Δεν ξερω τι να κανω...αδιεξοδο

[BlueButterfly]

Καλησπέρα.Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενο μηνυμα μου έχω εναν γιο με στοιχεία αυτισμου. Ο γιος μου φέτος πάει στην Τετάρτη δημοτικου. Σήμερα πριν να κοιμηθει είχα μια μεγάλη και ουσιαστική συζητηση μαζι του που με στεναχωρισε πάρα πολύ. Μου ειπε οτι στο σχολειο τον κοροιδευουν (οχι οτι δε το περιμενα,αλλα περιμενα τουλαχιστον να υπαρχουν και καποιες εξαιρεσεις). Όσες φορες έχω παει στο σχολειο του έχω δει καποια παιδια που τον πειραζουν και τους εχω μιλησει αλλά είδα και παιδιά που τον παιζανε και μιλαγανε και τον ζητουσαν στη παρεα τους. Σήμερα όμως το παιδι μου ειπε οτι τον διωχνουν. Οταν παει το παιδι μου να τους πλησιασει να κανουν παρεα αυτα του λενε φυγε. Εχω πικραθει πολυ. Αυριο θα παω να πιασω αυτα τα παιδια να τους μιλησω.Να δω γιατι το διωχνουν απο τη παρεα τους. Τον ειδα τον γιο μου πολυ πικραμενο.Δε ξερω τι να κανω.

[*Vasiliki*]

Μερικές φορές τα παιδιά άθελα τους γίνονται πολύ σκληρά και είναι πολύ λυπηρό να συμβαίνουν τέτοιες καταστάσεις,όμως μήπως να προσέγγιζες πρώτα τους δασκάλους του ή τον διευθυντή του σχολείου και να το συζήταγες μαζί τους?Τώρα δεν ξέρω και εγώ ιδέες ρίχνω...

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Καλησπέρα.Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενο μηνυμα μου έχω εναν γιο με στοιχεία αυτισμου. Ο γιος μου φέτος πάει στην Τετάρτη δημοτικου. Σήμερα πριν να κοιμηθει είχα μια μεγάλη και ουσιαστική συζητηση μαζι του που με στεναχωρισε πάρα πολύ. Μου ειπε οτι στο σχολειο τον κοροιδευουν (οχι οτι δε το περιμενα,αλλα περιμενα τουλαχιστον να υπαρχουν και καποιες εξαιρεσεις). Όσες φορες έχω παει στο σχολειο του έχω δει καποια παιδια που τον πειραζουν και τους εχω μιλησει αλλά είδα και παιδιά που τον παιζανε και μιλαγανε και τον ζητουσαν στη παρεα τους. Σήμερα όμως το παιδι μου ειπε οτι τον διωχνουν. Οταν παει το παιδι μου να τους πλησιασει να κανουν παρεα αυτα του λενε φυγε. Εχω πικραθει πολυ. Αυριο θα παω να πιασω αυτα τα παιδια να τους μιλησω.Να δω γιατι το διωχνουν απο τη παρεα τους. Τον ειδα τον γιο μου πολυ πικραμενο.Δε ξερω τι να κανω.

 

Mηπως αν τον πηγαινεις σε σχολειο ειδικο και φιλικο προς το παιδάκι?

[candy1234]

Σίγουρα τα παιδιά είναι πολύ σκληρά...ειδικά στο δημοτικό....! Θυμάμαι ένα κοριτσάκι που είχε έρθει στη τάξη μας από άλλο δημοτικό...στην τρίτη τάξη ήμουν...Το κοριτσάκι άλλαζε συνέχεια σχολεία...γιατί ήταν...πολύ χοντρό..και όλα τα παιδιά, παντού ..το χλευάζανε με πολλά πειράγματα,κλπ. Το ονομα της ηταν Κατερινα μα ολοι θυμάμαι την φώναζαν "Η Χοντρη".... ακόμη και οταν απευθυνόντουσαν στην ίδια...Τελικά, δυστυχώς..το κοριτσακι πάλι άλλαξε σχολείο..γιατί στην Τεταρτη Δημοτικου..δεν ηταν μαζί μας. Ανεξίτηλη η εικόνα ομως της μάνας του παιδιού..εχει αποτυπωθει στη μνήμη μου..που ερχόταν ακόμη και στα διαλλείματα..άλλοτε με το καλό..αλλοτε με το πιο άγριο (αγανακτούσε φαίνεται η γυναικα) και εξηγούσε μάταια στα πιο επίμονα στα πειραγματα παιδιά πως η κόρη της είχε ιατρικό πρόβλημα (θυροειδή νομίζω έλεγε...) και γιαυτο δεν μπορούσε να χάσει βάρος...Κρίμα..που τα μυαλουδακια των παιδιών..δεν μπορούν να καταλάβουν κάποια βασικα πράγματα...κρίμα..αλλά δυστυχώς έτσι έιναι τα παιδιά...πολλές φορές αδιακριτα, άλλες επιθετικά...

Νομίζω πως ίσως θα ήταν καλό να γνωριστείς με κάποιους από τους γονείς των συμμαθητών του γιου σου..Να τους εξηγήσεις το πρόβλημα..Θεωρώ πως ο γονέας θα προσεγγισει καλύτερα το δικό του παιδί και θα του εξηγήσει απλά ..με τρόπο που αυτός ξέρει..πως δεν πρέπει να κοροιδεύουμε κανένα παιδάκι...πόσο μάλλον ένα παιδάκι που μπορεί να έχει "ειδικές" ικανότητες...Αν καθε γονιος μιλήσει στο παιδί του (ελπιζω να έχουν βεβαια και οι γονεις ενα κάποιο..βασικο...επίπεδο...και να μην είναι σαν μερικους..ζώα..γιατι υπαρχουν και τετοιου ειδους γονεις)και του μιλήσει..ακόμη και για τον αυτισμό...να καταλάβει το παιδί πως ενα παιδάκι με αυτισμό..δεν είναι "χαζό"..πως έχει και αυτό αισθήματα και πως στεναχωριέται με τα πειραγματα...ίσως να βοηθήσει την κατάσταση....Εμένα η μητέρα μου θυμάμαι μας εξηγούσε από μικρές εμένα και της αδελφής μου πως ούτε να κοιταμε αδιάκριτα δεν κάνει αν δούμε ένα παιδάκι κ είναι διαφορετικό από εμας...γιατί ακόμη και το βλέμμα πολλές φορές πληγώνει....και τελικά είχε πολύ δίκιο..

[BlueButterfly]

Σε ειδικό σχολείο πήγε στην Α και Β δημοτικου και μετα παιδοψυχολογοι και δασκαλοι μου ειπαν οτι το παιδι μπορει να ανταπεξελθει μια χαρα στο δημοτικο. Ισα ισα που του εκανε πιο πολυ κακο το ειδικο. Οταν πηγε στο αλλο σχολειο αλλαξε αμεσως και δε το μετανιωνω που τον εγραψα σε αυτο το σχολειο γιατι δυσκολα διακρινεις το προβλημα του. Σιγουρα περιμενα να υπαρχουν και αυτα γιατι ο μικρος δε μπορει να καταλαβει καποια πραγματα που για τους αλλους ειναι δεδομενα. Σημερα μιλησα στα παιδια και μου ειπαν οτι δε τον εχουν διωξει ποτε και ισα ισα του λενε να παιξουν μαζι. Για να βεβαιωθω ομως τι γινεται θα παω σε ενα διαλλειμα να δω.

[mama tou konstantinou]

αχ τι λύπη νιώθω διαβάζοντας αυτά που γράφεις φίλη μου, δυστυχώς τα μικρά παιδιά είναι οι χειρότεροι "ρατσιστές" (χωρίς να θέλω να παρεξηγηθεί αυτό που γράφω), οτιδήποτε το διαφορετικό το κρίνουν πολύ αυστηρά, συμφωνώ και εγώ να μιλήσεις με τους γονείς από τα υπόλοιπα παιδάκια, μήπως καταφέρουν οι ίδιοι να τα κατευθύνουν

[smartaki09]

BlueButterfly να μιλησεις με την δασκαλα του παιδιου πιστευω οτι αυτη θα καταφερει να λυσει το προβλημα.Σε μας τα κοροιδευαν για το επιθετο ,η δασκαλα μιλησε σε ολα τα παιδακια και σταματησε η κοροιδια.

[christine06]

Πιστεύω ότι πρωτίστως έχει να κάνει με τους δασκάλους και τη στήριξη που θα έχεις από εκεί. Στο λέω γιατί ο γιος μιας φίλης μου έχει κινητικό πρόβλημα. Το παιδί όπως και σε εσάς τους συμβούλεψαν να το στείλει σε κανονικό σχολείο.

Έλα όμως που μια "ηλιθια" μαμά δεν το ήθελε. Και μάλιστα κίνησε διαδικασίες για να φύγει ο μικρός από το σχολείο. Στη συνέλευση λοιπόν των γονέων που έγινε (μετά από δική της επιθυμία) δάσκαλοι και γονείς στράφηκαν εναντίον της με αποτέλεσμα να πάρει το δικό της παιδί από το σχολείο.

Γνωρίζοντας λοιπόν όλοι οι γονείς των συμμαθητών το πρόβλημα του μικρού και έχοντας παράλληλα τη στήριξη όλων των δασκάλων ο μικρός είναι μια χαρά στο σχολείο τώρα. Πάντα βέβαια υπάρχουν και παιδάκια που ίσως κάποιες φορές να γίνονται πιο "αδιάκριτα" αλλά η πλειοψηφία έχει πλέον εξοικιωθεί μαζί του.

Θα σου πρότεινα αφού μιλήσεις με τους δακάλους (που ίσως έχεις ήδη κάνει) να ζητήσεις σε μια συνέλευση των γονέων να ενημερωθούν και οι υπόλοιπο γονείς προκειμένου να μιλήσουν στα παιδάκια τους για τον μικρό. Αν εμείς οι γονείς ενημερώσουμε σωστά τα παιδιά μας και με τον τρόπο που ο καθένας κρίνει, θα μπορούν και αυτά να προσαρμοστούν ευκολότερα σε διαφορετικές καταστάσεις...

Σας εύχομαι ότι καλύτερο και ειδικά στον μικρό σου να έχει μια ήρεμη σχολική χρονιά!!

[barbie2000]

Συμφωνώ στο ότι πρώτα πρέπει να μιλήσεις με την δασκάλα του παιδιού....

Ξεκίνα από εκεί ...

[Γιάννης74]

Αυτό που επιβεβαιώνω κι εγώ είναι ότι τα παιδιά γίνονται πολύ σκληρά μεταξύ τους... Ψάχνουν να βρουν οτιδήποτε για να μειώσουν ή να εκτοπίσουν τα άλλα παιδιά από την παρέα. Υπάρχουν οι "μάγκες" και αυτοί που θέλουν να γίνουν "μάγκες".

Δυστυχώς υπάρχει και το κακό πρότυπο της κοινωνίας, η τηλεόραση (την οποία παρακολουθούν τα παιδάκια αρκετές ώρες) κλπ κλπ.

Το πρόβλημα θα λυθεί μόνο από τους γονείς και τους δασκάλους οι οποίοι θα συμβουλέψουν τα παιδιά τους.

Επίσης, υπάρχουν κάποια κέντρα (εξωσχολικά) λογοθεραπείας, εργοθεραπείας κλπ. Πιστέυω ότι κάτι τέτοιο ίσως βοηθήσει.

Μην το αφήνετε το παιδάκι μόνο του στην "αρένα". Θέλει συνεχή προσπάθεια από εσάς και συνεχείς πιέσεις στους δασκάλους και στους άλλους γονείς γιατί η κοινωνία είναι σκληρή...

Το παιδί μπορεί να έχει ειδικές ικανότητες (είμαι σίγουρος ότι έχει)....κάποιος πρέπει να του τις βγάλει!

[SKEK]

Σημερα μιλησα στα παιδια και μου ειπαν οτι δε τον εχουν διωξει ποτε και ισα ισα του λενε να παιξουν μαζι. Για να βεβαιωθω ομως τι γινεται θα παω σε ενα διαλλειμα να δω.

 

Στεναχωρέθηκα για το θέμα σου BlueButterfly και πιο πολύ στεναχωρέθηκα για την ψυχολογία του γιου σου . Σε τέτοιες π[εριπτώσεις να ξέρεις ότι τα παιδιά πάντα αρνιούνται ότι έχουν κάνει, μην σκεφτείς ότι λέει ψέμματα το παιδί σου. Σίγουρα τα άλλα παιδιά δεν μπορείς να τα μάθεις να σέβονται, αυτό που μπορείς σίγουρα να κάνεις είναι να βρεις τρόπους να τονώσεις την αυτοπεποίθηση του δικού σου παιδιού και να του λες πόσο ξεχωριστό είναι για σένα. Μια εξωσχολική δραστηριότητα πολεμικής τέχνης (πχ καράτε) έχω διαβάσει ότι είναι πάρα πολύ καλή για παιδιά που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση ή θέμα με συνομίλικους. Και ο λόγος δεν είναι για να επιτήθεται στα άλλα παιδιά, το καράτε δεν διδάσκει κάτι τέτοιο απλά τονώνει την αυτοεκτίμηση.

[vasiliki40]

Και εγώ θα συμφωνήσω στο να μιλήσεις στη δασκάλα, .Εκείνη θα μπορούσε να μιλήσει στα παιδιά ,ίσως μέσα από παράδειγματα , ίσως μέσα από μία ιστορία.Στα παιδιά αρεσουν οι ιστορίες.Θα μπορούσαν να το κάνουν σε όλες τις τάξεις αυτό.

Ας ανοίξουν ένα θέμα για τη διαφορετικότητα , έτσι όμως ώστε και το παιδί σου να μην νιώσει άβολα.

Σου εύχομαι να σταματήσει γρήγορα αυτό και να μην πληγώνεσαι ούτε εσύ , ούτε το παιδί σου.

Την καλημέρα μου.

[mariahn]

BlueButterfly,και εγώ πιστεύω ότι η πρώτη στην οποία πρέπει να απευθυνθείς είναι η δάσκάλα της τάξης αλλά και οι δάσκαλοι των ειδικοτήτων. Π.χ. από τον/την γυμναστή/στρια μπορείς να μάθεις αρκετά για το πως συμπεριφέρονται τα παιδιά στο δικό του μάθημα όπου η συνεργασία είναι απαραίτητη καθώς επίσης και αν ο δάσκαλος ενθαρρύνει τα παιδιά να τον πάρουν στην ομάδα τους.

Γνώμη μου είναι να μην "πολυζορίσεις" τους συμμαθητές του γιατί μπορεί να βρείς το μπελά σου από καμιά περίεργη μαμά. Σε ένα σχολείο που δούλευα είχα μαθητή ένα αγοράκι με σοβαρή νοητική υστέρηση και με πολύ σοβαρό καρδιολογικό προβλημα. Την πρώτη χρονιά που η δασκάλα τον είχε αγκαλιάσει και μίλαγε εντόνως σε γονείς και παιδιά για τη συμπεριφορά τους απέναντι του, το παιδάκι αυτο ήταν μια χαρα και σπάνια παραπονιόταν. Την επόμενη χρονιά όμως που άλλαξαν δασκάλα τα πράγματα χειροτέρεψαν. Το παιδάκι δεν το έπαιζαν, το κορόιδευαν και το χτυπούσαν αλλά η δασκάλα ήταν και η ίδια αποστασιοποιημένη από το παιδί. Μόνη μου πάλευα ως ειδικότητα να μιλήσω στα παιδιά και στους γονείς αλλά ιδιαίτερα οι γονείς μου έλεγαν οτι μόνο από μένα άκουγαν τέτοια παράπονα. Ευτυχώς, εμφανίστηκε σύμμαχος η δασκάλα της μουσικής και η πρών δασκάλα που είχε δεί περιστατικά στις εφημερίες αλλιώς θα με έβγαζαν και τρελλή από πάνω. Χώρια οτι από τα λόγια τους καταλάβαινες οτι ο ρατσισμός αυτός προερχόταν από τους γονείς και εκδηλώνόταν μέσω των παιδιών τους.

Γι' αυτό σου λέω απευθύνσου στη δασκάλα και στο σύλλογο των εκπαιδευτικών και εύχομαι να είναι άνθρωποι και να βοηθήσουν την ένταξη και την κοινωνικοποιήση του παιδιού σου!

[Φλορα]

Πολυ λυπαμαι μ αυτα που διαβαζω,ειμαι εκπαιδευτικος κι εχω δει πολλες φορες το σεναριο αυτο να λαμβανει χωρα στο σχολειο.Τα παιδια δυστυχως μολις αντιληφθουν μια διαφορετικοτητα εχουν την ταση να την περιθωριοποιουν.Αν ομως καθισεις και τους εξηγησεις την κατασταση πιστευω οτι τα περισσοτερα θα καταλαβουν και θα βελτιωσουν την συμπεριφορα τους απεναντι στο παιδι.Μιλα καλυτερα πρωτα με τα παιδια...και υστερα απευθυνσου και σε γονεις και δασκαλους.Η αν δε θελεις εσυ να μιλησεις στα παιδια αστο να το κανει η δασκαλα τους που ειναι σε πιο ουδετερη θεση,ετσι θα αποφυγεις τυχον παρεξηγησεις απο γονεις...

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Αν δεν ειμαι αδιάκριτη και χωρίς να υπερβαίνω τα όρια της αξιοπρέπειας θα ήθελες να μας πεις λιγα πραγματα για το αγγελουδι σου. Ποτε διεγνώσθηκε και τι συμπτμωτα εμφανίζει το αγγελούδι σου?

[φιλιτσα]

Εχω ανατριχιασει ...

 

εγω στην θεση σου θα μιλαγα στο Συλλογο γονεων και κηδεμόνων θα ζηταγα μια συναντηση με τους γονεις και θα τους ρωταγα πώς θα ενιωθαν αν το δικο τους παιδι ηταν στην θεση του δικου σου . Να μιλήσουν στα παιδια τους ώριμα και αληθινα να μην κοροιδευουν να σεβοντε την ιδιαιτεροτητα αυτη .

 

Εσυ μίλα στο δικο σου το παιδι και εξηγησε του οτι δεν τρεχει και τιποτα αν δεν σε παιζουν αυτα τα παιδια υπάρχουν αλλα που σιγουρα θα απολαμβανει την παρεα τους μην στεναχωριεσαι δεν γινεται να ταιριαζουμε όλοι . Να το περασεις απλα και ηρεμα .

 

Τα παιδια αυτα που κοροιδευουνε ρωτησε τα οτι αν κατι συμβει (ο Θεος να φυλαει ) και τους κοπει το ενα χερι ή το πόδι θα ηθελαν να τα κοροιδευουν ?? >Αυτην την ερωτηση καλυτερα θα ειναι να την κανουν οι γονεις τους .

[EvaBar]

Θα σου πρότεινα να μιλήσεις με τη δασκάλα κατ αρχάς και μετά όχι με τα παιδιά αλλά με τους γονείς των παιδιών. Εχω δεί γονείς να παρεξηγούντε επειδή γονιός άλλου παιδιού τους έκανε την οποιαδήποτε "παρατήρηση". Εγω σα μαθήτρια είχα μέχρι που τελείωσα το λύκειο συμμαθητή με κάποιου είδους νοητική υστέριση και η πλειοψηφία των παιδιών τον αποδεχόμασταν (ίσως επειδή είχαμε μεγαλώσει ουσιαστικά μαζί του). Αλλά και τώρα στο σχολείο που είμαι υπάρχει παιδάκι με ελαφριά μορφή αυτισμού που τα πάει πολύ καλά με τους συμμαθητές του. Απλά η δασκάλα έχει μιλήσει με τα παιδιά και όλοι οι υπόλοιποι δάσκαλοι που μπαίνουμε στην τάξη αυτή μόλις δούμε κάποιον να "ξεφευγει" από άποψη συμπεριφοράς, φροντίζουμε να τον επαναφέρουμε.

Πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά!

[Ν76]

Ωχχχ, αυτά διαβάζω και πιάνεται η ψυχή μου. Πραγματι, πόσο σκληρά γίνονται άθελά τους τα παιδιά!

Μίλα πρώτα με τη δασκάλα.

εχω ένα θειο συνταξιούχο δάσκαλο, από τις εξαιρέσεις πρέπει να τανε ειδικά για την εποχή του. Μου έχει πει την εξής ιστορία: είχε ένα μαθητή πολύ χοντρό και κοντο, που οι άλλοι μαθητές φωνάζανε ζουπά. Το παιδάκι στενοχωρημένο πάει στο θείο μου και του λέέι: κύριε, τα άλλα παιδιά με κοροϊδεύουνε και με φωνάζουνε ζουπά. Ο θείος μου του λέει: όταν χτυπήσει το κουδούνι, καθυστέρησε να έρθεις μέσα, πήγαινε στην τουαλέτα. ¨οταν μπηκαν μέσα τα υπόλοιπα παιδιά, τα πήρε με το καλό, ότι δεν είναι σωστό να τον κοροϊδεύουνε γιατί στενοχωιέται κλπ., και από τότε δεν τον ξαναπειράξανε. Αυτό τώρα το λέω ότι παίζει ρόλο η προσέγγιση του δασκάλου, τα ρειξε στο φιλότιμο.

Συμφωνώ για το ειδικό σχολείο, πιστεύω ότι επειδή τα περιστατικά είναι συνήθως πιο βαριά, μάλλον πίσω πάει το παιδί κι όχι μπροστά.

Επίσης μήπως θα του έκανε καλό μια αθλητική δραστηριότητα, που θα τόνωνε την αυτοπεποίθηση του παιδιού; Συγγνώμη που στο λέω κιόλας, μπορεί αν είναι πολύ χαζό, μπορεί εσύ να έχεις κάνει τόσα για αυτό το παιδί που αυτό να είναι το ελάχιστο, αλλά πιστεύω ότι γενικά βοηθέι στην ψυχολογία του παιδιού...

[stzirou]

αν και είναι απόλυτα κατανοητή η κακή διάθεση που σου προκάλεσε το γεγονός θα πρέπει πάση θυσία να μην το δείξεις στο παιδί. Μη δείξεις ότι σε έχει πάρει από κάτω. Άλλωστε τα παιδιά πάντα πειράζουν τις αδυναμίες των άλλων: μικρών ή μεγάλων αδυναμιών. ΕΙΝΑΙ ουσιαστικό να το παρουσιάσεις ως φυσιολογικό- της ηλικίας. Ο δικός μου που είναι 7 χρονών και επειδή συμμετέχει πολύ στο μάθημα - στην τάξη, τον πειράζουν και τον λένε ξερόλα! Τα παιδιά ΠΑΝΤΑ θέλουν να μειώνουν τους άλλους για να βρίσκονται αυτά στην επιφάνεια: ο δικός μου κοροϊδεύει την αδελφή του που δεν μπορεί να μιλήσει καθαρά επειδή είναι μικρή. Στήριξε το παιδί σου δίνοντάς του τρόπους χειρισμού της κατάστασης και όχι τρόπους για να αισθάνεται θύμα.

Και φυσικά τα πάντα ξεκινάνε από την εκπαίδευση των παιδιών στο σχολείο: μίλα στους δασκάλους και στο σύλλογο γονέων, γιατί η δουλειά / ενημέρωση γίνεται και μέσα στο ίδιο το σπίτι.

... και μη στεναχωριέσαι - στην Ελλάδα θέλουμε όλοι εκπαίδευση για το κάθετι. Παίρνει χρόνο ... υπομονή.

[BlueButterfly]

Ευχαριστω για τις απαντησεις σας. Εχω μιλήσει με γονεις και δασκαλους. Η δασκαλα τους συγκεκριμενα συνεχεια προσπαθει να τους εξηγησει. Ευτηχως ο μικρος μου ειναι δυνατος και εχει αυτοπεποιθεση και φυσικα φροντιζω γι αυτο εγω και ο μπαμπας του. Οσο για τη κοινωνια μας...οτι και να πω ειναι λιγο...το τι εχω περασει. Σχολεια που δε το δεχοντουσαν το παιδι γιατι δεν ειχαν ιδεα τι ειναι αυτισμος μεχρι και δασκαλες που λεγανε ψεμματα οτι το παιδι μου βαραγε τα αλλα παιδια με μπουνιες και κλωτσιες που δεν πειραζει ουτε μυγα. Τον πειραζανε στο νηπιαγωγειο και αν η δασκαλα πηγαινε να βαλει τιμωρια τα παιδια αυτα ο δικος μου τη παρακαλαγε να μη το κανει. Τοσο ευαισθητο παιδι ειναι.

[κατερινα_κι]

λυπαμαι πολυ, αγωνιζεστε για το καλυτερο για το παιδακι σας ,εχετε τωρα να αγωνιζεστε κ για αυτα που δικαιουστε ....

 

καλη επιτυχια οπως κ αν δρασετε .

[iro]

Bluebutterfly,

 

Από όλα όσα μοιράστηκες μαζί μας, εγώ καμαρώνω τον τρόπο με τον οποίο στηρίζετε την αυτοπεποίθηση του παιδιού.

 

Συμφωνώ απόλυτα με τα προηγούμενα μηνύματα: η δασκάλα είναι η μόνη υπεύθυνη για τη σωματική και ψυχολογική προστασία όλων των μαθητών - τα διαλείμματα δεν εξαιρούν αυτό το χρέος της. Χαίρομαι που σε υποστηρίζει...

 

Μια δική μου εμπειρία ως δασκάλα ξενόγλωσσου μαθήματος σε Δημόσιο Σχολείο το 1999 περίπου: στην Δευτέρα τάξη είχαμε τον Λευτέρη, ένα παιδάκι με δυσλεξία και σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής. Ζωηρό, αεικίνητο, φασαριόζικο - κανένας δεν τον ήθελε για φίλο, γιατί πάντα κάτι έκανε ζημιές.

 

Στεναχωριόταν χωρίς να δείχνει στην τάξη - μου το εξομολογήθηκε η μαμά του. Σκέφτηκα λοιπόν το εξής κόλπο: εκείνη την εποχή γινόταν ο τρελός χαμός με την ταινία "Τιτανικός". Το soundtrack (my heart will go on) παιζόταν παντού, αν θυμάσαι. Μια μέρα που ο Λευτεράκης δεν είχε έρθει λόγω ίωσης, έκανα το εξής: έβγαλα από την τσάντα μου την κασέτα με το τραγούδι, το έβαλα στο κασετόφωνο όπου ακούγαμε αγγλικά τραγουδάκια, και ζήτησα από τα παιδιά να κλείσουν τα ματάκια και να ακούσουν το τραγούδι.

 

Η μελωδία τα γοήτευσε (ήταν απίστευτο το θέαμα 30 παιδιών με κλειστά μάτια να ακούνε μια μελαγχολική μελωδία...). Όταν το τραγούδι τελείωσε, τους ζήτησα να μου πουν τί σκεφτόντουσαν, όση ώρα άκουγαν τόσο προσεκτικά.. Σχεδόν όλα, μου ανέφεραν την ιστορία του Τιτανικού: τα κύματα, τους ανθρώπους που πνίγηκαν, το φόβο που ένιωθαν.

 

Όταν τελείωσαν, χωρίς να τα διακόψω καθόλου όση ώρα μίλαγαν, τους είπα: "κάθε φορά που αρνούμαστε να παίξουμε με τον Λευτέρη, αυτός νιώθει κάπως έτσί: όπως εκείνοι οι άνθρωποι στον Τιτανικό. Μόνος."

 

Δεν λέω οτι έγινε θαύμα. Ξέρω όμως ότι λίγες μέρες μετά ο Λευτέρης είχε 3 αγοράκια και 2 κοριτσάκια με τα οποία έπαιζε σχεδόν σε κάθε διάλειμμα.

 

Καλή σας πρόοδο - όλα θα πάνε πολύ καλά

 

Φιλικά,

Ηρώ

[barbie2000]

Hρώ, μου άρεσε πολύ πολύ ο τρόπος που το χειρίστηκες!!!

Πολύ όμορφος, πολύ ευαίσθητος...

[Melduck]

Λογω προβληματος υγειας και κατ'επεκταση αισθητικου, εχω βιωσει την παιδικη αδιακρισια. Ειναι πολυ αδικο και σκληρο (και ας μην βιωσα περιθωριοποιηση η κοροιδιες) και πολλες φορες εχω αναρωτηθει "γιατι εγω".

Ομως, με τη φοβερη αντιμετωπιση των γονιων μου και των φιλων μου, μπορω να πω, τωρα πια, πως δεν μου αφησε ολο αυτο κανενα ιδιαιτερο τραυμα. Αντιθετα, εχω γινει δυνατη και εχω τρομερη ευαισθησια και σεβασμο προς καθε ειδους διαφορετικοτητα. Και αυτο θα διδαξω στο παιδι μου πανω απο ολα τα αλλα.

Ευχομαι ο,τι καλυτερο για το παιδακι σου, ειμαι σιγουρη οτι με τη στηριξη και την αγαπη σας θα γινει ενα πολυ δυνατο αγορι...

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Ευχαριστω για τις απαντησεις σας. Εχω μιλήσει με γονεις και δασκαλους. Η δασκαλα τους συγκεκριμενα συνεχεια προσπαθει να τους εξηγησει. Ευτηχως ο μικρος μου ειναι δυνατος και εχει αυτοπεποιθεση και φυσικα φροντιζω γι αυτο εγω και ο μπαμπας του. Οσο για τη κοινωνια μας...οτι και να πω ειναι λιγο...το τι εχω περασει. Σχολεια που δε το δεχοντουσαν το παιδι γιατι δεν ειχαν ιδεα τι ειναι αυτισμος μεχρι και δασκαλες που λεγανε ψεμματα οτι το παιδι μου βαραγε τα αλλα παιδια με μπουνιες και κλωτσιες που δεν πειραζει ουτε μυγα. Τον πειραζανε στο νηπιαγωγειο και αν η δασκαλα πηγαινε να βαλει τιμωρια τα παιδια αυτα ο δικος μου τη παρακαλαγε να μη το κανει. Τοσο ευαισθητο παιδι ειναι.

 

Να εισαι περηφανη που το παιδι μεγαλωνει σε ενα υγιες οικογενειακο περιβάλλον με μια μανουλα ζαχαρη. Ολα θα πανε καλα!