Για όλες εμάς που προσπαθούμε.Είμαι σίγουρη πως θα με καταλάβετε

[psixi]

ακου λοιπον και μια αλλη αποψη. Αν κι εγω τα ιδια νιωθω!!! Ακριβως!!!

Μονο που εχω και κατι παραπανω να σκεφτομαι, κατι για το οποιο ζηλευω αφανταστα... μεχρι τωρα ζηλευα φυσικα τις κουνιαδες, τις κουμπαρες και τις ασχετες που επιαναν παιδια στη τυχη και με πολλα γυναικολογικα προβληματα!!!

Τωρα δυστυχως ειμαι στη πολυ δυσαρεστη θεση να σου πω οτι ζηλευω κι εσενα και οποια αλλη κοπελα εδω μεσα λεει οτι εχει στηριξη απο τον αντρουλη της γιατι πολυ απλα εγω αισθανομαι οτι δεν εχω. Απο τη πρωτη στιγμη εγω πιεσα για παιδι.... ματαιο.... για να κανει εξετασεις εγω ουρλιαξα και απειλησα... για τα ασχημα αποτελεσματα εγω στηριξα, εγω υποστηριξα την ανωριμοτητα του και υπεμεινα καθε φορα που μου ελεγε "εγω δε κανω εξωσωματικη και αηδιες κι αν ο Θεος δε μας δωσει δε πειραζει." Κι εγω ειμαι αυτη που προσπαθω να τον πεισω να κανει ενα παιδι και η απαντηση ειναι "δε πεθαινω κιολας!!" Εγω ειμαι αυτη που ανεχομαι τα ψυχολογικα του και εχω να κανω ερωτα απο περυσι και τελος εγω ειμαι αυτη που θα φουμαρει ενα σκασμο ορμονες για να μπορεσω να γινω μανα κι εκεινος πατερας!!! και το ευχαριστω? ακομη το περιμενω... και περιμενω και υπομενω... τι να κανω? να τα παρατησω? να μηδενισω το κοντερ της ζωης μου και να ξαναρχισω?

Σιγουρα δε τα ονειρευομουν ετσι...

Ενα μονο ξερω...

Κανενα παιδι δεν ερχεται αν δε ξερει οτι θα το θελουν και θα το αγαπουν..

Και το δικο μου δε θα ερθει...

και κλαιω....ολο κλαιω

Κουκλιτσα μου,αν και σε εχω διαβασει αρκετες φορες ...ομολογω οτι εξεπλαγην!Νομιζω οτι εχεις παγιδευτει λιγο και δεν ξερεις τωρα απο που να το πιασεις.Και οταν κατι δεν λυνεται...κοβεται...Πρεπει να ζυγισεις μεσα σου εσυ τι τελικα θες περισσοτερο...Αυτον?..ή...Εσενα?Δεν θυμαμαι την ηλικια σου(αν και καμια δεν ειναι απαγορευτικη για μια νεα καλη αρχη).Ο συζυγος προφανως και πληγωθηκε πολυ για τα ασχημα αποτελεσματα και ισως και ετσι να εξηγειται και αυτη η ακατανομαστη συμπεριφορα.Αλλα καρδουλα μου,αν εχεις να κανεις ερωτα με τον αντρα σου ενα χρονο και δεν τον ενδιαφερει αν στεναχωριεσαι ή οχι,αν εισαι ευτυχισμενη ή οχι,αν κλαις ή οχι...τοτε μηπως ηρθε η ωρα για την μεγαλη φυγη?Γιατι μαλλον το θεμα στη σχεση σας δεν ειναι το παιδι αλλα...η ιδια η σχεση σας!Και πολυ με τρομαζει η ιδεα οτι αν δεν χωρισεις νωρις,θα χωρισεις με ενα μωρακι στην αγκαλια σου,και σιγουρα θα ειναι χειροτερα.Την αγαπη μου και τη στηριξη μου σου στελνω...

[friendly]

Friendly πραγματικά με συγκίνησες, αλλά δεν πρέπει να το βάλεις κάτω.Εσύ ξέρεις τον άνθρωπο σου , θα βρεις το κουμπί του και θα τον ''πείσεις'' με τον δικό σου τρόπο.

Και τότε είμαι σίγουρη οτι θα τα καταφέρεις.

Και να θυμάσαι οι άντρες δεν είναι σαν και εμάς, θέλουν τον χρόνο τους για να μπουν σε μια διαδικασία εξωσωματικής.

 

 

 

 

σ'ευχαριστω πολυ πολυ!!!!!

εχεις δικιο!!! ναι τον ξερω και τον αγαπω... μονο που να! μερικες φορες η ανασφαλεια του και η αναποφασιστηκοτητα του με τσακιζουν...

ειμαι καλυτερα τωρα

ειμαστε καλυτερα τωρα

περναει κι εκεινος ασχημα και ειναι η αμυνα του να μη μου το δειχνει

ειναι η τελευταια μου ανακαλυψη για εκεινον

κοριτσια ευχαριστω ολες σας για τις συμβουλες

σας φιλω

[doraki]

Κορίτσια γεια σας!

Σας γράφω γιατί μέχρι πριν 2 χρόνια ήμουν σε περίπου ίδια θέση με εσάς.

Και γράφω περίπου,γιατί δεν έκανα εξωσωματική ή σπερματέγχυση.

Έχω όμως πολυκυστικές ωοθήκες με απίστευτα άστατο κύκλο,η σαλπιγγογραφία έδειξε ότι η μια μου σάλπιγγα ήταν βουλωμένη,το σπερμοδιάγραμμα αρκετά καλό αλλά θα μπορούσε και καλύτερο...Κάναμε 5 μήνες θεραπεία με clomiphaine pregnyl και δεν έγινε τίποτα...

Θα μου πεις δεν είναι κάτι τραγικό αλλά τότε ήμουν 24 χρόνων...

Μόλις πήρα απόφαση να σταματήσω τα φάρμακα,να κάνω δίαιτα,να ασχοληθώ με τον εαυτό μου και τον άντρα μου,να απολαύσω τις στιγμές μας-γιατί κακά τα ψέματα,νομίζω πως όταν προσπαθούμε για μωράκι,η έννοια μας είναι να μείνει όλο το σπέρμα μέσα στον κόλπο και δεν το χαιρόμαστε-παρατήρησα έντονο πρήξιμο στο στήθος και περίμενα την περίοδο...Περίμενα 2 μήνες,ε είπα να κάνω ένα τεστ περισσότερο για να μου φύγει η έννοια και ήταν θετικό...Σαν αύριο πριν 2 χρόνια έγινε η σύλληψη...

Το άγχος είναι ανασταλτικός παράγοντας.ΞΕΡΩ πως είναι αδύνατον να μην υπάρχει αλλά παλέψτε το όσο μπορείτε.

[friendly]

Κουκλιτσα μου,αν και σε εχω διαβασει αρκετες φορες ...ομολογω οτι εξεπλαγην!Νομιζω οτι εχεις παγιδευτει λιγο και δεν ξερεις τωρα απο που να το πιασεις.Και οταν κατι δεν λυνεται...κοβεται...Πρεπει να ζυγισεις μεσα σου εσυ τι τελικα θες περισσοτερο...Αυτον?..ή...Εσενα?Δεν θυμαμαι την ηλικια σου(αν και καμια δεν ειναι απαγορευτικη για μια νεα καλη αρχη).Ο συζυγος προφανως και πληγωθηκε πολυ για τα ασχημα αποτελεσματα και ισως και ετσι να εξηγειται και αυτη η ακατανομαστη συμπεριφορα.Αλλα καρδουλα μου,αν εχεις να κανεις ερωτα με τον αντρα σου ενα χρονο και δεν τον ενδιαφερει αν στεναχωριεσαι ή οχι,αν εισαι ευτυχισμενη ή οχι,αν κλαις ή οχι...τοτε μηπως ηρθε η ωρα για την μεγαλη φυγη?Γιατι μαλλον το θεμα στη σχεση σας δεν ειναι το παιδι αλλα...η ιδια η σχεση σας!Και πολυ με τρομαζει η ιδεα οτι αν δεν χωρισεις νωρις,θα χωρισεις με ενα μωρακι στην αγκαλια σου,και σιγουρα θα ειναι χειροτερα.Την αγαπη μου και τη στηριξη μου σου στελνω...

 

 

 

 

σ'ευχαριστω ψυχη μου!!

να διορθωσω κατι μοναχα το περυσι το εγραψα και εννουσα απο το 2010 τελος δηλ κατι μηνες!!!!(που και παλι ειναι πολυ!!!) αλλα να εισαι σιγουρη οτι δε θα το αφησω να χρονισει!!!

τωρα οσο για το θεμα του να χωρισω και να εχω μωρο ειναι ο μεγαλυτερος μου φοβος και δε νομιζω να το αφηνα να γινει παρ'ολα αυτα το εχω σκεφτει οτι αν ο κομπος φτασει στο χτενι τουλαχιστον να εχω το παιδι μου!!! Η ζωη δεν αρχιζει και δε τελειωνει σε εναν αντρα.-

αυτα και παλι ευχαριστω

και ειμαι εδω!

δεν ξερω αν βοηθαω αλλα ακουω με προσοχη τα οσα λετε:):)

[ΛΙΝ]

γεια σας κοριτσια, εχω κανει 4 εξωσ. χωρις αποτελεσματα και εκανα αλλη μια το Νοεμβριο του 2010 την 5η στην οποια μενω εγκυος και στην 8η εβδομαδα παλλινδρομησε μετα απο αυτο που περασα εχω απογοητευτη παρα πολυ.

δεν εχει διαπιστωθει κανενα προβλημα.

τοτε γιατι δεν ερχεται?

λεμε να κανουμε και 6η προσπαθεια ελπιζω να ειναι η τυχερη!

τι εξετασεις πρεπει να κανω πριν ξεκινησω?

 

το ευχομαι σε ολες μας να ερθει πολυ συντομα ενα μωρακι και να μας αλλαξει τη ζωη!!!

[friendly]

γεια σας κοριτσια, εχω κανει 4 εξωσ. χωρις αποτελεσματα και εκανα αλλη μια το Νοεμβριο του 2010 την 5η στην οποια μενω εγκυος και στην 8η εβδομαδα παλλινδρομησε μετα απο αυτο που περασα εχω απογοητευτη παρα πολυ.

δεν εχει διαπιστωθει κανενα προβλημα.

τοτε γιατι δεν ερχεται?

λεμε να κανουμε και 6η προσπαθεια ελπιζω να ειναι η τυχερη!

τι εξετασεις πρεπει να κανω πριν ξεκινησω?

 

το ευχομαι σε ολες μας να ερθει πολυ συντομα ενα μωρακι και να μας αλλαξει τη ζωη!!!

 

 

 

τι εννοεις "πριν ξεκινησω?"

εσυ με τετοιο παρελθον σε θα επρεπε να ξερεις αυτα τα πραγματα καλυτερα!!! ο γιατρος σου τι σου λεει? τι νομιζει οτι φταιει? μηπως υπαρχει και κατι αλλο που δε μας λες?

διευκρινησε...

βοηθησε για να σε βοηθησουμε

και προς Θεου! μην απογοητευεσαι! μην ερθει το μπεμπε και σε δει ετσι δε κανει!!! ε γλυκια μου?

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

[ΛΙΝ]

τι εννοεις "πριν ξεκινησω?"

εσυ με τετοιο παρελθον σε θα επρεπε να ξερεις αυτα τα πραγματα καλυτερα!!! ο γιατρος σου τι σου λεει? τι νομιζει οτι φταιει? μηπως υπαρχει και κατι αλλο που δε μας λες?

διευκρινησε...

βοηθησε για να σε βοηθησουμε

και προς Θεου! μην απογοητευεσαι! μην ερθει το μπεμπε και σε δει ετσι δε κανει!!! ε γλυκια μου?

 

 

ο γιατρος μας εχει πει οτι δεν υπαρχει προβλημα, δεν ξερει που ωφειλοντε οι αποτυχιμενες προσπαθειες, εκτος απο την τελέυταια που παλλινδρομησε

οτι ωφειλεται στη φυση, ενω στης προηγουμενες εξωσ. απο το πρωτο τεστ(β'χοριακη) ηταν αρνητικο.

 

οχι, δεν υπαρχει κατι αλλο θα το ελεγα!

απογοητευτηκα απο την τελευταια προσπαθεια ηρθε το μπεμπε, αλλα εφυγε.

 

πιστευω να εγινα καταννοειτη!

[nantine]

...

1)Εγω ειμαι αυτη που ανεχομαι τα ψυχολογικα του και εχω να κανω ερωτα απο περυσι και τελος εγω ειμαι αυτη που θα φουμαρει ενα σκασμο ορμονες για να μπορεσω να γινω μανα κι εκεινος πατερας!!! και το ευχαριστω? ακομη το περιμενω... και περιμενω και υπομενω... τι να κανω? να τα παρατησω?

2)να μηδενισω το κοντερ της ζωης μου και να ξαναρχισω?

Σιγουρα δε τα ονειρευομουν ετσι...

3)Ενα μονο ξερω...

Κανενα παιδι δεν ερχεται αν δε ξερει οτι θα το θελουν και θα το αγαπουν..

Και το δικο μου δε θα ερθει...

και κλαιω....ολο κλαιω

 

Κοριτσάκι μου εύχομαι να έρθει σύντομα το μωράκι σου.

Θα σταθώ σε 3 σημεία από αυτά που είπες

1) Τα ψυχολογικά του με τί έχουν να κάνουν? Υπάρχει περίπτωση να καλύπτει την αδυναμία του και να την καμουφλάρει ως αδιαφορία και υπεροψία. Ψάξτο

2) Η ζωή δεν είναι μία συνέχεια. Εμείς προσπαθούμε να την κάνουμε, όμως δεν είναι. Όλα αλλάζουν ανά πάσα στιγμή. Άρα δεν υπάρχει κοντέρ να μηδενίσεις ή να συνεχίσεις. Κάνε αυτό που είναι πραγματικά καλύτερο για σένα.

3) Τώρα αυτό που λες το πιστεύεις πραγματικά????

τόσα παιδάκια που τα παρατάνε, που τα κακοποιούν, ...να μη συνεχίσω γιατί είναι δυσάρεστος ο κατάλογος, ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ τα αξίζανε αυτοί που τα γεννήσανε? ή νιώσαν την αγάπη και ήρθαν?

 

Και πάλι σου εύχομαι να πάρεις σύντομα ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΕΑ!!!

[nantine]

να σασ πω τον πονο μου?ειμαι τριαμιση χρονια παντρεμενη(και οχι μια αιωνιοτητα).με τον αντρα μου εχουμε ενα σπιτι που το νοικιαζουμε.και ενας ξαδερφος του μασ λεει.δε μου το δινετε εμενα το σπιτι να το γραψω στο γιο μου?εσεις τι να το κανετε?και χασκογελουσε.ξερετε πωσ ενιωσα?εχω τη στεναχωρια μου εχω και τουσ βλακες ολουσ

 

Ο ξάδερφος φαίνεται ότιι είχε μεγάλο ζόρι να ξεπεράσει τον άντρα σου σε κάτι.

 

Εμένα δε με ειδοποίησαν ότι γέννησε η ξαδέρφη μου γιατί (όπως είπε η θεία μου στη μητέρα μου) δεν ήθελαν να με κάνουν να αισθανθώ άσχημα.

 

Το μόνο που με πληγώνει είναι ότι όταν κάνω παιδί...το καημένο θα έχει ανόητους συγγενείς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[bp-IOLH]

Καλησπέρα σας.

Να πω την ιστορία μου εν συντομία: Σε 2 χρόνια και 3 μήνες είχα 3 παλλίνδρομες κυήσεις. Έχω κάνει ένα σωρό εξετάσεις και δεν μπορούν να βρουν τι φταίει. Σήμερα είμαι 39 χρονών. Σημειωτέον ότι οι κυήσεις προήλθαν από φυσιολογική σύλληψη και μάλιστα πολύ εύκολα, σχεδόν χωρίς προσπάθεια. Αλλά τελικά δεν είναι αρκετό για μένα που μπορώ να μείνω έγκυος, το θέμα είναι να κατάφερνα να φέρω σε πέρας την κύηση.

Μετά τις 3 ατυχίες δεν θέλω να ξαναπροσπαθήσω. Δεν μπορώ ψυχολογικά. Κουράστηκα και φοβάμαι. Ο άντρας μου θέλει να ξαναπροσπαθήσουμε, εγώ όχι πια. Του λέω "δεν θα πεθάνω άμα δεν κάνω παιδί, μου αρκούν αυτά που έχω". Δεν ξέρω αν μου αρκούν, ξέρω όμως ότι φοβάμαι.

Θαυμάζω τις κοπέλες που δεν το βάζουν κάτω, που προσπαθούν ξανά και ξανά. Είναι ηρωίδες. Έχω να πω ένα μεγάλο "μπράβο" σε όλες εσάς που το παλεύτε. Εγώ κατέθεσα τα όπλα. Συμπεριφέρομαι πιο εγωιστικά. Θέλω να κοιτάξω τον εαυτούλη μου, να είμαι εγώ καλά ψυχολογικά και σωματικά. Μπορεί να είναι και άμυνα αυτά που σκέφτομαι, δεν ξέρω.

 

Όσο για εκείνο τον ξάδελφο της robenula, θα τον έκανα με τα κρεμμυδάκια. Θα τον ξέσκιζα. Και φανταστείτε ότι είμαι άνθρωπος που δεν μιλάω, απαξιώ να πέσω στο επίπεδο του άλλου. Αυτόν όμως θα τον κανόνιζα. Με διαφορετικό τρόπο από αυτόν με τον οποίο κανονίζω τους δικούς μου τους αναίσθητους συγγενείς και φίλους. Ω, ναι, παντού υπάρχουν τέτοιοι, είναι σαν τους μύθους "παντού υπάρχει ένας μύθος".

Οι δικοί μου δεν έχουν υπερβεί τα εσκαμμένα όπως ο ως άνω περιγραφόμενος εξάδελφος (συγγενής να σου πετύχει).

Οι δικοί μου ρίχνουν βλέμματα οίκτου, δήθεν με λυπούνται που δεν έκανα παιδί. Από μέσα τους όμως ορισμένοι χαίρονται. Άλλοι ούτε χαίρονται ούτε λυπούνται στ' αλήθεια. Αυτοί που λυπούνται πραγματικά όμως δεν μιλάνε, είναι διακριτικοί.

Έχω γίνει κακιά. Τους χτυπάω εκεί που μπορώ. Για παράδειγμα, με ρωτάνε "τι κάνεις" και τους λέω "τι να κάνω ρε γμτ, θέλαμε να πάμε Σ/Κ στην Αράχωβα αλλά δεν έχουμε φράγκο στην τσέπη". "Γιατί, τι έγινε?" Και τους απαντάω (αναλόγως τα κέφια) "πήγα στα μαγαζιά και τα τσάκισα, πήρα την τάδε τσάντα 200 ευρώ και μετά είδα δυο ζευγάρια παπούτσια 300 ευρώ, τα πιο τέλεια που έχω δει και στο καπάκι είδα πέρασα κι από τα burberry's και χτύπησα ένα πουκαμισάκι κι ένα μπλουζάκι, άστα να πάνε δυο ρούχα πήγαν 380 ευρώ, κι ο άντρας μου είναι χειρότερος από μένα, ενώ είχε πάρει εκείνο το καταπληκτικό κοστούμι το Zegna 1.250 ευρώ, δεν του έφτασε, είδε κι άλλο ένα, ευκαιρία ήταν, μόνο 450 ευρώ, αλλά μετά έπρεπε να έχει και τα ανάλογα παπούτσια κι έτσι χτύπησε στον Καρούζο ένα ζευγαράκι 450 ευρώπουλα, έκανα κι εκείνο το λέιζερ στα μάτια για τη μυωπία, μου πήγε ο κούκος αηδόνι, 2.000 έδωσα, βάλε και κάθε Σάββατο που βγαίνουμε και δεν πέφτουμε κάτω από 100 ευρώ, τι να κάνουμε, δυο μισθούς παίρνουμε, δεν φτάνουν, πανί με πανί είμαστε, κι έτσι αποφασίσαμε να κόψουμε τα διήμερα για κανά τρίμηνο μπας και πάμε Μάιο ή Ιούνιο στο εξωτερικό, λέμε Βαρκελώνη αλλά μας είπαν κάτι φίλοι για Μαδρίτη-Ανδαλουσία και δεν μπορούμε να αποφασίσουμε".

Ναι, είμαι πολύ κακιά που τους χτυπάω στα μούτρα αυτά που ψωνίζω και ξέρω ότι αυτοί δεν έχουν να τα πάρουν, γιατί έχουν μικρά παιδιά να φροντίσουν και χίλιες δυο ανάγκες (κι εγώ στη θέση τους δεν είχα ούτε για να αγοράσω βρακί να βάλω που λέει ο λόγος) αλλά μη νομίζουν ότι πρέπει να με λυπούνται και να νομίζουν ότι είμαστε και μίζεροι. Αλλά άμα τους ακούω να κοκορεύονται για τα παιδιά τους και ταυτόχρονα να ρίχνουν βλέμματα σ' εμάς για να κόψουν αντιδράσεις, τα παίρνω στο κρανίο.

Και, φυσικά, έτσι για την ιστορία, δεν είμαστε λεφτάδες, είμαστε δυο μισθωτοί χαμηλόμισθοι που ψωνίζουμε στα Burberry's και στον Καρούζο μόνο, όταν έχει 60% εκπτώσεις (τουτέστιν τα κοστουμάκια των 1250 και των 450 ευρώ τα αγοράσαμε αντίστοιχα 560 και 150 ευρώ, τα παπούτσια στη μισή τιμή και όλα τα υπόλοιπα στη μισή τιμή).

Επίσης, τους κοκορεύομαι και για τη δουλειά μου, γιατί με πολύ κόπο και σκληρή δουλειά, κατάφερα να έχω μια πολύ καλή θέση, όχι καλά αμειβόμενη, γιατί είμαι δημόσιος υπάλληλος και μας έχουν κόψει αρκετά χρήματα αλλά ωστόσο είναι ένα πόστο πολύ σημαντικό που με κάνει ιδιαίτερα περήφανη για τον εαυτό μου.:-P:-P:-P:-P

Είμαι κακιά, το ξέρω, αλλά είναι η μικρή μου εκδίκηση σ' αυτούς που περιμένουν να με δουν θλιμμένη, απεριποίητη και κακοντυμένη και να λένε "α, την κακομοίρα, χάλια είναι, δεν μπορεί να κάνει παιδί και την έχει φάει η στενοχώρια".

Ναι, έχουμε περάσει στενοχώριες κι ένα μαράζι το έχουμε αλλά δεν χρειάζεται να δίνουμε δικαίωμα και στους κακεντρεχείς.

[robenula]

Καλησπέρα σας.

Να πω την ιστορία μου εν συντομία: Σε 2 χρόνια και 3 μήνες είχα 3 παλλίνδρομες κυήσεις. Έχω κάνει ένα σωρό εξετάσεις και δεν μπορούν να βρουν τι φταίει. Σήμερα είμαι 39 χρονών. Σημειωτέον ότι οι κυήσεις προήλθαν από φυσιολογική σύλληψη και μάλιστα πολύ εύκολα, σχεδόν χωρίς προσπάθεια. Αλλά τελικά δεν είναι αρκετό για μένα που μπορώ να μείνω έγκυος, το θέμα είναι να κατάφερνα να φέρω σε πέρας την κύηση.

Μετά τις 3 ατυχίες δεν θέλω να ξαναπροσπαθήσω. Δεν μπορώ ψυχολογικά. Κουράστηκα και φοβάμαι. Ο άντρας μου θέλει να ξαναπροσπαθήσουμε, εγώ όχι πια. Του λέω "δεν θα πεθάνω άμα δεν κάνω παιδί, μου αρκούν αυτά που έχω". Δεν ξέρω αν μου αρκούν, ξέρω όμως ότι φοβάμαι.

Θαυμάζω τις κοπέλες που δεν το βάζουν κάτω, που προσπαθούν ξανά και ξανά. Είναι ηρωίδες. Έχω να πω ένα μεγάλο "μπράβο" σε όλες εσάς που το παλεύτε. Εγώ κατέθεσα τα όπλα. Συμπεριφέρομαι πιο εγωιστικά. Θέλω να κοιτάξω τον εαυτούλη μου, να είμαι εγώ καλά ψυχολογικά και σωματικά. Μπορεί να είναι και άμυνα αυτά που σκέφτομαι, δεν ξέρω.

 

Όσο για εκείνο τον ξάδελφο της robenula, θα τον έκανα με τα κρεμμυδάκια. Θα τον ξέσκιζα. Και φανταστείτε ότι είμαι άνθρωπος που δεν μιλάω, απαξιώ να πέσω στο επίπεδο του άλλου. Αυτόν όμως θα τον κανόνιζα. Με διαφορετικό τρόπο από αυτόν με τον οποίο κανονίζω τους δικούς μου τους αναίσθητους συγγενείς και φίλους. Ω, ναι, παντού υπάρχουν τέτοιοι, είναι σαν τους μύθους "παντού υπάρχει ένας μύθος".

Οι δικοί μου δεν έχουν υπερβεί τα εσκαμμένα όπως ο ως άνω περιγραφόμενος εξάδελφος (συγγενής να σου πετύχει).

Οι δικοί μου ρίχνουν βλέμματα οίκτου, δήθεν με λυπούνται που δεν έκανα παιδί. Από μέσα τους όμως ορισμένοι χαίρονται. Άλλοι ούτε χαίρονται ούτε λυπούνται στ' αλήθεια. Αυτοί που λυπούνται πραγματικά όμως δεν μιλάνε, είναι διακριτικοί.

Έχω γίνει κακιά. Τους χτυπάω εκεί που μπορώ. Για παράδειγμα, με ρωτάνε "τι κάνεις" και τους λέω "τι να κάνω ρε γμτ, θέλαμε να πάμε Σ/Κ στην Αράχωβα αλλά δεν έχουμε φράγκο στην τσέπη". "Γιατί, τι έγινε?" Και τους απαντάω (αναλόγως τα κέφια) "πήγα στα μαγαζιά και τα τσάκισα, πήρα την τάδε τσάντα 200 ευρώ και μετά είδα δυο ζευγάρια παπούτσια 300 ευρώ, τα πιο τέλεια που έχω δει και στο καπάκι είδα πέρασα κι από τα burberry's και χτύπησα ένα πουκαμισάκι κι ένα μπλουζάκι, άστα να πάνε δυο ρούχα πήγαν 380 ευρώ, κι ο άντρας μου είναι χειρότερος από μένα, ενώ είχε πάρει εκείνο το καταπληκτικό κοστούμι το Zegna 1.250 ευρώ, δεν του έφτασε, είδε κι άλλο ένα, ευκαιρία ήταν, μόνο 450 ευρώ, αλλά μετά έπρεπε να έχει και τα ανάλογα παπούτσια κι έτσι χτύπησε στον Καρούζο ένα ζευγαράκι 450 ευρώπουλα, έκανα κι εκείνο το λέιζερ στα μάτια για τη μυωπία, μου πήγε ο κούκος αηδόνι, 2.000 έδωσα, βάλε και κάθε Σάββατο που βγαίνουμε και δεν πέφτουμε κάτω από 100 ευρώ, τι να κάνουμε, δυο μισθούς παίρνουμε, δεν φτάνουν, πανί με πανί είμαστε, κι έτσι αποφασίσαμε να κόψουμε τα διήμερα για κανά τρίμηνο μπας και πάμε Μάιο ή Ιούνιο στο εξωτερικό, λέμε Βαρκελώνη αλλά μας είπαν κάτι φίλοι για Μαδρίτη-Ανδαλουσία και δεν μπορούμε να αποφασίσουμε".

Ναι, είμαι πολύ κακιά που τους χτυπάω στα μούτρα αυτά που ψωνίζω και ξέρω ότι αυτοί δεν έχουν να τα πάρουν, γιατί έχουν μικρά παιδιά να φροντίσουν και χίλιες δυο ανάγκες (κι εγώ στη θέση τους δεν είχα ούτε για να αγοράσω βρακί να βάλω που λέει ο λόγος) αλλά μη νομίζουν ότι πρέπει να με λυπούνται και να νομίζουν ότι είμαστε και μίζεροι. Αλλά άμα τους ακούω να κοκορεύονται για τα παιδιά τους και ταυτόχρονα να ρίχνουν βλέμματα σ' εμάς για να κόψουν αντιδράσεις, τα παίρνω στο κρανίο.

Και, φυσικά, έτσι για την ιστορία, δεν είμαστε λεφτάδες, είμαστε δυο μισθωτοί χαμηλόμισθοι που ψωνίζουμε στα Burberry's και στον Καρούζο μόνο, όταν έχει 60% εκπτώσεις (τουτέστιν τα κοστουμάκια των 1250 και των 450 ευρώ τα αγοράσαμε αντίστοιχα 560 και 150 ευρώ, τα παπούτσια στη μισή τιμή και όλα τα υπόλοιπα στη μισή τιμή).

Επίσης, τους κοκορεύομαι και για τη δουλειά μου, γιατί με πολύ κόπο και σκληρή δουλειά, κατάφερα να έχω μια πολύ καλή θέση, όχι καλά αμειβόμενη, γιατί είμαι δημόσιος υπάλληλος και μας έχουν κόψει αρκετά χρήματα αλλά ωστόσο είναι ένα πόστο πολύ σημαντικό που με κάνει ιδιαίτερα περήφανη για τον εαυτό μου.:-P:-P:-P:-P

Είμαι κακιά, το ξέρω, αλλά είναι η μικρή μου εκδίκηση σ' αυτούς που περιμένουν να με δουν θλιμμένη, απεριποίητη και κακοντυμένη και να λένε "α, την κακομοίρα, χάλια είναι, δεν μπορεί να κάνει παιδί και την έχει φάει η στενοχώρια".

Ναι, έχουμε περάσει στενοχώριες κι ένα μαράζι το έχουμε αλλά δεν χρειάζεται να δίνουμε δικαίωμα και στους κακεντρεχείς.

κοριτσακι μου γλυκο ποσο σε καταλαβαινω.και εγω εχω συμπεριφερθει ετσι οπωσ εσυ.εμενα η γλυκια συνυφαδουλα μου ξερω οτι χαιρεται που δεν εχω κανει παιδι.ομωσ εμεις θα κανουμε ενω ολοι αυτοι θα μεινουν με τη μιζερια και την κακια τους.ακουσε μμε ομωσ.παρε το χρονο σου και μετα να ξαναπροσπαθησεις.μπορει να ειναι η τυχερη.να παρεις και οτι φαρμακα κυκλοφορουν γιαυτες τις περιπτωσεις.και να μην λες τιποτα σε κανεναν.εγω δυσκολευομαι και να συλλαβω.πολυ κιολας.δεν μπορει καποια θα ειναι τυχερη...και ειμαι εδω σε οτι χρειαστεις!!!

[bp-IOLH]

κοριτσακι μου γλυκο ποσο σε καταλαβαινω.και εγω εχω συμπεριφερθει ετσι οπωσ εσυ.εμενα η γλυκια συνυφαδουλα μου ξερω οτι χαιρεται που δεν εχω κανει παιδι.ομωσ εμεις θα κανουμε ενω ολοι αυτοι θα μεινουν με τη μιζερια και την κακια τους.ακουσε μμε ομωσ.παρε το χρονο σου και μετα να ξαναπροσπαθησεις.μπορει να ειναι η τυχερη.να παρεις και οτι φαρμακα κυκλοφορουν γιαυτες τις περιπτωσεις.και να μην λες τιποτα σε κανεναν.εγω δυσκολευομαι και να συλλαβω.πολυ κιολας.δεν μπορει καποια θα ειναι τυχερη...και ειμαι εδω σε οτι χρειαστεις!!!

 

robenula μου, αν ήμουν 30 χρονών, ακόμη και 35, θα προσπαθούσα. Τώρα είμαι 39. Νιώθω ότι στέρεψαν τα περιθώρια και τα κουράγια.

Και φάρμακα έχω πάρει και τα πάντα έχω κάνει.

Δεν ξέρω, τώρα αισθάνομαι έτσι. Ίσως αργότερα να δυναμώσω ψυχολογικά και να έχω πάλι τη διάθεση.

Κάτι άλλο που θέλω να σου πω πολύ φιλικά, είναι να το βγάλεις από το μυαλό σου. Και την 1η φορά και τη 2η που έμεινα έγκυος, δεν το είχα καθόλου στο μυαλό μου, δεν με ενδιέφερε. Ειδικά την 1η φορά ήμουν νιόπαντρη και δεν με ένοιαζε καθόλου αν θα μείνω έγκυος. Τη 2η φορά προσπάθησα για 2 μήνες και απογοητεύτηκα πάρα πολύ που δεν έμεινα. Έτσι τον 3ο μήνα είπα ότι δεν θα κάτσω να σκάσω, όποτε μείνω κι αφού έμεινα μια φορά και μάλιστα εύκολα, είναι σίγουρο ότι θα ξαναμείνω. Πράγματι εκείνο το μήνα έμεινα έγκυος. Μετά τη 2η παλλίνδρομη ξεκίνησα να προσπαθώ με το άγχος της ηλικίας. Άρχισα να μετράω μέρες, να παίρνω τεστ ωορρηξίας, να ψάχνω συμπτώματα. Τίποτε. Η απογοήτευσή μου ήταν τεράστια. Προσπάθησα έτσι για 5 μήνες και μετά τον 5ο μήνα τα πήρα στο κρανίο και πήγα σε εξωσωματιστή. Μου είπε να ξεκινήσω με σπερματέγχυση με λήψη σερπαφάρ. Όμως εκείνο το μήνα θα έφευγα για διακοπές, είχα μόλις αναλάβει την καινούργια μου θέση στη δουλειά κι έτσι σκέφτηκα να κάνω διακοπές με ηρεμία και να το ξαναδώ το Σεπτέμβριο το θέμα της σπερματέγχυσης. Όμως είχα πολλή δουλειά, με ενδιέφερε να δουλέψω σε ένα πρότζεκτ που κάναμε εκείνο τον καιρό κι έτσι αποφάσισα να το τρενάρω. Το Νοέμβριο που τελείωσε το πρότζεκτ, ξανασκέφτηκα το θέμα της σπερματέγχυσης και σκέφτηκα να περιμένω να πάρω το δώρο των Χριστουγέννων, για να πάω από Γενάρη να την κάνω. Δεν πέρναγε από το μυαλό μου ότι μπορώ να μείνω έγκυος φυσιολογικά και δεν με ενδιέφερε κιόλας. Τον ίδιο μήνα έμεινα έγκυος αλλά δυστυχώς πάλι παλλινδρόμησε.

Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να πω είναι ότι το άγχος είναι πολύ ανασταλτικός παράγοντας. Πρέπει να το ρίξεις λίγο στο σορολόπ. Δεν ξέρω πόσων χρόνων είσαι, σίγουρα είσαι πιο μικρή από μένα, οπότε έχεις τον χρόνο με το μέρος σου.

Υ.Σ. Πριν από λίγες ώρες, μόλις σας έγραψα το προηγούμενο ποστ μου, ήρθε ο άντρας μου στο σπίτι και μου έφερε δωράκι!!! Ένα καταπληκτικό τσαντάκι Donna Karan!!!!! Με ξετρέλανε ο καλός μου! Και μετά πήγαμε στο πάρκο για περπάτημα και μόλις γύρισα, κουρασμένη αλλά πιο ήρεμη.

[friendly]

Κοριτσάκι μου εύχομαι να έρθει σύντομα το μωράκι σου.

Θα σταθώ σε 3 σημεία από αυτά που είπες

1) Τα ψυχολογικά του με τί έχουν να κάνουν? Υπάρχει περίπτωση να καλύπτει την αδυναμία του και να την καμουφλάρει ως αδιαφορία και υπεροψία. Ψάξτο

2) Η ζωή δεν είναι μία συνέχεια. Εμείς προσπαθούμε να την κάνουμε, όμως δεν είναι. Όλα αλλάζουν ανά πάσα στιγμή. Άρα δεν υπάρχει κοντέρ να μηδενίσεις ή να συνεχίσεις. Κάνε αυτό που είναι πραγματικά καλύτερο για σένα.

3) Τώρα αυτό που λες το πιστεύεις πραγματικά????

τόσα παιδάκια που τα παρατάνε, που τα κακοποιούν, ...να μη συνεχίσω γιατί είναι δυσάρεστος ο κατάλογος, ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ τα αξίζανε αυτοί που τα γεννήσανε? ή νιώσαν την αγάπη και ήρθαν?

 

Και πάλι σου εύχομαι να πάρεις σύντομα ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΕΑ!!!

 

 

 

 

 

se diavasa me prosoxh na ksereis kai se eyxaristw poly!!!

eimai kalytera twra ki egw ki ekeinos kai mazi

exeis dikio ki egw ta exw skefei ola ayta kai gia to prwto (pou mallon etsi einai) kai gia to 3 pou nai to pistevw otan prokeitai gia ena fysiologiko zevgari pou anthypovallei ton eayto tou o kathenas xehorista!!!

se filw k se eyxaristw

[latiatoula]

να σασ πω τον πονο μου?ειμαι τριαμιση χρονια παντρεμενη(και οχι μια αιωνιοτητα).με τον αντρα μου εχουμε ενα σπιτι που το νοικιαζουμε.και ενας ξαδερφος του μασ λεει.δε μου το δινετε εμενα το σπιτι να το γραψω στο γιο μου?εσεις τι να το κανετε?και χασκογελουσε.ξερετε πωσ ενιωσα?εχω τη στεναχωρια μου εχω και τουσ βλακες ολουσ

 

Χριστέ μου! Δεν μπορώ να εκφραστώ, αχ, δεν μπορώ να εκφραστώ, θα με κάνουν μπαν και θα έχουν και απόλυτο δίκιο!

Κούκλα, σου εύχομαι, μόνο και μόνο επειδή σας είπε αυτός ο αχαρακτήριστος τύπος αυτό το πράγμα, να αποκτήσεις 5 υγιέστατα παιδιά, μια ολόκληρη ομάδα μπάσκετ για πάρτη σου!

[latiatoula]

Καλησπέρα σας.

Να πω την ιστορία μου εν συντομία: Σε 2 χρόνια και 3 μήνες είχα 3 παλλίνδρομες κυήσεις. Έχω κάνει ένα σωρό εξετάσεις και δεν μπορούν να βρουν τι φταίει. Σήμερα είμαι 39 χρονών. Σημειωτέον ότι οι κυήσεις προήλθαν από φυσιολογική σύλληψη και μάλιστα πολύ εύκολα, σχεδόν χωρίς προσπάθεια. Αλλά τελικά δεν είναι αρκετό για μένα που μπορώ να μείνω έγκυος, το θέμα είναι να κατάφερνα να φέρω σε πέρας την κύηση.

Μετά τις 3 ατυχίες δεν θέλω να ξαναπροσπαθήσω. Δεν μπορώ ψυχολογικά. Κουράστηκα και φοβάμαι. Ο άντρας μου θέλει να ξαναπροσπαθήσουμε, εγώ όχι πια. Του λέω "δεν θα πεθάνω άμα δεν κάνω παιδί, μου αρκούν αυτά που έχω". Δεν ξέρω αν μου αρκούν, ξέρω όμως ότι φοβάμαι.

Θαυμάζω τις κοπέλες που δεν το βάζουν κάτω, που προσπαθούν ξανά και ξανά. Είναι ηρωίδες. Έχω να πω ένα μεγάλο "μπράβο" σε όλες εσάς που το παλεύτε. Εγώ κατέθεσα τα όπλα. Συμπεριφέρομαι πιο εγωιστικά. Θέλω να κοιτάξω τον εαυτούλη μου, να είμαι εγώ καλά ψυχολογικά και σωματικά. Μπορεί να είναι και άμυνα αυτά που σκέφτομαι, δεν ξέρω.

 

Όσο για εκείνο τον ξάδελφο της robenula, θα τον έκανα με τα κρεμμυδάκια. Θα τον ξέσκιζα. Και φανταστείτε ότι είμαι άνθρωπος που δεν μιλάω, απαξιώ να πέσω στο επίπεδο του άλλου. Αυτόν όμως θα τον κανόνιζα. Με διαφορετικό τρόπο από αυτόν με τον οποίο κανονίζω τους δικούς μου τους αναίσθητους συγγενείς και φίλους. Ω, ναι, παντού υπάρχουν τέτοιοι, είναι σαν τους μύθους "παντού υπάρχει ένας μύθος".

Οι δικοί μου δεν έχουν υπερβεί τα εσκαμμένα όπως ο ως άνω περιγραφόμενος εξάδελφος (συγγενής να σου πετύχει).

Οι δικοί μου ρίχνουν βλέμματα οίκτου, δήθεν με λυπούνται που δεν έκανα παιδί. Από μέσα τους όμως ορισμένοι χαίρονται. Άλλοι ούτε χαίρονται ούτε λυπούνται στ' αλήθεια. Αυτοί που λυπούνται πραγματικά όμως δεν μιλάνε, είναι διακριτικοί.

Έχω γίνει κακιά. Τους χτυπάω εκεί που μπορώ. Για παράδειγμα, με ρωτάνε "τι κάνεις" και τους λέω "τι να κάνω ρε γμτ, θέλαμε να πάμε Σ/Κ στην Αράχωβα αλλά δεν έχουμε φράγκο στην τσέπη". "Γιατί, τι έγινε?" Και τους απαντάω (αναλόγως τα κέφια) "πήγα στα μαγαζιά και τα τσάκισα, πήρα την τάδε τσάντα 200 ευρώ και μετά είδα δυο ζευγάρια παπούτσια 300 ευρώ, τα πιο τέλεια που έχω δει και στο καπάκι είδα πέρασα κι από τα burberry's και χτύπησα ένα πουκαμισάκι κι ένα μπλουζάκι, άστα να πάνε δυο ρούχα πήγαν 380 ευρώ, κι ο άντρας μου είναι χειρότερος από μένα, ενώ είχε πάρει εκείνο το καταπληκτικό κοστούμι το Zegna 1.250 ευρώ, δεν του έφτασε, είδε κι άλλο ένα, ευκαιρία ήταν, μόνο 450 ευρώ, αλλά μετά έπρεπε να έχει και τα ανάλογα παπούτσια κι έτσι χτύπησε στον Καρούζο ένα ζευγαράκι 450 ευρώπουλα, έκανα κι εκείνο το λέιζερ στα μάτια για τη μυωπία, μου πήγε ο κούκος αηδόνι, 2.000 έδωσα, βάλε και κάθε Σάββατο που βγαίνουμε και δεν πέφτουμε κάτω από 100 ευρώ, τι να κάνουμε, δυο μισθούς παίρνουμε, δεν φτάνουν, πανί με πανί είμαστε, κι έτσι αποφασίσαμε να κόψουμε τα διήμερα για κανά τρίμηνο μπας και πάμε Μάιο ή Ιούνιο στο εξωτερικό, λέμε Βαρκελώνη αλλά μας είπαν κάτι φίλοι για Μαδρίτη-Ανδαλουσία και δεν μπορούμε να αποφασίσουμε".

Ναι, είμαι πολύ κακιά που τους χτυπάω στα μούτρα αυτά που ψωνίζω και ξέρω ότι αυτοί δεν έχουν να τα πάρουν, γιατί έχουν μικρά παιδιά να φροντίσουν και χίλιες δυο ανάγκες (κι εγώ στη θέση τους δεν είχα ούτε για να αγοράσω βρακί να βάλω που λέει ο λόγος) αλλά μη νομίζουν ότι πρέπει να με λυπούνται και να νομίζουν ότι είμαστε και μίζεροι. Αλλά άμα τους ακούω να κοκορεύονται για τα παιδιά τους και ταυτόχρονα να ρίχνουν βλέμματα σ' εμάς για να κόψουν αντιδράσεις, τα παίρνω στο κρανίο.

Και, φυσικά, έτσι για την ιστορία, δεν είμαστε λεφτάδες, είμαστε δυο μισθωτοί χαμηλόμισθοι που ψωνίζουμε στα Burberry's και στον Καρούζο μόνο, όταν έχει 60% εκπτώσεις (τουτέστιν τα κοστουμάκια των 1250 και των 450 ευρώ τα αγοράσαμε αντίστοιχα 560 και 150 ευρώ, τα παπούτσια στη μισή τιμή και όλα τα υπόλοιπα στη μισή τιμή).

Επίσης, τους κοκορεύομαι και για τη δουλειά μου, γιατί με πολύ κόπο και σκληρή δουλειά, κατάφερα να έχω μια πολύ καλή θέση, όχι καλά αμειβόμενη, γιατί είμαι δημόσιος υπάλληλος και μας έχουν κόψει αρκετά χρήματα αλλά ωστόσο είναι ένα πόστο πολύ σημαντικό που με κάνει ιδιαίτερα περήφανη για τον εαυτό μου.:-P:-P:-P:-P

Είμαι κακιά, το ξέρω, αλλά είναι η μικρή μου εκδίκηση σ' αυτούς που περιμένουν να με δουν θλιμμένη, απεριποίητη και κακοντυμένη και να λένε "α, την κακομοίρα, χάλια είναι, δεν μπορεί να κάνει παιδί και την έχει φάει η στενοχώρια".

Ναι, έχουμε περάσει στενοχώριες κι ένα μαράζι το έχουμε αλλά δεν χρειάζεται να δίνουμε δικαίωμα και στους κακεντρεχείς.

 

 

Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι. Δεν χαρίζεις κάστανα στους κακεντρεχείς και καλά κάνεις. Εγώ, έχω το δικό μου προσωπικό στυλ να αντιμετωπίζω τους κακεντρεχείς, θα το αναλύσω άλλη ώρα, δεν είναι της παρούσης. Όμως, βρε Ιόλη μου, γιατί δεν θέλεις να ξαναπροσπαθήσεις? Να το ψάξεις λίγο και να κάνεις κάποια προσπάθεια? Η επιστήμη έχει κάνει θαύματα και βοηθάει σε μεγάλο βαθμό, όλες εμάς τις "ατυχούλες" που μας κλήρωσε η ζωή το λόττο της υπογονιμότητας.

Εγώ σε όσους μου πήγαν να μου βγουν από πάνω και να μου πουλήσουν ειρωνία για το ότι δεν έχουμε κάνει ακόμα παιδί λέω το εξής "τι να κάνουμε? Δεν μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτή τη ζωή. Εγώ, είμαι τόσο τυχερή σε τόσα πράγματα, που δεν μπορώ να απαιτώ να κάνω αμέσως παιδί. Έχω ένα υπέροχο άντρα, πανέμορφο, πανέξυπνο, καλό μάγειρα, καλό άνθρωπο, καλλιεργημένο, σούπερ εραστή, (φτου, φτου, φτου) είμαστε καλά μεταξύ μας, είμαστε και σαν ζευγαράκι ερωτευμένο της Αγίας Παρασκευής και φίλοι κολλητοί ταυτόχρονα, ε, ο Θεός αποφάσισε να μας δοκιμάσει και να μην μας τα δώσει όλα με τον εύκολο τρόπο, ξέρει Εκείνος καλύτερα". Και κομπλάρουν, γιατί συνήθως αυτοί που μου κοκορεύονται, είναι άνθρωποι που απέκτησαν πχ δύο παιδιά, γιατί ήρθαν σε επαφή.....δύο φορές. Ναι, μόνο δύο φορές, και έκτοτε τίποτα. Δεν θα έλεγα ότι το ζηλεύω αυτό......

[robenula]

Χριστέ μου! Δεν μπορώ να εκφραστώ, αχ, δεν μπορώ να εκφραστώ, θα με κάνουν μπαν και θα έχουν και απόλυτο δίκιο!

Κούκλα, σου εύχομαι, μόνο και μόνο επειδή σας είπε αυτός ο αχαρακτήριστος τύπος αυτό το πράγμα, να αποκτήσεις 5 υγιέστατα παιδιά, μια ολόκληρη ομάδα μπάσκετ για πάρτη σου!

και σε σενα αλλα τοσα ευχομαι!

[latiatoula]

και σε σενα αλλα τοσα ευχομαι!

 

Robenula, απαπά, όχι και δέκα παιδιά, δεν θα το αντέξω! Ας κάνουμε την αρχή με το ένα και βλέπουμε!

[margi]

Το βλέμμα το πονεμένο που μου ρίχνουν είναι το χειρότερο....Αλλά και τα λόγια πονάνε πολύ. Είμαι τρεισήμισι χρόνια παντρεμένη. Τα προβλήματά μου πολλά ( εξωμήτριο, κακό σπερμοδιάγραμμα, πολύποδες....). Στα τόσα χρόνια είδα φίλες, ξαδέλφες, κουμπάρες, συνυφάδα να αποκτούν παιδιά έτσι....με το που λενε "αρχίζω προσπάθειες....", μέσα σε τρεις το πολύ μήνες ανακοινώνουν εγκυμοσύνη. Κι εγώ εκει...Η μόνη που έχει πάει σε όλους τους γάμους και τις βαφτίσεις, αφού υποχρέωσεις, παιδιά, σκυλιά δεν έχω...Τώρα τελευταία άρχιζω να ακούω τις ίδιες γυναίκες να μου ανακοινώνουν δεύτερες εγκυμοσύνες....Την προηγούμενη εβδομάδα μια "καλή " γειτόνισσα με ρώτησε κοροιδευτικά μπροστα στην έγκυο ξαδέλφη μου "Αντε, εσύ δεν θα κάνεις κανένα παιδί;;".Τα έχασα, δάκρυσα αμέσως και ψέλλισα σαν χαζή " Τι ρωτας τώρα, βρε θείτσα, ΄ταν θέλει ο Θεός!", αντί να της πω " Και τι σε νοιαζεί εσένα μωρή κουτσομπόλα; Οποτε γουσταρω θα κάνω παιδί!"......Αλλά είπαμε...Μας βρίσκους ευάλωτες και μας χτυπάνε........Γύρισα σπίτι κι έκλαιγα με μαυρο δάκρυ. Με παίρνει μία φίλη μου που παντρευτηκε ένα χρόνο παρακαλώ μετα από μένα και μου ανακοινώνει ότι είναι έγκυος στο δεύτερο παιδάκι της...Στιγμή πού βρήκε...Με πήραν τα κλάμματα στο τηλέφωνο...Αισθάνθηκα τόσο άσχημα για την κοπέλα. Δικαιολογήθηκα περιγράφοντας της το περιστατικό με τη γειτόνισσα..... Ιόλη μου, πολύ ωραία αντιδράς, αλλά εμένα δεν με παίρνει να το παίζω, γιατί λίγο - πολύ ο κόσμος καταλαβαίνει ότι και οικονομικά χάλια είμαστε αφού ο άντρας μου είναι άνεργος τον τελευταίο ενάμισι χρόνο και ζούμε με 1000ευρώ το μήνα, εκ των οποίων τα μισα πάνε για ενοίκια και λογαριασμούς....Μετράω και το τελευταίο λεπτό και αισθάνομαι τόσο πιεσμένη που πρέπει να έχω κι αυτό στο μυαλό μου, πώς δηλ δεν θα βγούμε εκτος προυπολογισμού. Αυτό τι συνεπάγεται; Λιγότερες εξόδους, καθόλου ταξίδια, καθόλου νέες αγορές, πεσμένη ψυχολογία....Ειλικρινά, θα ήθελα να βγω και να ρημάξω τα μαγαζιά...Πόσο θα με ανανέωνε κάτι τέτοιο...

[nantiagr]

αυτό το βλέμμα του στυλ ' δεν έχεις κάνει παιδί ακόμη' και τις ερωτήσεις ' αντε ακόμη εσύ τι κάθεσαι?' τα ξέρω καλα. γραφω πρώτη φορά και απ ότι είδα μάλλον υπάρχουν και άλλοι που περνάνε τα ίδια. όταν προσπαθώ να ανοίξω συζήτηση με κοπέλες που ξέρω ότι και εξωσωματικες έχουν κάνει και προσπαθούν χρόνια αφού φαντάζομαο ότι θα με καταλάβουν εκείνες απαντάνε χαλάρωσε και όλα θα πάνε καλά. το παίζουν υπεράνω. είμαι 32,5 και προσπαθούμε με τον άντρα μου 1,5 χρόνο, αλλά τίποτα. οι εξετάσεις μας καλές. κάθε φορά που έρχεται περίοδος κλάμα και πάλι κλάμα και περνάνε μέρες να το ξεπεράσω. μου λένε χαλάρωσε και βγάλτο από το μυαλό σου. ξέρει καμία πώς γίνεται αυτό όταν θές κάτι παρα πολύ? τον προηγούμενο μήνα ξεκίνηση κλομιφαίνη και pregnyl. έχει δει καμία αποτέλεσμα με αυτά?

[latiatoula]

αυτό το βλέμμα του στυλ ' δεν έχεις κάνει παιδί ακόμη' και τις ερωτήσεις ' αντε ακόμη εσύ τι κάθεσαι?' τα ξέρω καλα. γραφω πρώτη φορά και απ ότι είδα μάλλον υπάρχουν και άλλοι που περνάνε τα ίδια. όταν προσπαθώ να ανοίξω συζήτηση με κοπέλες που ξέρω ότι και εξωσωματικες έχουν κάνει και προσπαθούν χρόνια αφού φαντάζομαο ότι θα με καταλάβουν εκείνες απαντάνε χαλάρωσε και όλα θα πάνε καλά. το παίζουν υπεράνω. είμαι 32,5 και προσπαθούμε με τον άντρα μου 1,5 χρόνο, αλλά τίποτα. οι εξετάσεις μας καλές. κάθε φορά που έρχεται περίοδος κλάμα και πάλι κλάμα και περνάνε μέρες να το ξεπεράσω. μου λένε χαλάρωσε και βγάλτο από το μυαλό σου. ξέρει καμία πώς γίνεται αυτό όταν θές κάτι παρα πολύ? τον προηγούμενο μήνα ξεκίνηση κλομιφαίνη και pregnyl. έχει δει καμία αποτέλεσμα με αυτά?

 

Κορίτσι μου, καλώς ήρθες. Δεν έχω απαντήσεις στα ερωτήματά σου, ούτε στο πως πρέπει να βγάλεις από το μυαλό σου κάτι που το θέλεις πολύ ούτε στα περί κλομιφαίνης, γιατί δεν έχω πάρει ποτέ. Έχω διαβάσει σε φόρουμς για περιπτώσεις κοριτσιών που έμειναν έγκυοι έτσι, όμως. Σου εύχομαι κάθε επιτυχία.

Κατά τα άλλα, κορίτσια, μην ακούτε την κάθε θείτσα και την κάθε προβληματικιά που μπορεί να σας λέει βλακείες. Και μια άλλη, φιλική συμβουλή, μην παίρνετε κάθε κουβέντα για κακοήθεια. Να σας πω τι εννοώ: εμένα στο γραφείο μου, πχ, πλέον ξέρουν όλοι ότι είμαι σε διαδικασία προσπαθειών για παιδί και ότι κάνω εξωσωματικές. Δεν το έκρυψα και όταν δεν πέτυχε ούτε και η δεύτερη και γύρισα πριν το προγραμματισμένο διάστημα που θα έλλειπα, τους είπα απλά "'ημουν άτυχη, δεν πέτυχε, πάμε για άλλα". Η αντιμετώπιση που είχα ήταν πολύ καλή. Πλέον, κανείς δεν με ρωτάει εδώ γιατί δεν έχω παιδί και τι και πως. Στο παρελθόν, είχαν γίνει κάποιες καλοπροαίρετες υποδείξεις, να βάλουμε μπρος κλπ κλπ Θεωρούσαν ότι δεν ήθελα μωρό. Όταν μετά από κάποιο καιρό ανοίχτηκα και τους είπα ότι θέλουμε, αλλά έχουμε προβλήματα, τότε ήταν σαν να άνοιξε το καπάκι μιας κατσαρόλας και να βγήκε από μέσα όλος ο ατμός! Άκουσα την προσωπική ιστορία του καθένα, έμαθα ότι πολλοί είχαν αποκτήσει παιδιά με εξωσωματική (εμ, με τόσα διδυμάκια, έπρεπε να το ξέρω), πόσο ταλαιπωρήθηκε η γυναίκα του ενός συναδέλφου, ή αδερφή της άλλης κλπ κλπ κλπ Μου έδωσαν πολύ θάρρος και πολλές χρήσιμες πληροφορίες. Αλλά, ΟΚ, εγώ τους έκοψα, ότι αυτοί που ρωτούσαν ήταν καλοπροαίρετοι και όχι κουτσομπόληδες και κακοήθεις. Σε αυτούς, ξέρω τι να πω και δεν χαρίζω κάστανα!

[latiatoula]

τι εννοεις "πριν ξεκινησω?"

εσυ με τετοιο παρελθον σε θα επρεπε να ξερεις αυτα τα πραγματα καλυτερα!!! ο γιατρος σου τι σου λεει? τι νομιζει οτι φταιει? μηπως υπαρχει και κατι αλλο που δε μας λες?

διευκρινησε...

βοηθησε για να σε βοηθησουμε

και προς Θεου! μην απογοητευεσαι! μην ερθει το μπεμπε και σε δει ετσι δε κανει!!! ε γλυκια μου?

 

 

ο γιατρος μας εχει πει οτι δεν υπαρχει προβλημα, δεν ξερει που ωφειλοντε οι αποτυχιμενες προσπαθειες, εκτος απο την τελέυταια που παλλινδρομησε

οτι ωφειλεται στη φυση, ενω στης προηγουμενες εξωσ. απο το πρωτο τεστ(β'χοριακη) ηταν αρνητικο.

 

οχι, δεν υπαρχει κατι αλλο θα το ελεγα!

απογοητευτηκα απο την τελευταια προσπαθεια ηρθε το μπεμπε, αλλα εφυγε.

 

πιστευω να εγινα καταννοειτη!

 

Με όλο το θάρρος, αλλά θα σου πρότεινα, να μην μείνεις στη γνώμη του γιατρού σου αλλά να πάρεις και μια δεύτερη γνώμη για το γεγονός ότι δεν πέτυχαν οι εξωσωμ. σου. Μπορεί πχ, να υπάρχει θέμα θρομβοφιλίας, το οποίο μπορείς να το βρεις με εξετάσεις αιματολογικές και λύνεται με την κατάλληλη αγωγή. Θα σου έλεγα να το ψάξεις παραπάνω. Καλή επιτυχία! Εύχομαι η επόμενη προσπάθεια να οδηγήσει σε μια πολύ καλή εγκυμοσύνη!

[ΛΙΝ]

 

Με όλο το θάρρος, αλλά θα σου πρότεινα, να μην μείνεις στη γνώμη του γιατρού σου αλλά να πάρεις και μια δεύτερη γνώμη για το γεγονός ότι δεν πέτυχαν οι εξωσωμ. σου. Μπορεί πχ, να υπάρχει θέμα θρομβοφιλίας, το οποίο μπορείς να το βρεις με εξετάσεις αιματολογικές και λύνεται με την κατάλληλη αγωγή. Θα σου έλεγα να το ψάξεις παραπάνω. Καλή επιτυχία! Εύχομαι η επόμενη προσπάθεια να οδηγήσει σε μια πολύ καλή εγκυμοσύνη!

 

latiatoula εχεις απολυτο δικιο οτι πρεπει να παρω και δευτερη γνωμη,αλλα δεν γνωριζω αλλον,σε αυτον που πηγαινω μου τον συστησαν. θα κανω αλλη μια στον ιδιο γιατρο(την 6η εξωσ.)και αν δεν πετυχη,τοτε θα παω σε αλλο γιατρο.

 

Αλλο ειναι το θεμα.......στο οποιο καταφυγαμε στην εξωσωματικη.

 

θρομβοφιλια δεν εχω την εχω κανει την εξεταση.

εχω κανει και σαλπιγγογραφια οι σαλπιγγες ειναι διαβατες και

η μητρα σε πλαγια κλιση.

[ΛΙΝ]

.......

[venceremos]

πωπω, κορίτσια, τελικά δεν είμαι μόνη.... βιώνουμε όλες τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο... όμως νομίζω οτι πρέπει να χαλαρώσουμε... δεν ξέρω τον τρόπο... αλλά πρέπει, για το καλό μας, για το καλό της σχέσης μας, για να αυξήσουμε τις πιθανότητες... δεν ξέρω τον τρόπο, και αν εγώ λέω για χαλάρωση, εγώ είμαι αυτή που τρελαίνομαι με το παραμικρό... Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε να προστατεύουμε τον εαυτό μας από πράγματα που δεν αντέχουμε... έγκυες, κακοπροαίρετους συγγενείς, αγχομένους γονείς... το πιο σημαντικό είναι ο εαυτός μας... και αυτόν πρέπει να προσέχουμε παραπάνω απο οτιδήποτε, απο κοινωνικές υποχρεώσεις στις οποίες θα υποστούμε τις αδιάκριτες ερωτήσεις, απο εκδηλώσεις γάμων και βαφτίσεων στις οποίες θα μας εύχονται άλλοι καλοπροαίρετα και άλλοι με κακεντρέχεια, τις επισκέψεις στα μαιευτήρια... εμείς είμαστε το πιο σημαντικό κομμάτι και πρέπει να διασφαλίσουμε την ψυχική μας ισσοροπία...

[nantiagr]

πωπω, κορίτσια, τελικά δεν είμαι μόνη.... βιώνουμε όλες τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο... όμως νομίζω οτι πρέπει να χαλαρώσουμε... δεν ξέρω τον τρόπο... αλλά πρέπει, για το καλό μας, για το καλό της σχέσης μας, για να αυξήσουμε τις πιθανότητες... δεν ξέρω τον τρόπο, και αν εγώ λέω για χαλάρωση, εγώ είμαι αυτή που τρελαίνομαι με το παραμικρό... Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε να προστατεύουμε τον εαυτό μας από πράγματα που δεν αντέχουμε... έγκυες, κακοπροαίρετους συγγενείς, αγχομένους γονείς... το πιο σημαντικό είναι ο εαυτός μας... και αυτόν πρέπει να προσέχουμε παραπάνω απο οτιδήποτε, απο κοινωνικές υποχρεώσεις στις οποίες θα υποστούμε τις αδιάκριτες ερωτήσεις, απο εκδηλώσεις γάμων και βαφτίσεων στις οποίες θα μας εύχονται άλλοι καλοπροαίρετα και άλλοι με κακεντρέχεια, τις επισκέψεις στα μαιευτήρια... εμείς είμαστε το πιο σημαντικό κομμάτι και πρέπει να διασφαλίσουμε την ψυχική μας ισσοροπία...

 

 

οχι δεν είσαι μόνη, σου εύχομαι τα καλύτερα! έγώ έχω ξεκινήσει κλομιφαίνη και περιμένω θα δούμε΄κάποια στιγμή θα γίνει κάτι και για μας. που θα πάει! μέχρι τότε υπομονή όσο μπορούμε να το βλέπουμε θετικά! τώρα πόσο μπορούμε να το βλέπουμε θετικά όταν όλοι γύρω γεννοβολάνε και σου λένε όλοι άντε εσύ πότε? κάθε μήνα τα ίδια και τα ίδια, επίδες όλο το μήνα και μετά κλάματα. και κάθε φορά προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου για να μη στεναχωρώ και τον άντρα μου που και αυτός το θέλει όσο και εγώ. κουράγιο κορίτσια !