ΓΙΑΤΙ???

[μαφι]

Μπορεί κάποιος να μου πει γιατί οι σχέσεις των ζευγαριών αλλάζουν όταν έρχεται το παιδί? δε θα έπρεπε να γινόμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια?

Εγώ που δε τσακωνόμουνα ΠΟΤΕ με τον άντρα μου, τώρα όλο αρπαζόμαστε, έχω βαρεθεί να κοιμάμαι στο καναπέ και το χειρότερο είναι ότι ακούει το παιδί γιατί αυτός δε συγκρατεί τα νεύρα του. Όλες μας οι διαφωνίες είναι γύρω από το παιδί, άσε που από τότε που σταμάτησα τη δουλειά για ν μεγαλώσω το παιδί εκείνος έχει αλλάξει, δε με σέβεται τόσο όσο πρίν. Η ερωτική μας ζωή είναι σχεδόν ανύπαρκτη γιατί εκείνος δεν έχει ποτέ όρεξη.

Δε σας κρύβω ότι κάνω πόλλή υπομονή και αυτό για το παιδί, για να μη στεριθεί τον πατέρα του αλλά εγώ νοιώθω ότι πνίγομαι! Το αγγελούδι μου είναι μόλις 8 μηνών.

Μόνο ένα γιατί μου έρχεται στο μυαλό, γιατί γίναμε έτσι?

[elenik]

Μπορεί κάποιος να μου πει γιατί οι σχέσεις των ζευγαριών αλλάζουν όταν έρχεται το παιδί? δε θα έπρεπε να γινόμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια?

Mε 2 λογια... η κουραση και η φτωχια φερνουν γκρινια. Αν συμπεσουν και τα 2 ζορικο.

 

Καθε νεα κατασταση στην ζωη μας θελει μια περίοδο προσαρμογης.

Ετσι ειναι και αυτο.

Ναι η χαρα ειναι μεγαλη , ναι ειναι ενα ονειρο που εκπληρωνεται αλλα εχει απαιτησεις.

Ενω στον γαμο πρεπει να βαλουμε το εγω πισω για το εμεις ...

τωρα πρεπει να βαλουμε το εμεις για το εκεινο.

Ολα κινουνται γυρω απο ενα μικρο πλασματακι που εχει απαιτησεις που δεν μπορει να εκπληρωσει αλλα εξαρταται απολυτα απο εμας.

Συντομα βεβαια.... ολα γινονται πιο απλα... πιο ευκολα :grin:

 

Εγώ που δε τσακωνόμουνα ΠΟΤΕ με τον άντρα μου, τώρα όλο αρπαζόμαστε, έχω βαρεθεί να κοιμάμαι στο καναπέ και το χειρότερο είναι ότι ακούει το παιδί γιατί αυτός δε συγκρατεί τα νεύρα του.

Οταν φτανουμε στο αυτος... σημαινει οτι κατηγορουμε τον αλλο.

Μην αλληλοκατηγορειστε. Ειστε διπλα και μαζι . Θα πρεπει απλα να μαθετε να συντονιζεστε και να "συμαχειτε" :lol: στον αγωνα ικανοποιησης των "αιτηματων" και των "απαιτησεων" της νεας καταστασης.

 

Όλες μας οι διαφωνίες είναι γύρω από το παιδί, άσε που από τότε που σταμάτησα τη δουλειά για ν μεγαλώσω το παιδί εκείνος έχει αλλάξει, δε με σέβεται τόσο όσο πρίν.

Μπορει να ειναι κατι που σε κανει εσενα να νοιωθεις ετσι και να μην ισχυει για εκεινον . Ειναι δυσκολο να εξαρτομαστε απο καποιον για τα παντα ξαφνικα, οταν εχουμε μαθει να ειμαστε αυτονομοι.

Παντως δουλευεις δεν δουλευεις ... οι αντρες βιωνουν την πατροτητα διαφορετικα απο οτι εμεις την μητροτητα.

Εμεις νοιωθουμε την αναγκη αυτου του πλασματος για εκπληρωση των αναγκων του και την απολυτη συναισθηματικη εξαρτηση του απο εμας .

Εκεινοι παλι νοιωθουν οτι αυτο το πλασμα εξαρταται απολυτα στα ως προς το ζην απο εκεινους. Ξυπνανε για εκεινους συναισθηματα πρωτογονα (η προστασια της οικογενειας και η επιβιωση τους :lol: - αντρες ... τι να πεις.).

 

Η ερωτική μας ζωή είναι σχεδόν ανύπαρκτη γιατί εκείνος δεν έχει ποτέ όρεξη.

Το χουμε ξαναπει απειρες φορες . Υπαρχουν αντρες που μετα το παιδι μας βλεπουν σαν κατι ιερο.

Επισης λιγο η κουραση , λιγο η κριση.... που ορεξη

 

Συγχιζετε το η γυναικα μου και το παθος τους , με τα συναισθηματα σεβασμου προς την μανα του παιδιου τους. Περναει βεβαια

 

Δε σας κρύβω ότι κάνω πόλλή υπομονή και αυτό για το παιδί, για να μη στεριθεί τον πατέρα του αλλά εγώ νοιώθω ότι πνίγομαι! Το αγγελούδι μου είναι μόλις 8 μηνών.

Και καλα κανεις. Φαση ειναι για ολους κοινη και περναει.

 

Μόνο ένα γιατί μου έρχεται στο μυαλό, γιατί γίναμε έτσι?

Γιατι εκτος της προσαρμογης της νεας καταστασης ειναι και μια κριση πανελληνια Δυστυχως ολοι ειμαστε πολυ πιεσμενοι και ολο αυτο.... εντασεις προκαλει

[nasia84]

Συμφωνώ με όλα όσα είπε η elenik. Λίγο πολύ αυτή τη φάση προσαρμογής με το παιδί όλοι τη βιώσαμε. Εμείς την περνούσαμε επί 1 χρόνο και η πηγή του κακού ήταν το οικονομικό. Η πίεση μας οδηγούσε σε πολύ τραβηγμένες καταστάσεις. Αν εσύ για κάτι αγχώνεσαι, ο άντρας πανικοβάλλεται.

Εκτός αυτού ο δικός μου είχε γνώμη για τα πάντα όσον αφορά το μεγάλωμα του παιδιού. Έπεφτε ο γιος μου, εμένα κατηγορούσε. Με ρωτούσε τι φρούτα έβαζα στη φρουτόκρεμα, με πίεζε να τον θηλάζω ενώ δεν ήθελα, με πίεζε να βάζω στην κρεατόσουπα αρνί του πατέρα του ενώ εγώ φοβόμουν και άλλα πολλά. Στην κουζίνα μέχρι και τώρα αν ψήνω φαγητό στους 200 βαθμούς, έρχεται και το γυρνάει στους 150. Κακιά πεθερά με λίγα λόγια. Καβγάδες σε άσχημο βαθμό. Τώρα για το καλό όλων, τον συνδέω με Κάιρο και τελείωσε η υπόθεση.

Όσον αφορά το γιατί? Η γέννηση του παιδιού είναι μια τεράστια αλλαγή στη ζωή και τις συνήθειες του ζευγαριού, όσο κι αν αγαπιούνται οι γονείς. Έχεις αναρρωτηθεί γιατί λένε ότι δένει το παιδί ένα ζευγάρι? Είναι και αυτό μέρος του σχεδίου για το δέσιμο. Νομίζω πως είναι νωρίς ακόμη. Χρειάζεται να έχεις υπομονή για δυο παιδιά όχι για ένα, και το μεγαλύτερο παιδί είναι και πιο δύσκολο.

[xuito]

Αααααχ! Μεγάλο θέμα άνοιξες κοπέλα μου!!! Αν είχα 1 ευρώ για κάθε φορά που τσακώθηκα με τον άντρα μου λόγω του παιδιού , τώρα θα ζούσαμε από τους τόκους!!!!

Είμαστε και οι δύο οξύθυμοι και ειδικά εγώ δεν αφήνω τίποτα "να πέσει κάτω"...υπομονή θέλει και βαθιές αναπνοές , δεν λένε τυχαία ότι ο πρώτος χρόνος με το παιδί είναι ο δυσκολότερος. Βέβαια , μόλις περάσει ο πρώτος χρόνος , τότε θυμούνται όλοι να σου πούνε , ότι και ο δεύτερος δεν έχει και μεγάλη διαφορά...

[ISI]

Αααααχ! Μεγάλο θέμα άνοιξες κοπέλα μου!!! Αν είχα 1 ευρώ για κάθε φορά που τσακώθηκα με τον άντρα μου λόγω του παιδιού , τώρα θα ζούσαμε από τους τόκους!!!!

Είμαστε και οι δύο οξύθυμοι και ειδικά εγώ δεν αφήνω τίποτα "να πέσει κάτω"...υπομονή θέλει και βαθιές αναπνοές , δεν λένε τυχαία ότι ο πρώτος χρόνος με το παιδί είναι ο δυσκολότερος. Βέβαια , μόλις περάσει ο πρώτος χρόνος , τότε θυμούνται όλοι να σου πούνε , ότι και ο δεύτερος δεν έχει και μεγάλη διαφορά...

 

 

εχουν δίκιο όλα τα κορίτσια δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα. νομίζω ότι όλες λίγο πολύ το έχουμε περάσει αυτό το θεματάκι ειδικά με το πρώτο παιδί!

κουραση και οικονομικά προβλήματα (που μάλλον έχουμε όλοι οι έλληνες) είναι ο τέλειος συνδιασμός για όλα αυτά!!!!

 

εμείς έχουμε 2 κόρες 6 χρονών και 3 χρονών και ναι καθημερινά έχουμε εντάσεις, όχι μεγάλες αλλά όλο και κάτι θα γίνει ή θα πούμε...\

απλά εγω πλέον κάνω ότι δεν ακούω

[μαφι]

Το ξέρω πως το μόνο που πρέπει να κάνω είναι υπομονή αλλά κάποιες φορές αγανακτώ. Είμαστε πραγματικά αγχωμένοι με τη κρίση γιατί εγώ είμαι χωρίς δουλειά, του άντρα μου του μειώσανε το μισθό αλλά εγώ δεν είμαι καθόλου σπάταλη, τα έξοδα μας είναι για τα απολοίτως απαραίτα και οριακά μεν αλλά τα καταφέρνουμε με αξιοπρέπεια. Σίγουρα παίζει ρόλο και η κούραση. Όλα παίζουν ρόλο αλλά κάποιες φορές απορώ και λέω: Εγώ δεν είμαι άνθρωπος? μόνο η μαμά μου με πονάει. Οι δουλειές που κάνω στο σπίτι δε φαίνονται και λέει ο άντρας μου τι κάνεις όλη μέρα? Κάθεσαι! Άσε που δεν οδηγεί και πρέπει πέρα από τις δουλειές του σπιτιού να κάνω και όλες τις εξωτερικές.

Ο άντρας μου θέλει να αφήσουμε το παιδί μας σε παιδικό σταθμό και να γυρίσω στη δουλειά, εγώ θεωρώ το παιδί πολύ μικρό και μόνο που βλέπω τι καλό του κάνει που ασχολούμαι και είμαι όλη την ημέρα μαζί του μου δίνει κουράγιο να ξεπεράσω τα πάντα.

Στο κάτω-κάτω ένα χρόνο θα κάτσω ακόμα μαζί του, δεν είναι και για πάντα. Νοιώθω ότι αυτό είναι επένδυση, για τη ζωή του και το χαρακτήρα που θα διαμορφώσει.

Νομίζω ότι με καταλαβαίνετε.

[LA LATINA]

τελικα το πιο μεγαλο ψεμα ειναι οτι αν ενα ζευγαρι εχει προβλημα να κανει ενα παιδι για να δεθει ε????? εδω εμεις που τα πηγαιναμε τελεια και τα εχουμε δει ολα κωλυομενα!!!

υπομονη κοριτσι μου ολα θα φτιαξουν!!!!!!!!!!!

[nasia84]

Η αλήθεια είναι ότι στο δεύτερο παιδί δεν έχεις παρόμοια προβλήματα. Μα και δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο πέραν από υπομονή. Όλα τα άλλα είναι ψιλά γράμματα. Φάση έιναι και θα περάσει.

[μαφι]

Nasia84 μακάρι να είναι φάση. Βέβαια εγώ ποτέ δε θα μάθω τι γίνεται με το δεύτερο παιδί γιατί ο άντρας μου ούτε να το ακούσει δε θέλει, εγώ πάντα ήθελα δύο παιδιά αλλά ο άντρας μου είναι ανένδοτος.

[black_rose]

Nasia84 μακάρι να είναι φάση. Βέβαια εγώ ποτέ δε θα μάθω τι γίνεται με το δεύτερο παιδί γιατί ο άντρας μου ούτε να το ακούσει δε θέλει, εγώ πάντα ήθελα δύο παιδιά αλλά ο άντρας μου είναι ανένδοτος.

 

Είναι πολύ νωρίς ακόμα να σκέφτεστε για δεύτερο παιδί.Είστε ακόμη σε φάση προσαρμογής και ο άντρας σου νιώθει σίγουρα πολύ ζορισμένος για αυτό και οι πολλές εντάσεις.Μην σκας όμως όλα θα περάσουν και να δεις που μόλις ηρεμήσετε μόνος του θα σου πει να βάλετε μπρος για δεύτερο!Άκου με!

[eirini ag]

Μαφι μου,μια απο τα ιδια,ακριβως οπως το 'πες:εμεις που δεν τσακωνομασταν ποτε...Εγω εχω καταληξει σε ενα συμπερασμα,δεν ξερω αν ισχυει σε ολες τις περιπτωσεις,σε εμενα παντως ισχυει:Πλεον εχουμε μια τεραστια ευθυνη,τερμα οι ανεμελες και χαλαρες μερες που τα επαιρνες ολα ψυχραιμα και δεν τρεχει τιποτα...τωρα πρεπει να προστατεψεις,να διεκδικησεις,οχι για σενα αλλα για το παιδι σου.Εγω τουλαχιστον επαψα να "χαριζω καστανα" και ισως ειμαι και λιγο πιο επιθετικη.Και αυτο το εισπραττουν και οι συζυγοι και στραβωνουν.Σου λεει "αυτη ηταν ηρεμη,δεν πηγαινε κοντρα,τι την επιασε τωρα?":lol:

[κλάρα]

Πλεον εχουμε μια τεραστια ευθυνη,τερμα οι ανεμελες και χαλαρες μερες που τα επαιρνες ολα ψυχραιμα και δεν τρεχει τιποτα...

Ακριβως αυτο.....τερμα ολα αυτα...αρχιζουν οι ευθυνες..οι υποχρεωσεις...τα ζορια με λιγα λογια....οσο πιο γρηγορα το καταλαβει καποιος τοσο καλυτερα....

[elenik]

Nasia84 μακάρι να είναι φάση. Βέβαια εγώ ποτέ δε θα μάθω τι γίνεται με το δεύτερο παιδί γιατί ο άντρας μου ούτε να το ακούσει δε θέλει, εγώ πάντα ήθελα δύο παιδιά αλλά ο άντρας μου είναι ανένδοτος.

 

Ειναι φυσικο . Δεν εστιαζει στο συναισθηματικο αλλα στο οικονομικο.

Με μια κρισαρα εκει εξω και εγω την δεδομενη στιγμη θα ετρεμα αν πριν καλα καλα καταφερω να κανονισω τα της προσαρμογης σκεφτομουν αλλο ενα .

 

ΥΓ. Εμεις μεχρι να παει 3 ο ΒΑσιλης ειμασταν καθετοι και οι 2. Εμεις 2ο απαπαπα

[elenik]

μόνο η μαμά μου με πονάει.

λαθος.. λαθος... μεγα λαθος. Μην τον κανεις να νοιωσει ο "εχθρος" στην συμαχια "μαμα, κορη, παιδι". Ειστε οικογενεια που αποτελειτε απο 3 μελη. Μαμα + μπαμπας + παιδι. Η μαμα ειναι παντα μαμα και γιαγια αλλα οχι σε αυτους που αποφασιζουν για το τι μελι γεννεσθαι.

[μαφι]

Εμένα κορίτσια δε τρελενόταν να κάνουμε ούτε το πρώτο παιδί γιατί μου έλεγε ότι είμαστε καλά οι δυο μας και ένα παιδί θα μας ξεβολέψει. Το θέμα του παιδού άρχισε να το βλέπει πιο ζεστά όταν ερχόταν από τα υπερηχογραφήματα μαζί και όταν γεννήθηκε και του μοιάζει πολύ! Πρέπει να σας πω ότι εγώ τον γνώρισα τον άντρα μου στα 41 του και μέχρι τότε έμενε μόνο με τη μαμά του. Elenik όσον αφορά αυτό που μου λες για τη μαμά μου έχεις δίκιο αλλά σκέψου ότι ο άντρας μου έρχεται σπίτι κάθε μέρα στις 9 το βράδυ και όταν θέλω οποιαδήποτε βοήθεια όπως να πάμε στον παιδίατρο ή για ψώνια πάντα τα κάνω με τη μητέρα μου, σα να τον έχει αντικαταστήσει αφού εκείνος τη μόνη επαφή που έχει με το σπίτι μας είναι μόνο ένα βραδυνό φαγητό και ύπνος. Ακόμα και όταν έπαθα σοβαρή κατάθλιψη μετά την εγκυμοσύνη και είχα τάσεις αυτοκτονίας, παρόλο που του είχε μιλήσει ο γιατρός εκείνος μούτρωνε που δεν έκανα όλα όσα έκανα παλιότερα. Μια μέρα πριν γεννήσω πήγα το αυτοκίνητο στο ΚΤΕΟ, συνεργείο και πλυντήριο. Αλλά δε φταίει εκείνος, εγώ τον έμαθα έτσι, εγώ διαιώνισα το βόλεμα που είχε σπίτι του και τώρα που εγώ πιέζομαι αυτό φυσικά και δεν του αρέσει.

[nasia84]

Να σε ρωτήσω? Είναι μοναχοπαίδι ο άντρας σου?

Και κάτι άλλο: γενικά οι καβγάδες εστιάζονται στο μεγάλωμα του παιδιού? Θέλω να πω:σαν σύζυγος είναι εντάξει απέναντί σου?

[zimaraki]

μαφι, υπομονή!

Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί υπάρχουν πολλά κοινά στους άνδρες μας. Εμένα ήθελε παιδιά, αλλά και αυτός μοναχοπαίδι που τα είχε όλα στο χέρι. Και εμένα δεν οδηγεί και πρέπει να κάνω τις εξωτερικές δουλειές. Επίσης γυρνάει 9 το βράδυ και η μόνη βοήθεια που είχα τα δύο πρώτα χρόνια ήταν η μητέρα μου (τώρα έχω γυρίσει στη δουλειά και με βοηθάει και μια γυναίκα).

Παρόλο που είμαστε πολύ αγαπημένοι, τον πρώτο χρόνο του γιού μας τσακωνόμασταν και εμείς συνέχεια. Νομίζω οτι όλα τα ζευγάρια το περνάνε αυτό λίγο -πολύ. Το ίδιο αλλά σε μικρότερο βαθμό συνέβει και με τον ερχομό της κόρης μας. Τελικά έχω καταλήξει οτι με τον ερχομό κάθε παιδιού, η οικογένεια χρειάζεται περίπου ένα με ενάμιση χρόνο για να εντάξει πλήρως το νέο μέλος στην οικογένεια.

Μην απογοητεύεσαι, χρειάζεται λίγη υπομονή και σιγά- σιγά θα φτιάξουν τα πράγματα.

Προσπάθησε να του πεις πως νιώθεις κάποιες στιγμές που είστε καλά και ήρεμοι. Π.χ. άφησε το παιδί στη μητέρα σου και πηγαίνετε να πιείτε ένα καφέ οι δυό σας και τότε αν δεις οτι είναι χαλαρός και ήρεμος μίλησέ του για το πως νιώθεις, χωρίς εντάσεις. Βρες χρόνο και γι΄αυτόν αλλά και για εσάς σαν ζευγάρι.

Και μην ακούς άλλες κοπέλες από το Φόρουμ που μπορεί να αρχίσουν να σου λένε οτι είναι καλομαθημένος και μαμάκιας (γιατί έχω παρατηρήσει οτι κάποιοι εδω μέσα αρχίσουν πολύ ευκολά την κριτική σε καταστάσεις που

είναι ξένες ως προς το δική τους ιδιοσυγκρασία) .

Ετσι τον γνώρισες, έτσι τον αγάπησες έτσι τον παντρεύτηκες.

Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.

Και μένα ο άντρας μου είναι πολύ καλομαθημένος, όμως έτσι τον αγάπησα και το έχω δεχτεί αυτό σαν το ελάττωμά του, όπως αυτός έχει δεχτεί τα δικά μου.

Δεν πρόκειται να αλλάξει ο άντρας σου στα 40+. Απλά δώστου χρόνο και συζήτα μαζί του. Σιγά- σιγά θα γίνεται καλύτερος. Απλά δεν θα γίνει ποτέ ο άνθρωπος που θα σε βοηθάει πολύ στα πρακτικά πράγματα.

 

Υ.Γ. Και προσοχή στις συζητήσεις σου με τη μαμά σου γιατί και εγώ τα δύο πρώτα χρόνο που την έβλεπα καθημερινά, χωρίς να το κάνει εσκεμμένα έλεγε πράγματα που με επηρέαζαν...

[μαφι]

Όχι, δεν είναι μοναχοπαίδι, αλλά είναι ο πιο χαϊδεμένος και τα αδέρφια του έχουν πρόβλημα με αυτό. Όχι δεν είναι μόνο οι διαφωνίες μας για το παιδί, είναι και για το φαγητό γιατί θέλει να τρώει μόνο κρέας ενώ εγώ φτιάχνω τα πάντα ή για το τσιγάρο κ.α. ή τον κατηγορώ που είναι αδρανής. Για παράδειγμα έπρεπε να πάρει 1000 ευρώ απο το ΙΚΑ επειδή γέννησα και δεν πήγε να τα πάρει γιατί δεν έχει καν βιβλιάριο του ΙΚΑ και δουλεύει 20 χρόνια και έτσι τα χάσαμε τα λεφτά και όταν του έλεγα να πάει, αρπαζόμαστε.

[zimaraki]

Αυτό με το βιβλιάριο είναι απίστευτο αλλά δυστυχώς κάτι τέτοια απίστευτα κάνει και ο δικός μου! Αλλά μην ανησυχείς, δυστυχώς δεν είναι οι μόνοι.....

Τώρα μου έδωσες ωραία ιδέα για να το βάλω σαν θέμα: Ποιά είναι η μεγαλύτερη παράληψη που έχει κάνει ο άνδρας σας; Είμαι σίγουρη οτι θα γραφτούν πολλά κουφά εκεί....

[pitsipopaki]

ενταξη να κανει υπομονη η κοπελα βρε παιδια ολες τα περναμε αυτα ομως και εκεινος δεν πρεπει να κανει κατι? δηλαδη πολυ αρνητικος μου φαινεται ενταξη ολοι εχουμε προβληματα και τσακωμους για το παιδι αλλα οχι και να πεφτει ολο το βαρος πανω στην κοπελα.Να κανει και αυτος υπομονη,να εχει κατανοηση και προπαντων να μην τις λεει οτι καθεται επιδι δεν δουλευει, παιδι εχει!! με ενα παιδι δεν καθεσαι ποτε!Να συμπαραστεκεται ο ενας στον αλλον μαζι πρεπει να το περνανε αυτο και οχι μονη της.Δηλαδη ρε κοριτσια ολα οι γυναικες θα τα κανουμε? ελεος!μωρα ειναι οι αντρες ή ενηλικες με ευθηνες?

[babystar]

Όχι, δεν είναι μοναχοπαίδι, αλλά είναι ο πιο χαϊδεμένος και τα αδέρφια του έχουν πρόβλημα με αυτό. Όχι δεν είναι μόνο οι διαφωνίες μας για το παιδί, είναι και για το φαγητό γιατί θέλει να τρώει μόνο κρέας ενώ εγώ φτιάχνω τα πάντα ή για το τσιγάρο κ.α. ή τον κατηγορώ που είναι αδρανής. Για παράδειγμα έπρεπε να πάρει 1000 ευρώ απο το ΙΚΑ επειδή γέννησα και δεν πήγε να τα πάρει γιατί δεν έχει καν βιβλιάριο του ΙΚΑ και δουλεύει 20 χρόνια και έτσι τα χάσαμε τα λεφτά και όταν του έλεγα να πάει, αρπαζόμαστε.

 

Να ρωτήσω κάτι, χωρίς παρεξήγηση?ΠΡΙΝ κάνετε παιδί, δεν ήξερες ότι του αρέσει μόνο το κρέας?Δεν ήξερες ότι δεν είχε βιβλιάριο ΙΚΑ, έτσι ώστε να κάνεις κάτι για αυτό?Δεν ήξερες ότι καπνίζει, ότι είναι αδρανής?

 

Απλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι όλα αυτά φαίνονται ΜΕΤΑ το παιδί. Το παιδί για μένα δε φταίει σε τίποτα, δεν είναι ο ερχομός του που κάνει κάποια ζευγάρια να το βιώνουν όλο αυτό. Είναι όσα υπήρχαν ΠΡΙΝ το παιδί στη σχέση και απλά δεν τα δίναμε σημασία και με τον ερχομό του μωρού ξαφνικά δε μας αρέσουν..

 

Χωρίς παρεξήγηση πάντα, απλά επειδή δεν το έχω/ουμε βιώσει όλο αυτό με την προσαρμογή του μωρού, δεν μπορώ και να το καταλάβω. Με τον ερχομό του μωρού εμείς ξαναερωτευτήκαμε, δε μαλώναμε πριν, δε μαλώνουμε και τώρα.

 

Βέβαια, θεωρώ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ο άντρας σου να σου λέει τι έκανες όλη μέρα σπίτι, ακριβώς επειδή οι δουλειές δε φαίνονται...Π.χ. εγώ μια μέρα, την προηγούμενη εβδομάδα καθάρισα τα τζάμια, σφουγγάρισα, μαγείρεψα (ΟΚ, αυτό φαίνεται!), καθάρισα το μπάνιο, είχα κοιμηθεί για μεσημέρι και όταν ο άντρας μου γύρισε στις 7 το απόγευμα, αν τολμούσε να μου πει, "μα καλά, τι έκανες όλη μέρα?" θα έπαιρνα το πρόσωπο του και θα τον έβαζα να γλύψει το πάτωμα για να δει τι έκανα....Αλλά ποτέ δεν μου έχει πει τίποτα...Ίσα ίσα που κατανοεί πόσο δύσκολα είμαι σε αυτή τη φάση και έχει τύχει να γυρίσει κουρασμένος από τη δουλειά, να βάλει σκούπα, να απλώσει ρούχα και να πλύνει τα πιάτα. Αλλά και πάλι δεν είπε τίποτα.

 

Γενικά υπάρχει κατανόηση (και από τους δυο εννοείται), σεβασμός αμοιβαίος και μια σιωπηλή συμφωνία ότι είμαστε μαζί σε όλα, όχι απέναντι ο ένας από τον άλλο.

[μαφι]

Zimaraki νόμιζα ότι μόνο ο δικός μου άντρας δεν οδηγεί αλλά βλέπω ότι είναι και ο δικός σου! Απίστευτο πόσα κοινά έχουνε.

Babystar σαφέστατα και δεν παρεξηγώ αυτό που λες αλλά σε καταλαβαίνω γιατί και εγώ το ίδιο θα ρώταγα. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα ότι δεν έχει βιβλιάριο του ΙΚΑ, του έλεγα για το τσιγάρο και μου ορκιζότανε (πριν παντρευτούμε) ότι θα το κόψει μόλις γεννηθεί το παιδί μας, έφτιαχνα φακές και τις έτρωγε, μάλιστα μου έλεγε ότι τις κάνω τέλειες (πριν παντρευτούμε) και τώρα μου είπε ότι έτρωγε σουβλάκια πριν έρθει σπίτι! Σε κάλυψα? Γιατί όλοι και οι γυναίκες και οι άντρες δείχνουμε τον καλύτερο εαυτό μας πρίν δέσουμε το γαϊδαρο μας και μετά επαναπαυόμαστε. Το μόνο που ήξερα ήταν για το βόλεμα αλλά επειδή πιστεύω στη γνωστή παροιμία "το αγώγι ξυπνάει τον αγωγιάτη" πίστευα ότι θα αναγκαζόταν να κινητοποιηθεί. Βέβαια χαίρομαι για σένα και τη σχέση σου με τον άντρα σου και εύχομαι να είσαστε πάντα έτσι.

[BENA]

Mε 2 λογια... η κουραση και η φτωχια φερνουν γκρινια. Αν συμπεσουν και τα 2 ζορικο.

 

Καθε νεα κατασταση στην ζωη μας θελει μια περίοδο προσαρμογης.

Ετσι ειναι και αυτο.

Ναι η χαρα ειναι μεγαλη , ναι ειναι ενα ονειρο που εκπληρωνεται αλλα εχει απαιτησεις.

Ενω στον γαμο πρεπει να βαλουμε το εγω πισω για το εμεις ...

τωρα πρεπει να βαλουμε το εμεις για το εκεινο.

Ολα κινουνται γυρω απο ενα μικρο πλασματακι που εχει απαιτησεις που δεν μπορει να εκπληρωσει αλλα εξαρταται απολυτα απο εμας.

Συντομα βεβαια.... ολα γινονται πιο απλα... πιο ευκολα :grin:

 

 

Οταν φτανουμε στο αυτος... σημαινει οτι κατηγορουμε τον αλλο.

Μην αλληλοκατηγορειστε. Ειστε διπλα και μαζι . Θα πρεπει απλα να μαθετε να συντονιζεστε και να "συμαχειτε" :lol: στον αγωνα ικανοποιησης των "αιτηματων" και των "απαιτησεων" της νεας καταστασης.

 

 

Μπορει να ειναι κατι που σε κανει εσενα να νοιωθεις ετσι και να μην ισχυει για εκεινον . Ειναι δυσκολο να εξαρτομαστε απο καποιον για τα παντα ξαφνικα, οταν εχουμε μαθει να ειμαστε αυτονομοι.

Παντως δουλευεις δεν δουλευεις ... οι αντρες βιωνουν την πατροτητα διαφορετικα απο οτι εμεις την μητροτητα.

Εμεις νοιωθουμε την αναγκη αυτου του πλασματος για εκπληρωση των αναγκων του και την απολυτη συναισθηματικη εξαρτηση του απο εμας .

Εκεινοι παλι νοιωθουν οτι αυτο το πλασμα εξαρταται απολυτα στα ως προς το ζην απο εκεινους. Ξυπνανε για εκεινους συναισθηματα πρωτογονα (η προστασια της οικογενειας και η επιβιωση τους :lol: - αντρες ... τι να πεις.).

 

 

Το χουμε ξαναπει απειρες φορες . Υπαρχουν αντρες που μετα το παιδι μας βλεπουν σαν κατι ιερο.

Επισης λιγο η κουραση , λιγο η κριση.... που ορεξη

 

Συγχιζετε το η γυναικα μου και το παθος τους , με τα συναισθηματα σεβασμου προς την μανα του παιδιου τους. Περναει βεβαια

 

 

Και καλα κανεις. Φαση ειναι για ολους κοινη και περναει.

 

 

Γιατι εκτος της προσαρμογης της νεας καταστασης ειναι και μια κριση πανελληνια Δυστυχως ολοι ειμαστε πολυ πιεσμενοι και ολο αυτο.... εντασεις προκαλει

 

 

 

:mrgreen::mrgreen::mrgreen: μα μεσα στο μυαλο μου κυκλοφορεις elenik???

 

ΟΛΑ ΑΥΤΑ!!!! ΥΠΟΜΟΝΗ!!! και προσπαθησε οταν βλεπεις οτι ξεφευγεις να σκεφτεσαι τα καλα ΜΟΝΟ! Για να κανετε οικογενεια παει να πει οτι περναγατε καλα ετσι δεν ειναι? Βρες τι σας εκανε να περνατε καλα τοτε και χρησιμοποιησε το... ;-)

[Tonia7]

Να ρωτήσω κάτι, χωρίς παρεξήγηση?ΠΡΙΝ κάνετε παιδί, δεν ήξερες ότι του αρέσει μόνο το κρέας?Δεν ήξερες ότι δεν είχε βιβλιάριο ΙΚΑ, έτσι ώστε να κάνεις κάτι για αυτό?Δεν ήξερες ότι καπνίζει, ότι είναι αδρανής?

 

Απλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι όλα αυτά φαίνονται ΜΕΤΑ το παιδί. Το παιδί για μένα δε φταίει σε τίποτα, δεν είναι ο ερχομός του που κάνει κάποια ζευγάρια να το βιώνουν όλο αυτό. Είναι όσα υπήρχαν ΠΡΙΝ το παιδί στη σχέση και απλά δεν τα δίναμε σημασία και με τον ερχομό του μωρού ξαφνικά δε μας αρέσουν..

 

Χωρίς παρεξήγηση πάντα, απλά επειδή δεν το έχω/ουμε βιώσει όλο αυτό με την προσαρμογή του μωρού, δεν μπορώ και να το καταλάβω. Με τον ερχομό του μωρού εμείς ξαναερωτευτήκαμε, δε μαλώναμε πριν, δε μαλώνουμε και τώρα.

 

Βέβαια, θεωρώ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ο άντρας σου να σου λέει τι έκανες όλη μέρα σπίτι, ακριβώς επειδή οι δουλειές δε φαίνονται...Π.χ. εγώ μια μέρα, την προηγούμενη εβδομάδα καθάρισα τα τζάμια, σφουγγάρισα, μαγείρεψα (ΟΚ, αυτό φαίνεται!), καθάρισα το μπάνιο, είχα κοιμηθεί για μεσημέρι και όταν ο άντρας μου γύρισε στις 7 το απόγευμα, αν τολμούσε να μου πει, "μα καλά, τι έκανες όλη μέρα?" θα έπαιρνα το πρόσωπο του και θα τον έβαζα να γλύψει το πάτωμα για να δει τι έκανα....Αλλά ποτέ δεν μου έχει πει τίποτα...Ίσα ίσα που κατανοεί πόσο δύσκολα είμαι σε αυτή τη φάση και έχει τύχει να γυρίσει κουρασμένος από τη δουλειά, να βάλει σκούπα, να απλώσει ρούχα και να πλύνει τα πιάτα. Αλλά και πάλι δεν είπε τίποτα.

 

Γενικά υπάρχει κατανόηση (και από τους δυο εννοείται), σεβασμός αμοιβαίος και μια σιωπηλή συμφωνία ότι είμαστε μαζί σε όλα, όχι απέναντι ο ένας από τον άλλο.

 

ακριβώς τα ίδια θα έγραφα κι εγώ!

μακάρι να ξεπεραστούν τα όποια προβλήματα και να έχουν όλα τα ζευγάρια τη χαρά να μεγαλώνουν αγαπημένοι και ενωμένοι τα μπουμπουκάκια τους!είναι κρίμα να μή χαίρονται τις πρώτες στιγμές (χαμογελάκια, "αγκου", λεξούλες κτλ) των παιδιών τους...

[nasia84]

Απλά πριν το παιδί δεν υπήρχε κάποια εξωτερική πίεση και οι όποιες ιδιοτροπίες δεν έβγαιναν στην επιφάνεια ή στον ίδιο βαθμό. Μετά το παιδί αλλάζουν πολλά. Τουλάχιστον σε εμάς αυτό συνέβη.