ούρηση καθιστός?

[lloullou00]

γειά σας! 

 

ο γιός μου είναι 8,5 ετών. εδώ και λίγο καιρό, παρατήρησα ότι κάποιες φορές στην τουαλέτα πηγαίνει και ουρεί καθιστός. ως τώρα ουρούσε μόνο όρθιος. το έχει κάνει μερικές φορές και με προβληματίζει λίγο... είχα διαβάσει παλιότερα κάτι για διαταραχή φύλου κλπ. ότι μπορεί τα αγόρια να θέλουν να ουρούν καθιστά γιαυτό το λέω.. με άγχωσε λίγο

[vtgian]

Από τα μέχρι τώρα μηνύματά σου στο φόρουμ φαίνεται ότι η συμπεριφορά του γιού σου σε προβληματίζει δύο χρόνια τουλάχιστον.

 

Αγχώνεσαι για τις προτιμήσεις του σε σπορ, για το πως εκδηλώνει την αγάπη του στους φίλους του, για τους φίλους/τις παρέες του γενικότερα, για τα ενδιαφέροντά του, τώρα για τον τρόπο που κατουράει. Αναλύεις τις κίνήσεις του προσπαθώντας να ανιχνεύσεις αν ακολουθεί τα αγορίστικα στερεότυπα, οπότε μήπως να απευθυνόσουν σε έναν ψυχολόγο (για εσένα ώστε να ενημερωθείς); Δείχνεις να ζορίζεσαι πολύ με όλο αυτό.

 

Ενημερωτικά, είναι πολύ καλύτερο για την υγεία του να κατουράει καθιστός παρά όρθιος, καθώς έτσι αδειάζει καλύτερα και ευκολότερα η κύστη. 

[lloullou00]

το ξέρω ότι είμαι αγχώδης, και ναι, εχω πάει σε ψυχολόγο (και σε δυό και σε τρείς), αλλά δε βοηθήθηκα όσο περίμενα, γιαυτό και σταμάτησα... φυσικά και ζορίζομαι. απλά δε μπορώ να καταλάβω αν υπερβάλλω ή όχι..

[vtgian]

Μπορεί αυτοί που πήγες να μην ήξεραν να σε καθοδηγήσουν, ή μπορεί να μην ήσουν εσύ έτοιμη να πάρεις βοήθεια και να ακούσεις κάποια πράγματα.

Αν ωστόσο δεν μπόρεσαν να σε βοηθήσουν 2 και 3 ψυχολόγοι, σίγουρα δε θα σε βοηθήσει ένα ανώνυμο φόρουμ, ειδικά για ένα τόσο σοβαρό θέμα όσο η ταυτότητα φύλου.

 

Σε τι ακριβώς νομίζεις ότι χρειάζεσαι βοήθεια; Τι θα περίμενες να ακούσεις; Ένα αγόρι μπορεί να νιώθει αγόρι, να κάνει παρέα μόνο με αγόρια και να είναι φανατικό των "αντρικών" σπορ,  και παράλληλα να έλκεται από άλλα αγόρια. Αντίθετα, ένα άλλο αγόρι μπορεί να μιλάει "κοριτσίστικα", να μοιάζει πιο ευαίσθητο, να μην το συγκινούν τα σπορ και παράλληλα να νιώθει αγόρι που έλκεται από τα κορίτσια. Η ταυτότητα φύλου άλλωστε είναι διαφορετική από την έκφραση του φύλου και τον σεξουαλικό προσανατολισμό.

 

Ίσως το παρακάτω σκίτσο σε βοηθήσει περισσότερο να καταλάβεις έννοιες όπως έκφραση φύλου, ταυτότητα φύλου, σεξουαλικό φύλο κλπ. Επιστημονικά το φύλο πλεόν θεωρείται φάσμα και όχι δίπολο. Από εκεί και πέρα, το μόνο που μπορούμε να σου πούμε εδώ είναι εσύ να ενημερωθείς και το κυριότερο αποδοχή και στήριξη του παιδιού, όπως και αυτό να θέλει να αυτοπροσδιοριστεί.

 

 

[ZWH]

Ασε το παιδακι να κανει την αναγκη του οπως θελει. 8.5 χρονων και τον παρακολουθεις τι κανει στην τουαλετα; 

[vvassoula]

Για να σε ησυχασω σου λεω πως ο συντροφος μου (52 ετων) ουρει καθιστος και καθολου συγχυσμενο φυλο δεν εχει ().

 

Ασε που ειναι και η τουαλετα πεντακαθαρη ....

[belleblue]

το θέμα είναι ,ότι όταν μας προβληματίζει κάτι στο παιδί μας μπορούμε να το ρωτήσουμε ανοιχτά. 

"Πως αισθάνεσαι , όλα καλά;

παρατήρησα τις προάλλες ότι σου αρέσει καθιστά το κατούρημα, δεν ήξερα ότι είναι βολικό όταν έχεις πέος να κάθεσαι και να κατουράς. είναι πιο εύκολο από ότι να είσαι όρθιος;

Υπάρχει κατι άλλο που σε απασχολεί εάν να να ξέρεις οτι μπορείς να μου πεις για τα πάντα. "

 

απλά. 

έχεις κάνει τέτοια συζήτηση μαζί του;

είδα το άλλο θέμα που είχες ρωτήσει κάποια σχετικά πράγματα. δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σε αγχώνει το μπέρδεμα των ρόλων σε τέτοια μικρά πράγματα.

Το να γεννιέσαι σε διαφορετικό φύλο είναι κάτι πολύ πολύ πιο έντονο και σοβαρό από την απλώς ενασχόληση με αντικείμενα ή συνήθειες που έχει το άλλο φύλο. 

Εκφράζεται και με πάρα πολλούς άλλους τρόπους που δείχνουν ότι το άτομο υποφέρει. Δεν είναι απλώς ένα διαφορετικό χόμπυ. 

Πιστεύεις ότι το παιδί σου υποφέρει; 

αυτή η είναι η ερώτηση που πρέπει να κάνεις στον εαυτό σου, και εάν η απάντηση είναι "όχι ειναι μια χαρά δε βλέπω κάτι που να πιστεύω ότι υποφέρει, κοιμάται καλά, έχει φίλους, δεν είναι ευέξαπτος δεν έχει θεματα με το φαγητό ή τα όρια κλπ" τότε....

σε ελεύθερη μετάφραση,  για μένα υποφέρεις εσύ, και ίσως ψάχνεις διέξοδο να το εκφράσεις στο παιδί σου αντί σε σένα... για καποιους είναι πολύ πιο εύκολο να εκφρασουν ανησυχία για τους άλλους παρά για τον εαυτό τους. 

Σκέψου τι εικόνα έχει αυτό για το παιδί σου. Πως το προστατεύεις εάν δεν προσέχεις τον εαυτό σου ;

 

τέλος, μήπως φοβάσαι ότι μπορεί να έχει ομοφυλόφιλες τάσεις και για αυτό ψάχνεσαι ; Εάν ναι, τότε θα σου έλεγα, τίποτα δεν μπορείς να ελέγξεις ούτε να επηρεάσεις , στην ζωή του παιδιού σου, σχετικά με αυτό..  

[ZWH]

Βρε κοριτσια μισο γιατι θα τρελαθω, δηλαδη το πως θα κανει τσισα του ενα αγορακι δειχνει αν ειναι ομοφυλοφιλο η οχι; μπορει να καθησει για χιλιους δυο λογους. Ο ενας εξ αυτων, επειδη θελει να κανει κ κακακια του. Πολλα πραγματα δειχνουν εαν ενα παιδακι νιωθει διαφορετικα κ οχι ο τροπος που κανει την αναγκη του.(το συζητησα με τον 16χρονο γιο μου κ κοντεψε να πνιγει απο τα γελια). Και αν, αν τελικα το αγορακι μας δεν νιωθει αγορακι, θα πεσουμε να πεθανουμε; Δεν πρεπει να το αποδεχτουμε και να το στηριξουμε; (οσο κ αν μας πεσει το ταβανι στο κεφαλι).

Επεξεργάστηκαν 13 Μαρτίου,2019 by ZWH

[lloullou00]

belleblue, νομίζω με έκανες να κλάψω... εγώ υποφέρω περισσότερο.. δεν ξλερω όμως γιατί, ακόμα δεν το έχω βρεί.. ZWH εννοείται πως θα το αποδεχτούμε και θα το στηρίξουμε, απλά θέλω να ξλερω τι μου γίνεται γιαυτό και ρωτάω.. ο γιός σου γιατί κόντεψε να πνιγεί από τα γέλια?

[vtgian]

πρίν από 28 λεπτά , ZWH είπε:

Βρε κοριτσια μισο γιατι θα τρελαθω, δηλαδη το πως θα κανει τσισα του ενα αγορακι δειχνει αν ειναι ομοφυλοφιλο η οχι; μπορει να καθησει για χιλιους δυο λογους. Ο ενας εξ αυτων, επειδη θελει να κανει κ κακακια του. Πολλα πραγματα δειχνουν εαν ενα παιδακι νιωθει διαφορετικα κ οχι ο τροπος που κανει την αναγκη του.(το συζητησα με τον 16χρονο γιο μου κ κοντεψε να πνιγει απο τα γελια). Και αν, αν τελικα το αγορακι μας δεν νιωθει αγορακι, θα πεσουμε να πεθανουμε; Δεν πρεπει να το αποδεχτουμε και να το στηριξουμε; (οσο κ αν μας πεσει το ταβανι στο κεφαλι).

 

Δε νομίζω οτι είπε κανείς ότι το φύλο (στη οποία μορφή του, κοινωνικό, ταυτότητα κλπ) κρίνεται από το πως κατουράει ένα αγόρι. Το αντίθετο θα έλεγα.

 

Πρακτικά βλέπουμε  μια μαμά που φιλτράρει τη συμπεριφορά του γιου της βάσει του πόσο αγορίστικο ή μη είναι το κάθε τι που κάνει, με τελευταίο το κατούρημα. Εκεί η belle της λέει, ρώτα ξεκάθαρα το παιδί αν υπάρχει κάτι που τον ζορίζει. Με αφορμή το κατούρημα. Παράλληλα όλες τονίσαμε ότι ακόμα και αν το παιδί δεν ταυτίζεται με το βιολογικό του φύλο (αν και δεν έχουμε καμία τέτοια ένδειξη, ούτε θα μπορούσαμε μέσα από ένα φόρουμ), αυτό δεν έχει καμία μα καμία σημασία, και ότι το μόνο που μπορεί να κάνει ένας γονιός είναι να αποδεχτεί και να στηρίξει το παιδί του.

 

@lloullou δεν υπάρχει κάτι που να μπορείς να κάνεις για να "ξέρεις τι σου γίνεται". Η ταυτότητα φύλου είναι κάτι που αφορά το ίδιο το παιδί και μόνο, δεν μπορείς ούτε να αλλάξεις το τι νιώθει, ούτε από ποιο φύλο έλκεται, ούτε πως θέλει να εκφράζει αυτό που νιώθει. Εσύ αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να ενημερωθείς από ειδικό  (όχι μέσω ιντερνετ), να καταλάβεις τις έννοιες που εκφράζει το σκιτσο που σου έβαλα πιο πάνω, να αποδεχτεις ότι όλα αυτά είναι απολύτως φυσιολογικά, και έτσι να μπορεί να είσαι ήρεμη δίπλα στο παιδί σου, χωρίς να προβληματίζεσαι. 

 

Ωστόσο, δεν μας απάντησες τι είναι αυτό που σε αγχώνει, τι σε κάνει να υποφέρεις; Το υποφέρω είναι βαριά λέξη...

[ZWH]

Δηλαδη δεν θεωρειτε υπερβολικο επειδη ειδε το παιδι να κανει την αναγκη του καθιστο να του κανει κουβεντα για τις σεξουαλικες του προτιμησεις..... Απ οτι αντιλαμβανομαι ειναι ενα παιδι που ουτε στην τουαλετα δεν μενει μονο και καθε συμπεριφορα του πρεπει να ερμηνευεται αναλογα. Ποσο ελευθερο ειναι τελικα αυτο το παιδι; Αν εγω στα 8.5 δοκιμασα να κατουρησω ορθια (ποσα κοριτσακια δεν το εχουν κανει), σημαινει οτι εγω ηθελα να ειμαι αγορι; Αν ενα διχρονο αγορι παιξει με τα κουζινικα σημαινει οτι ηθελε να ειναι κοριτσακι; Γιατι πρεπει να ερμηνευουμε ολες τις κινησεις των παιδιων μας συμφωνα με τους φοβους μας; ποσο θα μας αρεσε να εχουμε ενα ζευγαρι ματια πανω μας κ καθετι που κανουμε να βγαινει ενα συμπερασμα που τελικα δεν ειμαστε εμεις αλλα ειναι αυτος που το ερμηνευει; Ο γιος μου γελασε γιατι θεωρει υπερβολη τον προβληματισμο επειδη το παιδακι απλα καθησε. Ναι το εχει κανει κ ο ιδιος. Οχι πολλες φορες αλλα το εχει κανει. Και; Και τελικα ακομη και αν το παιδακι καθησε γιατι αισθανεται κοριτσακι (λεμε τωρα), γιατι πρεπει να γινει ολοκληρη συζητηση; Γιατι το παιδι να μην νιωσει αποδοχη χωρις πολλες συζητησεις; γιατι να μην αφησουμε να εξελιχθουν τα πραγματα; γιατι θα πρεπει να τα σπρωξουμε; γιατι να μην ακολουθησουμε την αναγκη του παιδιου να μας εξομολογηθει οτιδηποτε συμβαινει οταν αισθανθει αυτο ετοιμο; Αν και απλα το παιδακι εκανε την αναγκη του. Τιποτα απο τα σεναρια που φτιαχνει το καθε μυαλο. Και στην τελικη ακομη και ο βασιλιας μονος του παει στο μπανιο, αφηστε το παιδι!!!!!!

[vtgian]

πρίν από 8 λεπτά , ZWH είπε:

Δηλαδη δεν θεωρειτε υπερβολικο επειδη ειδε το παιδι να κανει την αναγκη του καθιστο να του κανει κουβεντα για τις σεξουαλικες του προτιμησεις..... Απ οτι αντιλαμβανομαι ειναι ενα παιδι που ουτε στην τουαλετα δεν μενει μονο και καθε συμπεριφορα του πρεπει να ερμηνευεται αναλογα. Ποσο ελευθερο ειναι τελικα αυτο το παιδι; Αν εγω στα 8.5 δοκιμασα να κατουρησω ορθια (ποσα κοριτσακια δεν το εχουν κανει), σημαινει οτι εγω ηθελα να ειμαι αγορι; Αν ενα διχρονο αγορι παιξει με τα κουζινικα σημαινει οτι ηθελε να ειναι κοριτσακι; Γιατι πρεπει να ερμηνευουμε ολες τις κινησεις των παιδιων μας συμφωνα με τους φοβους μας; ποσο θα μας αρεσε να εχουμε ενα ζευγαρι ματια πανω μας κ καθετι που κανουμε να βγαινει ενα συμπερασμα που τελικα δεν ειμαστε εμεις αλλα ειναι αυτος που το ερμηνευει; Ο γιος μου γελασε γιατι θεωρει υπερβολη τον προβληματισμο επειδη το παιδακι απλα καθησε. Ναι το εχει κανει κ ο ιδιος. Οχι πολλες φορες αλλα το εχει κανει. Και; Και τελικα ακομη και αν το παιδακι καθησε γιατι αισθανεται κοριτσακι (λεμε τωρα), γιατι πρεπει να γινει ολοκληρη συζητηση; Γιατι το παιδι να μην νιωσει αποδοχη χωρις πολλες συζητησεις; γιατι να μην αφησουμε να εξελιχθουν τα πραγματα; γιατι θα πρεπει να τα σπρωξουμε; γιατι να μην ακολουθησουμε την αναγκη του παιδιου να μας εξομολογηθει οτιδηποτε συμβαινει οταν αισθανθει αυτο ετοιμο; Αν και απλα το παιδακι εκανε την αναγκη του. Τιποτα απο τα σεναρια που φτιαχνει το καθε μυαλο. Και στην τελικη ακομη και ο βασιλιας μονος του παει στο μπανιο, αφηστε το παιδι!!!!!!

 

Αν αυτό ήταν το πρώτο της μήνυμα στο φόρουμ, θα σου είμαι ειλικρινής θα νόμιζα ότι τρόλαρε (που μπορεί και να ισχύει). Ωστόσο η συγκεκριμένη θεματοθέτρια έχει ανοίξει από το 2017 άλλα δύο θέματα σχετικά και φαίνεται ότι αν δεν τρολάρει, κάτι την προβληματίζει. Δε λέμε να πιάσει το παιδί και να του πει "σόρρυ αλλά επειδή σε τσεκάρω ότι κατουράς καθιστός, μήπως σου αρέσουνε τα αγόρια;" (το γράφω και γελάω παρεπιπτόντως).

Αλλά αφού φαίνεται ότι: 

α)ζορίζεται η ίδια πολύ με το θέμα (δεν έχω καταλάβει γιατί)

β)αυτή ίσως βλέπει κάτι που εμείς σε ένα φόρουμ δεν μπορούμε

ίσως μια συζήτηση (πολύ γενική και όχι σχετικά με προσανατολισμό) να την ξεμπλόκαρε.

Μεταξύ μας, με τη φρίκη που έχει φάει να αναλύει το παιδί, θεωρώ ότι αν κάνει τέτοια συζήτηση χωρίς να έχει λύσει τα δικά της θέματα πρώτα, στην καλύτερη το παιδί θα την πάρει στο ψιλό δούλεμα. Στη χειρότερη θα το κομπλάρει/απομακρύνει περισσότερο, δυστυχώς.

[lloullou00]

ευχαριστώ πολύ για όλες τις απαντήσεις. όχι, δεν τρολάρω. και ούτε εγώ έχω καταλάβει γιατί ζορίζομαι. αν το είχα καταλάβει, δε θα έγραφα προφανώς... ο καθένας με τα άγχη του.. ελπίζω κάποια στιγμή να τα καταφέρω.. ευχαριστώ και πάλι

[belleblue]

4 ώρες πρίν, ZWH είπε:

Δηλαδη δεν θεωρειτε υπερβολικο επειδη ειδε το παιδι να κανει την αναγκη του καθιστο να του κανει κουβεντα για τις σεξουαλικες του προτιμησεις..... Απ οτι αντιλαμβανομαι ειναι ενα παιδι που ουτε στην τουαλετα δεν μενει μονο και καθε συμπεριφορα του πρεπει να ερμηνευεται αναλογα. Ποσο ελευθερο ειναι τελικα αυτο το παιδι; Αν εγω στα 8.5 δοκιμασα να κατουρησω ορθια (ποσα κοριτσακια δεν το εχουν κανει), σημαινει οτι εγω ηθελα να ειμαι αγορι; Αν ενα διχρονο αγορι παιξει με τα κουζινικα σημαινει οτι ηθελε να ειναι κοριτσακι; Γιατι πρεπει να ερμηνευουμε ολες τις κινησεις των παιδιων μας συμφωνα με τους φοβους μας; ποσο θα μας αρεσε να εχουμε ενα ζευγαρι ματια πανω μας κ καθετι που κανουμε να βγαινει ενα συμπερασμα που τελικα δεν ειμαστε εμεις αλλα ειναι αυτος που το ερμηνευει; Ο γιος μου γελασε γιατι θεωρει υπερβολη τον προβληματισμο επειδη το παιδακι απλα καθησε. Ναι το εχει κανει κ ο ιδιος. Οχι πολλες φορες αλλα το εχει κανει. Και; Και τελικα ακομη και αν το παιδακι καθησε γιατι αισθανεται κοριτσακι (λεμε τωρα), γιατι πρεπει να γινει ολοκληρη συζητηση; Γιατι το παιδι να μην νιωσει αποδοχη χωρις πολλες συζητησεις; γιατι να μην αφησουμε να εξελιχθουν τα πραγματα; γιατι θα πρεπει να τα σπρωξουμε; γιατι να μην ακολουθησουμε την αναγκη του παιδιου να μας εξομολογηθει οτιδηποτε συμβαινει οταν αισθανθει αυτο ετοιμο; Αν και απλα το παιδακι εκανε την αναγκη του. Τιποτα απο τα σεναρια που φτιαχνει το καθε μυαλο. Και στην τελικη ακομη και ο βασιλιας μονος του παει στο μπανιο, αφηστε το παιδι!!!!!!

 

Γειά σου Ζωή!    ναι μεν εύλογο ερώτημά σου φιλοσοφικά, αλλά όταν βλέπουμε έναν άνθρωπο να βασανίζεται ή να χάνει τον ελεύθερό του χρόνο με αυτές τις σκέψεις που αποκλείεται να είναι ευχάριστες,  (που το άτομο αυτό ίσως δεν νιώθει την σιγουριά οτι μπορεί να πεί αλλού face to face σε κάποιον ειδικό γιατί φοβάται ενδεχομένως ακριβώς αυτό, να κριθεί για αυτές τις σκέψεις), νομίζω πρεπει να υποστηριξουμε αρχικα το άτομο αυτό. Νομίζω εάν ήταν να το έλεγε στο παιδί της θα το είχε κάνει ηδη και δεν θα το ρώταγε εδώ. 

Για μένα σαν να υπάρχει κενό επικοινωνίας των συναισθημάτων της που αφήνει κενό σε τέτοιους φόβους. Για αυτό προτείνω απλώς μια έναρξη επικοινωνίας  για να υπαρξει μια εκτόνωση. 

Και σαφέστατα η εικόνα αυτής της ανησυχίας παραπέμπει σε ομοφοβία, που είναι μια φοβία, δηλαδή δεν είναι μια σκέψη που κάνει κάποιος επίτηδες, αλλά φοβίζει (αδίκως προφανώς) άρα υπάρχει ανάγκη για χαλάρωση, για επικοινωνία, για επιστροφή σε αυτό που σε ηρεμεί, δηλαδή απλώς το ίδιο το παιδί, με τη χαρά του και την ύπαρξή του. 

 

το ότι πάρα πολλοί γονείς έχουν τέτοιες σκέψεις, είναι 100% σίγουρο αλλά δεν κάθονται όλοι να το αναρωτηθούν με πραγματικό φόβο και ενδεχομένως ενοχές. 

@lloullou00 είναι σημαντικό να διαβάσεις για όλα αυτά για να ενημερωθείς αλλά και να επικοινωνήσεις με άλλους γονείς ίσως που έχουν τέτοιες έγνοιες. 

Εγώ πάντως υποψιάζομαι ότι ίσως το ένστικτό σου σου λέει κάτι (είτε ότι ανυπόστατα φοβάσαι για δικούς σου λόγους, είτε επειδή όντως είναι το παιδί σου ΛΟΑΤΚΙ και κάτι βλέπεις ) και προσπαθείς να βρείς το δρόμο σου σε αυτό. Δεν θεωρώ κακό που γράφεις εδώ, αλλά όντως επειδή αυτά μόνο με ενημέρωση θα τα βρείς και αμαρτία είναι να ψάχνεις στα άχυρα, μη χάνεις το χρόνο σου. 

Εγώ στη θέση σου θα στρεφόμουν στις λοατκι οικογένειες για να τους ρωτήσω εάν θεωρούν βάσιμες τις σκέψεις μου. αποκλειεται να γελάσουν μαζί σου ή να σε κρίνουν, λέω. 

Ίσα ΄'ισα θα σου πουν, "καλά κάνεις και τα συζητάς αυτά τα πράγματα, γιατί αυτοί που δεν τα συζητάνε και τα κρατάνε μέσα τους,  και όντως μετά το παιδί τους είναι λοατκι, δεν δινουν ποτέ δίοδο στο να εκφραστεί το παιδί τους προς αυτή τη κατεύθυνση χωρίς ενοχές. "

 

Ας πουμε υποθετικά, ότι οι υποψίες σου και τα άγχη σου βγαίνουν αληθινά και το ένστικτό σου ότι το παιδί σου είναι πχ έστω queer, . (αν δεν ξέρεις , διαβάζεις για αυτό)..

αυτό θα ήταν μετά απλώς κάποια επιβεβαίωση του ενστικτου σου και θα σε καθησύχαζε γιατί μετά απλώς θα ήξερες τι ειναι αυτο το διαφορετικό που νιώθεις;  

 

ή πχ, εάν υποθετικά μετά από 15 χρόνια, συζητήσετε με το παιδί σου, που θα είναι ενήλικας, συζητάτε κάτι τέτοιο και το παιδί σου σου θυμίζει κοροιδεύοντάς σε "ρε μαμα, θυμάσαι κάποτε που με είχες ρωτήσει γιατι κατουράω καθιστός, μα το θεό νόμιζα ότι θα σε πνίξω με τις μαμακίες που μου έλεγες! "  

 

σκέψου λίγο το μετά αυτών των σκέψεων που κάνεις, και φτιάξε τα σενάρια αυτά, και συζήτησέ τα με κάποιον... μέσα από αυτά θα δείς μήπως τυχόν παρασύρεσαι στις σκέψεις σου  παραπάνω από ότι είναι υγιές για έναν άνθρωπο/μια μαμά; έχεις τάση δηλαδή fantazising; ή κάτι υπάρχει στο ένστικτό σου;  αυτά θέλουν συζήτηση με ειδικό.    οι περισσότερες από εμάς εδώ έχουμε επισκεφτεί, οπότε μην το κάνεις θέμα, απλώς κάνε το! Οι περισσότεροι δήμοι έχουν και δωρεάν οικογενειακή υποστήριξη οπου μπορείς να τα συζητήσεις αυτά. 

 

 

[annoulen]

Η θεματοθέτρια έθεσε έναν προβληματισμό,  όπως κάνουμε όλες μας εδώ μέσα,  σε ένα φόρουμ ανωνύμων γιατί ίσως ο συγκεκριμένος προβληματισμός είναι λίγο "ευαίσθητος" να εκφραστεί σε φίλους και γνωστούς της. 

Δηλαδή να μην το πει ? Γιατί της "επιτίθεστε" ? Εδώ ρωτάμε για χίλια δυο πράγματα, μικρότερης σημασίας,  αν θα πρέπει να πάρω το χ καρότσι ή το ψ καρότσι, δηλαδή θα πρέπει να πούμε "α γιατί ρωτάς, σιγά το πράγμα, πάρε αυτό που θα βρεις μπροστά σου και αποδέξου το".

Και να υπενθυμίσω και την παροιμία "όποιος είναι έξω από τον χορό, πολλά τραγούδια λέει".

[lloullou00]

Σήμερα το πρωί που τον είδα πάλι καθιστο τον ρώτησα κ μου λέει με βολεύει περισσότερο γιατί κάθομαι. Του είπα ότι είναι πιο σύνηθες τα αγόρια να είναι όρθια κ είπε ε δε με νοιάζει, έτσι με βολεύει. Έξω όρθιος, στο σπίτι να κάθομαι. Του είπα απλά 8,5 χρόνια σε έβλεπα όρθιο, γιαυτό με παραξένεψε που σε είδα καθιστο. Μετά τον ρώτησα βρε μπας και σου λέει η γιαγιά να κάθεσαι για να μη λερώνεις? Και είπε ναι, μου λέει και η γιαγιά γιατί έτσι λέει το σαβουαρ βιβρ!! Τσατίστηκα λίγο εκεί και του είπα μη σε νοιάζει τι λέει η γιαγιά εσύ να κατουρας όπως νιώθεις. Δε θα αλλάξεις επειδή δε θέλει η γιαγιά να λερώνεις. Δεν ξέρω, έκανα καλά? 

[kotsifikos]

Έχω διαβάσει το θέμα αρκετές φορές αυτές τις ημέρες και ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι καλύτερο να πω.

Δεν ξέρω αν κάνω λάθος όμως νομίζω πως έχεις δώσει μεγάλη έκταση στο θέμα, ψάχνεις τα δύο τελευταία χρόνια να δεις σημάδια που θα καθορίζουν την σεξουαλική ταυτότητα του γιου σου. Σε αγχώνει υπερβολικά πολύ το θέμα και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο, σέβομαι το άγχος σου ως μητέρα, όμως ειλικρινά πρέπει να δουλέψεις, πρώτα για εσένα γιατί και εσύ η ίδια βασανίζεσαι πολυ αλλά και για το παιδί σου.

Πρωί πρωί του είπες πως τα αγόρια συνήθως κατουράνε όρθια, αυτό ξέρεις πως ακούγεται στα αφτιά ενός 8 χρονου??''κάνεις κάτι που συνήθως δεν κάνουν τα αγόρια..μήπως κάτι συμβαίνει?'' και όταν αυτό το ακούει από την μητέρα του πολύ πιθανό να το κάνει να νιώσει πως κάτι κάνει λάθος, πως κάτι πάει στραβά.

Επεξεργάστηκαν 14 Μαρτίου,2019 by kotsifikos

[ZWH]

Οταν δεν συμφωνουμε με κατι και το λεμε δεν σημαινει οτι επιτιθομαστε. Σταματηστε αυτη την καραμελιτσα. Μια μαμα ζητησε την γνωμγ μας κ της εγραψα ξεκαθαρα πως το βλεπω εγω. Ουτε αγενης ημουν ουτε την εθιξα. Δεν ειναι λογος ανησυχιας οτι το αγορι καθεται για να ουρησει. Ποσο πιο ξεκαθαρα να το πουμε; Διαβαζω οτι τα τελευταια χρονια παρακολουθει τις κινησεις του παιδιου της. Αλλο ειμαι κοντα στο παιδι μου, αφουγκραζομαι τις αναγκες, τις δυσκολιες, τους προβληματισμους και αλλο κατασκοπευω και ψαχνω να βρω προβλημα εκει που δεν υπαρχει. Μου θυμησε εναν γνωστο που εβαλε καμερες στο σπιτι του για να βλεπει αν διαβαζουν κ τι κανουν τα παιδια..... Δεν καταλαβαινουμε οτι τελικα εμεις εχουμε το προβλημα κ το μεταθετουμε στο παιδι; Δεν αισθανεται ποτε ελευθερο γιατι κατασκοπευουμε κ κρινουμε την καθε του κινηση. Το εγραψα κ παραπανω, τι δουλεια εχει μια μαμα μεσα στην τουαλετα την ωρα που κανει την αναγκη του το παιδι της; δεν ειναι μωρο. Σε λιγο το παιδακι αυτο θα μπεο στην προεφηβεια, θα βγαζει τριχουλες. Μπορει η δεν μπορει μεσα στο ιδιο του το σπιτι να μην εχει συνεχεια ενα ματι πανω του; Μανουλα του παιδιου, δεν ξερω ποιο ειναι το καθημερινο σου προγραμμα, αν εργαζεσαι κτλ. Μηπως να βρεις καποιο χομπυ κατι, οπου να διοχετευεις εκει την ενεργεια σου; καλο θα ηταν και η ομαδα γονεων. Προσωπικα εχω μαθει αρκετα πραγματα ασχετα που ολοι οι γονεις δεν ταιριαζουμε κ εχουμε διαφορετικες αποψεις. Ακουμε κ επεξεργαζομαστε.

Kotsifikos συμφωνω μαζι σου. 

[vtgian]

@lloullou00 Έπρεπε να το έχεις κόψει ήδη από την στιγμή που πήρες την πρώτη απάντηση. Εσύ το τράβηξες, το παιδί σου ξανααπάντησε, εσύ φρόντισες όχι μόνο να μη δεχτείς την απάντησή του αλλά να του κάνεις και υπόδειξη για το τι θα ήταν αναμενόμενο να κάνει (εντελώς λάθος) και το συνέχισες και αργότερα αντί να το λήξεις, λέγοντάς του να κάνει όπως νιώθει (ψέματα αυτό, γιατί αν σε ένοιαζε το πως νιώθει, δεν θα το έκανες καν ζήτημα).

α) Το αν προτιμά να μη λερώνει, είναι δικό του θέμα, αν δεν ένιωθε καλά, δεν θα άκουγε κανέναν. 

β) πολλά αγόρια και άντρες κατουράνε καθιστοί, ειδικά αν έχουν αδέλφια κορίτσια ή κόρες, οπότε το σύνηθες δεν είναι απαραίτητα αυτό που εσύ έχεις στο κεφάλι σου

 

Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ εύκολα να δεχτώ ότι δεν γνωρίζεις γιατί ζορίζεσαι. Ίσως φοβάσαι να το πεις ανοιχτά, αλλά πραγματικά οι αντιδράσεις σου δείχνουν ξεκάθαρα ομοφοβία και στην υποψία ότι μπορεί το παιδί σου να είναι διαφορετικό πανικοβάλλεσαι. Και ξαναγράφω ότι όλα όσα έχεις γράψει μέχρι σήμερα για το παιδί, δε λένε απολύτως τίποτα, είναι τυπικές εκφράσεις ενός αγοριού, ωστόσο εξακολουθείς να τα φιλτράρεις όλα και να ζορίζεσαι.

 

@annoulen ποιος είπε να μη το πει; η θεματοθέτρια ψάχνει 2 χρόνια τώρα να βρει ψεγάδι στο πως εκφράζει το φύλο του το παιδί, χωρίς καν κάτι χειροπιαστό. Αυτό μπορεί να είναι τρομερά πιεστικό για το παιδί. Κανείς δεν της επιτίθεται, ούτε αμφισβητεί κανείς το άγχος της. Να καταλάβουμε από που πηγάζει προσπαθούμε. Τα ζητήματα φύλου είναι πολύ σοβαρά, έχουν άμεση επίδραση στη σχέση γονέα παιδιού, λάθος χειρισμοί μπορεί να αποτελέσουν μακρόχρονα τραύματα στη ψυχολογία του. Θα ήταν πολύ αφελές να της πούμε ένα "ελα μωρέ δε βαριέσαι, όλα έτσι κάνουν". Όταν ένας γονιός δεν είναι ενημερωμένος σχετικά με θέματα φύλου, ακόμα χειρότερα αν είναι ομοφοβικός/τρανσφοβικός (και δυστυχώς πολλοί είναι και δεν μπορούν καν να το αναγνωρίσουν) μπορεί άθελά του να δυσκολέψει πολύ τη ζωή του παιδιού του.

[belleblue]

σαφέστατα είναι πολύ σοβαρά τα θέματα αυτά και οδηγούν στο να νιώθει το παιδί αμφισβήτηση στο είναι του, της ταυτότητάς του, της ύπαρξής του

ακόμα και αν δεν ανήκει ΚΑΝ στις ομάδες ΛΟΑΤΚΙ. 

Δηλαδή, ακόμα και εάν το παιδί δεν έχει εν τέλει καμία διαφορετικότητα, και το όλο θέμα προκύπτει από την φοβία του γονέα, τελικά, το παιδί εισπράττει την εντελώς περίεργη στάση του γονιιού του, την οποία στην καλύτερη περίπτωση θα μεταφράσει ώς τεράστιο χάσμα μεταξύ τους, ανικανότητα του γονέα να είναι απλώς συναισθηματικά ικανοποιημένος, δηλαδη να αποδέχεται το παιδί του για αυτό που είναι το οποίο απλώς βλέπει ως παιδί του χωρίς να χρειάζεται καμία άλλη διαβεβαίωση, ή ξεκαθάρισμα. 

 

Εγώ το αισθάνομαι αυτό από τότε που γεννήθηκα με την μητέρα μου χωρίς να υπάρχει κανένα θέμα ΛΟΑΤΚΙ, και διαβεβαιώ, ότι έχω χρειαστεί δεκαετίες θεραπείας εξαιτίας αυτής της περιέργειας ή και ανωμαλίας που έζησα  - πάντα έβλεπε κάτι περίεργο ή στραβό πάνω μου, και τελικά κατέληξε να με ΚΑΝΕΙ διαφορετική απλώς επειδή χρειάστηκε να αντέχω και να αντιδρώ στις διαρκείς παρατηρήσεις για το τρόπο που έτρωγα, καθόμουν, δε μαζευα, δεν ήμουν αρκετά έτσι, αρκετά αλλιώς, ότι έτρωγα "με πάχαινε" και ξέρω γώ τι άλλο. Οτιδήποτε έκανα πέρναγε από κόσκινο, και προβολέα, εξαιτίας της δικής της ανασφάλειας του δικού της είναι. ΦΡΙΚΤΟ πράγμα.  no way to live your childhood. 

και εν τέλει είσαι μόνος σου. Κάποιος που σε παρακολουθεί αντί απλώς να είναι μαζί σου, δεν είναι δίπλα σου. είναι απέναντί σου, είναι μακριά σου. 

εάν δυο χρόνια λοιπόν είσαι σε αυτό το τριπάκι, να ξέρεις το παιδί σου είναι & αισθάνεται μόνο του, κάθε φορά που έχεις αυτές τις σκέψεις ή κάνεις αυτούς τους διαλόγους. 

Ζύγισε τι ειναι πιο σημαντικό για σένα. Η δικιά σου ανησυχία  ή να αφήνεις το παιδί σου " μόνο του";  

Να το εμπιστευτείς και να είναι ανάλαφρο ή να το βαραίνεις με αυτή την καχυποψία που έχεις για το ότι " ίσως συμβαίνει κάτι άλλο".  Γιατί εν τέλει είναι και λίγο καχυποψία, να  ψάχνεις να βρείς αν κάπως σου κρύβει άθελά του κάτι, που προσπαθείς να εκμαιεύσεις.

Είναι χειρισμός. Είναι θέμα εμπιστοσύνης... αναρωτήσου γιατί. Συνήθως αυτά ειναι συνεδεμένα με control issues , να φοβάσαι να αφήσεις τον έλεγχο;  

 

 

 

[lloullou00]

Έχω αγχώδη διαταραχή και συγκεκριμένα Ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή. Εννοείται πως έχει να κάνει με control issues. Το παλεύω.. Δεν είμαι όλη την ώρα από πάνω του βρε παιδιά, ίσα ίσα. Απλά το παρατήρησα τελευταία κι επειδή δεν το έκανε τόσα χρόνια, γιαυτό με παραξένεψε. Γενικά δεν τον ελέγχω.. Τρώω κάτι φρίκες ώρες ώρες αλλά προσπαθώ να μην το δείχνω.. Γιαυτό ρωτάω εδώ κιόλας. 

[vtgian]

πρίν από 6 λεπτά , lloullou00 είπε:

Έχω αγχώδη διαταραχή και συγκεκριμένα Ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή. Εννοείται πως έχει να κάνει με control issues. Το παλεύω.. Δεν είμαι όλη την ώρα από πάνω του βρε παιδιά, ίσα ίσα. Απλά το παρατήρησα τελευταία κι επειδή δεν το έκανε τόσα χρόνια, γιαυτό με παραξένεψε. Γενικά δεν τον ελέγχω.. Τρώω κάτι φρίκες ώρες ώρες αλλά προσπαθώ να μην το δείχνω.. Γιαυτό ρωτάω εδώ κιόλας. 

 

Εφόσον έχεις διεγνωσμένα ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, αυτό εξηγεί και την εμμονή σου στο συγκεκριμένο θέμα. Δεν είναι το παιδί, είσαι εσύ που το μεγενθύνεις.

Κάνεις κάτι για αυτό; λαμβάνεις βοήθεια; η οικογένεια σου το γνωρίζει; 

Δεν θέλω να μου απαντήσεις. 

Αν δεν λαμβάνεις βοήθεια, απευθύνσου σε ειδικό ώστε και να βοηθήσει εσένα με καθοδήγηση και ίσως αγωγή αλλά και την οικογένειά σου ώστε να ενδυναμωθεί, να μπορεί να σε καταλάβει και να σε στηρίζει.

Εύχομαι ότι καλύτερο!

[lloullou00]

Το γνωρίζει, ναι. Κάποια στιγμή πήρα αγωγή, μετά σταμάτησα. Προσπαθώ και μόνη μου, αλλά με παίρνει από κάτω κάποιες φορές. Δεν καταλαβαίνω πάντα αν υπερβάλλω ή όχι. Μάλλον ναι από ότι φαίνεται... Νιώθω πολλές τύψεις μετά από όσα μου γράψατε. Ξέρω ότι μου κάνατε καλό, αλλά στεναχωριέμαι μήπως έκανα καμία ανεπανόρθωτη ζημιά... 

[vtgian]

Είναι σημαντικό να έχεις συστηματική βοήθεια ειδικά αν χρειάζεσαι φαρμακευτική αγωγή και επιθυμείς να μην την παίρνεις. Ακριβώς επειδή δεν είσαι σίγουρη για το πότε όντως υπερβάλεις, το να έχεις βοήθεια θα σου δώσει και την ηρεμία που χρειάζεσαι και θα σε βοηθήσει να μη σε καταβάλλει η υπερπροσπάθεια που κάνεις μόνη σου.

 

Οι τύψεις είναι κακός δρόμος, οπότε προσπάθησε να εστιάσεις αλλού.

Το γεγονός ότι η οικογένειά σου γνωρίζει είναι πολύ πολύ θετικό, ακόμα και αν εσύ κάνεις λάθη γνωρίζουν τι τα προκαλεί. 

 

Ξέρω ότι η επαγγελματική βοήθεια είναι συνήθως ακριβή. Πολλοί δήμοι έχουν τμήμα όμως που μπορεί ο δημότης να απευθυνθεί χωρίς κόστος. Δες και αυτό σαν λύση.

Σου εύχομαι ολόψυχα να βρεις την ηρεμία που επιθυμείς και να ευχαριστιέσαι κάθε στιγμή απαλλαγμένη από αγχή.

[belleblue]

και μια φορά το μήνα να πηγαίνεις τουλάχιστον είναι μια άγκυρα που θα σε βοηθάει. θα κρατάς πχ όλο το μήνα σημειώσεις και θα τις έχεις εκείνη τη μέρα μαζί σου....

το να ανησυχείς πάλι το εάν έκανες ανεπανόρθωτη ζημιά,  βλέπεις προφανώς πάλι ότι τροφοδοτείς ακριβώς αυτή τη συνεχόμενη ανησυχία που κάνει κακό στο παιδί σου γιατί σε απομακρύνει από αυτό;    

διαβασε ξανά τα πόστ σου, και κάνε την αυτοδιόρθωσή σου και έχε ως πήχυ το πόσο κοντά αισθάνεσαι στο παιδί σου.  όχι το πόσο καλή σωστή ικανή μάνα είσαι. δεν το ενδιαφέρει το παιδί σου αυτό, τα παιδιά δεν έχουν μαμαδόμετρο! συναίσθημα έχουν.  μάθε από αυτό, μάθε για σένα από αυτό, είναι κάτι που προφανώς το έχεις και εσύ η ίδια στερηθεί,

είμαστε τυχερές που έχουμε τα παιδιά μας γιατί μας δείχνουν τον δρόμο και το τρόπο να αισθανθούμε, ειδικά εάν στην παιδική μας ηλικία το έχουμε στερηθεί εξαιτίας άλλων προβλημάτων. δες το ως ευκαιρία, ως διαδικασία μάθησης. αλλά, πρόλαβε το το παιδί σου λίγο σε αυτό, μην περιμένεις να σε ξεπεράσει....  εκεί ειναι που χρειαζόμαστε έναν δάσκαλο μερικές φορές ... και αυτό κάνει ο θεραπευτής/η θεραπευτρια. προφανώς και δεν θέλεις φάρμακα, αλλά κάνε κάτι άλλο αντί αυτών, όχι απολύτως τίποτα. μην προσπαθείς δηλαδή να αποδείξεις ποσο δυνατή είσαι, την στιγμή που οι σκέψεις σου σε καταρρακώνουν για τετοια μικροπράγματα.  αποδέξου την αδυναμία σου, και αντιμετώπισέ την με ανθρώπους απέναντί σου ειλικρινά, χωρίς φόβο. be strong!!! your child deserves it!