ΜΕ ΒΑΡΕΘΗΚΕ....

[christiana08]

Εχω προβλημα με τον αντρα μου τους τελευταιους μηνες.Νομιζω πως δεν με θελει πια.

 

Ολα ξεκινησαν οταν χασαμε το τριτο μας μωρο.Τοτε ανελαβε τα οικονομικα του σπιτιου,γιατι εγω δεν ημουν καλα για να ασχοληθω.

Μετα απο κανενα 5μηνο,αρχισε να φαινεται η κακοδιαχειρηση του,μιλαμε οτι ειχαμε φεσωθει ασχημα,μολις τα ειδα εφριξε ο τοπος.

Τοτε ξεκιναει και το ουσιαστικο προβλημα μου.

Επειδη ο αντρας μου ειναι ναυτικος,αρχισε ενα βιολι που δεν το αντεχω με τιποτε.

Εξαφανιζοταν.Τελος,πως το λενε,δεν σηκωνε τηλεφωνα,δεν απαντουσε σε μυνηματα,τιποτε απολυτως.Και που να τον βρω,να κολυμπησω?

Εκεινη την πρωτη φορα,οταν τον εχασα,εμαθα πως η μαμα μου εχει λευχαιμια.Ειχα φυγει απο την Πατρα και ειχα ανεβει Αθηνα και αυτος δεν ηξερε τιποτε.Εκεινες τις μερες που ειχα ανεβει οχι,δεν του εγραψα σε μυνημα τι συμβαινει,ειχα πεισμωσει,μεχρι που θα το φτασει.

Τελικα,μετα απο κλησεις της μητερας του και απειλες του αδερφου του,με πηρε.

Μου εξηγησε.Καταλαβα.Του εξηγησα πως δεν μπορει να το κανει αυτο,γιατι κατι μπορει να μας τυχει,εχουμε παιδια.

 

Μετα απο ενα μηνα,παλι τσακωνομαστε για τα λεφτα,παλι τον χανω.

Ξανανεβαινω Αθηνα γιατι παθαινει η μητερα μου πνευμονια.Κανω και ενα τεστ και ειμαι εγκυος.Καθομαι διπλα της 5 μερες χωρις να φυγω καθολου.Αυτος πουθενα.Γυριζω και ειναι μερα που το καραβι ειναι εδω και ειμαι μεσα στην αγωνια για το αν θα ερθει.Ηρθε.Ομως ειχε παει η πεθερα μου να τον βρει.Την επομενη το μωρο παλινδρομησε.

 

Μετα απο λιγες μερες γινεται ενας χαμος για το ιντερνετ.Ειμαι λιγο κολημενη με το θεμα.Τον βρισκω στο face να εχει σελιδα (που δεν την ξερω) οχι στο γνωστο του μειλ (τα κλασικα) και ενα σκασμο κοριτσια μεσα.Για πρωην δεν ξερω,γιατι δεν ξερω το ονομα καμιας.

Εγινε σφαγη.Γιατι τουλαχιστον να μην το ξερω.

Με τα πολλα μου ειπε οτι το εσβησε.

 

Υπ'οψην,οτι δεν σηκωνω τετοια το ξερει απο την πρωτη μερα που με ειδε (καλα,που λεει ο λογος).

 

Απο τοτε και για αρκετο καιρο,ολα μια χαρα.

 

Και ερχομαστε στο προσφατο.

 

Ο πατερας μου πλησιαζει στο τελος.

Η μητερα μου νοσηλευεται

Ειμαι πιεσμενη μεχρι το λαιμο και εχω και ενα θεμα με την υγεια μου που δεν παιρνει αλλο ζορι,πως το λενε.

 

Μου ερχεται προχθες ενα εξωδικο για ενα καταναλωτικο που ουτε που ηξερα στο ονομα του αντρα μου και του αδερφου του.

Με παιρνει,του το λεω και το ζορι του πιο ηταν νομιζεται?

Οχι οτι δεν τον ρωτησα αυτον τι εγινε και δεν τον πιστεψα,αλλα οτι με το που μου ειπε ο κλητηρας οτι το εξωδικο ηταν του αντρα μου,αμεσως επρεπε να καταλαβω πως δεν φταιει ο αντρας μου!

Λες και δεν εχει προιστορια.Τσαντιστηκε κιολας.

Εκει που ειμαι βιδωμενη,πως μου ερχεται και ξανακοιταω στο face.Παλι τα ιδια και με καινουριο αιμα.Εκει εγινε το ελα να δεις.

 

Χθες ηταν να ερθει,δεν ηρθε.Βεβαια,του ειχα πει να μην ερθει.Ομως,αν υποθεσουμε οτι εχει αδικο,αν τον ενδιεφερε οταν πηρα τηλεφωνο θα το σηκωνε.Ε,δεν το σηκωσε.

Ουτε σημερα.

Ουτε στα μυνηματα απανταει.

 

Θελω να πω πως τελευταια το κανει συνεχεια.

Πριν 3 μερες εβριζε μια θεια μου που με συγχιζε,γιατι δεν κανει να συγχιζομαι αλλο και τωρα νατα μας.

 

Εγω εχω παθει πανικο.Μια λεω να φυγω,δεν εχω που να παω.

Μια κλαιω,μια θυμωνω.

Δεν κοιμαμαι,δεν τρωω,μαυρα χαλια.

 

Γιατι δεν μπορει,ρε γαμωτο,ξερει πως ολα μου πανε στραβα τελευταια.κανει που κανει διαφορα πισω απο την πλατη μου,γιατι δεν το παιζει και λιγο κοροιδο?Θα μας ζητησει και τα ρεστα?

 

Σας ζαλισα,το ξερω,αλλα δεν μπορω καθολου.

[fistikaki]

σε διαβασα πολυ προσεκτικα..

 

ακου τι θα εκανα στη θεση σου

 

θα αγνοουσα για λιγο τα 'δευτερα' προβληματα... αυτη τη στιγμη, το φεης του αντρα σου και γενικα τα ναζια και τα κολπα του, ειναι σε δευτερη μοιρα...

να σου πω και κατι? τον ψιλοδικαιολογω κι ολας, οτι μεσα στα προβληματα και τη γενικοτερη στεναχωρια σας πες οτι εκει ξεσπαει, να ξεθολωνει λιγο το μυαλο..

 

θα μου πεις, εσυ γιατι δεν το κανεις?

ελα ντε..

 

τες πα, ξεχνα τα αυτα... εχεις μια ανηφορα μπροστα σου, με τις ασθενειες των γονιων σου, και αυτην την ανηφορα την τραβας κουβαλωντας το φορτιο της ψυχικης σου φορτισης απο τις ατυχες εγκυμοσυνες σου..

 

οποτε, κατα τη γνωμη μου, αυτη τη στιγμη επειγει να επιβιωσεις ψυχολογικα (και σωματικα)

 

κανε τον κινεζο στις χαζομαρες του αντρα σου...

γινε λιγο ρομποτ οσο αναφορα τις πολυ δυσκολες καταστασεις με τα νοσοκομεια και τις αρρωστιες (ξερεις οτι μιλαω εκ πειρας)

καλως ή κακως, θα περασει αυτη η φαση..

 

εχετε χρονο μετα να λυσετε θεματα με τον αντρα σου..

 

παγωσε τις καταστασεις αυτη τη στιγμη, και με πιο καθαρο μυαλο λιγο αργοτερα, αντιμετωπιζεις τα προβληματα στο γαμο σου..

[christiana08]

Βρε μπουμπου,πως να στο πω,δεν θα μπορεσεις να καταλαβεις εαν δεν ειναι στον χαρακτηρα σου...

Ειναι το χειροτερο μου.Και μεσα σε ολα τα αλλα με τρελαινει.

Ασε που αν τωρα κανω τον κινεζο,θα ειναι σαν να λεω οκ,δεν υπαρχει θεμα.Και μετα τι θα του πω?

 

Αλλα,το θεμα ειναι οτι γιατι πρεπει εγω να κανω πισω και αυτος μου το παιζει βαρυ πεπονι.

Εγω ζοριζομαι,εγω ειμαι αρρωστη.

 

Γι'αυτο λεω μηπως τρεχει κατι.

Η απλα βαρεθηκε.

[gavrias]

Χριστιάνα μου γλυκειά,θα σου πρότεινα ότι και το Φυστίκι...

Ξέρω ότι μέσα σε τόσα προβλήματα που είσαι τίποτα απ'ότι κι αν σου πούμε δε θα κάνει μικρότερο τον πόνο σου.

Ίσως με όλα αυτά κι εκείνος να παθε πανικό (δεν είναι δυνατοί όλοι οι άνθρωποι στα δύσκολα) ...

Δεν προσπαθώ να μειώσω αυτό που σου συμβαίνει απλώς σκέφτομαι μια εκδοχή.

Μια μεγάλη αγκαλιά καρδούλα μου και κουράγιο!! Είναι πολλά αλλά θα το βρείς.

[christiana08]

Σ'ευχαριστω,καρδουλα μου.

 

Αλλα δεν μπορω,κατι θα παθω,δεν την παλευω αλλο.

[salvia:)]

christiana πρωτα απο ολα θελω να σου πω ποσο λυπαμαι που σου ηρθαν ολα ετσι μαζεμενα ειναι δυσκολο να αντιμετωπιζεις τοσο εντονες καταστασεις και πιστευω πως καλα εκανες και εστειλες μηνυμα εδω.... οχι οτι εχει καμια/κανενας μας τη χρυση συνταγη αλλα θεωρω οτι θα σε βοηθησουμε να βαλεις τα πραγματα σε μια σειρα, να τα τακτοποιησεις στο μυαλο σου και να κινηθεις ψυχραιμα.

 

πρωτα απο ολα προσπαθησε να διαχωρισεις τα αισθηματα σου για την καθε κατασταση που ζεις.

θα σε βοηθουσε ισως να καταγραψεις σε ενα χαρτι τα συναισθηματα σου, τα αγχη σου, τις δυσκολιες και την πιεση που σου προκαλει η καθε κατασταση ξεχωριστα.(οι ασθενεια του πατερα σου και της μητερας σου, ο χαμος του 3ου παιδιου, η τελευταια παλινδρομηση, τα 2 παιδακια σου, τα λεφτα, τα χρεη, η απουσια του αντρα σου.) ξεχωρισε τα ολα και δες πως σε επηρεαζουν αυτα μεμονωμενα.

 

ετσι θα δεις πως ισως ολα οσα ειχες περασει και περνας αυτον τον καιρο σε εκαναν να πιεσεις τον αντρα σου.. ισως τον μειωσες, τον αγχωσες, τον προσεβαλες η ακομα και να του ζητησες περισσοτερα απο οσα μπορουσε να σου δωσει και περισσοτερα απο οσα εδινες εσυ...

 

τα λεφτα σιγουρα επηρεαζουν ασχημα την ψυχολογια του αντρα.. οταν εχει ενας αντρας οικονομικο προβλημα νιωθει να ειναι ενα τιποτα, το απολυτο μηδενικο. οι φωνες και τα ξεσπασματα σου (που με βαση την ψυχολογικη σου κατασταση ηταν λογικα) ισως ηταν πολυ βαρια για αυτον.

ποσες φορες εχουμε ακουσει για αντρες που πεφτουν σε καταθλιψη λογω οικονομικων δυσκολιων?

επισης ειναι λογικο ο χαμος του μωρου που περιμενατε να τον εριξε πολυ...

εσυ, η γυναικα του, σε μια δυσκολη περιοδο αν δεν βρεθηκες στο πλευρο του και αντιθετα του ζηταγες ολο και περισσοτερα γιατι ειχες την εντυπωση πως μονο εσυ περναγες δυσκολες στιγμες, τοτε πιθανοτατα να τον οδηγησες στην αναζητηση μια ψευτικης ευτυχιας και μιας ψευτικης αισθησης υπεροχης και ανδρισμου....δηλαδη 1) στο να αγνοει την υπαρξη σου (γιατι οταν σε θυμαται και βρισκεται κοντα σου μονο για προβληματα ακουει τα οποια και δεν μπορει να λυσει) και 2) στο να βρει κοπελες στο φεισμπουκ οπου θα τους πουλαει μουρη ως το μεγα αρσενικο και θα νιωθει οτι καποιες εστω τον θαυμαζουν και δεν τον υποτιμουν.

 

μια συμβουλη που με τα λιγα που ξερω και καταλαβαινω απο την κατασταση μπορω να σου δωσω ειναι

-την επομενη φορα που ειναι να ερθει, στειλε του μηνυμα πως θελεις να μιλησετε ομορφα χωρις φωνες χωρις ασχημα συναισθηματα. απλα να μιλησετε καπου εξω μονοι σας και να προσπαθησετε να καταλαβετε ο ενας τον αλλο.

 

αν δεχτει οκ. αν δεν δεχτει παλι οκ. σκεψου πως ισως δεν ειναι ετοιμος για κατι τετοιο. ξαναπροσπαθησε. χωρις φωνες χωρις κακια και χωρις απαιτησεις να σε καταλαβαινει τι περνας γιατι ουτε εσυ καταλαβαινεις τι περναει αυτος.

 

μιλησε του και προσπαθησε να καταλαβεις τι τον εκανε να αλλαξει συμπεριφορα απεναντι σου... εξηγησε του εσυ γιατι αλλαξες απεναντι του... και ζητα του να προσπαθησετε να τα βρειτε καπου στη μεση... τον εχεις αναγκη οπως κ αυτος σε εχει αναγκη κ ας μην το λετε ο ενας στον αλλο.

 

ελπιζω να βοηθησα εστω λιγο, ελπιζω να μην σε προσεβαλα με κατι που ειπα αθελα μου, ελπιζω ολα να πανε καλα στη ζωη σου....

[christiana08]

Γλυκια μου Salvia,τι ωραια που γραφεις.

 

Συμφωνω σε ολα οσα γραφεις.

 

Εχουμε συζητησει ηρεμα,ομως δεν εχουμε βγαλει ακρη.

 

Η εξηγηση που δινει στην συμπεριφορα του αφορα το προβλημα που επικρατει εκεινη την στιγμη.

 

Εγω βλεπω ομως συνολικη αλλαγη.

 

Δεν θελω να τον παρω παλι εγω,γιατι και τις αλλες φορες καποιος επενεβει και ξαναεπικοινωνησαμε.

Μπορει και να το κανει επιτηδες,να φοβηθω ετσι ωστε να μην του τα χωσω πολυ.

 

 

 

Μπερδευομαι,αλλα δεν μπορω να τα ξεμπερδεψω τωρα.

 

Τωρα θελω να με βοηθησει εκεινος η αν δεν μπορει,απλα να μου το πει,οχι να τσαντιζεται κιολας.

[vasso st]

Συμφωνω με ολες τις κοπελες που εγραψαν πιο πανω...Σιγουρα κανεις δε μπορει να σου πει τι θα κανεις και τ να μην κανεις... Και δικη μου γνωμη ειναι να δωσεις προτεραιοτητα στα θεματα υγειας και "πλησιασε" τον αντρα σου δειχνοντας του οτι τον εχεις αναγκη να ειναι διπλα σου γιατι εκεινος και τα παιδια σας. ειναι η οικογενεια σου... Επισης θεωρω οτι το να "παιζετε" κρυφτο με το φεις ( μια τον ανακαλυπτεις, μια υποσχεται οτι το κλεινει, μια παλι τον υποψιαζεσαι, μια παλι το ξανακλεινει) δεν καλυτερευει την κατασταση...Εκεινος νιωθει οτι τον κατασκοπευεις και εσυ νιωθεις προδομενη... Μιληστε ανοιχτα ο ενας στον αλλο και οχι με κατηγοριες ο ενας για τον αλλο....Θυμηθητε ποσα ονειρα κανατε κοινα στην πορεια ως τωρα, τι ομορφη οικογενεια φτιαξατε, ποσο πολυ αγαπα και εχει αναγκη, ο ενας τον αλλο....Ξερεις εσυ τα υπολοιπα... Μεσα στη ρουτινα, καταφερνουμε ευκολα να ξεχναμε και να προσπερναμε τα καλα και να γινεται το ενα σωμα - μια ψυχη, παλι 2 ατομα που τραβουν την πορεια τους... Κουραγιο σε ολα, συγγνωμη αν σε στεναχωρησα αλλα ο γραπτος λογος ειναι σκληρος και απροσωπος...

[christiana08]

Μια χαρα τα λες,Βασω μου,δεν με στενοχωρησες.

 

Το ξερει,χαρα μου,πως το εχω αναγκη και πολυ καλα.

 

Οσο για το φεις......:twisted::twisted::twisted::twisted:,θα ελεγα κατι για αυτον που το εβγαλε,αλλα απαγορευεται.

[traganoula]

Να πω κι εγώ λιγο τη δική μου εκδοχή; Υποπτα μου φαίνονται όλα αυτά. Και με τέτοια συμπεριφορά απέναντί σου..είναι σα να σου το λέει εμμέσως πλην σαφώς ότι δεν πάει άλλο..σα να σου λέει πάρε εσύ την κατάσταση στα χέρια σου γιατί εγώ κι έτσι μια χαρά περνάω..κάνει τα ταξιδάκια του και έχει τις γνωριμίες του..εσένα μάλλον δεν σε έχει και κορώνα στο κεφάλι του αφου το καράβο είναι στον τόπο σας και δεν έρχεται να σε δει..όλα κάνουν μπαμ και πρέπει να ανοιξεις τα μάτια σου να τα δεις..οχι απλώς σε βαρέθηκε..θέλει να σε χωρίσει και δε στο λέει κατάμουτρα. Το ένστικτο μου εμένα αυτό θα μου λεγε..σκέψου το!

[babystar]

Συγγνώμη, επειδή μπερδεύτηκα, έχετε 2 παιδάκια ή κατάλαβα λάθος...?

 

Δηλ. δεν έρχεται να δει ούτε τα παιδιά σας???

 

Αν θες απάντησε μου αυτό και μετά εκφράζω άποψη...(μπορεί να κατάλαβα λάθος, οπότε μη λέω αρλούμπες...)

[christiana08]

Nαι,δυο κοριτσια εχουμε,babystar.Οχι,δεν ερχεται.

 

Traganoula κι'εγω αυτο σκεφτομαι.Και αντε να δω που θα παω.

[christiana08]

Babystar μου,τα'χασες ε?

[babystar]

Με στενοχωρεί πολύ που δεν έρχεται να δει ούτε τα παιδιά σας, αλλά θα μου πεις αυτό είναι άλλο θέμα....Κι όμως, είναι ΚΑΙ αυτό στο θέμα...Τέλος πάντων...

 

Δυστυχώς θα συμφωνήσω με την traganoula...Δεν μπορώ να βρω τίποτα το ελαφρυντικό για τον ίδιο...Όχι, δεν περνάει φάση, όχι δεν το πίεσες...

 

Όταν έχουμε να κάνουμε με προβλήματα υγείας, σε ξένο και κοιτάμε πώς να βοηθήσουμε...Στον άνθρωπο μας και στους συγγενείς μας δε θα προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε??Όχι να κάνουμε ότι γουστάρουμε, χωρίς να υπολογίζουμε το ψυχολογικό κόστος που έχει στον άλλο (δε μιλάω ακόμα για το οικονομικό).

 

Φοβάμαι ότι δε σε βαρέθηκε πια...Απλά αδιαφορεί παντελώς για σένα ΚΑΙ για τα παιδιά σας-το χειρότερο νομίζω...

 

Συγγνώμη που σου τα λέω έξω από τα δόντια, αλλά νομίζω πως είναι ώρα αποφάσεων και όχι ερωτήσεων...Αν ήσουν φίλη μου, έτσι θα μιλούσα-το έχω κάνει για αυτό είμαι σίγουρη...

 

Μένω μόνο στο ότι δεν έρχεται να σας δει, όχι στο face, ούτε στα οικονομικά προβλήματα που δημιούργησε με τη διαχείριση του...

 

Αν κατάλαβα κάτι λάθος, συγχώρεσε με και διόρθωσε με...

[babystar]

Babystar μου,τα'χασες ε?

 

Τα έχασα προς στιγμή, είναι η αλήθεια...Έμεινα λίγο ακούνητη και αμίλητη...

[babystar]

Να συμπληρώσω και κάτι άλλο??

 

Έχω κουραστεί να ακούω για πίεση, για κούραση, για επιθυμία να ξεφύγει κάποιος, για ...για...για..

 

Οικογένεια δεν είναι με τα ζόρια να προσπαθούμε να βγάλουμε τον εαυτούλη μας από έξω και να περνάμε εμείς καλά και ποιος χ..ει τους υπόλοιπους...ειδικά τα παιδιά και τον σύντροφο μας...

 

Για αυτό δεν τον δικαιολογώ...Αν μου έλεγες έρχεται και είναι ντρόμπρος και λέει "κυρία μου δεν πάει άλλο, αλλά τουλάχιστον να τακτοποιήσουμε το θέμα των παιδιών", θα τον παραδεχόμουν και θα τον δικαιολογούσα...Αλλά τώρα, όχι...συγγνώμη, δεν μπορώ...Δεν μπορώ να φανταστώ ότι το καράβι θα είναι εδώ, θα συντρέχουν τόσοι λόγοι να έρθει στο σπίτι και αυτός να μην έρχεται ούτε για τα παιδιά του-δεν τα σκέφτεται?δεν τα νοιάζεται???Ποια πίεση και ποιες δικές σου φωνές (λέμε τώρα) μπορούν να τον κρατήσουν μακριά από τα παιδιά του??..Και μάλιστα να κοιμάται ένας Θεός ξέρει πού...αρκεί να είναι ΑΥΤΟΣ καλά...!

 

Συγγνώμη που μένω στα παιδιά, αλλά με τσουρουφλάει, πώς να το πω...??

[christiana08]

Στο μονο που πεφτεις εξω ειναι οτι δεν τον πιεσα (επειδη δεν το ξερεις,οχι οτι διαφωνω).

 

Σαφως και τον πιεσα.

 

Για να καταλαβεις,περα απο την χαλια διαχειριση του,προεκυψε και μια υποκλοπη στην καρτα μας.Ενα μηνα προσπαθουσα να τον πεισω να παει στην τραπεζα.Μια μερα εγινε χαμος και αναγκαστηκε να παμε.Σε ολο τον δρομο μου ελεγε...

"Αγαπη μου,δεν μπορω,δεν μπορω να τσακωνομαι,να παμε σπιτι μας,τρεμουν τα ποδια μου".

Και μιλαμε για χρεωση 3000 ευρω.

Δεν το εχει,αν δεν τον πιεσεις δεν κουνιεται,ειναι λιγοψυχος σε τετοια.

 

Ωραια,πες πως καταληγουμε εκει.

 

Για πειτε καμια ιδεα.

 

Εχω 2 κοριτσια 3 και 2 ετων,εχω ενα θεμα με την υγεια μου που για καποιους μηνες δεν μπορω να δουλεψω,σπιτι των γονιων μου δεν μπορω να παω,απειλουνται οι ιδιοι απο μικροβια και ιωσεις,θα πεθανουν εαν μαθουν κατι,μενουν με τον αδερφο μου και δεν θελω τα κοριτσια να ζουν με δυο βαρια ασθενεις.

Ο παιδικος και για τις δυο ειναι 500 στο νερο και να μπορουσα να δουλεψω.

Ο αλλος δεν μπορει να πληρωσει εξτρα νοικοκυριο ολοκληρο (γιατι οπως εχει η κατασταση πρεπει να τα πληρωσει ολα.

 

Και πανω απ'ολα εγω εδω δεν μενω αν ειναι ετσι.

 

Καμια ιδεα,κοριτσια μου?

[traganoula]

Κοιταξε...λύση δεν μπορουμε να σου δώσουμε..εσύ ξέρεις καλύτερα την κατάσταση που επικρατεί και πως θα χειριστείς τις δυσκολίες που συναντάς αυτές τις μέρες..πάρε όσο θάρρος σου έχει μείνει και ψάξε να βρεις το καλύτερο για τα δυο σου παιδάκια..αν σκεφτείς ηρεμα και λογικά θα δεις που θα πάρεις την καλύτερη αποφαση...αν υπάρχει κάποιο κοντινό σου άτομο να εμπιστευτείς και να του ζητήσεις βοηθεια όποια κι αν είναι αυτή...κάνε το!

[christiana08]

Δεν υπαρχει κανεις.

 

Κατι σκεφτηκα,δυσκολο εως ακατορθωτο,αλλα δεν βαριεσαι.

 

Δεν θελω λυση,θελω κατι που δεν μπορω να σκεφτω,ενα πιο καθαρο μυαλο απο το δικο μου σκεφτεται αλλιως.

 

Του εστειλα παντως μυνημα οτι θα φυγω εαν συνεχιστει αυτο.

 

Μηπως τον ειδατε πουθενα?Παρακαλω να με ενημερωσετε.

Μ'εγραψε κανονικα.

[traganoula]

Σε τέτοιες καταστάσεις τίποτε δεν είναι δύσκολο και ακατόρθωτο..τι είναι αυτο που σκέφτηκες;;

[christiana08]

Μπα,αστο,το σκεφτομαι και ειναι ηλιθιο.

 

Δεν την βγαζω αποψε,θα παθω εγκεφαλικο.

 

Να ειστε καλα ολες.Σας κουρασα.

Θα εσκαγα ομως αν δεν τα ελεγα.

[salvia:)]

θελω λιγο να σχολιασω αυτα που ανεφεραν τα κοριτσια πιο πανω.... φυσικα ο αντρας σου εχει κανει μαγαλα σφαλματα στον τροπο που αντιμετωπιζει και εσενα και τα παιδια σας και την ασχημη κατασταση οσονα φορα υγεια και οικονομικα.

φυσικα το πιο δυσκολο για εναν γονιο να καταλαβει και να δικαιολογησει ειναι το πως αντεχει μακρια απο τα παιδια του.

αλλα με τετοιες σκεψεις και αντιδρασεις σε μεμονωμενα πραγματα χανουμε το πραγματικο νοημα. χανουμε το δασος κοιτωντας μονο το δεντρο.

 

δυστυχως ποτε μια κατασταση δεν ειναι αυτονομη, αυτοδημιουργητη και αυτοτελης. συντελουν πολλα στο να καταληψουν τα πραγματα στο α η β αποτελεσμα.

 

πιστευω πως το να θυμωνει περισσοτερο με την ασχημη συμπεριοφορα του αντρα της θα τον απομακρυνει περισσοτερο κατι που ειδικα αυτη την περιοδο την τοσο δυσκολη η christiana δεν το θελει καθολου.

 

τωρα χρειαζεται υποστηριξη. δυστυχως τα πραγματα ειναι δυσκολα και καθολου "ρομαντικα" με την εννοια του "κανω μια μαγικη κινηση που θα τα κανει ολα τελεια" οπως στις ταινιες.

 

ναι ειναι ασχημο και ψυχοφθορο το να παρακαλας για την προσοχη του ενω περιμενες οτι θα την ειχες δοδομενη υπο κανονικες συνθηκες.

 

γιατι ομως ειμαστε τοσο απολυτοι στις απαιτησεις μας απο τους αλλους? αραγε οταν εμεις δεν ειμαστε καλα δεν ζηταμε να μας καταλαβαινουν και να μας συγχωρουν τα λαθη μας? γιατι βιαζομαστε να καταδικασουμε εναν ανθρωπο ονομαζοντας τον "κακο πατερα" "απιστο συζυγο"?

 

απο αυτα που ανεφερες christiana για την υποκλοπη της καρτας του.... περιγραφεις εναν ανθρωπο αδυναμο, χωρις εμπιστοσυνη στον εαυτο του και στο τι μπορει να καταφερει. πως περιμενουμε αυτος ο ανθρωπος να μπορεσει να σηκωσει το αναστημα του απεναντι στις φωνες και στις πιεσεις του πιο κοντινου του ανθρωπου-της γυναικας του?

 

μην θεωρειτε απιθανο το να νιωθει αβολα κοντα σου ξεροντας ποσα περνας και μενεις δυνατη ενω αυτος ειναι τοσο αδυναμος ακομα και στα απλα πραγματα οπως το να υπερασπιστει την καρτα του.προσωπικα εχω νιωσει ενα με το χωμα εχοντας απεναντι μου ανθρωπους που περασαν μια τραγικα δυσκολη κατασταση και παλεψαν και φανηκαν δυνατοι. τους θαυμασα αλλα δεν βρηκα λογια οχι μονο να τους συμπαρασταθω αλλα ουτε και χρονια μετα να τους μιλησω κανονικα. στα ματια μου φανταζαν υπερανθρωποι.

 

επισης δεν πιστευω πως σε απατα. ξερω πως ειναι παρακινδυνευμενη η υποθεση μου αλλα ακομα και αν σε απατα σιγουρα δεν το κανει επειδη δεν σε αγαπαει πια. ισως δεν σε συμπαθει πια γιατι δεν νιωθει καλα και ανετα μαζι σου.

 

οπως και να χει βρες εναν τροπο να μιλησετε ησυχα και ωριμα... εχεις καταλαβει το λαθος σου και θα καταλαβει κ αυτος το δικο του. μην αφησεις αυτη την κατασταση να χρονισει... τον ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ εστω και για πολυ πεζους λογους (οικονομικο). θελει να του δωσεις αυτοπεποιθηση, δυναμη, να του δειξεις πως αν σταθει διπλα σου θα τον εκτιμησεις.

 

ας μην καταδικαζουμε τους ανθρωπους για αυτο που δεν μπορουν και ας τους αγαπαμε για αυτα που μπορουν.

 

αυτη τη στιγμη ειναι σαν να σου λεω παρε ακομα ενα βαρος στην πλατη σου. δυστυχως ομως ετσι ειναι. δεν πιστευω ομως να θελει πολυ κοπο... απλα μην αφηνεις την κριση σου να θολωνει απο θυμο για μεμονωμενες πραξεις.

 

συγχωρεσε μου την εντονη επιθυμια που νιωθω να σου υπαγορευσω λογια... αλλα ολο το μηνυμα αυτο το γραφω και σκεφτομαι μονο αυτα : "σε χρειαζομαι, σ αγαπω... αν μ αγαπας κ εσυ ελα να τα βρουμε..."

 

μου εγραψες τα εξης :

Εχουμε συζητησει ηρεμα,ομως δεν εχουμε βγαλει ακρη.

 

Η εξηγηση που δινει στην συμπεριφορα του αφορα το προβλημα που επικρατει εκεινη την στιγμη.

 

Εγω βλεπω ομως συνολικη αλλαγη.

 

Δεν θελω να τον παρω παλι εγω,γιατι και τις αλλες φορες καποιος επενεβει και ξαναεπικοινωνησαμε.

Μπορει και να το κανει επιτηδες,να φοβηθω ετσι ωστε να μην του τα χωσω πολυ.

 

 

 

Μπερδευομαι,αλλα δεν μπορω να τα ξεμπερδεψω τωρα.

 

Τωρα θελω να με βοηθησει εκεινος η αν δεν μπορει,απλα να μου το πει,οχι να τσαντιζεται κιολας.

 

αν και λες πως εχετε μιλησει ηρεμα στη συνεχει αναφερεις τον φοβο που υποθετεις πως νιωθει μηπως "του τα χωσεις". εγω καταλαβαινω οτι παρασυρεστε απο τον θυμο σας και καταληγετε να τσακωνεστε για συσγκεκριμενα πραγματα.

εγω πιστευω πως απλα πρεπει να του δειξεις τον τροπο να δει και αυτος την κατασταση σφαιρικα. πες του εκανες ετσι ετσι κ ετσι και εγω αντεδρασα ετσι κ ετσι. ΖΗΤΑ του να μην υψωσει τη φωνη του και μην το κανεις ουτε εσυ.

 

δωσε του να καταλαβει τα πραγματα οπως τα βλεπεις εσυ προσπαθωντας να αποφυγεις υποτιμητικες εκφρασεις. οπως εγραψα στην προηγουμενη απαντηση, καλυτερα να τα εχεις καταγραψει οσα σκεφτεσαι. ετσι δεν θα ξεφυγεις εν βρασμω...

ζητα του να σου πει τη δικη του πλευρα.

ησυχα, ηρεμα. κρατα του το χερι οσο τα λετε, βοηθα στο να υπαρχει ηρεμια.

 

εγραψα πολλα... ελπιζω να μην σε κουρασα... θελω απλα να σε ηρεμησω να δεις τα πραγματα απο ολες τις πλευρες... ειναι δυσκολο να ειναι κανεις αντικειμενικος για πραγματα που τον αφορουν και τον καινε.

θελω πολυ να εχω βοηθησει..!

[christiana08]

Salvia,καλη μου,να σου εξηγησω κατι.

 

Το μονο που θα ηθελα τωρα πιο πολυ,ειναι να εχεις εσυ δικιο και οχι τα κοριτσια.

Τον αντρα μου τον λατρευω.Ειναι τα παντα μου.Δεν εχω κανεναν αλλο στην ζωη μου,ψυχικα,εκτος βεβαια απο τα παιδια μου,τα οποια δεν ειμαστε ο ενας για τον αλλον.Ειμαι μονο εγω γι'αυτα.Ετσι το θελω,δεν ειναι τα παιδια μου το στηριγμα μου.

Να σου πω την αληθεια,το οικονομικο με κομπλαρει μονο και μονο επειδη θα ηθελα να ειχα την ευχερια να το κανω τωρα!Να δω,τι θα κανει.Τιποτε?Αν ειναι ετσι οπως τα λες,δεν μπορει,τοση ψυχραιμια?

 

Δεν θελω να κατσω καπου που δεν με θελουν.Με πιανει πονος που ειμαι εδω μεσα ενω εχω την αισθηση πως δεν με θελουν.

 

Οσο για το δυνατη που εγραψες,πριν λιγες μερες το σκεφτομουν.Θα φανω αχαριστη ισως,αλλα οι δυνατοι υποφερουν κατα την γνωμη μου πιο πολυ.Γιατι ολοι λενε "Αστην,αντεχει" και βαρανε πιο πολυ.

Θυμηθηκα την πρωτη μου αγαπη πριν χρονια που οταν αποφασισε να χωρισουμε μου ειπε "Εισαι δυνατη εσυ,αντεχεις".

Δεν ηταν εκει να δει πως "αντεχα" τα επομενα τρια χρονια.

 

Μακαρι,χαρα μου,να ειναι ετσι.

[Babycakes]

Χριστιάνα μου συμφωνώ απόλυτα με την Τραγανούλα...

Εγώ πιστεύω ότι ο άνθρωπος αυτός έχει φύγει, δεν έχει σημασία αν έχει κάνει κάτι ακόμα, σημασία έχει ότι ψάχνεται και είναι διαθέσιμος να κάνει αν τύχει και πραγματικά δεν τον ενδιαφέρει το κόστος όποιο κι αν είναι...Όντως περνάει μια χαρά, σου έχει πετάξει το μπαλάκι, αλλά και πάλι δεν σκοτίζεται...

Όσο για το φέις, ακόμα και να σβήσεις/απενεργοποιήσεις τον λογαριασμό σου, ποτέ δεν χάνεται...ανά πάσα στιγμή μπορείς να ξαναμπείς στο ίδιο και να συνεχίσεις. Άσε που μπορείς να φτιάξεις άλλο όποτε θέλεις επίσης.

Πρέπει να συγκεντρωθείς και να δεις τι θα κάνεις, εγώ σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί και για μένα στη ζωή μου πάντα αυτά τα θέματα ήταν άσπρο μαύρο...

Όμως στην τελική, εσύ μόνο ξέρεις τι πρέπει να κάνεις...

Σου εύχομαι κουράγιο και σοφία και προπαντός να σκεφτείς τα παιδιά σου, όχι την ευκόλου συμπεράσματος λύση, αλλά και τη μακροπρόθεσμη στην ψυχολογία τους, γιατί μην ξεχνάς, αν εσύ δεν είσαι 'καλά' δεν θα μπορούν να είναι ούτε τα παιδιά σου μεγαλώνοντας...

Φιλιά πολλά

[christiana08]

Δυστυχως,οπως και να'χει δεν θα το μαθω.

 

Ειναι ρισκο για μενα.

Αν δεμ μ'αγαπαει πια και φυγω (γιατι ο ιδιος δεν θα το πει),καλως.

Αν μ'αγαπαει ομως και φυγω,δεν θα επιδιωξει να γυρισω,ειναι το στυλ του αυτο.

 

Δεν σ'εδιωξα εγω,μονη σου εφυγες,ετσι θα μου πει,οπως λεει παντα,οταν του λεω πως θα φυγω.

 

Θυμαμαι πριν παντρευτουμε ετυχε να μπει σε καραβι που θα ελειπε σε κρουαζιερα 3 μηνες.

Οταν με ειδε οτι εφριξα (μεσω μυνηματων),μου ειπε πως μ'αφηνει ελευθερη και οτι μ'αγαπαει.

Αυτο θυμαμαι και λεω να ετσι ηταν παντα.Αλλα αυτο ειναι κατι αλλο.Ξερει πως αυτη την στιγμη διακινδυνευει την υγεια μου καταρχην.

 

Βρε παιδια,τωρα το θυμηθηκα,πριν κανενα 2βδομαδο μου ζητησε ενα αρκουδακι με το αρωμα μου πανω.

Περναει η αγαπη σε 2 βδομαδες?Ναι,ε?Καλα.

 

Και το ελεγε το ^%%ζωδιο πως οι καρκινοι θα χωρισουν φετος και του το ελεγα και με κοροιδευε (Μπα,ουτε το χιουμορ δεν μου βγαινει).