επαγγελματικό δίλημμα

[peony]

Κυρίες μου - και κυριοι, βεβαίως,

 

θέλω τη γνώμη/εμπειρία σας όσον αφορά το εξής:

 

Εργάζομαι σε μια εταιρία στον ιδιωτικό τομέα. Οι όροι είναι πολύ καλοί, νομίζω, το ωράριο πάλι όχι και τόσο, αν και τώρα είναι 10-5. Το αντικείμενο δεν έχει ενδιαφέρον, αλλά κάνω υπομονή λόγω μισθού/ωραρίου, που είναι και τα βασικά στην παρούσα φάση.

 

Λοιπόοοον, και εκεί που το είχα πάρει απόφαση, τσουπ, μου κάθεται μια θέση σε Υπουργείο μέσω ΑΣΕΠ, ΠΕ Διοικητικού συγκεκριμένα. Είχα κάνει τα χαρτιά μου όταν ήμουν έγκυος για μια προκήρυξη... Ενώ όλο αυτόν τον καιρό ευχόμουν να διοριστώ, ξαφικά δεν θέλω, κυρίως για δύο λόγους:

(α) τα χρήματα είναι πολύ λιγότερα από αυτά που παίρνω τώρα, και δεν υπάρχει και προοπτική (μεγάλης) μισθολογικής εξέλιξης. Θεωρούσα ότι το χρηματικό ζήτημα δεν θα με πείραζε, αλλά τώρα βλέπω ότι θα με επηρεάσει πολύ.

(β) αν και θέλω να πιστεύω ότι δεν ορίζομαι από την επαγγελματική μου ιδιότητα, τελικά με ενοχλεί η ιδέα του να είμαι απλώς ένας διοικητικός υπάλληλος και να μην ασχολούμαι πια με το αντικείμενό μου.

 

Σημειώνω ότι ο σύζυγος δεν ενθουσιάστηκε ιδιαίτερα, αλλά με στήριζει ό,τι και να επιλέξω. Δεν το έχω ανακοινώσει γενικά, αλλά κάποιες φίλες που δουλεύουν στο δημόσιο, μου είπαν ότι ειδικά εγώ θα φρικάρω.

 

Έτσι, θα ήθελα τη γνώμη σας, είτε διοριστήκατε και σας αρέσει, είτε διοριστήκατε και κατόπιν εγκαταλείψατε το Δημόσιο/επιλέξατε να μην αποδεχτείτε το διορισμό. Πράγματι βοηθάει το Δημόσιο όταν έχεις οικογένεια, δηλαδή θα υπάρχει ουσιαστική διαφορά από άποψη χρόνου; Όντως φρικάρεις από την κατάσταση εκεί;

 

YLS, Jen., και λοιπές, περιμένω τις εντυπώσεις σας και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!

[myiang]

εμένα μην με πάρεις πολύ σοβαρά γιατί παρακαλώ να μπω στο δημόσιο, αλλά εδώ τα πράματα είναι πολύ διαφορετικά, και ο μισθός καλύτερος και το ωράριο.

 

Άλλαξα και εγώ πριν απο ένα μήνα δουλεία γιατί μου πρόσφεραν καλύτερα χρήματα. αλλά το ωράριο είναι χειρότερο και μου κακοφαίνεται που πάω σπίτι στις 6, αλλά έτσι είναι ο ιδιωτικός τομέας.. Πριν ήμουν με το μειωμένο και δούλευα ¨8 με 2.30. Εκέι δούλευα 38 ώρες την εβδομάδα ενώ εδώ 40.5. Σκέφτομαι πάντως ότι στο δημόσιο σχολάς στις 2.20 σωστά? Οπότε μπορείς κάποιες μέρες αν θές να κάνεις μια άλλη δουλειά και να βγάζεις το μισθό σου. Αλλά τ'ιποτα δεν συγκρίνεται με την σταθερότητα της δουλειά στο δημόσιο. Ο μπαμπάς μου δούλευε 13 χρόνια σε μία πολυενική και τον βγάλαν τώρα (53 χρονών) πλεονάζον προσωπικό. Έχει στείλει εκατοντάδες βιογραφικά αλλά καμία απάντηση.. (ξέρεις υπάρχει και κρίση στην αγορά) Οπ'οτε καλύτερα ασφαλής, να πληρώνεσε κάθε μήνα ένα μισθό και ασ βαριέσε την ζωή σου! Σκέψου ότι έτσι και αλλιώς σε κάποια φάση θα βαρεθείς την δουλειά σου, όποια και αν είοιναι. Τουλάχιστον ας τελέιώνει στις 2.30!!!

[RENAH]

εμένα μην με πάρεις πολύ σοβαρά γιατί παρακαλώ να μπω στο δημόσιο, αλλά εδώ τα πράματα είναι πολύ διαφορετικά, και ο μισθός καλύτερος και το ωράριο.

 

Άλλαξα και εγώ πριν απο ένα μήνα δουλεία γιατί μου πρόσφεραν καλύτερα χρήματα. αλλά το ωράριο είναι χειρότερο και μου κακοφαίνεται που πάω σπίτι στις 6, αλλά έτσι είναι ο ιδιωτικός τομέας.. Πριν ήμουν με το μειωμένο και δούλευα ¨8 με 2.30. Εκέι δούλευα 38 ώρες την εβδομάδα ενώ εδώ 40.5. Σκέφτομαι πάντως ότι στο δημόσιο σχολάς στις 2.20 σωστά? Οπότε μπορείς κάποιες μέρες αν θές να κάνεις μια άλλη δουλειά και να βγάζεις το μισθό σου. Αλλά τ'ιποτα δεν συγκρίνεται με την σταθερότητα της δουλειά στο δημόσιο. Ο μπαμπάς μου δούλευε 13 χρόνια σε μία πολυενική και τον βγάλαν τώρα (53 χρονών) πλεονάζον προσωπικό. Έχει στείλει εκατοντάδες βιογραφικά αλλά καμία απάντηση.. (ξέρεις υπάρχει και κρίση στην αγορά) Οπ'οτε καλύτερα ασφαλής, να πληρώνεσε κάθε μήνα ένα μισθό και ασ βαριέσε την ζωή σου! Σκέψου ότι έτσι και αλλιώς σε κάποια φάση θα βαρεθείς την δουλειά σου, όποια και αν είοιναι. Τουλάχιστον ας τελέιώνει στις 2.30!!!

 

Συμφωνω απολυτα!!!!!!!!!!!Και γω προσπαθω να μπω στο δημοσιο.

Αν δεν τη θες θα μου δώσεις τη θέση σου;;;

[DALIA]

Kαλημέρα, καταρχήν τα χρήματα είναι πολύ περισσότερα εκεί που εισαι τωρα, θα επηρεάσουν πολύ τη ζωή σας?

Σκέψου οτι ειναι μια ιδιωτική εταιρέια και ανα πασα στιγμή δεν ξερεις τι μπορεί να συμβεί ( χρεοκοπια, απολυση κτλ ).Επίσης οταν με το καλό κανεις ενα δευτερο παιδάκι θα εχεις πολυ περισσοτερο χρόνο με τα παιδακια σου.Σκέψου ημιαργιες κτλ.

Επίσης συνταξιοδότηση, περισσοτερες παροχες απ'οτι το ΙΚΑ.

Και στη δικη μου ιδιωτικη εταιρεια που εργαζομαι οι συνθικες ειναι ιδανικες αλλα υστερα από 6 χροννια καπου αρχιζει να ερχεται ο κορεσμος. ( μπορεις να το πεις και αχαριστια απο μερους μου, τλπ.)

Εγώ παντως παρόλλο που ειναι ρατσιστρια με τους δημόσιους θα σου προτεινα δημόσιο.

[Eve]

peony εγώ ξενικησα να εργάζομαι και ειχα κατα πολύ το προφιλ της "γυναικας καριέρας"....ειμαι ακομα σε πολυεθνική εταιρία και ελεγα μεσα μου παντοτε οτι δεν θελω ποτε να δουλεψω στο δημοσιο, οι δημοσιοι υπάλληλοι δεν δουλεύουν, βαλτώνουν κλπ κλπ... (ημουν απολυτη...)

Τωρα με το μικρό το σκεφτομαι αλλιώς ομως...και αυριο με ενα 2ο θα ειμαι ακομα πιο διαλακτική και θετική. Γιατι εισαι πιο ανετος με τις αδειες μητρότητας, με τις αδειες οταν πανε τα παιδια στο σχολειο, με τις αδειες το καλοκαιρι, με το ωραριο... Εχεις μια ευελιξια που ειναι απαραιτητη σε μια μητέρα που ΘΕΛΕΙ να ασχολειται με την οικογενεια της.

 

Εχω συναδελφους γυναικιες/μαμαδες που και τα επαγγελματικα ταξιδια τους κανουν συχνα πυκνα, και τα ωραρια δεν τηρουν στη δουλειά , αλλα εχουν απο πισω μια αλλη γυναικα να τους κραταει το σπιτι και τα παιδια και αυτές δεν πολυσκοτιζονται. Προσωπικά δεν μου πολυαρεσει αυτό το μοτιβο..και σκεφτομαι σε κανενα χρονο που θα μπορώ να κανω αιτησεις και ως ΕΕΠ να το ψάξω.

 

Δημοσιο απο Δημοσιο διαφέρει πιστεύω, αν εισαι ΠΕ, εξαρταται σε τι δουλεια θα πας, τί υπηρεσια, μπορει να εισαι σε αντικειμενο ενδιαφερον και με προοπτικη εξέλιξης, και ας εισαι πιο πισω οικονομικά στην αρχή. Ισως έχει επιδοματα η θέση που δεν τα γνωρίζεις ακομα;

Ποτε πρεπει να απαντησεις;;

[Eve]

peony και κατι άλλο θα σου πω που σκεφτηκα τωρα..

Στην εταιρια μας ο μεσος ορος ηλικιας ειναι....28!

 

στις αγγελιες για τον ιδιωτικο τομεα που βλέπω στην εφημεριδα ζητάνε "νέους/νέες μεχρι 35 ετών"..

 

μηπως τελικά και στον ιδιωτικό τομέα απο ενα σημειο και υστερα απαξιώνεσαι και ζητάνε μονο τη φρεσκαδούρα για ευνοητους λογους;;

 

σκεψου και αυτο....

[peony]

Δεν είμαι σίγουρη, αλλά είναι νομίζω πολύ νωρίς ακόμη, έχω καιρό. Μόλις αναρτήθηκαν τα αποτελέσμα στο σάιτ του ΑΣΕΠ.

 

Dalia, τα λιγότερα χρήματα δεν θα μας επηρεάσουν άμεσα, ευτυχώς. Απλώς εγώ είμαι καλομαθημένη Μακροπρόθεσμα, βέβαια, ναι, θα μας επηρεάσουν.

 

Εve, έχουμε φαίνεται παρόμοιο προφίλ Δυστυχώς, θέση ΕΕΠ δεν μπορώ να χτυπήσω, συνήθως στον κλάδο μου χρειάζεται διδακτορικό, αλλά θα μου άρεσε πολύ.

 

Η θέση είναι εντελώς άσχετη με αυτό που κάνω... ούτε που θυμόμουν ότι την είχα δηλώσει

 

Φοβάμαι και το άλλο, αν την δεχτώ τη θέση, θα έχω πάντα στο νου μου ότι "θυσίασα" την "καριέρα μου", ή καλύτερα τις "προοπτικές" για το/τα παιδι/παιδιά (γιατί θα ήθελα ΄κι άλλο ένα - δύο), και δεν θα ήθελα αυτή η πικρία να βγεί σε αυτά...

Επίσης, επειδή προς το παρόν είμαι πιο χαλαρή στη δουλειά και επίσης, η μπέμπα, όντας 6 μηνών, δεν έχει τόσες απαιτήσεις (ούτε δείχνει να την στενοχωρεί η απουσία μου), τα πράγματα μου φαίνονται πιο ρόδινα. Φαντάζομαι, καθώς μεγαλώνει το μωρό, θα δυσκολεύει η κατάσταση, σωστά;

 

Τεσπα, ευχαριστώ όσες γράψατε ως τώρα! Με βοηθάτε πολύ!Για συνεχίστε!!!!

[roulaki71]

Κι εγω θα προτιμουσα τη σιγουρια παντως.

[peony]

peony και κατι άλλο θα σου πω που σκεφτηκα τωρα..

Στην εταιρια μας ο μεσος ορος ηλικιας ειναι....28!

 

στις αγγελιες για τον ιδιωτικο τομεα που βλέπω στην εφημεριδα ζητάνε "νέους/νέες μεχρι 35 ετών"..

 

μηπως τελικά και στον ιδιωτικό τομέα απο ενα σημειο και υστερα απαξιώνεσαι και ζητάνε μονο τη φρεσκαδούρα για ευνοητους λογους;;

 

σκεψου και αυτο....

 

Α, είναι κι αυτό, βέβαια! Εγώ είμαι 33 και από τους μεγάλους!

[Eve]

Επίσης, επειδή προς το παρόν είμαι πιο χαλαρή στη δουλειά και επίσης, η μπέμπα, όντας 6 μηνών, δεν έχει τόσες απαιτήσεις (ούτε δείχνει να την στενοχωρεί η απουσία μου), τα πράγματα μου φαίνονται πιο ρόδινα. Φαντάζομαι, καθώς μεγαλώνει το μωρό, θα δυσκολεύει η κατάσταση, σωστά;

 

!

 

και για μενα καπως ετσι ειναι....ο μικρος περναει σουπερ οσο λειπω με τους παπουδες του, καμια φορά παω να τον παρω και...κλαιει!!

 

αλλα μεγαλώνοντας οι απαιτησεις (τους) αυξάνουν , θελουν βόλτα το απογευμα, παιδικη χαρά, μετά διαβασματα, τρεχαματα δεξια και αριστερα...

εκει τί κανουμε;;;

[DALIA]

Επίσης, επειδή προς το παρόν είμαι πιο χαλαρή στη δουλειά και επίσης, η μπέμπα, όντας 6 μηνών, δεν έχει τόσες απαιτήσεις (ούτε δείχνει να την στενοχωρεί η απουσία μου), τα πράγματα μου φαίνονται πιο ρόδινα. Φαντάζομαι, καθώς μεγαλώνει το μωρό, θα δυσκολεύει η κατάσταση, σωστά;

 

!

 

και για μενα καπως ετσι ειναι....ο μικρος περναει σουπερ οσο λειπω με τους παπουδες του, καμια φορά παω να τον παρω και...κλαιει!!

 

 

χμ... μεγαλώνοντας τα παιδακια σας και φιλοσοφόντας το συγκεκριμένο θεμα ίσως να μην σας αρέσει στο μελλον τα παιδια να προτιμουν παππουδογιαγιαδες απο οσες.

[liana03]

Peony οι καιροι είναι δύσκολοι εταιρείες κλείνουν...... σήμερα τα πράγματα είναι έτσι, αλλά στον ιδιωτικό τομέα κανείς δεν σου εγγυάτε για το μέλλον. Πάντως στο Δημόσιο μπορείς να κάνεις πράγματα αν έχεις όρεξη δεν είναι ανάγκη να κάθεσαι όλη την ημέρα. Έχω πολλούς φίλους που δουλεύουν στο Δημόσιο και το ψάχνουν γενικά δεν κάθονται. Σίγουρα οι ρυθμοί είναι πιο χαλαροί στον Δημόσιο αλλά είναι μεγάλη υπόθεση να κρατάς την ενέργειά σου για την οικογένεια σου και πίστεψε σε λίγο καιρό θα την χρειαστείς!

[mimi]

Peony, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε καταλαβαίνω...!Πριν δυο χρόνια βρέθηκα κι εγώ στο ίδιο δίλημμα...Ήμουν δικηγόρος, αλλά σε κάποια στιγμή απελπισίας δοκίμασα τις δυνάμεις μου σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Μετά από δύο χρόνια από το διαγωνισμό μου ήρθε η απόφαση για πρόσληψη σε Υπουργείο ως ΠΕ Νομικού. Το σκέφτηκα πάρα πολύ μαζί με τον άντρα μου και τελικά αποδέχθηκα το διορισμό, με άμεση συνέπεια τη διαγραφή μου από το Δικηγορικό Σύλλογο.

Μετά από δύο χρόνια, λοιπόν, ως δημόσιος υπάλληλος σε συμβουλεύω να το σκεφτείς πολύ σοβαρά...Η κατάσταση για εμάς που έχουμε συνηθίσει αλλιώς είναι πολύ δύσκολη. Οι συνάδελφοι, κυρίως γυναίκες, είναι επιεικώς "κατίνες", το κοτσομπολιό "βασιλεύει" (δεδομένου ότι η δουλειά είναι λίγη, οποτέ ο χρόνος άπλετος)!!!

Όσον αφορά στο ωράριο, τα πράγματα δεν είναι και τόσο ελαστικά! ή τουλάχιστον εδώ που είμαι εγώ...έχω διαλέξει ωράριο 9-16.30, το οποίο τηρείται.

Εγώ πάντως το έχω μετανιώσει και σκέφτομαι σοβαρά να επανέλθω στη δικηγορία...Πρέπει να σταθμίσεις τα υπέρ και τα κατά!

άλλωστε περνάμε τόσες ώρες στη δουλειά!!

[fysalida]

Ο κάθε άνθρωπος το αντιμετωπίζει διαφορετικά άναλογα με τα θέλω του...προσωπικά τάσσομαι υπέρ της επιλογής του Δημοσίου κάνοντας το δικό μου ζύγισμα των πραγμάτων..

Δουλευω πολλά χρόνια στον ιδιωτικό τομέα και έχω δεί πολλά...απολύσεις, αβεβαιότητα, χαμηλούς μισθούς..είμαι πλέον και μητέρα και η δουλειά μου με κρατά πολλές ώρες μακριά απο το παιδί μου πράγμα το οποίο με φρικάρει.

Ο άντρας μου δουλεύει στο δημόσιο σε καλή θέση εδώ και 3 χρόνια και απο οτι μου λεέι δεν θα το άλλαζε με τίποτα.

peony μου ήθελα απλά να σου καταθέσω την άποψη μου..καλή επιτυχία ότι και αν αποφασίσεις!!

[mata]

Peony οι καιροι είναι δύσκολοι εταιρείες κλείνουν...... σήμερα τα πράγματα είναι έτσι, αλλά στον ιδιωτικό τομέα κανείς δεν σου εγγυάτε για το μέλλον. Πάντως στο Δημόσιο μπορείς να κάνεις πράγματα αν έχεις όρεξη δεν είναι ανάγκη να κάθεσαι όλη την ημέρα. Έχω πολλούς φίλους που δουλεύουν στο Δημόσιο και το ψάχνουν γενικά δεν κάθονται. Σίγουρα οι ρυθμοί είναι πιο χαλαροί στον Δημόσιο αλλά είναι μεγάλη υπόθεση να κρατάς την ενέργειά σου για την οικογένεια σου και πίστεψε σε λίγο καιρό θα την χρειαστείς!

 

Κάπως έτσι θα σου τα έλεγα κι εγώ. Στο δημόσιο έχεις μια άλλη σιγουριά. Ακόμα κι αν υπάρχουν πιο ανώτεροι από σένα, ποτέ δεν έχεις τον φόβο μιας πιθανής απολυσης, και γενικά ανασφάλεια.Οι αργίες, τηρούνται, οι ημιαργίες επίσης, οι άδειες ευκολότερες, ο μισθός βρέξει χιονίσει, το ωράριο επίσης, οι ιατρικές καλύψεις. Ενεργητική και δραστήρια μπορείς να είσαι τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας. Επίσης είναι ευκολότερο να κανονίζεις πράγματα, όπως ταξίδια.

Ακόμα κι εσύ η ίδια αν κάνεις μια λίστα με τα σύν και τα πλυν, νομίζω ότι θα δείς πιο εύκολα προς τα πού γέρνει η ζυγαριά. Καλύτερα για μένα, μια θέση με πιο ήπιους τόνους, παρά μια θέση με άγχος, αβεβαιότητα για το μέλλον και δυσκολίες που σε επηρρεάζουν και στο ρόλο σου ως μανούλα.

Αν αρνηθείς πάντως τη θέση, είμαστε πολλές διαθέσιμες!!!!

[peony]

Peony, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε καταλαβαίνω...!Πριν δυο χρόνια βρέθηκα κι εγώ στο ίδιο δίλημμα...Ήμουν δικηγόρος, αλλά σε κάποια στιγμή απελπισίας δοκίμασα τις δυνάμεις μου σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Μετά από δύο χρόνια από το διαγωνισμό μου ήρθε η απόφαση για πρόσληψη σε Υπουργείο ως ΠΕ Νομικού. Το σκέφτηκα πάρα πολύ μαζί με τον άντρα μου και τελικά αποδέχθηκα το διορισμό, με άμεση συνέπεια τη διαγραφή μου από το Δικηγορικό Σύλλογο.

Μετά από δύο χρόνια, λοιπόν, ως δημόσιος υπάλληλος σε συμβουλεύω να το σκεφτείς πολύ σοβαρά...Η κατάσταση για εμάς που έχουμε συνηθίσει αλλιώς είναι πολύ δύσκολη. Οι συνάδελφοι, κυρίως γυναίκες, είναι επιεικώς "κατίνες", το κοτσομπολιό "βασιλεύει" (δεδομένου ότι η δουλειά είναι λίγη, οποτέ ο χρόνος άπλετος)!!!

Όσον αφορά στο ωράριο, τα πράγματα δεν είναι και τόσο ελαστικά! ή τουλάχιστον εδώ που είμαι εγώ...έχω διαλέξει ωράριο 9-16.30, το οποίο τηρείται.

Εγώ πάντως το έχω μετανιώσει και σκέφτομαι σοβαρά να επανέλθω στη δικηγορία...Πρέπει να σταθμίσεις τα υπέρ και τα κατά!

άλλωστε περνάμε τόσες ώρες στη δουλειά!!

 

Eίμαστε συνάδελφοι! Απλώς εγώ είμαι σε εταιρία με πάγια αντιμισθία και όχι "μάχιμη".

Η απάντησή σου αντικατοπτρίζει τα όσα φοβάμαι...

Το πρώτο πράγμα που έκανα το πρωί, αφού έγραψα αυτό το ποστ, είναι να πάρω στο Σύλλογο και να ρωτήσω αν αφού διαγραφώ, μπορώ να επανέλθω. Η απάντηση είναι ναι, το πολύ 5 χρόνια από την παραίτηση.

Αυτό είναι θετικό, γιατί καλώς ή κακώς, πολύ μου κακοφαίνεται να μην ασχολούμαι πια με το δίκαιο.

Οπότε, ένα σενάριο είναι να πάω δοκιμαστικά και βλέπουμε.

 

Κατά τα άλλα, συμφωνώ με τις προλαλήσασες σχετικά με την ασφάλεια του δημοσίου τομέα (παροχές κτλ), τις άδειες και τη χαλαρότητα (με την καλή έννοια). Αυτά με ώθησαν στο να κάνω την αίτηση. Αλλά τώρα ψιλοκολώνω

[mimi]

Χαίρομαι τόσο πολύ που είμαστε συνάδελφοι!!! Κι αυτό γιατί ξέρω ότι μπορείς να καταλάβεις πως νιώθω...Για τους δικηγόρους είναι αφόρητο το δημοσιουπαλληλίκι όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό. Ξέρω πολλούς συναδέλφους που το έχουν σκυλομετανιώσει, τρεις από αυτούς μάλιστα παραιτήθηκαν και επέστρεψσν στη δικηγορία.

Όταν απάντησα το πρωί στο μήνυμά σου δεν ήξερα ότι είσαι δικηγόρος και μάλιστα έμμισθη. Σκέψου καλά πριν αφήσεις τη δουλειά σου! Ως έμμισθη έχεις μία σταθερότητα και είσαι και δικηγόρος, βρε παιδί μου...Είναι πολύ άσχημο να διαγράφεσαι από το Σύλλογο και να λες αντίο για πάντα στη δικηγορία και σε όλα αυτά που ονειρεύτηκες όταν τελείωσες τη Νομική!

Εσύ είσαι σε ευνοικότερη θέση από αυτή που ήμουν εγώ...Εάν ήμουν έμμισθη δεν θα το σκεφτόμουν καθόλου να μπω στο δημοσιο! Ο άντρας σου είναι συνάδελφος, εάν επιτρέπεται? Εμένα ναι, οπότε κρατάω μία επαφή τουλάχιστον.

Εάν χρειαστείς πάντως οποιαδήποτε πληροφορία πες μου...Ξέρω ότι είσαι σε μεγάλο δίλημμα...Κουράγιο, συνάδελφε!!!

[Jen.]

Με λίγα λόγια συμφωνώ με τα κορίτσια που είναι υπέρ του δημοσίου για πολλούς λόγους. Δες το πμ για αναλυτικά.

 

Περιληπτικά τα θετικά και αρνητικά:

 

Θετικά:

1. ωράριο

2. άδειες μητρότητας και γενικά όοοολες οι άδειες που δικαιούσαι

3. μισθός σε κάποιες συγκεκριμένες υπηρεσίες

4. ασφάλεια και σταθερότητα

 

Αρνητικά:

1. αντικείμενο (εκτός και αν είσαι τυχερός ή το κυνηγήσεις πολύ)

2. νοοτροπία παλιών συναδέλφων (που όμως πλέον περνάνε πολλοί νέοι πια και εγώ τουλάχιστον δεν είμαι με κατίνες μαζί)

3. νοοτροπία προϊσταμένων (κάτι σαν το παράλογο του στρατού ένα πράγμα...)

 

Από εκεί και πέρα είναι θέμα δικού σου ζυγίσματος. Απλά θέλω να πω ότι η καριέρα δεν είναι για μένα για πάντα...καλό είναι όσο την ζεις αλλά μετά αν θέλεις επίπεδο ζωής με τα παιδιά σου ο ιδιωτικός τομέας είναι πολύ σκληρός και μπορεί να βρεθείς στα 45 σου άνεργη! Δεν ξέρεις πότε ξανά θα έχεις την ευκαιρία να περάσεις στο δημόσιο και βλέπω γύρω μου άτομα με πτυχία που το κυνηγάνε χρόνια μόνο και μόνο για την σταθερότητα και τον ελεύθερο χρόνο που σου προσφέρει (εγώ έχω ωράριο 8-3)

 

Καλή απόφαση!

[Jen.]

Δεν καταλαβαίνω γιατί εσείς οι δικηγόροι διαγράφεστε όταν πάτε στο δημόσιο...

 

εμείς οι μηχανικοί απλά χάνουμε το δικαίωμα της υπογραφής μας με ένα αντίτιμο φυσικά αλλά δεν διαγραφόμαστε από το επιμελητήριο μας..συνεχίζουμε να είμαστε μέλη του ΤΕΕ...

[fragola]

Είμαι κι εγώ δημόσιος υπάλληλος αλλά θεωρητικά κάνω αυτό που σπούδασα. Πριν διαβάσω ότι είσαι δικηγόρος θα σου έλεγα να πας, γιατί τα ωφέλη για την οικογένεια είναι μεγάλα πιστεψέ με, ειδικά αν ο άντρας δουλεύει πολύ! Μόλις είδα ότι είσαι δικηγόρος δίστασα λίγο... Έχουμε κι εμείς δικηγόρους στην υπηρεσία μας (άντρες μάλιστα) και είναι χαντακωμένοι ειλικρινά. Παίρνουν πολύ λίγα χρήματα σε σχέση με αυτά που θα έβγαζαν στο ελεύθερο επάγγελμα. Ένας δικηγόρος στον ιδιωτικό τομέα θεωρώ ότι κάτι μπορεί να κάνει, όσο και δύσκολα να είναι τα πράγματα. Κι εσύ δεν διορίζεσαι καν ως νομικός σύμβουλος αλλά ως ΠΕ Διοικητικός, άλλο αντικείμενο. Βέβαια, υπάρχει δυνατότητα να γίνει ακόμα και Διευθύντρια κάποια στιγμή, κι εκεί υπάρχουν διάφορα μπόνους απ'ότι ξέρω... Επίσης, αν θέλεις μπορείς να πάρεις εκπαιδευτική άδεια μετ'αποδοχών για να κάνεις διδακτορικό, αλλά είσαι υποχρεωμένη να υπηρετήσεις στο δημόσιο για χρόνο τριπλάσιο απ'αυτόν που έλειψες. Επίσης μπορείς να πας και στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και να έχεις πιο γρήγορη εξέλιξη... Δεν ξέρω αν σε βοήθησα...

[natasaZ]

Δεν ξερω τι δουλεια κάνει ο άντρας σου, αλλά θεωρώ πολύ βασικό σήμερα ένας από τους δυο στο ζευγαρι να έχει μια σταθερή δουλεια. Βρεξει χιονίσει να υπάρχει τουλάχιστον ένας βασικός μισθός στο σπίτι...

[zunix]

Εργάζομαι ως γραμματέας έδρας , έχοντας τελειώσει το Πολιτικό της Νομικής και λατρεύω τη δουλειά μου. Δεν είναι ποτέ βαρετή από θέμα αντικειμένου, οι καθημερινες συναλλαγές μου είναι με δικαστές, εισαγγελείς, δικηγόρους και φυσικά κατηγορούμενους . Είναι πολύ απαιτητική από θέμα ωραρίου και όγκου δουλειάς αλλά δεν θα την άλλαζα με τίποτα. Γνωρίζεις φαντάζομαι πως μπορείς να κάνεις αίτηση για μετάταξη μετά νομίζω 3 ή 5 χρόνια υπηρεσίας (δεν το έχω κοιτάξει γιατί δεν με ενδιαφέρει) και να πας σε κάποια υπηρεσία που να σε ενδιαφέρει περισσότερο πχ. Διοικητικά Δικαστήρια, ΝΣΚ κλπ. Έτσι θα είσαι κοντά στο αντικείμενο των σπουδών σου και αν ο σύζυγος είναι δικηγόρος τόσο το καλύτερο

[resident]

κι εγω θα σου προτεινα το δημοσιο γιατι ειναι πιο ''ανθρωπινες '' οι συνθηκες εργασιας.Προσωπικα,δουλεψα δυο χρονια στον ιδιωτικο τομεα και εδω και δεκα χρονια εχω διοριστει στο δημοσιο(ειμαι καθηγητρια).Σιγουρα τα ωραρια ειναι καλυτερα,θα μπορεις να παρεις αδεια για να μεγαλωσεις το μωρο σου(αν με το καλο κανεις κι αλλο),θα εχεις πιο πολυ χρονο να ασχοληθεις με την οικογενεια σου και στους δυσκολους καιρους που περναμε θα εχεις ενα σιγουρο εισοδημα.Σχετικα με τη θεση σου, μπορεις να κανεις μεταταξη αργοτερα σε κατι πιο ενδιαφερον,ή να κανεις ενα μεταπτυχιακο που θα σου προσφερει εξελιξη

[peony]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας ως τώρα - και παρακαλώ, συνεχίστε να γράφετε! Απέχω πολύ από το να αποφασίσω, νομίζω είναι ανάλογα με το πώς θα ξυπνήσω.

Θα λείψω για μερικές μέρες, οπότε αν δεν απαντάω θα είναι γι'αυτό. Καλές γιορτές σε όλες!

[DaF]

Δούλευω στον ιδιωτικό τομέα και το επάγγελμά μου είναι από τα χειρότερα : εκπαιδευτικός...οπότε τι να λέω, καταλαβαίνεις..Αν δεν δούλευε ο άντρας μου στο δημόσιο θα τα βγάζαμε πέρα πάρα πολύ δύσκολα τώρα με το μωρό.

 

Εκείνος είναι σε διοικητική θέση, έχει βρει ενδιαφέροντα απλά γιατί το κυνήγησε, κατάφερνει να σπουδάζει παράλληλα και να έχει ό,τι δικαιούται. Οι σχέσεις του με τους/τις συναδέλφους είναι πολύ καλές γιατί και ευγενικός είναι και κρατάει τα όρια με τους προϊσταμένους. Δεν σκοπεύει να περάσει τη ζωή του στην ίδια θέση, αλλά έχει διάφορες ευκαιρίες να αξιοποιήσει, που του παρουσιάζονται μέσα από τη δουλειά (μεταθέσεις) ή και τις σπουδές..

 

Συνάδελφός του, δικηγόρος, έμεινε κάποιον καιρό στην ίδια υπηρεσία και μετά πήρε μετάταξη σε κάτι πιο ενδιαφέρον και άμεσα σχετιζόμενο με το αντικείμενό της..η κοπέλα το έψαξε, το κυνήγησε και τα κατάφερε, χωρίς να μπει στον κόπο να αλλάξει δουλειά.

 

Συμπέρασμα : αν πραγματικά θέλεις να ασχολείσαι και να 'κινείσαι' στη δουλειά σου, και όχι να έχεις "μια θεσούλα στο Δημόσιο" (το οποίο δεν το κατακρίνω στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, αλλά δεν είμαι και φαν), βρίσκεις αυτό που σου ταιριάζει, αξιοποιώντας παράλληλα τα προτερήματα του δημόσιου τομέα.