2.5 χρονών: "ΟΧΙ - ΔΕΝ" - Δεν έχω λόγια...

[iro]

Λοιπόν, πνίγομαι στη δουλειά. Πνίγομαι λέμε. Όμως: αν δεν μιλήσω τώρα εδώ, αν δεν ζητήσω και άλλες γνώμες, "λίγα τα ψωμιά μου" ως νοήμων μάνα-γυναίκα-εργαζόμενη-κλπ.

 

Να σας ακούσω θέλω. Δεν θέλω να περιγράψω το δικό μου σκεπτικό, τη δική μου άποψη, το δικό μου στυλ ως "μαμά". Να σας περιγράψω γεγονότα θέλω, μαζί με τα αποτελέσματά τους.

 

Λοιπόν - όλα τα παρακάτω - γίνονται κάθε μέρα, εδώ και πάνω από 3 μήνες. Στο χωριό μου το λέμε "φαινόμενο terrible twos" αλλά πόσο άλλο να την πιπιλάω αυτή την καραμέλα;

 

Να σας γνωρίσω τη Νικολέτα: 2,5 ετών με έντονη προσωπικότητα και δυναμισμό. Αχ.

 

Γεγονός 1: Δεν φοράει ρούχα πια. Εδώ και 3 μήνες φοράει μόνο πυζάμες.

"Όχι κατσάκια, όχι λουχαλάκια, όχι μπουζίτσεθ, όχι φομίτσεθ, όχι παντονάκια. Θέλω μόνο πυδάμεθ"

 

Αποτέλεσμα: Είμαι 1,75 και 68 κιλά και μου παίρνει 20 με 25 λεπτά για να της βγάλω τις πυζάμες. Για να τις πλύνω και να της δώσω άλλες να φορέσει. Ουρλιάζει απλώς - δεν δέχεται τίποτα.

 

Γεγονός 2: Δεν βγαίνει από το σπίτι. Εδώ και 3 μήνες. Δέχεται μόνο να πηγαίνει στη μαμά μου, στην απέναντι πολυκατοικία, για 2 ώρες κάθε απόγευμα, μέχρι να γυρίσω από τη δουλειά. (φορώντας τις πυζάμες και το παλτό).

"Όχι παιδική χαλά, όχι βότα, όχι πάλτυ, όχι χωγιό του Αη Βαθίλη, όχι πιτσα, όχι θουβάκια, όχι αλλα παιγιάκια".

"Γιατί Νικολέτα μου;" - "Βαγιέμαι. Θέλω να είμαι πίτι"

 

Αποτέλεσμα: Έχουμε κλειστεί μέσα. Δεν πάμε πουθενά όλοι μαζί: συνδέεται και με το γεγονός 1 (δεν θέλει να ντυθεί - στο γάμο της αδελφής μου που είναι τον Ιούλιο από τώρα έχω άγχος...). Τίποτα. Δεν δέχεται τίποτα. Η θεία της που την κρατάει όσο δουλεύω αγχώνεται πως θα την κατεβάζει τώρα που χειμωνιάζει στο δρόμο, για να πέρνουν από το σχολικό τη μεγάλη μου κόρη. "Μαμά οι συμμαθητές μου στο σχολικό με ρωτάνε γιατί δε ντύνουμε τη Νικολέτα". Αχ.

 

Γεγονός 3: Δεν θέλει να κάνει μπάνιο και λούσιμο. Ποτέ δεν της άρεσε, αλλά κάναμε τελικά, και στο τέλος έπαιζε με τα παιχνίδια της μέσα στη μπανιέρα.

Τώρα κάνουμε σε απόλυτο ουρλιαχτό και τρέμει από νεύρα και θύμό- μας ακούνε σε dolby να κραυγάζει τα ακόλουθα:

"Όχι μπάνιο, όχι μαλλάκια - δώχε μου πίθω τη β(ρ)ώμα μου, δε θελιω να είμαι καθαλή, θέλω να μυγίζω".

 

Αποτέλεσμα: Μπάνιο 1 φορά την εβδομάδα. Και ουρλιαχτό. Και νεύρα. Και θυμός - "αχε με χιου λέω, άχε με".

 

Εχω κι άλλα γεγονότα (και αποτελέσματα). Αλλά πρέπει να προλάβω να τελειώσω και τη δουλειά.

 

Οπότε: δώστε μου καμιά ιδέα. Τίποτα δεν έχει αλλάξει στο σπίτι μας. Και για όσες / όσους με θυμούνται, κάτι σκαμπάζει και το ένστικτό μου από προσέγγιση παιδιών...

 

Αχ.

 

Ηρώ

[amaretto]

Ποιες είναι οι ασχολίες της στο σπίτι;

[flora-flora]

Καλέ μήπως μιλάμε για το ίδιο παιδί χαχαχα….. δεν θέλω ρούχα ,δεν θέλω μπάνιο, όχι αυτό όχι το άλλο ,για όλα φταίει ο αδελφός της ααα και να σημειώσω ότι και εμείς είμαστε στην ηλικία των τριών !!! μήπως τελικά είναι μια περίοδο που πέρνανε , ο δε άντρας μου είναι μόνιμος στην τσίτα !!! και δεν θα σου περάσει εσένα (αναφερόμενος στην μικρή όταν αρχίζει τα καλά της ) και πάει λέγοντας το παραμύθι

[evi155]

Λοιπόν διαβάσαμε με τον άντρα μου το μήνυμά σου και το πρώτο όμως που μας ήρθε στο μυαλό είναι όλα αυτά να τα γράψεις σε βιβλίο. Νομίζω έχεις ταλέντο, μας έκανες να γελάσουμε πολύ -συγγνώμη κιόλας, δεν θέλω να παίξω με τον πόνο σου, απλά ήταν φοβερό το ποστ) και σε καταλαβαίνουμε και σου συμπαραστεκόμαστε, η κόρη μας δεν είναι ακόμα δύο και δεν θέλει να κάνει μπάνιο με τίποτα. Μια φορά τη βδομάδα κι εμείς με ουρλιαχτά.

 

 

Μια ιδέα μόνο, που μας ήρθε για το μπάνιο της μικρής μας και "έπιασε". Μπορείς να πάρεις μια κούκλα με διάφορα ρουχαλάκια και να παίζεις μαζί της το παιχνίδι "αλλάζουμε ρούχα", "τώρα η κούκλα θα βάλει το παντελόνι της" "το πουλόβερ της" κτλ. Το ίδιο με το μπάνιο. Μπορείς να τη βάλεις να κάνει την κούκλα μπάνιο σε μια λεκάνη ενώ η Νικολέτα θα φοράει τα ρούχα της και θα είναι εκτός μπανιέρας. Την επόμενη μέρα μπορείς να της βγάλεις κάποιο ρούχο και να κάνει μπάνιο την κουκλα κ.ο.κ. μέχρι να την καταφέρεις να τα βγάλει όλα. Κάποια στιγμή που θα έχει κέφια μπορείς και να της σαπουνίσεις λίγοτα πόδια. Εμείς σε αυτό το στάδιο είμαστε. Για το κεφάλι έκανα κάτι που δεν έπιασε και πολύς: κόλλησα στο ταβάνι κάποιες φιγούρε που της αρέσουν (το μίκη μάους) για να σηκώσει το κεφάλι να την ξεπλύνω.

 

Επίσης θα μπορούσατε να δοκιμάσετε στην αρχή και σιγά σιγά ρούχα που ειναι πολύ άνετα, σαν πιτζάμες. Τρίτη ιδέα: Την ώρα που κοιμάται φορέστε της π.χ. ένα παντελόνι άνετο και να ξυπνήσει με αυτό. Μπορείτε να την πείσετε ότι και αυτό είναι πιτζάμα; Εμείς ας πούμε που ήθελε να φοράει τις μπότες και στο σπίτι και στο κρεβάτι και παντού της πήραμε κάτι παντοφλάκια που μοιάζουν με μπότες και τα ονομάσαμε μπότες.

[Marigoula]

Βρε Ηρώ, με όλο το θάρρος μήπως πρέπει να απευθυνθείτε σε παιδοψυχολόγο; ΟΚ όλα τα παιδάκια περνάνε τις φάσεις τους αλλά αυτά που γράφεις μου φαίνονται πολύ υπερβολικά. Κι εμένα ας πούμε η κόρη μου έχει αποκτήσει άποψη τι θα φορέσει και δεν θέλει π.χ. μπουφάν ή ζακέτα κλπ και όλο λέει όχι για το ενα και το άλλο αλλα δε συμβαίνει αυτό πάντα και τελικ την καταφέρνω πότε με το καλό και πότε με το αυστηρό. Δε γίνεται ένα παιδί π.χ. να μη θέλει να βγει έξω να παίξει για τόσο πολυ καιρό, αυτό έιναι λίγο παραξενο.... Όλα αυτά τα "καπρίτσια" έχουν καποια αιτία και αυτό θα πρέπει να εντοπίσετε.

Μήπως πλήττει μόνη της στο σπίτι; Μήπως δουλεύετε πολύ και νιώθει παραμελημένη; Τι να πω δεν ξέρω....συγνώμη και πάλι γιατί δεν σε ξέρω και κανω εικασίες και κινδυνεύω να παρεξηγηθώ. Σου μιλαω όμως όπως θα μίλαγα σε μια φίλη μου.

[Ellemphriem]

Αν τα ρουχα αποκτησουν χαρακτηρα, της μιλανε, την φιλανε και ζητανε να τα αγκαλιασει (να τα φορεσει)? , αν κανουν μιμι οταν τα διωχνει και θελουν φιλακι? Αν η βρωμα θελει να παει να κανει λιγο νανι οποτε με το μπανιο την βαζετε για υπνο και θα επιστρεψει την επομενη μερα?.......μπουρμπουλιθρες? (με εχουν σωσει στο μπανιο). Πολλες, και μεγαλες και μικρες......λιγες ιδεες......καλη υπομονη

 

ΥΓ: η αρνηση της εξοδου με μπερδευει λιγο, δεν ξερω. Δεν γνωριζω παιδι να μην θελει βολτα. Βεβαια περνουν φασεις και αυτα οποτε τι να πω. Εγινε τπτ εξω και τρομαξε?

[marinaki181]

και εγώ απόλαυσα την περιγραφή σου, Ηρώ μου, από την άλλη όμως "τρομοκρατήθηκα" με τη συμπεριφορά της μικρής.

μήπως πραγματικά θα πρέπει να απευθυνθείτε σε παιδοψυχολόγο?

 

μέχρι πριν τρεις μήνες πώς συμπεριφερόταν? με το μπάνιο, τις κούνιες, τις βόλτες, τα παιδάκια? τι άλλαξε στη καθημερινότητα σας?

 

κάποια αιτία θα υπάρχει...

[poukis]

Πριν απο περιπου δυο μηνες τον γιο μου δεν μπορουσαμε να τον κρατησουμε σπιτι,τωρα ουτε εξω απο την πορτα δεν θελει να βγαινει.Πριν για να τον βγαλουμε απο το μπανιο καναμε συμφωνια,τωρα κανει μια φορα την εβομαδα με δεκα μερες κ σφαγη στο σπιτι(κ οχι τα μαλλια).Με τα ρουχα δεν ειχα θεμα παλιοτερα αλλα τωρα κ μεις για να βγαλουμε τις πιτζαμες ριχνουμε εναν καβγα.Εγω απέδιδα το γεγονος αυτο(την αλλαγη συμπεριφορας) στο γεγονος οτι νοσηλευτηκε για μια εβδομαδα με πνευμονια(πριν απο περιπου ενα μηνα),τωρα που διαβασα το ποστ σου αρχισα να αμφιβαλω αν ειναι αυτος ο λογος. Α! ο δικος μου ειναι 2χρονων κ 9 μηνων.

[fistikaki]

ολα μου φαινονται οκ, εκτος της αρνησης εξοδου..

 

σκεφτομαι μηπως συνεβει κατι στο παιδι, το οποιο εσυ αγνοεις...

 

εσυ εισαι η μονη που ξερεις, απο ενστικτο, αν ειναι απλα καπριτσια ολα αυτα, ή κρυβουν βαθυτερα θεματα..

 

αν μια μερα, εντελως ξαφνικα, το δικο μου παιδι παρουσιαζε αυτην τη συμπεριφορα, θα μου εμπαιναν ψυλλοι στ αυτια...

 

ποιος φυλαει το παιδι οταν λειπεις?? για ψαξου εκει

[elenik]

Αρχικα καλεσε την ΕΨΥΠΕ (αν οχι να πας σε παιδοψυχολογο) να σε συμβουλευσει καποια πραγματα.

Το να μην θελει να βγει εξω....... πρωτοτυπο?

[Nefelirene]

Βρε Ηρώ μου καλημέρα όπως έιπαν και τα κορίτσια και εμένα μου φαίνεται πολύ περίεργο που δεν θέλει να βγεί απο το σπίτι.

Το μπάνιο ΟΚ.εδώ και η δικιά μου που τρελλαίνεται κάποιες φορές όταν είναι πολύ κουρασμένη με παρακαλαει απλά για ντουζάκι για να μη της λούσω τα μαλλία.Αντέ και το πολύ πολύ οταν βαρεθεί κάπου να με παρακαλάει να γυρίσουμε σπίτι αλλά να μην θέλει να βγεί και να παίξει με παιδάκια:rolleyes:αυτό θέλει λίγο ξεσκονισματάκι.Πάντα φιλικα μιλάμε.

[Aggeloudia]

Τι είναι η ΕΨΥΠΕ και πως την καλούμε;

 

1ον...τεεελειο η περιγραφή...

 

2ον..κατά την αποψη μου δεν συντρέχει λόγος κανένας...Τα 3χρονα γεννικοτέρως είναι ...κλάφτα Χαράλαμπε για τους υπόλοιπους...

Πρέπει διαρκώς να αιτιολογούμε οτι κάνουμε και γιατί το κάνουμε και...και...και...

ΥΠΟΜΟΝΗ...τίποτε άλλο...Θα αλλάξει και δεν θα βγαινει απο το μπάνιο...και θα γίνει και σουρτούκο (γυρίστρο-σε κάποιο χωριά της Αργολίδος το συναντάμε για να περιγράψουμε το άτομο που δεν μένει δευτερόλεπτο μέσα στο σπίτι...)

 

Ισως αυτο που ορθώς εθεσε η Ellemphriem να βοηθήσει αρκετά...

 

Εσυ μικρή πως ήσουν;;;

[iro]

Ενα μεγάλο ευχαριστώ για το χρόνο και τις απαντήσεις που μου αφιερώσατε. Τις σκέφτομαι όλες μία προς μία.

 

Ας τα πάρουμε τα πράγματα που θέσατε και να τα δούμε μαζί:

 

Φύλαξη Νικολέτας: Η θεία της την κρατάει από τις 9 μέχρι τις 5 το απόγευμα. Είναι άνθρωπος - πρέκταση της στενής μας οικογένειας, πρόσωπο εμπιστοσύνης, που έχει φροντίσει ανάλογα και στο παρελθόν τη μεγάλη μου κόρη. Θα ήταν η πρώτη μου ανησυχία για να τσεκάρω, όμως η Νικολέτα της έχει μεγάλη αγάπη και αδυναμία: το βλέπω κάθε φορά που την υποδέχεται στην πόρτα, κάθε φορά που τις βλέπω από μακριά μαζί. Το επιβεβαιώνουν και οι γονείς μου που συχνά-πυκνά μπαίνουν με τα κλειδιά στο σπίτι για να δουν πως είναι και τι κάνει.

 

Χρόνος απουσίας: Πράγματι, δουλεύουμε πολλές ώρες. Συνήθως είμαι τυχερή αν είμαι σπίτι γύρω στις 7 - τα καταφέρνω συχνά. Υπάρχουν και φορές που θα αργήσω περισσότερο. Όμως: τις 2 αυτές ώρες καθημερινά, είναι χρόνος μόνο για τα παιδιά: παίζουμε στα πατώματα, διαβάζουμε βιβλίο, παίζουμε κυνηγητό και κρυφτό, ξεκαρδιζόμαστε με κάθε αφορμή. Έτσι εξηγείται άλλωστε που ο μέσος όρος ασιδέρωτων ρούχων είναι 3.5 πλυντήρια, και ο μέσος όρος σκόνης 4 πόντοι. Το ίδιο ισχύει και για τα Σαββατοκύριακα.

 

Απασχόληση εντός σπιτιού: έχει πάθος με τα βιβλία. Όλα τα βιβλία: παραμύθια, λεξικά, τσελεμεντέδες, φυλλάδια delivery, σχολικά βιβλία, περιοδικά. Τα ανοίγει και "διαβάζει" ατέλειωτες ιστορίες δυνατά: "Ο Πουθωμένοθ Γάτοθ παντλεύτηκε τη Θταχτοπούτα και ο Πίγκιπαθ τσι(ρ)ιζε και φώναζε. Και μετά ζήθαν όλοι καλά" (μία από τις δεκάδες εκδοχές). Όταν δεν διαβάζει, τραγουδάει τραγουδάκια (με αντίστοιχες παραλλαγές): "Χιόνια στο καμπαναλιό, τσι(ρ)ιζε όλο το χωλιό". (Έχουμε ένα θέμα με τις τσιρίδες). Όταν δεν διαβάζει και δεν τραγουδάει, κοιμάται( περίπου 2 ώρες). Κάπου εκεί επιστρέφει η Μαριάννα, οπότε ή θα παίξουν για λίγο ή θα είναι και οι δύο με την τούφα στα χέρια από το μαλλιοτράβηγμα. Και μετά, απόγευμα πια, θα πάνε στη μαμά μου: λίγη τηλεόραση, το απογευματινό τους, θα μαγειρέψουν όλες μαζί, και κάπου εκεί περνάω και τις παίρνω για να επιστρέψουμε σπίτι.

 

Τι έχω καταλάβει εγώ, λόγω γεγονότων και ενστίκτου: η Νικολέτα δοκιμάζει τα όρια όλων: και τα δικά μας και τα δικά της. Λογικό: είναι ένα απαραίτητο κομμάτι στη διαδρομή προς την διαμόρφωση της αυτοπεποίθησή της. Κάθε φορά που καταλαβαίνει τι είναι "άσπρο" (π.χ: να ντυθούμε για να βγούμε έξω, να πάμε για βόλτα στη παιδική χαρά, να πάψουμε να είμαστε ξυπόλητοι, κλπ) εκείνη χτίζει μια ολόκληρη συμπεριφορά γύρω από το "μαύρο" (όλα τα αντίθετα δηλαδή). Και επιμένει.

 

Κατά τα άλλα, είναι ένα παιδί με όρεξη, χαρούμενο (όταν δεν τσιρίζει) και με ισχυρή άποψη για όλα τα θέματα του σπιτιού: "να μου δώθειθ 500 ευλώ να πάω να πάλω πάνεθ στο σούσου μάκετ".

 

Κρατάω σταθερή συμπεριφορά: θετική διάθεση, χαμόγελο και σιωπή στις εξάρσεις θυμού της. Όταν βλέπει ότι δεν έχει να κερδίσει τίποτα από τις τσιρίδες πάει στο δωμάτιο της: "πάω να σκεφτώ" μου λέει. Λίγο μετά, βγαίνει με ένα τεράστιο χαμόγελο και φωνάζει: "μανούλα, πάει, μου έφυγε η γκίνια!!".

 

Αλλάζει κάτι στις γνώμες σας τώρα που σας περιέγραψα λίγες περισσότερες λεπτομέρειες;

 

Και πάλι σας ευχαριστώ,

 

Ηρώ

[DEMS]

...

 

Τι έχω καταλάβει εγώ, λόγω γεγονότων και ενστίκτου: η Νικολέτα δοκιμάζει τα όρια όλων: και τα δικά μας και τα δικά της. Λογικό: είναι ένα απαραίτητο κομμάτι στη διαδρομή προς την διαμόρφωση της αυτοπεποίθησή της. Κάθε φορά που καταλαβαίνει τι είναι "άσπρο" (π.χ: να ντυθούμε για να βγούμε έξω, να πάμε για βόλτα στη παιδική χαρά, να πάψουμε να είμαστε ξυπόλητοι, κλπ) εκείνη χτίζει μια ολόκληρη συμπεριφορά γύρω από το "μαύρο" (όλα τα αντίθετα δηλαδή). Και επιμένει.

 

...

 

Χμ

 

Έχεις δοκιμάσει να της δίνεις εναλλακτικές που όμως οδηγούν στο ίδιο πράγμα; πχ...

Αντί να ρωτάς "που θες να πάμε;" και να σου απαντάει "πουθενά", να λες "θες να πάμε στη γιαγιά ή στις κούνιες;"

"θέλεις αφρόλουτρο ή ντους;"

"θέλεις τα μαύρα παπούτσια ή τα καφέ;"

[iro]

Χμ

 

Έχεις δοκιμάσει να της δίνεις εναλλακτικές που όμως οδηγούν στο ίδιο πράγμα; πχ...

Αντί να ρωτάς "που θες να πάμε;" και να σου απαντάει "πουθενά", να λες "θες να πάμε στη γιαγιά ή στις κούνιες;"

"θέλεις αφρόλουτρο ή ντους;"

"θέλεις τα μαύρα παπούτσια ή τα καφέ;"

 

Έπιανε ως τακτική στη Μαριάννα. Η Νικολέτα σε κάθε ζεύγος εναλλακτικών ακούει μόνο το "θέλεις...." και απαντά "δεν θέλιω".

 

Δοκίμασα και χωρίς το "θέλεις...;" π.χ:

"Νικολέτα μου, μπουρμπουλήθρες (μπάνιο δηλ). ή βροχούλα από ψηλά (μπάνιο + λούσιμο δηλ.);

 

Απάντηση: "Δε θέλιω. Αύλιο."

 

ΥΓ: Σήμερα έχουμε μπάνιο (αναγκαστικά πια). Αν η μικρή μου σας ξυπνήσει τα παιδάκια σας από τις φωνές, δείξτε κατανόηση παρακαλώ.

[agentP]

Ο μεγάλος μου κάνει κάθε Σάββατο ελληνικούς χορούς. Κάθε Σάββατο είχαμε τρελή γκρίνια για να πάμε (θέλω να δω δεινόσαυρους, θέλω να παίξω, δεν μου αρέσει ο χορός). Κάποια στιγμή είπα ο.κ. το προσπαθήσαμε, άμα δεν του αρέσει ας σταματήσει. Το είπα στο δάσκαλο, του έκανε κουβεντούλα ότι μπορεί να σταματήσει αν δεν του αρέσει και από τότε ο μικρός μου ζήτάει να τον πάω και πηγαίνει μετά χαράς.

Καμία σχέση βέβαια τα 6 με τα 2,5 και δεν ξέρω αν είναι και σωστό από παιδαγωγικής πλευράς, αλλά μήπως να της κάνεις λίγο "ομοιπαθητική" να κατέβαζες μια βαλίτσα και να έλεγες ότι τα ρούχα της θα φύγουν μέχρι να τα ζητήσει; Ή να βάφτιζες όλα τα ρούχα πιτζάμες; Στο μπάνιο ακόμα βάζουμε παιχνιδάκια, πιο πολύ πλένουμε τα αυτοκινητάκια. Μήπως να δοκίμαζες ένα καινούριο παιχνίδι; Υπάρχουν και τηλέφωνα του ντους για παιδιά μήπως "τσιμπούσε" με κάτι τέτοιο.

Για την έξοδο πραγματικά δεν ξέρω... υποθέτω ότι φάση είναι και θα περάσει. Ξεκινήστε από το σούσου μάκετ για πάνες...

[Nefelirene]

Ε βρε Ηρώ έτσι όπως τα περιέγραψες τώρα είναι ενα φυσιολογικό παιδάκι το μόνο που μπορείς να κάνεις έιναι να της τονίζεις την αυτοπεποιήθηση της ,να της δείχνεις ότι την αγαπάς και να την περιμένεις να αλλάξει στάση δεν βλέπω κάποια αλλη λύση.Μήμπως αν την έκανες να αισθανθεί πιο ώριμη δηλ.της ανέθετες κάποια " μεγαλεπίβολα σχέδια" να ολοκληρώσει ένοιωθε καλύτερα

[eleni2008]

Καλέ μήπως μιλάμε για το ίδιο παιδί χαχαχα….. δεν θέλω ρούχα ,δεν θέλω μπάνιο, όχι αυτό όχι το άλλο ,!

 

μήπως τελικά είναι μια περίοδο που πέρνανε , ο δε άντρας μου είναι μόνιμος στην τσίτα !!! και δεν θα σου περάσει εσένα (αναφερόμενος στην μικρή όταν αρχίζει τα καλά της ) και πάει λέγοντας το παραμύθι

χαχαχα!!! σαν να περιγράφεις εμας!!!:-P:-P

Ακριβώς μία από τα ίδια!!!

 

Βρε Ηρώ, με όλο το θάρρος μήπως πρέπει να απευθυνθείτε σε παιδοψυχολόγο; ΟΚ όλα τα παιδάκια περνάνε τις φάσεις τους αλλά αυτά που γράφεις μου φαίνονται πολύ υπερβολικά. Κι εμένα ας πούμε η κόρη μου έχει αποκτήσει άποψη τι θα φορέσει και δεν θέλει π.χ. μπουφάν ή ζακέτα κλπ και όλο λέει όχι για το ενα και το άλλο αλλα δε συμβαίνει αυτό πάντα και τελικ την καταφέρνω πότε με το καλό και πότε με το αυστηρό. Δε γίνεται ένα παιδί π.χ. να μη θέλει να βγει έξω να παίξει για τόσο πολυ καιρό, αυτό έιναι λίγο παραξενο.... Όλα αυτά τα "καπρίτσια" έχουν καποια αιτία και αυτό θα πρέπει να εντοπίσετε.

 

Μαριγούλα έχεις μέλλον κι εσύ!!

Όταν θα κλέισει τα 2 θα δεις μια τεράστια διαφορά στην συμπεριφορά και στην ψυχολογία του παιδιού σου και τότε θα καταλάβεις πως όλα τα παιδιά στην ηλικια των terrible two περνάνε συνεχώς φάσεις!

 

 

iro όπως κατάλαβες, όλες λιγο πολύ τα ίδια περνάμε!

Ασπρο λέμε εμείς, μαύρο αυτά...

Θέλει τρομερή υπομονή (που να τη βρεις τώρα είναι άλλο θέμα)και πολύ δουλειά για να μπορέσεις να την φέρεις στα νερά σου!!

 

Πάντως κορίτσια με ανακουφίσατε πολύ γιατί ήμουν έτοιμη να την παω σε ψυχολόγο την δικιά μου!!

Μα σε κάνουν να μην τα αναγνωρίζεις έτσι που φέρονται!

Το βλέπεις και λες "δεν είναι το παιδί μου αυτό, αποκλείεται"!!!!

[σπουργίτι]

Ηρώ μου δύσκολη κατάσταση! Πραγματικά δεν ξέρω τι να σου πω! Το θέμα του μπάνιου το έχουμε και εμείς κατά διαστήματα, αλλά τα υπόλοιπα ευτυχώς όχι! Μήπως αν άρχιζες να της λες εσύ τι ΔΕΝ θα κάνετε! "Δεν θα φορέσουμε ρούχα σήμερα!" "Δεν θα πάμε στην παιδική χαρά", "Δεν θα κάνουμε μπάνιο".

Με τη μεγάλη σου κόρη δεν βγαίνετε; Αν ένα απόγευμα ή ένα Σ/Κ της πεις ότι θα πάς με τη μεγάλη στην παιδική χαρά ή στον παιδότοπο ή για ψώνια στα μαγαζιά ή στο Σ/Μ πώς αντιδρά; Αν σε δει να κάνεις μπάνιο τη μεγάλη και να παίζετε και να γελάτε, δεν θα "τσιμπήσει;". Αν της πεις να κάνετε μπάνιο οι δυο σας στη μπανιέρα με παιχνίδια;

[Aggeloudia]

Να ρωτησω κατι ΑΣΧΕΤΟ;

Η θεια πως ειναι ντυμενη;

 

Μηπως παιζει ρολο και αυτο;

[EvaBar]

iro φαντάζομαι σε τι κατάσταση θα είσαι με όλες αυτές τις αρνήσεις. Εμένα ο μικρός μου όταν του λέμε πχ "παμε για ψώνια;" και λέει πως δεν θέλει, η απάντηση είναι συνήθως "να πάμε δηλαδή μόνοι μας;" τότε αμέσως αλλάζει άποψη. Οταν αποφασίζει πως δεν θέλει να βγάλει τα ρούχα του, του το λέω μετά απο 5 λεπτά και μετά πάλι και πάλι, μέχρι να αλλάξουμε τελικά. Σπανίως θα περάσει το δικό του. Μια μέρα δεν ήθελε να μπεί στο σπίτι (τον είχε φέρει το σχολικό και καθόταν στην αυλή αρνούμενος να μπεί μέσα). Του είπα λοιπόν να κάτσει έξω αφού θέλει απλά εγω έχω να κοιτάξω το φαί και θα είμαι μέσα. Τον άφησα έξω λοιπόν, ενω τον παρακολουθούσα από μια πλαινή πόρτα. Αυτός είχε κάτσει και έκλεγε σπαραχτηκά και φώναζε "δε θέλω να μπώ μέσααααααααααα". Ανα μερικά λεπτά έβγενα και του έλεγα πως αφού δεν θέλει να μπεί ας κάτσει έξω και ότι εγώ τον περιμένω να έρθει μέσα για να παίξουμε αν θέλει. Κάπως έτσι μπήκε μέσα μετά απο κανα 20λεπτο.

Δεν ξέρω αν είναι σωστη η προσέγγισή μου, αλλά η τακτική μου είναι να του προσφέρω εναλακτικές, να κάνω διαπραγμάτευση με τους δικούς μου όρους και δυστυχώς να θέτω εκβιαστικά δηλήματα. Στόχος μου είναι να του αφήνω κάποιες προτοβουλίες μεν, αλλά κατα βάση να γίνεται αυτό που θέλω κάνοντάς τον να νιώθει πως εγω συμβιβάστηκα και όχι αυτός.

παράδειγμα

Σήμερα το πρωί δεν ήθελε να πιεί γάλα

Εγω: Μα πώς θα μεγαλώσεις; Δεν γίνεται να πας στο σχολείο χωρίς να έχεις πιει γάλα.

Ιωνας: Δεν θέλωωωωω

Εγω: Καλά... τότε και εγω θα σε περάσω (στο ποιος θα πιει πιο γρηγορα το γάλα- θέλει πάντα αυτός να το πιεί πρώτος, να φάει πρώτος κλπ κλπ)

Ο Ιωνα; πήγε στο τραπεζάκι του και είπιε το γάλα μονορούφι, και άρχισε να φωνάζει με ένα τεράστιο χαμόγελο...Σε πέρασα!!!!!!!!!! Εγω το τέλιωσα πρώτος!

Εγω: Μα πότε πρόλαβες; Αλήθεια; (Κοιτάζοντας με "δυσπιστία" το άδειο κύπελο και με ένα βλέμα φαυμασμού...) Μπράβο αγάπη μου! (+ κατεβατό από επένους + αγγαλίτσα και φιλάκι οπωσδήποτε!)

[rkt]

Βρε τι τραβάμε οι δόλιες οι μάνες!

Εμένα η μία μου κόρη είναι πνεύμα αντιλογίας.

"Αγάπη μου, είναι μαύρο"

"Οχιιιιι, είναι άσπρο" χαμός.

"Βρε, μαύρο είναι"

"Οχιιιιιιιιιι, άσπρο" πιο χαμός!

Αφού βλέπω ότι δεν θα βγάλω άκρη, λέω:

"Εντάξει, άσπρο είναι"

"Οχιιιιιι, μαύρο είναι".....:shock:

Κάπως έτσι την καταφέρνω να κάνει αυτό που θέλω. Της λέω το ανάποδο, για να κάνει το ίσιο!

[culte]

δεν τέλω!!!!!

 

όχι!!!!

 

ποτέ!!!!

 

οι αγαπημένες λέξεις μας.....

[eleni2008]

δεν τέλω!!!!!

 

όχι!!!!

 

ποτέ!!!!

 

οι αγαπημένες λέξεις μας.....

 

 

Και εδώ έχω να συμπληρώσω:

αφησε με!!!

 

Είναι κακιά η μαμά/ο μπαμπάς!!!

[Nefelirene]

Και εδώ έχω να συμπληρώσω:

αφησε με!!!

 

Είναι κακιά η μαμά/ο μπαμπάς!!!

 

Και μετά συμπληρώνω και εγώ .Αν σύνεχίσεις έτσι εγώ και ο μπαμπάς δεν θα σε αγαπάμε και θα σε αφήνουμε εδώ μόνη σου.:shock:

Δεν το λεώ εγώ γιατι εμείς δεν το χρησιμοποιούμε αυτό το δεν θα σε αγαπάω αν δεν κάνεις αυτο κτλ.Αυτά τα λεέι η Νεφέλη σε εμένα.:twisted:

Δηλαδή πιας το αυγό και κούρευτο.:!: