επαγγελματικό δίλημμα

[angelina]

Καλησπέρα και χρόνια πολλά σε όλες

Peony θα σου πω κι εγώ την προσωπική μου εμπειρία καθώς ήμουν δικηγόρος (ελεύθερη επαγγελματίας) και τώρα είμαι δημόσια υπάλληλος.

Καταρχήν τότε που το είχα πάρει απόφαση είχα πει κι εγώ ότι πάω δοκιμαστικά και βλέπουμε. Όταν παραιτήθηκα από το δικηγορικό σύλλογο έκλαιγα αλλά αυτό με παρηγορούσε.

Τον πρώτο καιρό λοιπόν είχα φρικάρει τελείως: Από εκεί που ήμουν όλη μέρα στους δρόμους ξαφνικά βρέθηκα καρφωμένη σε μία καρέκλα μέσα σε τέσσερις τοίχους. Από εκεί που ήμουν αφεντικό του εαυτού μου βρέθηκα να μου διορθώνουν τα έγγραφα άνθρωποι που αν μη τι άλλο τους θεωρούσα λιγότερο έξυπνους και σχετικούς από μένα (λεπτομέρειες θα μου πεις αλλά αυτές καμιά φορά κάνουν τη διαφορά)

Μέχρι που έκανα την κόρη μου και το λάτρεψα το δημόσιο. Απλά θα σου πω ότι εγώ την έφτασα μόνη μου 14 μηνών κι η κολλητή μου που γέννησε πριν ένα μήνα και είναι δικηγόρος ήδη ξεκίνησε να δουλεύει.

Βασικά άσπρο ή μαύρο δεν υπάρχει, εξαρτάται από το τι άνθρωπος είσαι και τι προτεραιότητες έχεις. Εγώ πχ δε νομίζω ότι θα άντεχα να προτιμάει η κόρη μου τη γιαγιά της από μένα. Ούτε θα άντεχα να τη βλέπω μόνο 2-3 ώρες τη μέρα. Σε καμία επίσης περίπτωση δεν μου άρεσε η αβεβαιότητα του ελεύθερου επαγγέλματος.

Και βέβαια εξαρτάται και από το που θα τύχεις. Το ωράριο στις περισσότερες κεντρικές υπηρεσίες δεν είναι και τόσο ελαστικό αλλά είναι ήδη πολύ καλό. Υπάρχουν μέρες που μπορεί να κάθεσαι κι άλλες που δεν προλαβαίνεις ούτε τουαλέτα να πας. Κι οι άνθρωποι επίσης δεν είναι παντού ίδιοι. Εγώ ήμουνα πολύ τυχερή κι έτυχα σε υπηρεσία με εκπληκτικούς συναδέλφους όπου έκανα και πραγματικές φιλίες. Επίσης να συμπληρώσω ότι ναι μεν έχω διοριστεί ως ΠΕ Διοικητικού αλλά είμαι σε δ/νση με νομικό αντικείμενο οπότε δε νιώθω εντελώς αποκομμένη από αυτό που είχα μάθει να κάνω (βέβαια με διοικητικό δεν είχα πριν ασχοληθεί καθόλου αλλά το έμαθα κι αυτό)

Δε λέω ότι είναι όλα ρόδινα ή ότι δεν υπάρχουν στιγμές που με εκνευρίζει τρελά η αρτηριοσκλήρυνση, η απίστευτα αργή ταχύτητα του Δημοσίου κι ο κολλημένος συνάδελφος που σου λέει το αμίμητο "μα αφού εδώ και χρόνια έτσι το κάνουμε" (ναι ρε μεγάλε αλλά αφού το κάνατε λάθος γιατί να μην το διορθώσετε?). Αλλά αν με ρωτήσεις θα σου πω ότι όχι τελικά δεν το μετάνιωσα. Άλλωστε σε ποια δουλειά είναι όλα τέλεια?

Σε ένα μήνα κλείνω πενταετία και όταν το σκέφτομαι δεν μου αρέσει που δεν θα μπορέσω ποτέ να ξαναγυρίσω στη δικηγορία. Βαθιά μέσα μου όμως ξέρω ότι κατά 99% και να μπορούσα δεν θα το έκανα.......

Έγραψα πολλά και ανακατεμένα αλλά έπρεπε να προλάβω πριν ξυπνήσει η κόρη μου

[Skybeam]

Είμαι 35 χρονών, από τα 19 στον ιδιωτικό τομέα. Αγώνας και τρέξιμο που δεν φαντάζεσαι, απολύσεις, προσλήψεις, παραιτήσεις, νέα περιβάλλοντα συνάδελφοι και εργοδότες κάθε καρυδιάς καρύδι, αποστάσεις έως και 30 χλμ εκτός κέντρου Αθηνών (δηλ. από εκεί που μένω)... τι να σου λέω, βιβλίο μπορώ να γράψω. Στα 18 μου πρότεινε η μαμά μιας συμμαθήτριας να με βάλει στη ΔΕΗ (είχε τοπ δόντι) και δεν ήθελα... ήθελα λέει να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στον ιδιωτικό τομέα...

 

Αν μπορούσα να με... συναντήσω σε ηλικία 18 ετών θα μου έδινα ένα μεγάλο, δυνατό χαστούκι και χωρίς πολλά λόγια θα με έβαζα να δεχτώ την πρόταση.

 

Άσε τα χρήματα κατά τη γνώμη μου και πήγαινε στο δημόσιο. Μιας και είσαι μανούλα (αν θυμάμαι καλά) θα ξενιάσεις από πολλά. Μην κάνεις τον εαυτό σου διαθέσιμο στις άπειρες άσχημες πιθανότητες του ιδιωτικού τομέα. Κι αν έχεις τόσο μεράκι τη δουλειά σου, παίρνε και δυο δουλειές τον μήνα να σου φεύγει ο πόνος και να συμπληρώνεις το εισόδημά σου. Ούτως ή άλλως νωρίς σχολάνε όλοι οι υπάλληλοι του δημοσίου, έτσι δεν είναι.

 

Αυτά από μία γυναίκα με πολλές... επαγγελματικές περιπέτειες στο ενεργητικό της, και με πολλή αγάπη! Σε καλό να σου βγει ό,τι κι αν επιλέξεις τελικά

[greca003]

Είμαι κι εγώ δημόσιος υπάλληλος αλλά θεωρητικά κάνω αυτό που σπούδασα. Πριν διαβάσω ότι είσαι δικηγόρος θα σου έλεγα να πας, γιατί τα ωφέλη για την οικογένεια είναι μεγάλα πιστεψέ με, ειδικά αν ο άντρας δουλεύει πολύ! Μόλις είδα ότι είσαι δικηγόρος δίστασα λίγο... Έχουμε κι εμείς δικηγόρους στην υπηρεσία μας (άντρες μάλιστα) και είναι χαντακωμένοι ειλικρινά. Παίρνουν πολύ λίγα χρήματα σε σχέση με αυτά που θα έβγαζαν στο ελεύθερο επάγγελμα. Ένας δικηγόρος στον ιδιωτικό τομέα θεωρώ ότι κάτι μπορεί να κάνει, όσο και δύσκολα να είναι τα πράγματα. Κι εσύ δεν διορίζεσαι καν ως νομικός σύμβουλος αλλά ως ΠΕ Διοικητικός, άλλο αντικείμενο. Βέβαια, υπάρχει δυνατότητα να γίνει ακόμα και Διευθύντρια κάποια στιγμή, κι εκεί υπάρχουν διάφορα μπόνους απ'ότι ξέρω... Επίσης, αν θέλεις μπορείς να πάρεις εκπαιδευτική άδεια μετ'αποδοχών για να κάνεις διδακτορικό, αλλά είσαι υποχρεωμένη να υπηρετήσεις στο δημόσιο για χρόνο τριπλάσιο απ'αυτόν που έλειψες. Επίσης μπορείς να πας και στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και να έχεις πιο γρήγορη εξέλιξη... Δεν ξέρω αν σε βοήθησα...

 

Ειμαι και γω δημοσιος υπαλληλος και κανω αυτο που σπουδασα (φυσικοθεραπευτρια σε δημοσιο νοσοκομειο)... ηθελα να μπω στο δημοσιο και κυνηγαγα τις προκυρηξεις! μετα απο 3 χρονια συμβασεων σε καπη διοριστηκα σε νοσοκομειο το 2003... δεν το εχω μετανιωσει.. μπορει τα χρηματα σε σχεση με καποιους συμφοιτητες μου που εχουν ανοιξει δικο τους φυσικοθεραπευτηριο να ειναι λιγοτερα αλλα ξερω οτι βρεξει χιονισει το μισθο μου θα τον παιρνω και διχως να αγχωνομαι για το ποσους ασθενεις θα πρεπει να κανω πχ για να βγαλω τα εξοδα του φυσικοθεραπευτηριου... πηραμε και ενα δανειο τωρα και μας ειπαν απο την τραπεζα οτι ,οπως δυσκολευουν τα δανεια πια, επαιξε πολυ σημαντικο ρολο που εχω σταθερο μισθο! και μας ενεκριναν και σχεδον ολο το ποσο που ζητησαμε (επισκευαστικο)./.. δεν ξερω αν ολα αυτα κανουν το δημοσιο να ειναι καλυτερη επιλογη αλλα ειναι σαφως πιο σιγουρα τα πραγματα (ειδικα αν διοριζεσαι σαν μονιμος υπαλληλος) και για μια γυναικα-μαμα το να ξερει οτι θα γυρισει την χ ωρα στο σπιτι της ειναι για μενα πολυ σημαντικο πραγμα! τελειωνοντας να πω οτι το οτι μπαινεις στο δημοσιο δε σημαινει οτι θα "βαλτωσεις" η οτι θα "μεταλλαχτεις" σε εναν αδιαφορο υπαλληλο... οι επιλογες που σου προτεινει η fragola ειναι παντα εκει να σε περιμενουν... και για το αν θα γινεις "αδιαφορη" ειναι θεμα προσωπικο του καθενος ~ ποσο το παλευει! προσωπικα (και ας με λενε κοροιδο καποιοι) αρνουμαι να μπω στη λογικη του "ουφ! αφου βρηκα την καρεκλα να καθισω ας μη σηκωνομαι ευκολα!" ειναι θεμα ιδιοσυγκρασιας και επιλογων!

καλη αποφαση σου ευχομαι!

[yls]

Καλησπέρα και χρόνια πολλά σε όλες!

 

Διάβασα με προσοχή όλες τις δημοσιεύσεις και με καλύψατε πλήρως! Έτσι δεν θα επαναλάβω τα ίδια για να μην γίνω κουραστική. Peony θα κάνω μερικές παρατηρήσεις:

 

1) Όταν πρωτομπαίνεις στο δημόσιο, είσαι με μισθολογικό κλιμάκιο 17. Άρα έχεις πιο πολλές κρατήσεις, για τα πρώτα 2 χρόνια. Μετά, όσο "κατεβαίνουν" τα κλιμάκια ανεβαίνει και ο μισθός.

 

2) Αν θες πραγματικά να μάθεις πόσα θα παίρνεις, απευθύνσου στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Εκεί θα σου πουν με ακρίβεια μισθούς, επιδόματα και κρατήσεις. Μην υπολογίζεις τον μισθό βάσει αυτών που σου λέει ο καθένας.

 

3) Αν μπεις στο δημόσιο και είσαι με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου, τότε ΟΛΟΣ ο δημόσιος τομέας είναι δικός σου. Τί πάει να πει αυτό? Αν έχεις μπει σε μια δουλειά, στην οποία έχει λίγα ή φτωχά επιδόματα ή αν αισθάνεσαι πως βαλτώνεις λόγω αντικειμένου τότε μετά από 2 χρόνια παραμονής στο δημόσιο, σου δίνεται η δυνατότητα να ζητήσεις μετάθεση/μετάταξη. Δηλαδή να διεκδικήσεις καλύτερο μισθό ή αντικείμενο. Μην πεις ότι χρειάζεσαι μέσο. Ειδικά εσύ. Οι απόφοιτοι νομικών, οικονομικών και πολυτεχνείου είναι περιζήτητοι. Είναι σαν την κοκα κολα...πηγαίνουν με όλα! Όλες οι υπηρεσίες τους θέλουν! Μακάρι να είχα ένα τέτοιο πτυχίο...

 

4) Οι εργασιακές συνθήκες εξαρτώνται από το που θα μπεις και με το τι σόι ανθρώπους θα συναναστραφείς. Σε γενικές γραμμές, στα υπουργεία υπάρχει πάρα πολλή κατινιά και κουτσομπολιό. Πολύ χαμηλό επίπεδο. Στις ΔΕΚΟ πάλι υπάρχει πολλή ίντριγκα. Όλοι το παίζουν "Δυναστεία". Στους δήμους υπάρχει το ενδιάμεσο. Γενικά όπου πέσεις... Όμως αυτό αλλάζει εύκολα. Αν πας σε μια υπηρεσία και σου κάθεται στραβά κάποιος ή δεν μιλάς ή ζητάς αλλαγή. Κάπου θα βρεθείς να αράξεις. Ειδικά η νέα γενιά των δημοσίων υπαλλήλων είναι ανώτερη από πλευράς επιπέδου.

 

5) Αν είσαι άνθρωπος της αλλαγής και του έξω, μπορείς να ψάξεις και να μάθεις ποιες υπηρεσίες σε καλύπτουν. Π.χ το νομικό τμήμα του υπουργείου Εσωτερικών έχει πολλή "εξωτερική" δουλειά. Θέλω να τονίσω πως αν το ψάξεις το θέμα θα βρεις τι σε καλύπτει.

 

Η γνώμη μου είναι η εξής. Δέξου την θέση και ανάλαβε καθήκοντα. Στους πρώτους 2 μήνες στην υπηρεσία σου θα καταλάβεις και με τι ανθρώπους έχεις να κάνεις και αν το αντικείμενο σε καλύπτει. Αν τα πράγματα πάνε στραβά, άλλαξε υπηρεσία. Είναι εύκολο. Αν τα πράγματα εξακολουθούν να είναι στραβά, κάνε 2 χρόνια υπομονή και ζήτα μετάθεση για αλλού. Η δική σου κατηγορία είναι περιζήτητη!

[peony]

(Ξαναμπήκα στο σάιτ...δεν αντέχω μακριά σας )

 

Σας ευχαριστώ και πάλι που διαθέτετε το χρόνο για να μου γράψετε τις εμπειρίες σας! Χιλια ευχαριστώ για τις πολυτιμότατες πληροφορίες περί μετατάξεων κτλ. Και θα απευθυνθώ και στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για τα μισθολογικά. Και η αλήθεια είναι, ότι το ενδεχόμενο μετάταξης με χαροποιεί ιδιαιτέρως. Χαίρομαι ακόμη που μου γράφουν τις εντυπώσεις (θετικές/αρνητικές) συνάδελφοι δικηγόροι

Νομίζω ότι το επόμενο τετραήμερο αργίας θα με κάνει να εξετάσω τα πράγματα με πιο καθαρό μυαλό. Α, επίσης βρήκα άτομο που δουλεύει σε αντίστοιχη Υπηρεσία άλλης πόλης αλλά που είναι δικτυωμένο και περιμένω τη δική του πλευρά. Θα ξέρω από βδομαδα.

 

Πολλά πολλά φιλάκια (πάω για Grey's anatomy τώρα )

[Jen.]

Μονάχα δυο παρατηρήσεις θα ήθελα να κάνω στα παρακάτω...

 

 

1) Όταν πρωτομπαίνεις στο δημόσιο, είσαι με μισθολογικό κλιμάκιο 17. Άρα έχεις πιο πολλές κρατήσεις, για τα πρώτα 2 χρόνια. Μετά, όσο "κατεβαίνουν" τα κλιμάκια ανεβαίνει και ο μισθός.

 

Οι απόφοιτοι σχολών 5ετούς φοιτήσεως μπάινουν στο μισθολογικό κλιμάκιο 17 ενώ 4ετους φοιτήσεως όπως η νομική μπαίνουν στο ΜΚ 18...οι γιατροί που είναι 6 έτη μπαίνουν στο 16...έτσι πληροφοριακά...

 

 

2) Αν θες πραγματικά να μάθεις πόσα θα παίρνεις, απευθύνσου στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Εκεί θα σου πουν με ακρίβεια μισθούς, επιδόματα και κρατήσεις. Μην υπολογίζεις τον μισθό βάσει αυτών που σου λέει ο καθένας.

 

εγώ αναλυτικά όλα τα επιδόματα τα έμαθα από το τμήμα μισθοδοσίας του υπουργείου όπου τους το ζήτησα ευγενικά τηλεφωνικώς να με ενημερώσουν και το κάνανε...σε περίπτωση που δεν βρεις άκρη με το ΓΛΚ.

 

3) Αν μπεις στο δημόσιο και είσαι με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου, τότε ΟΛΟΣ ο δημόσιος τομέας είναι δικός σου. Τί πάει να πει αυτό? Αν έχεις μπει σε μια δουλειά, στην οποία έχει λίγα ή φτωχά επιδόματα ή αν αισθάνεσαι πως βαλτώνεις λόγω αντικειμένου τότε μετά από 2 χρόνια παραμονής στο δημόσιο, σου δίνεται η δυνατότητα να ζητήσεις μετάθεση/μετάταξη. Δηλαδή να διεκδικήσεις καλύτερο μισθό ή αντικείμενο. Μην πεις ότι χρειάζεσαι μέσο. Ειδικά εσύ. Οι απόφοιτοι νομικών, οικονομικών και πολυτεχνείου είναι περιζήτητοι. Είναι σαν την κοκα κολα...πηγαίνουν με όλα! Όλες οι υπηρεσίες τους θέλουν! Μακάρι να είχα ένα τέτοιο πτυχίο...

 

η μετάθεση/μετάταξη είναι μια πονεμένη ιστορία στο δημόσιο από όσο είχα την ευκαιρία να αντιληφθώ...επειδή θέλω και εγώ πολύ να κυνηγήσω μία υποψιάζομαι ότι γενικά θέλει δόντι επίσης αν και έχει ψηφιστεί νόμος που δεν απαιτεί την υπογραφή του τρέχοντος διευθυντή σου για να φύγεις, οι διευθυντές δεν τους αρέσει να "χάνουν" άτομα και πολύ δύσκολα σε αφήνουν να φύγεις...βρίσκουν άλλα κόλπα για να σε μπλοκάρουν αν δεν θέλουν να φύγεις οπότε κλάφτα χαράλαμπε... Φυσικά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και αν και δεν έχω ιδία πείρα, μόνο από αυτά που έχω δει, θα το κυνηγήσω μόλις επιστρέψω στην δουλειά το 2010!

[Jen.]

Α peony ξέχασα να σου πω ότι σήμερα μιλούσα με την κολλητή μου που είναι εκπαιδευτικός δημόσιος υπάλληλος και μου είπε ότι έχει τουλάχιστον 2 συνάδελφους δικηγόρους μόνιμους υπάλληλους εκπαιδευτικούς πάνω από 5ετία και δεν έχουν ξεγραφτεί από τον σύλλογο και μια χαρά δικαιούνται και το μέρισμα του συλλόγου κλπ...άρα μήπως ισχύει και σε σένα αυτό? ή ισχύει μόνο για τους εκπαιδευτικούς?

[myiang]

ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ θα κάνεις??

[Aggeloudia]

Αχχχχ χτυπησες φλέβα...Η μεγάλη μου αγωνια εδω και μερικά χρόνια...

Μια μικρη ιστορία με λιγα λόγια θα σου/σας πώ...

Ασκώ την δημοσιογραφία (ασκουσα) την εντυπη αλλά περισσότερο την ηλεκτρονική απο το 92 παράλληλα με τις σπουδές.Ολα πηγαινανε οχι καλά αλλά πάρα πολύ καλά.Πολύ καλές συνεργασίες, υψηλές γνωρημιές, πολύ καλό μισθολόγιο, απίθανο αντικειμενο...και πολλά πολλά άλλα που σου προσφαίτει η τηλεόραση, το ραδιοφωνο και τα περιοδικά...

Αρχοντας της ζωής μου.Πήγαινα το πρωί στο κανάλι κατά τις 9.00- αναλόγως με την εκπομπή που συνεργαζόμουνα- και εφευγα οτι ωρα ηθελα μετά της 7.οο πάντα, το απόγευμα...Μερικές φορες ειχα κοιμηθει και στον σταθμό με διάφορες περιπτώσεις.Για να μην μακρυγορώ...Οταν με το καλό παντευτηκα και εκανα το πρωτο μου παιδάκι, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν.

Το μυαλό μου ηταν πάντα και συνεχεια στο σπίτι...Το παιδί άρρωστο και να μην μπορώ να λειψω ουτε λεπτό...Στερηθηκα ΤΑ ΠΑΝΤΑ...Εγω στο κανάλι απο τις 6.οο το πρωι μεχρι τις 9.οο το βράδυ και στο σπίτι η ζωη να συνεχίζεται...ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ...Εχασα ολα τα "πρωτα" του παιδιου μου...

...Τελικά μετά απο μια σοβαρή συζητηση που εκανε πρώτα με τον αυτό μου και μετά με τον συζυγό μου αποφασίσαμε να ζησουμε με κατάτι λιγότερα, αλλά να βελτιώσω την ποιοτητα ζωής μου και να ξανακερδίσω την χαμένη μου επικοινωνια και επαφή με το παιδί...Μετά απο λίγο καιρό ηρθε και το 2ο παιδάκι μου και εκει ο χρόνος εγινε ακόμα πιο πολυτιμος.Το δημοσιο ηταν η καλύτερη λύση...

Τα παιδάκια μας τωρα ειναι μικρά και μας θέλουν στο 100 τις 100.Ξανακερδισα τον αντρα μου και το παιδι μου χωρις την ανασφάλεια του χωρου αν την επόμενη σεζόν θα ειμαι σε εκπομπή και ποια θα ειναι αυτή και με ποιους και πόσα,και ποιον τρελαμένο θα εχουμε για παρουσιαστή... και, και και...Κάτι αντιστοιχο ισχυει και στον ευρυτερο ιδιωτικό τομέα

 

Η άποψη μου ειναι ξεκάθαρη.Δημόσιο με οτι καλό η κακό "κουβαλάει" αυτό.Η ζωη ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ!!!!!!

...και τωρα θα την ζησω...Εστω και με λιγοτερα...

 

Τελικό συμπέρασμα...Ειμαι πολύ χαρουμενη τωρα...Εκανα χρόνο να προσαρμοστώ με το εκ διαμέτρου αντιθετο αντικειμενο( απο την δημοσιογραφία και την δημιουργία...στην γραφειοκρατεια και την χαρτουρα για το τιποτα...) αλλά ολα εχουν το τιμημά τους...Και η ευτυχία με τον αντρα μου και το γεγονός οτι κοιμόμαστε μαζί το μεσημέρι, οτι το απόγευμα ξακινά το 2ο κομμάτι της ημέρας που ειναι ΟΛΟ γεμάτο με αγγαλίτσες και φιλάκια με τα παιδιά...δεν το αλλάζω ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ...

Πράξε αναλογα.Τα πάντα ειναι θεμα πρωτεραιοτητων!!!!!!!

[almak]

! ..........Σκέψου ότι έτσι και αλλιώς σε κάποια φάση θα βαρεθείς την δουλειά σου, όποια και αν είοιναι. ..........!

Aυτό δεν ισχύει - δεν πρέπει να ισχύει - δεν την δέχομαι σαν λογική νέου ανθρώπου που θα πάρει σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του και ειδικότερα για την επαγγελματική του αποκατάσταση.

 

peony εγώ που γνωρίζω από ιδιωτικό και ΜΟΝΟ σου λέω ότι το ιδιωτικό είναι αιμοβόρα απαιτητικό αλλά κατά περίπτωση σε ανταμοίβει οικονομικά.

Το δημόσιο σίγουρα σου δίνει χρόνο να αναπνεύσεις με την οικογένεια σου

[almak]

Επίσης, επειδή προς το παρόν είμαι πιο χαλαρή στη δουλειά και επίσης, η μπέμπα, όντας 6 μηνών, δεν έχει τόσες απαιτήσεις (ούτε δείχνει να την στενοχωρεί η απουσία μου), τα πράγματα μου φαίνονται πιο ρόδινα. Φαντάζομαι, καθώς μεγαλώνει το μωρό, θα δυσκολεύει η κατάσταση, σωστά;

 

!

 

και για μενα καπως ετσι ειναι....ο μικρος περναει σουπερ οσο λειπω με τους παπουδες του, καμια φορά παω να τον παρω και...κλαιει!!

 

 

χμ... μεγαλώνοντας τα παιδακια σας και φιλοσοφόντας το συγκεκριμένο θεμα ίσως να μην σας αρέσει στο μελλον τα παιδια να προτιμουν παππουδογιαγιαδες απο οσες.

Πω πω ακόμα το κουβαλάς αυτό καλέ...........ξεκόλα είπαμε..........καλά δεν θυμάμαι????????

[Jen.]

! ..........Σκέψου ότι έτσι και αλλιώς σε κάποια φάση θα βαρεθείς την δουλειά σου, όποια και αν είοιναι. ..........!

Aυτό δεν ισχύει - δεν πρέπει να ισχύει - δεν την δέχομαι σαν λογική νέου ανθρώπου που θα πάρει σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του και ειδικότερα για την επαγγελματική του αποκατάσταση.

 

 

Αυτό που λέει η κοπέλα δεν είναι λογική αλλά η πραγματικότητα πολλές φορές...δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που όσο και να γουστάρουν αυτό που κάνουν μετά από κάποια χρονάκια το βαριούνται...αυτό γενικά πιστεύω ότι είναι ο κανόνας σε πολλούς, και το έχω δει και σε μένα...όσο ενδιαφέρουσες και διαφορετικές θέσεις και αν είχα με τελείως άλλα και προκλητικά/δημιουργικά αντικείμενα, ε μετά από 2-3 χρονάκια ήθελα αλλαγή...δεν είναι φυσικά καθόλου κατακριτέο αυτό και καλό είναι να μην το αντιμετωπίζουμε σαν πρόβλημα. Ίσως τελικά είναι και θέμα χαρακτήρα.

[almak]

! ..........Σκέψου ότι έτσι και αλλιώς σε κάποια φάση θα βαρεθείς την δουλειά σου, όποια και αν είοιναι. ..........!

Aυτό δεν ισχύει - δεν πρέπει να ισχύει - δεν την δέχομαι σαν λογική νέου ανθρώπου που θα πάρει σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του και ειδικότερα για την επαγγελματική του αποκατάσταση.

 

 

Αυτό που λέει η κοπέλα δεν είναι λογική αλλά η πραγματικότητα πολλές φορές...δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που όσο και να γουστάρουν αυτό που κάνουν μετά από κάποια χρονάκια το βαριούνται...αυτό γενικά πιστεύω ότι είναι ο κανόνας σε πολλούς, και το έχω δει και σε μένα...όσο ενδιαφέρουσες και διαφορετικές θέσεις και αν είχα με τελείως άλλα και προκλητικά/δημιουργικά αντικείμενα, ε μετά από 2-3 χρονάκια ήθελα αλλαγή...δεν είναι φυσικά καθόλου κατακριτέο αυτό και καλό είναι να μην το αντιμετωπίζουμε σαν πρόβλημα. Ίσως τελικά είναι και θέμα χαρακτήρα.

To γνωρίζω ότι είναι πραγματικότητα και δεν διεκδικώ δάφνες για το ότι εγώ ανακάλυψα την Αμερική.

Είναι πράγματι θέμα χαραχτήρα σε 2~3 χρόνια να χρειάζεται κανείς αλλαγή στην δουλειά . Τώρα για το αν είναι πρόβλημα θέλει πολύ κουβέντα το θέμα................... εγώ πολύ απλά θα πω πως αυτήν την στιγμή η κοπέλα έχει έναν προβληματισμό για την μια κατεύθυνση ή την άλλη. Έχοντας αυτόν τον προβληματισμό ρωτά την γνώμη μας. Για φαντάσου να έχει αυτόν τον προβληματισμό κάθε 3ετία!!!!!

 

Και τέλος μπήκα στην κουβέντα όχι τόσο για να σας πω το παγκοσμίως γνωστό ότι ο ιδιωτικός τομέας ( του οποίου είμαι θιασώτης 23 χρόνια) είναι αιμοβόρος , αλλά για να πω πως δεν θα ήθελα μια εκπαιδευτικό στο σχολείο του παιδιού μου να συζητά πριν την πρόσληψη της στο δημόσιο το γεγονός ότι θα βαρεθεί έτσι κι αλλιώς.

Ξέρεις καμιά φορά ( εγώ θα 'λεγα συνήθως) άμα το λες συνέχεια θα σου συμβεί , όχι βέβαια από τύχη αλλά επειδή έπεισες και τον εαυτό σου τελικά ότι θα βαρεθείς!!!

Εγώ έναν τέτοιο καθηγητή δεν τον θέλω στο σχολείο του παιδιού μου....................εσείς?????????

Επίσης δεν μου λέει τίποτα το γεγονός ότι η κοπέλα είναι δικηγόρος και όχι εκπαιδευτικός. Μπροστά μου θα την βρω έτσι κι αλλιώς αν επιλέξει δημόσιο.

 

Αυτά

[almak]

Αχχχχ χτυπησες φλέβα...Η μεγάλη μου αγωνια εδω και μερικά χρόνια...

Μια μικρη ιστορία με λιγα λόγια θα σου/σας πώ...

Ασκώ την δημοσιογραφία (ασκουσα) την εντυπη αλλά περισσότερο την ηλεκτρονική απο το 92 παράλληλα με τις σπουδές.Ολα πηγαινανε οχι καλά αλλά πάρα πολύ καλά.Πολύ καλές συνεργασίες, υψηλές γνωρημιές, πολύ καλό μισθολόγιο, απίθανο αντικειμενο...και πολλά πολλά άλλα που σου προσφαίτει η τηλεόραση, το ραδιοφωνο και τα περιοδικά...

Αρχοντας της ζωής μου.Πήγαινα το πρωί στο κανάλι κατά τις 9.00- αναλόγως με την εκπομπή που συνεργαζόμουνα- και εφευγα οτι ωρα ηθελα μετά της 7.οο πάντα, το απόγευμα...Μερικές φορες ειχα κοιμηθει και στον σταθμό με διάφορες περιπτώσεις.Για να μην μακρυγορώ...Οταν με το καλό παντευτηκα και εκανα το πρωτο μου παιδάκι, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν.

Το μυαλό μου ηταν πάντα και συνεχεια στο σπίτι...Το παιδί άρρωστο και να μην μπορώ να λειψω ουτε λεπτό...Στερηθηκα ΤΑ ΠΑΝΤΑ...Εγω στο κανάλι απο τις 6.οο το πρωι μεχρι τις 9.οο το βράδυ και στο σπίτι η ζωη να συνεχίζεται...ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ...Εχασα ολα τα "πρωτα" του παιδιου μου...

...Τελικά μετά απο μια σοβαρή συζητηση που εκανε πρώτα με τον αυτό μου και μετά με τον συζυγό μου αποφασίσαμε να ζησουμε με κατάτι λιγότερα, αλλά να βελτιώσω την ποιοτητα ζωής μου και να ξανακερδίσω την χαμένη μου επικοινωνια και επαφή με το παιδί...Μετά απο λίγο καιρό ηρθε και το 2ο παιδάκι μου και εκει ο χρόνος εγινε ακόμα πιο πολυτιμος.Το δημοσιο ηταν η καλύτερη λύση...

Τα παιδάκια μας τωρα ειναι μικρά και μας θέλουν στο 100 τις 100.Ξανακερδισα τον αντρα μου και το παιδι μου χωρις την ανασφάλεια του χωρου αν την επόμενη σεζόν θα ειμαι σε εκπομπή και ποια θα ειναι αυτή και με ποιους και πόσα,και ποιον τρελαμένο θα εχουμε για παρουσιαστή... και, και και...Κάτι αντιστοιχο ισχυει και στον ευρυτερο ιδιωτικό τομέα

 

Η άποψη μου ειναι ξεκάθαρη.Δημόσιο με οτι καλό η κακό "κουβαλάει" αυτό.Η ζωη ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ!!!!!!

...και τωρα θα την ζησω...Εστω και με λιγοτερα...

 

Τελικό συμπέρασμα...Ειμαι πολύ χαρουμενη τωρα...Εκανα χρόνο να προσαρμοστώ με το εκ διαμέτρου αντιθετο αντικειμενο( απο την δημοσιογραφία και την δημιουργία...στην γραφειοκρατεια και την χαρτουρα για το τιποτα...) αλλά ολα εχουν το τιμημά τους...Και η ευτυχία με τον αντρα μου και το γεγονός οτι κοιμόμαστε μαζί το μεσημέρι, οτι το απόγευμα ξακινά το 2ο κομμάτι της ημέρας που ειναι ΟΛΟ γεμάτο με αγγαλίτσες και φιλάκια με τα παιδιά...δεν το αλλάζω ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ...

Πράξε αναλογα.Τα πάντα ειναι θεμα πρωτεραιοτητων!!!!!!!

Φιλοσοφώντας το ζήτημα δεν θα μπορούσε να τεθεί καλύτερα

[elenik]

Στο Δημοσιο δεν εχω διοριστει ακομα (και ουτε βλεπω να γινεται δυστυχως).

Οταν ημουν εγκυος δουλευα σε μια εταιρεια. Με το που εμαθαν οτι ειμαι εγκυος αρχισαν τα δυσαρεστα και οταν γεννησα αποχωρησα. Βρηκα μια αλλη δουλεια 9-5 (εφευγα 7 και γυρνουσα 7). Δεν εβλεπα το παιδι μου και ημουν κοματια ωστε να ανταποκριθω. Ηταν δουλεια καριερας με υψηλες αποδοχες και αριστες προοπτικες εξελιξης. Δεν ζουσα ομως. Μονιμως ετρεχα. Οι απαιτησεις της δουλειας τεραστιες. Γυρνουσα σπιτι την ωρα που το παιδι μου ηταν ετοιμο για υπνο σχεδον. Μετα απο συζητηση με τον συζυγο και γνωριζοντας οτι τα οικονομικα μας θα μειωθουν αρκετα αποφασισαμε να βρω κατι αλλο. Προεχει να ειμαι μανα αυτη την στιγμη. Βρηκα μια δουλεια 7ωρη χωρις πολλες προοπτικες εξελιξες (ανυπαρκτες θα ελεγα) και μισθολογικα τον βασικο μισθο.

Μπορει τα οικονομικα μας να μην ειναι στα καλυτερα τους αλλα ειμαστε καλα. Παιρνω το παιδακι μου μετα τον παιδικο και παμε στις κουνιες και ειμαστε οικογενεια .

Τωρα με το 2ο το πιθανοτερο θα ηταν να λυγιζα.

 

Προσωπικα ο διορισμος στο δημοσιο θα ηταν η ολοκληρωση της ευτυχιας μου. Σταθερη δουλεια, χρονος για το παιδι μου και στην περιπτωση σου αν εκανες 2ο εναν χρονο σπιτι (+ οτι απο την εγκυμοσυνη θα καθοσουνα οπως ολες). Η δουλεια καποια στιγμη σε πνιγει, σε πουλαει και οποιος οριζει την ζωη του με αφετηρια αυτην καποια στιγμη θα δυστυχησει.

[Jen.]

! ..........Σκέψου ότι έτσι και αλλιώς σε κάποια φάση θα βαρεθείς την δουλειά σου, όποια και αν είοιναι. ..........!

Aυτό δεν ισχύει - δεν πρέπει να ισχύει - δεν την δέχομαι σαν λογική νέου ανθρώπου που θα πάρει σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του και ειδικότερα για την επαγγελματική του αποκατάσταση.

 

 

Αυτό που λέει η κοπέλα δεν είναι λογική αλλά η πραγματικότητα πολλές φορές...δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που όσο και να γουστάρουν αυτό που κάνουν μετά από κάποια χρονάκια το βαριούνται...αυτό γενικά πιστεύω ότι είναι ο κανόνας σε πολλούς, και το έχω δει και σε μένα...όσο ενδιαφέρουσες και διαφορετικές θέσεις και αν είχα με τελείως άλλα και προκλητικά/δημιουργικά αντικείμενα, ε μετά από 2-3 χρονάκια ήθελα αλλαγή...δεν είναι φυσικά καθόλου κατακριτέο αυτό και καλό είναι να μην το αντιμετωπίζουμε σαν πρόβλημα. Ίσως τελικά είναι και θέμα χαρακτήρα.

To γνωρίζω ότι είναι πραγματικότητα και δεν διεκδικώ δάφνες για το ότι εγώ ανακάλυψα την Αμερική.

Είναι πράγματι θέμα χαραχτήρα σε 2~3 χρόνια να χρειάζεται κανείς αλλαγή στην δουλειά . Τώρα για το αν είναι πρόβλημα θέλει πολύ κουβέντα το θέμα................... εγώ πολύ απλά θα πω πως αυτήν την στιγμή η κοπέλα έχει έναν προβληματισμό για την μια κατεύθυνση ή την άλλη. Έχοντας αυτόν τον προβληματισμό ρωτά την γνώμη μας. Για φαντάσου να έχει αυτόν τον προβληματισμό κάθε 3ετία!!!!!

 

Και τέλος μπήκα στην κουβέντα όχι τόσο για να σας πω το παγκοσμίως γνωστό ότι ο ιδιωτικός τομέας ( του οποίου είμαι θιασώτης 23 χρόνια) είναι αιμοβόρος , αλλά για να πω πως δεν θα ήθελα μια εκπαιδευτικό στο σχολείο του παιδιού μου να συζητά πριν την πρόσληψη της στο δημόσιο το γεγονός ότι θα βαρεθεί έτσι κι αλλιώς.

Ξέρεις καμιά φορά ( εγώ θα 'λεγα συνήθως) άμα το λες συνέχεια θα σου συμβεί , όχι βέβαια από τύχη αλλά επειδή έπεισες και τον εαυτό σου τελικά ότι θα βαρεθείς!!!

Εγώ έναν τέτοιο καθηγητή δεν τον θέλω στο σχολείο του παιδιού μου....................εσείς?????????

Επίσης δεν μου λέει τίποτα το γεγονός ότι η κοπέλα είναι δικηγόρος και όχι εκπαιδευτικός. Μπροστά μου θα την βρω έτσι κι αλλιώς αν επιλέξει δημόσιο.

 

Αυτά

 

Όπως ένας εκπαιδευτικός και ένας γενικότερα ΔΥ που θα βαρεθεί τη δουλειά του έτσι θα βαρεθεί όμως και την δουλειά του - και κατά συνέπεια θα γίνει κακός επαγγελματίας - και ένας γιατρός, μανάβης, εστιάτορας, δικηγόρος, φούρναρης κλπ...και αυτά τα επαγγέλματα το ίδιο κρίσιμα είναι για την κοινωνία μας και πολύ κακό μας κάνουν όταν δεν εκτελούνται σωστά...καλό είναι λοιπόν να μην στοχοποιούμε κάθε φορά κάποια μόνο μερίδα επαγγελματιών όταν μιλάμε γενικά για θέματα εργασίας όπως είναι η ρουτίνα σε ένα και μόνο αντικείμενο.

[almak]

Όπως ένας εκπαιδευτικός και ένας γενικότερα ΔΥ που θα βαρεθεί τη δουλειά του έτσι θα βαρεθεί όμως και την δουλειά του - και κατά συνέπεια θα γίνει κακός επαγγελματίας - και ένας γιατρός, μανάβης, εστιάτορας, δικηγόρος, φούρναρης κλπ...και αυτά τα επαγγέλματα το ίδιο κρίσιμα είναι για την κοινωνία μας και πολύ κακό μας κάνουν όταν δεν εκτελούνται σωστά...καλό είναι λοιπόν να μην στοχοποιούμε κάθε φορά κάποια μόνο μερίδα επαγγελματιών όταν μιλάμε γενικά για θέματα εργασίας όπως είναι η ρουτίνα σε ένα και μόνο αντικείμενο.

Μα Jen μιλάμε για δημόσιο ή ιδιωτικό γενικότερα.

Την στοχοποίηση αλλά και το κατακριτέο αυτής που το είδες???? Εκτός αν εννοείς το παράδειγμα εκπαιδευτικών που έφερα!!!!! Μα αυτό είναι ένα από τα θέματα που πονάει πολύ τα μέλη αυτού εδώ του φόρουμ που λένε πως θέλουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους. Γι αυτό λοιπόν χρησιμοποίησα τους εκπαιδευτικούς διότι τσούζει το θέμα ποιό πολύ ( έμφασις ). Βέβαια κάπου είπα αν το είδες πως μου κάνει το ίδιο αν είναι δικηγόρος του δημοσίου που θα την φάω στην μάπα μια μέρα!!!!

Τώρα που το σκέφτομαι θα μπορούσα να έφερνα το παράδειγμα μιας παιδιάτρου που θα είχε το αντίστοιχο δίλλημα.

Για φαντάσου να λέγαμε στην παιδίατρο , έλα μωρέ αφού θα βαρεθείς που θα βαρεθείς την δουλειά σου χτύπα ένα δημόσιο από τώρα που μπορείς και άσε τις ταρζανιές του ιδιωτικού τομέα ( ιατρεία νοίκια ωράρια πελατεία.....)

 

Επίσης θέλω να σου πω πως δεν βρίσκω κανένα λόγο να συγκρίνεται ο μανάβης - που τον αλλάζω σαν τα πουκάμισα άμα θέλω - με τον δημόσιο υπάλληλο που δεν έχω επιλογή όταν πρέπει να πάω σε ένα υπουργείο ας πούμε. Μήπως έχω επιλογή στο δημόσιο σύστημα υγείας για το ποιός θα εξετάσει το παιδί μου ?????

 

Και επειδή μπορεί αρκετοί να νομίσουν ότι ξεφύγαμε από το θέμα , υπενθυμίζω πως δεν μου άρεσε καθόλου η συμβουλή (θα την βαρεθείς την δουλειά έτσι κι αλλιώς) προς έναν άνθρωπο ο οποίος σκέφτεται σοβαρά να μας εξυπηρετήσει από δημόσιο πόστο μια μέρα.

Και επειδή " στην βράση κολλάει το σίδερο " είπα να θίξω αυτήν την παράμετρο του αρχικού θέματος που ξεκίνησε η peony

[jodido]

Kάποια στιγμή βρέθηκα και εγώ σε μια εταιρία που μου πρόσφερε όσα ποτέ μου δεν είχα δει. Ο μισθός μου ήταν στα ύψη, η εργασία μου ανταμείβονταν με προαγωγές και παράλληλα με αυξήσεις, ο χώρος ήταν απίστευτα πολυτελείς και το γραφείο μου… «γραφειάρα». Περνούσα πολύ καλά στην δουλειά γιατί είχαμε απίστευτα ωραία κλίμα. Βέβαια αν δεν ήταν ωραίο το κλίμα δεν θα αντέχαμε το ωράριο το οποίο ήταν ….. δεν μπορώ να βρω την κατάλληλη λέξη. Συνήθως δουλεύαμε από τις 8:00 το πρωί μέχρι τις 12:00 το βράδυ. Υπήρχαν βέβαια φορές, οι οποίες ουκ ολίγες ήταν, που σχολούσαμε και 3:00 και 4:00 τα χαράματα. Τότε ήμουν ελεύθερη, χωρίς υποχρεώσεις και δεν με έμοιαζε και πολύ αυτό το απάνθρωπο ωράριο. Περνούσα καλά και πληρωνόμουν ακόμη καλύτερα.

 

Βέβαια καποια στιγμή έκανα τον απολογισμό μου και κατάλαβα ότι σ΄ αυτήν την μικρή ηλικία που ήμουν έφτασα να έχω μια πολύ καλή θέση, με ένα μεγάλο τραπεζικό λογαριασμό αλλά χωρίς καμία επιπλέον ζωή. Είχε περάσει ένας ολόκληρος χρόνος και είχα χαθεί από τους φίλους μου, είχα χάσει την προσωπική μου ζωή, δεν έκανα ούτε ένα ταξίδι (ενώ οι φίλοι μου πηγαίνανε συνέχεια). Είχα χρήματα και δεν είχα χρόνο να τα ξοδέψω. Τι να τα κάνω τα λεφτά αν δεν μπορώ να τα γλεντήσω. Να τα κάνω μασούρια;;;;;; Σε εκείνη την φάση της ζωής μου κατάλαβα ότι εγώ δεν είμαι γυναίκα καρίερας. Προτιμούσα να παίρνω λιγότερα χρήματα αλλα να κερδίζω εμπειρίες ζωής. Έτσι και έφυγα. Βρήκα μια λιγότερο απαιτητική δουλειά, με λιγότερα χρήματα, λιγότερες ώρες εργασίας και περισσότερη προσωπική ζωή.

 

Η καινούργια μου δουλειά ωστόσο δεν μου πρόσφερε καμία ευχαρίστηση δημιουργίας. Όμως δεν το άφησα να περάσει έτσι και να βουλιάξω μέσα σ΄ αυτό. Έκανα αίτηση στο ΕΑΠ και μπήκα. Έτσι λοιπόν αυτό το κομμάτι της δημιουργίας το οποίο μου στερούσε η δουλειά το αναπλήρωσα με την φοίτηση μου σε ένα Πανεπιστήμιο και παράλληλα μετά από ένα χρόνο αποχής από τον αθλητισμό (όσο χρόνο ήμουν σ΄ αυτήν την εταιρία) ξαναεντάχθηκα στην παλιά μου ομάδα.

 

Τώρα πια με οικογένεια, με ένα παιδί και με αυτές τις συνθήκες εργασίας νοιώθω πραγματικά πολύ ευτυχισμένη.

[peony]

Το'χω ξαναπεί, αλλά και πάλι σας ευχαριστώ για τις απόψεις σας...

 

Δεν ξέρω ακόμα τι θα κάνω. Σε κάθε περίπτωση περιμένω να μου έρθει το χαρτί για να αποφασίσω. Βέβαια, τελικά ξέρω ότι θέλω να μείνω εκεί που είμαι αλλά πρέπει να δεχτώ τη θέση, για τους ευνόητους λόγους. Το κακό είναι ότι δεν έχω νιώσει σε μεγάλο βαθμό ότι στερούμαι την οικογένειά μου ή αυτή με στερείται (ακόμα), οπότε δεν νιώθω και την ανάγκη του δημοσίου και της ηρεμίας τόσο έντονα.

Επίσης, είδα ότι ανέβηκα αρκετά ψυχολογικά από τότε που ξανάπιασα δουλειά. Ακούγεται περίεργο, αλλά να, άλλαξα παραστάσεις και ανανεώθηκα κάπως - παρά την κούραση. Οπότε κι η δυνατότητα της μεγάλης άδειας πάλι δεν μου λέει κάτι.

Αυτό όμως που κυρίως με επηρεάζει είναι το οικονομικό - και δεν το περίμενα. Έμαθα τις ακριβείς αποδοχές της θέσης (με επιδόματα κτλ)και ψιλοαπογοητεύτηκα. Σκέφτομαι ότι σε περίπτωση δεύτερου παιδιού μπορώ να απασχολούμαι και να έχω παρόμοιο εισόδημα, κάνοντας όμως αυτό που ξέρω και μου αρέσει να κάνω. Κι ο σύζυγος είπαμε, δεν μπορώ να πω ότι με ενθαρρύνει.

 

Γι'αυτό και εγώ το αφήνω ως την τελευταία στιγμή, μπας και συμβεί τίποτα και κατασταλάξω μέσα μου...

[myiang]

! ..........Σκέψου ότι έτσι και αλλιώς σε κάποια φάση θα βαρεθείς την δουλειά σου, όποια και αν είοιναι. ..........!

Aυτό δεν ισχύει - δεν πρέπει να ισχύει - δεν την δέχομαι σαν λογική νέου ανθρώπου που θα πάρει σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του και ειδικότερα για την επαγγελματική του αποκατάσταση.

 

 

Αυτό που λέει η κοπέλα δεν είναι λογική αλλά η πραγματικότητα πολλές φορές...δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που όσο και να γουστάρουν αυτό που κάνουν μετά από κάποια χρονάκια το βαριούνται...αυτό γενικά πιστεύω ότι είναι ο κανόνας σε πολλούς, και το έχω δει και σε μένα...όσο ενδιαφέρουσες και διαφορετικές θέσεις και αν είχα με τελείως άλλα και προκλητικά/δημιουργικά αντικείμενα, ε μετά από 2-3 χρονάκια ήθελα αλλαγή...δεν είναι φυσικά καθόλου κατακριτέο αυτό και καλό είναι να μην το αντιμετωπίζουμε σαν πρόβλημα. Ίσως τελικά είναι και θέμα χαρακτήρα.

 

Μακάρι να ήμουν εκπαιδευτικός! Είναι η μόνη δουλεία που δεν πρόκειται ποτέ να την βαρεθώ! Άσε που κάθε χρονιά είναι μια νέα αρχή.. οπότε δεν σε αφήνει να βαρεθείς!

 

Oταν είσαι εκπαιδευτικός ή γιατρός κάνεις λειτούργημα και όχι δουλειά. Την δουλειά γραφείου σίγουρα θα την βαρεθείς. Δηλαδή αν η δουλεία σου είναι να περνάς δεδομένα στο excel, ή στο word, ή να στέλλεις email κάθε κάθε μέρα εε όσο να ναι θα βαρεθείς! Για αυτό είπα αν η δουλειά σου στο ιδιωτικό είναι αυτή, τότε είναι καλύτερα αν σου δωθεί η ευκαιρία να την κάνεις στο δημόσιο..

 

Peony μια φίλη μου που είναι δικηγόρος, έχει μπει στο δημόσιο στην Επιτροπο διοικήσεως (σαν τον συνήγορο του πολίτη) και έχει πολύ δουλειά αρκετό τρέξιμο (φυλακές κτλ) και έχει σχέση με το αντικείμενο της..

[peony]

 

Peony μια φίλη μου που είναι δικηγόρος, έχει μπει στο δημόσιο στην Επιτροπο διοικήσεως (σαν τον συνήγορο του πολίτη) και έχει πολύ δουλειά αρκετό τρέξιμο (φυλακές κτλ) και έχει σχέση με το αντικείμενο της..

 

Aχ, αυτή είναι ωραία θέση! Ξέρεις, αν κάνω τα χαρτιά μου για να περάσω σε κάτι αντίστοιχο, εννοείται ότι το προτιμώ. Απλώς η θέση που μου έκατσε είναι διοικητική και σε μια Υπηρεσία αστα-βραστα (απ'ό,τι έμαθα, δηλαδή).

 

Πάντως, τι έλεγα παραπάνω για αυτό το κάτι που θα με κάνει να αποφασίσω; Να, έτυχε σήμερα και έφυγα από το γραφείο αντί για τις 5 η ώρα στις 6.30 γιατί έκανα κάτι (δήθεν) κατεπείγον Οπότε, αυτή τη στιγμή και μέχρι να μου περάσουν τα νεύρα (μόλις δω GRey's anatomy δηλαδή, χαχαχα), βλέπω το δημόσιο πολύ πιο ρόδινα.