Yπερβολικα κοινωνικο παιδι

[μανουλα-ελενη]

τα παιδακια μου ειναι 4 η μικρη και 6 ο μεγαλος

αποτι καταλαβα δεν πρεπει να τους πιπιλαω το μυαλο ολη μερα

αλλα στην πραξη να κανω το "μαθημα" και με τη δικη μου συμπεριφορα

 

το μονο που δεν ανησυχω ειναι να μη γινει κατι ενω απουσιαζω γιατι εμεις λογω συγκυριων οπου παμε παμε ολοι μαζι (εκτος βεβαια τις ωρες που ειναι σταθμο ή σχολειο που κι εκει θελει προσοχη)

[DALIA]

αλλα οταν δεν θέλει μου λεει : μαμα εσυ

και λεω : δεν θέλει να σας το πεί η ίδια αλλα θέλει να σας το πω εγω . την λενε ...αραινόπαιδο ...!

 

σε μας πάλι 9/10 αυτή θα είναι η απάντηση...

fistikaki εγώ πάλι δεν θεωρώ ότι έχεις κάνει κάτι λάθος εσύ, απλά πιστεύω ότι είναι θέμα χαρακτήρα....

ο δικός μου είναι ακριβώς το αντίθετο με τους μεγαλύτερους με παιδιά έως και 20 ετών δεν έχουμε απολύτως κανένα πρόβλημα...

απ'οσο καταλαβαίνω από εδώ είσαι και εσύ υπερκοινωνική, το παιδί ίσως το βλέπει ως κάτι σύνηθες αυτή τη συμπεριφορά...

[fistikaki]

απ'οσο καταλαβαίνω από εδώ είσαι και εσύ υπερκοινωνική, το παιδί ίσως το βλέπει ως κάτι σύνηθες αυτή τη συμπεριφορά..

 

 

ναι, ειμαι......

 

αλλα εγω δεν την κοπαναω με ξενους αντρες :lol::lol:

 

 

οπως τα λες παντως ειναι...

 

 

ειναι ο χαρακτηρας της ετσι, και επιπλεον βλεπει και μενα να μιλαω με πολυ κοσμο..

[DALIA]

ναι, ειμαι......

 

αλλα εγω δεν την κοπαναω με ξενους αντρες :lol::lol:

οπως τα λες παντως ειναι...

ειναι ο χαρακτηρας της ετσι, και

επιπλεον βλεπει και μενα να μιλαω με πολυ κοσμο..

 

 

καλέ τη ντρέπεσαι...

που να δεις εμένα, αντικοινωνική θα με έλεγα...

επίσης το ξένος για το παιδί είναι τελειος διαφορετικό απ'ότι είναι για μας

αχ αυτός ο χαρακτήρας....δυστυχώς κάθε μέρα μου αποδεικνύει η ζωή κάτι που οι περισσότεροι πιστεύουν ότι δεν ισχύει....

ο άνθρωπος γεννιέται δεν γίνεται ( πλιζ ας μην πιάσουμε αυτή τη συζήτηση είναι αλλού )

[xazomanoula]

Φυστικάκι, δεν ξέρω αν στην δική σας περίπτωση βοηθήσει, σε εμας πάντως δείχνει να λειτουργεί.

Του το πήρα κι αμέσως έδειξε ενδιαφέρον. Θες οι εικόνες, θες ο ωραίος τρόπος γραφής, δεν ξέρω τι ακριβώς, πάντως ενώ στην αρχή του έλεγα σχεδόν οτι λέει το βιβλίο, εκείνος απαντούσε με τα κλασικά "οχι μιλάμε σε αγνώστους", ή "δεν πειράζει" και διάφορα άλλα αντιδραστικά.

Μετά όμως την πρώτη - δεύτερη ανάγνωση, σαν κάτι να φαίνεται πως αλλάζει.... Δεν χάνεις κάτι να δοκιμάσεις και κάτι τέτοιο!

 

http://www.moderntimes.gr/kids/istos.chtm?prnbr=18025

[πιγκουινακι]

παντως φυστικακι - για να σε ξεαγχωσω λιγο- κι εμενα ο μεγαλος έτσι ήτανε,με ολους κουβεντες και αγκαλιτσες αλλα τωρα που ειναι 10 ετων

μαλλον συνεσταλμενο παιδι τον λες- και φυσικα δεν πιανει κουβεντα με αγνωστους, ουτε τους ακολουθει!και εχει αρκετα χρονια ετσι!

 

μπορει και αυτο να ειναι μερος του δικου της τροπου να γνωρισει τον κοσμο!και ειναι ωραιο που δεν ειναι φοβισμενο παιδι και εχει εμπιστοσυνη,

τις επιφυλαξεις θα της τις καλλιεργησεις σιγα -σιγα! απλα λιγη προσοχη...

[katerina_]

Εγω ηδη εχω ξεκινησει το τροπαρι "Αρτεμακι εκει κατω στα βαβα και στα μεμε δεν ακουμπαει κανεις, κτλπ κτλπ"

 

Nomizw oti oxi mono sta koritsakia alla k sta agorakia prepei na milame....

O gios mia ap'ta idia, peran tou deontos koinwnikos!!!!!!!!!!

Wspou mia mera pou mou kane kati paromoio, efyge dld "kynhgwntas" mia kopelitsa, ton malwsa poly gia nma katalabei oti dn feygoume apo th manoula....Ti allo mporeis na kaneis? Twra prospa8w na tou e3hghsw peri atomikothtas, idiotikothtas tou swmatos tou klp....

[elenada]

φυστικακι,μολις διαβασα το ποστ σου κι ηταν σαν να διαβαζα για την κορη μου.

εμενα ειναι 20 μηνων τωρα κι ειναι υπερβολικα κοινωνικη,κι ειδικα με τους αντρες.στην αρχη κι εγω την καμαρωνα,κι η αληθεια ειναι οτι κι εγω ειμαι κοινωνικη και την παροτρυνα να λεει γεια σ'οποιον της μιλουσε.ή να λεει τ'ονομα της,οταν την ρωτανε,κτλ.

και φυσικα μολις ακουσει για βολτα τρεχει αμεσως και μου λεει και γεια σου μαμα!

μ'αρεσει που παει σε αλλες οικογενειες με παιδακια και παιζει μαζι τους.μ'αρεσει που μιλαει σε ολους τους παππουδες και γιαγιαδες.μαλλον ειμαι λιγακι αφελης :oops:.

αλλα μετα απ'οσα διαβασα κι εγω προβληματιστηκα,κι αναθεωρησα πολλα.

το θεμα ειναι οτι κι εγω δεν θελω να ειμαι αγενης,και να προσβαλω τον αλλον.γι'αυτο θα ηθελα μερικες προτασεις.

επισης πως να πεισεις τα πεθερικα που την κρατανε πολλες φορες να κανουν το ιδια και χειροτερα!φιλησε τον θειο,κανε αγκαλια την γειτονισσα!

φυστικακι,αν κανεις και κατι αλλο και πιασει σε παρακαλω να μας ενημερωσεις κι εμας!

[melina_m]

κορίτσια δύσκολο θέμα !!!!

εμένα μου έρχεται να τον φάω όποιος πάει να πλησιάσει το παιδί μου !!!!

(αλλά μάλλον δεν θα δώσω και τόσο καλό παράδειγμα στην μικρή μου Ε??)

[πιγκουινακι]

παντως κοριτσια να μην ξεχναμε οτι δεν πρεπει να φτασουμε και στο αλλο ακρο!τα παιδια δεν πρεπει να γεμισουν δυσπιστια και φοβο για τους ανθρωπους!μια βασικη εμπιστοσυνη για τους συνανθρωπους και τον κοσμο που τα περιβαλει νομιζω πρεπει να την κερδισουν!απλα εμεις να ειμαστε σε επιφυλακη και ...ο,τι ειπε η μαρια στυλιανακη παραπανω,δεν εχω να προσθεσω ουτε οξεια.Παντως γενικα στο ξενος/κακο δε συμφωνω!

[ΦΟΥΝΙΤΣΑ]

εμενα η κορη μου ειναι 2 χρονων κ παντα ηταν ετσι αρκει να φυγει απο μενα δεν την νοιαζει τιποτα εγω παλι δεν ειμαι καθολου κοινωνικη απορω πως εγινε το παιδι τοσο πολυ προβληματηστηκα με οσα λετε γιατι κ εγω χαιρωμουν αλλα δεν σκεφτηκα τους κινδηνους ουτε τις εχω μιλησει ποτε για το οτι μονο η μαμα πιανει εκει κλπ ασε που ακομα δεν μιλαει οποτε δεν μπορω να συνενοηθω κ καλα μαζι της

[OLYMPIA77]

ή αλλιώς : παραείναι κοινωνικό το παιδί σαςΨάχνω πολύ ωρα για να βρω ακριβώς τον τίτλο του θέματος που με απασχολεί αλλά νομίζω οτι αυτός που έβαλα τον αντιπροσωπεύει κατά προσέγγιση.

Αν κ διάβασα κα έχω διαβάσει αρκετά τόπικς στο parents δεν βρίσκω κα΄τι σχετικό με αυτό που με απασχολεί τον τελευταίο καιρό.

[kyra]

Να μην το γεμίσεις ενοχές και να τον αφήσεις να εκδηλώνεται.....προς το παρόν. Άλλωστε είναι κάτω από τον απόλυτο έλεγχό σου, τί φοβάσαι. Κι εμένα είναι το ίδιο. Έπιανε την συζήτηση με ξένους, στο πάρκο καθόταν κοντά σε παππούδες και του έλεγαν ιστορίες (από πάνω εγώ, ποτέ δεν είδα τίποτα ύποπτο), στην παραλία καθόταν στις άλλες παρέες (από πάνω εγώ, τσιμπάγαμε κανένα φρουτάκι). Τώρα στα 5 έχει περιορίσει τις εκδηλώσεις αυτές, παραμένει όμως ένα ευγενικό και θαρραλέο παιδί, κάνει παρέες εύκολα και προσαρμόζεται σε ξένα περιβάλλοντα. Δεν το μετάνοιωσά που δεν τον φόβισα. Έτσι κι αλλιώς είμαι πάντα εγώ ή κάποιος ενήλικος της εμπιστοσύνης μου, μαζί του.

[pashalitsa]

Τι να πω κι εγώ η καημένη... Λείπει και ο άντρας μου συχνά, την παίρνω το καλοκαίρι να πάμε σε κανενα υπαίθριο καφέ (για παρέα της αρέσει) κοιτάει γύρω γύρω με ποιον θα μιλήσει!!!

 

Με παρατάει, πάει και πιάνει κουβέντα με τις γκαρσόνες!!! Βλέπει παιδάκι;;; Πάει και του χαμογελάει για να την κοιτάξει και να πιάσει κουβέντα! Εγώ ντρέπομαι εντωμεταξύ αφάνταστα αλλά κρυφοχαίρομαι που είναι θαρραλέα (καμία σχέση με εμένα)... Ας πούμε, 3 ετών, στο καράβι που πηγαίναμε Τήνο την έστειλα στο μπαρ να ζητήσει καλαμάκι (την παρακολουθούσα αλλά δεν το ήξερε). Κυρία η δικιά σου, πήγε το ζήτησε θαρρετά και ευγενικά, οι άλλοι είχαν ξελιγωθεί στα γέλια γιατί τη ρώταγαν τί το θέλει και αν θα πιει καφέ και κάτι τέτοια και εκείνη τους έκανε μάθημα τύπου "καλέ τα παιδάκια δεν πίνουν καφέδες δεν το ξέρετε;;;":shock:

 

Εγώ προς το παρόν (είναι 4,5 τώρα) δεν την έχω πονηρέψει... Μήπως έχω αργήσει;;;

[OLYMPIA77]

Ψάχνω πολύ ωρα για να βρω ακριβώς τον τίτλο του θέματος που με απασχολεί αλλά νομίζω οτι αυτός που έβαλα τον αντιπροσωπεύει κατά προσέγγιση.

Αν κ διάβασα κ έχω διαβάσει αρκετά τόπικς στο parents δεν βρίσκω κάτι σχετικό με αυτό που με απασχολεί τον τελευταίο καιρό.

Το παιδακι μου κοντεύει 2,5 κ εδω κ αρκετο καιρό παρατηρώ οτι παραείναι κοινωνικός. Κάποτε κοιτούσα την ανηψιά μου που φοβόταν κ την σκιά της, δεν έκανε κ δεν κάνει ακόμα χωρίς να ρίξει βλέμμα στην μάνα της κ να πάρει το νεύμα επιβεβαίωσης για να συνεχίσει κ έφτυνα τον κόρφο μου.

Στο άλλο άκρο, ο γιός μου μεγαλώνοντας με έκανε να νιώθω υπερήφανη που είναι τόσο άνετος.Απο μωρό δεν πολυ-έκλαιγε κ γενικότερα έδειχνε χαρούμενος δίχως ιδιαίτερη γκρίνια στις αγκαλίτσες φίλων ή συγγενών.Άνετη εγώ, άνετος ο μπαμπάς άνετο κ το παιδί λοιπόν.

Εκείνο που με φοβίζει ιδιαίτερα όμως, είναι πως θεώρει τους πάντες φίλους του. Πάμε στον παιδότοπο για παράδειγμα κ θα φωνάζει την κοπέλα που επιβλέπει να παίξουν μαζί, θα την πάρει από πίσω αν βγεί έξω. Ακόμα κ αν μπώ να παίξω μαζί του είναι σαν να βρίσκεται στο σπίτι του κ απλά σηκώνεται κ φεύγει για ότι του τραβήξει την προσοχή.

Είχε έρθει κάποιος μάστορας στο σπίτι πήγε να τον χαϊδέψει, να του πιάσει την κουβέντα, να τον κάνει αγκαλίτσα κ να του δώσει κ κανένα φιλάκι. ¨Οσο κ να του έλεγα να έρθει κοντά μου, με ότι κ να του αποσπούσα την προσοχή εκείνος πάλι εκεί...σαν να μην υπήρχα.

Ναι δεν θα είχα προβλημα αν το έκανε με μέτρο αλλα δεν έχει μέτρο. Βάζει τα χέρια του στις τσέπες του γείτονα αν τον συναντήσουμε στο ασανσέρ, παει στην γειτόνισα έτσι κ τον φωνάξει κ διάφορα τέτοια που με φρικάρουν. Ανοίγω την πόρτα να μου πληρώσουν τα κοινόχρηστα κ ο μικρός πάει να φύγει με τον άνρωπο που ηρθε να πληρώσει...:shock:

Είμαι πολύ χαρουμενη που είναι ανοιχτός τύπος, μιλάει πολυ περισσότερο για την ηλικία του, το ίδιο ισχύει κ για την αντίληψη του. Είναι αρκετά προχωρημένο το μυαλουδάκι του κ αυτό το λέω για να τονίσω ότι όταν μιλάμε επικοινωνούμε σαν να είναι τουλαχιστον 3 και Βγαίνει έξω συνέχεια, τον ρωτώ πολλές φορές τι θα ήθελε να κάνουμε σήμερα ή αύριο, γενικά δεν είμαι απόλυτη αλλά έχω το πρόγραμμά του κ το ακολουθούμε δίχως ιδιαίτερες δυσκολίες κ απο τον ίδιο.

Όσα παραμυθάκια κ να του πώ απ το μυαλό μου για σκυλάκια που έφυγαν απο την μαμά τους κ κάποιος τους είπε να πανε κοντά τους κ μετά την έχασαν, όσες παραλαγες του Λύκου με τα 7 κατσικάκια, μέχρι κ τον ήρωα που του αρέσει τον έβαλα σε διάφορες περιπέτειες απο το μυαλό μου για να του μείνει κάτι απο τον κίνδυνο....μάταιαόμως.

Κ σας ρωτώ : τι να κάνω για να του βάλω στο μυαλουδάκι του το υπέροχο κ πολύ πολύ αθώο οτι δεν πρέπει να φεύγει έτσι. Έως τώρα είμαι γεράκι κ τον κινηγώ, τον προσέχω τον παρατηρώ να δώ τι είναι αυτό πουτον κάνει να συμπεριφέρεται σαν να μην υπάρχω. ΈΤΣΙ σαν να βρέθηκε μόνος του εκεί.

Κ παρ'οτι έχω αρχίσει από το πρωί να του λέω τι θα ακολουθήσει σήμερα, κ πρέπει να είσαι προσεκτικός κ αν θέλεις να κάνουμε κ μια ωραία συμφωνία?''ναι μαμά μου '' απαντά. Αν θέλεις να πάς κάπου να δείς κάτι που σου αρέσει ή βαρέθηκες κ θέλεις να παίξεις με κάποιου αλλού μπορείς να ρωτήσεις :μαμα μπορώ? κ μου λέει ναι.Μόλις βγούμε από την πόρτα ή φτάσουμε όμως τα ξεχνά όλα.

Επίσης θέλω να πώ οτι έχει φιλαράκια που τα βλέπει συχνα και είναι απο μωρά μαζί αλλα δείχνει να τα βαριέται κ συνέχεια θα έρχεται είτε σε εμένα κ τον άντρα μου ή ακόμα συχνότερα θα κολλήσει με έναν απο τους άλλους δυο γονείς κ δεν θα θέλει να παίξει με κανέναν κ τίποτα άλλο.

Πιστεύω πως απλά έχει άγνοια κινδύνου όπως όλα τα παιδάκι της ηλικίας του.

 

Σκέπτομαι όμως οτι ο κόσμος εκεί έξω είναι πολύ ''άγριος'' κ δεν είναι οι εποχές τόσο ανέμελες όπως ήταν κάποτε η δική μας εποχή κ ας είμαι ακόμα 34.

Σκέπτομαι να τον πάω στον παιδικό γιατι πρέπει να δουλέψω κάποια στιγμή κ απλά το αναβάλλω μέχρι τον Σεπτέμβρη μήπως κ μέχρι τότε έχει καταλάβει λίγο απο μένα λίγο απο μόνος του οτι δεν μπορεί να είναι τόσο ανοικτός με όλο τον κόσμο.

Σκέπτομαι μήπως κάνω πολύ παρέα μαζί του κ πρέπει να τον αφήνω λίγο δίχως να παίζω σύνεχώς μαζί του(επίσης δεν παίζει απο λίγο έως ελάχιστα μόνος του). Να αδιαφορίσω λιγάκι, μπας κ με ακούσει???

 

Αχ δεν θέλω να πω περισσότερα. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω για να τον βοηθήσω τον μικρούλη μου να γίνει λίγο πιο προσεκτικός. Παρακαλώ οποιαδήποτε εμπειρία σας ίσως με βοηθήσει να δω κάτι που μπορεί να μην το κάνω καλά. Δεν θέλω να τον φοβίσω με τίποτα

[mamavasia]

Και εμένα κοινωνική ήταν και είναι ακόμα (6 χρονών) αλλά απο τα 4 της έλεγα σιγά σιγά να μην μιλάει σε αγνώστους, να μην πηγαίνει όπου της λέει ο καθένας (επειδή το καλοκαίρι πήγαινε σε διάφορες ξαπλώστρες), να μην παίρνει απο ξένους τίποτα αν δεν το πει η μαμά, να μην αφήνει κανέναν, ούτε παιδάκι, να πειράζει διάφορα σημεία του σώματος της (καταλάβατε νομίζω), και να μην κάνει ότι βλακείες βλέπει να κάνουν τα άλλα παιδιά στο σχολείο. κ.α...

 

Της τα λέω κατά καιρούς όποτε βρίσκω ευκαιρία.....Την βλέπω ότι αν και συνεχίζει να είναι κοινωνική έχει μάθει να μην πετάγεται να μιλάει σε κάθε άσχετο στον δρόμο και γενικά προσέχει περισσότερο...βέβαια παιδάκι είναι και βλακειούλες θα κάνει..

 

Εγώ νομίζω ότι πρέπει να λέμε και κάποια πράγματα στα παιδιά μας!!!

[pashalitsa]

Α, ναι ΟΚ, αυτό με τα μέρη του σώματος της το έχω εξηγήσει πάμπολλες φορές από τοτε που ήταν να αρχίσει σχολείο, γιατί έχουν ακούσει τα χίλια μύρια τα αυτιά μου... Τα λέμε την ώρα του μπάνιου... Επίσης τώρα τη μαθαίνω να μην απομακρύνεται από μένα, ας πούμε στο σούπερ και της εξηγώ κάπως, προσπαθώ να μην την τρομάξω πολυ...

[fairytale]

Πόσο σε καταλαβαίνω!!!

2,5 και η δικιά μου...

μιλάει σε όποιον βρει μπροστά της!!!

πάει και γίνεται κολιτσίδα στα παιδάκια και τους μιλάει μέχρι να την κάνουν παρέα!!!

Για παράδειγμα χθες πήγαμε για καφέ...πιο πέρα καθόταν μια παρέα με 4 60άρηδες κυρίους.Πήγε και τους έπιασε κουβέντα...μετα πήγε σε κάτι παλικάρια που είχαν τα λαπτοπ τους και τους έλεγε να της βάλουν να ακούσει τον Μπάμπη το φλου!!!:shock:

γενικά είναι κοινωνικότατη και το χαίρομαι!!!

ε μόλις κλείσει τα 3 θα της εξηγήσω σιγά σιγά και λίγα πράγματα γιατί τωρα δε θα καταλάβει ακριβως τους λόγους και δε θέλω να φοβηθεί...

 

Πάντως σίγουρα δε με ανησυχεί που είναι τόσο κοινωνική!

οκ εννοείται οτι δεν τη χάνω απο τα μάτια μου ή αν θεωρησω οτι κάπου δεν πρέπει να πάει θα τη μαζέψω, αλλά σε καμία περιπτωση δε με αγχώνει...το προτιμω απο το να ήταν ντροπαλή και να πάλευα να την κάνω να μιλήσει!!!

[Marija]

Εντάξει βρε κορίτσια, όχι να ανησυχούμε και για την κοινωνικότητα των δίχρονων!!! Είναι φυσιολογικές ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΕΣ συμπεριφορές αυτές. Εμένα μου κάνει εντύπωση και που το συζητάμε ακόμα. Δηλαδή θα προτιμούσατε τα παιδάκια σας να είναι ντροπαλά και φοβισμένα; Μετά τα 3 καλό είναι να αρχίσουμε να εξηγούμε κάποια πράγματα, αλλά όχι να δημιουργήσουμε και στα παιδιά κόμπλεξ και να βλέπουν παντού μπαμπούλες!!

[soevan07]

Εγώ προς το παρόν (είναι 4,5 τώρα) δεν την έχω πονηρέψει... Μήπως έχω αργήσει;;;

 

Kαι η δική μου η κόρη είναι αρκετά κοινωνική...

 

Αυτό που κάνω εγώ είναι

να της υπενθυμίζω οτι

 

όπως στα παραμύθια υπάρχουν

οι καλοί και οι κακοί

 

έτσι και μέσα σε όλους αυτούς

τους ανθρώπους υπάρχουν και καλοί και κακοί.

 

Απλά τους "κακούς ανθρώπους"

δεν τους κάνουμε παρέα.

[Ellemphriem]

Επειδη και η δικια μου αρχιζει συζητηση με ολους (οταν εχει κεφια) και ρωταει ονοματα, ηλικιες και αλλα διαφορα, πριν λιγο καιρο στα 3 της αρχισε να της μιλαει ενας κατα τα αλλα συμπαθεστατος κυριος μικροπωλητης στον δρομο και εκεινη απαντουσε και των ρωταγε. Μετα απευθυνθηκε σε μενα για να μου πουλησει, ειπα οχι και απευθυνθηκε στην μικρη προσπερνοντας εμενα για να της 'περασει' το εμπορευμα. Ηταν το μονο σημειο που μου γυρισε το ματι, και υποσυνειδητα ήταν σαν να εβλεπα καποιον να της πασαρει ναρκωτικα και εκεινη να τα παιρνει (ξερω παρανοια λεγεται). Την απομακρινα και ηταν η πρωτη φορα που της ειπα 'οταν η μαμα σε σταματαει απο το να μιλας σε καποιον ξενο, θα σταματας καλη μου. Και ΑΝ καποιος σου μιλησει ΧΩΡΙΣ να ειμαι εγω μαζι ΔΕΝ θα του μιλησεις. Θα μιλας με ολους μονο οταν ειμαι ή εγω ή ο πατερας σου ή η αδερφη σου κοντα.......και αυτη την γραμμη θα ακολουθησω.......και βλεποντας και κανοντας.

[OLYMPIA77]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις κ άλλες πάντα ευπρόσδεκτες.

Πάντως Ellemphriem έτσι ακριβώς έγινε ένα σκηνικό με κάποιον άντρα γνωστό ,σε μια επίσκεψη που είχαμε πάει κ είχε φάει τρελό κόλλημα με την παρέα του. Κ να τον τραβούσε ο δικός μου να του δείξει πράγματα στον υπολογιστή που είχε κ να αγκαλίτσες κ να φιλάκια ο δικός μου κ εγω σε αναμένα κάρβουνα.

Μπάστακας απο πάνω τους κ να φανταστείς ο άνθρωπος έχει δύο κόρες αρκετά μεγαλούτσικες αλλα να που όταν μεγαλώνουν ξεχνας τα δικά σου κ είσαι χύμα με τα παιδιά των άλλων.

Δεν υπονοώ κάτι για τον άνθρωπο αλλά το μυαλό της μάνας πάει παντού κ ταξιδεύει με ΧΙΛΙΑ. Σκέφτηκα τι μπορεί να συμβεί, πόσο εύκολα είναι να περάσει στο μυαλουδάκι του παιδιου μου ως αποδεκτό κάτι αφου μπορεί να γίνει απο φιλικό πρόσωπο, που έχουμε πάει στο σπίτι του κ φυσικά είναι κ φίλος της μαμάς κ του μπαμπά.

Μάτι γαρίδα!!!!Φανταζεσαι το σκηνικό σε διαφορετικό περιβάλλον σε σχολείο, σε παιδικό, σε βόλτα με παππου -γιαγιά που είναι κ πιο χαλαροί κ φρικάρεις!!!!:shock:

Σκέφτηκα λοιπόν οτι σίγουρα το παιδί μου το καμαρώνω κ το χαίρομαι που είναι τόσο ανοιχτό κ γλυκό αλλά θα αρχίσει η αλλαγή πρώτα απο τον κλειστό κύκλο. ΤΙ εννοώ???

 

Αρέσει δεν αρέσει σε γιαγιάδες κ παππούδες θα λένε μπροστα στο παιδί να ρωτήσεις την μαμά σου πρώτα (κάτι που δεν γίνεται μιας κ τα ξέρουν όλα οι γιαγιάδες).

Λίγο να βοηθήσει κ ο μπαμπάς λέγοντας το ίδιο πιστέυω κ αντίστροφα έτσι ώστε να του περάσεί το νόημα οτι ρωτάμε έναν απο τους δύο.

 

Αυτα για αρχή κ λίγο τα παραμύθια, λίγο η παρατήρητικότητα, λίγο η επιμονή με διακριτικό τρόπο γιατί είναι κ αντιδραστικός.

 

Ξεκίνησα ήδη απο το πρωί κ να δώ τι άλλο θα σκαρφιστώ να το μοιραστώ μαζι σας fellow Mothers.

[Daphne-]

Πολύ ωραίο θέμα. Πολύ χρήσιμο κι αυτό το άρθρο http://parents.org.gr/psych/a201

 

Θα ήθελα να προσθέσω ακόμα, ότι εκτός από τα κακόβουλα άτομα, προσωπικά με εκνευρίζει πολύ η διαχυτικότητα και τα πολλά γούτσου γούτσου στα μικρά παιδιά, από αγνώστους. Σε μένα συμβαίνει πολύ συχνά γιατί δεν οδηγώ και κινούμαστε πολύ με τα ΜΜΜ. Κυρίως ηλικιωμένοι. Πολλές φορές έχουν δοκιμάσει να απλώσουν χέρι, εντελώς απρόσκλητα.

 

Επίσης διάφορες συνηθισμένες ενέργειες όπως η κλασσική ερώτηση "Πώς σε λένε"? χωρίς προηγουμένως να έχει συστηθεί κάποιος, και που το μικρό παιδί καλείται να απαντήσει, κι αν δεν απαντήσει ακολουθεί το "ααααααααααα..δεν ξέρεις να μιλάς"? "ααααα...είσαι ντροπαλή/ος"! " αααααααα...σου έφαγε η γάτα τη γλώσσα"!, εμένα μου φαίνονται λίγο παρανοϊκές...

Είναι δηλαδή κοινωνικά αποδεκτό να φερόμαστε στα μικρά παιδιά, μέχρι ενός ορίου βέβαια, με τρόπο εντελώς διαφορετικό απ ότι σε έναν ενήλικα. Το να χαιδέψει ένας άγνωστος το κεφαλάκι του παιδιού είναι οκ.

Το να χαιδέψει ένας άγνωστος το δικό μου κεφάλι θα ήταν εντελώς τρελό!

 

Όλα αυτά τα θεωρώ έλειψη σεβασμού προς τα παιδιά...

 

Εγώ δεν παροτρύνω τη μικρή, να απαντάει και προσπαθώ να "κόψω", τυπικά και ψυχρά...(Επίσης 1-2 φορές έχω τσακωθεί ελαφρώς ).

[lelaki1980]

Πολύ ωραίο θέμα. Πολύ χρήσιμο κι αυτό το άρθρο http://parents.org.gr/psych/a201

 

Θα ήθελα να προσθέσω ακόμα, ότι εκτός από τα κακόβουλα άτομα, προσωπικά με εκνευρίζει πολύ η διαχυτικότητα και τα πολλά γούτσου γούτσου στα μικρά παιδιά, από αγνώστους. Σε μένα συμβαίνει πολύ συχνά γιατί δεν οδηγώ και κινούμαστε πολύ με τα ΜΜΜ. Κυρίως ηλικιωμένοι. Πολλές φορές έχουν δοκιμάσει να απλώσουν χέρι, εντελώς απρόσκλητα.

 

Επίσης διάφορες συνηθισμένες ενέργειες όπως η κλασσική ερώτηση "Πώς σε λένε"? χωρίς προηγουμένως να έχει συστηθεί κάποιος, και που το μικρό παιδί καλείται να απαντήσει, κι αν δεν απαντήσει ακολουθεί το "ααααααααααα..δεν ξέρεις να μιλάς"? "ααααα...είσαι ντροπαλή/ος"! " αααααααα...σου έφαγε η γάτα τη γλώσσα"!, εμένα μου φαίνονται λίγο παρανοϊκές...

Είναι δηλαδή κοινωνικά αποδεκτό να φερόμαστε στα μικρά παιδιά, μέχρι ενός ορίου βέβαια, με τρόπο εντελώς διαφορετικό απ ότι σε έναν ενήλικα. Το να χαιδέψει ένας άγνωστος το κεφαλάκι του παιδιού είναι οκ.

Το να χαιδέψει ένας άγνωστος το δικό μου κεφάλι θα ήταν εντελώς τρελό!

 

Όλα αυτά τα θεωρώ έλειψη σεβασμού προς τα παιδιά...

 

Εγώ δεν παροτρύνω τη μικρή, να απαντάει και προσπαθώ να "κόψω", τυπικά και ψυχρά...(Επίσης 1-2 φορές έχω τσακωθεί ελαφρώς ).

 

οταν μιλαμε για παιδακια κατω των τριων ετων δεν ειναι κακο να ειναι λιγο παραπανω κοινωνικα απο οσο θα θελαμε εμεις να ειναι αλλα σαφεστατα μπαινουν καποια ορια οταν το παιδι αρχιζει να μεγαλωνει( 4-5 ετων) που του εξηγουμε τους κακους και τους καλους λογους.οταν ενα παιδακι λοιπον ειναι 2 ετων και το ρωταει καποιος πως το λενε δεν ειναι κακο να μην πει το ονομα του αλλα και να μην το πει σαν μαμα θα το ελεγα εγω για να ωθησω το παιδακι να μην ειναι ντροπαλο.αυτο βεβαια ξανατονιζω δεν σημαινει οτι κανουμε κακο στο παιδι παρα μονο τονιζουμε πιο πολυ την προσωπικοτητα του και οχι την κοινωνικοτητα του!ειναι δυο εντελως διαφορετικα θεματα.η δικια μου ειναι υπερβολικα κοινωνικη και εννοειτε οταν θα μεγαλωσει λιγο ακομα καθοτι ειναι 2,5 χρονων θα μιλησουμε για αλλους κινδυνους αλλα την στιγμη που πρεπει και οχι τωρα που δεν καταλαβαινει απο κακους και καλους γιατι απλα ειναι 2,5 χρονων...να πω επισης οτι το παιδι δεν το παιρνει κανενας αγνωστος αγκαλια ουτε τα χερακια της φιλανε εννοειτε ουτε τα πολλα γουτσου γουτσου ειναι οκ με εναν παντελως αγνωστο:confused: αλλα οχι και αν καποιος την ρωταει το ονομα της να μην απανταει...το θεωρω λιγο καταπιεση και αυτο δεν θελω να πηγαζει απο τους φοβους τους δικους μου μηπως αυτο και μηπως το αλλο!! τα παιδακια πρεπει να μαθουν στην κοινωνικοτητα και στην ομαδικοτητα...αν αυριο μεθαυριο παει παιδικο η δικια μου και την ρωτησει ενα παιδακι πως την λενε τι θα απαντησει εαν θα απαντησει?οποτε παν μετρον αριστον και στην ζωη μας και στα παιδακια μας!! να τα χαιρομαστε!:p:p

[Daphne-]

Εγω δεν μίλησα για "καλούς" και "κακούς" ανθρώπους.

Δεν της έχω κάνει καν τέτοια κουβέντα.

Το να κρίνουμε ένα παιδί ως κοινωνικό ή αντικοινωνικό κάτω των τριών είναι άτοπο, διότι δεν έχει διαμορφώσει ακόμα προσωπικότητα. Είναι ελεύθερο να συμπεριφερέται όπως θέλει, με τη δική μας επιτήρηση. Εν συντομία συμφωνώ με ότι περιγράφει το άρθρο.

αλλα οχι και αν καποιος την ρωταει το ονομα της να μην απανταει...το θεωρω λιγο καταπιεση και αυτο δεν θελω να πηγαζει απο τους φοβους τους δικους μου μηπως αυτο και μηπως το αλλο!! τα παιδακια πρεπει να μαθουν στην κοινωνικοτητα και στην ομαδικοτητα...αν αυριο μεθαυριο παει παιδικο η δικια μου και την ρωτησει ενα παιδακι πως την λενε τι θα απαντησει εαν θα απαντησει?οποτε παν μετρον αριστον και στην ζωη μας και στα παιδακια μας!! να τα χαιρομαστε!:p:p

Οχι δεν λέμε αν θα πει το όνομα ή δεν θα το πει. Είναι ελεύθερο να κάνει ότι θέλει. Απλώς εκνευρίζομαι με τα σχόλια που ανέφερα παραπάνω. Ο σταθμός, η ομάδα κτλ είναι εντελώς άλλο θέμα.

 

Απλώς θέλησα να τονίσω ότι είναι αποδεκτό στην κοινωνία μας, να ισχύουν άλλοι κανόνες συμπεριφοράς προς τα παιδιά και άλλες προς τους ενήλικες.

Αυτό δεν δέχομαι.

Δηλ. γιατί ένα παιδί να χαιρετάει αγνώστους, όταν η μαμά του κι ο μπαμπάς του δεν χαιρετάνε αγνώστους?