Πως χειρίζεσαι ένα δυσάρεστο γεγονός

[marye]

Καλημέρα σε όλες!

 

Είμαι νέο μέλος αν και σας διαβάζω εδώ και αρκετό καιρό.

 

Είμαι στο τέλος του τρίτου μήνα εγκυμοσύνης με ΠΗΤ 24 Ιουλίου. Μέχρι τώρα όλα βαίνουν καλώς (έχω ήδη ένα αγοράκι 6 ετών) και το Σάββατο θα κάνω και την αυχενική διαφάνεια (που έχω τρομερή αγωνία).

 

Μέσα σ' όλα, τυχαίνει ένας πολύ αγαπημένος θείος μου (αδελφός του πατέρα μου) να είναι σοβαρά άρρωστος και από ότι λένε οι γιατροί μάλλον είναι μη αναστρέψιμη η κατάσταση.

 

Πως χειρίζεσαι ένα τέτοιο γεγονός χωρίς να βλάψεις το μωρό? Η συναισθηματική φόρτιση είναι δεδομένη. Ηδη έχω σκάσει στο κλάμα.

 

Η φιλική σας άποψη θα με βοηθούσε πολύ αυτή την στιγμή!

 

Μαίρη

[roulaki71]

Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν κανει καλο στην κατασταση σου. Απλα γινεσαι σκληρη σαν πετρα και λες οτι ο θειος σου δεν θα γινει καλα με το να παθει κακο το μωρο σου. Ψυχραιμια και κουραγιο σου ευχομαι.

[Kristianna]

Γλυκια μου καλημερα!!!! περασα τα μια παρομοια κατασταση οταν μουν εγκυος στο γιο μου 6 μηνων.ειχε αρρωστησει η γιαγια μου και μεσα σε 1 βδομαδα την χασαμε...Οταν το εμαθα η φορτηση ηταν ττοια που με επιασε τεοια ζαλαδα που κοντευα να λιποθυμισω μου πηραν την πιεση και ειχε παει 17 με 9,5 Και βεβαια μετα ετρεχα στον γιατρο για να βεβαιωθω οτι ολα ειναι καλα.Φυσικα δεν Πηγα στν κηδεια και απο κι και μετα προσπαθουσα να μην το σκεφτομαι....Οταν γεννησα τελικα πηγα στο νεκροταφειο και εκλαψα με την ψυχη μου....Εισαι απο οτι ειδα λιγο προσπαθησε να μην στεναχωριεσαι και να μην το σκεφτεσαι ξερω ειναι δυσκολο....Να εισαι ηρεμη και οσο μπορεις μην κλαις τα μπεμπακια μας το καταλαβαινουν και στεναχωριουνται και αυτα.....Κουραγιο γλυκια μου....

[roulaki71]

Κοιτα απλα τη φωτογραφια της Kristianna με το αγγελουδακι της. Δεν θα ηταν κριμα να παθαινε κατι (χωρις να βγει και τιποτα στην τελικη)? Ξερω οτι ειναι σκληρο αλλα το μωρακι τι φταιει?

[mikio]

Γεια σου Μαίρη! Να σου ευχηθώ καταρχήν τα καλύτερα για την εγκυμοσύνη σου κι ένα υπέροχο υγιέστατο μωράκι! Καταλαβαίνω απόλυτα πώς νιώθεις. Ήδη είσαι επιφορτισμένη με την αγωνία για την πορεία της κύησης, της υγείας του μωρού σου και σίγουρα ένα τέτοιο γεγονός θα σου προκαλεί μεγάλο πόνο. Πριν λίγους μήνες έχασα κι εγώ τον παππούλη μου. Ήταν ο πατέρας του πατέρα μου. Ξέρω ότι ο κάθε άνθρωπος διαχειρίζεται το πένθος και τη θλίψη του διαφορετικά. Θα σου γράψω λοιπόν πώς το διαχειρίστηκα εγώ. Σταμάτησα να σκέφτομαι. Αφού έκλαψα, αφού πόνεσα κάποια στιγμή είπα "φτάνει". Στην κηδεία όσοι με είδαν θα με πέρασαν για αναίσθητη. Και ευτυχώς που ήμουν εγώ η "δυνατή" για να στηρίξω τον πατέρα μου που κανένας άλλος από την οικογένεια δεν μπορούσε να στηρίξει καθώς όλοι ήταν σε άσχημη κατάσταση. Ανησύχησα πολύ νόμιζα ότι θα πεθάνει κι αυτός πάνω στον τάφο του. Εγώ Μαίρη μου σταμάτησα να σκέφτομαι τον παππού μου κι όλες τις στιγμές που ζήσαμε μαζί. Σταμάτησα να φέρνω στο μυαλό μου την εικόνα του δίπλα στο τζάκι, τα λόγια του (στα μάτια μου ακόμα και τώρα φαντάζει πάνσοφος) τα ριζίτικα που τραγουδούσε στο νοσοκομείο στο κρεβάτι του πόνου, για τον αετό που δεν τον ρίχνει κάτω το βόλι και δεν γνωρίζει το θάνατο.... Ίσως τώρα που στα γράφω να είναι η πρώτη φορά που κλαίω μετά το άκουσμα του θανάτου του. Πόσο κακό μας κάνει το μυαλό ώρες-ώρες! Για το πρώτο διάστημα λοιπόν σταμάτησα να σκέφτομαι και μετά όταν τον έφερνα στο μυαλό μου γελούσα. Γελούσα πολύ γιατί τον θυμόμουν σε στιγμές γεμάτες γέλιο και αγάπη, γεμάτες γλέντι και χαρά. Και είναι παρήγορο να ξέρεις ότι κάποια στιγμή τα αγαπημένα σου πρόσωπα θα τα "ξανασυναντήσεις". Δεν ξέρω πού αλλά είμαι σίγουρη ότι κάπου θα ξανασυναντηθούμε. Εύχομαι για το θείο σου να "φύγει" γρήγορα χωρίς πόνο. Αν έχει πάρει αγάπη κι αν έχει τώρα δίπλα του τους ανθρώπους που τον αγαπούν θα φύγει με χαμόγελο όπως ο παππούς μου. Τον πόνο δεν μπορείς να τον αποφύγεις κοπέλα μου, φρόντισε μόνο να τον κάνεις πιο "γλυκό".

[katerina_s]

Marye το ίδιο σε συμβουλεύω και εγώ. Προσπάθησε να κρατήσεις την ψυχραιμία σου. Ζήτα από τους δικούς σου να μην σου λένε με κάθε λεπτομέρεια την εξέλιξη της υγείας του. Να μαθαίνεις τα απολύτως απαραίτητα. Έτσι και εσύ θα είσαι πιο ήρεμη και δεν θα βλάψεις το μωράκι σου.Ξέρουμε όλες ότι όσο πιο ήρεμες είμαστε στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, τόσο καλύτερα θα είναι για τα μωράκια μας. Άλλωστε με το να μείνεις "αμέτοχη" δεν σημαίνει ότι τον αγαπάς και τον πονάς λιγότερο απ΄όλους.

Και κάτι ακόμα. Μια φίλη μου έχασε τον πατέρα της 10 μέρες πριν γεννήσει...Για να της το πουν της εδώσαν ηρεμιστικό. Στην κηδεία δεν πήγε...Το πατέρα της όμως το λάτρευε και τον λατρεύει!!!

[neamanoula]

Με το να στενοχωριέσαι όμως δεν κάνεις καλά τον θείο σου! Λυπάμαι πάρα πολύ για τον θείο σου, αλλά κι εσύ δεν είσαι πλέον μόνη σου. Έχεις πάνω από όλα την ευθύνη ενός παιδιού που κουβαλάς και μετά του εαυτού σου. Λογικό να στενοχωρηθείς, αλλά με το να πλαντάζεις στο κλάμα δεν σώζεις τον θείο σου μάλλον κάνεις κακό στο μωράκι σου. Εύχομαι περαστικά για τον θείο και σε σένα θα έλεγα να απομακρυνθείς λίγο από την κατάσταση γιατι σε αυτή την φάση δεν αντέχουμε τις έντονες συναισθηματικές φορτίσεις.

[Eleftheria]

Πως το χειρίζεσαι? Απλά και μόνο χαϊδεύοντας την κοιλιά σου και έχοντας το μυαλό στο μωρό που έχεις μέσα σου.

Πριν, από 1 μήνα περίπου είχαμε στην ευρύτερη οικογένειά μας (ο νονός-θείος μου) το πρώτο δυσάρεστο γεγονός μέσα στην τελευταία 15ετία. Πολύ δύσκολες στιγμές. Όσο ήμουνα μέσα στο σπίτι ήταν χαρά Θεού, γιατί τα μικρά δε σου δίνουν περιθώρια στενοχώριας, μόνο τραγούδι, παιχνίδι, χαρά… Όταν έκλεινα την πόρτα για να πάω στη δουλειά, τα μάτια να τρέχουν από το ανσανσέρ του σπιτιού μέχρι την ώρα που επέστρεφα. Τα μικρά ασυνείδητα μεν, μας βοήθησαν όλους. Εμένα, τα ξαδέλφια μου, νονά μου. Με την παραμικρή ευκαιρία, όλοι έρχονταν να παίξουν με τα μικρά και να τους πω τα τελευταία επιτεύγματα.

 

Γι’ αυτό, θα σου έλεγα να μένεις όσο περισσότερο γίνεται με το γιό σου και τις υπόλοιπες ώρες να μιλάς με το μωρό που μεγαλώνει μέσα σου (όχι και πολύ, μην έχουμε άλλα!….).

Γιατί όπως γράφει και η neamanoula, τώρα έχουμε ΕΥΘΥΝΗ απέναντι σε όλους τους γλυκομπόμπιρες εντός και εκτός κοιλιάς.

[marye]

Σας ευχαριστώ όλες για την υποστήριξη.

 

Τελικά είναι πολύ σημαντικό να έχεις την άποψη κάποιας που βιώνει την ίδια κατάσταση με σένα (την εγκυμοσύνη εννοώ).

 

Μου δώσατε πολύ κουράγιο. Εύχομαι σε όλες μια υπέροχη πορεία μέχρι την γέννηση των μωρών μας.

[Λενιώ]

Θα συμφωνήσω με την Eleftheria.

 

"Απλά και μόνο χαϊδεύοντας την κοιλιά σου και έχοντας το μυαλό στο μωρό που έχεις μέσα σου."

 

Εγώ marye μου, είμαι στην 14η εβδομάδα της εγκυμοσύνης μου, και πριν 1 μήνα έχασα την μαμά μου.

 

Δεν πιστεύω κι εγώ, ότι είμαι τόσο ψύχραιμη. Εντάξει, δεν τραγουδάω, δεν χορεύω, δεν πετάω από την χαρά μου, αλλά σίγουρα δεν είμαι όπως θα ήμουν εάν δεν είχα ένα μωράκι στην κοιλίτσα μου. Φαντάσου πως η μαμά μου ήταν 60 μόνο χρονών...

 

Δεν ξέρω τι θα γίνει αφού, πρώτα ο Θεός γεννήσω, αλλά αυτήν την στιγμή προέχει η ψυχούλα που ζει μέσα μου, που δεν φταίει σε τίποτα και που εγώ έχω όλη την ευθύνη για αυτό.

 

Έτσι προσπάθησε να το δεις... Και να δεις, που όλα θα πάνε καλά.

 

Σου εύχομαι τα καλύτερα!

[katerina_s]

Λενιώ συλλυπητήρια. Σε μια ωραία στιγμή της ζωής σου, χάνεις το πιο αγαπημένο προσωπο..!! Χαιρομαι που διαβάζω ότι είσαι ψύχραιμη και έτσι να μείνεις. Έχω χάσει και εγώ τον πατέρα μου και σε καταλαβαίνω.

Το μυαλό σου τώρα ας είναι στο μπουμπουκάκι σου και αφού γεννηθεί με το καλο έχεις χρόνο να θρηνήσεις τη μαμά σου..!

Καλή συνέχεια και να πάνε ΟΛΑ καλά!

[Λενιώ]

Το παλέυω με νύχια και με δόντια.

Με παρηγορεί το γεγονός, ότι πρόλαβε να μάθει η μανούλα μου πως θα αποκτήσει αδελφάκι, ο λατρεμένος της (μοναδικός) εγγονός...

Να 'σαι καλά Κατερίνα μου, σ' ευχαριστώ πολύ.

[elias-christina]

Ξηνετε πληγη η οποια μενει ανοιχτη εδω κ 19 μηνες...

 

Περνουσα μια παρα πολυ δυσκολη φαση τοτε, ενα πολυ προσωπικο θεμα με τον συζηγο μου...

Εκλαιγα, στεναχωριομουν κ φωναζα... παρ'ολα αυτα ομως δεν επαψα ουτε στιγμη να ειμαι θετικος ανθρωπος, αυτο που επαιξε κυριο λογο ηταν οι ορμονες μου με εκαναν υπερευαισθητη κ εξακολουθω να ειμαι εκτοτε.

Στον προ εγκυμοσυνης καιρο καμια σχεση!

 

Το δε κοριτσακι μου... ειναι καταχαρουμενο φτου φτου φτου!

Η θετικοτητα μου επαιξε κ εδω καθοριστικο ρολο!

 

Λυπαμαι για την μανουλα σου κοριτσι μου!

[Λενιώ]

Σ' ευχαριστώ κάλή μου...

[ΠΕΖΗ]

ΛΕΝΙΩ ΜΟΥ ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΕ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΣΟΥ.

ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΘΑΡΑΛΛΕΑ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΕΣ! ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ!!!

[madalena]

kai apo mena ta sullipitiria mou leniw. den skerw alla kathe fora pou sou simbainei kati kalo kati kako akolouthei meta kai antistrofa isos gia na uparxei isiropia ti napw. kai egw ta teleftaia 3 xronia exw xasei 3 poluagapimenous mou anthropous(pethero, tin gigiaka mou kai theia) i teleutea 50xronwn. otan exasa ti giagia mou eimoun egkuos 7minwn ton gio mou kai me piasan oi ponoi, aima apo ti muti+piesi k alla polla alla eutuxos o theoulis kai i psixoula tis me boithisane kai den exasa to mwro mou. otan gennithike mou eksafanise oli ti pikra tha deis kai su pou otan tha to exeis dipla sou tha einai olos o kosmos gia sena kai tha ksexaseis ton pono.

[Λενιώ]

Na 'ste kala koritsia... Sas efxaristw...

[Skybeam]

Η κολλητή μου, έγκυος στο επικίνδυνο τρίμηνο, στο δεύτερο παιδί της, έχασε τον πατέρα της. Υποστηρίζει ότι αυτό το παιδί ήρθε στον κόσμο για να τη βοηθήσει να ξεπεράσει αυτή την απώλεια. Γιατί, όπως καταλαβαίνεις, για χάρη του εμβρύου αναγκάστηκε να δείξει μεγάλο αυτοέλεγχο επάνω στα συναισθήματά της...

[marye]

Παιδιά, τελικά σήμερα το πρωί "έφυγε" ο θείος μου.

 

Προς το παρόν είμαι πολύ ήρεμη. Είχαμε προετοιμαστεί ψυχολογικά τόσο καιρό. Βέβαια, δεν θα πάω στην κηδεία (εξάλλου είναι και στο νησί και δεν μπορώ να ταξιδέψω).

 

Ευχαριστώ και πάλι για την υποστήριξή σας.

[roulaki71]

Να ζησεις να τον θυμασαι....

[katerina_s]

Παιδιά, τελικά σήμερα το πρωί "έφυγε" ο θείος μου.

 

Προς το παρόν είμαι πολύ ήρεμη. Είχαμε προετοιμαστεί ψυχολογικά τόσο καιρό. Βέβαια, δεν θα πάω στην κηδεία (εξάλλου είναι και στο νησί και δεν μπορώ να ταξιδέψω).

 

Ευχαριστώ και πάλι για την υποστήριξή σας.

 

Συλλυπητήρια..Προσπάθησε να είσαι ήρεμη για το μωράκι σου.Αυτό θα ήθελε και ο θείος σου.

[Eleftheria]

Marye, να ζήσετε να τον θυμάστε με αγάπη και γλυκύτητα.

Και να προσπαθήσεις να είσαι ήρεμη!

[marye]

Σίγουρα θα το ήθελε, μου το είχε πει κιόλας.

 

Εκανε και χιούμορ τώρα τελευταία, έλεγε για τα παιδιά του (τρία αγόρια κοντά στην ηλικία μου) "τα κ....παιδα να μην λένε να παντρευτούν να κρατήσω κανένα εγγόνι!"

 

Τον μεγάλο μου τον γιο τον λάτρευε. Πίστευε πως θα προλάβαινε κι αυτό αλλά δυστυχώς ...

 

Είναι απίστευτο πως μπλέκονται όλα μαζί, χαρές, λύπες...

[YIOUPI]

Μαρία στις 2 Σεπτεμβρίου΄ενώ ήμουν 5 μηνών μου ανακοίνωσαν ότι ο μέχρι τότε υγιέστατος κ πολυαγαπημένος μου μπαμπάκας έχει καλπάζουσας μορφής καρκίνο που είχε απλωθεί παντού... στις 14 Σεπτεμβρίου τον χάσαμε κ εγώ τον΄είδα μόνο μία φορά γιατί το νοσοκομείο ήταν λοιμωδών νόσων κ δεν έπρεπε να πάω σαν έγκυος....

για φαντάσου.. σκέψου τον αποχωρισμό, την απώλεια και πως ένοιωσα όταν τον είδα τόσο άρρωστο...

Δεν ξέρω να σου πω συνταγη.... θα σκέφτεσαι το πλασματάκι που έχεις μέσα σου κ η φύση σου θα σου δώσει τη δύναμη να ανταποκριθεις..

και τώρα που σου γράφω Μαρία κλαίω..

[marye]

yioupi ειλικρινά ντρέπομαι από την ώρα που διάβασα το μήνυμά σου.

 

Ούτε να το φανταστώ δεν μπορώ ότι θα χάσω ποτέ τον πατέρα μου. Ο πόνος για τον θείο υπάρχει αλλά δεν συγκρίνεται με τίποτα με τον πατέρα.

 

Δεν έχω λόγια να σου πω, κορίτσι μου, παρά μόνο ότι πρέπει να είσαι πολύ δυνατός άνθρωπος.