Για όλες εμάς που προσπαθούμε.Είμαι σίγουρη πως θα με καταλάβετε

[ANNETA-THES]

3,5 χρόνια προσπάθειες. Και μέσα σε αυτά, 2 σπερματεχύσεις,3 εξωσωματικές,αγωνία,

θλίψη,αναμονή και μετά κλάμα.

Αποτέλεσμα ΜΗΔΕΝ πάντα.Κάθε μήνα και σε κάθε αποτυχία να προσπαθείς να μαζέψεις τα κομμάτια σου για την επόμενη φορά,τον επόμενο μήνα.

Και εκεί που πέφτεις, εκεί πάλι σηκώνεσαι και προχωράς. Και εκεί που γελάς εκεί πάλι κλαίς.

Και όλες σου δίπλα σου, φίλες,συνάδερφοι,κουνιάδες,συνυφάδες,κουμπάρες,νύφες να μένουν έγκυες , να γεννάνε το πρώτο,το δεύτερο και κάποιες και το τρίτο παιδί τους και εσύ εκεί σαν θεατής να τΙς παρακολουθείς, σε μια μονιμότητα, σε μια σταθερή κατάσταση, χωρίς να γίνεται

καμιά αλλαγή στη ζωή σου.

Και φυσικά να χαίρεσαι για αυτές και να σκέφτεσαι όχι γιατί σε αυτές αλλά ποτέ θα συμβεί και σε εμένα.

Και να προσεύχεσαι κάθε μέρα και να ελπίζεις.

Να ελπίζεις ότι κάποια μέρα θα ξυπνήσεις, ο εφιάλτης θα φύγει, το χαμόγελο θα ξανάρθει στα χείλη σου, τα σύννεφα θα φύγουν και ο ήλιος θα ανατείλει και για ΕΣΕΝΑ.

[lagudaki]

anneta-thes καταρχην καλως ορισες!

σε καταλαβαινουμε απολυτα γιατι κι εμεις τα ίδια περναμε και βιώνουμε..ακριβως τα ιδια συναισθηματα και την ιδια ψυχολογια!

Κι εγω 3 χρονια προσπαθω, σε δυο μηνες εαν δε πετυχω κατι θα κανω σπερματεγχυση..

Θα ερθει το μπεμπε σου, ΥΠΟΜΟΝΗ-ΕΠΙΠΟΝΗ-ΠΙΣΤΗ και ολα θα γινουν..

να κρατας ζωντανη τη σχεση σου με τον αντρουλη σου, να επικοινωνειτε και να ειστε αγαπημενοι.

Εξετασεις εχετε κανει?υπαρχει καποιο προβλημα?

[ANNETA-THES]

lagudaki έχουμε κάνει παρά πολλές εξετάσεις.

Πρόβλημα δεν μας έχουν βρει κανένα , εαν εξαιρέσεις μόνο την ηλικία μου που είναι 37 και στενεύουν τα περιθώρια.

Εσείς έχετε κάνει εξετάσεις?

[nasasia]

κοπελα μου μη σκεφτεσαι την ηλικια γιατι θα αγχωνεσαι περισοτερο προσπαθησε να χαλαρωσεις

 

να εχεις πιστη γλυκια μου δεν θα αφησει ετσι καμμια κοπελα ο Θεουλης

απολαυσε τον αντρα σου και χαλαρωσε μην σκεφτεσαι τωρα τωρα γιατι περναει ο χρονος κανε αυτο που ειναι να κανεις αλλα ζησε κιολας

 

αν θες την αληθεια εγω θα σου πω ενα τεραστιο μπραβο κοπελα μου θες δυναμη ψυχης για να φτασεις ωσ εδω εγω δεν εχω τραβηξει ακομα ολα αυτα (βεβαια μπεμπε δεν εχω ακομα )

αλλα εστω και εδω που ειμαι στο χρονο κοντευω να τρελαθω ακομα λιγη δυναμη ακομα λιγη υπομονη ξερω πως θα σου ακουγονται αυτες οι λεξεις τωρα στα αυτια σου μα δεν μπορω να πω κατι περισσοτερο

 

ισως αλλες κοπελες με μεγαλυτερη εμπειρια να μπορουν να σου πουν δυο πραγματα πιο σωστα

 

μακαρι ο Θεος να δωσει και σε εσενα και σε ολες τις κοπελες !!!

[lagudaki]

anneta μου ναι εχω κανει σαλπιγγογραφια η οποια ειναι πολυ καλη, διαβατές και οι δυο σάλπιγγες και το σπερμοδιαγραμμα του αντρουλη μου σχετικα καλο(θα μπορουσε και καλύτερο), καποιο αλλο ουσιαστικο προβλημα δεν εχουμε..τωρα παιρνω κλομιφαιν με συνδιασμο ενεσης pregnyl αντε να δουμε..

πιστευω πολυ οτι θα ερθει το μωρακι, επειδη πραγματικα το θελουμε, προσπαθουμε και ελπιζουμε!

θα γινει και σε σενα να εισαι σιγουρη...!

[palmoma]

ANNETA-THES καλώς ήρθες. Καλά έκανες και μπήκες για να μιλήσεις και να πεις αυτά που πολλές (αν όχι όλες ) από εμάς που προσπαθούμε για παιδάκι νιώθουμε. Οταν ξαφνικά εισαι η μοναδική στην οικογένεια, στην δουλειά, στις παλιές συμμαθήτριες που δεν έχεις παιδί...και ο καιρός περνάει..και εσύ...ελπίζεις.

 

Κατ'αρχάς να σου πω οτι το θέμα ηλικία μην το σκεφτεσαι καν. Δεν είναι από μονη της απαγορευτική. Υπάρχει εξέταση συγκεκριμένη η οποία δείχνει ουσιαστικά την "γόνιμη" ηλικία σου. Δηλαδή σου δείχνει για πόσα χρόνια θα είσαι ακόμα γόνιμη...και νομίζω οτι ειναι ένας καλός τρόπος αποβολής του άγχους. Είναι η εξέταση της θυλακιοτρόπου ορμόνης (FSH) και αν θες ρωτα τον γιατρό σου (αίματος ειναι αλλά φυσικά γίνεται σε εξειδικευμένο εργαστήριο).

 

Κατά δεύτερο νομίζω οτι εφόσον έχεις κάνει τις προσπάθειές σου...ίσως να υπάρχει κάτι που δεν το έχουν βρει. Κάτι που μπορεί να ειναι πολύ πολύ απλό αλλά να δημιουργεί θέμα. Το πρόβλημα ειναι οτι οι γυναικολόγοι δεν επαρκούν πάντοτε. Εγώ είχα την τύχη να έχω δικό μου γιατρό ανοσολόγο-παθολογοανατόμο (γλωσσοδέτης) ειδικευμένο στην υπογονιμότητα..και έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Πράγματα τα οποία δυστυχώς οι γυναικολόγοι δεν τα ξέρουν...και δεν θέλουν να παραδεχτούν οτι οι γνώσεις τους φτάνουν έως εκεί...και ετσι δεν σε παραμπέμπουν αλλου. Σίγουρα δεν ειναι ο μοναδικός...θα υπάρχουν και άλλοι.

 

Τρίτον...νομίζω οτι το βασικό θεμα ειναι να είσαι καλά εσύ και ο αντρούλης σου...και να είστε καλά μαζί. Και μετά να μπείτε σε εναν προγραμματισμό. Ψάξτε περισσότερο...ξέρω οτι θέλει υπομονή..αλλά ειλικρινά σας το λέω..εχω ζήσει περιστατικά...που τα είχαν ξεγραμμένα (και με κοπέλες αρκετά μεγαλύτερές σου) και τελικά βρήκαν που ήταν το θέμα...και το Θαύμα έγινε. Μην χάσεις ποτέ την πίστη σου...και ψάξτο κι άλλο.

 

Ό,τι θες εδώ ειμαστε...και ειμαστε όλες μαζί

[NIOBH]

lagudaki έχουμε κάνει παρά πολλές εξετάσεις.

Πρόβλημα δεν μας έχουν βρει κανένα , εαν εξαιρέσεις μόνο την ηλικία μου που είναι 37 και στενεύουν τα περιθώρια.

Εσείς έχετε κάνει εξετάσεις?

 

 

Δε ξέρω αν το έχεις ψάξει....αν όχι ....κάνε και μια εξέταση για προλακτίνη...αίματος είναι και βγαίνουν γρήγορα τα αποτελέσματα. Είναι παράγοντας υπογονιμότητας. Δεν έιναι ακριβή εξέταση....20 ευρώ μου παίρνει ο μικροβιολόγος. Δε ξέρεις καμιά φορά τι γίνεται......

Αν έχεις σταθερό κύκλο....όλες τις εξετάσεις καλές...και ο άντρας σου επίσης....μήπως σαμποτάρεις τον εαυτό σου....με το άγχος σου........όπως κάνουμε όλες άλλωστε!! Προσπάθησε να χαλαρώσεις. Ξέρω είναι δύσκολο....κι εμείς 3,5 χρόνια προσπαθούμε κι ακόμη τίποτα....και όλες γύρω μου είναι εγκυούλες....και σε καταλαβαίνω απόλυτα.Αλλά ίσως πρέπει να χαλαρώσουμε....να ζήσουμε το τώρα....και να αφήσουμε τα πράγματα να έρθουν όταν αυτά θέλουν. Δε ξέρω...μια τα λέω έτσι...μια αλλιώς...με τις μέρες μου είμαι κι εγώ....τι να πώ......σου εύχομαι καλή επιτυχία με τις προσπάθειες.....και σύντομα να κρατάς στην αγκαλιά σου το μωράκι σου...καθώς και όλες όσες προσπαθούμε.

[GOYFI78]

Καλησπερα ειμαι και εγω ομοιοπαθουσα.16μηνες προσπαθειας.Κλομιφαινη pregnyl σπερμοδιαγραμματα σαλπιγγογραφιες εξετασεις ορμονων.Ολα καλα αλλα αποτελεσμα μηδενΧθες αδιαθετησα για μια ακομη φορα και ειμαι χαλια..Αλλα θελει επιμονη και επιμονη..Συντομα θα γινουμε ολες μανουλεςΕιμαι σιγουρη..Και μετα ολα αυτα θα ειναι μια αναμνηση

[giannaki]

Σε καταλαβαίνω απόλυτα,κι εγώ στην ίδια φάση είμαι όπως κ πάρα πολλές κοπέλες εδώ μέσα.. 2,5 χρόνια σχεδόν προσπαθειών,σπερματεγχύσεις,εξετάσεις,απ'όλα κάναμε....αλλά τίποτα και τώρα η μόνη λύση ...εξωσωματική.Οι φίλες όλες με παιδιά,οι ξαδέρφες με παιδιά,όλοι με οικογένεια εκτός από μένα!Αλλά δεν θέλω να απογοητεύομαι......θέλω να το παλέψω και να μπορέσω επιτέλους να κρατήσω κι εγώ ένα μωράκι στην αγκαλιά μου....γιατί πιστεύω πως όλες μας έχουμε το δικαίωμα να βιώσουμε την μητρότητα και πόσο μάλιστα εμείς που μετά από τόσες προσπάθειες θα μπορέσουμε να εκτιμήσουμε καλύτερα αυτό το "θείο" δώρο (με όλο το σεβασμό στις μανούλες που έμειναν έγκυος με την 1η)!!!

Αχχχχ,τα'πα και ξαλάφρωσα.....

φιλιά σε όλες,καλό σας βράδυ κι ελπίζω το 2011 να είναι επιτέλους η χρονιά μας!!!(εν τω μεταξύ απ'το 2008 το λέω αυτόάντε να δούμε...)

[NIOBH]

(εν τω μεταξύ απ'το 2008 το λέω αυτόάντε να δούμε...)

 

:lol: Μ'έκανες και γέλασα.....να'σαι καλά!!!!

(Εγώ πάλι, απο το 2007......)

[aspateo]

ANNETA-THES γειά σου... Εγώ έκανα 4 εξωσωματικές σε 1 χρόνο!!! (λόγω καλής ωορηξίας έπαιρνα πολύ μικρές δόσεις φαρμάκων). Μετά από κάθε αποτυχία πείσμωνα ακόμα περισσότερο! Ο γιατρός μου έλεγε ότι δεν είχε ξαναδεί τέτοιο φαινόμενο. Ποτέ δεν το έβαλα κάτω, μου την έδινε η αποτυχία... Έμεινα έγκυος με την 2η, απέβαλα... Κάνω 3η, τρίχες κατσαρές, ήταν και καλοκαίρι, πάπαλα και οι διακοπές, τα φάγαμε στους γιατρούς... Πριν την 4η, όμως, άρχισα yoga, πρόσεχα την διατροφή μου, οι ξηροί καρποί πήγαιναν σύννεφο, ηρέμησα, είχα τέλεια ψυχολογία, και τσουπ... νάτος ο μικρός... Ξεχάσαμε και την ταλαιπωρία, και τις αφραγκίες και τις απογοητεύσεις ΑΜΕΣΩΣ! Όλα θα πάνε καλά, όπως μου είχε πει και γιατρός μου, δεν υπάρχει γυναίκα την σήμερον ημέρα που δεν μπορεί να κάνει παιδί!!! Η επιστήμη κάνει θαύματα! Ψυχραιμία και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!

[aspateo]

3,5 χρόνια προσπάθειες. Και μέσα σε αυτά, 2 σπερματεχύσεις,3 εξωσωματικές,αγωνία,

θλίψη,αναμονή και μετά κλάμα.

Αποτέλεσμα ΜΗΔΕΝ πάντα.Κάθε μήνα και σε κάθε αποτυχία να προσπαθείς να μαζέψεις τα κομμάτια σου για την επόμενη φορά,τον επόμενο μήνα.

Και εκεί που πέφτεις, εκεί πάλι σηκώνεσαι και προχωράς. Και εκεί που γελάς εκεί πάλι κλαίς.

Και όλες σου δίπλα σου, φίλες,συνάδερφοι,κουνιάδες,συνυφάδες,κουμπάρες,νύφες να μένουν έγκυες , να γεννάνε το πρώτο,το δεύτερο και κάποιες και το τρίτο παιδί τους και εσύ εκεί σαν θεατής να τΙς παρακολουθείς, σε μια μονιμότητα, σε μια σταθερή κατάσταση, χωρίς να γίνεται

καμιά αλλαγή στη ζωή σου.

Και φυσικά να χαίρεσαι για αυτές και να σκέφτεσαι όχι γιατί σε αυτές αλλά ποτέ θα συμβεί και σε εμένα.

Και να προσεύχεσαι κάθε μέρα και να ελπίζεις.

Να ελπίζεις ότι κάποια μέρα θα ξυπνήσεις, ο εφιάλτης θα φύγει, το χαμόγελο θα ξανάρθει στα χείλη σου, τα σύννεφα θα φύγουν και ο ήλιος θα ανατείλει και για ΕΣΕΝΑ.

 

Η συνυφάδα μου, έκανε το ένα μετά το άλλο!!! Καταλαβαίνεις πώς ένιωθα, καταλαβαίνω πως νιώθεις...

[aspateo]

lagudaki έχουμε κάνει παρά πολλές εξετάσεις.

Πρόβλημα δεν μας έχουν βρει κανένα , εαν εξαιρέσεις μόνο την ηλικία μου που είναι 37 και στενεύουν τα περιθώρια.

Εσείς έχετε κάνει εξετάσεις?

 

Εγώ έμεινα έγκυος στα 38+... Γέννησα στα 39 και με φυσιολογικό τοκετό και χωρίς επισκληρίδιο. Μύθοι οι ηλικίες, όχι ότι είναι και το πιο εύκολο πράγμα, αλλά μην αγχώνεσαι... Μόνο κακό κάνεις.

[latiatoula]

3,5 χρόνια προσπάθειες. Και μέσα σε αυτά, 2 σπερματεχύσεις,3 εξωσωματικές,αγωνία,

θλίψη,αναμονή και μετά κλάμα.

Αποτέλεσμα ΜΗΔΕΝ πάντα.Κάθε μήνα και σε κάθε αποτυχία να προσπαθείς να μαζέψεις τα κομμάτια σου για την επόμενη φορά,τον επόμενο μήνα.

Και εκεί που πέφτεις, εκεί πάλι σηκώνεσαι και προχωράς. Και εκεί που γελάς εκεί πάλι κλαίς.

Και όλες σου δίπλα σου, φίλες,συνάδερφοι,κουνιάδες,συνυφάδες,κουμπάρες,νύφες να μένουν έγκυες , να γεννάνε το πρώτο,το δεύτερο και κάποιες και το τρίτο παιδί τους και εσύ εκεί σαν θεατής να τΙς παρακολουθείς, σε μια μονιμότητα, σε μια σταθερή κατάσταση, χωρίς να γίνεται

καμιά αλλαγή στη ζωή σου.

Και φυσικά να χαίρεσαι για αυτές και να σκέφτεσαι όχι γιατί σε αυτές αλλά ποτέ θα συμβεί και σε εμένα.

Και να προσεύχεσαι κάθε μέρα και να ελπίζεις.

Να ελπίζεις ότι κάποια μέρα θα ξυπνήσεις, ο εφιάλτης θα φύγει, το χαμόγελο θα ξανάρθει στα χείλη σου, τα σύννεφα θα φύγουν και ο ήλιος θα ανατείλει και για ΕΣΕΝΑ.

 

 

Καλώς την! Μία από τα ίδια με σένα, αλλά και με τα κορίτσια που έγραψαν πιο κάτω, και εγώ! Αλλά, φυσικά ελπίζω, ψάχνομαι, προσπαθώ, επιμένω. Και έχω και έναν καταπληκτικό άντρα που επίσης, ελπίζει, ψάχνεται, προσπαθεί, επιμένει. Να έχεις πολύ και καλή επιτυχία! Εύχομαι σύντομα να δω κάτω από την υπογραφή σου, τικεράκι εγκυμοσύνης και αργότερα να δω και τικεράκι με γενέθλεια μωρού/ μωρών!

[friendly]

ακου λοιπον και μια αλλη αποψη. Αν κι εγω τα ιδια νιωθω!!! Ακριβως!!!

Μονο που εχω και κατι παραπανω να σκεφτομαι, κατι για το οποιο ζηλευω αφανταστα... μεχρι τωρα ζηλευα φυσικα τις κουνιαδες, τις κουμπαρες και τις ασχετες που επιαναν παιδια στη τυχη και με πολλα γυναικολογικα προβληματα!!!

Τωρα δυστυχως ειμαι στη πολυ δυσαρεστη θεση να σου πω οτι ζηλευω κι εσενα και οποια αλλη κοπελα εδω μεσα λεει οτι εχει στηριξη απο τον αντρουλη της γιατι πολυ απλα εγω αισθανομαι οτι δεν εχω. Απο τη πρωτη στιγμη εγω πιεσα για παιδι.... ματαιο.... για να κανει εξετασεις εγω ουρλιαξα και απειλησα... για τα ασχημα αποτελεσματα εγω στηριξα, εγω υποστηριξα την ανωριμοτητα του και υπεμεινα καθε φορα που μου ελεγε "εγω δε κανω εξωσωματικη και αηδιες κι αν ο Θεος δε μας δωσει δε πειραζει." Κι εγω ειμαι αυτη που προσπαθω να τον πεισω να κανει ενα παιδι και η απαντηση ειναι "δε πεθαινω κιολας!!" Εγω ειμαι αυτη που ανεχομαι τα ψυχολογικα του και εχω να κανω ερωτα απο περυσι και τελος εγω ειμαι αυτη που θα φουμαρει ενα σκασμο ορμονες για να μπορεσω να γινω μανα κι εκεινος πατερας!!! και το ευχαριστω? ακομη το περιμενω... και περιμενω και υπομενω... τι να κανω? να τα παρατησω? να μηδενισω το κοντερ της ζωης μου και να ξαναρχισω?

Σιγουρα δε τα ονειρευομουν ετσι...

Ενα μονο ξερω...

Κανενα παιδι δεν ερχεται αν δε ξερει οτι θα το θελουν και θα το αγαπουν..

Και το δικο μου δε θα ερθει...

και κλαιω....ολο κλαιω

[NIOBH]

ακου λοιπον και μια αλλη αποψη. Αν κι εγω τα ιδια νιωθω!!! Ακριβως!!!

Μονο που εχω και κατι παραπανω να σκεφτομαι, κατι για το οποιο ζηλευω αφανταστα... μεχρι τωρα ζηλευα φυσικα τις κουνιαδες, τις κουμπαρες και τις ασχετες που επιαναν παιδια στη τυχη και με πολλα γυναικολογικα προβληματα!!!

Τωρα δυστυχως ειμαι στη πολυ δυσαρεστη θεση να σου πω οτι ζηλευω κι εσενα και οποια αλλη κοπελα εδω μεσα λεει οτι εχει στηριξη απο τον αντρουλη της γιατι πολυ απλα εγω αισθανομαι οτι δεν εχω. Απο τη πρωτη στιγμη εγω πιεσα για παιδι.... ματαιο.... για να κανει εξετασεις εγω ουρλιαξα και απειλησα... για τα ασχημα αποτελεσματα εγω στηριξα, εγω υποστηριξα την ανωριμοτητα του και υπεμεινα καθε φορα που μου ελεγε "εγω δε κανω εξωσωματικη και αηδιες κι αν ο Θεος δε μας δωσει δε πειραζει." Κι εγω ειμαι αυτη που προσπαθω να τον πεισω να κανει ενα παιδι και η απαντηση ειναι "δε πεθαινω κιολας!!" Εγω ειμαι αυτη που ανεχομαι τα ψυχολογικα του και εχω να κανω ερωτα απο περυσι και τελος εγω ειμαι αυτη που θα φουμαρει ενα σκασμο ορμονες για να μπορεσω να γινω μανα κι εκεινος πατερας!!! και το ευχαριστω? ακομη το περιμενω... και περιμενω και υπομενω... τι να κανω? να τα παρατησω? να μηδενισω το κοντερ της ζωης μου και να ξαναρχισω?

Σιγουρα δε τα ονειρευομουν ετσι...

Ενα μονο ξερω...

Κανενα παιδι δεν ερχεται αν δε ξερει οτι θα το θελουν και θα το αγαπουν..

Και το δικο μου δε θα ερθει...

και κλαιω....ολο κλαιω

 

 

Λυπάμαι πάρα πολύ για τα όσα περνάς....αλλά δε ξέρω αν έχω λύσεις. Είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό....αλλά δε ξέρω και κατα πόσο καλό είναι να κάνεις ένα παιδί που ο πατέρας του θα είναι αδιάφορος απέναντί του.Τι προβλήματα θα αντιμετωπίσεις μετά....όταν με το καλό έρθει το μωρό σου....τα έχεις σκεφτεί....νομίζεις πως θα μπορέσεις να τα βγάλεις πέρα και να μη δημιουργηθούν ψυχολογικά προβλήματα στο παιδί; Μου φαίνεται σχεδόν αδύνατο!! Έπρεπε να τα είχατε συζητήσει απο την αρχή αυτά....τα θέλω σας....το που θα οδηγηθεί η σχέση σας. Τώρα μόνο 2 λύσεις βλέπω....ή....κάθεσαι μαζί του επειδή τον αγαπάς.....και τον δέχεσαι όπως είναι....και σταματάς να πιέζεις καταστάσεις.....και βάζεις πίσω τα θέλω τα δικά σου...με τη προυπόθεση ότι δε θα τον κατηγορείς μετά απο κάποια χρόνια για τη ζωή που σου στέρησε....ή.....του κρούεις το κώδωνα του κινδύνου....και του λές ότι δε θές τέτοια ζωή για'σένα....και ότι ονειρεύεσαι να γίνεις μάνα....και ότι αφού δεν έχετε τα ίδια θέλω....καλύτερα να πάρετε χωριστούς δρόμους. Γιατί ούτε εσύ θές να τον κάνεις πατέρα με το ζόρι....γιατί δε θα γίνει και καλός πατέρας μετά....ούτε αυτός όμως δικαιούται να σου στερήσει τη μητρότητα.....τη δικαιούσαι!!!! Ξέρω ότι δε σε βοηθάω.....αλλά είναι το μόνο που μπόρεσα να σκεφτώ.....σου εύχομαι να ''ξυπνήσει'' ο άντρας σου....και να γίνετε ένα ευτυχισμένο ζευγάρι με όσα παιδιά θέλετε......αλλά για να γίνει αυτό...κάτι πρέπει να τον ταρακουνήσει.

[newbie G]

friendly, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τη ΝΙΟΒΗ.

[aspateo]

ακου λοιπον και μια αλλη αποψη. Αν κι εγω τα ιδια νιωθω!!! Ακριβως!!!

Μονο που εχω και κατι παραπανω να σκεφτομαι, κατι για το οποιο ζηλευω αφανταστα... μεχρι τωρα ζηλευα φυσικα τις κουνιαδες, τις κουμπαρες και τις ασχετες που επιαναν παιδια στη τυχη και με πολλα γυναικολογικα προβληματα!!!

Τωρα δυστυχως ειμαι στη πολυ δυσαρεστη θεση να σου πω οτι ζηλευω κι εσενα και οποια αλλη κοπελα εδω μεσα λεει οτι εχει στηριξη απο τον αντρουλη της γιατι πολυ απλα εγω αισθανομαι οτι δεν εχω. Απο τη πρωτη στιγμη εγω πιεσα για παιδι.... ματαιο.... για να κανει εξετασεις εγω ουρλιαξα και απειλησα... για τα ασχημα αποτελεσματα εγω στηριξα, εγω υποστηριξα την ανωριμοτητα του και υπεμεινα καθε φορα που μου ελεγε "εγω δε κανω εξωσωματικη και αηδιες κι αν ο Θεος δε μας δωσει δε πειραζει." Κι εγω ειμαι αυτη που προσπαθω να τον πεισω να κανει ενα παιδι και η απαντηση ειναι "δε πεθαινω κιολας!!" Εγω ειμαι αυτη που ανεχομαι τα ψυχολογικα του και εχω να κανω ερωτα απο περυσι και τελος εγω ειμαι αυτη που θα φουμαρει ενα σκασμο ορμονες για να μπορεσω να γινω μανα κι εκεινος πατερας!!! και το ευχαριστω? ακομη το περιμενω... και περιμενω και υπομενω... τι να κανω? να τα παρατησω? να μηδενισω το κοντερ της ζωης μου και να ξαναρχισω?

Σιγουρα δε τα ονειρευομουν ετσι...

Ενα μονο ξερω...

Κανενα παιδι δεν ερχεται αν δε ξερει οτι θα το θελουν και θα το αγαπουν..

Και το δικο μου δε θα ερθει...

και κλαιω....ολο κλαιω

 

Είσαι σίγουρη ότι θέλεις να κάνεις παιδί με αυτόν τον άντρα; Δεν λέω ότι είναι κακός άνθρωπος αλλά, μήπως δεν είναι ο κατάλληλος για σένα; Τι θα αλλάξει με ένα παιδί; Μήπως γίνουν χειρότερα τα πράγματα; Μήπως πρώτα πρέπει να ξεκαθαρίσεις την σχέση σου; Μήπως κάθε εμπόδιο για καλό;;; Και σταμάτα να κλαις!!!! ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ!!!

[giannaki]

Λυπάμαι πάρα πολύ για τα όσα περνάς....αλλά δε ξέρω αν έχω λύσεις. Είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό....αλλά δε ξέρω και κατα πόσο καλό είναι να κάνεις ένα παιδί που ο πατέρας του θα είναι αδιάφορος απέναντί του.Τι προβλήματα θα αντιμετωπίσεις μετά....όταν με το καλό έρθει το μωρό σου....τα έχεις σκεφτεί....νομίζεις πως θα μπορέσεις να τα βγάλεις πέρα και να μη δημιουργηθούν ψυχολογικά προβλήματα στο παιδί; Μου φαίνεται σχεδόν αδύνατο!! Έπρεπε να τα είχατε συζητήσει απο την αρχή αυτά....τα θέλω σας....το που θα οδηγηθεί η σχέση σας. Τώρα μόνο 2 λύσεις βλέπω....ή....κάθεσαι μαζί του επειδή τον αγαπάς.....και τον δέχεσαι όπως είναι....και σταματάς να πιέζεις καταστάσεις.....και βάζεις πίσω τα θέλω τα δικά σου...με τη προυπόθεση ότι δε θα τον κατηγορείς μετά απο κάποια χρόνια για τη ζωή που σου στέρησε....ή.....του κρούεις το κώδωνα του κινδύνου....και του λές ότι δε θές τέτοια ζωή για'σένα....και ότι ονειρεύεσαι να γίνεις μάνα....και ότι αφού δεν έχετε τα ίδια θέλω....καλύτερα να πάρετε χωριστούς δρόμους. Γιατί ούτε εσύ θές να τον κάνεις πατέρα με το ζόρι....γιατί δε θα γίνει και καλός πατέρας μετά....ούτε αυτός όμως δικαιούται να σου στερήσει τη μητρότητα.....τη δικαιούσαι!!!! Ξέρω ότι δε σε βοηθάω.....αλλά είναι το μόνο που μπόρεσα να σκεφτώ.....σου εύχομαι να ''ξυπνήσει'' ο άντρας σου....και να γίνετε ένα ευτυχισμένο ζευγάρι με όσα παιδιά θέλετε......αλλά για να γίνει αυτό...κάτι πρέπει να τον ταρακουνήσει.

Πόσο μα πόσο συμφωνώ με τα λόγια σου Νιόβη!!!friendly νομίζω πως περνάς δύσκολη φάση στη ζωή σου,γι'αυτό βάλτα κάτω,σκέψου κ δες τι πραγματικά θέλεις εσύ!!!!

[robenula]

να σασ πω τον πονο μου?ειμαι τριαμιση χρονια παντρεμενη(και οχι μια αιωνιοτητα).με τον αντρα μου εχουμε ενα σπιτι που το νοικιαζουμε.και ενας ξαδερφος του μασ λεει.δε μου το δινετε εμενα το σπιτι να το γραψω στο γιο μου?εσεις τι να το κανετε?και χασκογελουσε.ξερετε πωσ ενιωσα?εχω τη στεναχωρια μου εχω και τουσ βλακες ολουσ

[newbie G]

να σασ πω τον πονο μου?ειμαι τριαμιση χρονια παντρεμενη(και οχι μια αιωνιοτητα).με τον αντρα μου εχουμε ενα σπιτι που το νοικιαζουμε.και ενας ξαδερφος του μασ λεει.δε μου το δινετε εμενα το σπιτι να το γραψω στο γιο μου?εσεις τι να το κανετε?και χασκογελουσε.ξερετε πωσ ενιωσα?εχω τη στεναχωρια μου εχω και τουσ βλακες ολουσ

 

Και πώς κρατήθηκες και δεν τον ξέχεσες απορώ!!! :evil:

[ANNETA-THES]

Μηνύματα: 95

friendly ουδετερη μηδέν

 

Προεπιλογή

ακου λοιπον και μια αλλη αποψη. Αν κι εγω τα ιδια νιωθω!!! Ακριβως!!!

Μονο που εχω και κατι παραπανω να σκεφτομαι, κατι για το οποιο ζηλευω αφανταστα... μεχρι τωρα ζηλευα φυσικα τις κουνιαδες, τις κουμπαρες και τις ασχετες που επιαναν παιδια στη τυχη και με πολλα γυναικολογικα προβληματα!!!

Τωρα δυστυχως ειμαι στη πολυ δυσαρεστη θεση να σου πω οτι ζηλευω κι εσενα και οποια αλλη κοπελα εδω μεσα λεει οτι εχει στηριξη απο τον αντρουλη της γιατι πολυ απλα εγω αισθανομαι οτι δεν εχω. Απο τη πρωτη στιγμη εγω πιεσα για παιδι.... ματαιο.... για να κανει εξετασεις εγω ουρλιαξα και απειλησα... για τα ασχημα αποτελεσματα εγω στηριξα, εγω υποστηριξα την ανωριμοτητα του και υπεμεινα καθε φορα που μου ελεγε "εγω δε κανω εξωσωματικη και αηδιες κι αν ο Θεος δε μας δωσει δε πειραζει." Κι εγω ειμαι αυτη που προσπαθω να τον πεισω να κανει ενα παιδι και η απαντηση ειναι "δε πεθαινω κιολας!!" Εγω ειμαι αυτη που ανεχομαι τα ψυχολογικα του και εχω να κανω ερωτα απο περυσι και τελος εγω ειμαι αυτη που θα φουμαρει ενα σκασμο ορμονες για να μπορεσω να γινω μανα κι εκεινος πατερας!!! και το ευχαριστω? ακομη το περιμενω... και περιμενω και υπομενω... τι να κανω? να τα παρατησω? να μηδενισω το κοντερ της ζωης μου και να ξαναρχισω?

Σιγουρα δε τα ονειρευομουν ετσι...

Ενα μονο ξερω...

Κανενα παιδι δεν ερχεται αν δε ξερει οτι θα το θελουν και θα το αγαπουν..

Και το δικο μου δε θα ερθει...

και κλαιω....ολο κλαιω

 

Friendly πραγματικά με συγκίνησες, αλλά δεν πρέπει να το βάλεις κάτω.Εσύ ξέρεις τον άνθρωπο σου , θα βρεις το κουμπί του και θα τον ''πείσεις'' με τον δικό σου τρόπο.

Και τότε είμαι σίγουρη οτι θα τα καταφέρεις.

Και να θυμάσαι οι άντρες δεν είναι σαν και εμάς, θέλουν τον χρόνο τους για να μπουν σε μια διαδικασία εξωσωματικής.

[robenula]

κοριτσια εχετε νιωσει τη λυπη προς εσας στο βλεμμα των αλλων?ΜΕ ΤΣΑΚΙΖΕΙ

[mmaria]

να σασ πω τον πονο μου?ειμαι τριαμιση χρονια παντρεμενη(και οχι μια αιωνιοτητα).με τον αντρα μου εχουμε ενα σπιτι που το νοικιαζουμε.και ενας ξαδερφος του μασ λεει.δε μου το δινετε εμενα το σπιτι να το γραψω στο γιο μου?εσεις τι να το κανετε?και χασκογελουσε.ξερετε πωσ ενιωσα?εχω τη στεναχωρια μου εχω και τουσ βλακες ολουσ

 

μα τι μαλ.... υπαρχουν ρε γμτ?

επρεπε να του πειτε

"α... δεν γινεται. το εχουμε για να το σκοτωσουμε και να τα σκορπαμε στα μπουζουκια, στα εξωτικα ταξιδια, στην καλοπεραση γενικοτερα αφου παιδια σκυλια δεν εχουμε να μας περιορισουν και να μας κλεισουν μεσα μια ζωη! ασε που τα θελουμε για εχει ο αντρας μου στα γεραματα καμια πεταχτουλα υπηρετριουλα να μας εξυπηρετει απ όλες τις αποψεις!"

ε πια τα ζωα!

[aspateo]

κοριτσια εχετε νιωσει τη λυπη προς εσας στο βλεμμα των αλλων?ΜΕ ΤΣΑΚΙΖΕΙ

 

Ναι, δεν κοιτάνε τη δουλειά τους... Όταν προσπαθούσαμε να μείνω έγκυος, η συνυφάδα μου έκανε το ένα μετά το άλλο... Η πεθερά μου, καλή γυναίκα αλλά με μηδέν τακτ, με κοίταζε λες και πέρναγε ο επιτάφιος! Μου έλεγε να τρέξουμε σε μοναστήρια και ιστορίες διάφορες!!!

Της το έκοψα κι εγώ λέγοντάς της ότι δεν θα πεθάνουμε κιόλας αν δεν τα καταφέρουμε, υπάρχουν παιδιά πολλά που έχουν την ανάγκη μας!!!

Θα υιοθετήσουμε... Μετά από αυτό, ούτε ξαναείπε, ούτε ξανακοίταξε περίεργα, μάλλον κατάλαβε ότι ξεπερνούσε τα όρια!