Δεύτερο Παιδί & Προβληματισμοί

[rena95]

 

Και σκέφτομαι....αν τελικά έρθει το δεύτερο παιδάκι υπάρχει περίπτωση να το μετανιώσω? Υπάρχει μαμά που να είπε "ήμουν καλύτερα με ένα, τι το ήθελα το δεύτερο"? Δεν είναι ρητορική η ερώτηση, πραγματικά θέλω να μάθω από γυναίκες που ένιωθαν όπως εγώ και έκαναν και άλλο παιδάκι, πώς είναι σήμερα?

Τελικά είμαστε πολλές που το σκεφτόμαστε :)

 

 

Αυτην ακριβως την ερωτηση θα ηθελα να κανω κι εγω στις μανουλες που μετα απο ενδοιασμους απεκτησαν και δευτερο μωρακι..

[marsolan]

εγω περασα επισης ασχημη εγκυμοσυνη...σε σημειο να μην μπορω να βοηθησω ουτε τον εαυτο μου.Και ειναι το μονο που με βασανιζει....

οτι αν και η δευτερη εγκυμοσυνη ειναι τοσο χαλια οσο η πρωτη δεν θα μπορω να χαρω και να φροντισω το κοριτσακι μου...

Παντως θελω να κανω δευτερο παιδι...αλλα οχι συντομα!!

[Active Member]

εγω περασα επισης ασχημη εγκυμοσυνη...σε σημειο να μην μπορω να βοηθησω ουτε τον εαυτο μου.Και ειναι το μονο που με βασανιζει....

οτι αν και η δευτερη εγκυμοσυνη ειναι τοσο χαλια οσο η πρωτη δεν θα μπορω να χαρω και να φροντισω το κοριτσακι μου...

Παντως θελω να κανω δευτερο παιδι...αλλα οχι συντομα!!

 

marsolan, λες και μιλαω εγω! Ακριβως τα ιδια σκεφτομαι με μια διαφορα ομως! Αυριο θα κανω τεστακι ??:??:

[aleca]

ΚΑΜΙΑ!!!!!!!!

Ειμαι σιγουρη για αυτο....όσο και να κουραζεσαι, ό,τι και να στερεισαι ειναι λιγο μπροστα σε αυτο που παιρνεις απο το μικρουλι σου.....σε αυτα που νιωθεις!

[mmdad]

Λοιπον εμεις εχουμε 2 και σιγουρα η ζωη μας ειναι διαφορετικη απο οτι με το ενα (αλλα ασχετο με τα παιδια - αγορασαμε σπιτι οποτε κοψαμε τα ταξιδια).

Τα παιδια δεν παιζουν ακομη μαζι (αρα δεν το καναμε για να εχει παρεα ο μεγαλος αλλα γιατι εμεις θελαμε και δευτερο παιδι). Επισης ο δευτερος μας βγηκε πιο ζορικος απο τον πρωτο! (εδω δηλωσε ο συζυγος πως αν ηταν ετσι στριμενο το πρωτο δεν θα καναμε δευτερο). Σε αυτη την φαση σιγουρα στερουνται την αποκλιστικοτητα στην μαμα (ο μπαμπας εχει παρει αποκλιστηκα τον μεγαλο) ευτυχως που εχουμε την γιαγια που μας βοηθαει απο ολες τις πλευρες ακομη και σε θεματα αγκαλιας.

[elenik]

Ξέρεις τι με προβλημάτισε περισσότερο?? Οι περισσότερες δικές μου φίλες / γνωστές από ένα παιδί έχουν. Όλες όμως μου λένε κάνε 2ο. Αυτές δεν έκαναν και τα παιδιά τους είναι τώρα 5 με 6 χρονών και νιώθουν τεράστια μοναξιά. Και βλέπω και τη δικιά μου που κάθε απόγευμα δεν θέλει να μπαίνει σπίτι. Φεύγουμε από τον παιδικό και θέλει να γυρνάμε έξω γιατί βαριέται μόνη της σπίτι. Από τη μια θέλω να κάνουμε ένα 2ο, από την άλλη δεν θέλω να θυσιάσω τίποτα, εγωιστικό ε??

 

Αν είσαι μόνος σου και τα φορτώνεσαι όλα σκέφτεσαι και εγωιστικά.

 

Μου θυμιζεις εμενα πριν λιγα χρονια :lol: Ακριβως μα ακριβως τα ιδια ελεγα.

Μην με ρωτησεις τωρα ...:lol:

 

ΥΓ. Και 2 να ειναι παλι δεν θελουν να μπουν σπιτι .

Ευελπιστω καποτε να πω "αχ ναι . εχουν παρεα το ενα το αλλο". Προς το παρον λεω "κανε Παναγια μου μην χτυπησουν ετσι οπως μαλωνουν"

 

Οσες το σκεφτεστε μην το ψυριζετε αλλο. Αφου εχει μπει σαν ιδεα και το θελετε ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΤΩΡΑ.

 

Απο την αρχη ηθελα 2 παιδακια.

Βλεποντας ποσο "ζορικος" ειναι ο Βασιλης..... φοβομουνα.

Σκεφτομουνα το κοστος απο την μια (το οποιο σας πληροφορω δεν ειναι τοσο τρομερο - τα εχεις ετοιμα ολα ) , το πως θα αντιδρασει ο Βασιλης απο την αλλη (ζηλευε μονο που επαιρνα αλλο παιδι αγκαλια) ποσο να το εχει ολη μερα σπιτι.

 

Περνοντας τα χρονια και σκεφτομενη ακριβως αυτα που σκεφτεται η SKEK αρχισα να το ξανασκεφτομαι (ο Βασιλης ηταν 3).

Το αποφασιζουμε και ξεκιναμε προσπαθειες. Αμ δε... δεν ερχεται οποτε θελεις. Μας πηρε 1 χρονο προσπαθειων .

 

Η διαφορα ηληκιας απο την μια ειναι καλο (δεν εχει η μαμα 2 μωρα) αλλα απο την αλλη ....

 

Το μονο που μετανιωνω ειναι που δεν το αποφασισα νωριτερα οσο και αν μουρμουραω.

Θεωρω οτι αν η διαφορα τους ηταν μικροτερη θα "δεναν" πιο ευκολα . Ισως παλι να κανω λαθος..

[Thaumataki]

Κορίτσια το τελευταίο που με απασχολεί είναι ο τοκετός. Στη 1η εγκυμοσύνη με απασχολούσε γιατί ήμουν πρωτάρα, τώρα όχι.... Με απασχολεί το θέμα ''έκαβαση της εκυμοσύνης'', αλλά άμα το σκέφτομαι συνέχεια ποτέ δε θα μείνω έγκυος. Άρα όπως τα φέρει ο Θεός/Τύχη/Μοίρα...

Κι αν θα τα καταφέρω;;;; Θα τα καταφέρω μωρέ, τόσες άλλες μανούλες πώς τα καταφέρνουν δηλαδή;;;; Όλα στο μυαλό είναι...

[AZIA]

Oπως σας προανεφερα οοοοοοοοοοολα αυτά περνάνε απ το μυαλό μου.

Αυτο ομως που με "βασανίζει" περισσότερο είναι το θέμα της αγάπης... (το ξερω μεγαλη βλακεία μου που το σκέφτομαι, αλλα βρε κοριτσια βλέποντας το αγγελούδι μου και κάνοντας σκέψεις για 2ο, δεν μπορω να το αποφύγω...)

Δεν μπορω να διανοηθώ οτι θα το λατρεύω, οπως τον μικρό μου...., δεν ξέρω αν μπορώ να αγαπήσω ένα αλλο πλάσμα, τοσο πολύ....

 

Το συζητάω και με την αδερφή μου και μου λέει πως είναι απολύτως "φυσιολογικό" κι αυτή το ίδιο αισθανόταν, λίγο - πολύ είναι σκέψη που περνάει απο το μυαλό των περισσοτέρων μας, αλλα ξέρετε ο καθένας βλέπει το.. προβλημά του, σαν το σημαντικότερο όλων....

 

Τελικά θα συμφωνήσω με το thaumataki, οτι όλα ειναι στο μυαλό μας και μας παιζει και περίεργα παιχνίδια...

[aleca]

Σιγουρα ενα δευτερο παιδι μπορει να μην μοιραζει την αγαπη της μανας (ειναι αστειρευτη) αλλα μοιραζει το χρονο της μανας...δεν μπορεις να εισαι παρουσα 100% στο ενα παιδι γιατι θα υπαρχει και το αλλο

αλλα...

ποιος ειπε ότι το να εισαι 100% με ενα παιδι ειναι το ιδανικο και ειναι αυτο που κανει καλο στο παιδι??

Το μωρο θα μεγαλωσει, θα φυγει απο την οικογενεια, θα παει σχολειο θα βρει φιλους...μεθαυριο φλερτ....Τοτε δεν θα θελει μια μαμα που συμπεριφερεται στο παιδι της σαν μωρο αλλα μια μαμα που εχει βρει τις ισορροπιες της αναμεσα στους ρολους που εχει αναλαβει. Ισως να θελει και μια περειτσα...ενα αδελφακι...

 

Και εγω μεχρι να παει ο μγεαλος δυο χρονων δεν ηθελα αλλο παιδι....δεν ημουν κατηγορηματικη απλα δεν ηθελα ακομη και σκεφτομουν ολα αυτα που λετε.

Μετα ενιωσα την επιθυμια να ξαναγινω μαμα, δεν το εκανα για να εχει παρεα το πρωτο.

Στην αρχη, με τη γεννηση του μικρου, ο μεγαλος ενθουσιαστηκε, μετα ζηλεψε, μετα στεναχωρεθηκε, τωρα ειναι χαρουμενος που εχει τον αδελφο του....και δνε εχουν μικρη διαφορα...τρισημιση χρονια.....

Εννοειται πως τρεχω ολη μερα πανικοβλητη μια που δουλευω και πως δεν εχω χρονο για τον εαυτο μου

....αλλα αυτα τα γελακια τις κυριακες...τοτε που ο μεγαλος μπαινει στην κουνια του μικρου και παιζουν πριν καλα καλα ξυπνησω,

αυτες οι αγκαλιες του μικρου προς τον μεγαλο και η στεναχωρια του καθε πρωι που φευγει ο μεγαλος για το σχολειο,

οι τσακωμοι, τα γελια, τα παιχνιδια, το τρεξιμο να φτασει ο καθενας πρωτος στην αγκαλια μου....όλα αυτα γεμιζουν την ψυχη μου...και ας μοιραζονται το χρονο μου, την αντοχη μου και τα χρηματα που μπορω να διαθεσω. Ειμαι σιγουρη πλεον πως η χαρα που θα δινει ο ενας στον αλλον, θα ειναι πιο σημαντικη και για τους δυο τους....

[AZIA]

Tι γλυκα που ειναι τα λογια σου aleca, σε ευχαριστω πολυ....

 

Εγω αισθανομαι οτι θα το κανω για τον μικρο μου, οχι τοσο για να εχει παρεα, αλλα για να εχει ενα ακομη στηριγμα στην ζωη του. Αντιλαμβανομαι ποσο σημαντικο ειναι στην ζωη ενος παιδιου ενα αδερφακι, μιας κι εγω εχω μια αδερφη και ειμαστε υπερ-αγαπημενες και αυτος ειναι προς το παρον ο μονος λογος που εχω μπει στην διαδικασια. Διαφορετικα δεν νομιζω να το αποφασιζα....

 

Αλλα τι στο καλο, ολες οι μανουλες με πανω απο ενα παιδακι, το ιδιο αισθανεσθε για τα παιδακια σας.... Εγω γιατι να αποτελεσω εξαιρεση????

[erko]

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ 30 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ 35!ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΖΟΥΖΟΥΝΑ 10 ΜΗΝΩΝ!

ΕΔΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΩΡΑΚΙ!

ΠΑΝΤΑ ΗΘΕΛΑ 3 ΠΑΙΔΙΑ,ΑΛΛΑ ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΡΙΤΟ!

ΕΓΩ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ 2-2,5 ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΙΕΣ!ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ!

Ο ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΟΥΛΕΥΩ ΠΡΩΙ-ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΠΟΛΛΕΣ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΜΑΣ ΜΕΝΟΥΝ ΜΑΚΡΙΑ!

ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ,ΠΡΙΝ ΤΟ ΜΑΡΑΚΙ ΜΟΥ ΕΙΧΑ 16/02/2008 ΜΙΑ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΟ!ΚΑΙ ΛΕΩ ΑΝ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΣΕ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΕΙΝΩ ΣΕ ΑΛΛΑ 2-3 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΦΤΑΣΩ ΤΑ 35-36 ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΟ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ?

ΑΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ?

ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΕΙΜΑΙ ΜΙΚΡΗ ΑΚΟΜΑ!ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΛΛΑ ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ!ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ!

[χαρα25]

εμενα η γνωμη μου ειναι να κανω το δευτερο παιδακι κοντα σχετικα δλδ ο μπεμπακος μου ειναι τωρα 13 μηνων σε κανενα χρονο να εχω μεινει εγκυος οποτε και αυτα να εχουν μια κοντινη αποσταση στην ηλικια και να μπορουν να συννενοουνται και εγω να μην περιμενω να παει 5 χρονων και μετα ξανα μωρα νταντεματα και τα λοιπα.

[Morchelina]

Κακα τα ψεμματα, δεν νομιζω οτι υπαρχει αντρας που να αρνειται να κανει 2, 3 παιδι.

 

 

Υπαρχει ζευγαρι με 2 παδια, που ενω ο συζυγος θελει και 3ο, η συζυγοε δεν θελει. Και φυσικα δεν προσπαθουν για αλλο παιδι... )

 

Yπάρχει. Αυτός που έχει προσφέρει ουσιαστικά στην ανατροφή τους. Που έχει κλειστεί μέσα, που έχει ξενυχτήσει επανειλημμένως, που έχει κάτσει στην παιδική χαρά άπειρες ώρες. Όταν ακούω συνήθως πατέρα ξετρελαμένο για πολλά παιδιά ρωτάω τι ώρες δουλεύεις και η πιο συνηθισμένη απάντηση είναι 9 το πρωί-10 το βράδυ.

 

Τα δικά μου έχουν σχεδόν 5 χρόνια διαφορά. 3 χρόνια πέρασαν μέχρι να κοιμηθώ σαν ανθρωπος και 1 χρόνος να το αποφασίσουμε, 9 μήνες εγκυμοσύνη, ορίστε η διαφορά. Όση διαφορά να έχουν πάλι θα παίξουν σαν αδέρφια μην προβληματίζεστε. Το έντονο αίσθημα που είχα μόλις γέννησα το 2ο ήταν ότι γλύτωσε το πρώτο. Από τον προστατευτισμό μου, την υπεραπασχόληση μαζί του, σαν να μεγάλωσε ξαφνικά στα μάτια μου. Ξαφνικά το ενδιαφέρον μου μετατοπίστηκε εκεί που με χρειάζονταν πιο πολύ και αυτό μόνο ως θετικό ήταν για το πρώτο.

[AZIA]

Yπάρχει. Αυτός που έχει προσφέρει ουσιαστικά στην ανατροφή τους. Που έχει κλειστεί μέσα, που έχει ξενυχτήσει επανειλημμένως, που έχει κάτσει στην παιδική χαρά άπειρες ώρες. Όταν ακούω συνήθως πατέρα ξετρελαμένο με πολλά παιδιά ρωτάω τι ώρες δουλεύεις και η πιο συνηθισμένη απάντηση είναι 9 το πρωί-10 το βράδυ..

 

Aληθεια?, τι να πω, δεν μου εχει προκυψει αναλογη περιπτωση..., ο δικος μου παντως ο αντρας παρολο που ασχολειται παρα πολυ με τον μικρο και τον πηγαινει την Κυριακατικη βολτα του στο παρκο, για να τελειωσω εγω τις δουλειες μου και τον κοιμιζει και.. και.. και..., ξερω οτι θα ηθελε 3 παιδια. Εγω με δυο ειμαι καλυμμενη ....

 

Εγω πιστευω πως μια διαφορα 2-3 ετων εναι πολυ καλη για τα αδερφια. Γιατι ειναι πολυ κοντα ηλικιακα και μπορουν να επικοινωνησουν, να παιξουν, ποσο μαλλον αν προκειται για το ιδιο φυλλο και για τους γονεις επισης, γιατι εχουν παρει μια ανασα απο την ταλαιπωρια και επειτα οσο περνανε τα χρονια, νομιζω οτι δυσκολα αποφασιζει κανεις για μια νεα εγκυμοσυνη, ξανα απο την αρχη ξενυχτια και ολα τα ... καλα .

[culte]

ο δικός μου πάντως που αυτός περνάει τον περισσότερο χρόνο με την μικρή, την ετοιμάζει για τον σταθμό, την παιρνει από το σταθμο, αυτός της μαγειρεύει, δεν θέλει με τίποτα δεύτερο!!!!

[alexele]

Από προσωπική πείρα κατάλαβα ότι αν μεγάλωνε και άλλο ο γιος μου, δεν θα επιχειρούσα για δεύτερο μωράκι. Μου αρέσει που έχει ανεξαρτητοποιηθεί πλέον και μπορώ και συννενοούμαι μαζί του. Οπότε το αποφάσισα σύντομα (θα έχουν 27 μήνες διαφορά) γιατί πιστεύω ότι τα κουράγια μου δεν θα ήταν τα ίδια σε 2 χρόνια!

Άλλωστε είμαι και 36 πόσο να το ανέβαλα για δεύτερο παιδί? είχα και το γολγοθά των εξωσωματικών, που δεν ξέρεις τι επιτυχία θα έχεις, οπότε????

[AZIA]

ο δικός μου πάντως που αυτός περνάει τον περισσότερο χρόνο με την μικρή, την ετοιμάζει για τον σταθμό, την παιρνει από το σταθμο, αυτός της μαγειρεύει, δεν θέλει με τίποτα δεύτερο!!!!

 

Παιδια εκπλησομμαι... Πραγματικα δεν μου εχει τυχει ποτε, ακομη και σε συζητησεις με φιλους, ανδρας να μην θελει 2ο και 3ο παιδακι.. Συνηθως εμεις οι γυναικες ειναι που προβληματιζομαστε , αυτην την αισθηση ειχα...

[STAUROULA]

καλη σας μερα, εχω 2 παιδακια ενα γιο 3.5 χρονων και μια κορη 9 μηνων, ειμαι 31 και ο αντρας μου 33, οταν εκανα τον γιο μου χασαμε τον μπουσουλα στην κυριολεξια ηταν ενα παιδι δυσκολο στον υπνο καναμε ενα χρονο να κοιμηθουμε αλλαξε η ζωη μας κατα πολυ σταματησαμε της εξοδους τις εκδρομες και κλειστηκαμε στο σπιτι, απο τους φιλους μας κανενας δεν εχει παιδια μονο οι κουμπαροι που μας παντρεψαν δεν ειχα σε κανεναν να μιλησω για παιδια να τους πω τους προβληματισμους μας και σιγα σιγα ο γιος μου μεγαλωνε και αρχισαν λιγο οι γιαγιαδες να τον κρατανε και να γαινουμε και εμεις λιγο και γενικα να ξαναγυρναμε λγο στην παλια μας ζωη και να εχω εγω συνεχως το αγχος πως πρεπει να κανω και δευτερο και ποτε θα το κανω, εγω εχω αλλες 2 αδερφες και δεν σκεφτομουνα ποτε να μεινω με ενα ηθελα να εχει αδερφακι αλλα ελεγα συνεχεια παλι απο τη αρχη πως θα τα ξαναπερασουμε ολα αυτα παλι, και μενω εγκυος οχι τυχαια το ηθελα και τρελενομαι αρχισα παλι να σκεφτομαι τα ξενυχτια τον εγκλεισμο στο σπιτι τα εξοδα τα παντα ο αντρας μου να μου λεει συνεχεια μην τρελενεσαι θα τα καταφερουμε, ειχα και αυτο το αγχος που διαβασα εδω οτι θα το αγαπαω οπως αγαπαω τον γιο μου πως θα γινει αυτο ο μικρος ειναι ο πασας μου ειναι η ζωη μου.... και γενιεται η κορη μου η πριγκιπισσα μου και σας πληροφορω οτι η αγαπη μοιραζετε στα 2 τα αγαπας το ιδιο ειναι τα παιδια σου αν δεν το ζησης δεν το καταλαβαινεις, ευτυχως η μικρη μας προεκυψε πιο υσηχη απο τον γιο μου σε ολα αλλα παλι αλλαξαν ολα μπιμπερο κουνιμα δοντια και φυσικα ουτε λογος για εξω ειναι δυσκολα αλλα το παλευουμε , με τον γιο μου βγαιναμε 3 με 4 φορες τον μηνα μονοι μας με τον αντρα μου, τωρα 1 το πολυ 2 αλλα θα μεγαλωσει και αυτη και θα στρωσουν τα πραγματα ετσι λεμε με τον αντρα μου, οι φιλοι μας ακομα δεν εχουν παιδια και εμεις ξερετε τι λεμε οταν θα κανουν εκεινοι εμεις θα ειμαστε στην γωνια και θα χασκογελαμε γιατι μεγαλωνουμε και οι αντοχες μας δεν ειναι ιδιες δεν ξερω αν θα σκεφτομουνα για δευτερο αν ειχα κανει τωρα το πρωτο και αυτο το χρωσταω στον αντρα μου που μου ελεγε γρηγορα το δευτερο να μεγαλοσουν μαζι να φαμε τα ζορια τωρα που μπορουμε γιατι αν παει 6 η 7 ο γιος μας και ανεξαρτοπιοιθη δεν προκειται να ξαναγυρισουμε στα παμπερσ και ειναι αδικο να ειναι μονο του.

 

αυτο που θελω να σας πω ειναι οτι ναι ειναι δυσκολα πολυ δυσκολα αλλα οπως περναει ο καιρος και μεγαλωνει το ενα θα μεγαλωσει και το αλλο, και εμεις ειμαστε πολυ δυσκολα οικονομικα οχιι τοσο σε εξοδα μωρου γιατι πολλα τα εχεις απο το πρωτο απλα μεγαλωνουν οι αναγκες του πρωτου, αλλα οταν καθομαι στον καναπε και παιρνω αγκαλια τις ζωες μου λεω δεν τ αλλαζω με τιποτα θα κανω υπομονη και θα φτιαξουν ολα θα βρουμε παλι με τον αντρα μου τις παλιες μας συνηθειες θα βγουμε παλι βολτα θα κατσουμε ενα βραδυ μονοι μας με κερια στο σπιτι να κανουμε αγαπουλες ολα θα γινουν... και πιστεψτε με ειμαι πολυ δυσκολος ανθρωπος και δεν προσαρμοζομαι ευκολα και δεν θελω να με βγαζεις απο την βολη μου, αλλα οταν βλεπω τον γιο μου να αγκαλιζη την αδερφη του να την φιλαει και τις λεει σ αγαπαω πολυ αδερφουλα μου δεν εχω κατι καλυτερο και λεω αξιζει.

[AZIA]

Μπραβο βρε Στρυρουλα, ποσο κουραγιο μας δινει...., να εισαι καλα κοπελα μου και να χαιρεσαι την οικογενεια σου...

 

Καπως ετσι κι εγω θελω να σκεφτομαι οτι θα γινουν ολα...

[BELINA]

Κοριτσια πολυ ωραια τα λετε...εγω εχω 2αγορακια 8χρ κ 2μιση.Μεγαλη διαφορα το ξερω...αλλα σκεφτομουν ΤΟΤΕ αυτο που λετε μην αδικησω το 2ο με την τοση αγαπη που ειχα για τον μεγαλο.ΛΑΘΟΣ.Το μετανοιωσα που δεν τον εκανα νωριτερα.Δυσκολο μεν γιατι εργαζομαι αλλα αξιζει...ειναι μαγεια αυτο που νιωθεις οταν τους βλεπεις να παιζουν,να χαιρονται κλπ.Θελουμε κ 3ο θα δειξει...

[Lucy]

Εγώ ήθελα οπωσδήποτε 2 παιδιά εκτός των άλλων και για να έχουν παρεούλα. Οι δικοί μου προβληματισμοί ήταν:

1) πότε να κάνω το δεύτερο

2) αν θα το αγαπάω τόσο πολύ όσο το πρώτο

3) πρακτικά θέματα, οικονομικά κτλ

 

Τελικά,

1) θεώρησα ότι όσο πιο κοντά ηλικιακά τόσο καλύτερα

2) το αγαπάω και το δεύτερο το ίδιο τρελά όσο το πρώτο και τώρα μου φαίνεται γελοίος ο προβληματισμός που είχα

3) αυτά τα θέματα με λίγο προγραμματισμό τα βολέψαμε

[AZIA]

Οι δικοί μου προβληματισμοί ήταν:

2) αν θα το αγαπάω τόσο πολύ όσο το πρώτο

Τελικά,

2) το αγαπάω και το δεύτερο το ίδιο τρελά όσο το πρώτο και τώρα μου φαίνεται γελοίος ο προβληματισμός που είχα

 

Mπραβο βρε Lucy.... πολυ κουραγιο μου δινεις....

[AZIA]

Κοριτσια πολυ ωραια τα λετε...εγω εχω 2αγορακια 8χρ κ 2μιση.Μεγαλη διαφορα το ξερω...αλλα σκεφτομουν ΤΟΤΕ αυτο που λετε μην αδικησω το 2ο με την τοση αγαπη που ειχα για τον μεγαλο.ΛΑΘΟΣ.Το μετανοιωσα που δεν τον εκανα νωριτερα.Δυσκολο μεν γιατι εργαζομαι αλλα αξιζει...ειναι μαγεια αυτο που νιωθεις οταν τους βλεπεις να παιζουν,να χαιρονται κλπ.Θελουμε κ 3ο θα δειξει...

 

Αληθεια, με το καλο, να αποκτησετε κι ενα 3ο παιδακι...

[Lucy]

Mπραβο βρε Lucy.... πολυ κουραγιο μου δινεις....

 

Χαίρομαι!

 

Είχα έναν ακόμα προβληματισμό! Πως θα τα πηγαίνουν μεταξύ τους... Σε αυτό το θέμα φροντίσαμε να κρατήσουμε τις ισορροπίες από πολύ νωρίς και επίσης προσπαθήσαμε να μπούμε στη θέση του μεγαλύτερου παιδιού (πως θα νιώθει, τι ανησυχίες θα έχει κτλ). Το αποτέλεσμα είναι να τα πηγαίνουν τέλεια και ελπίζω να συνεχίσουν έτσι και στο μέλλον και να είναι πάντα αγαπημένες αδελφούλες.

[AZIA]

Χαίρομαι!

 

Είχα έναν ακόμα προβληματισμό! Πως θα τα πηγαίνουν μεταξύ τους... Σε αυτό το θέμα φροντίσαμε να κρατήσουμε τις ισορροπίες από πολύ νωρίς και επίσης προσπαθήσαμε να μπούμε στη θέση του μεγαλύτερου παιδιού (πως θα νιώθει, τι ανησυχίες θα έχει κτλ). Το αποτέλεσμα είναι να τα πηγαίνουν τέλεια και ελπίζω να συνεχίσουν έτσι και στο μέλλον και να είναι πάντα αγαπημένες αδελφούλες.

 

Eιμαι σιγουρη πως θα ειναι παντα αγαπημενες, αφου εσεις οι γονεις φροντιζετε ηδη γι΄αυτο.

 

Σωστη βρισκω την σταση σας προς το μεγαλυτερο παιδακι σας, εγω εχω στο μυαλο μου, πως οταν με το καλο αποκτησω και 2ο, θα προσπαθω να αφιερωνω τουλαχιστον μιση ωριτσα για τον Δημητρακη μου, αποκλειστικα μαζι, (καπου το διαβασα ειναι η αληθεια), ετσι ωστε να μην νιωθει παραμελημενος και εκτοπισμενος. Και πραγματι, οσο νωριτερα αρχισει η ... εκπαιδευση μεταξυ αδερφων, νομιζω τοσο καλυτερα, αφου σε αυτες τις ηλικιες τιποτε δεν ειναι αυτονοητο, αλλα τα παντα "διδασκονται".

 

Να χαιρεσαι την οικογενεια σου κοπελα μου...