ΕΧΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΕΥΡΑ

[fraoulopoulitsa]

Μπορώ να πω ότι κι εγώ ανήκω σε αυτή την κατηγορία των ανθρώπων, με τα πολλά νεύρα , τις τρελές ανασφάλειες και τις μαύρες καταθλιπτικές μέρες που δεν μου αρέσει τίποτα επάνω μου και που όλα μου φταίνε.

Σήμερα όμως στη δουλειά μου σημαίνει ένα περιστατικό που έκανε κάτι μέσα μου να σπάσει: ήρθε μία γυναίκα με τα παιδιά της για συμβουλευτική- ο μεγαλύτερος γιος της 19 ετών πάσχει από καρκίνο επιθετικής μορφής και ο μικρότερος 4 ετών κυνηγάει μήπως τον βάλει σε κάποιο παιδικό σταθμό προκειμένου να ανταπεξέλθει στα δύσκολα των θεραπειών του μεγάλου... Ο σύζυγος μόλις είδε τα σκούρα εξαφανίστηκε και την άφησε μόνη της να παλέψει με τα θηρία και να προσπαθήσει να επιβιώσει τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά. Αυτή η γυναίκα λοιπόν μπήκε μέσα στο γραφείο μου με ένα τεράστιο χαμόγελο, γιατί όπως μου είπε σήμερα ήταν από αυτές τις ημέρες που ο γιος της ήταν καλά και μπορούσαν να βγουν έξω... Και ύστερα βλέπω τον εαυτό μου, που μιζεριάζει γιατί δεν μου πέτυχε το φαγητό, γιατί έχω παραπάνω κιλά , γιατί ο μικρός έφαγε 5 μπουκιές φαγητό και όχι 20 που έπρεπε... πόσο ανώφελα άραγε φαντάζουν αυτά σε σχέση με τις πραγματικές αξίες της ζωής? και γιατί άραγε πρέπει να πάθουμε κάτι κακό για να εκτιμήσουμε τα μικροπράγματα που μας κάνουν να χαιρόμαστε? Το ξέρω ότι το να προσπαθείς να ζήσεις την μέρα σου σαν να είναι η τελευταία, θέλει προσπάθεια και επιμονή , αλλά είπα να το δοκιμάσω και να δω που θα βγάλει...

[pitsipopaki]

αχ κορίτσια διαβασα αυτα που γράφετε και κάπως ανακουφίστικα που τελεικα δεν ειμαι μονο εγω (ετσι πιστευα μεχρι τωρα) μες τα νεύρα και την έλλιψη υπομονής συνεχώς!!!

φραουλοπουλιτσα! αυτο που γράφεις ειναι απίστευτο!με συγκήνησε και με έβαλε σε σκέψεις ( τώρα συνιδητοποιώ τι βλακείες κάνω ,αυτες τις μερες ειχα πέσει σε μαυρη καταθληψη για χαζους εγωιστικους λόγους ..εχω και περιοδο...) αχ το παιδι μου να ναι καλα παναγια μου!

[MarcoPolo]

Μπορώ να πω ότι κι εγώ ανήκω σε αυτή την κατηγορία των ανθρώπων, με τα πολλά νεύρα , τις τρελές ανασφάλειες και τις μαύρες καταθλιπτικές μέρες που δεν μου αρέσει τίποτα επάνω μου και που όλα μου φταίνε.

Σήμερα όμως στη δουλειά μου σημαίνει ένα περιστατικό που έκανε κάτι μέσα μου να σπάσει: ήρθε μία γυναίκα με τα παιδιά της για συμβουλευτική- ο μεγαλύτερος γιος της 19 ετών πάσχει από καρκίνο επιθετικής μορφής και ο μικρότερος 4 ετών κυνηγάει μήπως τον βάλει σε κάποιο παιδικό σταθμό προκειμένου να ανταπεξέλθει στα δύσκολα των θεραπειών του μεγάλου... Ο σύζυγος μόλις είδε τα σκούρα εξαφανίστηκε και την άφησε μόνη της να παλέψει με τα θηρία και να προσπαθήσει να επιβιώσει τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά. Αυτή η γυναίκα λοιπόν μπήκε μέσα στο γραφείο μου με ένα τεράστιο χαμόγελο, γιατί όπως μου είπε σήμερα ήταν από αυτές τις ημέρες που ο γιος της ήταν καλά και μπορούσαν να βγουν έξω... Και ύστερα βλέπω τον εαυτό μου, που μιζεριάζει γιατί δεν μου πέτυχε το φαγητό, γιατί έχω παραπάνω κιλά , γιατί ο μικρός έφαγε 5 μπουκιές φαγητό και όχι 20 που έπρεπε... πόσο ανώφελα άραγε φαντάζουν αυτά σε σχέση με τις πραγματικές αξίες της ζωής? και γιατί άραγε πρέπει να πάθουμε κάτι κακό για να εκτιμήσουμε τα μικροπράγματα που μας κάνουν να χαιρόμαστε? Το ξέρω ότι το να προσπαθείς να ζήσεις την μέρα σου σαν να είναι η τελευταία, θέλει προσπάθεια και επιμονή , αλλά είπα να το δοκιμάσω και να δω που θα βγάλει...

 

Πιο σωστο παραδειγμα δεν μπορουσες να φερεις!!!!!!!!!

 

Ξερω κοριτσια οτι η καθημερινοτητα πολλες φορες σε κανει να πιασεις πατο αλλα τα σημαντικα προβληματα στη ζωη ειναι αλλα. Και οταν υπαρχουν δεν εχεις καν την πολυτελεια της καταθλιψης. Επειδη εχω περασει πολλα και εχω ζησει πολλες ασχημες περιπτωσεις συνανθρωπων σε νοσοκομεια εχω αποφασισει στη ζωη μου να μην αφηνω τον εαυτο μου να χαλιεται για ασημαντα πραγματα. Οταν θα ερθει η ωρα να δωσουμε δυνατες μαχες στην ζωη μας ειναι κριμα να καταλαβουμε τοτε οτι σπαταλησαμε την ζωη μας μεσα στα νευρα και στους τσακωμους.

 

Το πιο σημαντικο ειναι να προσπαθουμε καθημερινα να απολαμβανουμε τις μικροχαρες της ζωης και να ειμαστε δημιουργικες οχι μονο για τους αλλους αλλα και για τους εαυτους μας.

 

Τωρα αν δεν το καταφερνουμε παντα δεν πειραζει, αρκει να μην ξεχναμε να προσπαθουμε να απολαμβανουμε τη ζωη παρα την ρουτινα της καθημερινοτητας.

[apricot]

fraoulopoulitsa εχεις σιγουρα δικιο κατι τετοια συμβαινουν στον ανθρωπο και τον επαναφερουν στην πραγματικοτητα για το τι ειναι σημαντικο και τι οχι! πολλες φορες σκεφτομαι οτι εχω τα παντα και για μερικες μερες ειμαι ηρεμη και ολα πανε καλα...οσο για τις λυσεις της χημειας δεν ειναι οτι δεν το εχω σκεφτει και εγω, ειναι κατι που συχνα λεω μηπως πρεπει? δεν εχω αποφασισει ακομη για την απαντηση και προσπαθω να το παλεψω με αλλους τροπους αλλα παντως για παραδειγμα αυτες τις μερες με δυο αρρωστα παιδια εχω να κοιμηθω 10 συνεχομενες μερες. καθολου ομως, ξαπλωνω στις 12 και μεχρι τις 6 που ξυπναω για τη δουλεια εχω ξυπνησει ενδιαμεσα 5-6 φορες!!!!!ειναι υπνος αυτο?καθε μιση με μια ωρα ξυπναω και εννοειται οτι μεσημερι για μενα δεν υπαρχει....

[terra]

Αααα! Δεν είμαι τρελή δηλαδή;;;!!!

Κι εγώ στο club τον τελευταίο καιρό που έχουν πέσει πολλά μαζεμένα!

 

Έχω πολύ συχνά νεύρα, πρώτη φορά στη ζωή μου μού έρχεται να σπάσω πράγματα (ευτυχώς μέχρι τώρα έχω συγκρατηθεί), δεν έχω υπομονή. Επίσης είμαι λίγο κυκλοθυμική, μπορεί ως το μεσημέρι να είμαι ήρεμη, το απόγευμα έξαλλη και το βράδυ να ηρεμήσω και να είμαι πάλι μια χαρά.

 

Μια μέρα έκατσα και σκέφτηκα τι είναι αυτό που με πειράζει και κατέληξα στο ίδιο μ'εσάς: μου τη δίνει που τώρα τελευταία δεν έχω χρόνο για τον εαυτό μου και όλοι θέλουν κάτι.

 

Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να θέτω συγκεκριμένους και ρεαλιστικούς στόχους και μετά να προσπαθώ.

[eleni_k]

 

Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να θέτω συγκεκριμένους και ρεαλιστικούς στόχους και μετά να προσπαθώ.

 

Συμφωνώ ειδικά με το "ρεαλιστικούς στόχους" ! Όσο πιο σύντομα αντιληφθούμε ότι η super γυναίκα υπάρχει μόνο στις διαφημίσεις, τόσο πιο εύκολη θα κάνουμε την ζωή μας! Και εγώ νιώθω συνέχεια εκνευρισμένη μιας και έχω τόσα πολλά στο κεφάλι μου. Πάντως τις περισσότερες φορές που δεν είμαι στα καλά μου και θέλω να μαλώσω με όλον τον κόσμο, φταίει το ότι δεν είμαι καλά με τον εαυτό μου. Αυτήν την περίοδο δεν μπορώ να πω ότι κουράζομαι πολύ μιας και έχω άδεια ακόμη και είμαι στο σπίτι, όμως με ενοχλούν τα πολλά παραπανίσια κιλά που δεν έχω ακόμα πάρει απόφαση να τα αντιμετωπίσω...

[katerina2]

Θα μιλήσω εκ του ασφαλούς γιατί προς το παρόν έχω μόνο μία κόρη. Όσες έχετε γιους, όποια και αν είναι τα προβλήματα που έχετε με τους συζύγους σας και με όποιον τρόπο και αν τα αντιμετωπίζετε, προσπαθήστε τους γιους σας να τους μεγαλώσετε έτσι ώστε να μη γίνουν αντίστοιχο βάρος στις συζύγους-συντρόφους τους αύριο.

[apricot]

όμως με ενοχλούν τα πολλά παραπανίσια κιλά που δεν έχω ακόμα πάρει απόφαση να τα αντιμετωπίσω...

αυτα με ενοχλουν και εμενα πολυ και δεν το εχω παρει ουτε εγω αποφαση να τα αντιμετωπισω ,νομιζω οτι φταιει η κακη μου ψυχολογια. στην ουσια ειναι φαυλος κυκλος γιατι το ενα σε γυρναει στο αλλο.....

[eleni_k]

Δήμητρα Άρτεμις θέλεις να ξεκινήσουμε μαζί δίαιτα? Να δίνουμε η μία κουράγιο στην άλλη? Πρέπει επιτέλους να ξεκινήσουμε!!!

[apricot]

Δήμητρα Άρτεμις θέλεις να ξεκινήσουμε μαζί δίαιτα? Να δίνουμε η μία κουράγιο στην άλλη? Πρέπει επιτέλους να ξεκινήσουμε!!!

ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ? ΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ....

[anna781]

Εγω δεν εχω παει ακομα στη δουλεια.Εχω μια μπεμπουλα και ειμαι εγκυος στον 4ο μηνα.Ολη μερα σπιτι να παλευω τη μικρη, η οποια ειναι πολυ ζωηρη, να μην κοιμαμαι καθολου τη νυχτα γιατι καθε 1 ωρα κλαιει γιατι βγαζει δοντια,να εχω τη φροντιδα του σπιτιου ,μαγειρεμα ,καθαρισμα πλυσιμο και ολα τα συναφη.Και εχει και την απαιτηση ο καλος μου να ειμαι πολυ ηρεμη να μην δυναμωνω τον τονο της φωνης μου γιατι δεν το ανεχεται.Μολις νευριασω λιγο ειται γιατι του λεω να μεινει να με βοηθησει καποιομ απογευμα ειται του λεω να πουμε καμια κουβεντα γιατι εχουμε καταντησει ξενποι στην κυριολεξια,εκεινος θυμωνει γιατι εγω δεν εχω το δικειωμα να εχω νευρα απο ολη την ημερα και την κουραση που εχω.Πρεπει να προσεχω τα ντεσιμπελ της φωνης μου μην τυχων και ανεβουν παραπανω.Νιωθω πολυ αδικημενη και δεν αντεχω αλλο,ειναι και η εγκυμοσυνη με τις ορμονες και ειμαι πολυ χειροτερα.

[jesgk]

Και εχει και την απαιτηση ο καλος μου να ειμαι πολυ ηρεμη να μην δυναμωνω τον τονο της φωνης μου γιατι δεν το ανεχεται.Μολις νευριασω λιγο ειται γιατι του λεω να μεινει να με βοηθησει καποιομ απογευμα ειται του λεω να πουμε καμια κουβεντα γιατι εχουμε καταντησει ξενποι στην κυριολεξια,εκεινος θυμωνει γιατι εγω δεν εχω το δικειωμα να εχω νευρα απο ολη την ημερα και την κουραση που εχω.Πρεπει να προσεχω τα ντεσιμπελ της φωνης μου μην τυχων και ανεβουν παραπανω.Νιωθω πολυ αδικημενη και δεν αντεχω αλλο,ειναι και η εγκυμοσυνη με τις ορμονες και ειμαι πολυ χειροτερα.

 

Ετσι ένιωθα κι εγώ,κ στο σπίτι μου ο σύζυγος ήταν ο φωνακλάς αλλάεγώ έπρεπε να είμαι με το χαμογελο στα χείλη, τώρα πια όλα αυτά ειναι παρελθόν, βγήκα απ'το καβουκι μου κ του τα χώνω κανονικά, μπορεί κ αυτός να εργάζεται πολλές ώρες αλλά όταν έρχεται στο σπίτι δεν έχει να κάνει κάτι σε αντίθεση με όλες μας

[apricot]

ειναι απιστευτο το ποσο ιδιοι ειναι ολοι οι αντρες....και ειναι απιστευτο το οτι οι γυναικες πρεπει να ειμαστε υπερανθρωπο:!:

[anna781]

Δεν ξερω που υπαρχει γραμμενο οτι οι γυναικες πρεπει να κανουν υποχωρησεις και να τα τραβανε ολα ενω οι αντρες μονο τον εαυτο τους να εχουν να κοιτανε.Ο ρολος της γυναικας δεν συγκρινεται με του αντρα αλλα αντρες να το εκτιμα νε ειναι μετρημε νοι στα δαχτυλα του ενος χεριου παρακαλω.Εγω πηρα απο τους αλλους αντρες....Παντως νιωθω οτι εχει εξαντληθει η υπομονη μου και να σας πω και κατι δεν θελω πλεον πολλα πολλα .Ας μη μιλαμε ειναι καλυτερα απο το να μαλωνουμε.Μου χει φυγει η διαθεση για αυτον ακομα και να του μιλαω..

[apricot]

Αχ! βρε anna781 δεν αντεχω αλλο αυτο με το θεμα του υπνου...κοιμαμαι 6 ωρες το βραδυ και ξυπναω 5-6 φορες!!! αφου πολλες φορες μου ερχεται να ανεβω στην ταρατσα να πεσω κατω...τετοια απελπισια που λεω τουλαχιστον τοτε θα κοιμηθω! την ωρα που με παιρνει ο υπνος καποιος θα με ξυπνησει ή η κορη μου ή ο γιος μου. αυτο γινεται παντα.τωρα 3,5 χρονια ειανι ζητημα να εχω κοιμηθει 10 βραδια κανονικα και δεν υπερβαλλω καθολουυυυυυυυυυυυυ.....

[anna781]

Και αν δεν κοιμομαστε καθολου καλα τη νυχτα πως θα χουμε αντοχες να παλεψουμε ολη την ημερα.Και οταν γυρνανε οι συζυγοι πρεπει να στρωνουμε το κοκκινο χαλι και να μαστε με το χαμογελο στα χειλη μην τυχον και τους χαλασουμε τη διαθεση.Βρε δεν παει να δει αν ερχομαι.Τα χω παρει τωρα.

[korinaki80]

κοιμαμαι 6 ωρες το βραδυ και ξυπναω 5-6 φορες!!!

Το ωραιο ειναι να κοιμασαι εσυ 6 ωρες και να ακους τον αλλο να σου λεει πως κοιμαται 12 ωρες και πως ειναι κουρασμενος!!!!

Εμενα ο αντρας μου δεν ειναι μαζι μας (δουλευει σε αλλη πολη πολυ μακρυα μας....) οποτε ειμαι εγω με τον γιο μου. Ειναι 1 1/2 και ειναι πολυ δυσκολος στον υπνο. Και ακριβως οπως λες "δημητρα αρτεμις" κοιμαμαι περιπου 6 ωρες (μεσα σ'αυτες και οι οσες φορες ξυπνησει ο μικρος το βραδυ γιατι ξυπναει). Εγω να ειμαι κομματια να μην μπορω να κοιμηθω απο την υπερενταση της ημερας και ακουω και τον αντρα μου "ασε ακομα κουρασμενος ειμαι" Ε τοτε τι λες????? (εκεινος και σε μια καρεκλα κοιμαται σε 1 λεπτο ο γιος μου γιατι να μην το μοιαζει?).

Να εχω την ζαλουρα της δουλειας και οταν γυριζω σπιτι να μην εχω τον δικο μου ανθρωπο να μιλησω....

[φιλιτσα]

κοριτσια θελω να σας πως και την δικη μου εμπειρια ,

 

ειχα πολλα νευρα πααααρα πολλα αλλα οχι με το παιδι γενικα όλο μουρμουριζα ,

 

εκατσα και εψαξα τι πραγματικα ,με απασχολει τι ειανι αυτο που με οδηγει στην Τρελα.... δεν εψαξα πολυ όμως γιατι το προβλημα μου ηταν τα κιλά μου , η χαλια ψυχολογια μου.

 

Τα καταφερα αδυνατισα και γρηγορα με σωστο τροπο με γιατρο και τωρα ειμαι σουπερ , παω 1 ωριστα με τις φιλες μου για καφε , για ψωνια τα βρηκα με τον εαυτο μου .

 

Το προβλημα που εχω ειναι οτι η μικρη ξυπνάει το βραδυ για να πιει νερο και βλεπει που δνε ειμαι στο κρεβατι της Για ενα διαστημα μεγαλο κοιμομουν μαζι της ΒΛΑΚΕΙΑ μεγαλη και αντε σήκω ξαπλωσε μαζι της και ξανα γυρνα στο κρεβατι ουφ

 

Αφου εχω σκεφτει να αγορασω μια κουκλα στο μπόι μου να; την βαλω διπλα της χαχαχα Αλλα το νερο πώς το κόβω ??

[nnm004]

Κοριτσια καταλαβαινω και το ξερω οτι η ελλειψη υπνου ειναι ενα απαισιο πραγμα , τα εχω περασει και εγω βλεπεις με τον πιτσιρικα μας οπου ηταν πιο δυσκολο παιδακι και δυσκολευτικαμε να τον βαλουμε σε ενα προγραμμα . Ομως ρε κοριτσια εμεις ξενυχτουσαμε μαζι με τον αντρα μου , ο πιτσιρικας ηθελε εμενα για ενα διαστημα να τον κοιμιζω οταν ξυπνοθσε μεσα στην νυχτα , απο διπλα μου και ο αντρας μου . Για την μπεμπα μεχρι να βαλει προγραμμα και να μην ξυπναει τη νυχτα για να φαει , σηκωνοτανε εκεινος για να της δωσει να φαει , γιατι το συζητησαμε και προσφερθηκε απο μονος του για να ειμαι ξεκουραστη να φροντισω τα παιδια ολη μερα μονη , εκεινον τον αφηνω παντα ενα 2ωρο να κοιμαται το μεσημερι και περνει τον χαμενο υπνο , ακομα και τωρα που δεν ξυπναει η μπεμπα τον αφηνω να κοιμαται το μεσημερι .Δεν το παιζω κοριτσια μου καποια ουτε προσπαθω να πω οτι ο αντρας μου ειναι αγιος και καλος, εχει και αυτος τα ελλατωματα του οπως ολοιμας ε3αλλου , ομως αυτο που θελω να πω ειναι μηπως τους εχετε καλομαθει λιγακι ? μηπως δεν απαιτησατε με επιμονη το δικαιωμα σας να ξεκουραζεστε και εσεις τη νυχτα ?συζητησατε να ξυπνατε εσεις τις μισες νυχτες και τις υπολοιπες εκεινος ?η να κρατησει τα παιδια το μεσημερι και να ξεκουραστειτε ενα 2ωρο ? δεν πιστευω οτι ετσι ειναι οι αντρες , ολοι οι ανθρωποι εχοθνε το κουμπι τους , αντρες σας ειναι δεν νομιζω οτι δενσας αγαπανε και δεν σας σεβονται και θελουνε να πεσετε κατω απο την κουραση , απλως δοκιμαστε να μοιραστειτε πραγματα , απαιτηστετα αμα δεν το θεωρουνε αυτονοητο οι συντροφοι σας . Μη με βρισετε για το μυνημα μου )τα λεω πραγματικα επειδη περασα την αυπνια και οντας εγκυος στγη μικρη και ξερω πως ειναι

[apricot]

καλημερα grafistria το εχω ζητησει τοσες πολλες φορες το να κοιμαμαι και εγω καποια βραδια και να ξυπναει αυτος που περισσοτερες δεν γινεται! επισης εχω ζητησει να κοιμαμαι εγω καποιο Σαββατοκυριακο ωστε να μη χρειαζεται να σηκωνομαι 3,5 χρονια τωρα καθε Σαβ/κο εγω! ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ. δεν μπορω να πω οτι δε με βοηθαει σε καποια πραγματα ,ομως με το θεμα του υπνου εχω απογοητευτει. βεβαια το κορυφαιο ειναι οτι θεωρει οτι κοιμαμαι κανονικα.αυτο με τρελαινει περισσοτερο απο ΟΛΑ.

[DEL]

Grafistria απλώς ο άντρας σου είναι από τους μετρημένους στα δάχτυλα μπαμπάδες που τους αρέσει να ασχολούνται με τον παιδί τους όχι μόνο για παιχνίδι.Επειδή έχω γιό,έχω αποφασίσει ότι δεν πρόκειται να τον κάνω μαμάκια και ότι όσο υπέυθυνη θα μάθει να είναι η κόρη μου για το σπίτι,θα μάθει και ο μικρός.Οχι επειδή είναι αγόρι να τον καλομάθω και μετά να με βρίζει και εμένα η νύφη μου.Και κορίτσια έχετε δίκιο.Εχω καταλήξει και εγώ στο συμπέρασμα ότι η πλειοψηφία των αντρών είναι ακριβώς ίδιοι.

[nnm004]

Del μου πεστα , και εγω ετσι ακριβως λειτουργω με το γιο μου , θελω μα τον κανω αντρα υπευθυνο και σιγουρα οτι κανει η μικρη θα κανει και αυτος . Ουτε επειδη ειναι αγορι καθησιο και εμεις να τρεχοθμε πανικοβλητοι απο πισω , εντα3ει γενικως δεν προκειτε να βαζω τα παιδια μου να κανουνε δουλειες (για αυτο και θα εχουμε παντα τη γυναικα που μας καθαριζει) απλως να μαθουνε να ειναι καθαροι , να κανουνε το δωματιο τους , να στρωνουμε και να μαζευουμε μαζι το τραπεζι , αλλα ολοι μαζι ουτε μονο εγω και η κορη μου ουτε μονη μυ .Και εγω θελω να λεει η νυφη μου " εχεις σπουδαια μητερα "οχι να με βριζει .

[Ευάκι]

Γειά σας κι από μένα. Αυτό που έχω καταλάβει εγώ είναι πως πρέπει να μοιράζονται οι ευθύνες. Επειδή όμως δεν μπορεί να αλλάξει από τη μια στιγμή στην άλλη μια εδραιωμένη κατάσταση αναγκαστικά πρέπει να γίνει βήμα βήμα. Μια μια μοιράζουμε δουλειές που μπορούν να κάνουν οι άλλοι. Π.χ πρέπει να ταϊσουμε το μικρό μας και να απλώσουμε τα ρούχα. Ο σύζυγος κάθεται στην τηλεόραση ή στον υπολογιστή. " Αγαπούλα μου σε παρακαλώ τάισε το μικρό, γιατί εγώ δεν προλαβαίνω, έχω να περιποιηθώ τα αγαπημένα σου μπλουζάκια" , μμμααατττςςςςς ένα φιλάκι. Εσύ από μέσα μπορεί να βράζεις, αλλά από μέσα σου. Το βράδυ με τον ίδιο τρόπο τον παρακαλείς να κάνει κάτι που μπορεί να κάνει και δεν είναι πολύ δύσκολο. Είσαι πολύ γλυκιά και του κάνεις και τα γλυκά μάτια για το βράδυ στο κρεββάτι. Αυτό γίνεται κάθε μέρα, δίνοντας δουλειές και με πολύ καλή διάθεση από μέρους μας. Χαμόγελο και καλός λόγος, "τί καλά που με βοηθάς", κτλ. Σιγά σιγά αρχίζει να βοηθά και ο άλλος κρίκος του γάμου. Αν είναι αρνητικός, πάλι με χαμόγελο: δεν προλαβαίνεις να σιδερώσεις τα ρούχα του και να κάνεις φαγητό της προκοπής. Το βράδυ που θα κοιμηθούν τα μικρά, πέφτεις στον καναπέ κατάκοπη, (συνεχίζεις να βράζεις στο ζουμί σου που γίνεται παντζουρλισμός στο σπίτι). Αλλά πάντα με χαμόγελο. Μαθαίνεις στα μικρά, να μαζεύουν τα πράγματά τους πριν πάνε για ύπνο. (παίρνει χρόνο και θέλει πολύ υπομονή αλλά αξίζει τον κόπο)

Σίγουρα θα πείτε γιατί πρέπει να φερθώ στον άντρα μου σαν μικρό παιδί. Θα απαντήσω: είναι καλύτερη λύση να χωρίσεις, να μαλώνεις, να χαλιέσαι εσύ η ίδια; Ο σκοπός μετράει. Επίσης κατά αυτό τον τρόπο χαλαρώνουμε κι εμείς και φτιάχνουν λίγο τα κέφια μας.

[anna781]

Σωστα ολα αυτα αλλα γιατι να τους παρακαλαμε και να νιωθουν οτι μας κανουν και χαρη που θα βουθησουν λιγο με την κατασταση.Σε λιγο θα τους εχουμε και υποχτεωση.Οτι υποχρεωσεις εχω εγω απεναντι στον γαμο εχει και εκεινος.Το ιδιο και δικαιωματα καλα αυτα τα χω ξεχασει προπολου.Να προσπαθουμε δηλαδη να τους καλοπιανουμε να κανουν κατι να μας βοηθησουν για το οποιο στην τελικη ειναι υπευθυνοι και αυτοι.

[nnm004]

Κοιτα και το ναζιαρικο καλο ειναι , και καλο ειναι να ειμαστες γλυκες με τους αντρες μας , αμα καποιος λειτουργει ναι εστω και ετσι αρκει να καταλαβει οτι η καιμενη η γυναικα δεν τα προλαβαινει ολα . Ομως εγω ειμαι παρα παρα πολυ εγωιστρια για να τον παρακαλεσω καποιον να χρεωθει τις μισες ευθυνες με μενα , για την ακριβεια δεν σκεφτηκα καν οτι πρεπει να τα κανω ολα μονη μου και απο την αρχη καπως ετσι , "συναιτεριστικα" λειτουργησαμε με τον Πανο . Αυτη ειμαι και το παραδεχομαι οτι ειμαι πολυ εγωστρια . Ο αντρας εχει ακριβως τις ιδιες υποχρεωσεις με τη γυναικα στο σπιτι τους , το οτι εγινα μητερα δεν σημαινει οτι εγινα και πληστρα , μαγειρισα και καθαριστρια , εγινα οσο εγινε και εκεινος , μαζι μενουμε σε αυτο το σπιτι , μαζι το φροντιζουμε ,μαζι καναμε τα παιδια μαζι τα φροντιζουμε μαζι 3ενυχταμε για αυτα , τοσο απλα ειναι τα πραγματα .