Πρωτόγαλα της Κατερίνας Χρυσανθοπούλου

[Μαρια Στυλιανακη]

Έλαβα εμαιλ ενημερωτικό για το ότι εκδόθηκε αυτό το βιβλίο και ζήτησα να το διαβάσω έτσι ώστε να έχω προσωπική γνώμη και να γράψω και κάποιο review:

 

Πρωτόγαλα.

 

Ζητώντας να διαβάσω αυτό το βιβλίο, νόμιζα ότι θα ήταν ένα βιβλίο που θα αναλύει απο την πλευρά της μητέρας όλα όσα –στο περίπου- διαβάζουμε εδώ και καιρό και συζητιούνται στις δημόσιες συζητήσεις του φόρουμ της ΕΕΕΓ. Υπέθεσα ότι απλώς θα τα είχε όλα «μαζεμένα» και ότι θα ήταν γραμμένο για να «συνετίσει» τις μητέρες.

Ήθελα να δώ τι γράφει, έτσι ώστε να το προωθήσουμε ή όχι στους γονείς και να το συστήσουμε, φυσικά και με στόχο την προώηθηση του μητρικού θηλασμού.

 

Τελικά, ο βιβλίο έχει γραφτεί για αυτό το σκοπό;

Με μια πρώτη ματιά, είναι ένα εξαιρετικά ποιητικό βιβλίο, του οποίου η γλώσσα και ο ιδιαίτερος τρόπος τοποθέτησης και στίξης του κειμένου, σε κάνει να ταξιδέψεις.

Αυτό το βιβλίο δεν σε αφήνει να το διαβάσεις απλώς σαν ουδέτερος παρατηρητής.

Σε τοποθετεί, σχεδόν αδιάκριτα, σε ένα πολύ προσωπικό κόσμο μιας γυναίκας η οποία είναι κατακλυσμένη απο όλα αυτά τα συναισθήματα που περιβάλλουν την μητρότητα και την γέννηση ενός παιδιού.

Είναι ο αντίλογος ή το αντίστροφο ίσως, όσων διαβάζουμε στις συζητήσεις του φόρουμ – οι οποίες είναι συνήθως συντομες και απογυμνωμένες απο τα ατόφια συναισθήματα αυτά (εξαιρούνται φυσικά οι ιστορίες στις οποίες οι μητέρες περιγράφουν το ιστορικό της γέννησης του παιδιού τους).

Μέσα στο βιβλίο αυτό καθρεφτίζεται πιστεύω η πραγματικότητα με πολύ διαφορετικό τρόπο.

Ποιά είναι η πραγματικότητα, ποιά είναι η αλήθεια όσον αφορά το πρωτόγαλα μιας γυναίκας? Όπως παρουσιάζεται σε αυτό το βιβλίο, κατά την γνώμη μου εξαιρετικά έυστοχα, δεν αφορά στατιστικά στοιχεία, ή έρευνες για την ποιότητα ή περιεκτικότητα του όποιου γάλακτος.

Η πραγματικότητα είναι αυτά τα συναισθήματα που θα νιώσουν οι γυναίκες όταν έρθει εκείνη η ώρα.

 

Η αντίθεση που ζουν οι μητέρες αναγνώστριες αυτού του φόρουμ:

 

Σύντομες συζητήσεις περι σημαντικότητας ή μή του αποκλειστικού μητρικού θηλασμού και των λανθασμένων οδηγιών σε διάφορα φόρουμ,

έναντι των πραγματικών – ισοπεδωτικών εξαιτίας της δύναμής τους - συναισθημάτων της γυναίκας που έγινε μόλις μητέρα, (τα οποία περιγράφονται σε αυτό το βιβλίο)

είναι μεγάλη.

 

Τα λόγια της κ. Χρυσανθοπούλου, πιστεύω ότι σβήνουν κάθε αμφιβολία όσον αφορά το πόσο μια γυναίκα, αυτή την στιγμή, τώρα που μιλάμε, πιέζεται, ωθείται, χειραγωγείται να απομακρυνθεί απο όλα αυτά τα συναισθήματα, ή να τα βάλει σε αναμονή, την στιγμή που απο την άλλη όλες οι επιστήμες που αφορούν την ανθρώπινη ψυχή, τα θεωρούν ανώτατο αγαθό ύψιστης σημασίας.

 

Οι πρώτες αυτές μέρες, είναι ευκαιρία να μοιραστεί η γυναίκα με το μωράκι της, αυτό το αγαθό, του οποίου «φορέας» ή «αγγελιοφόρος», ειναι και το πρωτόγαλα. Πέραν του ψυχολογικού δεσμού με το νέο μωράκι, αυτή η σωματική διεργασία έρχεται να επιβεβαιώσει και στο σώμα της μητέρας αυτό το θαυματουργό γεγονός.

 

Η ετοιμότητα της γυναίκας να απολαύσει και τον ψυχολογικό και τον σωματικό δεσμό εάν η ίδια το θέλει, σίγουρα την ολοκληρώνει,

αλλά η αδυναμία του συστήματος να ενθαρρύνει και να στηρίξει αυτή την ετοιμότητα ή διαθεσιμότητα, της αφαιρεί και της στερεί ένα μεγάλο κομμάτι απο όλα αυτά που η ζωή της έχει προσφέρει απλόχερα τις μέρες αυτές.

Το ερώτημα που εύλογα δημιουργείται, είναι, "μα γιατί να διαιωνίζεται μια τόσο άδικη κατάσταση?". Γιατί και μια άλλη μαμά αύριο, θα νιώσει τα ίδια συναισθήματα με μένα, όσον αφορά αυτούς τους περιορισμούς?

Είναι πραγματικά απαραίτητα όλα αυτά, έτσι όπως διαδραματίζονται?

 

Το βιβλίο αυτό είναι μια αφορμή στο να δουμε την κατάσταση πιο σφαιρικά, όχι μόνο απο την αυτονόητη, αποδεδειγμένη αναγκαιότητα του θηλασμού,

αλλά απο την πλευρά της όλης διαδικασίας, σαν βίωμα.

 

Ελπίζω η ανάγνωση αυτού του βιβλίου να δώσει μια γεύση αυτού του συναισθήματος, σε γυναίκες αλλά και άντρες – και να τους δώσει την δύναμη και την διαύγεια ώστε να διακρίνουν πότε και ποιός τους εμποδίζει απο το να βιώσουν και να χαρούν αυτό το ανώτατο αγαθό, όχι μόνο εκείνες τις ημέρες, αλλά και αργότερα.

Ακόμα και οι νέες μητέρες των οποιων το σώμα μπορεί να μην παράγει το πρωτόγαλα ή να μην καταφέρουν να θηλάσουν τελικά, διαβάζοντας το βιβλίο αυτό θα καταλάβουν ότι δικαιούνται περισσότερα απο ότι το σύστημα κ το προσωπικό των μαιευτηρίων τους προσφέρει (δυστυχώς σε αρκετές περιπτώσεις).

Κατά τη γνώμη μου, η κατάσταση έτσι όπως περιγράφεται στο βιβλίο, είτε θηλάσει η μαμά είτε όχι, είναι η αρχή της ισοπέδωσης των συναισθημάτων της μητρότητας αλλά και πατρότητας. Απο τόσο νωρίς, οι γονείς εκπαιδεύονται άθελά τους απο τέτοιου είδους παρεμβάσεις, στο να απέχουν, στο να είναι παρατηρητές, ή στο να μάθουν ότι δεν δικαιούνται να απαιτήσουν κάτι διαφορετικό.

 

Καμιά φορά η γλώσσα του συναισθήματος, καταφέρνει και είναι πολύ πιο αποφασιστική και επιτακτική - περισσότερο απο οποιοδήποτε άλλο στεγνό κείμενο με οδηγίες για τις πρώτες ημέρες μετά τη γέννηση ενός παιδιού.

 

 

Κατερίνα Χρυσανθοπούλου εκδόσεις futura ISBN 978 960 6654 97 8

 

 

update έκανα καποιες διορθώσεις τωρα το κείμενο ειναι οκ.