Δεν μαρεσει να βγαινει τα βραδια με φιλους

[ΙΩΑΝΝΑ_30]

Γενικα δεν ειμαι ανθρωπος που του αρεσει να βγαινει χωρια το ζευγαρι εκτος απο κανενα καφε. Ο αντρας μου βεβαια εχει αλλη γνωμη. Μαλωνουμε γιαυτο εδω και 16 χρονια που ειμαστε μαζι. Τωρα ειδικα που και ηρθε και το παιδι στη ζωη μας και ειναι μονο 4 μηνων νιωθω ανασφαλεια να μενω μονη μεχρι αργα.

Ασε που εγω απο τοτε που γεννησα εχω παει 2 φορες για καφε μαζι του. Και αυτο την μια του το παν οι γονεις μου γιατι πριν σαραντησω εκλαιγα συνεχια και φοβηθηκαν μην παθω τιποτα, και αλλη μια που τον ειπε ο γυναικολογος μου να με βγαζει εξω. Νομιζω οτι εκμεταλευεται το γεγονος οτι δεν αφηνω καθολου την μικρη στην μαμα μου γιατι θηλαζει αποκλειστικα. Του λεω οτι εχω σκασει μεσα και μου λεει ε οταν θελεις κανονισε να αφησεις τι μικρη στη μαμα σου και πες μου να βγουμε μαζι η αν θελεις την κραταω εγω να βγεις με καμια φιλη σου. Δεν ξερω αν με καταλαβαινετε αλλα δεν μου αρκει αυτο. Θελω να καταλαβει την κουραση μου την αναγκη μου να ξαναζησω και γω καποια πραγματα να θελει ο ιδιος να μου τα προσφερει και οχι μετα απο δικη μου γκρινια. Νομιζω οτι δεν νοιαζετε για μενα. Κανονιζει να βγει μονος του και ενω στην αρχη λεω δεν θα πω τιποτα μετα με πιανει υστερια και μαλωνουμε κλαιω. Μου λεει αν θελω να την κρατησει κι αυτος τη μικρη για να βγω και γω αλλα το μωρο δεν καθετε και πολυ μαζι του μονο για παιχνιδι μετα απο λιγο αν δεν την παρω εγω κλαιει με ψαχνει. Ασε που δεν ειναι το προβλημα μου να βγω μονη μου, αυτος γιατι εχει τοσο πολυ αυτην την αναγκη. Εγω ειμαι κλεισμενη τοσους μηνες ουτε δουλεια ουτε φιλους , στο σπιτι δεν βοηθαει τρεχω για τα παντα εγω τα βραδια ξενυχταω μονο εγω ,αντι να παραπονιεμε εγω ......τι να πω πειτε μου καμια γνωμη ρε κοριτσια ειμαι υπερβολικη;

[elisaki]

Καλησπερα! Δεν ξερω αν εισαι υπερβολικη, γιατι αυτα τα θεματα περι χωριστων εξοδων ειναι θεμα καθαρα αναμεσα στο ζευγαρι κ τις κοινες επιλογες του. Αυτο που δεν καταλαβα ειναι πρωτον γιατι δεν βγαινεις κ εσυ λιγο εξω να ξεσκασεις, αφου ο αντρας σου προθυμοποιειται να κρατησει το μωρο. Μην σε απασχολει αν στις αρχες το μικρο κλαιει κ σε αποζητα. Σιγα-σιγα θα συνηθισει κ.αυτο κ ο αντρας σου. Οσο πιο νωρις, τοσο πιο καλα... Δευτερον, γιατι εχεις αποκοπει απο τους φιλους σου? Αν δεν εβγαινες εως τωρα, δεν δεχοσουν ουτε επισκεψεις, εστω απο τους κολλητους σου? Η παρεα δικων μας ανθρωπων κανει πολυ καλο σ'αυτες τις περιπτωσεις κλεισουρας.

[marsolan]

ακουσε καλη μου...

αδραξε την ευκαιρια που σου δινει ο συντροφος σου και βγες λιγο εξω....εστω και μονη σου!Να ξεσκασεις βρε κοριτσι μου!!

Το παιδι σας δεν θα παθει τιποτε αν μεινει με τον μπαμπα του,μια χαρα θα περασουν και θα συνηθισει και τον πατερα του....μην φοβασαι οτι θα σε ψαχνει γιατι θα ειναι σε γνωριμα χερια και θα περναει καλα!!

Δινεις πρωτοβουλιες στον αντρα σου σχετικα με το παιδι???Εκεινος ζηταει ή τον εχεις συνηθισει να τα κανεις ολα εσυ??Γιατι τις πιο πολλες φορες εμεις τους συνηθιζουμε ετσι τους ανθρωπους μας!!

Αναθεσε του να κανει κατι αυτος με το παιδι...να το αλλαζει ας πουμε ή να το κανει μπανιο.

Δουλευεις???Η εισαι με αδεια στο σπιτι??

Το ξενυχτι γιατι το εχεις αναλαβει μονο εσυ??Θελω να πω,ηταν μια συμφωνια που κανατε λογω συνθηκων ή απλα ετσι ετυχε??

Ας πουμε στην δικια μας οικογενεια ανελαβα εγω το ξενυχτι γιατι ο αντρας μου ηθελα να κοιμαται για να πηγαινει ξεκουραστος στην δουλεια του και να εχει αντοχες να με βοηθαει την υπολοιπη μερα!!

 

Τελοσπαντων....προσπαθησε να βρεις τι ακριβως ζητας μεσα σου...αν θες να βγεις λιγο να ξεσκασεις...καντο και μονη σου...αν θες να βγεις με τον αντρα σου...παρτε και το μωρο μαζι σας και βγειτε...αν θες να βγεις βραδυ με τον αντρα σου,πρεπει να σκεφτεις το ενδεχομενο να αφησεις το μωρακι με την μαμα σου....βεβαια εκει θα πρεπει να αφησεις γαλα και να δωσουν μπουκαλι οποτε δεν θα ειναι αποκλειστικος ο θηλασμος!!

Δυστυχως η ευτυχως δεν γινεται να τα εχουμε ολα...

καπου πρεπει κι εσυ να κανεις πισω,καπου κι εκεινος να σε καταλαβει πιο πολυ!!

 

Αυτο που νιωθω ομως(η μαλλον ξεκαθαρα το λες) δεν ειναι τοσο οτι σου λειπει το εξω....αλλα το οτι ο αντρας σου εχει αναγκη να βγαινει και μονος του ενω εσυ οχι.Κι απο οτι λες...αυτο κραταει 16 χρονια...Εκει πλεον ειναι αλλο ζητημα κατεξοχην ιδιοσυγκρασιας και θεωρησης των πραγματων οποτε αν δεν εχετε βρει λυση 16 χρονια τωρα...μαλλον ειναι λιγο δυσκολο να αλλαξει.

Εμενα π.χ δεν με πειραζει ο αντρας μου να βγαινει και μονος...οπως κι εγω θελω να βγαινω και μονη...

Αυτο που θα με ενοχλουσε ειναι να θελει συνεχεια να βγαινει μονος και καθολου μαζι μου!

[my_Kelly]

Καλημέρα!! Θα συμφωνήσω σε όλα με το φιλαράκι από πάνω.

Το θέμα σου όμως ακριβώς ποιο είναι? Το ότι έχει την ανάγκη να βγαίνει μόνος του? Το ότι δεν δείχνει να θέλει να βγείτε μαζί? Το ότι έχασες την κοινωνική σου ζωή λόγω του παιδιού? Το ότι δεν σε καταλαβαίνει γενικώς?

 

Όπως και να το κάνουμε όταν αποκτάμε παιδί εμείς οι γυναίκες είναι που επωμιζόμαστε τα περισσότερα. Εμείς το κουβαλάμε μέσα μας για 9 μήνες και έπειτα είναι το αυτοκολλητάκι μας μέχρι να πάρει το δρόμο του. Έτσι έχει το πράγμα και αυτό δεν αλλάζει. Κι εγώ λόγω θεμάτων που είχα στην εγκυμοσύνη κλείστηκα στο σπίτι και ένιωθα αποκομένη από όλους και στεναχωριόμουν. Μια φορά θυμάμαι είχα ακούσει ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο και είχα πλαντάξει στο κλάμα (έλεγε "εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται..."). Είχα τρελά νεύρα με τον άντρα μου ο οποίος μάλιστα δεν πήγαινε πουθενά ο κακομοίρης, αλλά με τσάντιζε το γεγονός πως συνέχιζε τη δουλειά του κανονικά, μπορούσε να πάει για ψώνια στο s/m κτλ, πράγματα που δεν ήταν τίποτα τραγικό, αλλά εγώ δεν μπορούσα να κάνω καν αυτά.

 

Τα ίδια συνεχίστηκαν και με την γέννηση του παιδιού. Η μικρή να έχει κολικούς, να με ζητάει μετά από 5 λεπτά αγκαλιάς με τον πατέρα της, οπότε πάλι μέσα εγώ. Μόλις πέρασαν αυτά, ήρθε ο χειμώνας. Πάαααλι μέσα εγώ, μην κρυώσει το παιδί, μην κολλήσει καμιά ίωση. Κατέληξα να βγω από το σπίτι μετά από πέντε μήνες και βάλε. Μόνη μου δεν έχω βγει εδώ και εννιάμισι μήνες (τόσο είναι η κόρη μου). Τώρα που μεγάλωσε το πιτσιρίκι και άνοιξε λίγο ο καιρός τη φορτώνω στο αυτοκίνητο και πάμε όπου θέλουμε. Ο άντρας μου φύσει μηχανόβιος, είχε όλον αυτό τον καιρό τη μηχανή μόνο σαν μεταφορικό μέσο (στη δουλειά και πίσω). Αφού τον έβλεπα που είχε σαλτάρει (αλλά ούτε καν είχε κάνει νύξη για να βγει) του το πρότεινα από μόνη μου. Τον έβαλα να κανονίσει με ένα φίλο του και έφυγαν μονοήμερη! Όταν γύρισε είχε μια φάτσα απίστευτα ήρεμη και ευχαριστημένη! Και εννοείται πως χάρηκα κι εγώ μαζί του.

 

Η άποψή μου είναι πως εφόσον ο άντρας σου το έχει ανάγκη και έτσι κι αλλιώς το έκανε πάντα, δεν θα έπρεπε να σε πειράζει. Αντίθετα, θα πρέπει να βρεις εσύ από μόνη σου διεξόδους, ακόμα καλύτερα παρέα με το μωρό σου. Αυτό το γλυκό "βάρος" είναι κυρίως δικό σου, ο άντρας σου μπορεί να σε ανακουφίσει μόνο και αφού σου το προτείνει από κιόλας, τότε πιάσε την ευκαιρία από τα μαλλιά και βγες. Βγες έξω, μόνη ή με το παιδί σου και θα δεις πως θα νιώθεις καλύτερα. Είναι ολίγον άδικο, το ξέρω, για τους άντρες δεν αλλάζουν και πολλά πράγματα ενώ για'μάς έρχεται η ζωή μας τούμπα με τον ερχομό του παιδιού. Αλλά είναι στο χέρι μας να κάνουμε το παιδί μέρος της ζωής μας και όχι να νιώθουμε πως είναι κάτι που μας κρατάει πίσω.

 

Αυτά τα ολίγα!

[maan]

εγώ να σου πω την αλήθεια ιωάννα μου δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς θέλεις ΕΣΥ!

δεν θέλεις να βγεις έξω μόνη σου επειδή δεν αφήνεις τη μικρή (δεκτό)

δεν θέλεις να βγεις με τον σύζυγο επειδή δεν θέλεις να αφήνεις τη μικρή (δεκτό)

δεν θέλεις να βγαίνει μόνος ο σύζυγος επειδή δεν θέλεις να μένεις μόνη (δεκτό)

δεν θέλεις να βγαίνετε μαζί επειδή δεν θέλεις να αφήνετε τη μικρή (κ αυτό δεκτό)

 

το μόνο που δέχεσαι αδιαμαρτύρητα είναι να είστε κ οι 2 μέσα ... δεν είναι λίγο αδύνατο αυτό;

 

(επίσης δεν θέλω να ακουστώ "κάπως" αλλά το παιδί δεν πρέπει να είναι εμπόδιο σε μια σχέση αλλά να της δίνει κίνητρο να γίνει καλύτερη...σίγουρα τα πράγματα είναι διαφορετικά από ότι πριν την ύπαρξή του αλλά μπορούν να γίνουν εξίσου ωραία κ διασκεδαστικά..καλέστε φίλους στο σπίτι, εκμεταλλευτείτε όλοι μαζί τα σαββατοκύριακα, πάρε τη μικρή κ κάντε καροτσάδες κλπ κλπ μην μεμψιμοιρείς...)

 

μην περιμένεις από το σύζυγο ή τους γονείς σου να καλύψουν τις ανάγκες σου...βρες τι θέλεις εσύ...με τι νιώθεις καλά...

ακολούθησε κ τις συμβουλές που πήρες πιο πάνω...(άφησε την με το μπαμπά της, τη γιαγιά της - δόξα το θεό υπάρχουν κ τα θήλαστρα) κ κάνε αυτό που θέλεις για να είσαι ήρεμη...

αν πετάς το μπαλάκι σε άλλους για να κάνουν εσένα καλά...τότε ποτέ δεν θα είσαι...

[Katerina.S]

Καλημέρα !!!!

Ιωάννα εγώ θα συμφωνήσω με την maan...πρέπει να βρεις εσύ τι πραγματικά θες και να μην περιμένεις απο τους άλλους να το κάνουν για σένα..

λογικό είναι να μην έχεις τις ίδιες ανάγκες με τον σύντροφο σου και αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να σε ενοχλεί..γενικά είμαι της άποψης πως ο καθένας πρέπει να έχει τον χώρο του και τον χρόνο του...εσένα σε βοηθάει το να μείνεις σπίτι τον άντρα σου ίσως τον βοηθάει το να βγει με τους φίλους του.... βέβαια με όριο..το κάθε τι στην ζωή μας έχει τα όρια του..

εγώ θα σου πρότεινα δεις τα πράγματα απο την θετική πλευρά..

πλέον είστε οικογένεια...θεωρώ πως βρίσκεστε στην καλύτερη φάση της ζωής σας...οπότε δεν έχεις παρά να το ζήσεις..κάνε στην άκρη ότι σε ενοχλεί κάνε μια διαφορετική εκτίμηση των πραγμάτων..

[ΙΩΑΝΝΑ_30]

Καταρχην σας ευχαριστω για το ενδιαφερον. Τελικα χθες γιναμε .....Εκλαιγα, εβριζα(κατι που δεν συνηθιζω) και το πρωι που εφυγε ουτε καλημερα. Νιωθω ασχημα γιαυτην την συμπεριφορα μου.

Δεν ξερω αν μπορω να αλαξω αποψεις τωρα στα 30 μου. Παντα ετσι ειμουν ετσι με γνωρισε ετσι με διαλεξε να κανουμε οικογενεια. Νομιζω οτι δεν σεβεται το τι πιστευω και προσπαθει να μου επιβαλει να δεχτω κατι που με χαλαει(τις εξοδους).Ξερω οτι στη σχεση πρεπει να υπαρχει ελευθερια αλλα ρε κοριτσια αδυνατω να συμβιβαστω με αυτο, πραγματικα δεν το κανω επιτηδες με το που μου λεει οτι θα βγει ανεβαζω πιεση.

Το μωρο μου το λατρευω σε καμια περιπτωση δεν νιωθω οτι αποτελει βαρος στη ζωη μου αλλα εκεινος με τη σταση του με κανει να νιωθω οτι ζω μονο γιαυτο και τιποτα αλλο. Γιατι να καταλαβω την αναγκη του να βγει αφου εκεινος δεν καταλαβαινει τι δικη μου αναγκη για ξεκουραση, χαλαρωση, διασκεδαση.Τα βραδια κοιμαμε με την μικρη στην κρεββατοκαμαρα γιατι την θηλαζω ακομα και εκεινος στο σαλονι απο τοτε που ειμουν εγκυος ακομα, δεν τον χαλαει καθολου βεβαια, δεν διαμαρτυρετε. Οταν ερχετε απο τη δουλεια η οποια δεν ειναι και κουραστικη σε γραφειο δουλευει,(εγω εχω αδεια ολη την μερα ειμαι με το μωρο) τρωει και κοιματε, μετα υπολογιστη ,τηλεοραση... δεν βοηθαει καθολου στο σπιτι ουτε στη μικρη.Τρελενετε δεν λεω την αγαπαει πολυ αλλα για κανενα τεταρτο να κανω κανενα μπανιο κ.τ.λ Δεν μου πε μια μερα πανε να κοιμηθεις λιγο βρε αγαπη μου θα την κρατησω εγω. Τα ματια μου ειναι μαυρα με ποναει ολο μου το σωμα, ζαλιζομαι αλλα και που με βλεπει δεν κανει κατι.Νιωθω πως μονο εγω κανω πραγματα σε αυτο το γαμο και εκεινος μονο ζηταει . Δεν μπορει λεει να καταλαβει τι ακριβως με ενοχλει στο να βγαινει που και που εξω .Απλα δεν μου αρεσει αυτος ο τροπος ζωης τιποτα παραπανω.Πριν μεινω εγκυος ειχα δεχτει μετα απο μαλωματα να βγαινει και γυρνουσε 5 και 7 το πρωι μες την καλη χαρα. Εγω αυτο δεν το λεω οικογενεια.

Δεν ξερω αν αρχισω να βγαινω και γω θα εχει την ιδια αποψη, γενικα με ζηλευει πολυ αλλα τωρα νομιζω οτι οταν μου λεει βγες και συ δεν με πειραζει μιλαει εκ του ασφαλους. Την μικρη την κρατησε μια φορα 2 ωρες που επρεπε να παω στον οαεδ και οταν γυρησα μου λεει πω πω τι μωρο ειναι αυτο ρε συ δεν καθεται καθολου, κατευθειαν πηγε εκανε καφε καπνισε κανα 2 τσιγαρα μαζεμενα να χαλαρωσει. Μηπως τελικα αυτο πρεπει να κανω για να καταλαβει πως ειναι να εισαι μονη με ενα μωρο; Αν συνεχισουμε ετσι παντως δεν βλεπω να εχω αλλη υπομονη.

[ΙΩΑΝΝΑ_30]

ωχ τοσο μεγαλο ηταν σορρυ!!!

[my_Kelly]

Την απάντηση την έδωσες μόνη σου. Βγες και άστον με το παιδί ΤΟΥ το ζόρικο να δει τη γλύκα!:lol::lol: Να δεις για πότε θα τα δει αλλιώς τα πράγματα!??!!?

[ravT]

Άρα δε σου φταίει ότι βγαίνει... Σε χαλάει που δεν ασχολείται με το παιδί... Εμένα αυτό θα με ενοχλούσε και αυτό θα προσπαθούσα να διορθώσω. Επίσης λες ότι πάντα έβγαινε μόνος. Ε όπως λες ότι εσύ δε μπορείς να αλλάξεις τώρα στα 30 προφανώς έτσι και αυτός... Και εσύ έτσι τον αγάπησες και έτσι έκανες οικογένεια μαζί του.

Βασικά απ ότι κατάλαβα, θες να κάτσει και αυτός μέσα και να μη βγαίνει ούτε αυτός. Και τι είναι αυτό? Τιμωρία?

Κοίτα να λύσεις άλλα θέματα, αυτά είναι τα σημαντικότερα

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Γενικα δεν ειμαι ανθρωπος που του αρεσει να βγαινει χωρια το ζευγαρι εκτος απο κανενα καφε. Ο αντρας μου βεβαια εχει αλλη γνωμη. Μαλωνουμε γιαυτο εδω και 16 χρονια που ειμαστε μαζι. Τωρα ειδικα που και ηρθε και το παιδι στη ζωη μας και ειναι μονο 4 μηνων νιωθω ανασφαλεια να μενω μονη μεχρι αργα.

Ασε που εγω απο τοτε που γεννησα εχω παει 2 φορες για καφε μαζι του. Και αυτο την μια του το παν οι γονεις μου γιατι πριν σαραντησω εκλαιγα συνεχια και φοβηθηκαν μην παθω τιποτα, και αλλη μια που τον ειπε ο γυναικολογος μου να με βγαζει εξω. Νομιζω οτι εκμεταλευεται το γεγονος οτι δεν αφηνω καθολου την μικρη στην μαμα μου γιατι θηλαζει αποκλειστικα. Του λεω οτι εχω σκασει μεσα και μου λεει ε οταν θελεις κανονισε να αφησεις τι μικρη στη μαμα σου και πες μου να βγουμε μαζι η αν θελεις την κραταω εγω να βγεις με καμια φιλη σου. Δεν ξερω αν με καταλαβαινετε αλλα δεν μου αρκει αυτο. Θελω να καταλαβει την κουραση μου την αναγκη μου να ξαναζησω και γω καποια πραγματα να θελει ο ιδιος να μου τα προσφερει και οχι μετα απο δικη μου γκρινια. Νομιζω οτι δεν νοιαζετε για μενα. Κανονιζει να βγει μονος του και ενω στην αρχη λεω δεν θα πω τιποτα μετα με πιανει υστερια και μαλωνουμε κλαιω. Μου λεει αν θελω να την κρατησει κι αυτος τη μικρη για να βγω και γω αλλα το μωρο δεν καθετε και πολυ μαζι του μονο για παιχνιδι μετα απο λιγο αν δεν την παρω εγω κλαιει με ψαχνει. Ασε που δεν ειναι το προβλημα μου να βγω μονη μου, αυτος γιατι εχει τοσο πολυ αυτην την αναγκη. Εγω ειμαι κλεισμενη τοσους μηνες ουτε δουλεια ουτε φιλους , στο σπιτι δεν βοηθαει τρεχω για τα παντα εγω τα βραδια ξενυχταω μονο εγω ,αντι να παραπονιεμε εγω ......τι να πω πειτε μου καμια γνωμη ρε κοριτσια ειμαι υπερβολικη;

 

Αυτο φανταζομαι το ΄΄επετρεπες΄΄ καθολη τη διαρκεια του γαμου σας....αληθεια δεν σε ενοχλουσε τοτε? Εγω πχ σιγουρα δεν θα τον αφηνα αλλο για ενα καφε με ενα φιλο και αλλο να ξενυχταει χωρις εμενα με την δικαιολογια αν θες ελα ......... Πω πω φουντωσα πρωινιατικα

[σπουργίτι]

Ιωάννα μου, αρχικά θεώρησα υπερβολικό να σε ενοχλεί που ο σύντροφός σου βγαίνει που και που! Όμως ναι και εγώ το θεωρώ υπερβολή να γυρίζει στις 7 το πρωί, όταν έχει οικογένεια!

Θα σου έλεγα να μην περιμένεις από εκείνον, αλλά να τους ζητήσεις εσύ αυτά που έχεις ανάγκη! π.χ. γυρίζει από τη δουλειά του και αφού φάει του ζητάς να κρατήσει λίγο το μωρό για να κοιμηθείς 2 ωρίτσες! Ή του ζητάς να κρατήσει το μωρό για να πας εσύ στο σ/μ (βόλτα είναι και αυτό όταν είσαι κλεισμένη με μωρό σπίτι). ή του ζητάς να πλύνει αυτός τα πιάτα, να απλώσει/μαζέψει τα ρούχα. Μην περιμένεις να τα καταλάβει από μόνος του, αν εσύ δεν τα ζητήσεις.

Όπως αυτός διάλεξε εσένα με το χαρακτήρα που έχεις έτσι και εσύ διάλεξες αυτόν με το χαρακτήρα που έχει. Σε έναν άνθρωπο που του αρέσει να βγαίνει δεν μπορείς να του επιβάλλεις το αντίθετο, απλώς θα το περιορίσει από τη στιγμή που αλλάζουν οι συνθήκες. Το να επιμένεις να μην το κάνει είναι υπερβολή κατά τη γνώμη μου.

Μια φίλη μου αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα, της αρέσει να βγαίνει ενώ στο σύζυγό της όχι. Τα πρώτα χρόνια το δεχόταν, όμως μετά από κάποια στιγμή άρχισε να κανονίζει και αυτή που και που να βγαίνει. Ο σύζυγός της όταν τον ρώτησε να τον ενοχλεί της είπε: "Δεν μου αρέσει, αλλά το σέβομαι". Σεβάσου τις ανάγκες του και ζήτα του να σεβαστεί τις δικές σου. Αφού είστε 16 χρόνια μαζί είμαι σίγουρη ότι μπορείτε να βρείτε τη χρυσή τομή.

[tsixlofouska]

Γενικα δεν ειμαι ανθρωπος που του αρεσει να βγαινει χωρια το ζευγαρι εκτος απο κανενα καφε. Ο αντρας μου βεβαια εχει αλλη γνωμη. Μαλωνουμε γιαυτο εδω και 16 χρονια που ειμαστε μαζι(1). Τωρα ειδικα που και ηρθε και το παιδι στη ζωη μας και ειναι μονο 4 μηνων νιωθω ανασφαλεια να μενω μονη μεχρι αργα(2).

Ασε που εγω απο τοτε που γεννησα εχω παει 2 φορες για καφε μαζι του. Και αυτο την μια του το παν οι γονεις μου γιατι πριν σαραντησω εκλαιγα συνεχια και φοβηθηκαν μην παθω τιποτα, και αλλη μια που τον ειπε ο γυναικολογος μου να με βγαζει εξω. Νομιζω οτι εκμεταλευεται το γεγονος οτι δεν αφηνω καθολου την μικρη στην μαμα μου γιατι θηλαζει αποκλειστικα(3). Του λεω οτι εχω σκασει μεσα και μου λεει ε οταν θελεις κανονισε να αφησεις τι μικρη στη μαμα σου και πες μου να βγουμε μαζι η αν θελεις την κραταω εγω να βγεις με καμια φιλη σου(4). Δεν ξερω αν με καταλαβαινετε αλλα δεν μου αρκει αυτο. Θελω να καταλαβει την κουραση μου την αναγκη μου να ξαναζησω και γω καποια πραγματα να θελει ο ιδιος να μου τα προσφερει και οχι μετα απο δικη μου γκρινια(5). Νομιζω οτι δεν νοιαζετε για μενα. Κανονιζει να βγει μονος του και ενω στην αρχη λεω δεν θα πω τιποτα μετα με πιανει υστερια και μαλωνουμε κλαιω(6). Μου λεει αν θελω να την κρατησει κι αυτος τη μικρη για να βγω και γω αλλα το μωρο δεν καθετε και πολυ μαζι του μονο για παιχνιδι μετα απο λιγο αν δεν την παρω εγω κλαιει με ψαχνει(7). Ασε που δεν ειναι το προβλημα μου να βγω μονη μου, αυτος γιατι εχει τοσο πολυ αυτην την αναγκη.Εγω ειμαι κλεισμενη τοσους μηνες ουτε δουλεια ουτε φιλους( , στο σπιτι δεν βοηθαει τρεχω για τα παντα εγω τα βραδια ξενυχταω μονο εγω(9) ,αντι να παραπονιεμε εγω ......τι να πω πειτε μου καμια γνωμη ρε κοριτσια ειμαι υπερβολικη;

 

Καλημέρα Ιωάννα!

Για όλα υπάρχει μια λύση αρκεί να έχουμε τη διάθεση να τη δούμε.Διάβασα το κείμενο σου και τόνισα τα σημεία που θέλω να σχολιάσω,με διάθεση να σε βοηθήσω.

 

(1) Είσαι 16 χρόνια με αυτό τον άνθρωπο.Τον ξέρεις σαν την παλάμη του χεριού σου.Έχεις καταλάβει ότι το να βγαίνει είναι ένα κομμάτι του χαρακτήρα του και τον κάνει να χαλαρώνει.Όπως πολλά εκατομμύρια κόσμου.Τον καταλαβαίνω γιατι είμαι άνθρωπος που πιέζεται πολύ εύκολα.Έω συχνά την ανάγκη να βγω μόνη μου,χωρίς τον άντρα μου.Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τον αγαπάω,τον εκμεταλλεύομαι ή δεν τον υπολογίζω.Το κάνω για να είμαι εγώ καλά και κατ' επέκταση η σχέση μας.Πολύ σημαντική η ψυχική υγεία.Αν μου στερούσε αυτή μου την ανάγκη θα είχαμε σοβαρά προβλήματα και σίγουρα δεν θα προχωρούσα σε γάμο και οικογένεια μαζί του.

 

(2) Αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο μπορείς να επέμβεις.Ζήτησε του να επιστρέφει μια λογική ώρα.Όχι μετά τα μεσάνυχτα και σίγουρα όχι τις πρώτες πρωινές ώρες.Χρειάζεται να τον βλέπεις και εσύ,και γιατι όχι να πίνετε μαζί ένα ποτάκι στο μπαλκόνι.

 

(3) Καλός ο θηλασμός,δεν λέω.Η προσωπική μου άποψη είναι πως το παίδι πρέπει να μάθει να μένει και με άλλα άτομο,εκτός από τη μαμά του.Μικρούλα η μπέμπα σου αλλά ξεκινάει από τώρα αυτό.Μπορεί κάτι να τύχει και να χρειαστεί να λείψεις.Καλό θα ήταν το παιδί να μένεια αδιαμαρτύρητα με τις γιαγιάδες.Όσο για το γάλα της,βγάζει μια ποσότητα με το θήλαστρο και την αφήνεις στη μαμά σου.Άσε που θα μπορείτε να ξαναζήσετε σαν ζευγάρι.Αυτό που απ'ο,τι κατάλαβα χρειάζεσαι.

 

(4) Τι άλλο θέλεις βρε Ιωάννα; Στο λέει ξεκάθαρα ο άνθρωπος!Θέλει να βγαίνεται μαζί.Θέλει γενικά να βγαίνεις και να ξεσκάς.Διατίθεται να κρατήσει το μωρό για να βγεις και εσύ για ένα καφέ.Μην στέκεσαι στο ότι θέλει να αφήσεις το μωρό στη μαμά σου.Το βρίσκω σωστό γιατι λίγοι χώροι μπορούν να φιλοξενήσουν παιδιά.Είναι απαράδεκτο να υποχρεώνουμε τα παιδιά μας να μένουν για ώρες σε χώρους με δυνατή μουσική,καπνό και φασαρία.Εγώ δεν υποβάλλω το παιδί μου σε αυτή τη διαδικασία.Όταν μεγαλώσει λιγάκι,και φτιάξει ο καιρός,θα μπορείτε να πηγαίνετε σε καφετέριες με παιδική χαρά.Εμείς πηγαίναμε όλο το καλοκαίρι στην περιοχή του Αμαρουσίου και συνδυάζαμε διασκέδαση για όλη την οικογένεια.Κατα τα άλλα τα παιδιά διασκεδάζουν σε χώρους που έχουν την παρέα άλλων παιδιών.

 

(5) Θέλει,θέλει Μην γκρινιάζεις και παρ'το αλλιώς.Δες τις λύσεις!Δεν συνδυάζεται ποτό με μωρό στο μάρσιπο που θηλάζει.

 

(6) Δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριέσαι.

 

(7) Σου βρίσκει μόνος του τη λύση.Θα έπρεπε να νιώθεις τυχερή.Άλλοι άντρες δεν αφήνουν τις γυναίκες τους ούτε για πλάκα να βγουν μόνες τους με φίλες.Το παιδί πρέπει να μένει και με τον μπαμπά του.Θα τους βοηθήσει να μείνουν μόνοι.Θα δεθούν και ο μπαμπάς θα μάθει να διαχειρίζεται (και να φροντίζει,σε πρακτικό επίπεδο) το παιδί του.Με το να μην τους αφήνεις μόνους επιβραδύνεις αυτή τη διαδικασία.Μετά θα λες ότι δεν ασχολείται με το παιδί.Μα πώς να το κάνει όταν δεν έχει χρόνο μαζί του;Η μικρή θα κλάψει και μετά θα ηρεμήσει.Με τον μπαμπά της θα μείνει,όχι με ξένο

 

(8 ) Το κλάμα και η στεναχώρια δεν προέρχεται από τις βόλτες του συζύγου αλλά από το δικό σου εγκλεισμό στο σπίτι.Γιατι δεν έχεις φίλους και ζωή έξω από το σπίτι;Είσαι καμιά γριά που τελείωσε η ζωή της;Μόλις βγεις και γελάσεις θα ξανανιώσεις καλά.Μετά τον τοκετό όλες περνάμε μια μικροκατάθλιψη.Που επιτείνεται όσο μένουμε κλεισμένες στο καβούκι μας.

 

(9) Προσπάθησες να τον βάλεις στο παιχνίδι;Του άφησες χώρο για να τα κάνει όλα αυτά;Το επόμενο βράδυ άφησε τον να αλλάξει εκείνος πάνα στη μπέμπα.Χωρίς να του δίνεις εσύ αρμοδιότητες δεν θα τα κάνει ποτέ.Ειναι λίγο αργοί οι άντρες σε αυτές.

 

 

Συνοψίζοντας...Βγες από το σπίτι και δώσε υποχρεώσεις στον άντρα σου!Χαλάρωσε με το μωρό.Δεν θα πάθει κάτι αν μείνει λίγο με τη γιαγιά ή τον μπαμπά του.Επίσης,εσύ δεν θα είσαι ''αδιάφορη'' μάνα αν βγεις μια βόλτα και ξεσκάσεις.Ίσα ίσα αυτό θα σε γεμίσει με ενέργεια,για να ανταπεξέλθεις καλύτερα στις οικογενειακές σου υποχρεώσεις

Θέλω να δώσεις μια υπόσχεση ενώπιον όλων όσων διαβάζουν το θέμα σου.Το Σάββατο θα βγεις με ή χωρίς τον άντρα σου,και θα περάσεις καλά!Ένα καφεδάκι με την κολλητή σου θα σου φτιάξει την ψυχολογία.Σύμφωνοι;

[ΤΙΓΡΑΚΙ]

συμφωνω με τη tsixlofouska διαβασε προσεκτικα αυτα που σου λεει και σκεψου οτι μπορει να εχει δικιο.

εγω ενα δεν εχω καταλαβει ποσο συχνα βγαινει μονος του και σε ενοχλει;αφου χρονια το κανει ,απλα τωρα σε πειραζει που εισαι μεσα με το μωρο.

αλλα δεν νομιζω οτι χρειαζεται να το κανεις τοσο θεμα μεσα σου απο τη στιγμη που δε παραμελει και σου προτεινει να βγεις μαζι του ή μονη σου.

απλα εσυ ειναι να το παρεις αποφαση.

[apricot]

αχ ΙΩΑΝΝΑ οι αντρες δεν καταλαβαινουν τις δικες μας ανησυχιες αλλα θα σου προτεινα να βγαινεις και εσυ λιγο εξω γιατι εχεις ακομη αρκετο καιρο μπροστα σου για το μωρο και στα ξενυχτια και σε διαφορα αλλα οποτε πρεπει να αποφασισεις να αφιερωσεις λιγο χρονο και για σενα. για να μην εχεις φρουδες ελπιδες δεν νομιζω οτι θα σε καταλαβει ποτε, ακομη ο δικος μου δεν παραδεχεται οτι εκανα 4,5 χρονια για να κοιμηθω ενα ολοκληρο βραδυ και ημουν παντα κουρασμενη, οποτε να σε καταλαβει δε νομιζω ,απλα θεωρω οτι μπορει εστω και αν δε σε καταλαβαινει να αλλαξει καποια πραγματα που σε ενοχλουν. και αν χρειαστει να αλλαξεις και εσυ καποια οπως να βγει καποια φορα και να μην γκρινιαξεις (εστω και αν σκας απο μεσα σου!!!) να βγαινεις οπωσδηποτε γιατι αυτοι θεωρουν δεδομενο οτι και πως μας λενε να βγουμε δεν θα βγουμε αλλα οταν το κανουμε δεν τους αρεσει....οποτε αλλαζουν σταση!

[Niki81]

Κι εγω μετραω τρεις μηνες κλεισμενη μεσα...και επισης δε θελω να αφηνω το παιδι στην πεθερα μου για να βγαινω...για δικους μου λογους.Μπραβο σε οσες το κανετε αλλα αν η κοπελα δε νιωθι ανετα να αφησει ο μωρο δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει σωνει και ντε να το κανει.Κι εμενα εχουν πεσει ολοι πανω μου και με πριζουν ποτε θα αφησω το μωρο να βγουμε...και εφτασα πολλες φορες να πιεζομαι αφανταστα απο τη εμμονη και την επιμονη τους.Κι οσες φορες αφησα το μωρο και βγηκαμε για να κανουμε καμια δουλεια καταληξαμε να ειμαστε μεσα σο αγχος με το ρολοι ολη την ωρα μη και περασει η ωρα και πεινασει το παιδι να γυσρισουμε.Ενω οταν το παιρνουμε μαζι ειμαστε πιο χαλαροι...γιατι και να πεινασει το θηλαζω η το κοιμιζω και εμεις συνεχιζουμε τη δουλεια μας.

 

Βεβαια εμενα κλειστηκε και ο αντρας μου...ποτε δε συνηθιζε να βγαινει μονος του βεβαια.Τον παρακαλαω να παει εξω με κανα φιλο να ξεσκασει να μη με πριζει κιολας....αλλα δε θελει λεει να με αφηνει μονη μου.Γενικα σε κλαμπ δε πολυβγαιναμε,ουτε ξενυχταγαμε οποτε δεν του λειπουν αυτα.Αλλα ξερω ποσο θα ηθελε να παμε ενα σινεμαδακι.

 

Παντως κι εγω πιστευω οτι τα νευρα σου και ολη αυτη η κατασταση οφειλεται στο οτι κλειστηκες.Κουλαρε.αφου εχει μαθει τοσα χρονια να βγαινει μονος του κι εσυ το δεχοσουν...τωρα περιμενεις να το κοψει??Αστον ας βγει...δεν εγινε και τπτ.γιατι απότι καταλαβα δεν ειναι οτι βγαινει μονος του λογω παιδιου...ανεκαθεν το εκανε,σωστα?Κι εγω δε συμφωνω με αυτο...εμεις παντα μαζι βγαιναμε με τον αντρα μου...και για δουλειες και για διασκεδαση παντου μαζι...αντε για κανα καφε μονο να πηγαινε ο καθενας με την παρεα του.

 

Μπορεις κι εσυ ενα βραδυ να κοιμησεις το παιδι να ερθει η μαμα σου να μεινει μαζι του κι εσεια να βγειτε για ενα ποτακι 1-2 ωριτσες.Το πιθανοτερο ειναι να γυρισετε και αυτο ακομα να κοιμαται.Η φωναξε φιλους για ποτο στο σπιτι.

 

Και προσπαθησε να του αφιερωνεις λιγο χρονο εστω το βραδυ που κοιμαται το μωρο...καθηστε λιγο στον καναπε να χαλαρωσετε,να τα πειτε,να βρεθειτε.Ξερω οτι εισαι κουρασμενη και νυσταζεις....κι εγω ομοιως αλλα χαραμισε λιγη ωρα υπνου και γι'αυτον.Μονο με αγαπη θα τα βρειτε.Με φωνες,υστεριες και τσακωμους δε θα βγει τπτ.

[madrid05]

Εγώ μετράω "κλεισούρα" 9 μηνών με αποκλειστικό θηλασμο (δική μου επιλογή γι'αυτο και δεν γκρινιάζω).

Νομιζω οτι μια ευκολη "λύση" -οχι για να βγαινεις με τον σύζυγο ή με παρέες απαραιτητα- αλλά για να αποφεύγεις να νιώθεις "κλεισμένη", είναι να βγάινεις όσο πιο συχνα γίνεται με το μωράκι σου μαζί.Και μόνη σου και με τον μπαμπά σας!

Στον λέω σαν θηλάζουσα μαμα που καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να αφήσεις πίσω το μωρό και να έχεις την αγωνια πότε θα πεινάσει και θα σε αναζητήσει και θα τρέχει πίσω.

Ακόμα και όταν το μωράκι μου ήταν μικρό και δεν έτρωγε στερεες (όπως τι δικο σου δηλαδή), το έβαζα στο καροτσάκι και πηγαιναμε βόλτες.Ή οταν δεν δουλευε ο άντρας μου πηγαιναμε μαζί.Βολτα στην πλατεια, στην θάλασσα, για καφέ με φίλους...Δεν ένιωσα ,παρά μονο σπάνιες φορές,κλεισμένη.Δεν μου λείψαν οι καφέδες, οι φίλοι ,αλλά ούτε και ο άντρας μου αφού μου αρέσει να πηγαινουμε βολτούλες οι τρεις μας.

Εκμεταλλευσου τον καιρό που δεν πρεπει να κουβαλάτε τσουμπλεκάκια,κρέμες,μπιμπερό και αρκει να πάρεις το μωρό σου σε ένα μάρσιπο/καροτσάκι και 2 πάνες και να βγείς!

[Lucy]

Συνοψίζοντας...Βγες από το σπίτι και δώσε υποχρεώσεις στον άντρα σου!Χαλάρωσε με το μωρό.Δεν θα πάθει κάτι αν μείνει λίγο με τη γιαγιά ή τον μπαμπά του.

 

Νομίζω ότι αυτή η παράγραφος τα λέει όλα.

 

Πάντως καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι. Και εγώ είμαι κατά των ξεχωριστών εξόδων (εκτός ολίγων εξαιρέσεων που και που). Μου αρέσει η αίσθηση της οικογένειας, να τα κάνουμε όλα μαζί εντός και εκτός σπιτιού. Βέβαια το να βγούμε κάποιες φορές ξεχωριστά είναι οκ. Αλλά σε γενικές γραμμές παντρεύτηκα για να έχω σύντροφο και όχι συγκάτοικο.

 

Δώσε υποχρεώσεις και σε εκείνον και γιατί δεν δοκιμάζετε να πάτε κάπου όλοι μαζί (μαζί και με το μωρό), έστω και μέχρι το πάρκο. Οικογένεια είστε. Αλήθεια πόσο είναι το μωράκι? edit. τώρα είδα ότι είναι 4 μηνών.

 

Επίσης ακόμα και να μην θέλεις, άφησε του κάποιες στιγμές το μωρό για να βγεις έξω, έστω και για ψώνια ή για έναν καφέ, ώστε σιγά σιγά να αρχίζει να εξοικειώνεται με τη φροντίδα ενός μωρού, γιατί από ότι κατάλαβα δεν ασχολείται καθόλου (και δεν εννοώ μόνο να παίζει μαζί του, αλλά να το αλλάζει, να το κάνει μπάνιο, να το κοιμίζει κτλ)

[ΙΩΑΝΝΑ_30]

(2) Αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο μπορείς να επέμβεις.Ζήτησε του να επιστρέφει μια λογική ώρα.Όχι μετά τα μεσάνυχτα και σίγουρα όχι τις πρώτες πρωινές ώρες.Χρειάζεται να τον βλέπεις και εσύ,και γιατι όχι να πίνετε μαζί ένα ποτάκι στο μπαλκόνι.

Μα το προβλημα μου δεν ειναι να παει για ενα καφε η μια μπυρα απο νωρις. Μιλαμε να φευγει 10 και να ερχετε κατα τις 1μιση με 2. Και μια ζωη μαλωνουμε γιαυτο οχι για εναν καφε. Δεν πρεπει να σεβαστει την αποψη μου με ηξερε δεν εγινα τωρα ετσι. Και πριν το μωρο την ιδια αποψη ειχα δεν την απεκτησα τωρα. Το βραδυ θελω να ειναι σπιτι.

 

.Είναι απαράδεκτο να υποχρεώνουμε τα παιδιά μας να μένουν για ώρες σε χώρους με δυνατή μουσική,καπνό και φασαρία.Εγώ δεν υποβάλλω το παιδί μου σε αυτή τη διαδικασίαΔεν θα εβαζα ποτε το παιδι μου σε τετοιους χωρους. Εγω εβγαλα εκζεμα στα χερια μου απο το πολυ αντισυπτικο και το πλυσιμο, οποιος ερχετε βγαζει παπουτσια πλενετε εχω να βαψω τα μαλια μου 6 μηνες κοντα,δεν φοραω κρεμες να μην ακουμπαει η μικρη και θα την παω σε μπαρακι?

 

Οσο για την μητερα μου δεν θελω και πολυ να της την αφηνω γιατι κανει θεραπεια για καποιο χρονιο προβλημα υγειας και πρεπει να προσεει τη μικρη δεν θα περνει καποια χαπια που της φερνουν υπνηλια.

Για την πεθερα μου δεν το συζητω, εδω μου ειπε οταν στην αρχη εδινα ξενο γαλα στη μικρη να της το κανω λιγο πιο πηκτο για να την πιανει καλυτερα και να μην κλαει.

Η λυση μαλλον ειναι να την αφηνω στον μπαμπα της σιγα σιγα οπως ολες μου εχετε πει αν και λιγο τον φοβαμαι προχθες μπηκα να κανω μπανιο με προηποθεση να εχει το νου του επειδη το μωρο κοιμοταν και την ξεχασε λεει και πηγε να κανει εξω στο μπαλκονι τσιγαρο. Οταν βγηκα το μωρο ειχε πλανταξει στο κλαμα. Θα μαθει που θα παει και ισως μετα καταλαβει ποσο κουραζομαι και οτι εχω και γω αναγκη για προσοχη μεσα σε αυτο το σπιτι.

[ΙΩΑΝΝΑ_30]

σορρυ δεν ξερω πως να κανω παραθεση ας μου πει καποιος pls

[arleta]

πάτα quote κατω δεξια στο μυν που θες να παραθεσεις.....

αλλιως "απαντηση" στο τελος της σελιδας κατω αριστερα.... κι εκεί στη μπαρα εργαλειων πάτα ενα κιτρινο συννεφακι διαλογου....

καταλαβες;;;;

[ΙΩΑΝΝΑ_30]

αν θελω να επιλεξω μια λεξη -φραση μονο?

[ΙΩΑΝΝΑ_30]

..................

[madrid05]

 

.Είναι απαράδεκτο να υποχρεώνουμε τα παιδιά μας να μένουν για ώρες σε χώρους με δυνατή μουσική,καπνό και φασαρία.Εγώ δεν υποβάλλω το παιδί μου σε αυτή τη διαδικασίαΔεν θα εβαζα ποτε το παιδι μου σε τετοιους χωρους. Εγω εβγαλα εκζεμα στα χερια μου απο το πολυ αντισυπτικο και το πλυσιμο, οποιος ερχετε βγαζει παπουτσια πλενετε εχω να βαψω τα μαλια μου 6 μηνες κοντα,δεν φοραω κρεμες να μην ακουμπαει η μικρη και θα την παω σε μπαρακι?

 

.

Καλέ...ποιος σου είπε να πας το μωρό σε μπαράκι??Ελπίζω να μην εννοεις το μηνυμα μου.Εγώ απλώς σου πρότεινα να βγαίνετε βολτούλες με το μωρό οι τρείς σας(οι και μόνο εσύ με το μωρό) για να μην νιώθεις τόσο κλεισμένη.Ολη αυτη η πίεση μαζεύεται και σου ρίχνει την ψυχολογία.

Βόλτούλες με μαρσιπο/καροτσάκι, σε πλατεία,θάλασσα και για καφέ είπα.....οχι σε μπαράκι

[Lucy]

Και εγώ το ίδο πρότεινα. Βολτούλες οικογενειακές σε χώρους όπου μπορεί να πάει ένα μωρό. Όχι βέβαια σε μπαράκι...

 

Να είμαι ειλικρινής, δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς σε ενοχλεί περισσότερο? Μπορείς να το συνοψίσεις σε 1 φράση?

Δηλαδή, σε ενοχλεί ότι βγαίνει μόνος του τα βράδια? Θα ήθελες να πας και εσύ μαζί του? Ή δεν θέλεις να βγεις καθόλου τη νύχτα αλλά να μείνει και εκείνος σπίτι?

 

Για το θέμα της βοήθειας με το μωρό, πρέπει να του δίνεις οπωσδήποτε υποχρεώσεις και να τον αφήνεις να φροντίζει το μωρό με το δικό του τρόπο χωρίς να τον διορθώνεις ή επικρίνεις συνέχεια. Θα του υποδεικνύεις τον τρόπο όμορφα...