Που ειναι ο μπαμπας μου?

[Γατουλα]

Χρονια Πολλα κοριτσακια!

[goody]

Χρονια πολλα σε ολες!!

Ελπιζω να περνατε ομορφα με τα παιδακια σας ξεχνωντας τα θεματα με τους πρωην!

Συμφωνω κι εγω sandroulitsa, οχι ψεμματα στα παιδια.

Αν ελεγες ενα τετοιο ψεμμα ναι μεν θα ξεμπερδευες απο το να δινεις εξηγησεις στο παιδι και στους γυρω αλλα οπως ειπες αν μαθαινε οτι του ειχες κρυψει την αληθεια θα εβγαινες η κακια που προδωσε την εμπιστοσυνη του.. Καλα εκανες!

[goody]

Γεια σας! Επαναφερω το θεμα μιας και προσφατα επισκεφθηκα παιδοψυχολογο και ειπα να σας μεταφερω τα οσα μου ειπε.

Ο ''μπαμπας'' μας -σε εισαγωγικα πλεον- παραμενει εξαφανισμενος, δεν επικοινωνησαμε ποτε τελικα,ουτε στα διαφορα δικαστηρια που εχω κανει παρουσιαζεται. Ο μικρουλης μου ειναι πολυ επικοινωνιακος και ομιλητικος και τους τελευταιους μηνες εχει αρχισει και πεταει τη λεξη μπαμπας πχ. αυτο ειναι το αυτοκινητο του μπαμπα, ή σε μια γορτουλα στον παιδικο σταθμο προσφατα μου ειπε οτι ''δεν ηρθε η γιαγια'' και μετα ΄΄ουτε ο μπαμπας ηρθε''... αρχισαν λοιπον να με ζωνουν τα φιδια οτι κοντοζυγωνει η ωρα της ερωτησης και πηγα στον ειδικο!

Με ξεαγχωσε να ειναι καλα ο ανθρωπος, πανω κατω μου ειπε αυτα που ειχαν πει και αλλες κοπελες σε αυτο το θεμα. Μου ξεκαθαρισε οτι η δικη μου σταση προς το ολο θεμα και το πως νιωθω εγω για ολο αυτο παιζουν καθοριστικο ρολο.

Οτι αν εγω συμφιλιωθω με την απουσια του πατερα και δεν νιωθω ενοχες τοτε θα ειναι πιο ευκολο να το περασω πιο ανετα στο παιδι οτι ειναι κατι φυσιολογικο. Βασικα δεν υπαρχει πατερας στην οικογενεια μας, αυτο ειναι το ρεζουμε που λεμε.

Ουτε φωτογραφιες του,ουτε πολλα στοιχεια για αυτον (οσο ειναι μικρος εννοειται, απο την εφηβεια και μετα βλεπουμε).

Ο πατερας ειναι ενας ρολος, ενα συνολο πραγματων και ναι εμεις δεν εχουμε. Οταν λοιπον ερθει η πρωτη ερωτηση (πριν τα 4) για το που ειναι ή αν εχει θα του πω οτι η οικογενεια μας εχει μαμα, γιαγια, παππου και για τα διαφορα ειδη οικογενειων. Οσο πιο απλα και περιεκτικα τοσο πιο καλα.

Αργοτερα που θα ειναι πιο ωριμο το παιδι θα του πω οτι ειχαμε σχεση, εμεινα εγκυος και σε θελαμε παρα πολυ αλλα τελικα ο πατερας σου για τους δικους του λογους αποφασισε να απομακρυνθει, ωστοσο εχεις εμενα που σε λατρευω και την υπολοιπη οικογενεια μας οποτε ολα καλα!

Το θετικο ειναι οτι το παιδι γεννηθηκε σε μονογονεικη οικογενεια οποτε ηδη το θεωρει φυσιολογικο και οτι γενικα εχει καλες πιθανοτητες να το παρει πιο ομαλα απο οτι φοβαμαι...Θα δειξει!

Ελπιζω να βοηθησα λιγο οσες εχουν παρομοιες αποριες και οποια εχει να προσθεσει κατι καλοδεχουμενη!

[Γατουλα]

Γκουντι, οπως τα λες! μεταξυ 3-4 διαβαζαμε τα παραμυθακια τα σχετικα

ακριβως στα 4 επεσε και η ερωτηση απο την Α, μιλησαμε σχετικα αλλα οσο πιο γενικα μπορουσα και καλυφθηκε αμεσα. Αποτι καταλαβα περισσοτερο ηθελε να ακουσει κατι η να βγαλει την ερωτηση απο μεσα της . Δεν υπαρχει μπαμπας και για την ωρα κυλανε ανωδυνα τα πραγματα.....

[Erinnie]

Εμένα πάλι η ιστορία είναι λίγο διαφορετική. Είμαι ανύπαντρη μητέρα ενός αγοριού 3,5 χρόνων.

Ο μπαμπάς δεν έχει εξαφανιστεί απλά δεν τον βλέπουμε πολύ, ζήτημα αν τον βλέπουμε 1 φορά τον μήνα.

Το πρόβλημα είναι το εξής, η μητέρα μου που βλέπει τον μικρό τις ώρες που εργάζομαι μου είπε πως ο μικρό της είπε μια μέρα " Εγω δεν έχω μπαμπά",

η απάντηση της μητέρας μου ήταν " Μα πως δεν έχεις μπαμπά, ο μπαμπάς σου είναι ο Θ.... " του ανάφερε του μικρού και τα ονόματα των αδελφών του,( ο μπαμπάς έχει 2 παιδιά από προηγούμενο γάμο,) και της άλλης γιαγιάς, τους οποίους έχουμε γνωρίσει.

Βέβαια θα προτιμούσα να ήμουν εγώ η οποία θα του έδινε τις απαντήσεις.

Τώρα σκέφτομαι αν θα πρέπει να ξανα ανοίξω εγώ το θέμα, αν ναι , τι να του πω;

Να το αφήσω και να περιμένω; Να δασκαλέψω την μητέρα μου να της πω τι να του πει την επόμενη φορά;

Αχ πολύ μπερδεμένη.

[Elpidaz]

Είναι πολύ λεπτό το θέμα και θέλει πολύ προσοχή ως προς τις απαντήσεις που πρέπει να πάρει το παιδί. Ενστικτωδώς πιστεύω οτι η μητέρα σου καλά έκανε και του είπε την αλήθεια. Είμαι φαν της αλήθειας. προσωπικά θα συμβουλευόμουν ειδικό σε αυτήν την περίπτωση.

[tasuki]

Τώρα σκέφτομαι αν θα πρέπει να ξανα ανοίξω εγώ το θέμα, αν ναι , τι να του πω;

Να το αφήσω και να περιμένω; Να δασκαλέψω την μητέρα μου να της πω τι να του πει την επόμενη φορά;

 

Σε τι να τη δασκαλεψεις; Μια χαρα τα ειπε! Απλα και κατανοητα.

 

Αν εσυ θελεις να του ξαναμιλησεις, κανε το μια μερα που θα προκυψει η σχετικη αφορμη. Αλλά μην του πεις τιποτα διαφορετικο, απλά επανελαβε οσα ειπε η μητερα σου (μιας και τα ειπε τοσο τελεια!) και λυσε αποριες που μπορει να εχει το παιδι (οπως γιατι δε ζειτε μαζι ή γιατι τον βλεπει μια φορα το μηνα).

 

Προσοχη μονο να μην μπερδεψεις το γιατι δε ζειτε μαζι με το γιατι τον βλεπει μια φορα το μηνα: το πρωτο αφορα εσενα κι αυτον, το δευτερο αυτον και το παιδι. Δηλ. μην μπερδεψεις τη σχεση των γονιων μεταξυ τους με τη σχεση γονεα-παιδιου. Ειναι δυο τελειως διαφορετικα πραγματα.

[Βερενίκη]

Καλά, αυτή τη μία φορά το μήνα πώς του συστήνεται ο μπαμπάς του? Το παιδί δεν τον φωνάζει 'μπαμπά'? Εσείς τι έχετε αποφασίσει να του πείτε για το θέμα αυτό? Η άλλη γιαγιά, δεν συμπεριφέρεται ως γιαγιά?

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Καλησπερα σε ολους!

 

Η ερωτηση του τιτλου ειναι ο ''εφιαλτης'' μου..

και οσο μεγαλωνει ο μικρος μου τοσο τρεμω οτι πλησιαζει η ωρα που θα αρχισουν οι αποριες...

''Που ειναι ο μπαμπας μου?'' ''Ποιος ειναι?" "Γιατι δεν με θελει?'' κτλ...

Με τον αντρα μου χωρισαμε οταν ημουν 7 μηνων εγκυος (και πολυ ασχημα, με καβγαδες κτλ) και απο τοτε δεν επικοινωνουμε καθολου.

Δεν ξερω πως θα εξελιχθουν μελλοντικα τα πραγματα αλλα εαν παραμεινει εξαφανισμενος θα ηθελα να ακουσω τις εμπειριες σας αν εχετε ζησει τετοια κατασταση.

Φυσικα θα συμβουλευτω ειδικο αλλα ποτε ξεκινανε τα παιδακια να τα ρωτανε αυτα? Δεν θελω να πληγωθει το μωρο μου επειδη ο πατερας του ειναι ... (χιλιαδες χαρακτηρισμοι μου ηρθαν αλλα θα συγκρατηθω)

Τι απαντας αν σε ρωτησει το παιδι σου γιατι δεν ερχεται ο μπαμπας του να το δει?

Δεν θελω να νιωσει την απορριψη...

 

Δεν προλαβαίνω να διαβάσω όλα τα μηνύματα ..... εγώ νομίζω ότι η αλήθεια είναι πολύτιμη. Με πολύ αγάπη και όμορφο τρόπο θα μπορούσες να περιγράψεις την αλήθεια στο παιδί χωρίς να μπαίνεις σε χαρακτηρισμούς αν και είμαι σίγουρη ότι δεν θα το έκανες και άσε το παιδί να αναπτύξει μόνο του ''την άποψη'' του για τον μπαμπά του . Ειναι λάθος για εμένα να λέει μια μαμά ψέματα στο παιδί της και να χαϊδευει εναν μπαμπά που πολύ πιθανόν να μην δει ποτε το παιδί στην ζωή του και το παιδί να ζει με την ψευδαίσθηση αυτή και με το όνειρο αυτό. Η προσγειωση θα είναι πολύ ανώμαλη καθώς θα μεγαλώνει και θα καταλαβαίνει ότι τελικά ο μπαμπάς ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε πραγματικά γι αυτόν. Ευχομαι goody μου να σου πάνε όλα τέλεια στην ζωή σου και να χαίρεσαι ΤΟΝ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ.... και να ξερεις ο καθένας στο τέλος μένει με αυτό που του αξίζει

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Εμένα πάλι η ιστορία είναι λίγο διαφορετική. Είμαι ανύπαντρη μητέρα ενός αγοριού 3,5 χρόνων.

Ο μπαμπάς δεν έχει εξαφανιστεί απλά δεν τον βλέπουμε πολύ, ζήτημα αν τον βλέπουμε 1 φορά τον μήνα.

Το πρόβλημα είναι το εξής, η μητέρα μου που βλέπει τον μικρό τις ώρες που εργάζομαι μου είπε πως ο μικρό της είπε μια μέρα " Εγω δεν έχω μπαμπά",

η απάντηση της μητέρας μου ήταν " Μα πως δεν έχεις μπαμπά, ο μπαμπάς σου είναι ο Θ.... " του ανάφερε του μικρού και τα ονόματα των αδελφών του,( ο μπαμπάς έχει 2 παιδιά από προηγούμενο γάμο,) και της άλλης γιαγιάς, τους οποίους έχουμε γνωρίσει.

Βέβαια θα προτιμούσα να ήμουν εγώ η οποία θα του έδινε τις απαντήσεις.

Τώρα σκέφτομαι αν θα πρέπει να ξανα ανοίξω εγώ το θέμα, αν ναι , τι να του πω;

Να το αφήσω και να περιμένω; Να δασκαλέψω την μητέρα μου να της πω τι να του πει την επόμενη φορά;

Αχ πολύ μπερδεμένη.

 

 

Μόλις τώρα κατάλαβα ότι συνέχισες εσύ το θέμα. Εχεις δίκιο το σωστό ήταν να το έλεγες εσύ στο παιδί σου και όχι η γιαγιά. Γιατί όμως καλή μου άργησες??? έπρεπε να είχες μιλήσει στο παιδί με συμβολισμό και με την μορφή ίσως παραμυθιού βάζοντας σαν ήρωες εσας τους 3. Δεν ειναι αργά αλλα πρεπει να μιλήσεις με το παιδί είναι στην ηλικία που αντιλαμβάνεται τα πάντα. Μπορεί να μην σου δώσει καμία απάντηση ή να δείξει αδιαφορία ή να βαριέται καθως του τα λες. Πιστεψε με όμως θα τα ακούσει και θα τα περάσει στο υποσυνειδητό του και θα ξέρει ότι η μανούλα του τα είπε. Για τον ''μπαμπά'' δεν έχω λόγια ας κριθεί απο τον γιο του......

[giolakou]

skeftomai tin apantisi pou prepei na doso ston diko mou paidi otan tha mou pei "ego giati den exo mpampa"h "pou einai o mpampas mou"?ti na tou po afou ego den epeleksa kati tetoio na ginei alla o theos pou mon ton pire sti kaliteri mas fasi.o gios mou eixe patera gia misi mera.ti na tou po aki ti na tou eksigiso pou tin imera ton gennethlion tou ego tha giortazo kai ta genethlia thanatou tou antra mou.to ksero sas frikara alla na kserete oti iparxoun provlimata ston kosmo pou ta dika sas tora isos na sas fenontai xamiloteris aksias alla o kahtenas to zori to diko to skeftete.

[Γατουλα]

εσυ κοριτσακι πραγματικα εισαι αλλη περιπτωση

κριμα πολυ, τοση ατυχια.......

να χαιρεσαι το μικρο σου

[μπου-μπουμ]

Τι να πω βρε κοριτσια,στην ζωη συμβαινουν πραγματα που κανεις δεν μπορει να τα

 

καταλαβει και πολλες φορες ουτε να τα επεξεργαστει ουτε να τα ξεπερασει.

 

Για την φιλη μας που εχασε τον αντρα της,αυτο ηταν ενα ατυχο γεγονος,τραγικο

 

σιγουρα,αλλα κανενας σας δεν εχει ευθυνη ουτε μπορουσε να το προβλεψει,ουτε να

 

το αποτρεψει υποθετω.Αν κατι θα μπορουσε να σε παρηγορησει ειναι πως ο θεος που

 

τελικα καποιες φορες ειναι αδικος, σου πηρε τον αντρα αλλα σου εδωσε το παιδι σου.

 

Μια ζωη εφυγε μια ζωη ηρθε.Ισως ο σκοπος του αντρα σου,το περασμα του απο την

 

ζωη να ηταν αυτο το πραγμα.Να γεννησει το παιδι σας.Τελοσπαντων μην συγκρινεις

 

τις περιπτωσεις γιατι ειναι πραγματικα πολυ διαφορετικες.Γατα,μπορεις να μου δωσεις

 

μερικους τιτλους απο τα παραμυθακια που διαβαζεις συα παιδακια σου και αφορουν

 

στην μονογονεικη οικογενεια.Θα το εκτιμησω πολυ.

[Γατουλα]

νομιζω δεν ειναι κακο να αναφερθουν σε ολες εδω

 

απο αμαζον

 

The family book - Todd Parr

It's okay to be different - Todd Parr

περισσοτερο εικονες , θεμα διαφορετικοτητα/διαφορετικες οικογενειες

ιδανικο για μικροτερα παιδακια

 

do I have a daddy? - Jeanne Warren Lindsay

αγγλικο παραμυθι σχετικο με ενα παιδακι που εφυγε απο μωρο ο πατερας του

και μεγαλωνει με τη μητερα του

 

Why dont I have a daddy? - George Anne Clay

αγγλικο κειμενο (αρκετα μεγαλο) και πολυ πιο εξιδικευμενο σε θεμα δοτη

για πιο μεγαλα παιδια μαλλον

[goody]

Σε περιπτωσεις μονογονεικων οικογενειων ο πυρηνας της οικογενειας ειναι ο γονιος και το παιδι, αρα το ιδανικο ειναι ολες οι σοβαρες συζητησεις να γινονται απο τον γονεα. Οποτε στην περιπτωση της erinnie το ιδανικο θα ηταν η γιαγια να απαντησει ''ρωτα τη μαμα σου'' και η μαμα να εξηγησει. Ετσι τουλαχιστον εχω διαβασει, κατα τη γνωμη μου μια χαρα απαντησε η γιαγια αλλα ναι σιγουρα πρεπει να ανοιξει μια συζητηση και η μαμα και να λυσει τις αποριες του παιδιου.

Εμενα μου την εκανε την ερωτηση λιγο μετα που ειχα παει στον παιδοψυχολογο και ευτυχως που ειχα προετοιμαστει γιατι τα εχασα στην αρχη! Βλεπαμε τηλεοραση και εδειχνε εναν τραγουδιστη και μου λεει ''Αυτος ειναι ο μπαμπας μου''...μινι εγκεφαλικο εγω και παγωμαρα....λεω ας μην απαντησω....μου το ξαναλεει πιο εντονα, οχι του λεω αγαπη μου δεν ειναι, ''ειναι!'' οχι δεν ειναι, ''ποιος ειναι?'' '' ο μπαμπας σου ειναι...ε...ειναι μακρια...'' ''που ειναι μακρια?'' και τοτε μου εκοψε επιτελους και θυμηθηκα οσα μου ειχε πει ο παιδοψυχολογος και ξεμπλοκαρα και του ειπα οτι υπαρχουν διαφορετικες οικογενειες, η δικια μας εχει μαμα, γιαγια ,παππου κτλ. και ολοι σαγαπαμε παρα πολυ, δεν εχουμε μπαμπα αλλα εχουμε μαμα,γιαγια κτλ. και εισαι πολυ τυχερος γιατι αλλα παιδακια δεν εχουν κτλ. και ολοι σε αγαπαμε. Αν και ηταν 2,5 με ακουσε με μεγαλη προσοχη και εδειξε να καταλαβε. Απο τοτε δεν με ξαναρωτησε αλλα η πρωτη κρυαδα εφυγε..

Απο βιβλιο εγω εχω το ''σημασια εχει η αγαπη'' της μεταξα.

[goody]

Ευχομαι goody μου να σου πάνε όλα τέλεια στην ζωή σου και να χαίρεσαι ΤΟΝ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ.... και να ξερεις ο καθένας στο τέλος μένει με αυτό που του αξίζει

Να εισαι καλα κοπελα μου, κι εσυ οτι επιθυμεις!!Μακαρι να ισχυει αυτο το τελευταιο που λες...

[tasuki]

The family book - Todd Parr

It's okay to be different - Todd Parr

περισσοτερο εικονες , θεμα διαφορετικοτητα/διαφορετικες οικογενειες

ιδανικο για μικροτερα παιδακια

 

Συμφωνω πολυ με την προσεγγιση "ολες οι οικογενειες ειναι διαφορετικες" του Todd Parr κι αυτου του ειδους τα βιβλια ειναι τ'αγαπημενα μου, οπως και τα βιβλια με οικογενειες οπου εξαρχης αναφερεται ενας γονεας κι οχι δυο.

Αντιθετα, δε θα διαβαζα στο παιδι μου χωρις να υπαρχει λογος ενα βιβλιο σαν το:

do I have a daddy? - Jeanne Warren Lindsay

διοτι διαπραγματευεται συναισθηματα απωλειας. Αν το παιδι δεν εχει δειξει τετοια συναισθηματα, δε βρισκω το λογο να του τα δημιουργησω εγω. Ειναι σα να λεμε συνεχως σ'ενα κοντο παιδι που νιωθει φυσιολογικα με το υψος του "δεν πειραζει που εισαι κοντος" - ακομη κι αν δεν το πειραζει, στο τελος μπορει ν'αρχιζει να το πειραζει, ακριβως επειδη εμεις επιμενουμε να του λεμε οτι ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να το πειραζει που ειναι κοντο! Ακριβως αυτο κανει η κοινωνια μας με τις non-mainstream οικογενειες, βαζοντας τις σε κουτακια και κανοντας τις να νιωθουν εξαιρετικα διαφορετικες - οταν στην πραγματικοτητα, ενα σωρο οικογενειες ειναι διαφορετικες, αρα δε θα επρεπε να νιωθουν σαν την "εξαιρεση στον κανονα".

 

Υπαρχουν απειρα παιδικα βιβλια στʼαγγλικα για οικογενειες κάθε ειδους. Ενδεικτικα, στη φιλοσοφια "ολες οι οικογενειες ειναι ξεχωριστες" ειναι το εικονογραφημενο για πολύ μικρα παιδια “Everywhere Babies” που δειχνει εικονες ολων των ειδων των οικογενειων με μωρα και τα:

Whoʼs in a Family? by Robert Skutch (εως 8 ετων)

All families are special by Norma Simon

All kinds of families by Mary Ann Hoberman

All families are different by Sol Gordon

 

Μονογονεϊκη οικογενεια

- Απο δοτη σπερματος:

“Just The Baby For Me” By Barbara Levin

http://www.lulu.com/shop/barbara-levin/just-the-baby-for-me/paperback/product-2809316.html

- Απο υιοθεσια:

“The Best Single Mom in the World: How I Was Adopted” by Mary Zisk

http://www.amazon.com/exec/obidos/ASIN/0807506664/qid%3D1038069887/sr%3D11-1/ref%3Dsr_11_1/103-1423762-9971810%3E

 

- Απο οποιαδηποτε προελευση:

α) When Momma Comes Home Tonight by Eileen Spinelli

http://www.amazon.com/Comes-Tonight-Classic-Board-Books/dp/0689842201

(η αγαπη της εργαζομενης μαμας, που επιστρεφει το βραδυ, για το παιδι της που είναι στον παιδικο σταθμο οσο εκεινη είναι στη δουλεια. Μεχρι 5 ετων περιπου)

 

β) “Playing With Mum” by Carla Dijs (εκδοσεις Child's Play)

(η αγαπη της μαμας-γουρουνας για το γουρουνακι της. Βιβλιο pop-up. Ετων: 1-4)

 

γ) “Peeny Butter Fudge” by Toni Morrison & Slade Morrison

(η γιαγια προσεχει τα εγγονακια της με πολλα ευτραπελα χωρις ν'ακολουθει τις εντολες της εργαζομενης κορης της, που επιστρεφει σπιτι και θυμωνει, αλλά όταν θυμαται την παιδικη της ηλικια τη συγχωρει. Εδω η οικογενεια της μονης μαμας ειναι μαυρη)

 

δ) «Love Is a Family» by Roma Downey

“My Super Single Mum”

«Someday» by Alison McGhee and Peter Reynolds

(όλα είναι για την αγαπη μαμας-κορης)

 

ε) http://www.nanstories.com/

«Nanʼs Donut Dilemma» by Mary E. Ryan

(Η Ναν θελει να παει στη γιορτη του σχολειου με donuts για τους μπαμπαδες, αλλά καποιοι συμμαθητες της της ειπαν ότι αφου δεν εχει μπαμπα, δεν μπορει να παει. Ετων: 6+)

 

στ) “My Dad is ... My Mum” by Ali Ives and Georgie Birkett Macdonald (εκδοσεις Young Books)

(Η Becky δυσκολευεται πολύ όταν πρεπει να γραψει μια εκθεση με θεμα «Ο μπαμπας μου είναι…», αλλά βρισκει την τελεια λυση. Ετων: 5-

 

ζ) “Flour Babies” by Anne Fine

(Ο Simon κι οι συμμαθητες του εχουν ως εργασια να φροντιζουν ένα «μωρο από ζυμαρι» για 3 βδομαδες κι ετσι αρχιζει να εκτιμα ποση δουλεια εχει το να εισαι γονιος – ειδικα ενας μονος γονιος, όπως η μαμα του. Ετων: 9-13)

 

Για μικρα παιδια (με εναν γονεα):

η) “Pancakes, Pancakes” by Eric Carles

(ο Jack θελει να φτιαξουν τηγανιτες με τη μαμα του και μαζευει όλα τα υλικα ο ιδιος)

 

θ) Ella the Elephant - ιστοριες και κινουμενα σχεδια με το ελεφαντακι και τη μαμα του

Ιστοσελιδα για τα παιδακια σας:

http://www.ellatheelephant.com/

 

ι) Matthew and the Midnight Turkeys (and sequels) by Allan Morgan

 

Για μεγαλα παιδια:

κ) «A Chair For My Mother» by Vera B. Williams

(το σπιτι μιας οικογενειας -μαμα, κορη, γιαγια- καιγεται και βρισκουν καινουριο)

 

Επισης, το “My Really Cool Baby Book” του Todd Parr μπορει να χρησιμοποιηθει ως αλμπουμ/βιβλιο μωρου (baby book) από οποιαδηποτε μορφη οικογενειας (δυο γονεις, ενας, δυο του ιδιου φυλου), σε αντιθεση με τα περισσοτερα baby books που κυκλοφορουν στην Ελλαδα κι οι εικονες τους δειχνουν το μωρο συνεχως με μια μαμα κι έναν μπαμπα.

 

Για οποια/οποιον ενδιαφερεται, η λιστα βιβλιων για οικογενειες από διαζυγιο, υιοθεσια, με γονεις του ιδιου φυλου του πανεπιστημιου Hofstra:

http://www.hofstra.edu/PDF/lib_cmc_bib_families.pdf

[Γατουλα]

τασουκι το καταλαβαινω απο τη μια αυτο που λες, αλλα απο την αλλη ειναι κατι που θα αντιμετωπισουν μπροστα τους

τραγελαφικο και ομως φετος στο νηπιαγωγειο ακουσαν απο τα αλλα, δε γινεται η μαμα σου να μην ειναι παντρεμενη!!! πως σας εκανε?????

σκεψου του χρονου τι εχουν να ακουσουν ως πρωτακια πλεον

ουσιαστικα το παραμυθι τους απανταει στο εσωτερικο τους ερωτημα , που ειναι ο μπαμπας μου ασχετα αν δε μου το εκφραζουν ακουστικα

[tasuki]

τραγελαφικο και ομως φετος στο νηπιαγωγειο ακουσαν απο τα αλλα, δε γινεται η μαμα σου να μην ειναι παντρεμενη!!! πως σας εκανε?????

σκεψου του χρονου τι εχουν να ακουσουν ως πρωτακια πλεον

 

Δεν ειναι τραγελαφικο, γιατι οταν το νηπιαγωγειο/δημοτικο εξηγει λανθασμενα τη δημιουργια της οικογενειας (οπως διαπιστωσα με τα ματια μου απο τη φωτοτυπια που τους ειχαν δωσει), ειναι αναμενομενο οι συμμαθητες τους να μη γνωριζουν κατι αλλο. Αυτο που μαθαινουν στα παιδακια ειναι το εξης: "η μαμα κι ο μπαμπας αγαπηθηκαν και παντρευτηκαν, κι ετσι γινατε εσεις", δηλ. τα παιδακια μαθαινουν οτι δημιουργουνται απο το γαμο των γονεων, διοτι δεν υπαρχει ΚΑΜΙΑ αναφορα στη γενετησια πραξη ή τη συλληψη!

 

Εγω ομως αυτα (διαχωρισμος βιολογικης/κοινωνικης οικογενειας) τα ειχα εξηγησει στο παιδι μου απο τα γεννοφασκια του, που λεει ο λογος, γι'αυτο και δεν αντιμετωπισε ποτέ τετοια μπερδεματα στο μυαλο του. Καποια στιγμη βεβαια εξεφρασε την αναμενομενη επιθυμια να εχει μπαμπα, αλλά ηταν παροδικη - οπως εμεις μπορουμε να επιθυμησουμε "θελω να εχω πλουτη!" αλλά μετα επιστρεφουμε στην πραγματικοτητα της ζωης μας και τη χαιρομαστε, χωρις να σκεφτομαστε την ελλειψη του πλουτου ή να νιωθουμε μειονεκτικα απεναντι σε οσους εχουν πλουτη.

 

Τι θα γινει στην εφηβεια, που ειναι η κρισιμη περιοδος, δεν ξερω, αλλά τελικα η παιδικη ηλικια περναει απολυτως φυσιολογικα και τσαμπα ειχα αγχωθει για το δημοτικο. Οσο δε βρεθουν στο δρομο του κακεντρεχη ατομα (διοτι δυστυχως υπαρχουν απο δαυτα στην Ελλαδα), διαπιστωσα οτι το παιδι δε θα εχει προβλημα.

 

ουσιαστικα το παραμυθι τους απανταει στο εσωτερικο τους ερωτημα , που ειναι ο μπαμπας μου ασχετα αν δε μου το εκφραζουν ακουστικα

 

Ακριβως αυτη ηταν η ενσταση μου στη δικη σου περιπτωση: το "πού ειναι" ο μπαμπας μου, προϋποθετει οτι ΥΠΑΡΧΕΙ μπαμπας, ενω τα δικα σου, ουτως ή αλλως, δεν εχουν, αρα κακως μπαινει στο μυαλο τους η ιδεα οτι "καπου ειναι". Το ερωτημα τους θα επρεπε να ειναι "γιατι δεν εχω μπαμπα;" κι οχι "πού ειναι". Σημειολογια, μπορει να σκεφτει καποιος, αλλά δημιουργει τεραστια διαφορα στο παιδικο μυαλουδακι, οπως και στην αντιμετωπιση του θεματος απο τους ενηλικες. (Βεβαια, μπορει τα δικα σου παιδια να χρειαζονταν οντως το παραμυθι γιατι δεν ειχατε συζητησει αρκετα το θεμα - αυτο δεν το ξερω και δεν ηταν αυτο που ηθελα να πω: αυτο που ηθελα να πω ηταν οτι ολες οι μονογονεϊκες οικογενειες δεν ειναι ιδιες, για να ζουν ολες με αισθηματα απωλειας)

Γι'αυτο και βρισκω πολυ αποτελεσματικοτερη την αντιμετωπιση "καποιες οικογενειες εχουν μαμα, καποιες μπαμπα, καποιες μαμα και μπαμπα, καποιες δυο μαμαδες, καποιες δυο μπαμπαδες, καποιες μονο παππου ή γιαγια κλπ". (Εννοειται οτι η συλληψη εχει εξηγηθει κι αυτη, για να μη δημιουργηθει η λαθος εντυπωση στο παιδι οτι η γενετικη προελευση κι η κοινωνικη οικογενεια ειναι το ιδιο πραγμα.)

[G.Geo]

Καλό κουράγιο σε όλες, είστε αξιοθαύμαστες. Εδω εμείς που έχουμε μπαμπά και δυσκολευόμαστε να τα φέρουμε βόλτα και εσείς μόνες σας καταφέρνετε να μεγαλώνετε ένα παιδί μόνες σας. Προστατέψτε τα αγγελούδια σας, όλες γράφετε ότι δεν κακολογείτε τον μπαμπά που δεν υπάρχει στη ζωή του παιδιού και νομίζω πως καλώς κάνετε.

giolakou ειδικά για σένα, ελπίζω το μωρό αυτό που σου χάρησε εκείνη την ασχημη μέρα, να σου απαλύνει λίγο τον πόνο σου..να σε φωτήσει!

[μπου-μπουμ]

Ευχαριστω για τους τιτλους.Που θα τα βρω δεν ξερω,εδω στην επαρχια που ηρθαμε.

 

Εγω παντως της ειπα πως για να γεννηθει ενα παιδι χρειαζεται μια μαμα και ενας μπαμπας.

 

Πως στην δικη μας οικογενεια ειμαστε εγω και'κεινη.Σε αλλες ειναι και ο μπαμπας μαζι σε αλλες τα παιδια ζουν με τους παππουδες κ.τ.λ

 

Αλλα οταν μου ειπε πως εκεινη δεν εχει μπαμπα,επειδη ο μπαμπας της εχει πεθανει,ε, της ειπα πως ο μπαμπας της δεν εχει πεθανει.Εχουμε χωρισει και μενει αλλου.

 

Αλλα προχθες ζητησε να παμε να τον δει.

 

Και της ειπα πως αυτο δεν γινεται.Εσεις τι θα λεγατε σε αυτην την περιπτωση?

[tasuki]

Εγω παντως της ειπα πως για να γεννηθει ενα παιδι χρειαζεται μια μαμα και ενας μπαμπας.

 

Αυτο δεν ειναι σωστο, γιατι ταυτιζεις το γενετικο υλικο με τον κοινωνικο γονεα. Το σωστο ειναι οτι χρειαζεται ενα αυγουλακι απο μια γυναικα κι ενα σπορακι απο εναν ανδρα. (Μην ξεχνας οτι υπαρχουν ενα σωρο παιδια, εφηβοι κι ενηλικες που το σπορακι δεν το εδωσε μπαμπας, αλλά τραπεζα σπερματος!)

 

Αλλα οταν μου ειπε πως εκεινη δεν εχει μπαμπα,επειδη ο μπαμπας της εχει πεθανει,ε, της ειπα πως ο μπαμπας της δεν εχει πεθανει.Εχουμε χωρισει και μενει αλλου.

 

Αλλα προχθες ζητησε να παμε να τον δει.

 

Και της ειπα πως αυτο δεν γινεται.Εσεις τι θα λεγατε σε αυτην την περιπτωση?

 

Την αληθεια, οποια κι αν ειναι αυτη.

Προφανως, αφου λες οτι εχετε χωρισει, η δικη σου μικρη εχει βιολογικο πατερα. Το γιατι δεν ειναι μερος της οικογενειας σας, το ξερετε μονο εσυ κι εκεινος. Επισης, το γιατι δεν μπορει να τον δει, παλι το ξερετε μονο εσυ κι εκεινος (ή μονο εσυ, αν δεν εχεις επικοινωνησει μαζι του για να τον ενημερωσεις οτι το παιδι θελει να τον δει).

Το παιδι εχει το δικαιωμα να μαθει. Με απλά λογια και θετικο συναισθημα.

[μπου-μπουμ]

Αυτο δεν ειναι σωστο, γιατι ταυτιζεις το γενετικο υλικο με τον κοινωνικο γονεα. Το σωστο ειναι οτι χρειαζεται ενα αυγουλακι απο μια γυναικα κι ενα σπορακι απο εναν ανδρα. (Μην ξεχνας οτι υπαρχουν ενα σωρο παιδια, εφηβοι κι ενηλικες που το σπορακι δεν το εδωσε μπαμπας, αλλά τραπεζα σπερματος!)

 

 

 

Την αληθεια, οποια κι αν ειναι αυτη.

Προφανως, αφου λες οτι εχετε χωρισει, η δικη σου μικρη εχει βιολογικο πατερα. Το γιατι δεν ειναι μερος της οικογενειας σας, το ξερετε μονο εσυ κι εκεινος. Επισης, το γιατι δεν μπορει να τον δει, παλι το ξερετε μονο εσυ κι εκεινος (ή μονο εσυ, αν δεν εχεις επικοινωνησει μαζι του για να τον ενημερωσεις οτι το παιδι θελει να τον δει).

Το παιδι εχει το δικαιωμα να μαθει. Με απλά λογια και θετικο συναισθημα.

 

Ο πατερας της απο την στιγμη που του ειπα χωριζουμε δεν ρωτησε,δεν τηλεφωνησε,δεν ενδιαφερθηκε για την εγκυμοσυνη μου ακομα και οταν εμαθε πως ειμαι στο νοσοκομειο.

 

Και δεν σηκωσε το τηλεφωνο ουτε οταν τον καλεσαμε εμεις.

 

Και μηνες αφου γεννηθηκε η κορη μου διεδιδε πως επειδη χωρισαμε εριξα το παιδι.

 

Λοιπον τι ενημερωση να του κανω?Οτι το παιδι θελει να τον δει?Θα μου πει χεστηκα.

 

Απο την αλλη ναι,ισως θα μπορουσα να της πω για το σπορακι!Αλλα της ειπα πως για να γεννηθει ενα παιδι χρειαζεται ενας μπαμπας και μια μαμα.

 

Γιατι η μαμα φαινεται.Και γιατι τα παιδακια γυρω της δεν εχουν εναν αντρα που τα παιζει.

 

Τον φωναζουν μπαμπα.Ο δικος της λοιπον?Ετσι το εθεσε.Προσωπικα αν με ρωτας ουτε να τον δω ουτε να τον ακουσω θελω.

 

Αλλα οπως λες το παιδι θα θελει να μαθει.Αν οχι αμεσα,καποια στιγμη θα θελησει να τον μαθει.

 

Αλλωστε η παιδοψυχολογος μου ειπε πως αναφορες θα γινονται απο μερους της.Το παιδι ομως ειναι καλυμενο συναισθηματικα.

 

Υπαρχει το αντρικο προτυπο.Και την στηριζει οπως θα εκανε ενας πατερας,ισως και καλυτερα απ'αυτον.

 

Δεν ξερω,παντα θ'αγωνιω γιαυτην.Και αντιμετωπιζω την καθε φαση με τα δεδομενα της.

 

Μεχρι στιγμης η αναφορα ηταν αυτη.Παρακατω θα δουμε.

[goody]

Μπουμ μπουμ, μπορεις να της κανεις εσυ εκ νεου μια κουβεντα εξηγωντας πως γινονται τα παιδια -το αυγουλακι και το σπορακι- και μετα να εξηγησεις οτι οταν γεννηθει το μωρακι δημιουργειται μια καινουργια οικογενεια με τα ατομα που μεγαλωνουν το μωρακι.

Αρα μια οικογενεια μπορει να εχει τη μαμα που εβαλε το αυγουλακι και τον αντρα που εδωσε το σπορακι και εγινε μπαμπας ή μπορει και οχι. Εσυ ειχες για ''μπαμπα'', εναν αντρα που με αγαπουσε και τον αγαπουσα και με πολυ αγαπη μου εδωσε το σπορακι του για να κανω εσενα επειδη ηθελα πολυ να φτιαξω μια οικογενεια.

Κι ετσι γεννησα εσενα και σε αγαπαω παρα πολυ (και το ιδιο και η υπολοιπη οικογενεια μας, ο παππους/γιαγια/θειος κτλ).

Στην ουσια θα της πεις οτι δεν εχει μπαμπα γιαυτο δεν μπορει να τον δει. Ναι μεν ζει καπου ο αντρας που εδωσε το σπορακι του αλλα δεν ειστε οικογενεια.

Με οσο πιο θετικο τροπο γινεται...

[goody]

Να επεκτεινουμε λιγο τον τιτλο του θεματος σε ''που ειναι ο μπαμπας του?''....

Εχει ξανασυζητηθει και σε αλλα θεματα αλλα θα ηθελα να μαθω τι λετε εσεις στα αλλα παιδακια που ρωτανε?

Ετυχε εχτες και ηρθαν σπιτι κατι γειτονακια μας και το ενα ειναι σχεδον 5 χρονων οποτε πρεπει να το ειχε απορια απο καιρο γιατι στα καλα καθουμενα με ρωταει '' ο Γ δεν εχει μπαμπα?'' - να ακουει και ο δικος μου εν τω μεταξυ...-

Οχι,της λεω, δεν εχει. Ειχε οταν ηταν μωρακι αλλα δεν εχει πια. (Εκει θυμηθηκα λιγο και το παραμυθι do i have a daddy). Γιατι? μου λεει, και της ειπα για τις διαφορετικες οικογενειες αλλα δεν καλυφθηκε και με ξαναρωτησε οποτε της ειπα οτι χωρισαμε, γιατι χωρισατε, γιατι τσακωνομασταν συνεχεια και δεν ημασταν πια χαρουμενοι κτλ...

 

Νομιζω καλυφθηκε και ο δικος μου δεν μου ειπε τιποτα αλλα πολυ μπλα μπλα ρε παιδια, καθε φορα ετσι θα με αρχιζουν στις ερωτησεις? Και πως τον λενε και που ειναι τωρα...(ο μικρος πρωτη φορα ακουσε το ονομα του πατερα του...)

Εσεις τι λετε οταν σας ρωτανε?