TΡΑΥΛΙΣΜΟΣ μετα απο μια δυσκολη περιοδο!!

[roze]

Θα ηθελα την γνωμη και τις εμπειριες σας.....

γεννησα το 2ο παιδακι μου πριν 2 μηνες και εχω εναν μικρο 3 ετων,τον οποιο (οπως ολοι τα πρωτα τους παιδια )ειχαμε στα ωπα ωπα,βαζοντας του ομως τα ορια του!!

οποτε 1ο σοκ ο ερχομος του αδερφου του και ολες οι επακολουθες αλλαγες στην δομη της οικογενειας

2ο σοκ η ελλειψη μου και του μπαμπα του απο το σπιτι για λιγες μερες λογω υγειας

μετα λιγες μερες απο τον ερχομο μας ....και εντελως ξαφνικα ...αρχιζει να τραυλιζει

εχω αγχωθει απιστευτα,δεν θα ηθελα το παιδι μου να αντιμετωπισει προβληματα απο τον κοινωνικο του περιγυρο και δεν ξερω τι να κανω

οι λογοθεραπευτες συμβουλευουν αμεσως λογοθεραπεια και ψυχοθεραπεια στους γονεις οι παιδιατροι λενε οτι ισως το ξεπερασει μονο του αφησε το λιγους μηνες

 

αχ τι να κανω???? το εχει περασει καμμια απο εσας ???? τι πορεια ειχε το παιδι????

σας ευχαριστω κοριτσακια,ειμαι μια μανουλα αναστατωμενη και φοβισμενη ΒΟΗΘΕΙΑ.....

[no doubt]

Λοιπόν ψυχραιμία....

Το πέρασα εγώ με τον μεγάλο μου γιο μόλις γεννήθηκαν τα δίδυμα.

Έτσι αγχωμένη και στενοχωρημένη ήμουν σαν κι εσένα.

Το μόνο που θα κάνεις είναι να μην δίνεις σημασία, να μην τον διορθώνεις, να μην του λες τη λέξη και να τον κοιτάς προσεχτικά μέχρι να ολοκληρώσει τη φράση του.

Το κάνει για να τραβήξει την προσοχή σου. Συνηθισμένη τακτική.

Ο δικός μας το έκοψε μετά από ένα μήνα. Είχε μέσα σε ένα χρόνο 2 φορές ξανά την ίδια "κρίση" και πλέον το έχει κόψει εντελώς.

Αν πριν μιλούσε κανονικά δεν έχεις κανέναν λόγω να ανησυχείς.

[roze]

μιλαγε κανονικοτατα και τοσο καλα ,χρησιμοποιουσε δυσκολες λεξεις χωρις καμμια δυσκολια!!!!!!!!

μου εχουν πεσει ολα μαζι,σε ευχαριστω που με καταλαβαινεις και μου δινεις κουραγιο.......

εχω απογοητευτει ,αισθανομαι οτι το παιδι μου θα εχει προβληματα με τα παιδακια στο σχολειο οτι δεν θα ξαναγινει οπως παλια.........

[ΡΙΑ84]

και εμεις παθαμε το ιδιο(περιπου)οταν ηρθε το αδερφακι του και εγω προσπαθουσα αρκετο καιρο να του κοψω την πιπιλα και μετα την πανα(του επεσαν μαζεμενα),στην αρχη τραυλιζε και μετα το εκοψε μονος του αλλα αρχισε σε οτι του ελεγα να λεει εε??(σαν να μην ακουσε)τελικα το εκανε για να τραβηξει την προσοχη μας(τον τσεκαρα με πραγματα που του αρεσουν και ωωωω ακουγε μια χαρα!!!!)τωρα με την μπεμπα το ξανα αρχισε.....εε???.....εεε??? αστα!!!!!κουραγιο και υπομονη λιγο ακομα!!!!

[roze]

υπομονη ναι......ελπιζω να την βρω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

σας ευχαριστω πολυ

[marag]

Να σας πω κάτι να γελάσετε?

Ο ξαδερφούλης μου πριν από πολλά πολλά χρόνια και ενώ περπάταγε κανονικά …..άρχιζε να κουτσαίνει! Η μαμά και ο μπαμπάς έπαθαν σοκ, τι έχει το παιδί γιατί κουτσαίνει , το πήγαν σε γιατρούς και κανείς δε μπορούσε να βρει τίποτα

Αυτό γινόταν για ένα μήνα περίπου ώσπου μια θεία το πιάνει στο μπλα μπλα και της το σκάει το παραμύθι

Είχε δει μια γιαγιά στο δρόμο που κούτσαινε και είπε να κάνει και αυτός το ίδιο , έχει πολύ πλάκα είπε

Αχ αυτά τα μικρά ζουζούνια

 

Μην ανησυχείς κοπέλα μου όλα θα φτιάξουν

Εμένα ο μεγάλος όταν ηρθε στο σπίτι το μωρό έλεγε συνέχεια ότι θέλει να είναι κορίτσι ή ότι είναι κορίτσι

Εκεί να με δεις …

[ΡΙΑ84]

Να σας πω κάτι να γελάσετε?

Ο ξαδερφούλης μου πριν από πολλά πολλά χρόνια και ενώ περπάταγε κανονικά …..άρχιζε να κουτσαίνει! Η μαμά και ο μπαμπάς έπαθαν σοκ, τι έχει το παιδί γιατί κουτσαίνει , το πήγαν σε γιατρούς και κανείς δε μπορούσε να βρει τίποτα

Αυτό γινόταν για ένα μήνα περίπου ώσπου μια θεία το πιάνει στο μπλα μπλα και της το σκάει το παραμύθι

Είχε δει μια γιαγιά στο δρόμο που κούτσαινε και είπε να κάνει και αυτός το ίδιο , έχει πολύ πλάκα είπε

Αχ αυτά τα μικρά ζουζούνια

 

Μην ανησυχείς κοπέλα μου όλα θα φτιάξουν

Εμένα ο μεγάλος όταν ηρθε στο σπίτι το μωρό έλεγε συνέχεια ότι θέλει να είναι κορίτσι ή ότι είναι κορίτσι

Εκεί να με δεις …

 

χαχαχαχα!!!πλακα κανεις??:mrgreen:

[Μαρια Στυλιανακη]

μιλαγε κανονικοτατα και τοσο καλα ,χρησιμοποιουσε δυσκολες λεξεις χωρις καμμια δυσκολια!!!!!!!!

μου εχουν πεσει ολα μαζι,σε ευχαριστω που με καταλαβαινεις και μου δινεις κουραγιο.......

εχω απογοητευτει ,αισθανομαι οτι το παιδι μου θα εχει προβληματα με τα παιδακια στο σχολειο οτι δεν θα ξαναγινει οπως παλια.........

 

μην ανησυχείς απο τώρα για κάτι τέτοιο!!!!! πολύ νωρίς για να μπαίνουν τέτοιες σκέψεις ειδικά αν ακολουθήσεις τις παρακάτω πολύ σωστές και ακριβής συμβουλές.

 

Το μόνο που θα κάνεις είναι να μην δίνεις σημασία, να μην τον διορθώνεις, να μην του λες τη λέξη και να τον κοιτάς προσεχτικά [κυρίως υπομονετικά] μέχρι να ολοκληρώσει τη φράση του.

.

 

ο ερχομός νέου μέλους είναι πολύ αγχωτικός για το μεγαλύτερο παιδί,

και κάθε παιδί βρίσκει διάφορους τρόπους για να εκτονώσει/διαχειριστεί αυτό το αγχος, ο τραυλισμός είναι μια ένδειξη άγχους , ή υπερέντασης,

 

(λέγεται ότι για τον τραυλισμό οφείλεται η διαφορά αυτή: η ταχύτητα κ ο τρόπος σκέψης, απο την εσωτερική υπερένταση δεν συμβαδίζει ακριβώς με την ταχύτητα ομιλίας και έτσι δημιουργείται σύγχιση)

 

που για μένα μοιάζει αρκετά με το λόγο που τρώει ένα παιδί τα νύχια του, απλώς έχει πολύ μεγαλύτερο κοινωνικό αντίκτυπο καθώς αφορά την επικοινωνία με τον περίγυρο...

μειώστε τις απαιτήσεις σας προς εκείνο, και μειώστε την όποια ανησυχία που ίσως έχετε για την δική σας επάρκεια προς εκείνο

κοινώς χαλαρώστε σε πολύ μεγάλο βαθμό, καθώς αυτό είναι το παράδειγμα που θα του κάνει καλό και θα το βοηθήσει να μειώσει ρυθμούς και εντάσεις, και θα του δώσει το μύνημα ότι, όλα είναι καλά.

 

συνήθως λένε ότι παιδιά που τραυλίζουν έχουν αυξημένη αντίληψη και εφυία, και για αυτό επηρεάζονται πιο έντονα και αλλάζει κάποιες φορές αυτός ο ρυθμός δηλαδή συνδυασμός ταχύτητας σκέψης σε σχέση με την ομιλία.

 

επειδή δηλαδή το μυαλό τους τρέχει πιο γρήγορα, τρέχει τόσο γρήγορα που κολλάει η "συνεργασία" με την ομιλία.

 

οπότε ηρεμία τάξη και ασφάλεια.

 

σε μεγαλύτερα παιδιά βοηθάνε ασχολιες που αφορούν έντονη σωματική κίνηση και αναπνοές σε ρυθμό πχ

κολύμβηση , τρέξιμο .....

καθώς στην ομιλία οταν τα παιδιά νιώθουν ένταση κρατάνε συνήθως την αναπνοή τους κ η εισπνοή εκπνοή κρατά περισσότερη ώρα απο οτι θα ήταν καλό/χαλαρωτικό.

 

 

δεν είμαι ειδικός σε αυτό το θέμα συγκεκριμένα (Δεν ειμαι λογοθεραπευτρια κτλ) αλλά έχω παρατηρήσει/βοηθήσει σε αρκετές περιπτώσεις σε παιδιά τετοιων ηλικιών και μεγαλύτερα, όσον αφορά την εξέλιξη τους και την αντιμετώπιση τους απο ειδικούς και γονείς κτλ.

[marag]

χαχαχαχα!!!πλακα κανεις??:mrgreen:

 

Αχ τι τράβηξα , στο τέλος πήρα τηλ στο κέντρο ψυχικής υγείας παιδιού και η παιδοψυχολόγος μου είπε διάφορα και ότι έχει αυτή την αντίδραση γιατί πίστευε ότι αν ήταν κορίτσι θα πέρναγα περισσότερο χρόνο μαζί του και δε ένιωθε παραμελημενος

[roze]

ευχαριστω πολυ πολυ,η αληθεια ειναι οτι δεν το φανταζομουνα ποτε οτι θα αντιμετωπισω κατι τετοιο,ελπιζω να ειναι κατι παροδικο η τουλαχιστον κατι που θα βελτιωθει!!!!!

καλα Μαραγκ......μας εστειλε ο γιος σου.....

[ellanor]

Η μικρή μου το εμφάνισε δύο φορές: μία τον πρώτο χρόνο του παιδικού σταθμού και μία μετά από στιγμές έντασης στο σπίτι πριν δύο μήνες. Την πρώτη φορά τρελάθηκα, με έπιανε σφίξιμο στο στήθος. Ρώτησα τη δασκάλα της και μου είπε να μην ανησυχώ, συχνά τα παιδάκια παρουσιάζουν τραυλισμό σε αυτή την ηλικία (1,5-2 ετών) και θα διορθωθεί μόνος του. Όντως έτσι έγινε. Τη δεύτερη φορά δεν ανησύχησα τόσο πολύ.

Αυτό που βοήθησε την κατάσταση κατά τη γνώμη μου είναι ότι και εγώ και ο πατέρας της της δίναμε όλη μας την προσοχή όταν μιλούσε, την περιμέναμε, αφού τελείωνε της δείχναμε ότι καταλάβαμε, αφιερώναμε χρόνο στο να παίζουμε μαζί, με πολλή πάρα πολλή αγάπη. Την πρώτη φορά κράτησε περίπου μια βδομάδα, τη δεύτερη τρεις μέρες μόνο.

Το καταπληκτικό ήταν ότι αφού ξεπερνούσε το προβληματάκι η γλωσσίτσα της πήγαινε ροδάνι! Πιο μεγάλες λέξεις, πιο περίπλοκες έννοιες, πιο σύνθετες προτάσεις!

Ίσως να είναι απλώς και αυτό μια φάση στο ταξίδι της μάθησης...

[konka]

To ίδιο πρόβλημα έχω και εγώ αυτό το διάστημα! Οταν ξεκίνησε ο μικρός να λέει συλλαβούλες "μα μα μα μα" κλπ άρχισε να κολλάει και ο μεγάλος μου (3 ετών), το συζήτησα με την παιδίατρο και μου είπε να μην τον διορθώνω αλλά να έχω υπομονή να περιμένω να τελειώσει τη φράση του. Αυτό κάνουμε εδώ και ένα μήνα περίπου! υπομονή! Εγώ αγχώνομαι κάθε μέρα περίσσότερο! Στην αρχή, οι γιαγιάδες του τον διόρθωναν ή του έλεγαν "μα γιατί λές κα κα κα" και τους είπα τι μου είπε η παιδιίατρος και τις παρακάλεσαν να το εφαρμόσουν και αυτές.

Τον άλλο μήνα θα ξεκινήσει παιδικό, γιατί εγώ πρέπει να πάω στη δουλειά, και το άγχος μου είναι να μην τον κοροιδεύουν τα υπολοιπα παιδιά και του δημιουργηθεί έτσι μεγαλύτερο πρόβλημα! Θα περιμένω κανά μήνα ακόμα και αν δε διορθωθεί να πάω σε ειδικό!

[σπουργίτι]

Θα ηθελα την γνωμη και τις εμπειριες σας.....

γεννησα το 2ο παιδακι μου πριν 2 μηνες και εχω εναν μικρο 3 ετων,τον οποιο (οπως ολοι τα πρωτα τους παιδια )ειχαμε στα ωπα ωπα,βαζοντας του ομως τα ορια του!!

οποτε 1ο σοκ ο ερχομος του αδερφου του και ολες οι επακολουθες αλλαγες στην δομη της οικογενειας

2ο σοκ η ελλειψη μου και του μπαμπα του απο το σπιτι για λιγες μερες λογω υγειας

μετα λιγες μερες απο τον ερχομο μας ....και εντελως ξαφνικα ...αρχιζει να τραυλιζει

εχω αγχωθει απιστευτα,δεν θα ηθελα το παιδι μου να αντιμετωπισει προβληματα απο τον κοινωνικο του περιγυρο και δεν ξερω τι να κανω

οι λογοθεραπευτες συμβουλευουν αμεσως λογοθεραπεια και ψυχοθεραπεια στους γονεις οι παιδιατροι λενε οτι ισως το ξεπερασει μονο του αφησε το λιγους μηνες

 

αχ τι να κανω???? το εχει περασει καμμια απο εσας ???? τι πορεια ειχε το παιδι????

σας ευχαριστω κοριτσακια,ειμαι μια μανουλα αναστατωμενη και φοβισμενη ΒΟΗΘΕΙΑ.....

 

Λοιπόν, οι περιπτώσεις μας μοιάζουν πολύ! Ο γιος μου ήταν 2,5 χρονών περίπου όταν γέννησα την κόρη μου μήνα Οκτώβριο! Απέναντι στο παιδί δεν έδειξε καμία ζήλια, ενόχληση κλ και ήταν ιδιαίτερα συνεργάσιμος! Ρουφούσε κάθε στιγμή του μαζί μου, όταν τακτοποιούσα το μωρό και μπορούσα να ασχοληθώ! Το αρνητικό ήταν ότι λόγω χειμώνα και μωρού μέναμε και αρκετά στο σπίτι! 3-4 μήνες αργότερα μου έβγαλε τραυλισμό! Αρχικά ακολούθησα τις απλές συμβουλές που σου δίνουν τα κορίτσια και η κα Στυλιανάκη, αλλά όταν είδα ότι επέμενε για κανα μήνα το συζήτησα με την παιδίατρο! Μου είπε ότι προερχόταν από τη ζήλια για την αδερφή του και από την κλεισούρα και με συμβούλευσε να τον γράψω άμεσα σε παιδικό γιατί αλλιώς μπορεί να του μείνει! Επειδή ήταν κοντά στις διακοπές του Πάσχα και θα απουσιάζαμε στο χωριό για καμία βδομάδα το άφησα για μετά! Στο χωριό που εκτονώθηκε (βγήκε, έτρεξε, έπαιξε) το έκοψε! Γυρίσαμε και ξεκινήσαμε αμέσως παιδικό και όλα οκ! Αρρώστησε και σταματήσαμε 15 μέρες και εμφανίστηκε ξανά! Μόλις ξεκινήσαμε και πάλι παιδικό το έκοψε και έκτοτε δεν το εμφάνισε ποτέ μέχρι σήμερα που είναι 5,5!

Συμπέρασμα: χαλάρωσε, ακολούθησε τις παραπάνω συμβουλές και γνώμη μου, αν δεν πηγαίνει παιδικό να τον γράψεις άμεσα, εάν μπορείς! Αν επιμείνει πρέπει να δεις οπωσδήποτε ειδικό!

[eleni2008]

Eμείς δεν έχουμε τραυλισμό, έχουμε όμως τικ στον ώμο το οποίο παρουσιάστηκε ξαφνικά όταν απο τον παιδικό κόλλησε όλες τις ιωσεις και ήταν συνεχώς άρρωστη.

Το συζήτησα με τον παιδίατρο και μου είπε πως αυτό που κάνει δηλώνει ανασφάλεια και μας έχει περισσότερο ανάγκη αυτό το διάστημα και δεν πρέπει επουδενη να αντιληφθεί ότι το συζητάμε ή μας απασχολεί!

Δυστηχώς εμείς είχαμε κάνει συζήτηση μπροστά της με την προηγούμενη παιδίατρο και τώρα είναι πολύ πιο δύσκολο!

 

Εάν έχει αντιληφθεί ότι αυτό σας απασχολεί να είσαι σιγουρη πως θα το εκμεταλευθεί στο έπακρο!

[Μαρια Στυλιανακη]

ναι μπορεί να ξεχαστεί κιόλας ένα παιδί με τον παιδικό σταθμό. να χαλαρώσει, να "ξεφύγει" λίγο.

 

όμως, θα ήθελα να συμπληρώσω ότι η έναρξη παιδικού σταθμού δεν έχει για όλα τα παιδιά το ίδιο αποτέλεσμα,... και ότι έχει άμεση σχέση

η ποιότητα του παιδικού σταθμού, αν εχει διαστημα προσαρμογής,... κλπ,

 

και ότι εξαρτάται και αρκετά απο το ίδιο το παιδί αν θα καταφέρει να δεί αυτή την αλλαγή σαν κάτι το θετικό.

 

συνήθως μια επιπλέον αλλαγή, όταν υπάρχει ήδη άλλη αλλαγή στο σπίτι, (πχ ερχομός νέου μέλους) είναι αποδιοργανωτική και δεν συνίσταται....

βέβαια, κάποια παιδιά ειδικά όταν στο παρελθόν δεν είχαν επαφή με πολλά άλλα παιδάκια και ο χαρακτήρας τους είναι αρκετά κοινωνικός μπορεί να επωφεληθούν-

μπορούν δηλαδή τότε να βιώσουν αυτή την αλλαγή σαν κάτι καινούριο,

δικό τους αποκλειστικά,

το οποίο το μικρό τους αδερφάκι δεν έχει *.

 

[*ή ένα χώρο στον οποίο δεν χρειάζεται να σκέφτονται για το μικρό τους αδερφάκι.

καποιες φορές έχω δεί παιδάκια να πηγαίνουν στον παιδικό και να μην θελουν εκεί καν να συζητήσουν για το ότι έχουν αδερφάκι! και μάλιστα κανουν σαν να μην συνέβη τίποτα! ]

 

αυτό βέβαια πρέπει να μπορεί και να το μεταφέρει με τον κατάλληλο τρόπο ο γονέας, δηλαδή να μεταδώσει αυτη την πολύ θετική δυνατότητα,

 

και το παιδί να την υιοθετήσει.

 

απλώς κάποιες φορές αυτό δεν είναι αρκετά εύκολο στους γονείς και στο παιδί, οπότε μπορεί ένα παιδί να "κλωτσήσει" περισσότερο, όσον αφορά δυο απανωτές αλλαγές.

 

οπότε βλέποντας και κάνοντας!

 

θεωρώ πάντως ότι ο παιδίατρος δεν μπορεί να είναι πάντα ενημερωμένος και για θέματα ψυχολογίας,.... δηλαδή όταν ένα παιδί βιώνει την αλλαγή αυτή,

το συναίσθημα που έχει δεν είναι ζήλια, αλλά κυρίως άγχος...

 

[ η λέξη ζήλια είναι κάπως για μεγαλύτερα παιδιά.... όχι για τόσο μικρά...αφορά κάτι πιο συνειδητό, ενώ στην περιπτωση ενος παιδιού 2-3 ετών πχ δε μπορούμε να μιλήσουμε για "ζήλια".. είναι πολύ πιο βαθύ το συναίσθημα που βιώνει το παιδί απο ότι απλώς "ζήλια" κατά τη γνώμη μου και βαση όσων έχω διαβάσει ]

 

και το άγχος αυτό αφορά την αποδιοργάνωση της προηγούμενής του καθημερινότητας.

αν προσθέσει λοιπον κάποιος σε αυτή την αλλαγή της προηγούμενης καθημερινότητας,

και την απώλεια απο το γνώριμο χώρο του σπιτιού

μπορεί αυτό να είναι πολύ πιο αρνητικό.

Όπως έγραψα όμως,

έχει ΠΑΡΑ πολύ να κάνει με το ίδιο το παιδί, με τους γονείς, και τις συνθήκες σε αυτό το νέο περιβάλλον,

και αν σε αυτό το νέο περιβάλλον θα έχει αρκετή προσοχή απο τις δασκάλες και αν υπαρχουν οι σωστές συνθήκες.

(που θα το κάνουν να ξεχαστεί και να καλοπεράσει)

 

αυτό το τελευταίο το σημειώνω επειδή ξέρω οτι δεν υπάρχουν παντού, ή μάλλον σε λίγους χωρους υπάρχουν οι σωστές συνθήκες,

οπότε

όταν γράφει κάποιος ότι το παιδί του χαλάρωσε μετά απο έναρξη σε παιδικό , μπορεί να είναι και αυτός ο παράγοντας καταλυτικός,

 

ενώ ο άλλος γονέας που ίσως πάει σε άλλο παιδικό,

να δεί εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα.

εντωμεταξύ και η ίδια η διαδικασία της προσαρμογής δεν είναι ενδεικτικό στάδιο για το αν ένα παιδί περνάει καλά ( συνήθως είναι φυσιολογικό να δείξει δυσαρέσκεια τον πρώτο καιρό )

οπότε είναι και δύσκολο για τους γονείς να κρίνουν ειδικά το πρώτο διάστημα κατά πόσο κάνουν τελικά κάτι καλό ή όχι. ... φαινεται στην πορεία δηλαδή αναγκαστικά.

 

συνοπτικά δηλαδή: τα γραφω όλα αυτά επειδή μπορεί η συνταγη να πέτυχε για τον έναν, αλλά για τον άλλο να έχει εντελώς αντίθετα αποτελέσματα.

[σπουργίτι]

Μαρία έχεις δίκιο νομίζω σε όλα όσα γράφεις!

Στην περίπτωσή μας είχα προετοιμάσει πολύ καλά το παιδί και το είχε δεχθεί θετικά! Ο σταθμός αποδείχτηκε πολύ καλός (συνεργάζομαι μαζί τους 3 χρόνια τώρα) και όταν ξεκινήσαμε κάναμε αργά και προσεκτικά βήματα! Αρχικά πηγαίναμε μόνο τις ώρες "διδασκαλίας", δηλαδή όταν τα παιδάκια μπαίναν στα τμήματά τους για να μην είναι με όλο το "μπούγιο" παιδιών διαφόρων ηλικιών και καθόμουν μαζί του! Όταν μου ζητούσε να φύγουμε απλά φεύγαμε! Συνήθως το ζητούσε την ώρα αλλαγής της πάνας στα παιδάκια, οπότε ένιωθε άβολα! Αυτό κράτησε όλη την 1η εβδομάδα! Την 2η τις ίδιες ώρες, άρχισα όμως να τον "αφήνω" (πχ όταν βγαίνανε στην αυλή έμενα μέσα) και μετά μόνος του, αλλά όχι για πάνω από 3 ώρες. Βέβαια αυτή η μεγάλη διάρκεια προσαρμογής έγινε δεκτή και από το σταθμό. Φαντάζομαι ότι δεν συμβαίνει παντού αυτό (δεν είναι και εύκολο γιατί και τα άλλα παιδάκια μπορεί να αρχίσουν να ζητάνε τη μαμά τους). Πάντα μετά τον παιδικό πηγαίναμε οι δυο μας στο πάρκο και μετά στο σπίτι! Όταν αρρώστησε, έμεινε μια εβδομάδα στο σπίτι λόγω της ίωσης και 2η εβδομάδα, λόγω δικών μου επαγγελματικών υποχρεώσεων. Στη συνέχεια ακολούθησε άλλη μια μίνι περίοδος προσαρμογής με τη δική μου διακριτική παρουσία για 2-3 μέρες.

Δεν ξέρω αν η φίλη μας έχει την πολυτέλεια του χρόνου να κάνει όλα τα παραπάνω ή αν θα βρεθεί ανάλογος σταθμός.

Όσον αφορά στην παιδίατρο, μπορεί να χρησιμοποίησε τη λέξη "ζήλεια" αντί "άγχους", πάντως σε κάθε περίπτωση οφείλω να παραδεχτώ ότι μου έδωσε λύση!

[elenik]

συνήθως λένε ότι παιδιά που τραυλίζουν έχουν αυξημένη αντίληψη και εφυία, και για αυτό επηρεάζονται πιο έντονα και αλλάζει κάποιες φορές αυτός ο ρυθμός δηλαδή συνδυασμός ταχύτητας σκέψης σε σχέση με την ομιλία.

 

επειδή δηλαδή το μυαλό τους τρέχει πιο γρήγορα, τρέχει τόσο γρήγορα που κολλάει η "συνεργασία" με την ομιλία.

Αυτο το κοματι το λατρευω :D:D

 

 

δεν είμαι ειδικός σε αυτό το θέμα συγκεκριμένα (Δεν ειμαι λογοθεραπευτρια κτλ) αλλά έχω παρατηρήσει/βοηθήσει σε αρκετές περιπτώσεις σε παιδιά τετοιων ηλικιών και μεγαλύτερα, όσον αφορά την εξέλιξη τους και την αντιμετώπιση τους απο ειδικούς και γονείς κτλ.

Προσωπικα εμενα με εσωσες απο το φρενοκομειο με τις συμβουλες σου.

 

Οσο για τον τραυλισμο... αν δεν περασει ενα διαστημα 4-6 μηνων δεν θα ασχολιομουνα καν μαζι του.

Δωστε τους λιγο χρονο να διαχειριστουν τις αλλαγες ή τα νεα συναισθηματα οπως θα κανατε αν εμφανιζε οποιαδηποτε αλλη συμπεριφορα πχ θυμο και ενταση , ενω παραλληλα κανετε λες και δεν υπαρχει καν το θεμα τραυλισμος. Νοιωθουν το αγχος μας (τουλαχιστον ο δικος μου ηταν λες και με "διαβαζε").

[saxpa]

Αυτο το κοματι το λατρευω :D:D

 

Ενα απο τα ίδια και εγώ ...

Δεν είναι τυχαίο που όταν μιλάει όλοι τον κοιτάζουν για το πλούσιο λεξιλόγιο...χθες που έπρεπε να τον δώσω otrivin.....επειδή δεν καθότανε τον λέω..''αν δεν θες δεν θα σου βάλω αλλά να ξέρεις οτι αυριο θα χειροτερέψει η κατάσταση σου..''....και μου απαντάει..''δηλαδή δεν έχω άλλη επιλογή για να γίνω καλά..??'':shock:..ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΙΧΤΟΣ ΛΕΜΕ...

 

Οσο για το οτι μας νοιώθουν είναι γεγονός....