ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΤΑΚΤΟΣ (ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΩ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ?)

[mita]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 2 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΤΑΚΤΟΣ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΥΕΙ ΤΙΠΟΤΑ

ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΛΕΣ (ΜΗ) (ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ) ΑΛΛΑ ΝΑ ΤΟ ΕΚΤΕΛΕΙ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ

-ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΓΙΑ ΕΚΡΗΞΗΣ ΘΥΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΤΡΟΜΕΡΑ ΔΙΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΘΕΛΩ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟΨΗ

ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΗΡΕΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ?

ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΥ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΕΙ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ?

[Μαρια.X]

Και μενα ειναι ζωηρουλα και ατακτουλα,δεν ακουει και κανει τα δικα της,προσπαθω να της αποσπαω την προσοχη οταν πχ παει να βαλει το δακτυλο στην πριζα,τι μη και μη η σκατουλιτσα ξερει οτι μας ενοχλει παει εκει,μαλλον θελει να τραβαει συνεχως την προσοχη μας και δεν με νοιαζει που εχω ενα σπιτι καραβι γιατι δεν αφηνει τιποτα ορθιο αλλα φοβαμαι μη μου χτυπησει καμια ωρα.

Φαση ειναι και θα περασει λενε οτι τα ζωηρα μωρα μεγαλωνοντας γινονται υσηχα παιδακια,που ξερεις μπορει να ειμαστε τυχερες στο μελλον και να ηρεμησουν λιγο.

[pbx]

Εγώ τις ανησυχίες του μικρού μου, 20 μηνών τώρα, τις αντιμετώπισα με ψυχραιμία και υπομονή. Βέβαια, του κάνω όλα τα χατίρια, αλλά όταν ξεπερνάει τα όρια, φωνάζω λιγάκι και του δείχνω ότι πρέπει να βάλει όρια. Στην αρχή δεν καταλάβαινε, αλλά έχοντας σταθερή συμπεριφορά σε αυτά που του έλεγα, σιγά σιγά κατάλαβε. Να έχεις σταθερή φωνή σε ό,τι λες και γενικά να μην σε κάνει πάντα ό,τι θέλει. Θα αντιδράσει στην αρχή, αλλά μετά θα προσαρμοστεί. Έτσι πιστεύω, αλλά βέβαια εξαρτάται και από το κάθε παιδί, πρέπει να βρούμε τα κουμπιά τους, δοκιμάζοντας διάφορες τακτικές και τρόπους.

[alcyon]

Επίσης αναλογίσου πόσες φορές έχεις πει ... "μικρό είναι... τι καταλαβαίνει;" ή "παιδί είναι... θα μεγαλώσει μωρέ και θα μάθει, άστο τώρα..." ή οτιδήποτε σχετικό.... Εκεί ακριβώς..... είναι που θέλει επιμονή. Αφού ξέρει να το κάνει, έχει και την ικανότητα να μάθει να το διαχειρίζεται όπως πρέπει.

 

Από 8 μηνών αντιλαμβάνονται το "όχι"... ακόμα κι αν δε το υπακοούουν.

Αν λοιπόν λες μια εντολή, την κατανοεί. Αν όμως μπερδευόμαστε και πιστεύουμε πως επειδή δε μιλάει καλά ακόμα, άρα "δεν καταλαβαίνει"... εκεί χάνεται το παιχνίδι.

Το παιδί δέχεται μια εντολή/κανόνα/κτλ... αλλά συνειδητοποιεί πως με το να το παίζει... "κουφό"... ο κανόνας μπορεί να παρακαμφθεί.

 

Τα όρια τα θέτουν οι γονείς. Και το πλαίσιο για να κρατηθούν τα όρια... επίσης το συντηρούν οι γονείς. Επομένως είναι στο χέρι σου (στο μεγαλύτερο βαθμό) να ανατρέψεις μια συμπεριφορά.

 

π.χ. Λες να μην ανοίξει το στερεοφωνικό. Πάει ο πιτσιρικάς και το ανοίγει... Εσύ το κλείνεις και με σταθερή φωνή που να φαίνεται από τη χροιά της... δίνεις να καταλάβει πως δε το λες για παιχνίδι. Εκείνος φυσικά θα επιμείνει και θα σου σκάσει και κανένα πονηρό γελάκι... Εσύ δεν ανταποκρίνεσαι στο γέλιο του. Ούτε χαρακτηρίζεις αρνητικά την πράξη του "γιατί είσαι τόσο άτακτος" κτλ. Ξαναλές αυτό που θες με σταθερή φωνή, χωρίς νεύρα ή θυμό.

1 φορά το λες... άντε 2η. Την τρίτη τον απομακρύνεις και επαναλαμβάνεις τον κανόνα με σταθερή φωνή.

Από εκεί και πέρα... όσες φορές πάει να το κάνει, άλλες τόσες θα τον απομακρύνεις. Να θυμάσαι πως πρέπει να είσαι η τελευταία που θα επιμείνει.

Αυτό στην αρχή θα κρατήσει αρκετά (ανάλογα και με το πείσμα του παιδιού). Μπορεί να χρειαστεί να επαναλάβεις μια διαδικασία... 1,2...10....20 φορές ή και παραπάνω (σε πολύ ζόρικα παιδιά). Σημασία έχει να καθιερώσεις τον εαυτό σου ως "αρχηγό". Δηλαδή πως όσο κι αν επιμείνει.... τελικά θα χάσει.

 

Προσοχή!!! Αν ξεκινήσεις να το κάνεις αυτό και τελικά απογοητευτείς πρώτη θα έχεις άλλο ένα αρνητικό: Το παιδί θα μάθει πως με ΠΟΛΥ επιμονή πετυχαίνει αυτά που θέλει, άρα την επόμενη φορά θα ξεκινήσει να ζητά αυτό που θέλει... ουρλιάζοντας και προκαλώντας πανικό. Άρα... έχει σημασία ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΕΣΥ ... η τελευταία... και φυσικά ανυποχώρητη.

 

Γενικά ψάξε θέματα σχετικά με "όρια" και πώς αυτά μπαίνουν. Το φόρουμ έχει πλούσιο σχετικό υλικό.

 

Κάνεις πολύ καλά που ανησυχείς από τώρα. Οι συμπεριφορές των παιδιών επιδέχονται περισσότερες επεμβάσεις όσο πιο μικρά είναι. Αν παγιωθούν, μετά...... δύσκολα φεύγουν ή δεν αλλάζουν (σχεδόν) καθόλου.

 

Υ.Γ. Ελπίζω να βγάζεις νόημα σε όσα γράφω γιατί έχω πολλά στο μυαλό που θέλω να γράψω και είμαι τόοοσο πτώμα....

[mita]

se euxaristo para poli gia tis plhrofories