ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙ

[starfish2581]

Γεια σας, είμαι καινούρια στη παρέα σας και ομολογώ ότι ντρέπομαι που για αρχή θα ξεκινήσω με ένα τέτοιο θέμα. Κατ'αρχήν είμαι παντρεμένη εδώ και ενάμισυ με έναν άνθρωπο που λατρεύω και είμαστε μαζί συνολικά πέντε χρόνια.Το πρόβλημά μου είναι ότι εκείνος εδώ και λίγους μήνες μου ζητάει να κάνουμε παιδί και δυστυχώς εγώ δεν θέλω για πολλούς λόγους. Ξέρω ότι είναι πολύ εγωιστικό αυτό που θα πω,αλλά ένας από τους λόγους που δεν θέλω είναι επειδή σε γενικές γραμμές δεν θέλω να αλλάξει τίποτα απ'αυτά που ζω στην καθημερινότητά μου. Ξέρω πως ο ερχομός ενός παιδιού θα μας αλλάξει όλο το πρόγραμμα, αλλά ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι που πιστεύω ότι θα αλλάξει η σχέση μου με τον άντρα μου. Σκέφτομαι δηλαδή πως αν θα έρθει ένα μωρό, ό άντρας μου θα ασχολείται περισσότερο με εκείνο παρά με εμένα, φοβάμαι μήπως βάλει τα δικά μου "θέλω " και επιθυμίες στην άκρη και σημασία έχει για εκείνον πλέον μόνο το μωρό, ότι τώρα που θα μπει ένα νέο μέλος στην οικογένεια εμένα θα με αγαπάει λιγότερο και γενικότερα ότι εγώ θα μπω σε "δεύτερη μοίρα'' και δεν νιώθω έτοιμη για κάτι τέτοιο, σκέφτοναι όλα αυτά και στεναχωριέμαι πάρα πολύ, με πιάνει πανικός. Όλοι όμως αυτοί οι φόβοι υπάρχουν μόνο στο δικό μου μυαλό, σε καμία περίπτωση δεν μου έχει δείξει κάτι τέτοιο ο άντρας μου και κάθε φορά που το συζητάμε με διαβεβαιώνει πως δεν πρόκειται να αλλάξει εκείνος απέναντί μου και ότι φυσικά θα με αγαπάει για πάντα το ίδιο. Το περίεργο βέβαια είναι ότι εγώ από την πλευρά μου είμαι απόλυτα σίγουρη πως εγώ δεν θα αλλάξω σε τίποτα όσο αφορά τον άντρα μου, ότι θα τον αγαπάω και θα τον νοιάζομαι το ίδιο και μετά τον ερχομό του παιδιού. Παρόλα αυτά όμως που μου λέει, εγώ είμαι σταθερά αρνητική σ'αυτό το θέμα και αγχώνομαι γιατί δεν ξέρω αν ποτέ θα ξεπεράσω΄αυτές τις φοβίες. Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία τις απαντήσεις σας, ίσως κάποια από εσάς να μπορεί να με βοηθήσει και να με κάνει να καταλάβω ότι δεν είναι όλα τόσο τραγικά. Σύγνώμη που σας κούρασα και αν με όσα είπα νευρίασα κάποιες από εσάς, αλλά έτσι αισθάνομαι.

[Κατερίνα 23]

Εμένα πάντως δεν με νευρίασες καθόλου!!

Δικαίωμά σου. Η αυτοδιάθεση είναι άλλωστε συνταγματικό σου δικαίωμα και μπορείς να διαθέτεις τον εαυτό σου και το σώμα σου όπως θέλεις.

Επίσης είναι εντελώς θεμιτό να θέλεις να κρατήσεις τη ζωή που ζεις τώρα και να μην θέλεις να την αλλάξεις!!

Δεν βρίσκω για ποιό λόγο θα πρέπει να σου αλλάξω την άποψη....

Μια ερώτηση μόνο - εντελώς καλοπροαίρετα και από απλή περιέργεια : Όταν μπήκες σε ένα τέτοιο forum...ποιά πληροφορία ακριβώς σκόπευες να βρεις και σε ποιόν τομέα της ζωής σου θα σε βοηθούσε;;;

[starfish2581]

Ήθελα να μάθω αν υπάρχει και κάποιος άλλος που νιώθει ίσως τις ίδιες ανασφάλειες με μένα και άν ναι δω πως το αντιμετώπισε, με ποιον τρόπο, πως βοηθήθηκε γιατί θέλω κι εγώ να δώσω ένα τέλος σε αυτές τις φοβίες μου και να σκεφτώ πιο θετικά το όλο θέμα

[Κατερίνα 23]

οκ......

[alcyon]

Εμένα μου φαίνεσαι άτομο που ξέρει ακριβώς τι θέλει. Δεν υπάρχει λόγος να πιεστεις να αλλάξεις γνώμη. Αν το θελήσεις θα το ξέρεις μόνη σου.

[Κατερίνα 23]

Κι εγώ πιστεύω ότι για να μη θέλεις, κάτι θα ξέρεις!

Άποψή μου είναι να μην κάνεις παιδί...

[starfish2581]

Το σίγουρο είναι ότι δεν θέλω άμεσα να αποκτήσω παιδί. Γενικότερα όμως παρά τις ανησυχίες μου δεν φαντάζομαι τη ζωή μου χωρίς παιδί

[alcyon]

Θα έρθει η ώρα.. και τότε θα το καταλάβεις. Ότι και να πούμε εμείς τώρα.. ή τότε... δεν έχει σημασία. Άκου τον εαυτό σου ..... αυτός ξέρει καλύτερα.

[Mary Poppins]

Ήθελα να μάθω αν υπάρχει και κάποιος άλλος που νιώθει ίσως τις ίδιες ανασφάλειες με μένα και άν ναι δω πως το αντιμετώπισε, με ποιον τρόπο, πως βοηθήθηκε γιατί θέλω κι εγώ να δώσω ένα τέλος σε αυτές τις φοβίες μου και να σκεφτώ πιο θετικά το όλο θέμα

 

Κι εγώ υπήρξα σε αυτή τη θέση κάποτε, για άλλους, όμως, λόγους.

 

Αναγνωρίζω ως αναφαίρετο δικαίωμά σου να αποφασίζεις για τον ερχομό ή όχι ενός παιδιού στη ζωή σου. Όταν παντρευόμαστε κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε στη μεταξύ μας συγχώνευση. Μέγα λάθος! Παραμένουμε δύο διαφορετικοί άνθρωποι που ο καθένας φροντίζει πρωτίστως τον εαυτό του και οι δύο μαζί την οικογένεια, είτε αυτή αριθμεί δύο, είτε εκάτον δύο μέλη.

 

Στην προκειμένη περίπτωση έχετε διαφορετικές επιθυμίες. Η πρώτη ή η τελευταία φορά είναι που συμβαίνει ή θα συμβεί; Επειδή, όμως, είναι σοβαρό το θέμα, αν από την πλευρά σου δεν υπάρχει επιθυμία για παιδάκι, τότε ποιος ο λόγος να το φέρετε στον κόσμο; Τα παιδιά δικαιούνται να έρθουν σε ένα περιβάλλον όπου θα υπάρχει αγάπη και επιθυμία για αυτά. Όσον αφορά τις φοβίες, τις αγωνίες κ.λπ. θέλω να πω το εξής : Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ ψυχικά υγιή γυναίκα, με συναίσθηση της ευθύνης της μητρότητας, που να μην έχει άγχος! Γιατί δεν το παραδεχόμαστε επιτέλους αυτό;

 

Εμένα με ανησυχεί ότι σκέφτεσαι κάπως "ανταγωνιστικά" για το παιδάκι... Δες το αυτό... Όσο καλά κι αν είστε μεταξύ σας ως ζευγάρι, κοίτα το. Δεν θα ήταν πιο καλά να μην αισθάνεσαι "απειλή", ότι, δηλαδή, θα περάσεις στο παρασκήνιο και ότι καποιο παιδάκι θα κλέψει την καρδιά και το συναίσθημα του συντρόφου σου; Δεν πιστεύεις ότι η αγάπη πολλαπλασιάζεται; Αυτό είναι ανασφάλεια, το ξέρεις έτσι;

 

Μην ψάχνεις για λύση στο "πρόβλημα" σου. Δεν πιστεύω ότι έχεις πρόβλημα. Όταν είσαι έτοιμη για ένα παιδάκι θα το καταλάβεις μόνη σου! Και τότε θα δεις και τη θετική πλευρά του πράγματος. Εμπιστεύσου την κρίση και το ένστικτό σου. Μην παρασύρεσαι από τις επιθυμίες των άλλων. Έσυ θα είσαι η μαμά. Εσύ θα έχεις την επιλογή, αλλά και την ευθύνη.

 

Όλα θα πάνε κάλα!

 

Με αγάπη!

[nnm004]

Φυσικα και ειναι δικαιωμα σου να μην θελεις να κανεις παιδακι , γιατι να μας νευριασεις , προς Θεου. Απλως ολα αυτα που φοβασαι τωρα πιστεψε με οταν με το καλο κανεις ενα παιδακι θα θελεις να συμβαινουνε , γιατι εσυ πρωτα απο ολα θα βαζεις το παιδι σου πανω απο τη ζωη σου και φυσικα πανω απο τον αντρα σου ( δεν ειναι κακο αυτο , ετσι συμβαινει , δεν σημαινει οτι δεν θα αγαπας τον ανθρωπο σου ή οτι δεν θα εισαι ερωτευμενη μαζι του , απλως το παιδι σου θα το αγαπας περισσοτερο και με μια εντελως διαφορετικη αγαπη , που ποτε και για κανενα λογο δεν θα ζητας ανταλαγματα για αυτο . Θα καταλαβεις τι εννοω μονο αμα το ζησεις και εσυ , τωρα σιγουρα ισως σε τρομοκρατησα περισσοτερο αλλα πιστεψε με , αμα η σχεση σας ειναι τοσο δυνατη και ομορφη μετα το παιδι θα γινει απολυτα τελεια )

[starfish2581]

Ευχαριστώ πολύ για όλες τις απαντήσεις! Είναι ένα θέμα που με προβληματίζει έντονα όπως θα καταλάβατε αλλά και με στεναχωρεί και αποφεύγω να συζητάω με τον άντρα μου γιατί δεν θέλω να στεναχωρώ και εκείνον, πιέζοντας έτσι τον εαυτό μου να βρει κάποιες απαντήσεις.

Νομίζω πως όπως και εσείς αλλά έτσι και εγώ καταλήγω στο αρχικό μου συμπέρασμα πως δεν είμαι έτοιμη ακόμα για να βιώσω τη μητρότητα .

[Athena]

Οσο επιλεγεις να εισαι εσυ το "μωρο" στη σχεση σιγουρα δεν θα θες με τιποτα εναν ανταγωνιστη,οταν αποφασισεις να μεγαλωσεις τοτε ισως θελησεις ενα παιδι.Δεν ξερω ποσο καιρο ειχατε σχεση πριν τον γαμο και ποσο εχεις διασκεδασει στη ζωη σου.κι αυτα παιζουν ρολο...θελει δουλεια παντως.

[Olg@]

Το ότι δεν θέλεις παιδί σε αυτή τη φάση της ζωής σου δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω απο αυτό ... μπορεί σε ένα μήνα, σε ένα χρόνο να είσαι έτοιμη ... μπορεί και ποτέ και αυτό πάλι δεν είναι κακό. Πάντως όταν είσαι πίστεψε με θα το καταλάβεις... δεν θα υπάρχουν ούτε φοβίες ούτε τίποτα μέσα στο μυαλό σου ... όλο σου το είναι θα φωνάζει ΜΩΡΟ!!!

[ANNA27!]

Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν είναι φοβίες αυτά που νοιώθεις είναι η πραγματικότητα.Ένα ή περισσότερα παιδιά θα σου αλλάξουν ριζικά τη ζωή και τη σχέση σου με το σύντροφό σου.Το πώς αισθάνεσαι και το πόσο έτοιμη είσαι θα αξιολογήσουν και θα καθορίσουν αν αυτές οι αλλαγές θα είναι ό,τι καλύτερο σου χει συμβεί ή όχι.

Και μένα η γνώμη μου είναι να περιμένεις μέχρι να είσαι καθ όλα έτοιμη.

[almak]

Γεια σας, είμαι καινούρια στη παρέα σας και ομολογώ ότι ντρέπομαι που για αρχή θα ξεκινήσω με ένα τέτοιο θέμα. Κατ'αρχήν είμαι παντρεμένη εδώ και ενάμισυ με έναν άνθρωπο που λατρεύω και είμαστε μαζί συνολικά πέντε χρόνια.Το πρόβλημά μου είναι ότι εκείνος εδώ και λίγους μήνες μου ζητάει να κάνουμε παιδί και δυστυχώς εγώ δεν θέλω για πολλούς λόγους. Ξέρω ότι είναι πολύ εγωιστικό αυτό που θα πω,αλλά ένας από τους λόγους που δεν θέλω είναι επειδή σε γενικές γραμμές δεν θέλω να αλλάξει τίποτα απ'αυτά που ζω στην καθημερινότητά μου. Ξέρω πως ο ερχομός ενός παιδιού θα μας αλλάξει όλο το πρόγραμμα, αλλά ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι που πιστεύω ότι θα αλλάξει η σχέση μου με τον άντρα μου. Σκέφτομαι δηλαδή πως αν θα έρθει ένα μωρό, ό άντρας μου θα ασχολείται περισσότερο με εκείνο παρά με εμένα, φοβάμαι μήπως βάλει τα δικά μου "θέλω " και επιθυμίες στην άκρη και σημασία έχει για εκείνον πλέον μόνο το μωρό, ότι τώρα που θα μπει ένα νέο μέλος στην οικογένεια εμένα θα με αγαπάει λιγότερο και γενικότερα ότι εγώ θα μπω σε "δεύτερη μοίρα'' και δεν νιώθω έτοιμη για κάτι τέτοιο, σκέφτοναι όλα αυτά και στεναχωριέμαι πάρα πολύ, με πιάνει πανικός. Όλοι όμως αυτοί οι φόβοι υπάρχουν μόνο στο δικό μου μυαλό, σε καμία περίπτωση δεν μου έχει δείξει κάτι τέτοιο ο άντρας μου και κάθε φορά που το συζητάμε με διαβεβαιώνει πως δεν πρόκειται να αλλάξει εκείνος απέναντί μου και ότι φυσικά θα με αγαπάει για πάντα το ίδιο. Το περίεργο βέβαια είναι ότι εγώ από την πλευρά μου είμαι απόλυτα σίγουρη πως εγώ δεν θα αλλάξω σε τίποτα όσο αφορά τον άντρα μου, ότι θα τον αγαπάω και θα τον νοιάζομαι το ίδιο και μετά τον ερχομό του παιδιού. Παρόλα αυτά όμως που μου λέει, εγώ είμαι σταθερά αρνητική σ'αυτό το θέμα και αγχώνομαι γιατί δεν ξέρω αν ποτέ θα ξεπεράσω΄αυτές τις φοβίες. Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία τις απαντήσεις σας, ίσως κάποια από εσάς να μπορεί να με βοηθήσει και να με κάνει να καταλάβω ότι δεν είναι όλα τόσο τραγικά. Σύγνώμη που σας κούρασα και αν με όσα είπα νευρίασα κάποιες από εσάς, αλλά έτσι αισθάνομαι.

Δηλαδή του το έχεις πει πως δεν θες παιδί αυτήν την στιγμή γι αυτό και αυτό τον λόγο???

Το έχω υπογραμμίσει διότι αδυνατώ να το πιστέψω ότι αισθάνεσαι έτσι , αλλά συγχρόνος έχεις και τον τρόπο σου να του το λες ακριβώς όπως είναι!!!!!!!!!!!

 

Πάντος καλά κάνεις και δεν προχωράς για παιδί αφού αυτην την στιγμή έχεις περισσότερους λόγους να μην το θέλεις από τους λόγους που σε κάνουν να το θέλεις.

[mamyb]

Ένστικτο αυτοπροστασίας.....

[foulina]

Ολά καλά αυτά που λέτε και συμφωνώ πως είναι δικαίωμά σου για το πότε θα είσαι έτοιμη για να φέρεις στο κόσμο ένα παιδάκι και καλό είναι να μην το κάνουμε αν δεν είμαστε έτοιμοι αλλά μια απορία, πρίν πατρευτείς το συζητήσατε με τον άντρα σου αυτό το θέμα? Γιατί θα είναι πολύ αδικο για αυτόν να παντρεύτικε εκτός απο την αγάπη του για σενα,για να κάνει παιδάκια και εσύ να μην του είπες για αυτές σου τις ανησυχίες. Δε το λέω επικριτικα μη με παρεξηγείς. Επίσης σκέψου το καλά γιατί τα παιδάκια δεν έρχονται κατα παραγγελία οπότε ψαξε το καλά μεσα σου. Με ένα μωρό η ζωή αλλάζει προς το καλύτερο. Ελπίζω να δείς τι πραγματικα θες.

[almak]

Ολά καλά αυτά που λέτε και συμφωνώ πως είναι δικαίωμά σου για το πότε θα είσαι έτοιμη για να φέρεις στο κόσμο ένα παιδάκι και καλό είναι να μην το κάνουμε αν δεν είμαστε έτοιμοι αλλά μια απορία, πρίν πατρευτείς το συζητήσατε με τον άντρα σου αυτό το θέμα? Γιατί θα είναι πολύ αδικο για αυτόν να παντρεύτικε εκτός απο την αγάπη του για σενα,για να κάνει παιδάκια και εσύ να μην του είπες για αυτές σου τις ανησυχίες. Δε το λέω επικριτικα μη με παρεξηγείς. Επίσης σκέψου το καλά γιατί τα παιδάκια δεν έρχονται κατα παραγγελία οπότε ψαξε το καλά μεσα σου. Με ένα μωρό η ζωή αλλάζει προς το καλύτερο. Ελπίζω να δείς τι πραγματικα θες.

Η ζωή αλλάζει προς το καλύτερο όταν πραγματικά θες το μωρό.

Αν το κάνεις με το ζόρι

αν το κάνεις γιατί πρέπει

αν το κάνεις για να μην χάσεις ( μην λακίσει ) το έταιρον ίμιση

τότε το πιό πιθανό είναι να ανακαλύψεις πως πάλι κάτι λάθος έγινε.

[foulina]

Σαφώς αλλάζει μόνο αν το θές πραγματικά απλά τα λέω αφου υπάρχει αγάπη οπως μας είπε η φίλη μας οτι δε πρέπει να φοβάται και να νίωθει οτι ένα παιδί θα πάρει την αγάπη και τη προσοχή που νιωθει ο άντρας της για αυτή. Αλλωστε δεν υπάρχει πρέπει, με το ζόρι ή για να μη χάσεις κάποιον απλά οτι εγραψα δεν είχε σαν αποτέλεσμα μόνο οτι ένα παιδί αλλάζει τη ζωη προς το καλύτερο αλλά το να ζυγίσει τα πράγματα αυτό και μόνο. Και μη ξεχνάμε οτι υπάρχουν γυναίκες που ενω δεν ένοιωθαν έτοιμες για παιδί όταν αυτό προέκυψε ένιωσαν πιο ολοκληρωμένες απο ποτέ.Τα λέω πάντα χωρίς ταση να επικρίνω κανέναν για την αποψη του.

[BOBOLINOS]

Επιτελους να και καποια με τις ιδιες ανησυχιες με εμενα(δεν μιλαω εκ του ασφαλους).τα πραγματα δεν ειναι ροζ οπως σου παρουσιαζονται απο καποιους που εχουν ηδη παιδια.Δικαιωμα σου να πιστευεις αυτο που θελεις και συνυπογραφω μαζι σου.τωρα που μιλαμε ομως εγω εχω ενα μικρο 6μηνων ο αντρας με ειχε φαει τα τελευταια 2 χρονια για παιδι(ο αντρας στα 40 περναει κριση πατροτητας θελει διαδοχους) εγω ημουν ανενδοτη(του ειχα δηλωσει οτι δεν θελω παιδια και δεν εφερε αντιρρηση)γιατι οι αλλαγες στη ζωη μου θα ηταν μεγαλες.Αυτο πιστευα και αυτο βιωνω τωρα ολη η μερα μου ειναι κλεισμενη με τον μικρο δεν υπαρχει βοηθεια απο κανεναν,ημουν και μαθημενη στην ελευθερια μου απο πολυ μικρη και τωρα τα ειδα ολα (παρολο που ο μικρος δεν ειναι καθολου ζορικος)ουτε wc δεν μπορω να παω με ησυχια.Οι αντρες μονο θελουν και οταν ερχεται το παιδι λακιζουν με ελαφρα πηδηματακια και πιστεψε θα ερθουν στιγμες που θα τον μισεις τον αντρα σου οταν θα σου λεει "μονο το μικρο/η προσεχεις εμας μας εχεις γραμμενους" και εσυ το μονο που θες ειναι να κοιμηθεις (για να καταλαβεις τι εννοω δες τη ωρα γραφω αυτο το μνμ) και να ξεκουραστεις λιγο παραπανω ή να κανεις κατι για τον εαυτο σου.Ασε τις δουλειες του σπιτιου που ολα περνανε απο εσενα(λιγες ειναι οι τυχερες που τους βοηθαει ο αντρας τους)και ολοι περιμενουν απο εσενα,τις βολτες δε μονο με τον μικρο.τα μωρα τα προσεχουν το βραδυ που κοιμουνται ποιο απογευμα θα πας για καφε αφου μεχρι τις 9:00-10:00 θα ταϊζεις.οι αντρες δεν μπορουν να περασουν ενα ολοκληρο 24ωρο με τα μωρα σαλταρουν(ετσι λεει ο δικος μου τουλαχιστον και ισχυει για τους περισσοτερους).Το πρωτο 4μηνο το σπιτι μου ηταν σαν το σπιτι στην ταινια "ο πολεμος των ροουζ" (φωνες και πολλα νευρα) μονο τωρα που αρχισα να το παιζω τρελα και να συμβιβαζομαι με την κατασταση αρχισαν να ηρεμουν τα πραγματα αλλα ανθρωπος ειμαι και εγω ποσο να αντεξω και να βαζω τον εαυτο μου σε 2 μοιρα.Το μεγαλυτερο σπασιμο ειναι οταν σου ανακοινωνει απλα οτι σημερα θα βγει για να ξεσκασει και εσυ τον περιμενεις να γυρισει απο την δουλεια για να κρατησει λιγο τον μικρο και να κανεις ενα φαι της προκοπης ή εστω να χαλαρωσεις λιγο στο σπιτι σου.

Δυστυχως εχω πολυ οργη ,θυμο,στεναχωρια,κουραση μεσα μου και θα μου πειτε γιατι εκανα το μωρο αλλα η απαντηση ειναι οτι μια φορα "χαλαρωσα" και μου την εκατσε και ιδου τα αποτελεσματα.Δεν ειναι να παιζεις με αυτα τα πραγματα ουτε με τις μερες (γονιμες-αγονες) τι να πεις μετα δε το θελω,επιστροφη δε γινεται και ας σου εχει υποσχεθει οτι θα σε βοηθαει .....σκεψου καλα πριν κανεις καποια κινηση γιατι ολη την ταλαιπωρια θα την τραβηξεις εσυ απο την αρχη της εγκυμοσυνης μεχρι εσαει...Οταν λεω στον περιγυρο μου οτι οι αντρες ειναι μονο για να φερνουν λεφτα και να κανουν παιδια τους κακοφαινεται δυστυχως η αληθεια ειναι πικρη και παντα ποναει.

Αυτα και συγνωμη εκ των προτερων απ΄ ολες αν θυμωσατε με την αποψη μου αλλα εγω αυτα βλεπω να γινονται.

[nnm004]

Επιτελους να και καποια με τις ιδιες ανησυχιες με εμενα(δεν μιλαω εκ του ασφαλους).τα πραγματα δεν ειναι ροζ οπως σου παρουσιαζονται απο καποιους που εχουν ηδη παιδια.Δικαιωμα σου να πιστευεις αυτο που θελεις και συνυπογραφω μαζι σου.τωρα που μιλαμε ομως εγω εχω ενα μικρο 6μηνων ο αντρας με ειχε φαει τα τελευταια 2 χρονια για παιδι(ο αντρας στα 40 περναει κριση πατροτητας θελει διαδοχους) εγω ημουν ανενδοτη(του ειχα δηλωσει οτι δεν θελω παιδια και δεν εφερε αντιρρηση)γιατι οι αλλαγες στη ζωη μου θα ηταν μεγαλες.Αυτο πιστευα και αυτο βιωνω τωρα ολη η μερα μου ειναι κλεισμενη με τον μικρο δεν υπαρχει βοηθεια απο κανεναν,ημουν και μαθημενη στην ελευθερια μου απο πολυ μικρη και τωρα τα ειδα ολα (παρολο που ο μικρος δεν ειναι καθολου ζορικος)ουτε wc δεν μπορω να παω με ησυχια.Οι αντρες μονο θελουν και οταν ερχεται το παιδι λακιζουν με ελαφρα πηδηματακια και πιστεψε θα ερθουν στιγμες που θα τον μισεις τον αντρα σου οταν θα σου λεει "μονο το μικρο/η προσεχεις εμας μας εχεις γραμμενους" και εσυ το μονο που θες ειναι να κοιμηθεις (για να καταλαβεις τι εννοω δες τη ωρα γραφω αυτο το μνμ) και να ξεκουραστεις λιγο παραπανω ή να κανεις κατι για τον εαυτο σου.Ασε τις δουλειες του σπιτιου που ολα περνανε απο εσενα(λιγες ειναι οι τυχερες που τους βοηθαει ο αντρας τους)και ολοι περιμενουν απο εσενα,τις βολτες δε μονο με τον μικρο.τα μωρα τα προσεχουν το βραδυ που κοιμουνται ποιο απογευμα θα πας για καφε αφου μεχρι τις 9:00-10:00 θα ταϊζεις.οι αντρες δεν μπορουν να περασουν ενα ολοκληρο 24ωρο με τα μωρα σαλταρουν(ετσι λεει ο δικος μου τουλαχιστον και ισχυει για τους περισσοτερους).Το πρωτο 4μηνο το σπιτι μου ηταν σαν το σπιτι στην ταινια "ο πολεμος των ροουζ" (φωνες και πολλα νευρα) μονο τωρα που αρχισα να το παιζω τρελα και να συμβιβαζομαι με την κατασταση αρχισαν να ηρεμουν τα πραγματα αλλα ανθρωπος ειμαι και εγω ποσο να αντεξω και να βαζω τον εαυτο μου σε 2 μοιρα.Το μεγαλυτερο σπασιμο ειναι οταν σου ανακοινωνει απλα οτι σημερα θα βγει για να ξεσκασει και εσυ τον περιμενεις να γυρισει απο την δουλεια για να κρατησει λιγο τον μικρο και να κανεις ενα φαι της προκοπης ή εστω να χαλαρωσεις λιγο στο σπιτι σου.

Δυστυχως εχω πολυ οργη ,θυμο,στεναχωρια,κουραση μεσα μου και θα μου πειτε γιατι εκανα το μωρο αλλα η απαντηση ειναι οτι μια φορα "χαλαρωσα" και μου την εκατσε και ιδου τα αποτελεσματα.Δεν ειναι να παιζεις με αυτα τα πραγματα ουτε με τις μερες (γονιμες-αγονες) τι να πεις μετα δε το θελω,επιστροφη δε γινεται και ας σου εχει υποσχεθει οτι θα σε βοηθαει .....σκεψου καλα πριν κανεις καποια κινηση γιατι ολη την ταλαιπωρια θα την τραβηξεις εσυ απο την αρχη της εγκυμοσυνης μεχρι εσαει...Οταν λεω στον περιγυρο μου οτι οι αντρες ειναι μονο για να φερνουν λεφτα και να κανουν παιδια τους κακοφαινεται δυστυχως η αληθεια ειναι πικρη και παντα ποναει.

Αυτα και συγνωμη εκ των προτερων απ΄ ολες αν θυμωσατε με την αποψη μου αλλα εγω αυτα βλεπω να γινονται.

Γιατι να θυμωσουμε καλη μου ? δεν μιλαμε εμεις ετσι για τα παιδια μας , σαφως λυπαμαι παρα πολυ που η τελεια και ροζ ζωη σου "καταστραφηκε" απο τον ερχομο του παιδιου σου , απο την αλλη μιας και η σχεση σου με τον αντρα σου εγινε τοσο χαλια πιστεψε με καλη μου χαλια ηταν απο την αρχη απλως περιμενε τα δυσκολα για να βγει . Επειτα αυτα που λες τωρα θα τα ελεγες και στο παιδι σου σε μερικα χρονια ? δηλαδη για το ποσο κατεστρεψε την τελεια ζωη σου ? αλλη φορα να εισαι πολυυυυυ προσεκτικη με τις γονιμες μερες για να μην ξαναπαθεις ποτε σου αυτο το "κακο" , δεν σε ειρωνευομαι αληθεια τα λεω , βεβαια πολυ απο μας αυτο το λεμε ευλογια αλλα δεν βαριεσε οψεις και αποψεις . Δεν στα λεω για να θυμωσεις , η γνωμη μου ειναι. Φιλικα .

[fasolaki]

bobolinos..ολα αυτα που λες ειναι αληθεια..νομιζω πως οι περισσοτερες οι νεες μαμαδες εχουν νιωσει αυτο που λες..αλλα ταυτοχρονα..ολη η κουραση, ολα τα νευρα, ολη αυτη η ενταση, σε εμενα τουλαχιστον, φευγει με ενα μονο βλεμα του μωρου..με ενα χαμογελο..με ενα χαδι..με μια φωνουλα που με ξυπναει το πρωι λεγοντας μαμα!!

και οταν γκρινιαζω για τον αντρα μου, τα νευρα μου περνανε οταν τους δω να παιζουν και να γελανε μαζι..

 

εχω καταλαβει πως καποια πραγματα οι μπαμπαδες απλα δεν μπορουν/αντεχουν να τα κανουν..και πως οι μαμαδες εχουν μεσα τους τη δυναμη να τα κανουν.

 

starfish2581..αμα δεν εισαι ετοιμη για παιδακι δεν ειναι κακο..σου ευχομαι να πανε τα πραγματα στη ζωη σου οπως εσυ επιλεξεις!

[Μαριλίνα]

bobolino

περιγράφεις τις σκηνές από το δικό μου σπίτι για 6 μήνες περίπου. Η διαφορά είναι ότι το θέλαμε πολύ το παιδάκι μας και ότι το πρόβλημα ήταν μεταξύ μας. τώρα, είναι γνωστό από πριν ότι ένα παιδί σημαίνει να βάζεις τις ανάγκες σου στην άκρη, να κλείνεσαι περισσότερο μέσα στο σπίτι... Τι να σου πω... Καλό κουράγιο!!

 

starfish

νομίζω ότι σχεδόν ποτέ καμία μέλουσα μανούλα δεν είναι έτοιμη για παιδί. Εγώ, προσωπικά, που προσπαθούσαμε πολύ καιρό μέχρι να μείνω έγκυος, ξέρω ότι σε κάποια φάση στη ζωή μου έλεγα "έρμα μου νιάτα που τσαλακωθήκατε". Τώρα, όσο για τους προβληματισμούς σου, νομίζω ότι μου ταιριάζουν περισσότερο σε... άντρα. Δλδ έχω δει αυτά τα προβλήματα να τα έχουν άντρες, όχι γυναίκες.

Δεν μας γράφεις την ηλικία σου, ηλικία συζύγου κλπ. Και επίσης, κάποια κοπέλα το ρώτησε. Το έχεις συζητήσει αυτό με τον άντρα σου προ γάμου; Προσωπικά ξέρω ότι και εγώ και ο άντρας μου, αν κάποιο έτερο ήμισυ μας έλεγε "δεν θέλω να κάνω παιδί" θα την κάναμε... με ελαφρά πηδηματάκια!! Καλός ο έρωτας, καλή η αγάπη, αλλά χωρίς παιδί δεν θα ήθελα ποτέ να μείνω!!

[nnm004]

Ε ναι μωρε η κοπελα δεν ειναι ετοιμη να κανει παιδια ακομα , το παραδεχεται και δεν δισταζει να πει και τις φοβιες της , ειναι μαγκια της και μπραβο της . Καλυτερα να περιμενει λιγακι παρα να κανει ενα παιδακι και μετανα μην νοιωθει καλα , γιατι με το παιδι αλλαζουνε ολα ολα ολα και το ξερουμε ολες , στην αρχη υπαρχει απελπισια αλλα μετα ολα αλλαζουνε προσ το πολυυυυ καλυτερο , τωρα δεν μπορω να σκεφτω τον εαυτο μου χωρις τα παιδια μου , αφου με τον Πανο λεγαμε αυτο το ΣΚ να αφηναμε τα παιδια μετα που θα κοιμοντουσανε στην μαμα του και να παμε καμια βολτα και τελικα η βολτα εγινε μεσημεριανη με τη μπουμπου μαζι και τον μικρο τον κρατησε 3 ωρες η πεθερα μου επειδη και εκεινος ηθελε να κατσε να παι3ει , αλλα και παλι ειχαμε την μικρη μαζι , χωρις υπερβολη αγαπαω παρα πολυ τον Πανο (περισσοτερο απο πριν κανουμε παιδια ) αλλα πλεον δεν μπορω να πω οτι τρελαινομαι να βγουμε μονο οι 2 μας , αλλα και να βγουμε θα μιλαμε συνεχεια για τα παιδια , τι κανανε , πως ειναι κτλ κτλ . Ειναι διαφορετικο επειτα αυτο που μοιραζεσαι με τον ανθρωπο σου , περα απο το ερωτικο στοιχειο που φυσικα υπαρχει , ο αλλος ειναι και πατερας των παιδιων σου και τον σεβεσαι και μονο για αυτο . Περναει σε αλλο επιπεδο η σχεση . Η αληθεια ειναι οτι με τον πανο ειμαστε μαζι 3 χρονια και 6 μηνες περιπου , απο αυτο το διαστημα περισσοτερο καιρο ειμαστε γονεις ( 27 μηνες ) και το υπολοιπο διαστημα μονο ζευγαρι ,με τον Πανο δεν πηγαμε ποτε μαζι για διασκεδαση , μπουζουκια ή κλαμπς κτλ , ουτε καν μακρυνο ταξιδι , δεν μου λειπει τιποτα απο ολα αυτα , θεωρω πραγματικα ευλογιμενο τον εαυτο μου που γνωρισα αυτον τον αντρα και εκανα οικογενεια , ουτε τα ξενυχτια και τις διασκεδασεις θελω ουτε τα ταξιδια , αυτο που περιμενω με ανυπομονισια ειναι να μεγαλωσουνε λιθγακι τα ζουζουνια μου και να αρχισουμε τα τα3ιδακια μας , μαζι με τα παιδια μας ομως . Δεν το παιζω καλη μαμα προς Θεου , ο πρωτος χρονος ητανε δυσκλος , πολυ δυσκολος , το πρωτο 5μηνο και εμεις ειχαμε καυγαδες και εμεις παρολιγο να τα βροντιξουμε, ομως επικρατησε η αγαπη μας γιατι αγαπιομαστε πολυ με τον Πανο τελικα , δεν ειναι ο ερωτας της ζωης μου ο τρελος και παλαβος ειναι ομως ο ανθρωπος μου και εκεινος που μου χαρισε παιδια και οικογενεια και αυτπο δεν μπαινει μπροστα σε ολους τους ερωτες του κοσμου .

Οσο για δουλειες ???? εννοειτε οτι της κανω εγω, τα παντα , και καθαριοτητα , και σιδερο και πλυσιμο , την κουζινα μου κανει καθε μερα ο Πανος και μου κραταει τα παιδια για να μπορβω να κανω δουλειες 2 φορες την εβδομαδα , κουραζομαι παρα πολυ και πολλες φορες τα νευρα μου ειναι σπασμενα , ομως περα απο αυτο αισθανομαι πολυ τυχερη που εκανα 2 παιδακια .

Με τη bobolino νευριασα οχι γιατι αισθανεται ετσι , δικαιωμα της και θα βρει το δρομο της , αλλα επειδη θεωρησε οτι ειναι ατυχη που μπερδεψε τις γονιμες μερες και εμεινε εγκυος , πολλες γυναικες θα θελανε να τους συβει αυτο το λαθος αλλα ειναι αναγκασμενες να τρεχουνε για εξωσωματικες και θεραπειες , αρα αυτο που λες εσυ ατυχια και οτι θα φροντισεισ να μην ξανασυμβει για αλλες ειναι ευλογια που παρακαλανε χρονια να τους συμβει .

[nicole23]

Είναι δικαίωμά σου να μη θέλεις παιδιά. Αυτό το βρίσκω πολύ πιο έντιμο από το να κάνεις παιδιά για να εκπληρώσεις κοινωνικές επιταγές... Και γω ήμουν πολύ σκεφτική για το παιδί. Με τρόμαζε η αλλαγή στη ζωή μου.. τώρα όμως.. όταν το πιτσιρίκι μου χαμογελάει... τίποτα, μα τίποτα μέχρι σήμερα δεν με έχει κάνει πιο ευτυχισμένη..τίποτα δεν συγκρίνεται με αυτό.. ούτε ταξίδια, ούτε έρωτες ούτε τίποτα. Είναι κάτι μαγικό και μόνο αν το ζήσεις το καταλαβαίνεις.