προβληματισμός για χήρες ζωντοχήρες ανυπαντρες μητερες

[elenik]

:shock: το βαζω εγω γιατι εμεινα καγκελο.

Κοιταξε το να μεγαλωνεις ενα παιδι μόνη σου ειναι ΑΘΛΟΣ.

Θελει υπομονη X 2,

αντοχη X 2 ,

χρονο X 2 ,

και ... τσέπη X 2 .

Εαν δεν εχεις και καποια γιαγια, παππου δικο σου ανθρωπο τσπα απλα τρεχεις. Τρεχεις χωρις να προλαβαινεις.

 

Και καλα αν εχεις ενα. Τυχαινει κατι το βουτας (το οτι θα οδηγεις ειναι δεδομενο δεν εχεις επιλογη) το πας στο νοσοκομειο. Αν εχεις 2? To 3 δεν το συζηταω μου σηκωνεται η τριχα απο το αγχος..

Πως βουτας 2 παιδια (1 αρρωστο και ενα καλα αλλα πιθανοτατα νυσταγμενο - κουρασμενο να θελει αγκαλια) και πας? Ποιος θα στο προσεχει το αλλο οσο θα ανεβοκατεβαινεις στα αθλια νοσοκομεια πανω κατω να βγαλεις μια ακρη?

Ποιος θα κραταει αγκαλια 2 παιδια..

 

Ειναι πολλες οι δυσκολιες και καμια η υποστηριξη.

Καπου διαβασα οτι στην θεσσαλονικη ειναι μια υπηρεσια που αν σου τυχει κατι και χρειαζεσαι αντιστοιχη βοηθεια τους καλεις και ερχεται γιατρος ή οτιδηποτε σε ιατρικο 24 ωρες το 24ωρο. Οι δημοσιοι φορεις κοιμουνται σε αυτο το θεμα. Να μην το σκεφτηκαν ... δεν νομιζω.

 

Όλοι οι παραπάνω προβληματισμοί δεν αφορούν μονο μονογονεικες οικογενειες.

Αφορουν και μανες που ενώ ειναι μαζί με τον σύζυγο έχουν την πλήρη ευθυνη.

Αφορουν σύζυγους ναυτικών , ατομων που ειναι σε μεταφορές με ταξιδια εκτός Ελλάδος , ανθρωπων που δουλευουν σε δημοσια έργα (και λογω του οτι δεν υπαρχουν εδω δουλειες φευγουν και λειπουν 11 μηνες τον χρονο) , ανθρωπων γενικα που ειναι εδω αλλα λειπουν. Και υπαρχουν πολλοι .

 

Το να εισαι ο εχων την πληρη ευθυνη ειναι βαρυ φορτιο.

[UFO]

εχεις απολυτο δικιο

απολυτο

απλα να ....υπαρχει μια διαφορα ο ναυτικός ο οδηγος ο στρατιοτηκος ο ...ο ...ο ...ο ...

καποια στιγμη θα ερθει ...εχεις να περημενεις κατι ....και λες

μανα κουραγιο ενας μηνας ακομα....δυο πεντε δεκα...

μετα θα ερθει .... ο καλος μου ! επίσης εχει και δυο σετ παπουδογιαγιαδων

δυο σετ αδερφων (αν υπαρχουν ολοι οκ ..) αλλαγενικα εχεις σετακια

στην ανυπαντρη πχ αυτο δε παιζει ...!

εχεις ενα σετ απ ολα

ενα σετ χερια

ενα σετ παπουδογιαγια...(κι αυτο αν παιζει)

χαχαχχαχαχ

ενα σετ γενικα απ όλα

!

[TARA]

εχεις απολυτο δικιο

απολυτο

απλα να ....υπαρχει μια διαφορα ο ναυτικός ο οδηγος ο στρατιοτηκος ο ...ο ...ο ...ο ...

καποια στιγμη θα ερθει ...εχεις να περημενεις κατι ....και λες

μανα κουραγιο ενας μηνας ακομα....δυο πεντε δεκα...

μετα θα ερθει .... ο καλος μου ! επίσης εχει και δυο σετ παπουδογιαγιαδων

δυο σετ αδερφων (αν υπαρχουν ολοι οκ ..) αλλαγενικα εχεις σετακια

στην ανυπαντρη πχ αυτο δε παιζει ...!

εχεις ενα σετ απ ολα

ενα σετ χερια

ενα σετ παπουδογιαγια...(κι αυτο αν παιζει)

χαχαχχαχαχ

ενα σετ γενικα απ όλα

!

 

Σωστα. Ειναι και ψυχολογικο το θεμα. Αλλιως αντιμετωπιζεις μια κατασταση οταν ξερεις οτι ειναι μονιμη, και αλλιως οταν μπορει να λειπει ο συντροφος, αλλα περα απο το οτι γνωριζεις πως καποια στιγμη θα ειναι στο σπιτι, εχεις περισσοτερα ατομα να τρεξουν για βοηθεια (συνηθως).

Ειναι αθλος το να μεγαλωνεις ενα παιδι μονη σου, και φυσικα εχει επιπτωσεις και στην προσωπικη ζωη της γυναικας. Μια φιλη μου χωρισε με 4 παιδια. Ο πρωην αντρας της ξαναπαντρευτηκε. Αυτη, το΄χει αποκλεισει. Δεν υπαρχουν καν οι προϋποθεσεις για να γνωρισει καποιον.

[elenik]

καποια στιγμη θα ερθει ...εχεις να περημενεις κατι ....και λες

μανα κουραγιο ενας μηνας ακομα....δυο πεντε δεκα...

μετα θα ερθει .... ο καλος μου !

 

Δεν μπορεις να πεις ομως...

..Δεν αντεχω αλλο θελω να ξαναφτιαξω την ζωη μου, θελω εναν συζυγο εδω, εναν ανθρωπο να ειναι διπλα μου . Αντεχεις δεν αντεχεις.... το λουζεσαι :oops:

 

Καλα οχι οτι και να μην υπαρχει το "αλλο μισο" μπορεις να το πεις ευκολα το βαζω εναν ανθρωπο στην ζωη μου αλλα λεμε..

 

Οσο για παππουδογιαγιαδες...:lol: και μαζι να ειναι το ζευγαρι και εν ζωη να ειναι οι παππουγιογιαγιαδες.... δεν το χεις απαραιτητα (την βοηθεια τους) .

 

 

Τara ...τα τοσο μεγαλα γραμματα σου με τρομαζουν. Νοιωθω λες και φωναζεις . Δεν ειπα κατι κακο....ειπα?

[fofoka]

γιεα σας κορίτσια, πόσο δίκαιο έχετε πραγματικά σε όλα! Και εγώ δυσκολεύτηκα παρα πολλές φορές να κάνω κάτι και είτε δεν το έκανα είτε εσερνα και τη μικρή μαζί μου. Δεν ξέρω για εσάς αλλά ενώ είμαι καλύτερα μονη μου αυτές τις στιγμές καταριέμαι τον Χ που κάνει τον μπαμπά από απόσταση και όλα είναι τέλεια! Δεν λεώ το να μεγαλώνεις ενα παιδί χωρις να σε νοιάζει τίποτα ειναι πανευκολοοοοοοοοοοοο. Ας έρθουν οι μπαμπαδες να δουμε τι θα καταφερουν. Οσο για την ατακα "θελω να παω στον μπαμπα μου" πιστε'υω ότι όλες αργα ή γρήγορα το περιμένουμε, διοτι τα παιδιά σε μια χωρισμένη οικογενεια μαθαινουν απο νωρίς ότι έχουν εναλλακτική λύση. Υπομονή μαμάδες, κάποτε τα παιδάκια μας θα μας το αναγωνρίσουν......αν δεν παθουμε νευρικο κλονισμό πρωτα βέβαια!

[singlemam]

Κορίτσια, υπάρχει κι η περίπτωση να υπάρχει το δεύτερο σετ...

αλλά να είναι στην κοσμάρα του!!!!

 

Κι αυτό είναι χειρότερο (λέω εγώ τώρα...)

 

Γιατί όταν μία κατάσταση την έχεις αποδεχτεί και ξέρεις ότι σε περιμένουν

αγγούρια στο δρόμο... φροντίζεις να φορέσεις τσίγκινο σωβρακάκι!!!

 

Ναι, ζόρι, το να τρέχεις μέσα στην νύχτα με άρρωστο παιδί στην αγκαλιά (για ένα μιλάω... για δεύτερο ούτε να σκεφτώ δεν αντέχω...)

Αν έχεις και το σετάκι υποστήριξης (παπουδογιαγιάδες- που εγώ όταν αποφάσισα να κρατήσω τη μικρή μου υπολόγισα και εξασφάλισα την υποστήριξή τους... ψέμματα να πω;; το παλεύεις...

Κι όταν χρειάστηκε να νοσηλευτεί για μια μέρα η μικρή μου στο Παίδων...κι έτυχε να είμαι μόνη μου (χωρίς το σετ υποστήριξης κοντά μου) και χωρίς φράγκο στην τσ'επη τον πατέρα της πήρα για να την πάμε... άλλο αν δεν έκανε καν τον κόπο να έρθει για να επιστρέψει το παιδί στο σπίτι ή δεν έμεινε κοντά της...

Θα μου πειτέ κι αν δεν ερχόταν, τι θα έκανες???

Ε, θα την έβρισκα την άκρη...

Το θέμα είναι να ξέρεις τι να περιμένεις!!!

 

Τι γίνεται όμως όταν έχεις την ψευδαίσθηση ότι το δεύτερο σετάκι είναι διαθέσιμο και είναι κι υποχρεωμένο να είναι διαθέσιμο αλλά... φευ;;;

Το λέω γιατί το ζει η κολλητή μου, που της προάλλες έτρεχε με το μικρό στο Παίδων και το έτερον της ήμισυ κοιμ΄[οταν μακαρίως στον καναπέ!!!

 

Πάντα υπάρχει κι άλλη πλευρά του νομίσματος...

 

Προσωπικά προτιμώ να ξέρω ότι θα αντιμετωπίσω δυσκολίες- και μακάρι να είναι απλά πραγματάκια...- από το να ζω στο ροζ συννεφάκι και να κάνω αναγκαστικές προσγειώσεις κάθε φορά που θα χρειάζομαι το σετάκι δίπλα μου...

[Μπαμπουράκι]

Τσα...

και η ανύπανδρη χωρίς αυτοκίνητο...

που ακόμα και ο αδερφός της δεν έχει...

 

θα το βάλω στην πλάτη και θα τρέχω....

τρελός εφιάλτης..

τρελός...

μωρ θα ξυπνήσω την γειτονιά στο πόδι...

δεν μπορεί κάποιος θα βρεθεί.....

[gavrias]

Επειδή πολλά θέματα πρακτικά είναι δύκολα για τις μονογονεικές οικογένειες (ίσως είμαι εκτός θέματος δεν ξέρω),στην περιοχή μου η ομάδα εθελοντών του Κέντρου υγείας αναλαμβάνει και να εξασφαλίσει λίγο χρόνο για να μπορέσει η μόνη μαμά να πάει για έναν καφέ,να μπορεί να ζητήσει βοήθεια πχ κάποιος να πάρει και να της πάει φάρμακα σε περίπτωση σαν αυτή που ανέφερε η άρια κ.α..

Όσες κοπέλες λοιπόν αντιμετωπίζουν προβλήματα και δεν έχουν καμιά βοήθεια μπορούνε να απευθυνθούν σε αντίστοιχες ομάδες των περιοχών τους γιατί είναι πολύ δύσκολο να τα καταφέρει όλα ένας μόνο άνθρωπος.

[UFO]

ρε αθλια.... να ναι καλα το κεντρο ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ που το αναφερεις γιατι εκει υπαρχει

ΕΔΩ ΔΕΝ ...!!!!

αλλα αν ψαξουν καποιες κοπελες ΠΟΥ ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΩ γιατετοιου τυπου βοηθεια να το γραψουν εδω !!!

 

θα σας πω αλλη μερα τι μου συναίβει σημερα! ...(μηπωςνα αλλαξει τιτλο το θρεντακι και να γινει ) το ημερολογιο μιας μανας ...μόνης ?? :)

[irene_angel]

Καλες μου φιλες (γιατι έτσι πραγματικα νιώθω όταν διαβάζω τα μηνυματα σας αν και δεν προλαβαινω να μπαινω συχνα), η λεξη αθλος δεν περιγραφει αυτο που ζουμε.

Μεγαλωνω μόνη μου το γιο μου (γιατι ο "πατερας" του δεν θελει να βλεπει το αγγελουδι μου και δεν θελει να εχει σχεση μαζι του) και 24 ωρες το 24ωρο αγωνιζομαι. αγωνιζομαι στη δουλεια, στο σπιτι, με την ψυχολογια μου, με τους αλλους, με ολα.

Μιλαω ειλικρινα σαν να σας ξερω χρονια, νιωθω πως δεν εχω δικαιωματα στη ζωη, απο τοτε που γεννηθηκε ο αγγελος μου ειμαι εργαζομενη μητερα και Μανα!! τιποτε αλλο!

ουτε γυναικα, ουτε φιλη, τιποτα... δεν προλαβαινω να ειμαι και δεν εχω και τη διαθεση

η μονη μου χαρα ειναι οταν ακουω το γελιο του γιου μου.

[irene_angel]

Να ρωτησω κατι ασχετο?

οι ανυπανδρες μητερες τι εχετε πει στα μικρα σας σε σχεση με τον πατερα τους?

νομιζω οτι ειναι η ωρα να μιλησω στο γιο μου (3 ετων) και δυσκολευομαι παρα πολυ!!

[Μπαμπουράκι]

Γεια σου Ειρήνη, να χαίρεσαι το παιδάκι σου.

 

εμένα είναι 2,5 το ζουζουνι μου!

 

ο πατέρας του το βλεπει.. αλλά περάσαμε πολλά μέχρι να ηρεμήσουμε και να καταλήξουμε...

ότι και να γίνει... είναι δύσκολα τα πράγματα...

 

3 και να μην τον έχει δει ποτέ... δεν νομίζω ότι θα σε ρωτήσει άμεσα...

εσύ να ξεκινήσεις μια κουβέντα... έτσι στο άσχετο....

 

πάντως ένας παιδοψυχολόγος πιστεύω θα σε βοηθήσει πολύ, απορίες.. να είσαι προετοιμασμένη για το όταν σε ρωτήσει..

[UFO]

(λίγο γρηγορα απαντω σόρι τρεχω ....)

η μεταβίβαση των πληροφορίων πρεπει να είναι ξεκομένη απο οποια συναισθηματική φόρτηση της μητερας!

θελω να πω οτι :

 

αν είσαι ηρεμη και ετοιμη να απαντησεις σε ερωτησεις το κανεις

αν παλι δνε εισαι αλλα το παιδι ρωταει πρπει να εχεις κατα νου μερικά πραγματα:

 

οποια πληροφορία δωσεις αν ΕΣΥ αισθαναισαι θυμο θλίψη πικρία ερωτα , αυτο θα το μεταφερεις στο παιδι το οποίο και δεν εχει γνωση των γεγονότων !

 

Πρπει να επενεχοποιησεις την κατασταση σου για σενα πρωτα

και αν το καταφερεις θα νιωσεις καλα και θα μιλήσεις στο παιδι σου !

Μια επίσκεψη σε εναν παιδοψυχολόγο ή στην γραμμη της ΕΨΥΠΕ τηλεφωνικα θα σε βοηθήσει (801-801-1177)

σε ενα βιβλίο της εταιρίας μιλάει και για αυτο τοζήτημα!

 

το παιδι σε εχει ρωτήσει ή εσυ θελει να μιλήσεις απο μόνη σου?

τον εχει δει ποτε?

αποκαλέι καποιον μπαμπα γενικα?

εσυ εισαι ηρεμη συναισθηματικά με τον πατερα του παιδιού ?

μιλάτε ?

αν όχι πως αισθάνεσαι για αυτην τηνκατασταση ?

 

δεν σε ρωτάω για να μαθω απλα αυτα ειναι μερικά ερωτηματικα που αν μπεις στηνδιαδικασία να απαντησεις μόνη σου στον ευατο σου

θα σου δώσουν λύσεις για τα επόμενα ερωτηματικα του παιδιού

 

Αν εσυ αισθανεσαι θυμό να ξερεις οτι τηνενταση αυτη θα την μεταφερεις και στο παιδι !

αν εσυ εισαι οκ και χαρούμενη με την υπάρξη του παιδιού σου και προχωράς όπως μπορείς στην κοινη σας ζωή σας (με ολα τα προβληματα που ολες οι οικογενεις με τον αλφα βητα τρόπο εχουν ) τοτε θα μιλησεις αναλογα

 

πρπει να ξεκαθαρήσεις κατι :

το παιδι ΕΧΕΙ απτερα απλα δεν μενετε μαζι ή εχει φυγει

την ίδια δυσκολία αντιμετωπίζει και μια μητερα που έχασε τον συντροφο της ενό το παιδι της ηταν 1 ετους ...εκει βεβαια υπάρχει θλήψη της απώλειας λόγο θανατου

αλλα η απουσια ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΥΣΙΑ !

 

ΕΓΩ ΞΕΡΩ οτι αν ειμαστε ικανοποιημενες με την κατασταση και την υπαρξη του παιδιου και συναισθηματικά αποφορτησμενες απο την διαπροσωπική σχεση και την ρήξη αυτής (με τον γεννητορα εννοώ)

το παιδι δεν θα νιώθει καμια διαφορετίκοτητα

κανενα οικογενειακό - κοινωνικό μειωνεκτιμα και πορεύται στην ζωή με την ίδια αυτοπεποιθηση που εχει ενα παιδι με τους δύο γονείς !

 

η μεταφορα (απο τον τόνο της φωνής σου , τη χρησης των λεξεων που θα επιλεξεις) των πληροφορίων πρεπει να είναι προσεγμενη

καινα καταστει σαφες ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΟΤΙ ΔΝΕ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΙΞΗ καμία ΕΥΘΎΝΗ για την αποχώρηση του γεννητορα!

αυτο αν το καταφερεις θα εχεις κερδίσει ενα σημαντικό κομματι στην αναπτυξη του παιδιου σου !

 

παντα φιλικα!

aria146.

[Λέγκω]

εχω κι αλλο κουιζ προβληματισμού :

ειναι βραδυ ξυμερωματα 2:00

το παιδι ανεβαζει ξαφνικα πυρετο 39,5

και ανακαλύπτεις οτι δεν εχεις πχ Ντεπον ...!!!!

Κανενας δνε μπορει να σε βοηθησει του στυλ

κυρα γειτονησα το νου σου μισο λεπτο παω φαρμακειο ...!

ΤΙ ΚΑΝΕΙς ???

περαν της πλακας νομίζω οτι οι προβληματισμοί εδω περα δημιουργούν και μια πιο σφαιρική εικόνα της ειδιαιτερότητας που ισως εχουν οι μονογονεικές οικογενειας

σε πρακτικα ζητήματα...!!!!

καλό ειναι περαν δλδ της χαρας και ευεξίας που νιωθουμε με την μητροτητα,

αλλα και περαν της δυναμικότητας που αναγκαστηκα αναπτύσουμε για να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεωσεις και ευθύνες ανατροφής με την έλλειψη ενος δευτερου ζευγαριού χεριων .....

να υπονονται και αυτα ...

 

δεν ειναι κακό ....

 

να μην νομίζει κι ολας ο κόσμος οτι το να μεγαλώνεις ενα παιδι ειναι κι ευκολο ούσα ανυπαντρη ή χηρα !!!!

Βασικά σ'αυτές τις περιπτώσεις το μόνο που θα μπορούσε να βοηθήσει λίγο την ηρωίδα μαμα (σε φτιαξα;) είναι το να μένει κοντά σε τίποτα φίλους που να μπορεί να τους χτυπήσει στις δύο η ώρα την πόρτα ή τηλέφωνο και να τους πει ότι τρεχάτε ρεμάλια να πάρετε ντεπόν γιατί καιγόμαστε. Μεγάλη υπόθεση να νοιώθεις ότι στο δίπλα στενό υπάρχει ένα φιλαράκι που μπορεί να έρθει σε μια δύσκολη στιγμή και να δώσει ένα χέρι βοήθειας... ξέρω ότι η αθήνα είναι μεγάλη και δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα να μένεις κοντά με φίλους που τους εμπιστεύεσαι αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι ακόμα και σύντροφος να μην υπάρχει έστω το να υπάρχει ένα φιλαράκι μπορεί να μην λύνει τα προβλήματα αλλά δίνει ένα ρημαδοχερακι βοήθειας.

Ξέρω ότι είμαι εκτός χορού αλλά έτσι είπα μια γνώμη...

[Λέγκω]

Σ'οσα έγραψες παραπάνω άρια συμφωνω όσο δεν πάει (μιλάω εκτός χορού ως μαμά, μιλάω εντός χορού ως παιδί, πλέον μεγαλοκοπέλα )

[irene_angel]

δεν ξερω πως να σας ευχαριστήσω όλες σας!!!

 

θα σας πω εν ταχει την ιστορια...

με τον πατερα του μικρού μου ήμασταν δυο χρονια μαζί (ειχε υπογραψει για διαζυγιο με την γυναικα του οταν τον γνωρισα και ειχε δυο παιδια)

τρελα ερωτευμενοι και οι δυο και απο οτι μου έλεγε πολυ αδικημενος απο την πρωην συζυγο του. τον εκμεταλευοταν (ελεγε), το δευτερο παιδι μαλλον δεν ηταν δικο του (ελεγε) και επιτελους ειχε βρει εναν ανθρωπο να αραξει και να κατσει μαζι του (για μενα ηταν αυτο).

οταν εμεινα εγκυος (κατι που μου ειχαν αποκλεισει παρα πολυ γιατροι), εγω βεβαια πετουσα στα συννεφα το ιδιο κι εκεινος. καλεσε τον πατερα μου και του ειπε οτι οταν με το καλο γεννηθει το παιδι, θα ειχε βγει ωστοσο και το διαζυγιο του, τοτε θα καναμε έναν γαμο.

για να μην μακρυγορω, οσο ήμουν έγκυος ειχε παει με πανω απο 8 γυναικες (τουλαχιστον απο αυτα που ξερω γιατι μπορει να ηταν κι αλλες) και οταν ημουν 7 μηνων μου ζητησε να ριξω το παιδι γιατι..... ξαναγύριζε στην οικογενεια του. ακυρωσε τις υπογραφες και μετα απο 2-3 μηνες πηγε πισω στο σπιτι του. δεν μου εδωσε καμια σημασια. δεν μου εφταναν καν τα λεφτα για να γεννησω κι εκεινος δεν εμφανιζοταν πουθενα.

δεν συνεισφερει ουτε ψυχολογικα, ουτε οικονομικα, πουθενα!! δεν θελει να εχει καμια σχεση. του ζητησα να βλεπει λιγο το αγγελουδι μου, εστω μια φορα τους δυο μηνες και παλι τιποτα.

αρα.... δεν μπορω να εχω καλη σχεση μαζι του.

 

οσον αφορα το μπομπιρακο μου, ναι μου λεει μπαμπας κι εγω του λεω οτι με το μπαμπα αγαπηθηκαμε αλλα επειδη μαλωναμε αποφασισαμε να σε κρατησω εγω. εκεινος μενει αλλου και δεν σε εχει δει ποτε.

δεν του ειπα τιποτε αλλο. φοβαμαι μην του περασει μεγαλωνοντας απο το μυαλο οτι ο πατερας του τον απερριψε.

ρωτησα ψυχολογο και μου ειπε να του μιλησω αλλα με τη μορφη παραμηθιου. και τι να του πω?

του χρονου ομως που ο μικρος θα παει στο σταθμο θελω να μπορεσει να απαντησει σε οποιονδηποτε θελησει να τον πληγωσει (πανω σ'αυτο το θεμα). θελω να το περασει οσο πιο αναιμακτα γινεται. να εχει γνωση σ'αυτο που συμβαινει και να μη νιωθει αποπαιδι.

 

ευχαριστω βρε κοριτσια μου.. ειλικρινα!! μου κανει πολυ καλο που μιλαμε, εστω κι ετσι

[UFO]

όλα θα πανε καλα ...!!!

αληθεια στο λεω

και δευτερον δες εδω

κανονίζω μια συνατηση ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ απο κοντα ... ολα τα κοριστια !!! http://parents.org.gr/forum/showthread.php?p=1480460#post1480460

ΑΑΑΑΑ

Και γαι μορφή παραμυθιου ...ΕΧΩ ΕΓΩ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ...! ΧΟΧΟΧΟΧ

στα γγλικα ειναι δε ξερω τι παιζει με ελληνικες μεταφρασεις αλλα το χω το θεμα ...μην ανυσηχεις

αν θες παντως να σου πω κατι ...καπως ετσι ειναι η ιστορία του 50% των κοριστιων ....

και το 40 % ειναι λίγο καπως αλλιως .....

επίσης υπαρχουν οι ηρωίδες (για τα ελληνικα δεδόμενα) που απαευθύνθηκαν σε δότη ...και μιλαμε για ενα 1%

και το 4% που υπήρχε ενας δόλιος σκοπος... Ο ΜΥΘΟΣ ΓΙΑ ΤΙς ΑΝΗΠΑΝΤΡΕΣ ΘΑ Κ Α ΤΑ Ρ Υ Φ Θ ΕΙ ... ΘΕΛΕΙ δε θελει ...η ελληνική κοινωνια...

δεν εισαι μόνη βρε .... μη σκας!

το 2008 είμασταν 14.002 !!!!!!

[elenik]

irene_angel εχω μεινει αφωνη με την ιστορια σου.

 

Πρωτα απ ολα ξερω οτι το παιδι χρειαζεται ενα σταθερο αντρικο προτυπο στην ζωη του (μπορει να ειναι φιλος, θειος, παππους ) οτιδηποτε. Απο την στιγμη που ο "πατερας":twisted: δεν προκειτε να φανει ποτε....

 

 

Ειναι παρα πολυ δυσκολο και το ξερω το να μην περασεις ολα αυτα που νοιωθεις στο παιδι αλλα μπραβο σου που το καταφερνεις. Ειναι κατι που γινεται για το παιδι και για κανεναν αλλο.

Οπως ειπες δεν πρεπει να το βιωσει σαν αποριψη.

 

Προσωπικα θεωρω οτι οι ανυπανδρες μητερες ειναι ηρωιδες.

Θελει κοτσια παιδια . Πολλα κοτσια.

Και οχι για κοινωνικες κατακραυγες και αηδιες (ελεος πια στο 2010 ειμαστε αν ειναι δυνατον) αλλα γιατι εισαι μανα και πατερας με ολη την σημασια της λεξης. Δεν υπαρχει ουτε καν περιστασιακα αυτος ο πατερας.

 

Και αυτο ειναι οχι απλα δυσκολο.... αλλα ΑΘΛΟΣ.

[fistikaki]

πριν χρονια, ειχα σχεση με ενα παιδι που δεν ειχε γνωρισει ποτε τον πατερα του..

 

τον ειχε μεγαλωσει μονη της η μανα του, ο πατερας του τους ειχε απορριψει πριν γεννηθει..

 

ηξερε απο πολυ μικρος την αληθεια..

 

μου ειχε κανει εντυπωση ποσο σοβαρο και υπεθυνο παιδι ηταν....

 

και ποσο αποφασισμενος ακομα κι αν δεν καταφερνε να κανει τιποτα αλλο στη ζωη του... θα γινοταν καλος πατερας..

 

αν αντιμετωπιζα την περιπτωση να πρεπει να παλεψω μονη μου για το παιδι μου, νομιζω οτι θα ελεγα στο παιδι την αληθεια.. θα εξηγουσα οτι η φυγη του πατερα οφειλεται στην αδυναμια του, οτι δεν ηταν αρκετα δυνατος και οτι δεν ηξερε ποσο τυχερος ηταν που υπηρχε αυτο το παιδι

[irene_angel]

να ξερατε μονο ποσο μου εχετε τονωσει το ηθικο!!!

Αρια μου ναι το θελω το παραμυθακι, εστω και στ'αγγλικα.

μακαρι το μωρο μου να γινει οπως λεει το fistikaki.

[sesame]

πριν χρονια, ειχα σχεση με ενα παιδι που δεν ειχε γνωρισει ποτε τον πατερα του..

 

τον ειχε μεγαλωσει μονη της η μανα του, ο πατερας του τους ειχε απορριψει πριν γεννηθει..

 

ηξερε απο πολυ μικρος την αληθεια..

 

μου ειχε κανει εντυπωση ποσο σοβαρο και υπεθυνο παιδι ηταν....

 

και ποσο αποφασισμενος ακομα κι αν δεν καταφερνε να κανει τιποτα αλλο στη ζωη του... θα γινοταν καλος πατερας..

 

αν αντιμετωπιζα την περιπτωση να πρεπει να παλεψω μονη μου για το παιδι μου, νομιζω οτι θα ελεγα στο παιδι την αληθεια.. θα εξηγουσα οτι η φυγη του πατερα οφειλεται στην αδυναμια του, οτι δεν ηταν αρκετα δυνατος και οτι δεν ηξερε ποσο τυχερος ηταν που υπηρχε αυτο το παιδι

 

Ακριβώς όπως τα λες.

Η ωραιοποίηση καταστάσεων είναι ότι χειρότερο μπορεί να γίνει σε τέτοιες περιπτώσεις....εκτός από την περίπτωση θανάτου που ο άλλος δεν το βάζει στα πόδια.......σε όλες τις άλλες περιπτώσεις όμως το παιδί πρέπει να ξέρει την αλήθεια...η αλήθεια μας κάνει καλύτερους ανθρώπους...το ψέμα μας αποδυναμώνει ειδικά αν το εισπράτουμε....

Το ψέμα πάντα μα πάντα αποκαλύπτεται και τότε το παιδί έχει να αντιμετωπίσει δυο δεινά...έναν γονιό αδύναμο και ανίκανο και έναν γονιό ψεύτη....Σκέτη συμφορά δηλαδή...άντε να εμπιστευτεί ξανά άνθρωπο...

[sesame]

 

τρελα ερωτευμενοι και οι δυο και απο οτι μου έλεγε πολυ αδικημενος απο την πρωην συζυγο του. τον εκμεταλευοταν (ελεγε), το δευτερο παιδι μαλλον δεν ηταν δικο του (ελεγε) και επιτελους ειχε βρει εναν ανθρωπο να αραξει και να κατσει μαζι του (για μενα ηταν αυτο).

οταν εμεινα εγκυος (κατι που μου ειχαν αποκλεισει παρα πολυ γιατροι), εγω βεβαια πετουσα στα συννεφα το ιδιο κι εκεινος. καλεσε τον πατερα μου και του ειπε οτι οταν με το καλο γεννηθει το παιδι, θα ειχε βγει ωστοσο και το διαζυγιο του, τοτε θα καναμε έναν γαμο.

για να μην μακρυγορω, οσο ήμουν έγκυος ειχε παει με πανω απο 8 γυναικες (τουλαχιστον απο αυτα που ξερω γιατι μπορει να ηταν κι αλλες) και οταν ημουν 7 μηνων μου ζητησε να ριξω το παιδι γιατι..... ξαναγύριζε στην οικογενεια του. ακυρωσε τις υπογραφες και μετα απο 2-3 μηνες πηγε πισω στο σπιτι του. δεν μου εδωσε καμια σημασια. δεν μου εφταναν καν τα λεφτα για να γεννησω κι εκεινος δεν εμφανιζοταν πουθενα.

δεν συνεισφερει ουτε ψυχολογικα, ουτε οικονομικα, πουθενα!! δεν θελει να εχει καμια σχεση. του ζητησα να βλεπει λιγο το αγγελουδι μου, εστω μια φορα τους δυο μηνες και παλι τιποτα.

αρα.... δεν μπορω να εχω καλη σχεση μαζι του.

 

οσον αφορα το μπομπιρακο μου, ναι μου λεει μπαμπας κι εγω του λεω οτι με το μπαμπα αγαπηθηκαμε αλλα επειδη μαλωναμε αποφασισαμε να σε κρατησω εγω. εκεινος μενει αλλου και δεν σε εχει δει ποτε.

δεν του ειπα τιποτε αλλο. φοβαμαι μην του περασει μεγαλωνοντας απο το μυαλο οτι ο πατερας του τον απερριψε.

ρωτησα ψυχολογο και μου ειπε να του μιλησω αλλα με τη μορφη παραμηθιου. και τι να του πω?

του χρονου ομως που ο μικρος θα παει στο σταθμο θελω να μπορεσει να απαντησει σε οποιονδηποτε θελησει να τον πληγωσει (πανω σ'αυτο το θεμα). θελω να το περασει οσο πιο αναιμακτα γινεται. να εχει γνωση σ'αυτο που συμβαινει και να μη νιωθει αποπαιδι.

 

ευχαριστω βρε κοριτσια μου.. ειλικρινα!! μου κανει πολυ καλο που μιλαμε, εστω κι ετσι

 

Αχ βρε κορίτσι μου...το μότο του κάθε κακομοίρη είναι ένα για να ρίξει άλλες γυναίκες...δεν τον καταλαβαίνει η γυναίκα του και δεν του φέρεται καλά....μόλις το ακούτε αυτό βρε παιδιά βάλτε το στα πόδια....είναι εξακριβωμένο πως πρόκειται για δειλά ανθρωπόμορφα γουρούνια που απλά συνηθίζουν να ξενοκοιμούνται.....

Μακριά από τέτοια τέρατα!!!!!!!

Δεν αλλάζουν!!!

Θα μου πεις εσύ τώρα την πάτησες...

τουλάχιστον έχεις το παιδάκι σου....

τα γράφω γιατί έστω και μια κοπέλα να τα διαβάσει μπορεί και να γλιτώσει...

[AngelMama]

Άρια πως λέγεται αυτό το παραμυθάκι που είναι στα Αγγλικά;

[elenik]

μου ειχε κανει εντυπωση ποσο σοβαρο και υπεθυνο παιδι ηταν....

αυτο δεν ειναι παντα καλο.

Παντα με τρομαζε αυτο.

 

και ποσο αποφασισμενος ακομα κι αν δεν καταφερνε να κανει τιποτα αλλο στη ζωη του... θα γινοταν καλος πατερας..

αυτο αποδυκνυει το ποσο τον πονεσε ολο αυτο

 

Δεν ξερω γιατι αλλα οχι δεν θα χαλαγα το "παραμυθι". Και ναι θα τα ωραιοποιουσα. Ολοι χρειαζομαστε πολλες φορες το παραμυθι μας. Δεν το βρισκω κακο. Οταν η αληθεια ποναει δεν την κρυβω. Απλα την ωραιοποιω.

[fistikaki]

αυτο δεν ειναι παντα καλο.

Παντα με τρομαζε αυτο.

 

 

αυτο αποδυκνυει το ποσο τον πονεσε ολο αυτο

 

 

καταλαβαινω πως το εννοεις, αλλα σε σχεση με μενα που ημουν αστα να πανε απο μυαλα στην ηλικια των 19, εκεινος ηταν απλα υπεροχος...

 

να σου δωσω ενα παραδειγμα?

εγω ας πουμε, ε καλα και χωρις προφυλαξη σεξ μια στο τοσο, δε μου φαινοταν τοσο τρομερο.... μπορεις να σκεφτεις ενα 19χρονο αγορι που ουτε καν μπορουσε να διανοηθει σεξ χωρις προφυλαξη?

 

 

 

(και ασφαλως μ 'εστειλε'..... και καλα εκανε...)