παιδί στο σπίτι με ρώτησε "ουφ! Τα εφτυσα όλες τις μέρες πέρα δώθε, λέω να πάω για ένα καφεδάκι!!!!:shock: Άπό αυτό καταλαβαίνετε νομίζω πως ήταν η σχέση μας με τον ερχομό του παιδιού...

[kourkoumpini]

Γενικα η ελευση του παιδιου επηρεαζει αρκετα τη σχεση του ζευγαριου. Ειναι ολα αυτα που περιγραφει και η Babydust. Εγω με τον αντρα μου ειμασταν 4 χρονια μαζι και ενα η εγκυμοσυνη και δεν ειχαμε κανενα προβλημα. Ουτε απο κοντα ουτε απο αποσταση. Με το μωρο και τα γενικα με τους τριτους που αρχιζουν και χωνονται λογω του μωρου φτασαμε στα ακρα και οι δυο. γενικα οι μπαμπαδες δεν συνειδητοποιουν γρηγορα τις αναγκες του μωρου οπως οι μαμαδες. Θεωρητικα λενε "ναι προηγειται το μωρο, ναι θα κανω αυτο" αλλα πρακτικα δεν μππορουν να ανταποκριθουν γρηγορα.

Μετα που επιστρεψαμε Αθηνα, παρολοο που δεν εχουμε καμια απολυτως βοηθεια προσαρμοστηκε και ο μπαμπας μας και μαθαμε να τα κανουμε ολα και να συντονιζομαστε καλυτερα και να κανουμε τα παντα ολοι μαζι. στην αρχη ζοριστηκαμε, αλλα στο 2μηνο εφτιαξε πολυ η κατασταση.

τωρα που θα γυρισουμε θεσσαλονικη θα δουμε τι απογινουμε.

 

Κατα τη γνωμη μου περισσοτερο κουραστικοι και εκνευριστικοι εινια οι αλλοι-τριτοι. γιατι ολοι εχουν γνωμη για τη δικη σου ζωη και του μωρου και μεσα σε ολες τις γνωμες και τις απαντησεις και τα σουπα μουπες δημιουργουνται προβληματα. Ενω μονος με το μωρο κανεις ο,τι θες και προσαρμοζεσαι και εσυ και ο συζυγος.

[PEPI1979]

Κορίτσια καλημέρα και από μένα.

Προσωπικά η έλευση του παιδιού έφερε για εμένα και τον άντρα μου τα πάνω κάτω....

Πριν κάνουμε παιδί είμασταν πολλά χρόνια μαζί και με ελάχιστες εξαιρέσεις είχαμε μια πολύ καλή σχέση.

Και φυσικά δε μετανιώνω που το κάναμε (ποια μάνα άλλωστε θα το έλεγε αυτό?). Αλλά ναι όσον αφορά στη σχέση μου με τον άντρα μου μου έχει κοστίσει. Δεν είμαστε όπως είμασταν. Και δε συμφωνώ με τις κοπέλες που λένε πως αν η σχέση ήταν καλή δεν επηρεάζεται κτλ. Το ξενύχτι που κρατάει μήνες ολόκληρους, η απώλεια ελεύθερου προσωπικού χρόνου, το να στερηθείς τα χόμπυ σου, το οικονομικό κτλ. μια χαρά μπορούν να επηρεάσουν και την καλύτερη σχέση.

Εμείς είμαστε ακομα στην 1η φάση , ελπίζω να περασει ο καιρός και να φτάσουμε στην δική σου φαση ....

Μόλις ήρθε το παιδί τέρμα και η κατανόηση.... Δεν με βοηθησε πουθενά, μόνο στους γιατρούς του παιδιού πηγαίναμε μαζί. . Ετσι τώρα πιά η σχέση μας έχει ξαναφτιάξει αλλά μου έχει μείνει το παράπονο και όποτε τα σκέφτομαι παγώνω....

Περιμένω να δω αν θα φτιάξουν αργότερα τα πράγματα

[epang]

Epang, απορω πως αντεξες, φανταζομαι για τα παιδακια σου, ε; Εγω δε θα το αντεχα αυτο νομιζω..

 

Αντεξα γιατί έχει αποδείξη πολλές φορές ότι αγαπάει και εμένα και το παιδί. Το ότι το μυαλό του δεν φτάνει να ξεπεράσει τον εγωϊσμό του και να μου δείξει κατανόηση όταν το έχω ανάγκη, το βλέπω πια ως ελάττωμα.

[katerinars]

Την πρώτη μέρα που ήρθε το παιδί στο σπίτι με ρώτησε "ουφ! Τα εφτυσα όλες τις μέρες πέρα δώθε, λέω να πάω για ένα καφεδάκι!!!!:shock: Άπό αυτό καταλαβαίνετε νομίζω πως ήταν η σχέση μας με τον ερχομό του παιδιού...

 

 

:-(:-( Κριμα.. Τωρα ειστε καλυτερα η τα ιδια;

 

Μαρια, τοσο μεγαλο και ξυπναει, ε; Παντως καταλαβαινω οτι ειστε ενταξει με τον αντρα σου, ε;

Αχ, πολλα αγχη εχω και η αυπνια δε με βοηθαει..

[maria ampelokipi]

:-(:-( Κριμα.. Τωρα ειστε καλυτερα η τα ιδια;

 

Μαρια, τοσο μεγαλο και ξυπναει, ε; Παντως καταλαβαινω οτι ειστε ενταξει με τον αντρα σου, ε;

Αχ, πολλα αγχη εχω και η αυπνια δε με βοηθαει..

 

Έχουμε τα πάνω και τα κάτω μας, και πλέον οι καυγάδες μας περιστρέφονται γύρω από την ανατροφή του παιδιού.

Η αϋπνία δεν παίζεται, αλλά δεν συγκρίνεται με τις ορμόνες μου που ήταν τρελλαμένες το πρώτο εξάμηνο μετά τη γέννα. Αφού με άντεξε ο σύζυγος τότε και δεν πήρε τα μάτια του να φύγει , έχουμε καλές πιθανότητες να επιβιώσουμε και να μην χωρίσουμε.

Για να δούμε, ελπίζω να αποζημιωθούμε για όλη την ταλαιπωρία και να μην διαλυθούμε εντελώς...

[katerinars]

Αχ, παντως οι περισσοτερες φαινεται οτι ειχατε η εχετε καποιο προβλημα. Ειναι, ρε κοριτσια, οντως τοσο δυσκολα τα πραγματα οταν εχεις παιδι; Τοτε γιατι θελουμε ολοι τοσο πολυ να κανουμε; Γενικα ρωταω πληροφοριακα, μου εχουν γεννηθει ενα σωρο ερωτηματα απο τοτε που γεννησα, ισως φταινε οι ορμονες.. :rolleyes: