ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΤΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ

[margelin]

Καλημερα ενοχικες μου μανουλες!οπως καταλαβαινετε ειμαι κι εγω μια απο εσας που το τελευταιο διαστημα με εχει πιασει πολυ εντονα αυτο το συναισθημα της ενοχης οτι δεν ειμαι πουθενα καλη γιατι ασχολουμαι με τοσα πραγματα.Δουλευω σπαστο 8ωρο,εχω μια κορη στην 1η δημοτικου, και ενα γιο 18 μηνων.Ολοι εχουν παραπονο,το αφεντικο μου γιατι δεν ειμαι συγκεντρωμενη και κανω λαθη,ο αντρας μου γιατι δεν του αφιερωνω καθολου χρονο(καθολου ομως)τα παιδια η μεγαλη γιατι δεν κανουμε πραγματα μαζι , ο μικρος δεν μιλαει ακομα αλλα γατζωνεται πανω μου και κλαιει οταν φευγω για δουλεια.Φανταζομαι οτι δεν ειμαι η μονη και οτι αλλες κοπελες ισως να εχουν χειροτερο προγραμμα απο εμενα αλλα ειμαι πολυ χαλια ψυχολογικα.Δεν μπορω να ευχαριστηθω ουτε το σ/κ γιατι αγχωνομαι να κανω τοι δεν προλαβαινω ολη την εβδομαδα.Και το ερωτημα ειναι ΑΞΙΖΕΙ? Χανω τις καλυτερες στιγμες των παιδιων μου,ο γιος μου μπορει να κανει καινουρια πραγματα και εγω τα μαθαινω απο τη γιαγια. πολλα εγραψα ε?!

[elenip]

Καλημερα ενοχικες μου μανουλες!οπως καταλαβαινετε ειμαι κι εγω μια απο εσας που το τελευταιο διαστημα με εχει πιασει πολυ εντονα αυτο το συναισθημα της ενοχης οτι δεν ειμαι πουθενα καλη γιατι ασχολουμαι με τοσα πραγματα.Δουλευω σπαστο 8ωρο,εχω μια κορη στην 1η δημοτικου, και ενα γιο 18 μηνων.Ολοι εχουν παραπονο,το αφεντικο μου γιατι δεν ειμαι συγκεντρωμενη και κανω λαθη,ο αντρας μου γιατι δεν του αφιερωνω καθολου χρονο(καθολου ομως)τα παιδια η μεγαλη γιατι δεν κανουμε πραγματα μαζι , ο μικρος δεν μιλαει ακομα αλλα γατζωνεται πανω μου και κλαιει οταν φευγω για δουλεια.Φανταζομαι οτι δεν ειμαι η μονη και οτι αλλες κοπελες ισως να εχουν χειροτερο προγραμμα απο εμενα αλλα ειμαι πολυ χαλια ψυχολογικα.Δεν μπορω να ευχαριστηθω ουτε το σ/κ γιατι αγχωνομαι να κανω τοι δεν προλαβαινω ολη την εβδομαδα.Και το ερωτημα ειναι ΑΞΙΖΕΙ? Χανω τις καλυτερες στιγμες των παιδιων μου,ο γιος μου μπορει να κανει καινουρια πραγματα και εγω τα μαθαινω απο τη γιαγια. πολλα εγραψα ε?!

 

Γειας και από εμένα άλλη μία εργαζόμενη μαμά προσωπικά αυτό που πιστεύω είναι πως όποια απόφαση να πάρεις θα πρέπει να μην κοιτάς μόνο το τώρα αλλά και το αύριο... όταν τα παιδιά είναι μικρά οι ανάγκες τους είναι περισσότερες από όταν μεγαλώνουν.. δηλ. τα πρώτα 3 χρόνια π.χ. έχουν μεγαλύτερη ανάγκη την μαμά τους... από εκεί και πέρα όμως που το παιδί ξεκινά δραστηριότητες (παιδικό - νήπιο - σχολειο - εξωσχολικές δραστηριότητες) οι ώρες που "μένει" με την μαμά είνα κατά πολύ λιγότερες... οπότε εάν πεις ότι αφήνω το παιδί μου τώρα για να δουλέψω σε λίγα χρόνια θα είσαι κλεισμένη σε ένα σπίτι να κάνεις δουλειές και απλά να περιμένεις: τον άντρα να γυρίσει από τη δουλειά τα παιδιά από το σχολείο / φροντιστήριο κλπ... για να μην πω που όταν μεγαλώσουν αρκετά θα έχουν τις δικές τους παρέες εξόδους κλπ.... σαφέστα εάν δεν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα (που όσο καλά και να είναι καποιος σίγουρα τα παραπάνω χρήματα δεν έβλαψαν κανέναν) το καλύτερο είναι να υπάρχει μία μαμά στο σπίτι να μεγαλώνει τα παιδιά της.. εγώ προσωπικά δεν είμαι σε αυτή την φάση... ναι μου λείπει ο μικρός μου αλλά είμαι από τους ανθρώπους που μου αρέσει η δουλειά μου.. ότι τρέχουμε σαν τον βέγγο είναι αλήθεια αλλά και σπίτι να είσαι (εάν κρίνω από φίλες μου που δεν δουλεύουν) και εκεί δύσκολα είναι γιατί έχεις ένα σωρό δουλειές.... οπότε πιστεύω ότι κάνεις και συμβιβασμούς κάποια στιγμή με γνώμονα τι είναι καλύτερο για όλους... ναι μπορεί να πάρω ένα έτοιμο κέικ από τον φούρνο μερικές φορές γιατί δεν θα προλάβω να φτιάξω αλλά στις δουλειές έξω εγώ προσωπικά παίρνω και τον μικρό... δηλ. εάν έχω μία δουλειά άλλη να κάνω μετά την δουλειά μου θα πάω σπίτι (εγώ δεν έχω ούτως ή άλλως κανέναν να τον κρατήσει) οπότε παίρνω και τον μικρό και ξαμολιέμαι (σουπερ μάρκετ / ψωνια, υποχρεώσεις κλπ).. ακόμη και για ενα καφέ να θέλω να πάω, πηγαίνω σε ένα παιδότοπο κοντά στο σπίτι μία φορά την εβδομάδα και ο μικρός ξαμολιεται στον παιδότοπο και εγώ δίπλα πίνω το καφεδάκι μου ή μόνη ή με καμία φίλη που μπορεί να έρθει)... όλα αυτά βέβαια παίζουν ρόλο και στο πως αισθάνεται η καθεμιά μας... δηλ. εάν νιώθεις ότι η δουλειά δεν σε γεμίζει και θέλεις να κάτσεις σπίτι τότε είναι απλά τα πραγματα.. προσωπικα πιστεύω ότι οι τύψεις έρχονται όταν δεν θέλω να κάτσω σπίτι αλλά "ντρέπομαι" και λίγο να το πω η κολλητή μου άφησε την δουλειά της, έκανε 2 παιδιά και το έχει μετανιώσει... για 2 λόγους: πρώτον γιατί κλείστηκε με 2 παιδιά στο σπίτι και λάλησε, δεύτερον γιατί με την κρίση ο άντρας δεν πληρώνεται όπως πριν και τα φέρνουν πολύ δύσκολα βόλτα.. κυρίως το θέμα της είναι όμως το ψυχολογικό.. τώρα τα παιδιά είναι σε μία ηλικία που λόγω σχολείου και δραστηριοτήτων λείπουν πάρα πολλές ώρες και αυτή κάθεται κλεισμένη σε ένα σπίτι και κλάει στην κυριολεξία την μοίρα της.... σαφώς βέβαια για μία άλλη κοπέλα μπορεί να ήταν η καλύτερη επιλογή... στην τελική αυτό που πιστεύω για την δική μου οικογένεια είναι ότι το παιδί πρέπει να μεγαλώνει σε ένα ευτυχισμένο περιβάλλον... και αυτό δεν έχει να κάνει με το εάν οι γονείς δουλεύουν ή όχι... εγώ π..χ "λείπω" από το παιδί μου τις ώρες που δουλεύω.. όλες τις άλλες ώρες τις περνάμε μαζί.. τα απογεύματα είμαστε όλο έξω (εκτός από τις μέρες που μπορεί να βρέχει πχ οποτε παίζουμε μαζί σπίτι) όλα τα ΣΚ γεμίζουν με βόλτες σε παιδότοπους ή φιλικά σπίτια, προσπαθώ όσο μπορώ να γεμίζουν οι ώρες μας μαζί.. γυρίζω σπίτι αυστηρά στις 17,30 και αυτό δεν το διαπραγματεύομαι στη δουλειά μου.. προ μικρου εποχή έφευγα νύχτα από το γραφείο...

[margelin]

Η αληθεια ειναι πως συμφωνω στα περισσοτερα που εγραψες.Το θεμα ομως ειναι μπορουμε να υπολογισουμε τελικα το αυριο,και το μετα απο ενα η δυο χρονια? Τα πραγματα ειναι τοσο ρευστα πλεον και δεν ειναι σιγουρες ουτε οι δουλειες μας ουτε τα λεφτα που μπαινουν στο σπιτι του καθενος.Εμενα το αφεντικο μου τον ιουλιο μου ανακοινωσε οτι τελος αυγουστου θα απολυθω.Αν εμενα θα εμπαινα ταμειο ανεργιας χωρις αποζημιωση και με λιογοτερα λεφτα,χωρις ικα.Τελοσπαντων η απολυση δεν εγινε γιατι επρεπε να κλεισω 3 χρονια στη δουλεια (προγραμμα οαεδ) τα οποια κλεινω τον φλεβαρη.Επιμενει στο οτι θελει να φυγω οποτε τον φλεβαρη μαλλον θα φυγω ετσι κι αλλιως,δηλαδη το σκεφτομαι.Για ενα χρονο με το ταμειο θα παιρνω περιπου τα ιδια λεφτα.Που θελω να καταληξω οτι δεν ξερουμε τι μας ξημερωνει και προσπαθω να χαρω τις μικρες στιγμες μας,ομως δεν μπορω λογω αγχους να τα προλαβω ολα.Φαντασου οτι πριν κανα μηνα εβγαλα εκζεματα παντου και ο δερματολογος μου ειπε οτι ειναι καθαρα ψυχολογικο.

[elenip]

Η αληθεια ειναι πως συμφωνω στα περισσοτερα που εγραψες.Το θεμα ομως ειναι μπορουμε να υπολογισουμε τελικα το αυριο,και το μετα απο ενα η δυο χρονια? Τα πραγματα ειναι τοσο ρευστα πλεον και δεν ειναι σιγουρες ουτε οι δουλειες μας ουτε τα λεφτα που μπαινουν στο σπιτι του καθενος.Εμενα το αφεντικο μου τον ιουλιο μου ανακοινωσε οτι τελος αυγουστου θα απολυθω.Αν εμενα θα εμπαινα ταμειο ανεργιας χωρις αποζημιωση και με λιογοτερα λεφτα,χωρις ικα.Τελοσπαντων η απολυση δεν εγινε γιατι επρεπε να κλεισω 3 χρονια στη δουλεια (προγραμμα οαεδ) τα οποια κλεινω τον φλεβαρη.Επιμενει στο οτι θελει να φυγω οποτε τον φλεβαρη μαλλον θα φυγω ετσι κι αλλιως,δηλαδη το σκεφτομαι.Για ενα χρονο με το ταμειο θα παιρνω περιπου τα ιδια λεφτα.Που θελω να καταληξω οτι δεν ξερουμε τι μας ξημερωνει και προσπαθω να χαρω τις μικρες στιγμες μας,ομως δεν μπορω λογω αγχους να τα προλαβω ολα.Φαντασου οτι πριν κανα μηνα εβγαλα εκζεματα παντου και ο δερματολογος μου ειπε οτι ειναι καθαρα ψυχολογικο.

 

Το τι αξίζει στο τέλος όμως τελικά ο καθένας το επιλέγει για τον ευατό του... η δουλειά δεν είναι μόνο λεφτά.. εγώ π.χ. δεν δουλεύω μόνο για τα λεφτά.. μ' αρέσει που δουλεύω... οι εργαζόμενες μαμάδες σίγουρα δυσκολεύονται πολύ περισσότερο από αυτές που δεν δουλεύουν ... οπότε αυτό το κομμάτι θα πρέπει να δεις καλύτερα.. δηλ. πως θα τακτοποιήσεις τις δουλειές σου έτσι ώστε και να μην τρέχεις σαν την τρελή και να μην αγχώνεσαι... το άγχος μας δημιουργείται γιατί έχουμε την αίσθηση ότι δεν τα προλαβαίνουμε όλα... και λογικό... γι' αυτό λοιπόν θα πρέπει να τα βάλεις όλα κάτω και να μοιράσεις και αρμοδιότητες σε σένα και στο σύζυγο.. καταλαβαίνω ότι με 2 μικρά παιδιά δεν είναι εύκολο αλλά καποια πράγματα πρέπει να μοιραστούν.. δηλ. αλλες ανάγκες έχει ένα μωρό και άλλες ένα παιδάκι που θέλει το διάβασμά του.. εσύ τα έχεις και τα δύο... σταμάτα να αισθάνεσαι ενοχές γιατί το ότι 10 άτομα π.χ. περιμένουν να τα κανεις όλα εσύ και όλα τέλεια συγνώμη κιόλας αλλά δεν γίνεται.... βάλε προτεραιτότητες και κάλυψε τις ανάγκες που μπορείς να καλύψεις....

[BEAUTIFULL]

Γεια σας και από μενα, εργαζομαι από τα 18 μου 27 ολοκληρα χρονια στον ιδιωτικο τομεα..τα τελευταια 3 χρονια τα πραγματα εχουν φτασει στο απροχωρητο με αποτέλεσμα να μην θελω να πηγαινω για δουλεια (εχω φτασει να με παρακολουθεί ψυχολόγος) να κουράζομαι απίστευτα να μην μπορω να ανταπεξέλθω στις οικογενειακες μου υποχρεώσεις δουλευω 5 μερες την εβδομαδα 8 το πρωι με 10-11 την νυχτα εξαντλητικοι ρυθμοι και νιωθω ότι εχω αφησει τα παντα πισω και δεν αντεχω άλλο και όλα αυτά για ένα κομματι ψωμι.. σκέφτομαι πολύ σοβαρα να σταματήσω και αν μπορεσω (γιατι είναι πολύ δυσκολο στις μερες μας ) να βρω κατι να βγαζω ένα χαρτζιλικι ..και να μπορεσω επιτελους να σταθω στα ποδια μου και να ασχοληθώ κυριως με το παιδι μου (που με εχει περισσοτερη αναγκη) και μετα με όλα τα αλλα...οσο για τα ενσημα εχω περιπου 7400 και πιστευω ότι εχω θεμελιωσει δικαιωμα συνταξης με ανηλικο στα 52 η στα 55. επειδή εχω μαζεψει τα ενσημα αυτά σκέφτομαι ότι θα μπορουσα να το τολμησω ..Δεν αντεχω άλλο..εσεις στη θεση μου θα σκεφτόσασταν ετσι;

[mkcm]

Ψάξτο καλά με τη σύνταξη, γιατί έχουν γίνει αλλαγές στο ασφαλιστικό και αν μπορείς να βγεις τώρα βγες γιατί από φθινόπωρο επίκεινται και άλλες. Τώρα για την αλλαγή της δουλειάς, προσωπικά θα σου έλεγα ναι, γιατί το παιδάκι σου σε έχει ανάγκη. Αλλά επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι, πρώτα βρες κάτι και μετά φύγε....

[free dom]

Ψάξτο καλά με τη σύνταξη, γιατί έχουν γίνει αλλαγές στο ασφαλιστικό και αν μπορείς να βγεις τώρα βγες γιατί από φθινόπωρο επίκεινται και άλλες. Τώρα για την αλλαγή της δουλειάς, προσωπικά θα σου έλεγα ναι, γιατί το παιδάκι σου σε έχει ανάγκη. Αλλά επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι, πρώτα βρες κάτι και μετά φύγε....

Συμφωνω με την κοπελα, απλως ηθελα να προσθεσω οτι η υγεια ειναι πανω απ ολα! Αν δεν αντεχεις ειναι καλυτερα να φυγεις απ το να φας τα λεφτα που βγαζεις σε γιατρους, ψυχολογους και ντανταδες για το παιδι. Φυσικα μιλαμε για την περιπτωση που η δουλεια του συζυγου μπορει να καλυψει τα εξοδα σας, αλλιως δυσκολα τα πραγματα..

[BEAUTIFULL]

το να φυγω είναι και αυτό δυσκολο πρεπει να ενημερωσω ένα 6μηνο πριν δηλαδή καλο τελος χρονου τα λεφτα που βγαζω ηδη μου τα τρωνε οι γιατροι!!!! και οσο για το αν βγαινουν τα εξοδα με ένα μισθο δυσκολο μεν αλλα όχι ακατορθωτο..

[free dom]

το να φυγω είναι και αυτό δυσκολο πρεπει να ενημερωσω ένα 6μηνο πριν δηλαδή καλο τελος χρονου τα λεφτα που βγαζω ηδη μου τα τρωνε οι γιατροι!!!! και οσο για το αν βγαινουν τα εξοδα με ένα μισθο δυσκολο μεν αλλα όχι ακατορθωτο..

Σ αυτην την περιπτωση, οσο νωριτερα τους ενημερωσεις τοσο καλυτερα, και μετα αναγκαστικα 6 μηνες υπομονη, αλλα θα μετρας αντιστροφα αλλη ψυχολογια. Φανταζομαι οτι θα δικαιουσαι ταμειο ανεργιας,οποτε θα χεις μια βοηθεια μεχρι να βρεις κατι αλλο, αν σταθεις τυχερη και βρεις..

[Anthony2010]

Να εχετε υποψη οτι απο 1/1/15 η συνταξη που θα εγγυαται το κρατος θα ειναι 360 ευρω.Αν λοιπον μπορειτε με αυτα τα λεφτα να ζησετε ή εαν δεν παιρνετε παραπανω τωρα,τοτε να σκεφτειτε πολυ σοβαρα την συνταξη.

 

Βεβαια θα πρεπει να μπορειτε να επιβιωσετε στο διαστημα οπου θα εχετε μεν βγει στην συνταξη τυπικα, αλλα πρακτικα η καταβολη της θα καθυστερησει,ποιος ξερει για ποσο,πχ η μητερα μου κλεινει 2 χρονια οπου παιρνει μονο εναντι.

[mkcm]

Αυτό που λες είναι η βάση, μετά ενδέχεται να πάρει αύξηση ανάλογο με μια σειρά παραμέτρους.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί πρέπει να ενημερώσεις ένα 6άμηνο νωρίτερα; Δηλαδή, αν ο εργοδότης σου αύριο μεθαύριο βρει ένα πιτσιρίκι με 511 μεικτά, νομίζεις ότι θα το πολυσυζητήσει μαζί σου;

Αμ σου τρώνε το μεδούλι, αμ τους λυπάσαι.

[argini]

Kαταρχην συμβουλευσου έναν εργατολογο-δικηγορο αν οντως μπορεις να βγεις στη συνταξη και ποια θα είναι αυτή. Με μια επισκεψη που δεν κοστιζει πολύ θα ξερεις ακριβως τι ισχυει για την περίπτωσή σου. Αν μπορεις να βγεις, είμαι της άποψης να το κανεις. Μενοντας στο σπίτι θα εξοικονομήσεις χρηματα από τη σωστότερη διαχειρηση ως νοικοκυρα. Επιπλέον θα εχεις καλύτερη ποιότητα ζωης εστω και με λιγ'οτερα χρηματα!!

[Ifivo88]

Or γεια σασ και απο μενα...απο καιρο ηθελα να μπω στο φορουμ τελικα τα καταφερα...θα ηθελα και εγω να σασ πω την ιστορια μου και χρειαζομαι παρα παρα πολυ την γνωμη σας...εχω 2 παιδακια,2 αγορακια...ο ενα σ ειναι 4,5 χρονων και ο αλλοσ 7 μηνων....οταν εμεινα πρωτη φορα εγκυοσ αολα πηγαιναν τελεια μεχρι τον 4 μηνα που αναγκαστικα να σταματησω την δουλεια λογω συσπασεων....ολα καλα μεχρι που γυρισα στην δουλεια...οι μπηχτεσ απο την εργοδοτρια ενα σορω του τυπου εσυ θα παρεις αδεια τελευταια...ενα χρονο καθοσουνα θεσ και αδεια???? τελοσ παντων...μετα απο 4 χρονια ξαναμενω εγκυος στον δευτερο αλλα στην 17 εβδομαδα αναγκαστικα να κανω διακοπη γιατι το μωρο ειχε ενα σωρο προβληματα...υδροκεφαλια,υδρονεφρωση και δισχιδη ραχη...η ψυχολογια μου στα πατωματα...η γιατροσ μου μου ειπε οτι επρεπε να κατσω για 40 μερεσ μιασ και αναγκαστικα να το γεννησω κανονικα πριν μου κανει αναροφηση οτι ειχε απομεινει στην μητρα....δεν αντεξα ομωσ μετα απο μια εβδομαδα παλι πισω στην δουλεια γιατι δεν αντεχα να καθομαι σπιτι το σκεφτομουν συνεχεια....μετα απο ενα μηνα παλι εγκυοσ στον τριτο ζουζουνο,....απο την κιυραση ομωσ παλι συσπασεισ στον τεταρτο και με το βαρυ ιστορικο που εχω παλι σπιτι για ξεκουραση...η εργοδοτρια μονο που δεν με χτυπησε... μου ειπε πως το κανω ψεματα για να κατσω και οτι αν ισχυει αυτο τοτε χρειαζομαι φαρμακα....δεν σκεφτηκε καν οτι στην διακοπη γυρισα μετα απο μια εβδομαδα μονο η παρτι της την ενοιαζε.....σε λιγο καιρο ξεκιναω παλι την δουκεια και οι μπηχτεσ παλι θα ερχισουν και εχω βαρεθει...η ψυχολογια μου να ειναι στα πατωματα.....δεν θελω να ξαναγυρισω στα ιδια σκατα....το ωραριο μου ειναι 8 το πρωι με 3 το μεσημερι και 5 το απογευμα με 10 το βραδυ καθε μερα μεχρι την παρασκευη και το σαββατο ειναι 8 το πρωι με 3 το μεσημερι...δηλαδη τα παιδια θα τα βλεπω μονο σαββατο απογευμα και κυριακη...οσο για μισθο με το ωραριο που δουλευω και τισ υπεροριεσ ειναι 700 ευρω χωρις επιδοματα και με τα χιλια ζορια....θα ηθελα να κατσω στο σπιτι και εγω να μεγαλωσω οσο μπορω τα παιδια και ιδιαιτερα ο μικροσ μεχρι να παει στο σχολειο...ο συζηγος μου ειπε πως η αποφαση αυτη ειναι αποκλειστικα δικη μου και οτι αποφασισω αυτο να κανω....εσεισ στην θεση μου τι θα κανατε????επίσης ήθελα να ενημερώσω ότι η πεθερά μου είναι πολύ μεγάλη και έχει ιλιγκο και δεν μπορεί να κρατήσει παιδιά μόνη της και η μάνα μου δουλεύει συνεχώς για να βοηθήσει....επίσης ξέχασα να πω ότι στην παραμικρή ευκαιρία που έβρισκε η εργοδοτρια με υποβιβαζε συνεχώς και με έλεγε χοντρή πολλές φορές και ούφο και ηλιθια .....

Επεξεργάστηκαν 25 Ιουλίου,2015 by Ifivo88
Συμπλήρωση κειμένου

[panagiota2]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ!ΕΙΜΑΙ Κ ΕΓΩ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΜΕ 2 ΠΑΙΔΙΑ ΜΙΚΡΑ Κ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΩ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ..ΟΥΤΕ ΣΑΝ ΜΑΜΑ ΟΥΤΕ ΣΑΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ,ΟΥΤΕ ΣΑΝ ΣΥΖΗΓΟΣ..ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΤΥΧΕΙ?

[diane2020]

Εγω αν δε δούλευα πιστευω θα ειχα σαλταρει

Ευτυζως δε δουλεύω και παρα πολυ υπάρχουν στιγμες που εχω ενοχές αλλα μου περνάνε άλλωστε προσπαθω να περνάμε ποιοτικό χρόνο παρεα

Δε νομιζω να δούλευα 10 ωρες τη μερα με βοηθα ομως και το επαγγελμα

Υπάρχουν αλλα που σε θελουν εκει παρα πολλες ωρες αυτο θα ηταν πολυ δυσκολο πιστευω 

[Annitamik]

Σίγουρα δε γίνεται να μη δουλεύεις... Εμείς αν δεν είχαμε την δική μου δουλειά, θα είχαμε θέμα επιβίωσης, του άντρα μου λόγω κορονοιου πάει χάλια μαύρα... Ωστόσο ,  @diane2020 μόλις χθες σκεφτόμουν αυτό, πώς θα αφήσω το παιδάκι μου και θα φύγω. Πλησιάζει ο καιρός. Ειδικά που είμαι βάρδιες και θα λείπω νύχτα. Αν και μου λένε όλοι ότι για μένα θα είναι πιο δύσκολα ψυχολογικά, για τη μικρή θα είναι καλύτερα. Δε ξέρω νιώθω ότι θα αφήσω το μικρακι μου και θα φύγω. Χάλια , χάλια , χάλια... Για κάθε γυναίκα είναι διαφορετικά πάντως και είναι σεβαστό, εγώ είμαι από αυτές που έχουν άγχος και στεναχώρια που θα αφήσω το μωρό μου...

[Adios amigos]

κι εγώ δεν αντέχω να μη δουλεύω, τώρα που αναγκαστικά δε δούλεψα από το Μάρτιο (βασικά δούλευα αλλά από το σπίτι, οπότε είχα μόνο πνευματική κούραση) μούχλιασα μιλάμε. Πέρυσι που έκανα 4 δουλειές ένοιωθα πολλές τύψεις που δεν έβλεπα όσο θα έπρεπε τον μικρό αλλά τα λεφτουδάκια δε με χάλασαν καθόλου. Καινούργιο αυτοκινητάκι πήραμε και ξεχρέωσα και το πανάκριβο μεταπτυχιακό μου. Απλά σκεφτόμουν ότι δεν είναι μόνο τα λεφτά. Μία φορά θα είναι παιδί το παιδί μου. Και κατέληξα ότι για εμένα το ιδανικό μοντέλο είναι πρωινή στάνταρ δουλειά συν μεταπτυχιακό / διδακτορικό και καναδυο έξτρα απογευματινά ιδιαίτερο ή κάτι τέτοιο..Είμαι εντάξει με αυτά, και έχω και χρόνο για εμένα και για το παιδί. 

Εάν πάει καλά η εγκυμοσύνη φαντάζομαι ότι θα πρέπει να το ξεχάσω το εξτραδάκι..

Τύψεις δε νιώθω που δουλέυω γιατί έτσι προσφέρω πολλά πράγματα στο παιδί μου, αλλά με τόσο φορτωμένο πρόγραμμα οι φιλίες και οι καφεδες έχουν περιοριστεί στη μία φορά το μήνα και συνήθως μαζι με το παιδί. Δε με πειράζει και τόσο όμως γιατί εάν το έκανα πιο συχνά θα είχα πάρα πολλές τύψεις! Προτεραιότητά μου είναι η οικογένειά μου 

Επεξεργάστηκαν 12 Οκτωβρίου,2020 by jellyfishch

[diane2020]

7 ώρες πρίν, Annitamik είπε:

Σίγουρα δε γίνεται να μη δουλεύεις... Εμείς αν δεν είχαμε την δική μου δουλειά, θα είχαμε θέμα επιβίωσης, του άντρα μου λόγω κορονοιου πάει χάλια μαύρα... Ωστόσο ,  @diane2020 μόλις χθες σκεφτόμουν αυτό, πώς θα αφήσω το παιδάκι μου και θα φύγω. Πλησιάζει ο καιρός. Ειδικά που είμαι βάρδιες και θα λείπω νύχτα. Αν και μου λένε όλοι ότι για μένα θα είναι πιο δύσκολα ψυχολογικά, για τη μικρή θα είναι καλύτερα. Δε ξέρω νιώθω ότι θα αφήσω το μικρακι μου και θα φύγω. Χάλια , χάλια , χάλια... Για κάθε γυναίκα είναι διαφορετικά πάντως και είναι σεβαστό, εγώ είμαι από αυτές που έχουν άγχος και στεναχώρια που θα αφήσω το μωρό μου...

Εγώ στο πρώτο έκλαιγα ακόμα κι αν έλειπα 3 ώρες. Στο δεύτερο ούτε καν, με χαίρετανε κιόλας και μου χουν και αδυναμία 

Δεν είναι έτσι όπως το φαντάζεσαι, εσύ νιώθεις ετσι αλλά δεν είναι! Ειναι όπως στα είπαν! Η δουλεία μας είναι βάλσαμο μην το ψάχνεις... Ειδικά αν έχεις μάθει από μιξρη να δουλεύεις 

[love kids]

Εργάζομαι από όταν αποφοίτησα από το πανεπιστήμιο. Κι ως μητέρα εργάζομαι πολλές ώρες, ανά περιόδους πάρα πολλές. Παράλληλα, με μικρά διαστήματα, σε όλα αυτά τα χρόνια της μητρότητας σπουδάζω. Όχι, είμαι άριστη στις σπουδές μου, δεν είναι ότι δεν μπορώ να τελειώσω. Απλά με το που τελειώνω κάτι, πάω στο επόμενο επίπεδο ή βρίσκω κάτι άλλο σχετικό με το αντικείμενό μου ώστε να εξελιχθώ προσωπικά κι επαγγελματικά. Ναι, έχω νιώσει τύψεις αλλά δεν μπορώ να μην εργάζομαι. Νιώθω, επίσης, ότι δίνω ένα καλό παράδειγμα στο παιδί. Πολλή η κούραση αλλά σημαντική η δημιουργία και η προσφορά και φυσικά οι οικονομικές απολαβές και η ανεξαρτησία. Φροντίζω να περνώ ποιοτικό χρόνο με την οικογένεια και να είμαστε όλοι μαζί στις ελεύθερες ώρες μας. 

[Annitamik]

9 ώρες πρίν, diane2020 είπε:

Εγώ στο πρώτο έκλαιγα ακόμα κι αν έλειπα 3 ώρες. Στο δεύτερο ούτε καν, με χαίρετανε κιόλας και μου χουν και αδυναμία 

Δεν είναι έτσι όπως το φαντάζεσαι, εσύ νιώθεις ετσι αλλά δεν είναι! Ειναι όπως στα είπαν! Η δουλεία μας είναι βάλσαμο μην το ψάχνεις... Ειδικά αν έχεις μάθει από μιξρη να δουλεύεις 

Ευχαριστώ για αυτό που λες! Εύχομαι να μου είναι εύκολη η επιστροφή στη δουλειά. Βασικά, βλέπω τον άντρα μου, ο οποίος δε θα ένιωθε καθόλου τύψεις στη θέση μου, αντίθετα για αυτόν είναι οξυγόνο η δουλειά. Και ίσως το βλέπω τελείως λάθος το όλο θέμα ή ίσως έχω παρακαθισει με το μωρό. Η δουλειά εκτός από χρήματα είναι και κοινωνικοποίηση, σου δίνει αυτοπεποίθηση, σε κάνει να αισθάνεσαι διαφορετικά από το να είσαι συνέχεια στο σπίτι, τουλάχιστον εμένα, γιατί καταλαβαίνω ότι υπάρχουν και άνθρωποι που σκέφτονται διαφορετικά από εμένα ή ο χώρος εργασίας τους είναι απαίσιος.Από την άλλη σκέφτομαι ότι σε ένα ιδανικό κόσμο θα ήθελα να καθίσω ακόμα ένα χρόνο με το παιδί μου, να τη δω να μεγαλώνει και άλλο. Αυτός ο καιρός που είμαστε μαζί είναι ανεκτίμητος. Πολλή πλάκα έχει που τα δικά σου παιδιά σε χαιρετανε κιόλας εύχομαι και η δικιά μου να συνηθίσει γρήγορα στην απουσία μου και να είναι εύκολα για όλους. Από τότε που άρχισε στερεές , έχω πάει ορισμένες φορές για καφέ ή για δουλειές ή για ψώνια καφέ της ήταν ζορικο όταν με εβλεπε να φεύγω, έκλαιγε, ωστόσο μετά ξεχάστηκε

[Ilaeira]

Εγώ γύρισα στη δουλειά αυτές τις μέρες. Ο μικρός (1 έτους) πήγε παιδικό, με σταδιακή προσαρμογή τον τελευταίο 1,5 μήνα. 

Δεν θα σου πω ψέματα, είναι δύσκολα και μου λείπει. Αλλά για μένα η εργασία είναι αδιαπραγμάτευτη. Όχι επειδή τρελαίνομαι να δουλεύω, προφανώς και περνάω καλύτερα πηγαίνοντας στις κούνιες και παίζοντας με το παιδί. Όμως ήμουν κι άλλα πράγματα πριν γίνω μαμά, και θέλω να διατηρήσω αυτά τα στοιχεία της ταυτότητάς μου. Χώρια που η οικονομική ανεξαρτησία είναι μια θεμελιώδης κατάκτηση, όσο ευτυχισμένος και σταθερός κι αν είναι ο γάμος σου.

[Annitamik]

8 ώρες πρίν, Ilaeira είπε:

Εγώ γύρισα στη δουλειά αυτές τις μέρες. Ο μικρός (1 έτους) πήγε παιδικό, με σταδιακή προσαρμογή τον τελευταίο 1,5 μήνα. 

Δεν θα σου πω ψέματα, είναι δύσκολα και μου λείπει. Αλλά για μένα η εργασία είναι αδιαπραγμάτευτη. Όχι επειδή τρελαίνομαι να δουλεύω, προφανώς και περνάω καλύτερα πηγαίνοντας στις κούνιες και παίζοντας με το παιδί. Όμως ήμουν κι άλλα πράγματα πριν γίνω μαμά, και θέλω να διατηρήσω αυτά τα στοιχεία της ταυτότητάς μου. Χώρια που η οικονομική ανεξαρτησία είναι μια θεμελιώδης κατάκτηση, όσο ευτυχισμένος και σταθερός κι αν είναι ο γάμος σου.

Συμφωνώ σε όσα λες! Για τη δική μας οικογένεια μάλιστα, μιας που μιλάς για οικονομική ανεξαρτησία, εμείς έχουμε πάει στο ότι θα είμαι εγώ ο "κουβαλητης" της οικογένειας. Έχουμε πει με τον άντρα μου ότι οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι, ο καθένας μπορεί να μείνει ανά πάσα στιγμή χωρίς δουλειά και αυτό δεν είναι ντροπή, κρατά με να σε κρατώ που λέμε. Αυτό είναι εξάλλου οικογένεια και συνεργασία. Στα μάτια μου πάντα. 

Παρόλα αυτά, έχω το συναίσθημα ότι θα μου λείψει το μωρό μου. Θα το ξεπεράσω εύχομαι γρήγορα. 

Ήθελα να ρωτήσω, ο μικρός πως το πήρε; Θυμάμαι ότι θηλαζες. Συνεχίζεις; Πώς πάει η μετάβαση γενικά; Αν μπορείς γράψε λεπτομέρειες

[Ilaeira]

On 14/10/2020 at 4:57 ΠΜ, Annitamik είπε:

Συμφωνώ σε όσα λες! Για τη δική μας οικογένεια μάλιστα, μιας που μιλάς για οικονομική ανεξαρτησία, εμείς έχουμε πάει στο ότι θα είμαι εγώ ο "κουβαλητης" της οικογένειας. Έχουμε πει με τον άντρα μου ότι οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι, ο καθένας μπορεί να μείνει ανά πάσα στιγμή χωρίς δουλειά και αυτό δεν είναι ντροπή, κρατά με να σε κρατώ που λέμε. Αυτό είναι εξάλλου οικογένεια και συνεργασία. Στα μάτια μου πάντα. 

Παρόλα αυτά, έχω το συναίσθημα ότι θα μου λείψει το μωρό μου. Θα το ξεπεράσω εύχομαι γρήγορα. 

Ήθελα να ρωτήσω, ο μικρός πως το πήρε; Θυμάμαι ότι θηλαζες. Συνεχίζεις; Πώς πάει η μετάβαση γενικά; Αν μπορείς γράψε λεπτομέρειες

 

Το πήρε ανέλπιστα καλά, μέχρι τώρα τουλάχιστον. Η μετάβαση κράτησε περίπου 5 εβδομάδες. Στην αρχή ο στόχος ήταν να κατέβει από την αγκαλιά των νηπιαγωγών, γιατί τις πρώτες μέρες δεν είχε καμία διάθεση να εξερευνήσει (πραγματικά ανησυχητικό για το παιδί μου). Μετά ο στόχος ήταν να ανοίξει το στόμα του να φάει. Μόλις το κατέκτησε κι αυτό, αυξήσαμε σταδιακά τις ώρες μέχρι που έμεινε και για ύπνο. Η πρώτη μέρα ήταν δύσκολη, έκλαιγε μέχρι που στο τέλος κοιμήθηκε επειδή δεν άντεχε άλλο την κούραση. Από την επόμενη και μετά, μια χαρά: κοιμάται δυο ώρες σερί, κάτι που στο σπίτι δεν κάνει ποτέ την ημέρα. Παίζει και τρώει κανονικά, χαίρεται τα πρωινά όταν πηγαίνουμε, πάει στην αγκαλιά τους χωρίς πρόβλημα. 

 

Με τον αποθηλασμό δεν προχώρησα γιατί δεν βλέπω να είναι κατάλληλη η περίοδος. Ενώ μέσα στη μέρα δεν το ζητούσε ποτέ, παρά μόνο για να κοιμηθεί, πλέον με το που γυρίζει σπίτι πέφτει στο στήθος με τα μούτρα. Νιώθω κι εγώ τις αναμενόμενες τύψεις που περνάει πιο πολλή ώρα πλέον με τις δασκάλες του παρά μ' εμάς, και δεν θέλω να του το στερήσω τώρα και να τον δυσκολέψω κι άλλο. Λέω να ξαναπροσπαθήσω γύρω στα Χριστούγεννα, που θα είναι 15 μηνών. Το βραδινό πιπίλισμα σε συνδυασμό με τη δουλειά με κουρελιάζει λίγο, αλλά πραγματικά τον λυπάμαι και βλέπω την ανάγκη του για σύνδεση. (Να σημειώσω ότι σε καμία περίπτωση δεν είμαι απ' αυτές που θα περάσουν agitation αλλά θα το υπομείνουν "για το καλό του παιδιού γιατιμανασημαινειθυσια" - αν δω ότι δεν την παλεύω, θα το κόψω κι ας πιεστεί. Απλά σε αυτή τη φάση αντέχω ακόμα.)

 

Εσύ πότε ξεκινάς; Έχει ξεκινήσει το παιδί παιδικό ή όχι ακόμα;

[Annitamik]

15 ώρες πρίν, Ilaeira είπε:

 

Το πήρε ανέλπιστα καλά, μέχρι τώρα τουλάχιστον. Η μετάβαση κράτησε περίπου 5 εβδομάδες. Στην αρχή ο στόχος ήταν να κατέβει από την αγκαλιά των νηπιαγωγών, γιατί τις πρώτες μέρες δεν είχε καμία διάθεση να εξερευνήσει (πραγματικά ανησυχητικό για το παιδί μου). Μετά ο στόχος ήταν να ανοίξει το στόμα του να φάει. Μόλις το κατέκτησε κι αυτό, αυξήσαμε σταδιακά τις ώρες μέχρι που έμεινε και για ύπνο. Η πρώτη μέρα ήταν δύσκολη, έκλαιγε μέχρι που στο τέλος κοιμήθηκε επειδή δεν άντεχε άλλο την κούραση. Από την επόμενη και μετά, μια χαρά: κοιμάται δυο ώρες σερί, κάτι που στο σπίτι δεν κάνει ποτέ την ημέρα. Παίζει και τρώει κανονικά, χαίρεται τα πρωινά όταν πηγαίνουμε, πάει στην αγκαλιά τους χωρίς πρόβλημα. 

 

Με τον αποθηλασμό δεν προχώρησα γιατί δεν βλέπω να είναι κατάλληλη η περίοδος. Ενώ μέσα στη μέρα δεν το ζητούσε ποτέ, παρά μόνο για να κοιμηθεί, πλέον με το που γυρίζει σπίτι πέφτει στο στήθος με τα μούτρα. Νιώθω κι εγώ τις αναμενόμενες τύψεις που περνάει πιο πολλή ώρα πλέον με τις δασκάλες του παρά μ' εμάς, και δεν θέλω να του το στερήσω τώρα και να τον δυσκολέψω κι άλλο. Λέω να ξαναπροσπαθήσω γύρω στα Χριστούγεννα, που θα είναι 15 μηνών. Το βραδινό πιπίλισμα σε συνδυασμό με τη δουλειά με κουρελιάζει λίγο, αλλά πραγματικά τον λυπάμαι και βλέπω την ανάγκη του για σύνδεση. (Να σημειώσω ότι σε καμία περίπτωση δεν είμαι απ' αυτές που θα περάσουν agitation αλλά θα το υπομείνουν "για το καλό του παιδιού γιατιμανασημαινειθυσια" - αν δω ότι δεν την παλεύω, θα το κόψω κι ας πιεστεί. Απλά σε αυτή τη φάση αντέχω ακόμα.)

 

Εσύ πότε ξεκινάς; Έχει ξεκινήσει το παιδί παιδικό ή όχι ακόμα;

Μπράβο , εύχομαι να συνεχίσετε τόσο καλά!!!! Και να είναι και ο αποθηλασμος εξίσου εύκολος. Ξεκινάω Ιανουάριο. Να σου πω σκεφτόμουν από τη στιγμή που έμεινα έγκυος να τη ξεκινήσω παιδικό όταν θα γυρίσω στη δουλειά, ωστόσο τώρα με τις υπάρχουσες συνθήκες η δουλειά του άντρα μου έχει ρυθμιστεί στο ελάχιστο, και έχουμε την δυνατότητα να ρυθμίσει το πρόγραμμα της δουλειάς ανάλογα με τις ώρες που θα λείπω εγώ. Οπότε μάλλον προς το παρόν θα την κρατάμε εναλλάξ, εκτός αν ξανααλλαξουν τα πράγματα. Επίσης, ακόμα τη βλέπω λίγο μικρούλα ( καλά αυτό είναι τελείως προσωπική οπτική) και δε θα ήθελα ακόμα να αρχίσει σταθμό, είναι και ο συγκεκριμένος ιός που έχουμε σηκώσει χέρια ψηλά όλοι είναι και οι ιώσεις γενικά, επειδή ξεκινάω Ιανουάριο, θέλω να τρεναρω λίγο ακόμα. Ίσως όταν κλείσει τα δύο και μετά, γιατί και εμάς θα μας βόλευε σαν ζευγάρι ο παιδικός σταθμόςκαι όχι κάποια άλλη εναλλακτική όπως γιαγιάδες ( είναι δύσκολο γιατί μένουμε μακριά και δε θέλουμε να ταλαιπωρουμε κανέναν ) ή νταντάδες . Να ρωτήσω και κάτι ακόμα, αν δε σε ζαλίζω; Το παιδί κοιμόταν μόνο θηλάζοντας; Αν ναι, το ότι κοιμήθηκε στον παιδικό σταθμό είναι τεράστιο βήμα και μπράβο! Έκανες κάτι πιο πριν για να συνηθίσει; Να μη πιεστεις, να θηλασεις όσο εσύ νιώθεις καλά. Και εγώ έτσι θα το κάνω, όσο αντέξω, θα ήθελα ιδανικά μέχρι την άνοιξη καλοκαίρι να περάσουν και οι ιώσεις, αλλά ότι γίνει, δε βάζω πλέον στάνταρ όρια. Προς το παρόν δεν είμαι εγώ έτοιμη για αποθηλασμο, δε ξέρω πώς θα νιώθω αν αρχίσω τη δουλειά. Για κάποιο λόγο αργεί να εμφανίσει το μήνυμα μου, είναι σε απόκρυψη