Αναζήτηση στο φόρουμ
Εμφάνιση αποτελεσμάτων για tags 'φόβος'.
Found 15 results
-
Αγχώδης διαταραχή & εγκυμοσύνη
dob δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Πρώτο Τρίμηνο (1η -12η εβδομάδα)
Καλησπέρα σας, Είναι άλλο ένα βράδυ που δεν μπορώ να κοιμηθώ από το άγχος. Στο παρελθόν έχω περάσει αγχώδη διαταραχή κι έχω πάρει αγωγή ένα χρόνο ladose. Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε. Όταν αποφασίσαμε πριν δύο μήνες να προσπαθήσουμε με τον άντρα μου για παιδάκι, πρόσεχα πάρα πολύ τα πάντα. Δεν έπινα αλκοόλ, πρόσεχα τη διατροφή μου. Ωστόσο, το άγχος επανήλθε. Πίστευα πως δε θα μπορέσω να μείνω έγκυος με τόσο αγχος. Όντως, τον πρώτο μήνα προσπαθειας δεν έμεινα έγκυος. Τον δεύτερο μήνα μια μέρα πριν μου έρθει περίοδος, με πιάνει κρίση άγχους. Παίρνω 1/4 solidon που μου έχει πει η ψυχίατρος πως επιτρέπεται στην εγκυμοσύνη. Δε μου κάνει τίποτα. Σίγουρη εγώ πως δεν είμαι έγκυος, πήρα κι 1/4 tranxene και τελικά..είμαι έγκυος!! Ωστόσο,αντί να χαρώ φοβάμαι μήπως έχω δημιουργήσει πρόβλημα στο παιδί με τα χάπια που πήρα. Η γιατρός μου λέει πως δεν υπάρχει περίπτωση γιατί είναι πολύ μικρή η ποσότητα και πολύ πρώιμο το στάδιο της εγκυμοσύνης. Εγώ σκέφτομαι πως αν είχα κάνει ένα τεστ, θα είχα δει πως είμαι έγκυος,απ' τη χαρά μου θα είχε περάσει η κρίση άγχους και δε θα βίωνα την κατάσταση που βιώνω τώρα. Προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά αλλά το άγχος μήπως έχω κάνει κακό στο παιδί δε φεύγει. Φυσικά κι αν δεν του έχω κάνει κακό με τα χάπια,πιθανόν να του κάνω με το άγχος που βιώνω τώρα. Έχει κάποια κοπέλα παρόμοια εμπειρία που εξελίχθηκε καλά; Το μεγάλο μου άγχος είναι οι διαταραχές που δεν μπορούν να εντοπιστούν με εξετάσεις..πχ. αυτισμός. -
Τραβηγμένες (;) φοβίες για το παιδί μου...
joe δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Ψυχολογία του γονέα
Κοριτσια μου θα ηθελα να σας εμπιστευτω ενα προβλημα που εχω τον τελευταιο καιρο:τρεμω και φοβαμαι για το μελλον της μικρης μου,οχι ομως μεσα στα φυσιολογικα πλαισια που ανησυχουν ολες οι μαμαδες.Μυ μπαινουν συνεχως τρομερες σκεψεις,κανω συνειρμους και ολα μου φαινονται σαν οιωνοι για το μελλον της,με αποτελεσμα να ειμαι μονιμως στην τσιτα.Για παραδειγμα,μπορει να δω ενα ονειρο το βραδυ που να μου φανει "καπως" και μετα ολη μερα να σκεφτομαι μηπως παθει κατι η μικρη,μηπως σημαινε κατι για την υγεια της κλπ.. Σκεφτομαι με αγχος ακομη και το απωτερο μελλον,πχ φοβαμαι μηπως παθει κατι μεθαυριο σε μια σχολικη εκδρομη,στις πρωτες τις εξοδους με αγορια,οταν θα πρωτοοδηγησει,κι ολα αυτα τη στιγμη που ειναι μολις 10 μηνων ακομη,ετσι? Αλλο που με εχει αγχωσει ειναι οτι επειδη ετοιμαζμαι να αγορασω ενα σπιτι το οποιο ειναι στον 5ο οροφο,εχουν αρχισει οι φοβιες μου μηπως κινδυνευσει το παιδι με τα μπαλκονια,και μηπως μου βγει ξυνη η αγορα και το πληρωσει το παιδι μου και τετοια πραγματα. Χωρια που οταν γυριζαμε σπιτι απο το μαιευτηριο,σε αυτη την πρωτη διαδρομη διασταυρωθηκαμε με ενα αυτοκινητο,καταλαβαινετε τι ειδους,δε θελω να το γραψω,απο αυτα που καποιαα στιγμη ολοι μας θα μπουμε θελοντας και μη.Περιττο να σας πω οτι απο τοτε μου εχει καρφωθει το αγχος μηπως ηταν οιωνος αυτο,και μηπως παθει κατι το παιδι,και γενικα δεν μπορει να ησυχασει με τιποτα η ψυχη μου.Ειναι φορες που κοιταζω τη μικρη μου στα ματια και με πιανει πανικος μη μου παθει κατι,με το ζορι κρατιεμαι να μη βαλω τα κλαμματα,και ειλικρινα υποφερω πολυ γιατι μου μπαινουν ιδεες σε ανυποπτο χρονο και δεν μπορω να τις διωξω απο το μυαλο μου.Αυτο που φοβαμαι περισσοτερο ειναι τα ατυχηματα,ισως επειδη προσφατα πηγε να καταπιει ενα κουμπι και οταν ηταν 3 μηνων ειχε χτυπησει δυνατα στο κεφαλι-ειχα ανοιξει και σχετικο θεμα τοτε. Μη νομιζετε οτι ειμαι μια τρελλη που δεν εχει τι να κανει ολη μερα και φανταζεται διαφορα,ισα ισα,εχω τη δουλεια μου οπου ανταποκρινομαι πιστευω αψογα,ετοιμαζομαι να παρω ενα δανειο,γενικα θελω να πω οτι δεν ειμαι μια ψυχανωμαλη που παιρνει χαπια αλλα ενας φαινομενικα νορμαλ ανθρωπος.Αυτες ομως οι φριχτες σκεψεις και τα αγχη που μου μπαινουν ωρες-ωρες (μαλλον,τις περισσοτερες ωρες) για το παιδι με εχουν εξουθενωσει ψυχικα.Φοβαμαι μηπως ολα αυτα ειναι προαισθηματα,μηπως το ενστικτο της μανας με προειδοποιει για καποιον κινδυνο,δεν ξερω. Ο αντρας μου που του τα λεω,αρχικα με καθησυχαζε οταν ομως ειδε οτι κοντευουν να μου γινουν εμμονη καποια πραγματα αρχισε να νευριαζει και πλεον μου λεει οτι δε θελει να του μεταδιδω τα αγχη μου και να τα κραταω καλυτερα για τον εαυτο μου.Κοριτσια σας εχει συμβει εσας κατι τεοιο,να εχετε τραβηγμενα αγχη και φοβιες για το παιδι σας,που συχνα φτανουν και σε μακαβριες σκεψεις? Μηπως ειμαι τελικα για δεσιμο?(Μωρε η μικρη να 'ναι καλα κι εγω ας ειμαι για ζουρλομανδυα!!! ) -
Έχω ένα αγοράκι 3 χρόνων και φοβάμαι ρε παιδιά μέχρι και τις απλές ιωσεις. Μήπως πρέπει να παω σε ειδικό; για να γίνω πιο συγκεκριμένη, σκέφτομαι συνέχεια μην αρρωστήσει, απογευγω να συναντάμε οικογένειες που τα παιδιά τους πηγαίνουν σχολείο μη τυχόν και κολλήσει κάτι ο δικός μου, στην παιδική χαρά αν δω κάποιο παιδάκι να έχει μύξα η να βήχει απομακρύνω τον δικό μου και γενικά στο μυαλό μου υπάρχει πάντα η φοβία. Να σημειώσω πως δεν πάει βρεφικό ο δικός μου. Έχω και το άγχος πως θα πιει το αντιπυρετικο όταν αρρωστήσει γιατί δεν το θέλει με τίποτα. Τι να κάνω για να απαλλαγώ απ όλο αυτό; δεν χαίρομαι τίποτα κ είμαι συνέχεια Μ ένα άγχος που με φθείρει. Υπάρχει άλλη μανούλα με τέτοιο άγχος; Α, και ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι μη τυχόν και χρειαστεί να νοσηλευτέι
-
Φοβίες παιδιών και αντιμετώπιση τους
BIZELI δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Διαπαιδαγώγηση & Συμπεριφορά προς το παιδί
Σκέφτηκα να γραφουμε εδώ φοβίες που έχουν τα τέκνα μας και ίσως τρόπους και συμβουλές για να τις αντιμετωπίσουμε!!! Μέχρι στιγμής (αν και η δικιά μου είναι μικρή ακόμη) φοβάται τα εξής: 1. Το τρελό μπαλοζωάκι που με το που το έβαζα σε λειτουργεία έκλαιγε με μαύρο δάκρυ.-Λύση: Παύση του παιχνιδίου και απόκρυψη του στη ντουλάπα. 2.Τους ξένους,αλλά όχι πάντα- Λύση? προσπαθώ να την έχω αγκαλιά για να νοιώθει ασφαλής και φαντάζομαι ότι θα της φύγει σιγά σιγά ε? 3.Τα μούσια και τα γένια (φοβία που όπως φαίνεται είναι στο dna μας γιατί το ίδιο φοβούμουν και εγώ μικρή)-Λύση: Να ξυρίζω τους επισκέπτες -
Ξαφνικη φοβια για συγκεκριμενο μερος.
cronut δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Προσχολική ηλικία (απο 2 ετών): Ανάπτυξη, Ψυχολογία, Συμπεριφορά
Καλησπερα σας! ελπιζω να σας βρισκω οσο γινεται σε καλη ψυχολογια με ολα οσα συμβαινουν αυτο το καιρο. Αυτο το φορουμ με εχει βοηθησει απο τη πρωτη μερα που εκανα παιδια και ειλικρινα ειναι μεγαλο βαλσαμο για μενα αυτο μιας και ειμαι μια μοναχικη μαμα , ειδικα το τελευταιο χρονο της πανδημιας. Για να ξεκινησω θα σας πω οτι ειμαι με το παιδι μου σε μια περιοδο που ειναι αρκετα εντονη σε μενα αλλα δε του το δειχνω.Μην εχοντας ΚΑΝΕΝΑΝ με παιδι γυρω μου ουτε , στο παρελθον δεν εχω ιδεα απο πολλα πραγματα και ετσι επειδη δεν ξερω αν οι λεξεις και οι προτασουλες που κανει ειναι αρκετες εχω το μεγαλο αγχος αν ειναι καλα η αν θα θελει βοηθεια και σε αυτο το μεγαλο αγχος μεχρι να ερθει το ραντεβου με την αναπτυξιολογο προσθεθηκε ξαφνικα και κατι αλλο που μπορει να ειναι νορμαλ , να το εχουν και αλλα παιδια αλλα εγω παλι δεν ξερω! δεν εχω κανεναν να ρωτησω εκτος απο τη μανα μου που δεν θυμαται τι εκανα πριν 39 χρονια!. Και μπαινω στο θεμα το παιδακι μου ειναι 2 ετων και 9 μηνων.Τον ενα χρονο απο αυτο το περασε αποκλειστικα με εμενα και λιγες ωρες το βραδυ το πατερα του .Δεν εχει αλληεπιδραση με αλλα παιδια ουτε και με αλλους ενηλικες εκτος απο τη παιδιατρο μια φορα το μηνα και κανεναν περαστικο που θα του πει δυο γλυκα λογια.Επισης εδω που ζω ο κοσμος δεν κρατουσε τα μετρα , οι πλατειες ειναι μικρες ο φοβος μεγαλος και ετσι εμεινε αρκετο καιρο μεσα. Ομως δεν ειχε βγαλει καποιο θεμα , καποια κινηση περιεργη εκτος ισως απο το λογο που και παλι δεν ξερω αν εχει θεμα η οχι.....πριν 5 μερες τον ντυνω να παμε βολτα γυρω γυρω και ξαφνικα αρχισε να κλαιει δεν καταλαβα τι εγινε αλλα δεν εβγαινε απο το σπιτι ?!....γυρισε το κεφαλι του προς τη πορτα και τοτε ειδα οτι ΦΟΒΟΤΑΝ.Του μιλησα γλυκα τον πηρα αγκαλια τον σηκωσα τον κατεβασα κατω βγηκαμε εξω και ηταν μια χαρα! δεν ειχε κανενα θεμα...ετρεχε επαιζε καναμε εκει τα παιχνιδια μας γυρναμε σπιτι μπαινει μεσα αγκαλια με ολα τα παιχνιδια που του πηρα απο το περιπτερο χαρουμενος οκ λεω θα ηταν τυχαιο......την επομενη μερα , παλι δεν εβγαινε απο το διαμερισμα μονο αν τον εβγαζα αγκαλια.... 5 μερες τωρα δεν βγαινει μονος του απο το διαμερισμα.......ενω δεν εχει προβλημα να μπει σε αλλο κτιριο (πχ στο βιβλιοπωλειο) δεν εχει προβλημα να ανεβει και να κατεβει σκαλες σε ολες τις πλατειες πεζοδρομια κλπ γενικα ΠΟΥΘΕΝΑ και σε ΤΙΠΟΤΑ δεν εκδηλωνει φοβια εκτος απο το να βγει απο το διαμερισμα.....να κανει το βημα να βγει εξω......περπαταει μεχρι τη πορτα και εκει σταματα και γυρνα πισω και αν του πω ελα ελα παμε τον βλεπω οτι πιεζετε και παει να βαλει τα κλαμματα....αν τον σηκωσω και τον βγαλω εξω ολα καλα. (?). Προσπαθω να καταλαβω τι συμβαινει αλλα δεν βγαζω καμμια ακρη , δεν εγινε ποτε τιποτα ΠΑΝΤΑ ΕΧΕΙ ΦΩΣ αρα δεν ειναι πχ σκοταδι (αλλα θα το φοβοταν και σπιτι το βραδυ , που δεν το φοβαται) δεν χτυπησε ποτε εκει , δεν υπαρχει ορατος λογος για αυτο που συμβαινει....εκτος αν ειδε καποιο παιδικο που φοβοταν κατι τετοιο , η εγινε κατι σε καποια πορτα και του εμεινε ! ειναι το μονο που μπορω να σκεφτω! .Απο την αλλη παιζει στο μυαλο μου. μην εχει καποιο σοβαρο προβλημα το παιδι ....και δεν το καταλαβαινω. Μπηκα και διαβασα οτι γενικα τα παιδια εχουν διαφορες φοβιες παραλογες η μη και οι οποιες εν καιρω φευγουν , σας εχει τυχει κατι τετοιο.? σας ευχαριστω. -
Φοβερό άγχος και φόβος για τον τοκετό
Ντίνα30 δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Τοκετός & Μαιευτήριο
Κορίτσια καλησπέρα. Βρίσκομαι στην 33η βδομάδα και δόξα τω Θεό όλα πάνε καλά. Το πρόβλημά μου είναι ότι πάσχω από τεράστιο άγχος και φόβο. Πιστεύω ότι οφείλεται στο γεγονός ότι αποκτήσαμε αυτό το μωράκι μετά από 4 χρόνια προσπαθειών και μετά από αμέτρητες εξετάσεις και πολύ πολύ ταλαιπωρία. Πριν 2,5 χρόνια ξαναέμεινα έγκυος αλλά πάνω στους 2 μήνες απέβαλα και η ψυχολογία μου όπως καταλαβαίνεται έπεσε στο ναδίρ. Το "χάλια" δεν περιγράφει αυτό που ένιωθα...Τελικά με τη βοήθεια του Θεού έμεινα έγκυος στο άσχετο που λένε, ενώ δεν το περιμέναμε. Ακόμα δεν το πιστεύω καμιά φορά χαχαχαχα Λόγω λοιπόν αυτών των γεγονότων έχω αγχωθεί, φοβάμαι και προσεύχομαι να πάνε όλα καλά. Από το πολύ άγχος μου ανεβαίνει η πίεση μόνο κάθε φορά που πάω στο νοσοκομείο να με δει ο γιατρός (φανταστείτε ότι ανεβάζω 19-20 ), μετά όταν πάω σπίτι (αφού με έχει καθησυχάσει ότι όλα βαίνουν καλώς) τη μετράω και έχω γύρω στο 11!!!! Έκανα και κάτι εξετάσεις σχετικές και μου είπε κι ο γιατρός ότι η πίεση δεν είναι παθολογική αλλά ψυχολογικής φύσεως, όταν αγχώνομαι ή φοβάμαι, με πιάνει ταχυπαλμία και ανεβαίνει η πίεση. Ο φόβος μου είναι ότι όταν θα πάω για να γεννήσω (με καισαρική φυσικά) θα αγχωθώ σίγουρα και η πίεση θα ανέβει στα ύψη!!! Φοβάμαι μην πάθω τίποτα εγώ ή ακόμα χειρότερα ο μπέμπης μας. Καμιά φορά σκέφτομαι τα πολύ χειρότερα.... Δεν μπορώ να κοντρολάρω τον εαυτό μου, όσο κι αν έχω προσπαθήσει... Το άγχος με νικάει πάντα..Ο γιατρός μου βέβαια με ενημέρωσε πως η επισκληρίδιος ρίχνει την πίεση, και ελπίζω να έχει δίκιο... Είχατε εσείς κάτι παρόμοιο? Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να εύχομαι να πάνε όλα καλά!!!! Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!!! -
Τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζω καταθλιψη και κρίσεις πανικού,ο γιατρός συνεστησε συνεδρίες με ψυχολόγο και λίγο στεντον,εχει κανενας παρόμοια εμπειρία?δεν ξερω τι να κάνω και ειμαι σε απογνωση,νομίζω οτι θα τρελαθω και οτι εχω κατι σοβαρό
-
Κλάμα στο μπάνιο & στο λούσιμο
DALIA δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Προσχολική ηλικία (απο 2 ετών): Ανάπτυξη, Ψυχολογία, Συμπεριφορά
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΕΜΕΝΑ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 2,5 ΕΤΩΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΤΟ ΜΠΑΝΙΟ, ΑΦΟΥ ΟΤΑΝ ΝΥΧΤΩΝΕ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΜΟΥ ΤΟ ΖΗΤΟΥΣΕ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΠΟΥ 1 ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΒΡΑΧΟΥΝ.ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΕΓΩ ΤΟΥ ΕΚΑΝΑ ΜΠΑΝΙΟ, ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΠΑΙΔΙΚΟ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΟΥΤΕ ΣΕ ΣΑΜΠΟΥΝΑ ΚΤΛ.ΑΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΑΣ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΟΥΣΑΤΕ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ. -
Φοβαται την παιδιατρο!!!!!!!!
Endelweiss δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Προσχολική ηλικία (απο 2 ετών): Διατροφή & Ιατρικά θέματα
Κοριτσια καλησπερα Ο γιος μου 2.5 ετων παρουσιασε φοβια με τη γιατρο μας.κ οταν λεω φοβια εννοω ουρλιαχτα κλαμματα σε σημειο να του κοβεται η αναπνοη και φυσικα δεν καθεται να τον εξετασει ουτε να τον μετρησει ουτε καν στη ζυγαρια δεν ανεβαινει.Μ εχει αγχωσει πολυ ολο αυτο.Την αλλη βδομαδα πρεπει να κανει εμβολιο κ οταν το σκεφτομαι με πιανει κρυος ιδρωτας.Τι σοκολατες του ταζω τι παιχνιδια βολτες κτλ αλλα τιποτα...συνεχιζει να ουρλιαζει.Ειναι το πρωτο μου παιδι κ πρωτον δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω,εχω πανικοβληθει κ δευτερον συμβαινει μονο σε μας αυτο;Αν υπαρχει καποια αναλογη εμπειρια η καποιος τροπος να τον κανω να ηρεμησει λιγο θα ηθελα να το ακουσω. Σας ευχαριστω -
Εδώ και μαι βδομάδα περίπου ο μικρός μου τρομάζει χωρίς λόγο. Ξυπνάει κάπου κάπου και στον ύπνο του με κλάμματα αλλά έλεγα οκ, μπορεί να βλέπει εφιάλτη. Αλλά τώρα στα καλά καθούμενα, εκεί που καθόμαστε μαζί την ημέρα, από κάποιον θόρυβο μικρό, ή από αλλαγή στην ένταση της φωνης μου (όχι να φωνάζω ή να τον μαλώνω) πετάγεται, με κοιτάει τρομαγμένος, γκρινιάζει και θέλει να έρθει στην αγκαλιά μου! Δεν ξέρω τι έχει πάθει! Το κάνει συνήθως τα απογεύματα αλλά όχι μόνο. Να πω βέβαια και το εξής, δεν ξέρω αν έχει παίζει κάποιο ρόλο. Πριν από μερικές μέρες είχε αλλάξει τον ύπνο του και ενώ κανονικά κοιμόταν το μεσημέρι 1-3, για 2 μέρες κοιμήθηκε στις 5 και ξύπνησε στις 6, 6:30. Οταν ξυπνούσε έκλαιγε πάλι σαν να τρόμαξε. Σκέφτηκα μήπως επειδή όταν κοιμόταν ήταν μέρα και όταν ξυπνούσε νύχτα γι αυτό τρόμαζε? Και του έχει μείνει φόβος από τότε? Δεν ξέρω τι να σκεφτώ...
-
Φοβάται τα πάντα!
Αντιγόνη δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Προσχολική ηλικία (απο 2 ετών): Διατροφή & Ιατρικά θέματα
Εδώ και κάποιο καιρό η κόρη μου, ενώ ήταν ένα παιδί με αυτοπεποίθηση, ξαφνικά έχει αναπτύξει κάποιες αδικαιολόγητες φοβίες τις οποίες αδυνατώ να βασίσω κάπου. Εχτές δεν έμπαινε στο καρεκλάκι της να φάει γιατί το φοβόταν . Επίσης δεν πάει να κοιμηθεί στο κρεβατάκι της να κοιμηθεί μόνη της όπως πριν γιατί το φοβάται κι αυτό, όπως επίσης και το δωμάτιό της όταν δεν είναι εντελώς φωτεινό. Έτσι, την πάμε κοιμισμένη στο κρεβάτι της. Επίσης φοβάται και κάποια τραγουδάκια (από τα Ζουζούνια) που δεν μπορώ να το καταλάβω γιατί, εφόσον είναι ήρεμα και χαρούμενα. Και όλο λέει δεν το θέλω αυτό... εκείνο.. το φοβάμαι.. Ελπίζω να ναι και αυτή μια φάση και να περάσει... Έχετε αντιμετωπισει κατι παρόμοιο?.. -
Φοβάται την απόρριψη των παιδιών 4,5 ετών
myfavouritelullaby δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Προσχολική ηλικία (απο 2 ετών): Ανάπτυξη, Ψυχολογία, Συμπεριφορά
Γεια σας κορίτσια!Θέλω να σας ρωτησω κάτι για τη μεγάλη κόρη μου ηλικίας 4,5 ετών. Δεν έχει πάει ακόμα παιδικό ούτε προνήπιο,αφού κάναμε μια προσπάθεια και δνε ήθελε καθόλου,Αποφασίσαμε λοιπόν με τον πατέρα της να μην την πιέσουμε και να την αφήσουμε λίγο ακόμα σπίτι (μέχρι του χρόνου δηλαδή) αφού όλη της τη ζωή θα ναι μες τα σχολεία και τις υποχρεώσεις. 'Οταν συναντάμε παιδάκια άγνωστα σε αυτήν και δεν της μιλάνε νιώθει πολυ άσχημα και μου το λέει.Μου λέει "μαμά γιατί δεν μου μιλάνε δεν με συμπαθούν?" Της εξηγω βέβαια οτι και αυτά ντρέπονται κι εφόσον κανείς δεν τα συστηνει δεν κάνουν την πρώτη κίνηση.Αν δεν κάνει την πρώτη κίνηση ενα παιδάκι να της μιλήσει εκείνη το εισπράττει ως απόρριψη. Στον παιδικό που την πήγα είχε φέρει 2 κούκλες να τις δείξει στα παιδιά κ έτσι να τους πιάσει κουβέντα αλλά δεν την άφησαν οι δασκάλες.Τα παιδιά δεν της μιλούσαν κι αυτή ως καινούρια ένιωσε άσχημα.'Οταν ήρθα να την πάρω,την είδα καθισμένη στο τραπεζάκι να παίζει με τα τουβλάκια όπως τα αλλα παιδιά αλλά φαινόταν λυπημένη.Το έκανε μηχανικά και δεν μιλούσε με κανένα παιδί (όπως και τα άλλα δεν μιλούσαν μεταξύ τους) 'Οταν συζητάμε για το σχολείο ακόμα το ίδιο λέει οτι φοβάται να μπει κάπου ως καινούρια και τα παιδιά να μην την θέλουν.Γνωριμίες όμως κάνει άνετα όταν είμαι εγώ μαζί της και παίζει ωραία.Καμμιά ιδέα?Στεναχωριέμαι που έχει ανασφάλεια.. -
3 χρονών και φοβάται τη θάλασσα
Marianna T δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Προσχολική ηλικία (απο 2 ετών): Ανάπτυξη, Ψυχολογία, Συμπεριφορά
Καλημέρα. Ο γιος μου είναι 3 χρονών και φοβάται υπερβολικά τη θάλασσα. Η αλήθεια είναι ότι και πέρυσι δεν ήταν το καλύτερό του αλλά τον κράταγα στα χέρια και είχαμε καταλήξει να βάζει ακόμη και το πρόσωπο μέσα αρκεί να τον έχω μαζί μου. Φέτος και ενώ στα πρώτα δύο μπάνια όλα πήγαν καλά και δε φάνηκε να τον ενοχλεί κάτι (το αντίθετο μάλιστα) αρνείται να ξαναμπεί μέσα. Σε βαθμό όμως που δε θέλει ούτε να βρέξει το πόδι του, ούτε να πάει να γεμίσει το κουβαδάκι. Ισως να φοβήθηκε γιατί του έβαλα τα μπρατσακια στο δεύτερο μπάνιο και τον αφησα 2 δευτερόλεπτα από τα χέρια μου χωρίς να πατώνει αν και εκείνη την ώρα δεν αντέδρασε καθόλου, φάνηκε μάλιστα να του αρέσει. Τον ρωτάω τι φοβάται αλλά μου λέει συνέχεια δε θέλω τη θάλασσα. Δοκίμασα όλες τις μεθόδους (να τον πάρω στα χέρια να μπούμε μαζί, να πάμε κοντά να βρέξει λίγο τα πόδια του αλλά δεν πιάνει τίποτα). Επίσης δεν ξέρω και τι είναι το καλύτερο, να τον πιέσω ή να μην μπαίνει καθόλου μέσα. -
Είμαι σίγουρη πως δεν άνοιξα στη σωστή κατηγορία το θέμα μου...αλλά δεν ήξερα που να το εντάξω. Ζητώ συγνώμη λοιπόν και συνεχίζω: Έχω δίπλωμα απο το 2004 αλλά λόγω του ότι δεν είχα αυτοκίνητο,κλπ, κλπ...δεν έχω οδηγήσει παρά μόνο 3-4 φορές και αυτό για κανένα 10λέπτο την κάθε φορά..σε μικρές, γνωστές αποστάσεις. Το θέμα είναι πως πλέον με το παιδί ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να οδηγώ. Αισθάνομαι πως είμαι με δεμένα χέρια...μην μπορώντας να πάρω το αυτοκίνητο μας και να πάω εκεί που θέλω. Εντάξει, στη δουλειά, δεν λέω, με εξυπηρετεί πολύ το λεωφορείο, αλλά το απόγευμα που μπορεί να θέλω να πάω σούπερ μάρκετ ή για ψώνια ή για βόλτα με τον μικρό...εκεί μου κακοφαίνεται πάρα πολύ και νιώθω άχρηστη και νιώθω ανίδεη...και ντρέπομαι που το λέω...ώρες ώρες πιάνω τον εαυτό μου να φθονεί τις φίλες μου...που οδηγούν και είναι ανεξάρτητες είτε από το σύζυγο, είτε από την απόσταση, είτε απο τα καιρικά φαινόμενα...ειτε απο οτιδήποτε βρε παιδί μου...! Από την άλλη...δεν με βοηθάει και ο άντρας μου...Δηλαδή, μου λέει.."Πάρτο...αλλά αν το καταστρέψεις...να δω πόσα θα πληρώνουμε...και αν φτιάχνεται κιόλας....και αντε...καλά...αν σκοτώσεις κανέναν φουκαρά;;; Ή το οτι θα θέσεις σε κίνδυνο τη ζωή του παιδιού μας...αυτά δεν τα σκέφτεσαι;" Καλύτερα να μου έλεγε νέτα σκέτα...ΟΧΙ παρά αυτό που μου κάνει...μου πετάει το μπαλάκι...και εγώ το πιάνω...και το μπαλάκι πάνω γραφει: ΑΧΡΗΣΤΗ στην οδήγηση!!! ενώ θα επρεπε να γράφει...ξέρω κι εγώ..ΑΒΟΗΘΗΤΗ ...αφου δεν με βοηθάει να πάρω τον αέρα του...Αφήστε που έχουμε Jeep...τρέχα γύρευε δηλαδή...πώς θα την κουμαντάρω αυτή τη μαούνα;;; Αλλά απο την άλλη...τι σημασία έχει το μέγεθος..μήπως είναι υπεκφυγές δικές μου...ασυνείδητες...μήπως τελικά είμαι Ανεπιδευτη μαθήσεως; Σαν οδηγός..με την ελάχιστη αυτή πείρα μου...δεν έκανα και τίποτα τραγικό..ούτε το αμάξι μου εσβηνε, ούτε τιποτα...απλά ήθελα λίγο υποστήριξη και βοήθεια στο θέμα "παρκάρισμα" ...που δεν την είχα από πουθενά... Αχ, δεν ξέρω...Σκέφτομαι να προτείνω στον άντρα μου...να κάνουμε για αυτό το 6 μηνο (με την ευκαιρία που λήγει σε λίγες μερες η ασφάλεια) μεικτή ασφάλιση...για να είμαι πιο σίγουρη και καλυμένη..Θα δώσουμε καμια 200ρια ευρώ παραπάνω..αλλά θα ξέρω πως ο,τι κι αν γίνει..(εκτος αν φάω κανέναν λάχανο) θα το φτιάξουν....Δεν ξέρω..δεν ξέρω...τι λέτε; Είχε κανεις απο εσάς παρόμια φοβία;;;;; Ουφ...ουφ...ουφ.....αγχόνομαι μόνο στην ιδεα...
-
Το φαγητό μας δημιούργησε φοβία!!!!
george_f δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Παιδικοί σταθμοί, Βρεφικοί σταθμοί & Babysitter
Γεια σας φίλοι γονείς, Ο γιος μας, 3,5 ετών, ξεκίνησε τον παιδικό του. Ούτε κλάμματα, ούτε πίεση, πήγαμε Πέμπτη, πήγαμε Παρασκευή, μια χαρά. Το ΣΚ μας έφαγε τα αυτιά για το πόσο ωραία περνούσε και το ποσους φίλους έκανε. Ξαφνικά τη Δευτέρα, γίνεται το εξής: Του φέρνουν φαγητό (γιουβαρλάκια...) στο πιατάκι αλλά αυτός δεν το ήθελε. Εκείνη λοιπόν τη στιγμή, διασταυρώθηκε ότι του φώναξε πάρα πολύ έντονα η δασκάλα του, με αποτέλεσμα, όταν πήγα να τον πάρω, να τον βρω να κλαίμει με λυγμούς και πνιχτά αναφιλητά σε μια γωνιά, πίσω από ένα κουκλοθέατρο. Δεν μπορούσε να πάρει ανάσα. Η δασκάλα μου είπε: "πολύ ευαίσθητος ο γιος σας". Από εκείνη τη στιγμή, το παιδί δεν θέλει να κάθεται στην ώρα του φαγητού και ζητάει να τον παίρνουμε από τις 12:30. Κλαίει συνέχεια, θέλει να "ξεγραφτεί", ξυπνάει στον ύπνο του κλαίγοντας και ρωτά τη μαμά του "τί φαγητό έχουμε σήμερα" και άλλα ωραία........ Ενώ είμασταν τόσο καλά, μια απ' ό,τι φαίνεται εξαιρετικά απότομη συμπεριφορά της δασκάλας μας τα διέλυσε όλα. Μήπως μπορείτε να με συμβουλέψετε τι πρέπει/μπορώ να κάνω; Μιλήσαμε με τη δασκάλα και με τη Δ/ντρια και μας λένε συνεχώς ότι "είναι η προσαρμογή". Μα, δεν είχαμε "προσαρμογή" στην αρχή και "αποκτήσαμε ξαφνικά" μόλις μπήκε το φαγητό; Πληροφοριακά, ο πιτσιρικάς μου είναι όπως είπα 3,5 ετών, 20 κιλά, 110εκ ύψος, εξαιρετικά καλόφαγος, καλό παιδί υπάκουο και ήρεμο, επικοινωνιακό, με πολύ έντονο ψυχισμό και πολύ καλά ανεπτυγμένη γλωσσική ικανότητα. Βοήθειααααααααα.......
-
-
- 2.358 απαντήσεις
- 284.045 εμφανίσεις
-
- 31 απαντήσεις
- 16.766 εμφανίσεις
-
- 1 απάντηση
- 617 εμφανίσεις
-
- 131 απαντήσεις
- 103.246 εμφανίσεις
-
- 172 απαντήσεις
- 141.717 εμφανίσεις
-
Διαβήτης κύησης-ινσουλίνη-τοκετός 1 2 3 4
Από nichtfehlen, in Τρίτο Τρίμηνο (24η εβδομάδα - μέχρι τον τοκετό)
- 88 απαντήσεις
- 28.662 εμφανίσεις
-
- 888 απαντήσεις
- 459.333 εμφανίσεις
-
33η εβδομάδα ο λοξυγγας από χαμηλά χτυπάει ψηλα
Από ελενακι1, in Τρίτο Τρίμηνο (24η εβδομάδα - μέχρι τον τοκετό)
- 0 απαντήσεις
- 317 εμφανίσεις
-
- 123 απαντήσεις
- 26.379 εμφανίσεις
-
Φοίτηση σε ΕΠΑΛ κ επίδομα ανεργίας
Από Αννούλαααα, in Μετά το Σχολείο, τι; ΙΕΚ, ΤΕΙ, ΑΕΙ & επαγγελματική κατάρτιση
- 0 απαντήσεις
- 203 εμφανίσεις
-
