Δυσλεξία ή Δημιουργικός Νους;

[Guest Nepheli]

Θα ήταν χρήσιμο για όποιον πραγματικά ενδιαφέρεται για τη δυσλεξία, ν’ ανατρέξει πρώτα στο προηγούμενο άρθρο «Ορίζοντας τη δυσλεξία» http://enallaktikimathisi.blogspot.com/2010/01/blog-post_22.html , για να έχει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για την πορεία του θέματος.

 

Ο όρος «δυσλεξία», που εφηύρε το σύστημα, χαρακτηρίζει σαφώς το ίδιο (αν και αδυνατεί να το παραδεχτεί) και όχι τον καθρέφτη (τους δυσλεκτικούς) που έχει στήσει απέναντι του. Το δυστύχημα είναι ότι οι δυσλεκτικοί παίζουν πιστά το ρόλο του καθρέφτη που τους έχει δοθεί και έτσι αδυνατούν να αναγνωρίσουν και να καλλιεργήσουν αυτό που τους έχει δοθεί μα παραμένει ακαλλιέργητο.

 

«Ο Λόγος εκδηλώνεται στο καθετί. Ο Λόγος είναι η σκέψη που μεταμορφώνεται σε παλμό. Ελευθερώνεις στη γύρω ατμόσφαιρα κάτι που πριν ήταν απλώς ενέργεια. Πρόσεχε καθετί που λες.»

 

Η έλλειψη κατανόησης («δυς») της ανώτερης λειτουργίας του Λόγου είναι εσκεμμένη στον κόσμο του προγραμματισμένου νου, της ύλης, του χωρο-χρόνου και του διαχωρισμού. Η κατανόηση δεν μπορεί να είναι αναλυτική – λογική – αφαιρετική διαδικασία, καθώς αυτός ο τρόπος σκέψης πάντα θα προσπερνά την αλήθεια. Αδυνατεί λοιπόν το σύστημα που δημιούργησε το πρόβλημα της δυσλεξίας, να κατανοήσει την πραγματική έννοια του Λόγου (σκέψη – έκφραση) γιατί η κατανόηση αυτή βρίσκεται έξω από το πεδίο αντίληψης του και λειτουργίας του.

 

για τη συνέχεια:

http://enallaktikimathisi.blogspot.com/2010/01/blog-post_29.html

[mariazil]

Το άρθρο αυτό (και το blog γενικότερα) έχει πράγματι μεγάλο ενδιαφέρον κι αποτελεί μια διαφορετική προσέγγιση του θέματος. Διδάσκω Αγγλικά σε παιδιά με δυσλεξία και είχα υπ' όψη μου το blog από καιρό τώρα. Με ενδιαφέρει οπωσδήποτε η εναλλακτική προσέγγιση του θέματος, αλλά έχω μια ένσταση ως προς τα εξής: άσχετα από το όνομα που θα της προσδώσουμε η "δυσλεξία" ή "μαθησιακή δυσκολία" είναι μια κατάσταση υπαρκτή για αυτόν που την βιώνει σε σχέση με τους συνανθρώπους του.

Τί εννοώ; Δέχομαι ότι :

 

Το «μέρος» αυτό του Νου (που δεν είναι λεκτικό στον τρόπο λειτουργίας του) ενυπάρχει μέσα στον καθένα μας, περιμένοντας νʼ αναγνωριστεί, να πάρει τη σωστή του θέση στην ουσία της ζωής μας. Απλά, κάποιοι άνθρωποι έρχονται με κυρίαρχο αυτό το μέρος, για να μας θυμίζουν και να μας ωθούν να το ψάχνουμε μέσα μας.

 

κι ακόμη:

 

Αυτό που φοβίζει και απειλεί περισσότερο τον προγραμματισμένο νου (που είναι απόλυτα προβλέψιμος και «χαρτογραφημένος») είναι ότι ο Δημιουργικός Νους είναι απρόβλεπτος και ακαθόριστος. Αυτός είναι ο λόγος που ο προγραμματισμένος νους προσπαθεί αλλά δεν καταφέρνει να ορίσει τη «δυσλεξία»… και ούτε θα καταφέρει, γιατί βρίσκεται απλά έξω από το πεδίο αντίληψης του.

 

Είναι πολύ πιθανόν να εξηγείται έτσι αυτή η διαφορετικότητα που συναντάμε στον "δυσλεκτικό" άνθρωπο. Παρ'όλα αυτά, είναι υπεραπλουστευτικό κι ανεύθυνο να πιστεύουμε ότι μια τέτοια προσέγγιση είναι και η λύση στο θέμα. Ασφαλώς και ο κάθε νους λειτουργεί με τον δικό του μοναδικό τρόπο (κι αυτό ισχύει για όλους, όχι μόνο τους "δυσλεκτικούς").

Και μπορεί όντως η παράλειψη γραμμάτων και τα ορθογραφικά λάθη να είναι ασήμαντα πράγματα, αλλά αν π.χ. περπατάς αφηρημένα στο δρόμο, ή οδηγώντας στρίψεις δεξιά αντί για αριστερά ή δεν έχεις την αίσθηση του προσανατολισμού στο χρόνο και τον χώρο, τότε μιλάμε για (έως και) επικίνδυνες καταστάσεις.

Έχοντας πολύ κοντινό, συγγενικό μου πρόσωπο, με διαγνωσμένη δυσλεξία στα 12 χρόνια της, επειδή μέχρι τότε οι γονείς της αρνούμενοι να παραδεχτούν την πραγματικότητα, απέδιδαν τα συμπτώματα στην (αναμφισβήτητη) καλλιτεχνικότητα της φύσης της, είδα πόσο μπορεί να ταλαιπωρηθεί ένα παιδί και μια οικογένεια από την καθυστερημένη διάγνωση. Δεν το εύχομαι σε κανένα.

Είναι πολύ ωραίο ως θεωρία, αλλά για όσους ενδιαφέρονται για μια θεωρητική και φιλοσοφική προσέγγιση του ζητήματος. Για αυτόν που ζει το πρόβλημα (= τον ίδιο τον δυσλεκτικό και μόνο) δεν προσφέρει καμμιά πρακτική λύση και δεν κάνει τη ζωή του ευκολότερη, φοβάμαι.

[Guest Nepheli]

Αγαπητή μου mariazil ,

 

και οι ενστάσεις είναι απαραίτητες γιατί μας βοηθούν να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον και να "μπούμε" στον δικό του κόσμο σκέψης και αντίληψης.

 

Είναι πολύ ωραίο ως θεωρία, αλλά για όσους ενδιαφέρονται για μια θεωρητική και φιλοσοφική προσέγγιση του ζητήματος. Για αυτόν που ζει το πρόβλημα (= τον ίδιο τον δυσλεκτικό και μόνο) δεν προσφέρει καμμιά πρακτική λύση και δεν κάνει τη ζωή του ευκολότερη, φοβάμαι.

 

Το άρθρο αυτό, ακριβώς για όσα γράφει και ο τρόπος που έχει γραφτεί, δεν θα μπορούσε να είναι θεωρητικός. Η θεωρία εξάλλου, άλλα λέει.

 

Σαράντα έξι χρόνια δυσλεξίας και άπειρα παιδιά δυσλεκτικά ως μαθητές, δίνουν "το δικαίωμα" της γνώσης, από βιωματική άποψη (και μόνο, ας μην ασχοληθούμε με το επαγγελματικό μέρος) να ξέρει κάτι παραπάνω ο συγγραφέας για το θέμα.

 

Ας ακούμε περισσότερο τους δυσλεκτικούς αντί να τους λέμε πώς είναι οι ίδιοι (μέσα από τις διαγνώσεις μας).

 

Σαφώς η έγκαιρη διάγνωση είναι απαραίτητη και θα συμφωνήσω μαζί σου. Διερωτόμαι σε τι βασίζεται όμως αυτή η διάγνωση... όπως λες, έχεις υπόψη σου το blog

 

http://enallaktikimathisi.blogspot.com/2010/01/blog-post_22.html

[mariazil]

Δεν διαφωνώ καθόλου μαζί σου, καθόλου. Ασφαλώς και είναι δικαίωμα η βιωματική προσέγγιση στη γνώση (για όλους, όχι μόνο για τους δυσλεξικούς).

Επισημαίνω μόνο ότι αν κάποιος αρκεστεί στην διαπίστωση ότι η δυσλεξία είναι μια άλλη έκφραση του δημιουργικού νου κι επομένως δεν χρειάζεται βοήθεια ο δυσλεξικός, τότε... έχουμε πρόβλημα.

Όλοι οι σοβαροί επιστήμονες που ασχολούνται με το θέμα συμφωνούν ότι ο δυσλεξικός ο ίδιος μας καθοδηγεί στον τρόπο που θα τον βοηθήσουμε, επειδή ακριβώς ο κάθε δυσλεξικός είναι μοναδικός! Όσο για τη βιωματική μέθοδο, την χρησιμοποιούν πάρα πολύ όσοι ασκούν ειδική αγωγή, όπως και άλλες μεθόδους βέβαια.

Το blog είναι πράγματι ενδιαφέρον, έχεις απόλυτο δίκιο.

[Guest Nepheli]

Δεν έγινα κατανοητή... συγνώμη... θα προσπαθήσω να γίνω.

 

Δεν διαφωνώ καθόλου μαζί σου, καθόλου. Ασφαλώς και είναι δικαίωμα η βιωματική προσέγγιση στη γνώση (για όλους, όχι μόνο για τους δυσλεξικούς).

 

Αυτό που εννοώ είναι ότι το άρθρο έχει γραφτεί ΒΙΩΜΑΤΙΚΑ... από δυσλεκτικό.

 

Επισημαίνω μόνο ότι αν κάποιος αρκεστεί στην διαπίστωση ότι η δυσλεξία είναι μια άλλη έκφραση του δημιουργικού νου κι επομένως δεν χρειάζεται βοήθεια ο δυσλεξικός, τότε... έχουμε πρόβλημα.

 

Ο λόγος που ένας δυσλεκτικός "χρειάζεται βοήθεια" είναι γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα (και όχι μόνο) δεν έχει φτιαχτεί γι' αυτόν, με αυτόν. Έτσι, χρειάζεται να μάθει να λειτουργεί σε αυτό. Και σε διαβεβαιώ ότι ΜΠΟΡΕΊ. Ίσως να το γνωρίζεις κιόλας αφού δουλεύεις με τέτοια παιδιά.

 

 

Όλοι οι σοβαροί επιστήμονες που ασχολούνται με το θέμα συμφωνούν ότι ο δυσλεξικός ο ίδιος μας καθοδηγεί στον τρόπο που θα τον βοηθήσουμε, επειδή ακριβώς ο κάθε δυσλεξικός είναι μοναδικός!

 

Έχεις διερωτηθεί ποτέ πόσοι από όλους αυτούς τους "ειδικούς" είναι δυσλεκτικοί οι ίδιοι; Και όσοι είναι, έχουν καταφέρει ποτέ να "βγουν έξω" από τα στενά πλαίσια της πεποίθησης: η δυσλεξία είναι πρόβλημα; Εγώ είχα διερωτηθεί στο Παγκόσμιο Συνέδριο για τη δυσλεξία πριν από μερικά χρόνια, και σε μια αίθουσα 500 ατόμων, δυο ήταν δυσλεκτικοί, ο ένας εισηγητής (από τους 25 εισηγητές).

 

 

Όσο για τη βιωματική μέθοδο, την χρησιμοποιούν πάρα πολύ όσοι ασκούν ειδική αγωγή, όπως και άλλες μεθόδους βέβαια.

Το blog είναι πράγματι ενδιαφέρον, έχεις απόλυτο δίκιο.

 

Ενδιαφέρουσες οι απόψεις σου και χρήσιμες για την κατανόηση του θέματος.

 

[mariazil]

Έχεις δίκιο, η δυσλεξία είναι πρόβλημα μόνο από τη στιγμή που τη θεωρούμε εμείς οι ίδιοι πρόβλημα!!! Βέβαια, όταν ένα παιδί είναι 6-7 ετών και πασχίζει να τα καταφέρει στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, πώς να μην νιώθει άσχημα;

 

Όπως τα λες είναι, ούτε το εκπαιδευτικό σύστημα έχει φτιαχτεί για τον δυσλεξικό, ούτε η καθημερινότητά του είναι πάντα άνετη σε μια κοινωνία που το "διαφορετικό" το φοβάται και το βλέπει με μισό μάτι.

 

Όσο για το αν υπάρχουν δυσλεκτικοί που να ασχολούνται με το θέμα, αναρωτήθηκα κι εγώ, είχα βρει μάλιστα και κάποιες ιστοσελίδες σχετικά, ναι, θα ήταν χρήσιμο να είχαμε περισσότερες μαρτυρίες...

[administrator]

το θέμα αυτό κλειδώνεται έτσι ώστε οι συζητήσεις να συνεχιστούν εδώ:

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=19334