Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

εχετε αντιμιλησει στα πεθερικα σας?


basic

Recommended Posts

Τα πεθερικα δεν ειναι γονεις. Ειναι ολυ πιο λεπτη η θεση του εκαστοτε συζυγου. Ναι συμφωνω οτι το ιδανικο εινια ο καθενας να βαζει τους δικους του στη θεση τους. δυστυχως αυτο δεν ειναι παντα εφικτο. Και εξαρταται νομιζω απο ολα τα ατομα. Προστριβες παντα θα υπαρχουν γιατι ειμαστε ολοι απο διαφορετικες οικογενειες και με διφορετικα βιωματα προσωπικα με αποτελεσμα να αντιλαμβανομαστε διαφορετικα καποια πραγματα.

Το θεμε ειναι να μπορουν ΟΛΟΙ να κρατουν τις δεουσες αποστασεις. Εγω τους φερομουν πολυ καλα, τους μιλουσα στον πληθυντικο (τον πεθερο ακομα τον μιλαω), δεν πηγα ΠΟΤΕ ακαλεστη, μονο με τον αντρα μου και οπως μας ειχε καλεσει η πεθερα μου, για καφε ή φαι (5 φορες συνολο σε 2,5 χρονια).

Πριν μεινω εγκυος ειχαν δειξει καποια δειγματα η πεθερα και η κουνιαδα μου αλλα ειπα αντε να παει στο καλο, αντε να μην μαλωσω, αντε να μην μαλωσω, μακρια ειμαστε 5 μερες εινια θα περασουν.

Το πραγμα ξεφυγε απο την πλευρα τους οταν εμεινα εγκυος και θεωρησαν οτι εχουν δικαιωματα και οτι μπορουν να εχουν αποψη για ολα, για τη ζωη μας, το μωρο, τη γαμοβαφτιση στο δικο μας πορτοφολι, στο δικο μου κοπο, στο δικο μου σπιτι. Μην τα θυμαμαι και συγχυζομαι. γενικα επαιρναν αερα απο εκει που δεν υπηρχε.

Τωρα οι σχεσεις ειναι τυπικες γενικα και κραταμε ολες τα προσχηματα και ησυχασαμε. Αυτα τωρα που ειμαστε μακρια. Μετα τη μετακομιση μας πανω θα δειξει..

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 127
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Τα πεθερικά είναι είδος που χρειάζεται διπλωματία...

Ακόμα και ο πρωθυπουργός, το διπλωμάτη στέλνει. Εκτός αν κάτι είναι τρομερά αναγκαίο... οπότε πάνε μαζί. Ποτέ μόνος! ;)

 

Εκτός αν εξ αρχής θέλει πόλεμο, οπότε ούτε διπλωμάτη χρειάζεται, ούτε .... τίποτα!

 

Αλκυών είσαι πολύ καλόπιστη. Δεν είμαστε και χθεσινές. Μετά από πολλά χρόνια διπλωματία έχω να πω ότι τα θέματα με τα χρόνια συσσωρεύονται, οξύνονται γιατί παραγνωριζόμαστε και δεν επιλύονται. Γιαυτό θα συμβούλευα τα νέα κορίτσια μπαμ και κάτω. Εδώ δεν μιλάμε για διακρατκές σχέσεις. Δηλ. σε ποιες προσωπικές σχέσεις θα άφηνες να σέρνονται τέτοιες καταστάσεις και δεν θα έβαζες τα πράγματα στη θέση τους; Και αν δεν υπάρχει κατανόηση από το σύντροφο καλύτερα να ξεκαθαριστούν τα πράγματα στην αρχή παρά να τρέχουμε μετά. Εγώ ξέρω ότι μέσα στο σπίτι μας έχουμε υποχρέωση να ανεχόμαστε μόνο τους γονείς μας. Γιαυτό άλλωστε είναι και σπίτι ΜΑΣ.

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνω με Morchelina. μακρυά, αραιά κ που κ αν χρειαστεί ανοίγω στόμα για να γνωρίζουν ότι έχω. Και όντως έχω πολλές δουλειές για να το κάνω διπλωματικά εγω προσωπικά - αν κ ναι Alkyon θαταν καλό.Σ αυτές τις σχέσεις καλύτερα να με σέβονται κ ίσως να με φοβούνται παρά να μ αγαπούν!

Link to comment
Share on other sites

..... Εγώ ξέρω ότι μέσα στο σπίτι μας έχουμε υποχρέωση να ανεχόμαστε μόνο τους γονείς μας. Γιαυτό άλλωστε είναι και σπίτι ΜΑΣ.

 

Σε ... έχασα.. :confused:

 

Δηλαδή στο σπίτι ανεχόμαστε τους γονείς μας; Και οι γονείς του άντρα μας... δεν είναι γονείς του; Δεν ισχύει αυτό δηλαδή για τους άντρες;;

 

Ή κάτι άλλο εννοείς.... ;

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites

:D πραγματικά αναρωτιέμαι πια είναι η καλύτερη εκδίκηση για πεθερά? Εγώ έχω αντιμιλήσει αλλά δεν κέρδισα πολλά (ίσα ίσα που ξέσπασε σε κλάμματα μπροστά σε μένα και στον άντρα μου και στον άντρα της και φαινόμουν και η κακιά από πάνω! :evil:)

΄

Θα ΄θελα να'μουν ανώτερος άνθρωπος και να μή θέλω να την εκδικηθώ αλλά δεν είμαι :D Μου τη σπάει τόσο μα τόσο πολύ!!! Πως καταφέρνεις να τη βάλεις στη θέση της (θέλει να ανακατεύεται σε όλα να λέει τη γνώμη της σε όλα, μου μιλάει καλά όταν είναι άλλοι μπροστά αλλά όταν είμαστε μόνες όχι κτλ.) χωρίς να φανείς εσύ κακιά, χωρίς να τσακώνεσαι με τον άντρα σου?

Καμιά ιδέα?;)

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

To μέγιστο λάθος γιατί γενικά οι άντρες αντιλαμβάνονται πολύ λιγότερα πράγματα από ότι μια γυναίκα. Μετά έχουν συνηθίσει τη μάμα και δεν πολυδίνουν σημασία. Σιγά μη χαλάσουν τη ζαχαρένια τους για τέτοιες "λεπτομέρειες".

 

Άποψή μου, δεν πρέπει να αντιμιλάτε στα πεθερικά σας γιατί βασικά δεν πρέπει να έρχεστε ποτέ σε αυτή τη θέση. Η καλύτερη αντιμετώπιση είναι να τους γνωρίσεις στο γαμό, χάρηκα πολύ για τη γνωριμία, να τα ξαναπούμε στη βάφτιση, οπωσδήποτε να στέλνεις παιδιά και σύζυγο να βλέπουν τη μανούλα και μια φορά στο δεύτε τελευταίον ασπασμόν για να είσαι σίγουρη ότι γλύτωσες. Γονείς για να μας πρήζουν έχουμε, δεν χρειαζόμστε άλλους. Ο καθένας να ανέχεται τους γονείς του μόνος του και δε φταίει ο άλλος.

 

Ειλικρινά, πώς γίνεται πράξη αυτό; Το έκαναν οι γονείς σου; Πόσο συχνά έβλεπε ο καθένας το γονιό του; Ο άλλος σύζυγος τι έκανε; Έμενε σπίτι; Στις γιορτές-Χριστούγεννα κλπ καθόταν σπίτι μόνος του; Ή δεν πηγαίνατε σε γιορτές σε παππουδογιαγιάδες; Εσύ ως παιδί δεν ρώταγες γιατί συμβαίνει αυτό; Τι σου απαντούσαν; Τα πεθερικά δέχονταν τμηματικά τις μισές οικογένειες; Πχ αν ο άντρας σου είχε αδερφό δέχονταν μόνο τους άντρες γιους και τα παιδιά τους; Ή αν έρχονταν και οι άλλες νύφες πώς φαινόταν αυτό τέλος πάντων; Τη νύφη σου και τα ξαδερφάκια δεν τα έβλεπες ποτέ δηλαδή, παρά μόνο σε γάμους και βαφτίσια;

Link to comment
Share on other sites

Σε ... έχασα.. :confused:

 

Δηλαδή στο σπίτι ανεχόμαστε τους γονείς μας; Και οι γονείς του άντρα μας... δεν είναι γονείς του; Δεν ισχύει αυτό δηλαδή για τους άντρες;;

 

Ή κάτι άλλο εννοείς.... ;

 

Στο σπίτι μας μπαίνουν άτομα που μας αγαπούν, μας σέβονται, δεν μας δυσαρεστεί η συμπεριφορά τους και οι γονείς μας γιατί το σπίτι μας είναι το άβατό μας. Δηλ. έξω ανεχόμαστε ένα σωρό συμπεριφορές και παραξενιές. Αλίμονο αν αυτές μεταφέρονται και στο σπίτι μας. Λοιπόν τους γονείς μας, γονείς μας είναι τους ανεχόμαστε ακόμη και μέσα στο σπίτι μας, τα πεθερικά δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τα ανεχόμαστε, κοινώς όταν μας ενοχλούν τους το λέμε ξεκάθαρα τι μας δυσαρεστεί και ξεκόβουμε. Αν οι δικοί μας γονείς είναι δυσάρεστοι δεν είναι υποχρεωμένος ο άλλος να τους ανέχεται μέσα στο σπίτι του. Μπορούν π.χ. να έρχονται όταν λείπει ο άλλος. Φυσικά ισχύει και για τους δυο συντρόφους το ίδιο. Δηλ. αν ήταν ένας δυσάρεστος συγγενής, μία ενοχλητική φίλη θα την ανεχόσασταν μέσα στο σπίτι σας για πολλά χρόνια; Δεν θα ξεκόβατε σχέσεις; Αν οι σχέσεις με τα πεθερικά ήταν ξεκαθαρισμένες θα υπήρχαν πολύ λιγότερες παρεξηγήσεις και προβλήματα. Τώρα βρίσκουν έδαφος χάριν στα κατάλοιπα μιας νοοτροπίας του παρελθόντος και αναπτύσσονται.

 

Εννοείται βέβαια ότι ο κάθε σύντροφος πρέπει να βλέπει για ποιο λόγο είναι δυσαρεστημένος ο άλλος και να κατανοεί την ανάγκη του να μη θέλει να συναναστρέφεται με τους γονείς του. Αν δεν το βλέπει και δεν το κατανοεί υπάρχει πρόβλημα στο ζευγάρι.

Link to comment
Share on other sites

Ειλικρινά, πώς γίνεται πράξη αυτό; Το έκαναν οι γονείς σου; Πόσο συχνά έβλεπε ο καθένας το γονιό του; Ο άλλος σύζυγος τι έκανε; Έμενε σπίτι; Στις γιορτές-Χριστούγεννα κλπ καθόταν σπίτι μόνος του; Ή δεν πηγαίνατε σε γιορτές σε παππουδογιαγιάδες; Εσύ ως παιδί δεν ρώταγες γιατί συμβαίνει αυτό; Τι σου απαντούσαν; Τα πεθερικά δέχονταν τμηματικά τις μισές οικογένειες; Πχ αν ο άντρας σου είχε αδερφό δέχονταν μόνο τους άντρες γιους και τα παιδιά τους; Ή αν έρχονταν και οι άλλες νύφες πώς φαινόταν αυτό τέλος πάντων; Τη νύφη σου και τα ξαδερφάκια δεν τα έβλεπες ποτέ δηλαδή, παρά μόνο σε γάμους και βαφτίσια;

 

Ο καθένας το γονιό του τον βλέπει όσο συχνά θέλει. Γονιός του είναι. Αν παίρνει και τα παιδιά μαζί του ευκαιρία για τον άλλο σύντροφο να ξεκουραστεί και να έχει τη μέρα για τον εαυτό του. Στις γιορτές προέχει η οκογένεια. Οι παππούδες παίρνουν σειρά τη 2η ή και την 3η μέρα. Τους υπόλοιπους εξ αγχιστείας συγγενείς τους βλέπεις αναλόγως με το πως τα πάτε. Αν δεν τα πάτε καλά γλυτώνεις και από αυτούς. Έχεις πολλά ερωτήματα. Είναι πιο απλά τα πράγματα.

Link to comment
Share on other sites

Στο σπίτι μας μπαίνουν άτομα που μας αγαπούν, μας σέβονται, δεν μας δυσαρεστεί η συμπεριφορά τους και οι γονείς μας γιατί το σπίτι μας είναι το άβατό μας. Δηλ. έξω ανεχόμαστε ένα σωρό συμπεριφορές και παραξενιές. Αλίμονο αν αυτές μεταφέρονται και στο σπίτι μας. Λοιπόν τους γονείς μας, γονείς μας είναι τους ανεχόμαστε ακόμη και μέσα στο σπίτι μας, τα πεθερικά δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τα ανεχόμαστε, κοινώς όταν μας ενοχλούν τους το λέμε ξεκάθαρα τι μας δυσαρεστεί και ξεκόβουμε. Αν οι δικοί μας γονείς είναι δυσάρεστοι δεν είναι υποχρεωμένος ο άλλος να τους ανέχεται μέσα στο σπίτι του. Μπορούν π.χ. να έρχονται όταν λείπει ο άλλος. Φυσικά ισχύει και για τους δυο συντρόφους το ίδιο. Δηλ. αν ήταν ένας δυσάρεστος συγγενής, μία ενοχλητική φίλη θα την ανεχόσασταν μέσα στο σπίτι σας για πολλά χρόνια; Δεν θα ξεκόβατε σχέσεις; Αν οι σχέσεις με τα πεθερικά ήταν ξεκαθαρισμένες θα υπήρχαν πολύ λιγότερες παρεξηγήσεις και προβλήματα. Τώρα βρίσκουν έδαφος χάριν στα κατάλοιπα μιας νοοτροπίας του παρελθόντος και αναπτύσσονται.

 

Εννοείται βέβαια ότι ο κάθε σύντροφος πρέπει να βλέπει για ποιο λόγο είναι δυσαρεστημένος ο άλλος και να κατανοεί την ανάγκη του να μη θέλει να συναναστρέφεται με τους γονείς του. Αν δεν το βλέπει και δεν το κατανοεί υπάρχει πρόβλημα στο ζευγάρι.

 

Έτσι που το εξηγείς, μάλιστα. Όχι ότι συμφωνώ, αλλά είναι πιο κατανοητό το πώς σκέφτεσαι. Για τον καθένα το όριο που θεωρεί μια συμπεριφορά απαράδεκτη και είναι διατεθειμένος να εφαρμόσει το άβατο του σπιτιού, είναι διαφορετικά. Δεν θεωρώ ότι αξίζει για τα περισσότερα πεθερικά να τους εφαρμοστεί το άβατο δεν φαίνεται ότι έτσι το αντιμετωπίζεις, από τα προηγούμενα ποστς.

 

Συμφωνώ ότι υπάρχουν όρια και ότι οι πεθερογονείς πρέπει να σέβονται την οικογένειά τους και τα παιδιά τους. Όχι να ανέχεται κανείς τα πάντα. Αλλά να βάζει τα όρια του και ο μόνος τρόπος δεν είναι να κόψει κάθε φυσική επαφή. Αυτό μπορεί να το δικαιολογώ, αλλά σε πολύ ακραίες περιπτώσεις. Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ καμία περίπτωση στον κύκλο μου, που να είναι ΟΚ να βλέπει ο γιος ας πούμε τη μαμά (γιατί είναι μια στρίγγλα πες και του φέρθηκε απαίσια, αλλά την έχει συγχωρέσει και το καταπίνει), αλλά όχι η νύφη. Τουλάχιστον δεν το έχω υπόψη μου. Αν του φαίρεται απαίσια του γιου, να ξεκόψει και αυτός. Που ούτε πάλι έχω υπόψη μου τέτοια περίπτωση, αλλά λέμε.

 

Αν κάποιοι δεν πολυταιριάζουν με τους γονείς τους, δεν τους έχουν και κολλητούς, αλλά μια στο τόσο βλέπονται όλοι μαζί.

 

Από τα προηγούμενα ποστς σου είναι σαν να πιστεύεις ότι όλοι οι γονείς είναι τσιμπούρι και ενόχληση προς τα παιδιά τους. Ή τουλάχιστον έτσι είναι και οι 4 δικοί σας; Κάτι που δεν είναι ο κανόνας. Νομίζω τουλάχιστον...

 

Θεωρείς δεδομένο ότι αύριο μεθαύριο θα σε θεωρούν εσένα βάρος και ενόχληση;

Link to comment
Share on other sites

Προσέχοντας όμως τον τόπο καταγωγής σου, είχα στον κύκλο μου περίπτωση που "είχαν πολύ θάρρος" με τα παιδιά τους... Και δεν τους φέρονταν καλά, με τον τρόπο που θεωρούμε ευρύτερα αποδεκτό. Ίσως είναι και θέμα λίγο κοινωνικό.

 

Οι εποχές αλλάζουν και οι παλιοί ήταν λίγο πιο αψείς. Μερικοί συνεχίσουν στο στυλ που συνήθισαν. Οι περισσότεροι, αν τους αντιμετωπίσεις με άλλο στυλ (είστε εσείς το ίδιο αψείς προς τα δικά σας παιδιά; το βρίσκετε νορμάλ να είστε; ), σπάει ο φαύλος κύκλος. Βέβαια δεν λέμε να γίνουμε θύματα. Αλλά να βάλουμε τα όριά μας.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Mμμμ, δεν θέλω να δώσω ποσοστά αν είναι οι περισσότεροι ή οι λιγότεροι από αδιάκριτοι, ενοχλητικοί έως δυσάρεστοι για τις νύφες και τους γαμπρούς αλλά Έλληνες είμαστε και οι παλιότερες γενιές μεγάλωσαν με άλλες νοοτροπίες. Δεν είναι και τόσο μακρινές. Θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα αλλάζουν από γενιά σε γενιά και οι σχέσεις αυτές θα στηρίζονται στο σεβασμό και τη διακριτικότητα και όχι σε μια κακώς εννοούμενη οικειότητα. Σίγουρα δεν είναι όλοι. Από τα ποστς που διαβάζω κατά καιρούς σε παρόμοια θέματα μου φαίνεται απίστευτο τι ανέχονται νεαρές κοπέλες και φαντάζομαι από σχετικά νέα πεθερικά. Και πράγματι βλέπουμε τη μία πλευρά μόνο αλλά στο σπίτι του ο καθένας θέτει τους δικούς του όρους. Και υποτίθεται το ζευγάρι έχει λίγο πολύ παρόμοιες απόψεις γιαυτό είναι και ζευγάρι. Οι γονείς μας περνούν τις διαχωριστικές γραμμές και κάνουμε και εμείς το ίδιο μαζί τους και δεν πιστεύω ότι μπορούμε να ξεκόψουμε μαζι τους. Τα πεθερικά όμως δεν δικαιολογούνται και αν το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή και πριν το γάμο ακόμη θα έχουμε πολύ καλύτερες σχέσεις μαζί τους. Αν ο σύντροφος δεν το καταλαβαίνει έχουμε πρόβλημα επικοινωνίας μαζί του το οποίο θα γίνει πολύ χειρότερο αργότερα. Και βασικά επιμένω ότι αυτά τα θέματα πρέπει να επιλύονται γιατί είναι καταστάσεις που ζούμε μέσα στο σπίτι μας, σε γιορτές, διακοπές, κλπ, που θα έπρεπε να είναι γεμάτες θετικές εμπειρίες για να αντισταθμίζουν ότι ζούμε παραέξω. Γιαυτό είναι και πολύ πιο ψυχοφθόρες από παρόμοιες καταστάσεις στο εξωτερικό περίγυρο.

 

Τώρα για το πως θα με βλέπουν τα παιδιά μου και οι σύντροφοί τους θεωρώ ότι οι μεγαλύτεροι με την εμπειρία τους πάντα πρέπει να δείχνουν κατανόηση στους μικρότερους και να τους ανέχονται και όχι το αντίστροφο στο μέτρο του δυνατού πάντα βέβαια για τον καθένα.

 

Tώρα είδα το 2ο μήνυμα. Είμαι Θεσσαλονικιά και στη Βόρεια Ελλάδα λόγω και των προσφύγων από Μικρά Ασία γενικά οι μεγάλες οικογένειες είναι ακόμη θεσμός και οι συγγενείς ανακατεύονται γενικότερα αλλά και ότι μας ενοχλεί το λέμε μπροστά και όχι από πίσω.

Link to comment
Share on other sites

:D πραγματικά αναρωτιέμαι πια είναι η καλύτερη εκδίκηση για πεθερά? Εγώ έχω αντιμιλήσει αλλά δεν κέρδισα πολλά (ίσα ίσα που ξέσπασε σε κλάμματα μπροστά σε μένα και στον άντρα μου και στον άντρα της και φαινόμουν και η κακιά από πάνω! :evil:)

΄

Θα ΄θελα να'μουν ανώτερος άνθρωπος και να μή θέλω να την εκδικηθώ αλλά δεν είμαι :D Μου τη σπάει τόσο μα τόσο πολύ!!! Πως καταφέρνεις να τη βάλεις στη θέση της (θέλει να ανακατεύεται σε όλα να λέει τη γνώμη της σε όλα, μου μιλάει καλά όταν είναι άλλοι μπροστά αλλά όταν είμαστε μόνες όχι κτλ.) χωρίς να φανείς εσύ κακιά, χωρίς να τσακώνεσαι με τον άντρα σου?

Καμιά ιδέα?;)

 

Δούλεψε λίγο με... ατάκες! ;)

Τι εννοώ... την ώρα που γίνεται κάτι που δε σου αρέσει, βρες τρόπο να εκφράσεις τη δυσαρέσκειά σου με μια ατάκα (στο ψαχνό) και βάλε και το χαμόγελό σου το ακαταμάχητο... και άστο να δεις πού θα πάει.

 

π.χ. πριν λίγες μέρες λέγαμε πως θα πάρουμε δώρο για τα γεννέθλια της ανηψιάς μας (10 ετών η μικρή). Ήταν μπροστά και τα πεθερικά. Πετάγεται η πεθερά: "να μην παρετε δώρο! Τι το θέλει το δώρο το παιδι; Να κρατήσετε τα λεφτά σας. Μη τα σκορπάτε..." κτλ κτλ. Μόλις τα είπε.... της λέω γελώντας: "Σε έχω συνέταιρο στην τσέπη μου;" και ταυτόχρονα κοιτάζω την τσέπη μου για να δω αν την έχω μέσα. :lol:

 

Εεε κατάλαβε την "πατάτα"... και επανήλθε στο.... "αχ μη μου δίνεται σημασία κι ας λέω, εγώ σας αγαπάω" κτλ κτλ.

 

Εκεί τελείωσε η όλη ιστορία. Σιγά μην κάτσουμε να αγχωθούμε περισσότερο!

 

 

ΟΜΩΣ !!!!! Αυτά τα λέω "εκ του ασφαλούς". Γιατί...

Το ίδιο πράγμα, όταν γινόταν παλιότερα (κάθε χρόνο γίνεται), ήταν χειρότερο. Κι ο λόγος είναι πως μέναμε τότε δίπλα-δίπλα. Άρα τη "λουζόμουν" 24ώρες το 24ωρο... 7 μέρες τη βδομάδα. Δεν είχα τις αντοχές για συνεχή "άμυνα".

 

Τώρα....... γράψιμο κανονικό!

Τις βόλτες μας, τα θέλω μας.... κι εκείνη λέει λέει λέει... αλλά...... ποιος ακούει;; :P

 

Morchelina

Τώρα σε κατάλαβα κι εγώ. Αν και... μου φαίνεται κάπως... "όλοι χώρια".... Μου αρέσει αυτή η φροντίδα που μπορεί να εμφανίζεται από τη μια γενιά ανθρώπων στην άλλη. Είναι too much συχνά, δε λέω όχι. Μα αν όλα σταματάνε στα λόγια, χωρίς να επηρεάζουν τις πράξεις... δε βλέπω το λόγο να "κόψει" κάποιος σχέσεις.

 

Δεν τα λέω "καλόπιστα" όπως νόμιζες πιο πάνω. :rolleyes: Απλά είναι κι άλλα που δεν έχω αναφέρει. Θα πω, ένα μόνο... πως παρ' ολες τις χοντράδες της πεθεράς μου (που ήταν πολλές!!!!), η πεθερά μου είναι πολλές φορές καλύτερη από τη μαμά μου. Άρα.... τι προτείνεις; Να πάω σε ερημονήσι για να μη βλέπω κανέναν;

Δε μιλάω να γίνω θύμα, αλλά όσο αυτά που λένε, δεν επηρεάζουν τις πράξεις και τις αποφάσεις μου... απλά ακούγονται ως "θόρυβος". Τίποτα παραπάνω. ;) So what?

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites

Θα πω, ένα μόνο... πως παρ' ολες τις χοντράδες της πεθεράς μου (που ήταν πολλές!!!!), η πεθερά μου είναι πολλές φορές καλύτερη από τη μαμά μου.

 

Mάλλον αυτό είναι, ήσουν προπονημένη. Τι γίνεται όταν η μάνα είναι μια αγία με ιώβεια υπομονή που δε μιλά, δεν παρεμβαίνει και η πεθερά ένας αγχώδης τύπος που θέλει να ελέγχει για να περιορίζει το άγχος της. Πως συνηθίζει κάποιος σε τέτοιες συμπεριφορές; Άσε, ας εκφράζουν οι παππούδες τη φροντίδα τους στα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Αφού δεν είμαστε ορφανές και έχουμε γονείς ας μας φροντίσουν οι γονείς μας, φτάνει και περισσεύει. Πάντως το είπα πολλές φορές ότι από τους γονείς σου δεν ξεκόβεις ότι και να είναι. Αν είναι και ιδιότροποι αρκούν αυτοί για να δοκιμάζουν τις αντοχές σου. Και πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος;

Link to comment
Share on other sites

11 χρόνια δεν είχα βγάλει λέξη...θύμωνε, έβριζε, χωνόταν, δημιουργούσε καταστάσεις....θα πάρει χρόνια να γράφω πόσες....και δεν έβγαζα λέξη....μέχρι και συγνώμη της είχα ζητήσει (όχι μόνο μια φορά), για να πάψω να μαλώνω με τον άντρα μου κάποια στιγμή.....

Μέχρι που πριν από 2 μήνες περίπου , ήρθε επίσκεψη και ενώ εγώ ήμουν στο κρεββάτι, με έντονες συσπάσεις (3η εγκυμοσύνη) ψαχνόταν να πει κάτι για να δημιουργήσει θέμα πάλι κι είπε...."πήγαινέ την στο νοσοκομείο επιτέλους, όλο γκρίνια είναι" ..... δε μιλούσα, αλλά αυτή συνέχιζε..... μέχρι που της ζήτησα να σταματήσει γιατί δεν αισθανόμουν καθόλου καλά....και την έπιασε αμόκ για άλλη μια φορά.....έβριζε ,φώναζε, ούτε θυμάμαι τι έλεγε....ώσπου ήρθε πάνω από τον καναπέ που ξάπλωνα και είπε προτάσσοντάς μου το χέρι της..."αν δεν ήσουν έγγυος θα σου έδειχνα" και " στο κρεββάτι να μείνεις" ....τι της έλεγε να σταματήσει ο άντρας μου, το να ηρεμήσει η μάνα μου -που συμπτωματικά ήταν παρούσα- τίποτα....Τρελαμμένη της φώναξα...."Ε ά στο διάολο πια !!!"

Αυτό ήταν. Η σχέση μας ελείωσε εκείνη την ώρα. Ούτε να την ξαναδώ, ούτε να την ξανακούσω....και δε σηκώνω και κουβέντα από κανέναν σε αυτό το θέμα.... δε ξέρω πόσο άλλαξα έτσι σε μια στιγμή.... Τα παιδιά μου όλο αυτό τον καιρό τα έχει δει δυο-τρεις φορές (της τα πήγε ο άντρας μου) και κάθε φορά με κατηγορεί και σε αυτά..... Είναι μεγάλα παιδιά, 10 και 7 χρονών, τους έχω εξηγήσει με όμορφο τρόπο κάποια πράγματα αλλά δε μπορώ να κάνω πίσω... Δε ξέρω τι θα κάνει όταν γεννηθεί το μωρό...είναι σα να μη με απασχολεί καν....

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 4 εβδομάδες μετά...

δεν εχω αντιμηλισει ως τωρα..αλλα σκεφτομαι να το κανω...με διπλωματικο τροπο. Φετος, θα παμε μια βδομαδα στο χωριο, εαν με εκνευρισει πολυ θα το κανω. Η δικια μου εχει διπλωματικο τροπο να σε βαζει να κανεις αυτο που θελει. ειναι φοβερο ταλεντο αυτο,. Δηλ, στις διακοπες πχ ξυπναμε, κατεβαινουμε κατω κ πριν καλα καλα πιουμε μια γουλια καφε ερχετε, κ αρχιζει...μας βαζει ολους σε προγραμμα!!! εσυ θα κανεις αυτο, ασυ αυτο, κ προγραμμα φυσικα γιατο παιδι. τι θα φαει, ποτε θα φαει, ποτε θα κανει μπανιο, συμβουλες, μην το αφησεις στον ηλιο, θα γυρισετε την ταδε ωρα....ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ!!!!!

 

Για να αντεξω παιρνω depon. Ξερουμε κυρα μου τι να κανουμε κ πως, δεν χρειαζετε να μας πεις εσυ.Ε λοιπον φετος αν αρχισει παλι τα ιδια θα τις το κοψεω απο την αρχη, ετσι λεω, με ηρεμο κ διπλωματικο τροπο.Ε , μα παω να ηρεμησω μια βδομαδα, οχι να τσιτωσω!!!

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχω αντιμιλήσει ακόμη (ένας θεός ξέρει πώς κρατιέμαι) αλλά το δείχνω με την συμπεριφορά μου. Πολλές φορές οι πράξεις είναι καλύτερες από τα λόγια και πιο αποδοτικές! Πραγματικά ζηλεύω όσες έχουν καλή πεθερά και καλό πεθερό. Πόσο πιο ωραία θα ήταν η ζωή..

 

Συμφωνώ και με το παραπάνω.....

 

Φιλιά σε όλες τις πεθερόπληκτες.......εγω την δικια μου ευτυχως την εχω στειλει διακοπες μέχρι αρχες Σεπτεμβρη....και επειδη μενουμε πανω-κατω καταλαβαίνεται πόσο αισθητή είναι η απουσία της ......:oops::oops::oops::oops::oops:

U80ep3?r=1271337460
Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ και με το παραπάνω.....

 

Φιλιά σε όλες τις πεθερόπληκτες.......εγω την δικια μου ευτυχως την εχω στειλει διακοπες μέχρι αρχες Σεπτεμβρη....και επειδη μενουμε πανω-κατω καταλαβαίνεται πόσο αισθητή είναι η απουσία της ......:oops::oops::oops::oops::oops:

ε ρε γλεντια!!!!!!! ζηλευω.........:lol:

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ και με το παραπάνω.....

 

Φιλιά σε όλες τις πεθερόπληκτες.......εγω την δικια μου ευτυχως την εχω στειλει διακοπες μέχρι αρχες Σεπτεμβρη....και επειδη μενουμε πανω-κατω καταλαβαίνεται πόσο αισθητή είναι η απουσία της ......:oops::oops::oops::oops::oops:

 

Πως ζηλεύω!!!!!!!! Όταν λείπουν είναι σαν να κάνω και εγώ διακοπές. Πόσο σε καταλαβαίνω...

Αγωνιστικούς χαιρετισμούς:cool::cool::cool:

Link to comment
Share on other sites

Πως ζηλεύω!!!!!!!! Όταν λείπουν είναι σαν να κάνω και εγώ διακοπές. Πόσο σε καταλαβαίνω...

Αγωνιστικούς χαιρετισμούς:cool::cool::cool:

 

 

 

 

χαχαχαχαχαχα......φιλακια πολλα πολλα και κουραγιο......θα νικήσουμεεεεεε μια μεραααααα !!!!!!

U80ep3?r=1271337460
Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...
  • 1 χρόνο μετά...

στον πεθερο μου ποτε!!

στην πεθερα μου την ειπα μια και δεν χρειαστηκε αλλη :twisted:!!!πλεον δεν μιλαμε και ουτε ερχετε σπιτι μου και ετσι εχω την ηρεμια μου!!ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!! :-D

Link to comment
Share on other sites

Στον πεθερο μου κι εγω δεν ειχα αντιμιλησει ποτε αλλα δε χρειαστηκε κιολας.Στην πεθερα μου επειδη ποτε δεν αφηνει κατι ασχολιαστο και παντα θα "την πει" στις νυφες της με οποιαδηποτε αφορμη φροντιζω κι εγω να της απαντω αναλογα χωρις βεβαια τσακωμους και τετοια...

q3pIp3.png

7QYNp3.png

Link to comment
Share on other sites

Guest
Το θέμα αυτό είναι κλειστό για νέες απαντήσεις
×
×
  • Δημιουργία νέου...